AΔAMANTIOΣ KOΡΑΗΣ: ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ Ή ΜΕΓΑΣ ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΟΛΕΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ;

ΜΕΡΟΣ 3ον

4. ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ, ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ)

α. Ο Αδαμάντιος Κοραής, εδήλωνε Ορθόδοξος Χριστιανός και θερμός υποστηρικτής της ανεξιθρησκείας, πλην όμως επίστευε και διεκήρυττε πως η Ορθόδοξη εκκλησία είχε αλλοιωθεί αρκετά, σε σχέση με την αρχική πίστη των Αποστόλων, θεωρώντας ιδιαιτέρως υπεύθυνον για αυτό, τον μοναχισμόν,1 αλλά και την έλλειψη παιδείας που παρατηρούσε στους κληρικούς της εποχής του.

Όμως, η δήλωση της ταυτότητος (πολιτικής, ιδεολογικής, θρησκευτικής, κλπ) από κάποιον, για να είναι ειλικρινής, πρέπει να επαληθεύεται από τα ιστορικά γεγονότα, και να επιβεβαιώνεται από τις καταγεγραμμένες απόψεις και πράξεις του δηλώσαντος, καθ’ όλην την διάρκειαν του βίου του.. Και στην προκειμένη περίπτωση, ο Κοραής απέδειξε μέσα από τα γραπτά κείμενά του και τις καταγραφείσες πράξεις του, ότι οι πραγματικές απόψεις και ιδέες του, ήταν τελείως διαφορετικές από τις θέσεις τις οποίες εδήλωνε ο ίδιος, ότι επρέσβευε..

Ουσιαστικώς ο Κοραής, επεδίωκε μια δικής του εμπνεύσεως, Μεταρρύθμιση και Αναγέννηση, βασισμένη στην επιμόρφωση των υπόδουλων Ελλήνων, κατά τα δυτικά πρότυπα, εξού και ο θερμός χαιρετισμός του για την λειτουργία της Αθωνιάδος Σχολής, για την οποίαν επίστευε ότι θα λειτουργούσε κατά τα πρότυπα των δικών του πνευματικών διαδρομών.2

β. Η προσπάθεια της Αναγεννήσεως αυτής, όπως προκύπτει από τις διακηρυγμένες θέσεις του, είχε επηρεασθεί σχεδόν πλήρως, από το κίνημα του Διαφωτισμού και τις αρχές του Προτεσταντισμού.3 Τελικώς, όπως απεδείχθη από τα επακολουθήσαντα γεγονότα, επεδίωξε μια μεταρρύθμιση για την Ορθόδοξη εκκλησία, βασισμένη στο μεταφυσικό οικοδόμημα του προτεσταντισμού, θεμέλια που σήμερα κάποιοι υποστηρίζουν πως έχουν κατεδαφιστεί ακόμη και από τις σύγχρονες κοινωνικές και θετικές επιστήμες.4

γ. Από την αρχή της Επαναστάσεως του 1821, είχε διατυπώσει τις απόψεις του για τις κατ' αυτόν, αναγκαίες εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις, που θα έπρεπε κατά προτεραιότητα να συνοδεύουν την πολιτική οργάνωση της απελευθερωμένης Ελλάδος. Οι απόψεις του για την θεσμοθέτηση ενός νέου συστήματος σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, μέσα από τις οποίες έβλεπε να υλοποιούνται οι μεταρρυθμίσεις αυτές, στηριζονταν πάνω σε δύο κύριους άξονες:

1/. Στην άμεση διοικητική απεξάρτηση της εν Ελλάδι τοπικής Εκκλησίας, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και

2/. Στην υπαγωγή ολόκληρου του Εκκλησιαστικού οργανισμού στην εποπτεία και τον έλεγχο της Ελληνικής Πολιτείας. Την πρώτη θέση, με μορφή παραινέσεων προς τους αγωνιζομένους Έλληνες, διατύπωνε στα Προλεγόμενα της Ελληνικής Βιβλιοθήκης στα Πολιτικὰ τοῦ Ἀριστοτέλους, ως εξής:

«…τοῦ ἕως τὴν ὥραν ταύτην ἐλευθερωθέντος μέρους τῆς Ἑλλάδος ὁ κλῆρος δὲν χρεωστεῖ πλέον νὰ γνωρίζῃ ἐκκλησιαστικὸν αρχηγόν του τὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως, ἐνόσω ἡ Κωνσταντινούπολις μένει μολυσμένη ἀπὸ τὴν καθέδραν τοῦ ἀνόμου τυράννου». Ως προς τον τρόπον διοικήσεώς της προέβλεπε «σύνοδον ἱερέων, ἐκλεγμένην ἐλευθέρως ἀπὸ ἱερεῖς καὶ κοσμικούς, καθὼς ἔπρασσεν ἡ αρχαία ἐκκλησία, καὶ πράσσει ἐκ μέρους σήμερον ἀκόμη τῶν ὁμοθρήσκων Ῥώσσων ἡ ἐκκλησία...».5

Οι θεωρητικές απόψεις του, δεν διατυπώνονταν μόνο διά των συγγραμμάτων του, αλλά και με επιστολές και υπομνήματα. Σε μία επιστολή του προς τον Αλέξανδρον Μαυροκορδάτον, του πρότεινε «[...] νὰ περιορισθῶσιν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ εἰς τὸ ἐξῆς εἰς μόνην τὴν ἐκκλησιαστικὴν στρατείαν, ἀποκλειόμενοι ἀπὸ ὅλα τὰ πολιτικὰ ὑπουργήματα».6

Στο σημείο αυτό υπενθυμίζουμε ότι ανάλογη θέση είχε διατυπώσει και εφήρμοσε στην πράξη, ο μέγας διώκτης του Χριστιανισμού, Ιουλιανός ο Παραβάτης !

δ. Στα θεολογικά θέματα, συχνά παρότρυνε τους ιερείς να αρχίσουν να κηρύττουν και να εξηγούν την Αγία Γραφή μέσα στις εκκλησίες, για την οποία έλεγε ότι «ἂν καὶ εἶναι ἔργον αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ», έχει φθαρεί από την επίδραση της ανθρώπινης κακίας ώστε, «ἡ σημερινὴ θρησκεία δὲν εἶναι πλέον ἡ αὐτὴ καὶ ἀπαράλλακτος θρησκεία, καθὼς ἐξῆλθεν ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ Ἰησοῦ».

Μεταξύ άλλων:

1/. Επρότεινε όπως, οι επίσκοποι και οι κληρικοί να είναι «κάτοχοι παιδείας» και να εκλέγονται από ειδικό σώμα με την αποφασιστική συμμετοχή και κοσμικών εκλεκτόρων. Η αληθινή θρησκεία πρέπει να στέκει «…μακράν και από την Σκύλλαν της απιστίας και από την Χάρυβδιν της δεισιδαιμονίας.».

2/. Υπεστήριζε ενθέρμως, την διάδοση της Αγίας Γραφής. Χαρακτηριστικό είναι πως σε γράμμα του στον Μητροπολίτη Ιγνάτιο της Oυγγροβλαχίας, έγραφε «Μόνον τοῦ Εὐαγγελίου ἡ διδαχὴ ἐμπορεῖ νὰ σώσῃ τὴν αὐτονομίαν τοῦ Γένους».

3/. Υποκίνησε κληρικούς και άλλους θρησκευόμενους της εποχής, να εκδώσουν θρησκευτικά βιβλία, με σκοπό την κατήχηση των πιστών περί του δόγματος, της λατρείας και του ήθους, επειδή κατ’αυτόν, τα κηρύγματα των ιεροκηρύκων της εποχής αναφέρονταν μόνο σε ηθικά διδάγματα, παραλείποντας την Ορθόδοξη δογματική διδασκαλία και ήταν γενική η κατάπτωση στην οποία βρίσκονταν οι Έλληνες, αναφορικά με την χριστιανική πίστη τους.

Ναι! Μόνον η διδαχή του Ευαγγελίου δια της κατηχήσεως, ημπορούσε να σώσει το γένος των Ελλήνων…Αλλά τι είδους κατήχηση θα εγένετο και από ποίους;

Κατά τον Κοραή, όπως προκύπτει από τις διακηρυγμένες θέσεις του, η κατήχηση έπρεπε να γινόταν από δυτικόφρονες ή δυτικίζοντες «ιεραποστόλους» (προτεστάντες) ή προτεσταντίζοντες «Ορθοδόξους». Με άλλα λόγια, από μη ορθοδόξους ή ορθοδοξίζοντες ψευδοχριστιανούς!!!

ε.  Ο Κοραής, πριν μπολιασθεί οριστικώς από τον Προτεσταντισμόν:

1/. Προέβη σε μια προσπάθεια για κατήχηση των Ελλήνων. Τίποτε δεν επρόδιδε τις πραγματικές προθέσεις του…..Καταπολέμησε την κοινή τότε άποψη ότι η κατήχηση των Χριστιανών, όπως γινόταν τότε, είναι περιττή και αναζήτησε διαθέσιμα έργα της κατ’ αυτόν, Ορθόδοξης κατηχήσεως. Αντί όμως να καταφύγει στα έργα των Αποστόλων και Ορθοδόξων Πατέρων της Εκκλησίας, τα οποία αφθονούσαν στην υπάρχουσα γραμματείαν, προτίμησε, θεωρώντας την ως καλύτερην του είδους της, την Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν του μητροπολίτου Μόσχας Πλάτωνος, έργον το οποίον είχε συντάξει το 1765, κατόπιν αιτήματος του Μεγάλου Δούκα και μετέπειτα Τσάρου της Ρωσίας Παύλου.

2/.  Εντόπισε και μετέφρασε το παραπάνω έργο, από την γερμανική έκδοση στα ελληνικά και, αφού το εμπλούτισε με αγιογραφικές παραπομπές και άλλες πρόσθετες δικές του σημειώσεις, το παρέδωσε για χρήση στον λαό το 1772.

Αυτό ήταν ένα από τα μεγάλα λάθη του!!!..

Ενώ υπήρχαν εκατοντάδες βιβλία Δογματικής διδασκαλίας των Εκκλησιαστικών Πατέρων, στην Ελληνική, προτίμησε να αντιγράψει την  «ορθόδοξον διδασκαλίαν», ενός μητροπολίτου και μάλιστα από γερμανική μετάφραση, που θεωρείται βέβαιον ότι δεν απηχούσε, ως θα έπρεπε, τις περί των δογμάτων της Ορθοδόξου πίστεως θέσεις ή λόγω μεταφράσεως από αιρετικούς παπικο-προτεστάντες, η διδασκαλία θα περιελάμβανε αλλοιωμένες θέσεις, έστω και σε μερικά δογματικά θέματα.. Αλλά ακόμη και σε ένα από τα δόγματα, να είχαν καταγραφεί μη ορθόδοξες απόψεις, η διδασκαλία εκείνη, θα ήταν διδαχή πλάνης και όχι κατήχηση αληθούς πίστεως!!!

στ. Όταν το ελληνικό κράτος απέκτησε την ανεξαρτησία του, εκείνη η «κατήχηση» τού Κοραή, διαδόθηκε ευρύτατα μεταξύ των Ελλήνων Ορθοδόξων και τυπώθηκε επανειλημμένως στις Αθήνες, δυστυχώς «μὲ ἔγκρισιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ τοῦ ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῆς Δημοσίας Ἐκπαιδεύσεως Ὑπουργείου [...] πρὸς χρῆσιν τῶν ἁπανταχοῦ Γυμνασίων καὶ Σχολείων».

Με την έγκριση του υπουργείου ενός αρτισύστατου κράτους, οικονομικώς απολύτως εξαρτημένου και πολιτικώς απολύτως ελεγχομένου, από τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του Ορθοδόξου κυβερνήτου Ιω. Καποδίστρια, τους αιρετικούς Αγγλογάλλους!!!

Αυτό και μόνον αρκεί, προκειμένου να εξαχθούν τα αναγκαία συμπεράσματα για τους λόγους που ενεκρίθη εκείνη η προτεσταντικής δογματολογίας «Κατήχηση» του Κοραή.   

ζ. Η φράση του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, την οποίαν εκμεταλλεύονται κάποιοι συστημικοί για να επιβραβεύσουν τα ατοπήματα του Κοραή, «αἱ πολλαὶ ὑποσημειώσεις, ἅπασαι τοῦ Ἀδ. Κοραῆ, ἀποκαλύπτουσι τὴν βαθεῖαν γνῶσιν τῶν θεμάτων τοῦ Χριστιανισμοῦ ὑπὸ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ διδασκάλου τοῦ Γένους», αφορά στην παράθεση των υποσημειώσεων και μόνον και όχι στην ακριβή απόδοση και ερμηνεία των δογμάτων της Ορθοδόξου Πίστεως.

Οι υποσημειώσεις του Κοραή αφορούσαν σε χωρία της Αγίας Γραφής τα οποία παρέθετε μετά δικών του ερμηνευτικών σχολίων. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής:

Τα ερμηνευτικά σχόλια του Κοραή που περιελαμβάνοντο στην «Κατήχησή» του, ήταν σύμφωνα με τα διαχρονικά δόγματα της Ορθοδόξου πίστεως, όπως είχαν παραδοθεί από τον Θεάνθρωπον Ιησού, είχαν καταγραφεί στην Αγία Γραφή, είχαν ερμηνευθεί από τους Μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας και επικυρωθεί από τις Οικουμενικές Συνόδους;

Παραλλήλως, υπογραμμίζονται τα εξής:

Ο Κοραής, δεν επίστευε ούτε στην Αειπαρθενίαν της Θεοτόκου, ούτε στην Ανάσταση του Κυρίου, ούτε στην Θεανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού (Τον θεωρούσε απλώς ως Μύστην και όχι ως Θεάνθρωπον), ούτε στην Δευτέραν Παρουσίαν Του, ούτε διετύπωσε ποτέ την θέση, ότι η Αγία Τριάδα είναι ο μόνος Αληθινός Θεός, θέσεις που αποτελούν Βασικά ΔΟΓΜΑΤΑ της Ορθοδόξου Πίστεως!!!

Συνεπώς, η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι πασιφανής και κατηγορηματική. ΟΧΙ!

Η επιβεβαίωση ήλθε από την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για ένα άλλο σύγγραμμα του Κοραή,Το «Συνέκδημον Ἱερατικόν». Το ειδικό αυτό βιβλίο για τον κλήρο, εκδόθηκε το 1831, δηλ. 10 χρόνια από τον απαγχονισμό του πατριάρχου Γρηγορίου. Σύμβουλος κατά την συγγραφή του βιβλίου ήταν ένας φίλος του προτεστάντης πάστορας. Το βιβλίο του αυτό επικρίθηκε από τους εκκλησιαστικούς κύκλους και το 1839, καταδικάστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.7

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, τι είδους κατήχηση ήταν εκείνη που ενεκρίθη τότε, από την Ιερά Σύνοδο και το επί των εκκλησιαστικών και της δημοσίας Εκπαιδεύσεως Υπουργείον, «προς χρήση των απανταχού Γυμνασίων και σχολείων».

Ανάλογα και έτι χειρότερα, είναι τα σημερινά γυμνασιακά και πανεπιστημιακά εγχειρίδια θρησκειολογίας και θρησκευμάτων που συγγράφονται από ομοδόξους Κοραϊστές, από ελληνόφωνους αλλοδόξους ή παπίζοντες και προτεσταντίζοντες οικουμενιστές και εγκρίνονται από υποτιθέμενους «ορθοδόξους» ή δεδηλωμένους αλλοδόξους συντονιστές και επιβλέποντες των συγγραφέων…

Στην συνέχεια ακολούθησαν πλήθος άλλων Κατηχήσεων για χρήση από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τόσον εντός του Βασιλείου της Ελλάδος, όσον και σε άλλες Οθωμανοκρατούμενες περιοχές.

η. Παρά την προφανή προτεσταντική πίστη του Κοραή και παρά την αξίωση εκ μέρους κάποιων, να κατακριθεί και αφορισθεί σαν μη ορθόδοξος στις απόψεις του τουλάχιστον περί κλήρου, ο Πατριάρχης Κωνστάντιος  Α΄ (1830-1834), όχι μόνο δεν συμφώνησε μαζί τους, αλλά και επέτρεψε να του γίνει το μνημόσυνο στην Πόλη, χαρακτηρίσας τα όποια λάθη του Κοραή, ως γενόμενα εξ αγνοίας, σε πείσμα εκείνων που τον κατηγορούσαν για αποστασία και απογαλακτισμό από την Ορθόδοξη Εκκλησία. (Βλέπε Ε. Γ. Παντελάκη, άρθρον Κοραής εν Μ.Ε.Ε  τομ. 14, σελ. 863).

Μα, ήταν απλά λάθη, τα αιρετικά συγγράμματα του Κοραή και οι προτεσταντικές δοξασίες του που αγνοούσαν παντελώς τα βασικά δόγματα της Ορθοδόξου Πίστεως ή βλάσφημες προτροπές προς αποστασία και απογαλακτισμόν από την Ορθόδοξη Εκκλησία;

Δικαιολογείται άγνοια από κάποιον που ισχυρίζετο ότι ήταν χριστιανός μελετητής της Αγίας Γραφής και χαρακτηρίζεται σήμερα ως διδάσκαλος και Φωτιστής του Γένους των Ελλήνων;

Ασφαλώς ΟΧΙ!!

θ. Το κατά Κοραή, Άγιον Φως

1/. Συγγράφοντας το έργο του στα 1826, προσδιορίζει την έννοια του θαύματος του Αγίου Φωτός, και αναφέρει ότι: « …οι χριστιανοί Πατέρες δεν αναφέρουν τίποτα μέχρι τον 9ον μ.κ.ε αιώνα, περί του αγίου φωτός» και αποκαλεί τους Αγιοταφίτες ιερείς, λαοπλάνους.

2/. Στον περίφημο «Διάλογο περί του εν Ιεροσολύμοις Αγίου Φωτός. Άτακτα 1825 Τόμος Γ», κάνει μια σφοδρή επίθεση στην όλη ιστορία γύρω από το Άγιο Φώς. Δυστυχώς, ο τότε Πατριάρχης,  φοβούμενος, ως μη ώφειλε, τις πιθανές αντιδράσεις των παποφραγκικών πραιτωριανών, δεν κινήθηκε εναντίον του και το 1833, όπως προελέχθη, όταν ο Κοραής πέθανε στο Παρίσι, έδωσε άδεια τελέσεως επιμνημόσυνης τελετής στην Κωνσταντινούπολη.

3/. Αποσπάσματα από τον περίφημο «Διάλογο» του Κοραή, για το Άγιο Φώς:

«Δοκίμασε να κηρύξης εις τους προσκυνητάς, ότι ματαίως εξοδεύουν τόσα χρήματα, ματαίως κοπιάζουν ταξιδεύοντες μακράν δια θαύμα, δοκίμασε να διδάξης την τόσην απλήν αλήθειαν ταύτην, και θέλεις ιδεί στράτευμα προσκυνητών μεθυσμένων, ή ώς δέν αισχύνονται να ονομάζωνται Χατζήδων, στρατηγούμενον απο ολίγους θρασυτάτους γόητας, πνέοντας τον όλεθρον σου, ώς ανατροπέως των καθεστώτων»

«..Θαύμα αισχροκέρδειας, μηχανουργήματα λαοπλάνων ιερέων» και «ψευδοκαταίβατα φώτα της Ιερουσαλήμ».

«Αναίσχυντη θαυματοποιΐα και πλάσμα του μεσαίωνα, κατασκευασμένο από σκοταδιστές Καπουτσίνους».

«Της Ελλάδος ο κοινός λαός, μωρός ότι πιστεύει το άγιον φως».

«Ιερείς και λαός να καθαρισθώσιν από της δεισιδαιμονίας το όνειδος».

«Οι ποιμένες, πρώτοι αυτοί  το γέννημα του σκότους να σβέσωσι και τους τρέχοντας εις θέαν και προσκύνησιν αυτού, να εμποδίζωσιν».

«Μοναχοί θρασύτατοι γόητες επινόησαν το θαύμα του αγίου φωτός, για να ενισχύσουν τον ηλίθιο ζήλο των προσκυνητών».

«Όνειδος και αίσχος, στρατηγούμενον από θρασύτατους θαυματοπλάστες. Αξιοθρήνητοι οι κατ’ έτος τρέχοντες μωροί και πλανημένοι προσκυνητές του θαύματος».

«Τέτοιων θαυμάτων έχουν ανάγκη οι ψευδοθρησκείες».

«Ασυγχώρητον, με παντοειδείς δόλους να υπερασπίζεται η θρησκεία πλαστά θαύματα και πάσης λογής ανομήματα».

«Ελευθερώστε την Ανατολική εκκλησία από το όνειδος του αισχρού θαυματουργήματος»

«Το άγιον φως είναι πλάσμα ασεβές και αναίσχυντον, πλάσμα Λατίνων μοναχών και φραγκοπατερικόν γέννημα».

«Μην πιστεύετε λοιπόν όσα λέγουν περί του αγίου φωτός».

Παραθέσαμε χωρίς σχόλια, τις αιρετικές, προτεσταντικές και αντιχριστιανικές/συκοφαντικές απόψεις του Κοραή, περί Αγίου Φωτός.

Είναι δυνατόν και μόνον με βάση αυτές τις απόψεις, να χαρακτηρίζεται κάποιος Ορθόδοξος χριστιανός; Ασφαλώς ΟΧΙ !!!

Για το αντιχριστιανικόν Σύστημα όμως, ο Κοραής ήταν ο ….φωτισμένος άνθρωπός τους !!!

ι. Περί Πατερικής Παραδόσεως                 

1/. Ο Κοραής:

-Απέρριπτε ενσυνειδήτως την πατερική παράδοση στην ουσία της. Ομιλεί βέβαια για Πατέρες και παραθέτει επιλεκτικώς κάποιες απόψεις τους, αλλά παρερμηνεύοντάς τους και χρησιμοποιώντας τους πάντοτε, υπέρ της ιδεολογίας του και για την εξυπηρέτηση των δικών του στόχων.

-Ήθελε να ποδηγετήσει το Έθνος μας, σύμφωνα με τις αρχές και πεποιθήσεις του, στον προτεσταντικό ευσεβισμό (αυτό λέγεται «ηθικολογία» ή «ηθικοποίηση») και όχι στην Ορθόδοξη ευσέβεια (Αγιότητα) των Αγίων μας.

2/. Σύμφωνα με συστημικούς ερμηνευτές, για τον Κοραή, η επιστροφή στην πατερική διδασκαλία σημαίνει άκουσον! άκουσον! «αναγέννηση του δημοκρατικού πνεύματος του χριστιανισμού, μέσα από την φιλοσοφία την οποία και οι ίδιοι οι Πατέρες υπηρέτησαν».

3/. Ελάχιστοι λόγιοι, κυρίως ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων, συντάχθηκαν με τους παραδοσιακούς, όταν αντιλήφθηκαν ότι μαζί με ό,τι ωφέλιμο προέκυπτε από την Ορθόδοξη διδασκαλία, παρεισέφρυε, η φιλοσοφία του Διαφωτισμού και ο Κοραϊσμός στα σχολεία. Η Ιόνιος Ακαδημία της Κέρκυρας δέχθηκε εντόνως, την επίδραση του Κοραή. Εξαρχής μάλιστα οργανώθηκε σύμφωνα με τις προτεσταντικές προδιαγραφές των αυτοαποκληθέντων διαφωτιστών μισσιοναρίων.

ια. Συμπεράσματα-Σχόλια

1/. Ο Κοραής:

α/. Κατηγορούσε συνεχώς την Διοίκηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποφεύγων συστηματικώς να αναφέρει τα πάθη και τα εγκλήματα της διοικήσεως και των ιερέων των ετερόδοξων «Χριστιανικών» ομολογιών, πρωτίστως μάλιστα των προτεσταντικών. Ως βεβαιωμένος από τα κείμενά του προτεστάντης, αρκετές φορές ανεφέρετο στους παπικούς, με σκληρά λόγια και κακολογίες.

β/. Έγραψε και λόγους έναντι διάφορων ορθοδόξων κληρικών και του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ελέγχοντάς τους, ως…άλλος «ιερός Χρυσόστομος» και «Μέγας Βασίλειος». Έλεγε, μεταξύ άλλων:

«Η Εκκλησία αν και είναι έργο αυτού του Θεού, τοσούτον εφθάρη κατά την εξωτερικήν εμφάνιση ώστε η σημερινή θρησκεία δεν είναι πλέον η αυτή και απαράλλακτος θρησκεία, καθώς εξήλθεν από τας χείρας του Ιησού.».   

γ/. Προπαγάνδιζε με οφιώδη μέθοδο, την Ένωση των Εκκλησιών (Ήταν Οικουμενιστής) αντί να την αποκλείει λόγω της διαχρονικής αμετανοησίας και εωσφορικής αλαζονείας των ετεροδόξων αυτοαποκαλούμενων χριστιανικών ομολογιών.

δ/.  Ήταν κρυπτο-ιουδαιόφιλος, παρά το γεγονός ότι σε διάφορα κείμενά του ανεφέρετο αρνητικώς για τους ιουδαίους.

Με το πρόσχημα της «ανεξιθρησκείας» και της Χριστιανικής αγάπης,  έγραφε: «δεν είναι άλλο τι εναντιώτερο εις την χριστιανική πραότητα παρά το άλογον μίσος, με το οποίον όλες σχεδόν οι χριστιανικές εκκλησίες κατεδίωξαν και κατεδιώκουσιν έτι εις τίνα μέρη της Ευρώπης, τους ταλαίπωρους Ιουδαίους».

ε/.  Ήταν αντιχριστιανός, χλευαστής της Ορθοδοξίας, αν όχι άθεος παρά τον ισχυρισμόν κάποιων υποστηρικτών του, ότι διάφορα κείμενά του αποδεικνύουν το αντίθετο (ΣΣ: Τα έγραφε για παραπλάνηση και να ρίπτει «στάκτην» στα μάτια των επικριτών του), και ότι τον φωτισμόν τον κατανοούσε μόνο υπό το «γλυκό φως» του Ευαγγελίου του Χριστού, Τον οποίον βεβαίως, όπως ΟΛΟΙ οι προτεστάντες, ΔΕΝ θεωρούσε Θεάνθρωπον αλλά ένα μεγάλον Μύστη (ΣΣ: Μήπως ούτε καν μύστην, αλλά έναν κοινόν θνητόν ηθικολόγον;).

στ/. Υποδέχθηκε με ανακούφιση, όπως και άλλοι διαφωτιστές, την εκτέλεση του Πατριάρχη Γρηγορίου, εξαιτίας φημών που υπήρχαν για σχέδιο εξόντωσής τους από την Εκκλησία και της πολιτικής αναγνωρίσεως της οθωμανικής νομιμότητας που κατά τους συκοφαντικούς ισχυρισμούς τους, ακολουθούσε η Ορθόδοξη Εκκλησία.8

2/. Η άποψη του Κοραή, περί «αλλοιώσεως της Ορθοδόξου πίστεως σε σχέση με την αρχική πίστη των Αποστόλων», ήταν απολύτως φαρισαϊκή, αφού ΟΥΔΕΠΟΤΕ εχρησιμοποίησε τις καταγεγραμμένες θέσεις των Ευαγγελιστών, Αποστόλων και Πατέρων της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας, ως παραδείγματα, προκειμένου να αποδείξει τις κατά την άποψή του, αποκλίσεις της πνευματικής ηγεσίας και των ιεραρχών της εποχής του, από τα δόγματα της Ορθοδοξίας.

Στο σημείον αυτό ερωτάται κάθε σύγχρονος υποστηρικτής των θεωριών και ιδεών του Κοραή:

Ποία ήταν η παιδεία των Αποστόλων του Κυρίου, περί των οποίων δήθεν, εκόπτετο ο Κοραής; Είχε σχέση με την δυτικού τύπου (ανύπαρκτη τότε) παιδεία, των ιστορικώς αγνώστων (πλην των Ρωμαίων) λαών της βαρβαρικής (τότε) Ευρώπης;

Ασφαλώς ΟΧΙ, καθ’όσον την παιδεία τους οι Απόστολοι έλαβαν από το Άγιον Πνεύμα, και ήταν αυτή όπως την είχαν διδαχθεί προσωπικώς από τον Θεάνθρωπον Ιησού Χριστόν και όχι από δοκησισόφους και εθελοθρησκεύοντες κοινούς ανθρώπους, τους οποίους το ΣΥΣΤΗΜΑ έχρισε ως…ανθρωπιστές και «Φωτισμένους»!!!

3/. Όπως ήταν φυσικό, οι προτεσταντικές θέσεις του Κοραή προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις και την καθολική σχεδόν αντίδραση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αφού μέσα στους κόλπους της, υπήρχαν ήδη πολλοί μορφωμένοι (Αγιογραφικώς και Πατερικώς) ιεράρχες, που εστήριζαν την προσπάθεια για την εκπαιδευτική και πνευματική αναγέννηση των Ελλήνων και πρωταγωνιστούσαν τοπικώς στην ίδρυση και την λειτουργία Ελληνορθόδοξων σχολείων και όχι αιρετικών και ψευδοχριστιανικών/ προτεσταντικών, όπως επρέσβευε ο Κοραής.

4/. Η άποψη του Κοραή, με πολλές παραπομπές στην Αγία Γραφή (προφανώς παρερμηνευμένες), ότι η  «αληθής» θρησκεία, είναι εκείνη όπως αυτή παρουσιάστηκε ως ηθικό και πρακτικό αίτημα τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, είναι καθαρώς προτεσταντική, καθ’ όσον η Ορθοδοξία, όχι μόνον ΔΕΝ είναι ένα απλούν ηθικόν και πρακτικόν αίτημα της εποχής, ούτε καν θρησκεία, ούτε αναφέρεται σε μία από τις χριστιανικές Εκκλησίες, αλλά είναι η Μόνη Αληθινή Πίστις προσδοκίας για σωτηρία της Ψυχής και Αιώνια Ζωή.9

Η Εκκλησία είναι Μία και μοναδική, διότι ένας και μοναδικός είναι ο Κύριος, ένα είναι το Σώμα Του, του οποίου Αυτός είναι η κεφαλή, μία και μοναδική η αλήθεια, την οποίαν εκήρυξε. Δεν υπάρχουν πολλοί Κύριοι, πολλές πίστεις, πολλές αλήθειες, πολλά βαπτίσματα, σύμφωνα με τον λόγον του Αποστόλου Παύλου «εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα».10

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ελέγχει όσους αναγνωρίζουν τις αιρέσεις ως Εκκλησίες. Ερμηνεύοντας το ψαλμικό χωρίο «ίνα τί υπολαμβάνετε όρη τετυρωμένα»;11 σημειώνει ότι ο θείος Δαυΐδ λέγει αυτόν τον λόγον προς τους εχθρούς της Εκκλησίας, ρωτώντας τους: Γιατί εσείς νομίζετε πως υπάρχουν άλλα όρη στερεά και άσειστα έξω από την Μία Εκκλησία των ευσεβών Ορθοδόξων Χριστιανών; Δηλαδή γιατί νομίζετε πως οι άλλες συναγωγές και τα συστήματα των ασεβών και κακοδόξων είναι όρη στερεά και ακίνητα, ενώ δεν είναι;

Παραθέτει επίσης και την μαρτυρία του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, ο οποίος λέγει:

«επιτιμά ουν τοις τας των αιρετικών Εκκλησίας υπολαμβάνουσιν είναι τετυρωμένας, ήγουν συνεστηκυΐας και στερεάς. Ουδέν γαρ αυταίς το δυνάμενον τρέφειν εις έξιν πνευματικήν».12

5/. Όπως προελέχθη, ο Κοραής ΔΕΝ επίστευε ούτε στην Αειπαρθενίαν της Θεοτόκου, ούτε στην Ανάσταση του Κυρίου, ούτε στην Θεανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού (Τον θεωρούσε απλώς ως Μύστην και όχι ως Θεάνθρωπον), ούτε στην Δευτέραν Παρουσίαν Του, ούτε διετύπωσε ποτέ την θέση, ότι η Αγία Τριάδα είναι ο μόνος Αληθινός Θεός, θέσεις που αποτελούν Βασικά ΔΟΓΜΑΤΑ της Ορθοδόξου Πίστεως. Με άλλα λόγια, απέρριπτε αμέσως ή εμμέσως, όλα σχεδόν τα δόγματα της Ορθοδόξου Πίστεως!!

Συνεχίζεται

---

1 Κ. Δημαράς, Νεοελληνικός Διαφωτισμός, σελ. 152.

2 Παράλληλοι Βίοι Πλουτάρχου, τ. Α2, σ. 937.

3 Γεώργιος Μεταλληνός, Φωτομαχικά-Αντιφωτομαχικά, Κάτοπτρο-Ιστορητής, Αθήνα 2001, σελ. 40 & υποσημ. #72.

4 Γεώργιος Μεταλληνός, Παράδοση και αλλοτρίωση, τομές στην πνευματική πορεία του νεώτερου ελληνισμού κατά τη Μεταβυζαντινή περίοδο, Δόμος, Αθήνα 1994, σελ. 176.

5 Μανίκας, Κωνσταντίνος (2002). Σχέσεις Ορθοδοξίας και Ρωμαιοκαθολικισμού στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Επαναστάσεως (1821–1827). Αθήνα: Εκδόσεις Σταμούλη, σελίδες 38–39.

6 Μανίκας, ο.α., σελ. 51.

7 Καβάκας Ανανίας. «Αδαμάντιος Κοραής: Ένα λαμπρό αστέρι». Πανελλήνιος Ευαγγελικός Σύνδεσμος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο, στις 4 Φεβρουαρίου 2011.

8 -Κοράης, Αδαμάντιος (1885). Νικόλαος Μ. Δαμαλάς, επιμ. Επιστολαί Αδαμαντίου Κοραή , τόμος Γ΄. Αδελφοί Περρή, σελ. 164. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2012. "(...) ἔμαθες ἴσως ὅτι ὁ Βάμβας ζῇ παρὰ πᾶσαν ἐλπίδα· ὀλίγον ἔλειψε, φίλε μου, νὰ τοῦ σηκώσῃ τὴν ζωὴν ὁ κατιμερτζῆς [=ο Γρηγόριος], τοῦ ὁποίου ἴσως τὴν ὤραν ταύτην ἀσπάζονται τὰ λείψανα καὶ ἑπικαλούνται τὴν πρεσβείαν οὶ Οδ[ησσινοί]. Ω τὸν ἠλίθιον Σουλτ.[άνον]! Τοὺς φίλους του σφάζει, ἀντί νὰ τοὺς φορέση καυτ.[άνι]!"

-Ηλιού, Φίλιππος (2003). «Νεοελληνικός Διαφωτισμός: Η νεωτερική πρόκληση». Στο: Παναγιωτόπουλος, Βασίλης, επιμ. Η Οθωμανική κυριαρχία, 1770-1821: Διαφωτισμός - Ιστορία της Παιδείας - Θεσμοί και Δίκαιο. Τόμος 2ος. Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 1770-2000. Ελληνικά γράμματα, σελ. 24. ISBN 9604065408.

9 -Η Ορθοδοξία ΔΕΝ είναι θρησκεία, διότι:

α. «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος παρά τω Θεώ και πατρί αύτη εστίν, επισκέπτεσθαι ορφανούς και χήρας εν τη θλίψει αυτών, άσπιλον εαυτόν τηρείν από του κόσμου»( IΑΚΩΒΟΥ Α΄: 26,27).

β. ΟΛΕΣ οι θρησκείες είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα,  ανθρώπινες δεισιδαιμονίες, που προσπαθούν να καλύψουν (η κάθε θρησκεία) τις ψυχολογικές και ηθικές ανάγκες του ανθρώπου, κατά την ανθρωπίνη αντίληψη.

Η Ορθοδοξία ΔΕΝ είναι μία εκ των «εκκλησιών», όπως πρεσβεύει ο Οικουμενισμός,  αλλά η ΜΟΝΗ αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Αυτό δεν είναι φυσικά αλαζονεία, αλλά η ΑΛΗΘΕΙΑ. Αφού ο Κύριος ίδρυσε μόνον μία Εκκλησία, πώς ομιλούμε εμείς για πολλές;

10 ΕΦΕΣΙΟΥΣ:4/4-5.

11 ΨΑΛΜΟΙ: 67/17.

12 ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΖΙΓΑΒΗΝΟΣ - ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ερμηνεία εις τους ΡΝ΄ Ψαλμούς του προφητάνακτος Δαυΐδ, τ. Β΄, έκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 1966.