ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ (ΣΚΙΠΕΡΙΑ) ΚΑΙ ΤΟΥΣ «ΑΛΒΑΝΟΥΣ»/ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΥΣ

                    Α λαστόρων προτεκτοράτον των ΗΠΑ.1

                    Λ ευκή Χώρα2

                    Β ατικανού και Αυστρο-Ουγγαρίας έκτρωμα.

                    Α ρπακτή γη, Ελληνικής κυριότητος.3

                    Ν εοελληνικής Ιστορίας πλαστογραφία.

                     Ι λλυρικής ιστορίας σφετεριστής.

                    Α ντρον Ανήμερων Σκιπετάρων.4

Καρικατούρα αναπαριστώντας την «Αλβανία» με το επίσημο όνομά της ΣΚΙΠΕΡΙΑ (SHQIPERIA), σε κατάσταση… άμυνας απέναντι στους γείτονές της. Το Μαυροβούνιο παρουσιάζεται υπό την μορφή πιθήκου, η Ελλάδα ως λεοπάρδαλη και η Σερβία ως φίδι. Το Σκιπετάρικο  κείμενο γράφει: «Φύγετε μακριά μου! Αιμοβόρα πλάσματα!»

ΜΕΡΟΣ 19ον

7. ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ (Συνέχεια 18ου μέρους).

ζ. Σκιπετάρικα φύλα και «νεοσκιπετάροι» της σημερινής «Αλβανίας»/Σκιπερίας.

1/. Γενικά

Οι διάφορες φυλές που διαβιούν στην σημερινή Αλβανία, δεν έχουν ούτε κοινή καταγωγή, ούτε ενιαία εθνολογική ταυτότητα, ούτε κοινή θρησκεία. Μέσα στην ίδια πατριά μπορεί να υπάρχουν και οι δύο θρησκείες (χριστιανοί και μουσουλμάνοι). Η πιο σημαντική από τις βόρειες φυλές, οι Μιρδίτες είναι Φραγκοπαπικοί (ΣΣ: Αιρετικοί χριστιανοί ή κατά το Σύστημα, Ρωμαιοκαθολικοί). Κάτω στο νότον υπήρχε μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνος πλειοψηφία και σήμερα υπάρχει ισχυρή μειονότητα Ορθοδόξων Χριστιανών.

«Η γλώσσα των αλβανοφώνων είναι αδιαμόρφωτη και νοθευμένη. Σε πολλές περιοχές ιταλικά στοιχεία έχουν ενσωματωθεί στη γλώσσα, σε άλλες ελληνικά και σε άλλες σλαβονικά. Ως εκ τούτου αλβανόφωνοι  που μένουν πενήντα ή εξήντα μίλια μακρυά δεν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο. Επιπλέον, υπάρχουν φυλετικές διαφορές ανάμεσα στους Γκέγκηδες που ζουν στον άγριο βορρά και τους Τόσκηδες στο λιγότερο τραχύ νότο. Θα έλεγε κανείς πως ανήκουν σε διαφορετικές εθνότητες. Και πράγματι αυτό συμβαίνει. Θα ήταν εύκολο να αποδείξει κανείς πως οι αλβανόφωνοι δεν είναι ένας λαός αλλά μισή ντουζίνα λαοί. Είναι οι απόγονοι φύλων που ζούσαν προκλητικά και εκτός νόμου και δεν εξολοθρεύτηκαν ούτε αφομοιώθηκαν από τον κατακτητή αλλά διατήρησαν την ανεξαρτησία τους αποκλεισμένοι από το «οχυρό» των ιλλυρικών βουνών». [John Frazer, Pictures from the Balkans (1906) σ. 257-258]. 

Οι πρόγονοι των λεγόμενων και βαπτισμένων από το Σύστημα ως «Αλβανοί», μέχρι και το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνος, απεκαλούντο Σκιπετάροι και όχι Αλβανοί. Όταν ο Μουστάμπεης, στρατηγός του Κιουταχή (Μεχμέτ Ρεσίτ πασά, Ρούμελη Βάλεσι) που είχε στήσει ενέδρα κατά την έξοδο των Μεσολογγιτών σκοτώνοντας 500, σκοτώθηκε από τον Καραϊσκάκη στην Αράχωβα το 1826 και το κεφάλι του καρφώθηκε σε παλούκι μαζί με του Κεχαγιάμπεη του Κιουταχή, λέγαν γι’ αυτόν ότι, ήταν τότε: «το μεγαλύτερο οτζάκι της Σκιπερίας και η ψυχή του Κιουταχή και των Σκιπετάρων».

Μαζί του στην Αράχωβα σκοτώθηκαν και 1300 επίλεκτοι Σκιπετάροι «ο ανθός της Αλβανίας», και μόνον 100 γλύτωσαν από την ενέδρα των Ελλήνων του Καραϊσκάκη. Οι τότε Σκιπετάροι, θρήνησαν το θάνατό του με τραγούδι που σώθηκε, ως εξής:

«Τσσε ντ’ Αθίνe ντ’ Αλαμάνe σούμε καπετάνeρ γιάνε

σσούμε καπετάνeρ γιάνe πο, Μουσταμπεΐ ε βράνe

Κουσσ ε βράου Μουσταμπεΐν τσσ’ ισσ νιε ιλλ γκα γκιάκου ίνε;

Πο εβράου Καραϊσκάκη φακιεζίου, μουστάκ; ιγκλιάτε.

«…μπερτeκόσα Λιβαδίσe βράου, ασσλάν é σσκιπeρίσe».

Στα ελληνικά:

«Απ’ την Αθήνα ως την Αλαμάνα πολλοί είναι καπεταναίοι

Πολλοί είναι καπεταναίοι μα, σκοτώσαν τον Μουσταμπέη!

Ποιος σκότωσε το Μουσταμπέη που απ’ το αίμα μας ήταν ένα αστέρι;

Μα τον σκότωσε ο Καραϊσκάκης, ο μαυροπρόσωπος, ο μακρυμουστάκης.

«..ο βάτραχος της Λειβαδιάς σκότωσε το λιοντάρι της Σκιπερίας!…».5

Ενώ λοιπόν οι ορεσίβειοι ληστοσυμμορίτες της σημερινής Αλβανίας, αυτοαπεκαλούντο Σκιπετάροι, το Σύστημα ετσιθελικώς και δεσποτικώς, το 1913, όχι μόνον τους εβάπτισεν «Αλβανούς» αλλά επέβαλλε και στους λαούς των άλλων κρατών, να τους αποκαλούν «Αλβανούς» !!!!!!

2/. Οι Γ κ έ γ κ η δ ε ς:

Γκέγκας ή Γκέγκης ονομάζεται αυτός που ανήκει στoν Σκιπετάρικο κλάδο των Γκέγκηδων, που είναι εγκατεστημένοι σε περιοχές της βόρειας και κεντρικής σημερινής Αλβανίας. Γενικότερα όμως, οι Γκέγκηδες διακρίνονται από τα άλλα Σκιπετάρικα ή νεοσκιπετάρικα φύλα6, όπως είναι οι Μιρδίτες, οι Μαλισώροι, οι γενίτσαροι Τσάμηδες, κλπ., και ανθρωπολογικά, πολύ δε περισσότερο από τα έθιμά τους και το γλωσσικό ιδιώμά τους.

Ως προς την θρησκεία τους, όπως προείπαμε, επί το πλείστον είναι μουσουλμάνοι και σ' ένα ικανό ποσοστό παπικοί, πλην όμως με πολύ χαμηλή θρησκευτική συνείδηση μεταξύ των δογμάτων. Χαρακτηριστική επ’  αυτού, είναι η δημώδης παροιμία που αναφέρεται στην θρησκεία:

Εκεί που βρίσκεται το σπαθί βρίσκεται και η πίστη (Ku është shpata është besa).

Ζουν στα βόρεια της χώρας, στην κοιλάδα του ποταμού Δρίνου (Μέλανος και Λευκού), κυρίως στην περιοχή της Σκόδρας. Κατά κανόνα, είναι ανοιχτόχρωμοι με γαλανά μάτια. Σκληροί, βίαιοι και φιλοπόλεμοι. Μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Δημιουργούν ισχυρές οικογένειες (πατριές), και δείχνουν απόλυτη υποταγή στον αρχηγό. Ακολουθούν πιστά τα ήθη, έθιμα και τις παραδόσεις τους και δεν διστάζουν να έρθουν σε σύγκρουση με το κράτος και το νόμο. Στην διάρκεια της Οθωμανοκρατίας, οι Γκέγκηδες αποτελούσαν τάγματα ατάκτων του Οθωμανικού στρατού, που τον ακολουθούσαν με στόχο την λαφυραγωγία.

Ghegs predominantly live north of the Shkumbin river and in areas of the mountainous north. This region is widely referred to by Skipetarians/ “Albanians” as Gegëni and as Ghegeria. The Ottoman Turkish term, used during the times when Skiperia/ “Albania” and the wider area was included in the empire, was Gegalık, meaning land of the Ghegs, who speak clearly, correctly.7

Με την όρον «Γκέγκηδες», οι Σκιπετάροι εννοούν:

.Τον μεγάλον κλάδον στον οποίον υπάγονται όλα τα άλλα φύλα (ως   Μιδρίται, Κούκοι, Πουλάται, κ.λ.π.)8

.Τον τύπον του «Αλβανού»/Σκιπετάρου που ξεχωρίζει /διαφέρει από τους άλλους, της ετυμολογίας του ονόματος προερχομένης, κατά την πιθανώτερην εκδοχήν, από κλοπήν της Ελληνογενούς Τοσκικής λέξεως gegë, την οποίαν χρησιμοποιούσαν οι Αρβανίτες και γενικώτερα οι Ορθόδοξοι Έλληνες Ηπειρώτες, οσάκις ανεφέροντο στους αιρετικούς παπικούς γείτονές τους.

The etymology of the term Gheg is not completely clear. According to Arshi Pipa, the term Gegë was initially used for confessional denotation, being used in pre-Ottoman Albania, by its Orthodox population when referring to their Catholic neighbors.

Some theories say that the term Gegë is derived from the onomatopoeic word for "babbling" (φλυαρούντες/ανοητίζοντες), in contrast to Shqiptare which is the Skiptarian word for those who speak clearly. This is sometimes considered illogical because the self-ethnonym Shqiptare seems to have been developed by Ghegs.9

Επί Οθωμανοκρατίας, οι Γκέγκηδες στις περισσότερες περιοχές του βορρά, δεν ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν τους φόρους των Οθωμανών και μπορούσαν να χρησιμοποιούν το δικό τους αυτόνομο δικαιϊκό σύστημα. Εν τούτοις, ήταν αναγκασμένοι να προσέρχονται σε μάχη όποτε το ζητούσαν οι Οθωμανοί, με αντάλαγμα την διάτηρηση της αυτονομίας και αυτοδοιηκήσεώς τους. Ενα απομεινάρι αυτού του γεγονότος είναι και ο παροιμιώδης τύπος του θεάτρου Σκιών "Βελή Γκέγκας".

Στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, οι Οθωμανοί στρατηγοί χρησιμοποίησαν τους Γκέγκηδες σε πολλές επιχειρήσεις, κυρίως όμως στην πολιορκία του Μεσολογγίου. Επίσης οι Σουλτάνοι όρισαν τους Γκέγκηδες ως ακρίτες κατά του Μαυροβουνίου και της Σερβίας.

Τέλος εξ αυτών, αποτελείτο και η περιβόητη σουλτανική ανακτορική φρουρά των Αρναούτηδων (γενική ονομασία των Οθωμανών για τους ορεσίβειους Αρβανίτες/Αλβανούς και Σκιπετάρους/ «Αλβανούς»), όπως επίσης και πάνω από 30 Μεγάλοι Βεζύρηδες, τίτλος αντίστοιχος ενός πρωθυπουργού.

3/. Οι Μ α λ ι σ ώ ρ ο ι (highlanders, Σκιπετάρικα: malësorët):

Είναι ορεσίβιοι «Γκέγκηδες» που κατοικούν στην περιοχή των Αλβανικών Άλπεων, προς τα σύνορα με το Μαυροβούνιο και είναι χριστιανοί (ορθόδοξοι ή παπικοί) ή μουσουλμάνοι. Οι Μαλισώροι Γκέγκηδες, οι πλέον ανοικτόχρωμοι Διναρικοί, είναι  στις βόρειες Αλβανικές Άλπεις, η ανοιχτοχρωμία των οποίων είναι αντίστοιχη αυτής των Σουηδών. Οι «Αλβανοί» του Μαυροβουνίου είναι επίσης Μαλισώροι. Oι περισσότεροι από τους Μαλισώρους, που αποτελούνται από δέκα (10) ληστρικές φατρίες, είναι αναλφάβητοι.

Malësia e Madhe

The tribes of Malësia e Madhe, in the Northern Albanian Alps, include ten tribes. These are commonly called "highlanders" (Skipetarian: malësorët).

·  Kelmendi

·  Gruda

·  Hoti (partially in Montenegro)

·  Triepshi (in Montenegro)

·  Kastrati

·  Boga

·  Shkreli

·  Lohja

·  Reçi

·  Rrjolli

Among Gheg Malësors (highlanders) the fis (clan), was headed by the oldest male and formed the basic unit of tribal society. A political and territorial equivalent consisting of several clans was the bajrak (standard, banner). The leader of a bajrak, whose position was hereditary, was referred to as bajraktar (standard bearer).

Several bajraks composed a tribe, which was led by a man from a notable family, while major issues were decided by the tribe assembly whose members were male members of the tribe. The Ottomans implemented the bayraktar system within northern Albanian tribes, and granted some privileges to the bayraktars (banner chieftains) in exchange for their obligation to mobilize local fighters to support military actions of the Οttoman forces.

Those privileges also entailed Albanian tribesmen to pay no taxes and were excluded from military conscription in return for military service as irregular troops however few served in that capacity. Malisors viewed Ottoman officials as a threat to their tribal way of living and left it to their bajraktars to deal with the Ottoman political system. Officials of the late Ottoman period noted that Malisors preferred their children learn use of a weapon and refused to send them to government schools that taught Turkish which were viewed as forms of state control. Most «Albanian» Malisors were illiterate.

4/. Οι Μιρδίτες

Η πιο σημαντική από τις βόρειες φυλές, οι Μιρδίτες είναι παπικοί, φανατικοί πιστοί του Βατικανού. Η Μιρδιτία είναι μία εν δυνάμει αυτοδιοίκητη περιοχή της σημερινής BK Αλβανίας.

Κατά τους σημερινούς Σκιπετάρους:

-Οι Μιδρίτες, αποτελούν παρακλάδι των Γκέγκηδων και θεωρούνται ως οι πιο πολιτισμένοι «Αλβανοί». Οι Βόρειοι Αλβανοί διαφέρουν χαρακτηριστικά από τους Νότιους Αλβανούς.  

-Οι Γκέγκηδες, οι Μαλισώροι και οι Μιρδίτες είναι «απόγονοι των Ιλλυριών».  

Οι Μ ι ρ δ ί τ ε ς που απαρτίζονται από οκτώ (8) κύριες φατρίες, ζουν στην κοιλάδα του ποταμού Μάτι. Αποτελούν παρακλάδι των Γκέγκηδων και θεωρούνται ως οι πιο «πολιτισμένοι» Αλβανοί.

Mirdita

·  Skana

·  Dibrri

·  Fani

·  Kushneni

·  Oroshi

·  Spaqi

·  Kthella

·  Selita

«Τα έθιμα, όμως, Μιρδιτών και Γκέκηδων διαφέρουν σημαντικά. Οι Μιρδίτες προσπάθησαν να δημιουργήσουν κάποιο είδος αυτόνομης κυβερνήσεως, αλλά όσα έγιναν αποφασίστηκαν από τους αρχηγούς των πιο ισχυρών πατριών. Οι νόμοι τους είναι σπαρτιατικοί και συχνά σκληροί. Ένα περίεργο έθιμο είναι αυτό της υιοθεσίας αδελφών. Η σχέση θεωρείται τόσο αδελφική, ώστε τα παιδιά των αδελφοποιητών απαγορεύεται να παντρευτούν. Οι Τόσκηδες είναι πιο εργατικοί από τους Μιρδίτες και κάποιοι από τους μπέηδες τους είναι πολύ πλούσιοι..» [John Frazer, Pictures from the Balkans (1906), σ. 259].10

The Republic of Mirdita (Republika e Mirditës)

It was a short-lived unrecognized republic declared in northern Albania by Marka Gjoni and his followers. It existed between July 17 and November 20, 1921.11

 Στην εκστρατεία που έκανε στήν Δυτική Ρούμελη τό 1823, ο Μουσταή πασάς της Σκόντρας, μαζί με τις είκοσι χιλιάδες στρατό πού έσερνε κοντά του, και τρεις χιλιάδες Μιρδίτες. Αυτοί δεν ήταν μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα μά χριστιανοί παπικοί και γι’ αυτό τους φώναζαν Λατίνους. Ξεδιάντροπα λέγανε οι ίδιοι πως είναι Χριστιανοί σαν τους Έλληνες. «Παπά Ρώμ λόγγου μας, Παπά Σταμπόλ λόγγου σας». Δηλαδή όπως αυτοί είχαν τον πάπα στην Ρώμη, οι Έλληνες είχαν τον πατριάρχη στην πόλη……

(Για τους Μιρδίτες γράφει ενδιαφέροντα ό Κ. Σάθας στην εφ. Αιών, 13 Απριλίου 1867).

Από αυτούς τους παπικούς Νεοσκιπετάρους Μιρδίτες, βρήκε τον θάνατο ο Σουλιώτης αρχηγός, ο ηρωϊκός Μάρκος Μπότσαρης, όπως λέει και το λαϊκό θρηνώδες τραγούδι του, «Ένας Λατίνος το σκυλί, το χέρι πού νά του πέσει, πικρό ντουφέκι έριξε στου Μάρκου το κεφάλι»..

5/. Λοιπά ληστρικά Σκιπετάρικα φύλα (ονομαζόμενα συλλήβδην «Γκέκικα» ή Γκέκηδες)[The Tribes of Albania, History,Society and Culture, 2015, Robert Elsie].

Pulat

There are five tribes of the Pulat region.

·  Plani

·  Xhani

·  Kiri

·  Suma

·  Drishti

Dukagjin

There are six tribes of the Dukagjin region.

·  Shala

·  Shoshi

·  Shllaku

·  Mazreku

·  Dushmani

·  Toplana

Another division is that of the Dukagjin highlands, in which Shala, Shoshi, Kiri, Xhani, Plani and Toplana are included.

Gjakova highlands

There are five tribes of the Gjakova highlands (Skipetarian: Malësia e Gjakovës).

·  Nikaj (commonly grouped as Nikaj-Mërtur)

·  Mërturi (commonly grouped as Nikaj-Mërtur)

·  Krasniqja or Krasniqi

·  Gashi

·  Bytyçi

Puka

The "seven tribes of Puka" (Skipetarian: shtatë bajrakët e Pukës), inhabit the Puka region. Durham said of them: "Puka group ... sometimes reckoned a large tribe of seven bairaks. Sometimes as a group of tribes".

·  Qerreti

·  Puka

·  Kabashi

·  Berisha or Berisha-Merturi

·  Thaçi

·  Mali i Zi

Lezha Highlands

·  Bulgëri

·  Kryezezi

·  Manatia

·  Vela

Kruja Highlands

·  Kurbini

·  Ranza

·  Benda

Mat region

·  Bushkashi

·  Mati

Upper Drin basin

·  Hasi

·  Luma

·  Lura

·  Arrëni

·  Dibra

*

Aυτό το συνονθύλευμα των δεκάδων ληστρικών συμμοριών/πατριών, αγνώστου και ανεξιχνίαστης μέχρι σήμερα, φυλετικής καταγωγής, που αυτοαπεκαλούντο συλλήβδην Σκιπετάροι, με γεωγραφική σημασία της λέξεως (οι ορεσίβειοι οπλοφόροι, κάτοικοι των βραχωδών ορέων), το Σύστημα εβάπτισε «Αλβανούς», τους οργάνωσε σε κράτος που ονόμασε ανιστορήτως και ετσιθελικώς «Αλβανία», και τους εδώρισε την εδαφικήν έκταση, που ανήκε στην Ελλάδα (το μεγαλύτερο μέρος), στην Σερβία και το Μαυροβούνιον) !!!

Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ για τους σημερινούς «Αλβανούς»/Σκιπετάρους και την σημερινή «Αλβανία»/Σκιπερία!!!

Στους σημερινούς «Αλβανούς» / Σκιπετάρους (Α-Σ) - Νεοσκιπετάρους, συμπεριλαμβάνονται και αρκετοί απόγονοι αλλοεθνών και αλλοδόξων γενιτσάρων, μεταξύ των οποίων και Ελληνικής καταγωγής, όπως η οικογένεια του σημερινού πρωθυπουργού Έντι Ράμα.

Συνεχίζεται

---

1 Αλάστωρ<άλαστος>-ορος (ο και σπν. η)=Ασεβής, κακούργος, φονεύς και μιαίνων όσους τον πλησιάσουν, αποτρόπαιος (Λεξ. Σκ. Βυζαντίου, σ. 43).

2 Η ετυμολογία της λέξεως Αλβανία προέρχεται από την ρίζα Αλβ-ή Αλπ-. Ονομάζεται  Λευκή Χώρα, με καθαρώς γεωγραφική σημασία, από το χρώμα της χιόνος που μονίμως σχεδόν σκεπάζει τις λίαν ορεινές περιοχές ή το χρώμα του ηλίου που συχνότατα βλέπουν οι κατοικούντες σε λίαν ορεινές περιοχές (Το λευκό είναι το συνηθέστατο ένδυμα και παραδοσιακή στολή των χωρικών της Αλβανίας). Περισσότερα στην ανάλυση του κεφ. Αλβανία και «Αλβανοί» /Σκιπετάροι.

3 Αρπακτός,ή,όν = Ο παρθείς (αποκτηθείς) με αρπαγήν, κλοπιμαίος.

4 Ανήμερος (ο,η)=  Άγριος, απάνθρωπος.

5 Οι Αλβανοί και η Ελληνική Επανάσταση του 1821/Πάρε-Δώσε, https: // www.pare-dose.net/2827. 6 Μαΐ 2009

6 Ως Νεοσκιπετάροι χαρακτηρίζονται, όσοι από τους αλλοεθνείς και αλλόδοξους πληθυσμούς, που διαβιούσαν εντός της δωρηθείσης από το Σύστημα, περιοχής στους Σκιπετάρους, μετά την ίδρυση του λεγομένου Αλβανικού κράτους, ασπάστηκαν τις παραληρηματικές θεωρίες καταγωγής των Σκιπετάρων από τους αρχαίους Ιλλυριούς, τον εισαγόμενον Αλβανισμόν και την πλαστογραφημένη ιστορίαν του επισήμου κράτους της Σκιπερίας!

7 George Gawrych (26 December 2006). The Crescent and the Eagle: Ottoman Rule, Islam and the Albanians, 1874-1913. I.B.Tauris. pp. 21, 29.

-Jaroslav Krej cí; Vitězslav Velímský (1981). Ethnic And Political Nations In Europe. Taylor & Francis. p. 205. ...the Ghegs in the north (Ghegeria) and the Tosks in the south (Toskeria)].

8 Οι Αλβανοί και το μέλλον αυτών εν τω Ελληνισμώ, υπό Θ. Α. Πασχίδου, Αθήναι 1879, σ. 13.

9 Arshi Pipa (1989). The Politics of Language in Socialist Albania. East European Monographs. p. 190. ISBN 978-0-88033-168-5. Retrieved 15 July 2013. ...was a confessional name in pre-Ottoman Albania. --- Tomasz Kamusella (15 January 2009). The politics of language and nationalism in modern Central Europe. Palgrave Macmillan. p. 242. ISBN 978-0-230-55070-4. Retrieved 15 July 2013. Gheg (Gege) seems to be derived from an onomatopoeic word for 'babbling,' as contrasted with Shqiptare, or 'those who speak clearly, correctly.

10 Πηγή:http://www.ygeiaonline.gr/component/k2/item/33567-mardaites

-http://www.sightseers.gr/cms/themata/alvani.html

11 Mirdite Republic.

Albania, of today, was roughly born as a result of the First Balkan War in 1912. The war itself was initially sparked by Albanian Revolts against the Ottomans/Turks that occurred between 1908 and 1910. Albania declared independence in November of 1912 and was officially recognized at the "Conference Of London" in July of 1913.

By WWI however, Albania began to collapse. By 1914 Greece had occupied much of Southern Albania while Serbia and Montenegro occupied much of Northern Albania, which contained a group of Catholic Tribes known as the Mirdites. A Central Powers offensive eventually pushes out the Serbs and the Greeks and the areas are occupied by the Austria-Hungarians.

In 1915 the "Secret Treaty of London" promises parts of Albania to Italy in echange for entering the War against Austria-Hungary. Greece is promised the south, and Serbia (later part of Yugoslavia) is promised the northern region containing the Mirdites. By the end of the war in 1918, Italy had occupied much of Albania with Serbia occupying the North and Greece a portion of the south.

In January of 1920, at the "Paris Peace Conference", France, Great Britain, and Greece agree to divide Albania among Yugoslavia, Italy and Greece. This was done without Albanian Representation nor with diplomatic assistance from the United States acting as negotiator.

Later in January, the Albanians reject the partition plan and form a government in the city of Tirana. Finally with Diplomatic Assistance from the United States, they are eventually recognized by the League of Nations in December of 1920.

The Mirdite people were unhappy with the new Government in Tirana, seeing them as friends of the Moslem Turks. In 1920, the hereditary chieftain of the Mirdites, Prenk Bib Doda, was killed in an ambush. With no heirs, his cousin Gjon Marka Gjoni expected that he would succeed Prenk as Chief. Prenk, however, had made it known that he did not care for Gjoni, as he accused him of "Abandoning the Front" in 1914.

The Tirana government, out of touch with the goings on in the North, offered Gjoni a chance, in April of 1921 to participate in the new administration as a representative of the region. Gjoni rejected this offer, and went to Prizren (A city with a heavy Albanian population, located in Modern Day Kosovo) to seek assistance from the Yugoslav Government.

The Yugoslav's, who did not not like new Government at Tirana, agreed to proclaim Gjoni as the Chief of the Mirdite, in the hopes of extending their influence throughout the region the Serbs had occupied during WWI. The Yugoslavs supported Gjoni financially, and later, with arms.

Gjoni returned to Mirdite and began to seek support among the clansmen. The Tirana Government was seeking to tax the Mirdites, and Gjoni claimed that the Tironi government was Muslim and would seek to restrict the religious liberties of the Catholic Mirdites. He managed to gain support of one tribe (Orash) and with this support, the Yugoslav's in Prizren proclaimed the new "Mirdite Republic" with Gjoni as its leader.

After the Proclamation, the Yogoslav government supplied Gjoni with arms, and Gjoni raised an army of about 2000, composed of a few Mirdites, but primarily of Serbs. His army attacked Tirani Government forces.

Unfortunately, Gjoni received little support from the Mirdite population who did not join him in his revolt. By the middle of November, the Serbian troops taking part in the rebellion had decided to return to Serbia, primarily over issues of pay - which they were not receiving as Gjoni had run out of funds to support his small army.

Shortly after the rebellion had begun, Government troops fought back and quickly captured the Mirdite capital of Orash. Gjoni, on November 20th, issued a proclamation releasing his supporters, and fled to Prizren.

A later League of Nations report did find some interesting facts. Although it derided the rebellion as foolish, it did note that the Serbians were preparing 80,000 troops along the Albanian border in readiness for an all out war with Albania's Tironi government. Because of Gjoni's lack of support among the Mirdites, however, this war would never come to be. It is possible though, that if Gjoni would have received more support from his own Mirdite people, that this could have led to an all out war in the Balkans, just shortly 3 years after the end of WWI.

The Stamp Issues

A series of stamps was printed by the Mirdite Government sometime during 1921 (probably between April and November). These stamps were never actually put into use, and most catalogs note them as Unissued and do not give them catalog numbers (e.g. Scott).