ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ!!!

(THIS IS TURKEY!!!)

ΕΝΑ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΕΝΟΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΕΘΝΟΥΣ, ΙΔΡΥΘΕΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΡΥΠΤΟΤΑΛΜΟΥΔΙΣΤΗ ΙΟΥΔΑΙΟ/ ΝΤΟΝΜΕ (ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ) [1923] ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΟΝ ΣΗΜΕΡΟΝ, ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΝ (ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ)1

      Τεχνητόν Ιουδαιογενές κράτος.

                  Ολεσηνόρων ντονμέδων καταφύγιον.

                  Υπέρκομπων ισλαμοφασιστών άντρον.

                  Ρωμηοσύνης αρχαιόθεν ιδιοκτησία.

                  Κατασφακτήριον αλλοεθνών πολιτών.

                  Ιστορίας Ελλήνων κλωπεύς.

                                       Αυτοκρατορίας Οσμανλήδων σφετεριστής.             

ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ, ΙΩΝΙΑ, ΠΟΝΤΟΣ) ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ, ΟΙ ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ!!!

ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ: ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΑΣ!!!

Yunan askerlerimiz Türkiye’ ye geliyorlar!2

 

                                                                                                                                                                      

ΜΕΡΟΣ 33ον

15. ΓΕΡΜΑΝΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ:ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΣΥΜΜΑΧΙΑ (Συνέχεια 32ου μέρους)3

 

ιθ. Β΄παγκόσμιος Πόλεμος-Συνεργασία του Κεμάλ και των Κεμαλιστών με τους ναζί (Συνέχεια 32ου μέρους)4

6/. Eμπορική και πολεμική συνεργασία Ναζί-Τούρκων (1933-1945)5

Όταν στις 6 Απριλίου 1941 τα χιτλερικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Χερσόνησο του Αίμου (Βαλκάνια) και η Αγγλία ζήτησε από την Άγκυρα να διακόψει τουλάχιστον τις διπλωματικές της σχέσεις με τον Άξονα, ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Έλληνες, ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Σαράτσογλου όχι μόνο αρνήθηκε να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με την Ναζιστική Γερμανία και να προσχωρήσει στον πόλεμο, στο πλευρό των συμμάχων, αλλά απέρριψε ακόμη και μια απλή συμβολική διπλωματική αποδοκιμασία της επιθέσεως κατά της Ελλάδος.

Την 1η Ιουνίου 1942, υπογράφεται μία ακόμη εμπορική συμφωνία Βερολίνου – Αγκύρας. Η Γερμανία παραλαμβάνει 45.000 τόνους χρωμίου και στέλνει σε αντάλλαγμα σύγχρονο οπλισμό, ενώ από το 1943 ως το 1944 θα εξαχθούν από την Τουρκία στη ναζιστική Γερμανία άλλοι 90.000 τόνοι χρωμίου. Ο Χίτλερ, από τον οποίον δεν διαφεύγει η φασιστική τάση της ηγεσίας της Άγκυρας, δηλώνει στον Μουσολίνι, στις 29 Απριλίου 1942 στο Σάλτζμπουργκ, ότι: «..η Τουρκία πολύ γρήγορα θα γίνει σύμμαχος και συζητείται να της παραχωρήσουν τα ελληνικά νησιά…».

Μία έκθεση που δόθηκε στην δημοσιότητα, προ ετών, από το τμήμα Ιστορίας του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ [Under Secretary Stuart Eizenstat Closing Plenary Statement at the London Conference on Nazi Gold, December 4, 1997], αναφορικά με τον εφοδιασμό της χιτλερικής Γερμανίας από την Τουρκία κατά την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με χρώμιο και άλλα μέταλλα, γεγονός που συνέβαλε στην ενίσχυση της πολεμικής μηχανής των ναζιστών, φέρνει για μία ακόμη φορά στην επιφάνεια, μεταξύ των άλλων, την τουρκική στάση στον πόλεμο, αλλά και τις στενές σχέσεις της γειτονικής μας χώρας με τους γερμανούς ναζί.6

Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, που συντάχθηκε υπό την εποπτεία του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Στούαρτ Αϊζενστάτ7 και με βάση στοιχεία που δόθηκαν από την CIA και τα υπουργεία Εξωτερικών, Άμυνας, Δικαιοσύνης, Οικονομικών και Εμπορίου, τα απαραίτητα για την κατασκευή όπλων μέταλλα, οι Γερμανοί τα πλήρωναν στην Τουρκία με χρυσό που έκλεβαν από τις κατακτημένες χώρες. Ένα μέρος δε του χρυσού αυτού προερχόταν από τα θύματα ­ στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. 

Στις καταγγελίες αντέδρασε η τουρκική κυβέρνηση, και ο τότε υπουργός Εσωτερικών και εκπρόσωπος Τύπου Σουκρού Γκιουρέλ (Şükrü Sina Gürel), ισχυρίστηκε ότι όχι μόνο η χώρα του δεν συμμετείχε στην ρευστοποίηση του χρυσού που άρπαξαν οι ναζιστές από τους κατακτημένους λαούς, αλλά και ότι η Τουρκία «συγκαταλέγεται στις χώρες που αντιπαρατάχθηκαν στη ναζιστική Γερμανία» (sic) [ΣΣ: Εδώ γελάνε αλλά και οργίζονται όσοι γνωρίζουν τα γεγονότα της εποχής εκείνης στην Τουρκία, η οποία αντί να έχει υποστεί τις συνέπειες της συνεργασίας της με τους Ναζί, μεταμορφώθηκε από το Σύστημα, σε «Επιτήδειο Ουδέτερο» και συμπεριελήφθη ατιμωρητί στους κόλπους της Δυτικής στρατιωτικής Συμμαχίας-ΝΑΤΟ].

Ο εφοδιασμός των ναζιστών καθ' όλη την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από την Τουρκία με χρώμιο και άλλα απαραίτητα για την κατασκευή όπλων μέταλλα, oδήγησε το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ να δώσει στην δημοσιότητα με καθυστέρηση μισού και πλέον αιώνα την έκθεση που προαναφέραμε. Στην έκθεση σημειώνεται ότι η Τουρκία και άλλες τρεις επίσης «ουδέτερες» εκείνη την εποχή χώρες (Ισπανία, Πορτογαλία και Σουηδία), με τις εξαγωγές μετάλλων διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην συντήρηση της πολεμικής μηχανής του Χίτλερ.

Παρατίθεται μάλιστα και ένα μνημόνιο του υπευθύνου του εξοπλιστικού προγράμματος των ναζιστών, Αλμπερτ Σπέερ (Albert Speer),8 ο οποίος τον Νοέμβριο του 1943 ενημέρωνε τον Χίτλερ ότι αν τερματιζόταν η παροχή χρωμίου από την Τουρκία, ο πόλεμος θα τελείωνε σε δέκα μήνες, δηλαδή τον Οκτώβριο του 1944. Σχετικά με τον χρυσό, με τον οποίο πλήρωναν οι Γερμανοί τους Τούρκους για τις υπηρεσίες τους, στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι τα αποθέματα χρυσού της Τουρκίας από 27 τόνοι που ήταν στην αρχή του πολέμου, έφτασαν στο τέλος του σε περισσότερους από 216 τόνους.

Britain was so worried about Turkey's exports to Nazi Germany that they offered a £16 million pound deal, with at least £6 million pounds going towards military purchases in May 1938. By January 1939, the Germans tried to outbid the British, offering RM 150 million reichmarks, with at least RM 60 million reichmarks dedicated to military products, in addition with offers to buy agricultural products, at 30% above global market prices.

Throughout the war however, Turkey was not significantly developing any proper political relations with the Nazi empire. The British exploited this by forming an Anglo-Turkish Treaty in May 1939, much to Germany's annoyance. The Nazis protested by not honouring their arms exports at all, and after Turkey had refused to renew the August 1939 trade agreement between the two, but eventually settled their differences.9

The importance of this trade is emphasised by the fact that the Germans had heavily traded with Turkey well before the outbreak of World War II. In 1939, the Turkish population census recorded that there were 17,820,950 Turkish citizens living in the country, with 13,475,000 million (70%) living in rural areas.

As a result, self sufficiency proved impossible given how spread the Turkish population was outside of it's Urban areas. For this reason, the Turks needed foreign currency to shore up their accounts in a short amount of time. Germany came to it's aid, supplying 78% of it's wool yarns and tissues, 69.7% of it's iron and steel, 61% of it's machines and apparatus, and 55.4% of it's chemicals. In return, the Germans bought 75% of new wool, 70% of it's cotton, and 70% of it's chrome.10

Turkey produced approximately 20% of the global chromite ore supply (estimates range from 16%-19% of global economic output). It was a crucial ingredient in the production of military products such as tanks (since stainless steel contains up to 18% chromium); which 33% of chromium ore bought from Turkey by Nazi Germany was directed to by 1944.11

Trade was brisk, between 1939 and 1943, the gold reserves of the secular Turkish republic rose from $88 million dollars to $221 million dollars. This was the fourth largest increase in gold reserves out of the five neutral nations, which one historian has claimed is linked as evidence to the extent of Nazi looting during the war (not all of the $221 million dollars was made from Nazi Germany).

The largest increase was witnessed by Switzerland at 537%, whereas Turkeys was 133%. In terms of the amount of gold Turkey made from Germany, in 1939, the secular republic only had 27.4 tonnes of gold (27.400 kg), but by 1945 it accumulated a healthy 216 tonnes (216,000 kg) of gold bullion. Although it was not known to the Turks, it is alleged some of the gold came from concentration camps. If trade was in todays prices, this amounts to $8.7 billion dollars in gold trade in total.

However others claim that Turkey never received more than $15 million dollars in gold (most of which was said to have been looted in Belgium). Turkey never returned, nor was asked to return, any gold. In 1933, Nazi Germany bought 11.7 tonnes of chromium ore, and between January and August 1939, just prior to the invasion of Poland, it bought 96.2 tonnes. From 1936, 64,500 metric tonnes (mt), 58,400 mt (1937), 68,500 mt (1938) and 114,500 mt (1939) of chromite ore were sold.12

7/. Η πρόταση του Φον Πάπεν

Ακολουθώντας πιστή φιλογερμανική πολιτική κατά το μεγαλύτερο μέρος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Τουρκία επέτρεπε στα γερμανικά πολεμικά σκάφη, να εισέρχονται στην Μαύρη Θάλασσα, σε αντίθεση με την Συνθήκη του Μοντρέ για το καθεστώς των Δαρδανελίων, που υπογράφτηκε στις 30 Ιουλίου 1935, απαγορεύοντας την διέλευση από τα Στενά πλοίων των εμπολέμων χωρών.

Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1942, η τουρκική κυβέρνηση, κάτω από την επίδραση της γερμανικής επιθέσεως στον Καύκασο, συμφώνησε με την πρόταση του Φον Πάπεν, να συγκεντρώσει τουρκικά στρατεύματα στα νότια σύνορα της Ρωσίας.

Παρά τις βρετανικές και αμερικανικές πιέσεις για εγκατάλειψη της φιλογερμανικής «ουδετερότητας» και έξοδο της Τουρκίας στο πλευρό των συμμάχων, η Άγκυρα κωλυσιεργούσε επιδιώκοντας να κερδίσει χρόνο, αν και έβλεπε ότι η Γερμανία χάνει τον πόλεμο.

Προ αυτής της καταστάσεως, το Λονδίνο αναγκάζεται να διακόψει στις 4 Φεβρουαρίου 1944 τις σχετικές αγγλοτουρκικές διαπραγματεύσεις, ενώ τον Μάϊο του ίδιου έτους ο Τσώρτσιλ δηλώνει: «... Διακόψαμε την βοήθεια αφού δώσαμε 20 εκατ. λίρες στερλίνες σε αγγλικά και αμερικανικά όπλα μόνο για το έτος 1943. Δεν ενθαρρύνουμε πλέον την Τουρκία να βρίσκεται παρά τω πλευρώ των νικηφόρων εθνών».

Τελικά η Τουρκία θα εγκαταλείψει την γερμανόφιλη «ουδετερότητα» και θα κηρύξει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας και της Ιαπωνίας μόλις στις 23 Φεβρουαρίου 1945, όταν δηλαδή το βαριά λαβωμένο ναζιστικό θηρίο είναι έτοιμο να ξεψυχήσει.

Στο τέλος του πολέμου μάλιστα, ο τότε πρωθυπουργός Şükrü Saracoğlu,13 σε μία έκρηξη υποκρισίας και συγκεκαλυμμένου ψεύδους, αποφαίνεται με «σοβαρότητα»: «Η Τουρκική Δημοκρατία από τις πρώτες στιγμές, με τις δηλώσεις της, τα όπλα της και την καρδιά της ήταν στο πλευρό των δημοκρατικών εθνών».

Και όπως θα σχολιάσει μερικά χρόνια αργότερα, ο τούρκος εκδότης και συγγραφέας Καμουράν Μπεκίρ Χαρπουτλού, «αν ο φασισμός ήταν νικητής είναι φανερό ότι η ίδια φράση θα είχε λεχθεί υπέρ αυτού».

8/. Ο αντιχριστιανικός νόμος 4305/1942

α/. Ο φόρος «βαρλίκ βεργκισί».

Ο πρόεδρος Ισμέτ Ινονού, κάλεσε τον πρωθυπουργό Σουκρού Σαράτσογλου και του ανέθεσε το έργο της οικονομικής ή φυσικής εξοντώσεως των μη μουσουλμανικών πληθυσμών, με «όπλο» έναν έκτακτο φόρο περιουσίας που θα ήταν τόσο εξωφρενικός, ώστε πρώτα οι «υπόχρεοι» θα αδυνατούσαν να πληρώσουν και στην συνέχεια θα τους δινόταν η μεγαλόψυχη «ευκαιρία» να τον εξοφλήσουν με καταναγκαστική εργασία. Υπολογίζεται ότι για την εξόφληση του φόρου που επιβλήθηκε σε κάθε Έλληνα, Αρμένη ή Ιουδαίο, αλλά δεν κατέστη δυνατό να πληρωθεί, απαιτείτο καταναγκαστική εργασία διακοσίων έως τριακοσίων ετών προκειμένου να εξοφληθεί!

Ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν έχασε χρόνο. Σχεδίασε προσεκτικά τα βήματα που έπρεπε να γίνουν ένα προς ένα:

Πρώτον, προετοίμασε το κατάλληλο κλίμα στο εσωτερικό της Τουρκίας. Ο Ιουδαιοκρατούμενος (από ντονμέδες) τουρκικός Τύπος, άρχισε σταδιακά να εξαπολύει μια εκστρατεία μίσους και φανατισμού, εναντίον των μη μουσουλμάνων – Ελλήνων, Αρμενίων, Ιουδαίων (ΣΣ: Για τους Ιουδαίους, το έπραττε με «βαρειά καρδιά», για τα μάτια των αντισημιτών ναζιστών συμμάχων τους). Όλα τα δεινά της Τουρκίας φορτώνονταν στις πλάτες των μειονοτήτων και βέβαια, στην οικονομική ευημερία που απολάμβαναν.

Δεύτερον, ανέσυρε ένα νόμο που είχαν ετοιμάσει το 1914 οι «Νεότουρκοι», για την «ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας» με πλιάτσικο των χριστιανικών περιουσιών της Τουρκίας. Ανασύρθηκε από τα συρτάρια, καθαρογράφτηκε, συμπληρώθηκε και παρουσιάστηκε από τον υφυπουργό οικονομικών Εσαάτ Τεκελί, στον πρωθυπουργό Σαράτσογλου.

Ο τελευταίος ζήτησε από τον σεσημασμένο για σφαγές αμάχων Ελλήνων Fuat Agrali, την δημιουργία ενός μικρού διευθυντηρίου που θα εφάρμοζε το νόμο. Μέλη του ορίστηκαν οι Faik Ökte, (έφορος Κωνσταντινουπόλεως) και Mumtaz Tarham, τους οποίους ο Fuat Agrali παρουσίασε στον Τούρκο πρωθυπουργό με τα εξής λόγια:

«Αυτά τα δύο παλληκάρια θα εφαρμόσουν το νόμο μας στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη».

Το επόμενο διάστημα οι τουρκικές αρχές, υιοθετώντας την ακραία μισαλλόδοξη άποψη, με καθοριστικό στοιχείο, ετσιθελικώς, το θρήσκευμα και την εθνικότητα των φορολογουμένων, απεφάσισαν, ότι οι υπαίτιοι της άθλιας οικονομικής καταστάσεως της χώρας ήταν οι Έλληνες, οι Αρμένιοι και οι Ιουδαίοι έμποροι. Με πρόσχημα  την πάταξη της κερδοσκοπίας και την αντιμετώπιση των οικονομικών συνθηκών που δημιούργησε ο πόλεμος, επέβαλαν στις 11 Φεβρουαρίου 1942, έκτακτο φόρο επί της περιουσίας, τον γνωστό φόρο «βαρλίκ βεργκισί».

Μη-μουσουλμάνοι πωλούν τα έπιπλά τους ώστε να μπορέσουν να πληρώσουν τον υπέρογκο και δυσβάστακτο φόρο.

H απόφαση για την επιβολή του φόρου, ελήφθη σε μυστική συνεδρίαση του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος, κατά την διάρκεια της οποίας ο Τούρκος πρωθυπουργός, έδωσε εγγυήσεις πως ο νέος νόμος για τον έκτακτο φόρο περιουσίας, το βαρλίκι, στην πράξη θα εφαρμοστεί μόνο στις μειονότητες. Εξήγησε ότι έπρεπε, για τα μάτια, να υπάρχει και ένας φόρος για Τούρκους, αλλά θα ήταν μικρός και συμβολικός, έτσι για να τηρηθούν στοιχειωδώς τα προσχήματα. Αμέσως μετά, η τουρκική Βουλή ψήφισε σε μια συνεδρίαση το νόμο 4305, με 17 άρθρα, στις 12 Νοεμβρίου 1942.14

Ο φόρος υπολογιζόταν αυθαίρετα με τρόπο κατάφωρα άδικο για τους τους Έλληνες, Ιουδαίους και Αρμένιους, που κλήθηκαν να πληρώσουν ποσά πολλαπλάσια από όσα ζητήθηκαν από τους άλλους κατοίκους της χώρας.

On the November 11th 1942: Şükrü Saracoğlu Government came with the idea of the s “Wealth Tax.” 87% of the people targeted with this tax were non-muslims. Armenian merchants had to pay 232% while Jews had to pay 179%, Greeks 156%, and finally muslims had to pay only 4.94% of their networth to the state. Who couldn’t pay this tax was sent to forced to work in labor camps in Aşkale, Sivrihisar and Karanlıkdere. While this disaster lasted, until March 1944, some lost their properties, some lost their lives, some lost their pride and many of them lost their trust in Turkish Republic. After all these tragically events, most of the families moved to newly created “State of Israel” and a few other families started to move to Şişli, Ortaköy as the new Jewish quarters.

Όσοι δεν κατέβαλλαν μέσα σε 15 ημέρες τον φόρο, στέλνονταν στο εσωτερικό της Μ. Ασίας, στο Askale, όπου απασχολούνταν καταναγκαστικά σε έργα οδοποιίας και εκχιονισμού.

β/. Τα ποσά που πλήρωναν τα θύματα του νόμου

Ο νόμος 4305, διαχώρισε με επίσημο, ρατσιστικό τρόπο τους φορολογούμενους σε τέσσερις κατηγορίες: Μουσουλμάνους, Γκιαούρηδες (Έλληνες, Αρμένιους, Ιουδαίους), όσους άλλαξαν την πίστη τους και έγιναν μουσουλμάνοι (Ντονμέδες/Donme), και τέλος όλους τους ξένους υπηκόους.15

Καθορίστηκαν επιτροπές με έξι μέλη που όριζαν το ποσό του φόρου για κάθε φορολογούμενο ξεχωριστά (δύο εφοριακοί, δύο μέλη Τοπικής Αυτοδιοιηκήσεως που ήταν φανατικά μέλη του Λαϊκού Κόμματος, και δύο μουσουλμάνοι, φιλοκυβερνητικά μέλη του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Κωνσταντινουπόλεως). Στο βιβλίο «Η συμφορά του φόρου Βαρλίκι (Varlık Vergisi Faciası)», ο έφορος Κωνσταντινουπόλεως Faik Ökte, μας περιγράφει με ποιον τρόπο οριζόταν το ποσό του φόρου, αφού πρώτα εξεταζόταν ο φάκελος του θύματος και βεβαιώνονταν το θρήσκευμα και η εθνικότητα του:

Ένα μέλος της επιτροπής, πρότεινε 500.000 λίρες. Ένα άλλο αντιπρότεινε 1.000.000 λίρες. Επενέβαινε ένας τρίτος και έλεγε: «Πείτε ένα ενδιάμεσο ποσό να τελειώνουμε». Αν σε έναν χριστιανό φορολογούμενο, επιβαλλόταν 5.000 λίρες φόρος για ένα μικρό κατάστημα, στον μουσουλμάνο του διπλανού ακριβώς καταστήματος επιβαλλόταν φόρος μόνο 5 λιρών.

Το ποσό του φόρου που επιβαλλόταν δεν επιδέχονταν καμία έφεση. H προθεσμία πληρωμής ορίστηκε σε 15 ημέρες. Τυχόν καθυστέρηση πληρωμής για την μεν πρώτη εβδομάδα σήμαινε πρόστιμο 1%, για την δεύτερη 2% κ.ο.κ. Μετά την παρέλευση ενός μηνός, ακολουθούσε κατάσχεση της ακίνητης περιουσίας, σύλληψη και εκτόπιση σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, με ημερήσια «αμοιβή» 2 λιρών η οποία «συμψηφιζόταν» με την οφειλή του εκτοπισθέντος.

Οι φορολογικοί κατάλογοι δημοσιεύτηκαν από τις τουρκικές Αρχές τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1942. Ο πανικός απλώθηκε στην έντρομη μειονότητα που γέμισε όλες τις εφημερίδες με αγγελίες πωλήσεως ακινήτων Ελλήνων, Αρμενίων και Ιουδαίων. Σύμφωνα με όσα καταγράφει στο βιβλίο του ο έφορος της Κωνσταντινουπόλεως Faik Ökte, στο τέλος του 1942 αγοραστή έψαχναν απεγνωσμένα μέσα από εφημερίδες, 8 εργοστάσια, 7 στοές σε κεντρικά σημεία, 80 πολυκατοικίες, 230 σπίτια, 97 μαγαζιά και 190 οικόπεδα!

Όπως ήταν φυσικό, οι τιμές κατρακύλησαν αμέσως με αποτέλεσμα να ξεπουλιούνται ολόκληρες περιουσίες για ένα κομμάτι ψωμί !!!

γ/. Οι συνέπειες της εφαρμογής του νόμου 4305/1942

Όσοι δεν κατάφεραν να εξοφλήσουν τον φόρο που τους επέβαλαν οι τουρκικές αρχές, άρχισαν, να βλέπουν, μετά την 7η Ιανουαρίου 1943, τα ονόματα τους στις εφημερίδες. Η περιουσία τους κατέσχετο και οι «υπόχρεοι» οδηγούνταν σε καταναγκαστικά έργα στο Άσκαλε, που θεωρείται η Σιβηρία της Ανατολής, ώστε να επισπευστεί η φυσική τους εξόντωση από τις καιρικές συνθήκες και την καταναγκαστική εργασία που ξεκινούσε από τις 5 το πρωί και τέλειωνε στις 7 το απόγευμα.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Σουκρού Σαράτσογλου.

Μία από τις συνέπειες του νόμου «βαρλίκ», ήταν να υποστεί δεινό πλήγμα η ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινουπόλεως, δεδομένου ότι οι Έλληνες αναγκάστηκαν, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, να πληρώσουν 80 εκατ. τουρκικές λίρες από το συνολικό ποσό των 435 εκατ. λιρών. Κι’ έτσι, ενώ οι 100.000 περίπου ομογενείς της Κωνσταντινουπόλεως αποτελούσαν το 0,5% του πληθυσμού της Τουρκίας, πλήρωσαν γύρω στα 20% του συνολικού φόρου βαρλίκ.

Τον Σεπτέμβριο του 1943 η εφημερίδα «New York Times»,  δημοσίευσε ένα καυστικό άρθρο για την πισώπλατη μαχαιριά της Τουρκίας, και η Τουρκική Εθνοσυνέλευση, χωρίς καθυστέρηση, αποφάσισε την άμεση διαγραφή των φόρων που δεν είχαν εισπραχθεί ακόμα.

Τρεις μήνες αργότερα (Δεκέμβριος 1943), αποφασίστηκε η διάλυση των ταγμάτων εργασίας και η επιστροφή των «οφειλετών» στα σπίτια τους. Όσοι άντεξαν τις κακουχίες και κατάφεραν να επιστρέψουν, ήσαν κυριολεκτικά αγνώριστοι. Από τους 1.229 πλούσιους μειονοτικούς που δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τον υπερβολικό φόρο και βρέθηκαν στα τάγματα εργασίας, ένας στους τρεις δεν κατάφερε να γυρίσει πίσω. Πλήθος μαρτυρίες καταγράφουν συγκλονιστικές λεπτομέρειες μιας ακόμα μαύρης σελίδας στην ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας.

Ο νόμος 4305 καταργήθηκε οριστικά στις 15 Μαρτίου 1944, όταν ο Ρωσικός στρατός έφθασε νικητής στα σύνορα της Ρουμανίας και η Τουρκία προσπάθησε να εξαφανίσει τα ίχνη του αποτρόπαιου εγκλήματος που διέπραξε.

Μόλις η ήττα των Γερμανών κατέστη βέβαιη, η Τουρκία έσπευσε «να κηρύξει τον πόλεμο στην Γερμανία» (23 Φεβρουαρίου 1945).

The German–Turkish Turkish Treaty of Friendship (Türkisch-Deutscher Freundschaftsvertrag,Türk-Alman Dostluk Paktı) was a Non-Aggression Pact signed between Nazi Germany and Turkey on June 18, 1941 in Ankara by German ambassador to Turkey Franz von Papen and Turkish Minister of Foreign Affairs Şükrü Saracoğlu. It became effective on the same day. The pact, which was intended to be in force for a period of ten years, lasted only until 23 February 1945, when Turkey declared war on Germany.

9/.  Τα θαμμένα ναζιστικά αεροσκάφη  Focke-Wulf FW-190

Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής «Σαμπάχ», που έφερε στην επικαιρότητα ένα θέμα το οποίον επί σειρά ετών αποτελούσε κάτι σαν αστικό μύθο στην γειτονική χώρα, αεροσκάφη, προϊόν συνεργασίας της Τουρκίας με τους ναζί την εποχή εκείνη, βρίσκονταν θαμμένα στο παλαιό αεροδρόμιο της Καισαρείας, στην κεντρική Τουρκία. Τουρκία και Γ΄ Ράϊχ, στο πλαίσιο της συνεργασίας τους την εποχή εκείνη, είχαν προχωρήσει σε συμπαραγωγή των Focke-Wulf FW-190,16 εβδομήντα δύο(72) εκ των οποίων ανήκαν στη νεόκοπη τότε τουρκική πολεμική αεροπορία.

Το 1947, μετά την λήξη του πολέμου και με τον Ψυχρό Πόλεμο επί θύραις, οι Ηνωμένες Πολιτείες μοίρασαν στους συμμάχους τους το πλεονάζον στρατιωτικό υλικό που τους ήταν πλέον άχρηστο. Με διαφαινόμενο πλέον το ενδεχόμενο της προσχωρήσεως της Τουρκίας στον δυτικό συνασπισμό, και προκειμένου να υπογράψουν αμυντική συνεργασία με την Τουρκία, στο πλαίσιο της οποίας θα παραχωρούσαν δικά τους αεροσκάφη, ζήτησαν από την τουρκική κυβέρνηση την απόσυρση όλων των ναζιστικών μαχητικών. Έτσι, ο ενεργός βίος των αεροσκαφών αυτών στην Τουρκία αποδείχτηκε εξαιρετικά σύντομος κι’ έκτοτε για την τύχη των αεροσκαφών αυτών κυκλοφορούσαν μόνο μύθοι.17

Ενδιαφέρον για τα γερμανικά αεροσκάφη έδειξαν και συλλέκτες. Ένας εξ αυτών, ο τούρκος επιχειρηματίας Νεζάτ Τσουχαντάρογλου, εξέφρασε την πρόθεσή του για ίδρυση ενός μουσείου που θα τα στεγάσει, καθώς, όπως είπε, κανένα μουσείο στον κόσμο δεν διαθέτει το μοντέλο αυτό. Σύμφωνα με τον ίδιο, έχει ήδη κάνει επαφές για το θέμα με τις τουρκικές αρχές.

κ. Σήμερα και πάλι χέρι-χέρι, όπως παλαιά, Γερμανία και Τουρκία

Την επισφράγιση της πλήρους στρατιωτικής συμμαχίας και συνεργασίας της Γερμανίας με την Τουρκία του Ερντογάν, επικύρωσε η σημαντική όπως ανέφεραν τα τουρκικά ΜΜΕ, επίσκεψη της Γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών το 2016, γνωστή για τα έντονα αντιρωσικά της αισθήματα, Ursula von der Leyen στην Τουρκία και η συνάντηση της με τον Τούρκο συνάδελφο της, İsmet Yılmaz.

Η πολύ φιλόδοξη και επίδοξη διάδοχος της Άγγελλα Μέρκελ στην γερμανική καγκελαρία, πραγματοποίησε σημαντική επίσκεψη στην Τουρκία στην στρατιωτική βάση του Ιντζιρλίκ, όπου προσγειώθηκε με ένα aırbus A400M, όπως αναφέρει ο τουρκικός τύπος και είχε σημαντική συνάντηση με τον Τούρκο υπουργό Άμυνας, με τον οποίο συζήτησαν τις εξελίξεις στην Συρία και φυσικά την έντονη παρουσία των Ρώσων στην περιοχή.

Σύμφωνα με τις τουρκικές δημοσιογραφικές πληροφορίες, η Ursula von der Leyen, αφού επισκέφτηκε τον νομάρχη Αδάνων, Mustafa Büyük, κάθισε στο ίδιο τραπέζι με τους Τούρκους και εκεί οι Τούρκοι της παρουσίασαν τους χάρτες με την κατάσταση ως έχει, με την αναμενόμενη προέλαση των Κούρδων του PYD της Συρίας με την βοήθεια των Ρώσων, εξέλιξη που ενόχλησε έντονα την Άγκυρα και με τις μάχες που διεξήγοντο με τους Τζιχαντιστές.

Η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας, είχε ήδη στείλει στο Ιντσιρλίκ μια δύναμη από 200 Γερμανούς κομάντος ενώ υποσχέθηκε στους Τούρκους και περαιτέρω στρατιωτική ενίσχυση με ανθρώπινο υλικό και μαχητικά αεροσκάφη. Οι δυο υπουργοί Άμυνας επιβεβαίωσαν την πλήρη στρατιωτική συνεργασία των δυο χωρών για την αντιμετώπιση της καταστάσεως, όπως διαμορφωνόταν τότε, στην Συρία.

Για άλλη μια φορά οι Γερμανοί που πρώτοι διδάξαν στους Τούρκους πως να διαπράττουν γενοκτονίες στις αρχές του εικοστού αιώνα, βρέθηκαν στο πλευρό των Τούρκων. Κάνεις δεν διδάχθηκε από την ιστορία!18

Παρά το γεγονός ότι η καγκελάριος της Γερμανίας δεν δίστασε να επικρίνει την στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας στην Αφρίν, στην βόρεια Συρία, ενώπιον των βουλευτών της Bundestag στις 21 Μαρτίου 2018, σύμφωνα με την εφημερίδα Daily Sabah (28/2/2018), η Γερμανία ενέκρινε πάνω από 30 αμυντικές συμφωνίες γερμανικών εταιρειών με την Τουρκία τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο, όπως αναφέρει σε έκθεσή του το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας!19

Σύμφωνα με την έκθεση αυτή που δόθηκε στη δημοσιότητα μέσω της διαδικασίας κοινοβουλευτικού ελέγχου, μετά από ερώτηση της Sevim Dagdelen (Die Linke), από τις 18 Δεκεμβρίου έως τις 24 Ιανουαρίου 2018 εκδόθηκαν 31 άδειες για πωλήσεις στρατιωτικού υλικού στην Τουρκία! Η γερμανική κυβέρνηση δήλωσε ότι έχει εγκρίνει την πώληση στρατιωτικών όπλων που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων βόμβες, τορπίλες, πυραύλους, συστήματα επιτήρησης, χερσαία οχήματα και άλλα.

«Οι εξοπλιστικές συμφωνίες μεταξύ της Γερμανίας και της Τουρκίας έχουν αποτελέσει πηγή έντασης μετά την ανακοίνωση του Βερολίνου τον προηγούμενο μήνα ότι θα σταματούσε ο εκσυγχρονισμός των αρμάτων μάχης Leopard 2. Η Άγκυρα και το Βερολίνο είχαν σχέδια για εκσυγχρονισμό από γερμανική εταιρεία», σχολίασε η Daily Sabah.20

Να σημειωθεί ότι οι τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν στο Αφρίν με τα γερμανικά Leopard 2, με το Βερολίνο να δέχεται πιέσεις για απαγόρευση πωλήσεως όπλων σε χώρες οι οποίες εμπλέκονται σε πόλεμο. Κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τον Μεγάλο Συνασπισμό στην Γερμανία, οι Σοσιαλδημοκράτες πέτυχαν την απαγόρευση πωλήσεως  όπλων στις χώρες που εμπλέκονται στην πολεμική σύρραξη της Υεμένης.
Το 2017, η Γερμανία είχε «παγώσει» όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα προς την Τουρκία, όπως είχε αποκαλύψει ο γερμανικός τύπος, εν μέσω κλιμακώσεως της εντάσεως μεταξύ των δύο χωρών, ωστόσο φαίνεται πως το οικονομικό συμφέρον της απολύτως Ιουδαιοκρατούμενης Φραγκογερμανίας,  τελικά κυριάρχησε.

*

Μετά από όσα συνοπτικώς αλλά αιτιολογημένως, καταγράψαμε για την ιδεολογική ταύτιση Κεμάλ-Χιτλερ (Κεμαλισμού-Ναζισμού), την στενή συνεργασία της Ναζιστικής Γερμανίας με την Τουρκία, κατά τον 2ον παγκόσμιον πόλεμον:

-Φρονούμεν ότι αιτιολογήσαμε ιστορικώς και με ΕΠΑΡΚΗ επιχειρήματα, την προτεινόμενη τοποθέτηση και της σβάστικας (αγκυλωτού σταυρού), μετά το Ιουδαϊκό «άστρο του Δαυΐδ», στην σημαία της σημερινής Τουρκίας. Όποιος έχει διαφορετική άποψη, δεν έχει παρά να το αποδείξει παραθέτοντας ανάλογα ιστορικά αποδεικτικά στοιχεία, στον περίγυρό του ή στους Τουρκολάγνους Ελλαδίτες…  

-Αναρωτιέται κανείς, πως είναι δυνατόν η μεγαλύτερη οικονομικώς, σήμερα, χώρα της Ευρώπης, η φιλοδυτική, αντιναζιστική υποτίθεται, και «δημοκρατική» Γερμανία, (ΣΣ: Αλήθεια είναι όντως αντιναζιστική ή εξακολουθεί να έχει ισχυρότατα νεοναζιστικά ερείσματα;), να πουλάει όπλα στον νεοσουλτάνο Erdogan, πρόεδρο μιας χώρας με σαφή φιλοναζιστική προϊστορία, Νέο-οθωμανική νοοτροπία, στρεφόμενη όχι μόνο κατά των Κούρδων και του Συριακού λαού, αλλά και κατά των συμμάχων της και φυσικά κατά της Ελλάδας και της Κύπρου.

Η κυνική απάντηση είναι: «Business as usual», δηλαδή η επικράτηση στην διεθνή κερδοφόρα κούρσα των εξοπλισμών.

Είναι όμως αυτή ικανοποιητική απάντηση; Αποκαλύπτει την αλήθεια ή την συγκαλύπτει και παραπλανά κάθε καλόπιστο ερευνητή; Θα επαναλάβουμε όσα σας επισημάναμε σε προηγούμενο κεφάλαιο:

Όσοι δεν έχετε αντιληφθεί τι βρώμικα παιγνίδια παίζονται σε βάρος των λαών, πως λειτουργούν οι κρυφοί μηχανισμού του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ποίοι κρύπτονται όπισθεν των σκηνικών του παγκόσμιου πολιτικο-οικονομικού θεάτρου, τον τρόπον επιλογής των «ηθοποιών», τα σενάρια λόγων, γραπτών και δράσεως που δίδονται σε κάθε επιλεγόμενον ηθοποιόν, κατά περίπτωση, και ποία είναι η αληθινή φυλετική-θρησκευτική ταυτότητα των σεναριογράφων του Συστήματος, για κάθε θεατρική παράσταση ξεχωριστά, ΔΕΝ πρόκειται να πληροφορηθείτε, να συνειδητοποιήσετε, να ανακαλύψετε ποτέ,

1ον/. Την αλήθεια για τα αίτια, τους χρηματοδότες, «αρχι-τέκτονες», «μηχανικούς», «αναδόχους», τον σκοπόν κατασκευής του κράτους που ονόμασαν «Τουρκία», και τα τεκταινόμενα εντός της σημερινής Τουρκίας, όσες αποδείξεις πλέον των προαναφερθεισών, και αν σας παρουσιάσουμε.

2ον/. Ποίοι στην πραγματικότητα, κυβερνούν σήμερα την Τουρκία και ποία είναι η αληθής φυλετική και θρησκευτική τους ταυτότητα.

3ον/. Ότι  ο όρος «Τούρκος» ιστορικώς, εθνολογικώς και φυλετικώς είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ, είναι τεχνητός, προϊόν βιαίας και αιματηρής «ομογενοποιήσεως-τουρκοποιήσεως», ΟΛΩΝ των εθνοτήτων που αποτελούσαν την συντριπτικήν πλειοψηφίαν και διαβιούσαν εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προ της εμφανίσεως των Νεο (μη) Τούρκων.

4ον/. Εάν και πόσοι «γνήσιοι» Τούρκοι, όπως τους εννοούσαν οι εγκάθετοι, φαντασιόπληκτοι, πλαστογράφοι και φανατικοί Κεμαλικοί ιστορικοί, υπάρχουν στην σημερινή Τουρκία (καθ’ ημάς, ελάχιστον-αμελητέον ποσοστόν, επί του συνολικού πληθυσμού και αυτό στις απομεμακρυσμένες περιοχές της Ανατολίας).

Όσοι όμως, ΔΕΝ έχετε εθισθεί από την καθημερινή μηνυματική ηρωΐνη, τους μύθους και τις εικόνες του Συστήματος, και σκέπτεσθε Ελληνικά και Ελεύθερα, είναι εύκολον να απαντήσετε στα ερωτήματα:

-Τι ρόλο παίζει ο ελληνόρριζος γενίτσαρος Ερντογάν στην Τουρκία, τόσον ως όργανον των ντονμέδων του βαθέος Ιουδαϊκού κράτους της χώρας του, όσον και ως πιόνι στην διεθνή πολιτικο-οικονομική σκακιέρα;

-Γιατί η Γερμανία από την εποχή των μισελλήνων Φράγκων, αποτελεί τον διαχρονικό σύμμαχο και ορκισμένο φίλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αργότερον του κατασκευάσματος των τεκτόνων ντονμέδων, που ονόμασαν Τουρκία και σήμερον του «νεοσουλτάνου» Ερντογάν, με τις Νέο-οθωμανικές ονειρώξεις του;

-Ποιες είναι οι πραγματικές και όχι οι φαινομενικές σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ;

-Πως εξηγείται το γεγονός ότι η Τουρκία, αν και επέδειξε άκρως φιλοναζιστική συμπεριφορά κατά τον 2ον π.π., ΔΕΝ υπέστη τις οφειλόμενες τιμωρητικές συνέπειες, από τον ΟΗΕ και τις νικήτριες δυνάμεις του πολέμου (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Σοβιετική Ένωση, κλπ);

-Ποίοι λόγοι ώθησαν την Τουρκία να σπεύσει και να αναγνωρίσει πρώτη  από τις μουσουλμανικές χώρες, το νεοϊδρυθέν κράτος του Ισραήλ, όταν οι μουσουλμάνοι όλου του κόσμου ήσαν σε εμπόλεμη κατάσταση με το Ισραήλ;

-Γιατί η Τουρκία αγνοεί προκλητικώς και ατιμωρητί, ΟΛΕΣ τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που προβλέπουν άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από το κατεχόμενον Βόρειον τμήμα της Κύπρου;

-Γιατί η Τουρκία προβαίνει προκλητικώς, ανενοχλήτως και ατιμωρητί από την Διεθνή κοινότητα (ΟΗΕ και Μεγάλες Δυνάμεις), σε δημογραφική αλλαγή στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο, δια παρανόμου εγκαταστάσεως «τούρκων» εξ Ανατολίας, σε καθημερινές προκλήσεις, παραβάσεις και παραβιάσεις στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου Αρχιπελάγους και απειλές κατά Ελλάδος και Κύπρου, αναφορικώς με την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων τους (ΑΟΖ, Συνθήκη Λωζάνης, θαλάσσιες έρευνες, εξορύξεις, κλπ);

Συνεχίζεται

  

---

1 Όπως υποσ. 1, 1ου μέρους.

2 geliyorlar: Third person plural present continuous of gelmek (gelmek==έρχομαι, πηγαίνω, καταλήγω στον προορισμό μου, (αργκό) εκσπερματώνω).

3 Όπως υποσ. 3, του 30ου μέρους.

4 Για τη στάση της Τουρκίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - ατεχνως, https://atexnos.gr › Ιστορία, Αλέκος Χατζηκώστας, 15 Δεκ 2016

-Ιστορικά Νέα - Ναζιστικά αεροπλάνα θαμμένα στην Τουρκία - Σαν σήμερα, https:// www.sansimera.gr/hnews/402, 19 Οκτ 2016

-Tι ζητά ο Κεμάλ Ατατατούρκ ανάμεσά μας; - Η απάντηση του ... - e-Pontos,

https://epontos. blogspot. com/ 2015/05/Pontos-Kemal.html, 5 Μαΐ 2015

-History of Turkey During World War II (1933—1952) - Materia Islamica,

materiaislamica.com/ index.php? title...of...

-Η Ιστορία εκδικείται τον Ερντογάν: Αποκαλύπτουμε τους στενούς ...,

athamastos.blogspot.com/2017/03/blog-post_44.html,13 Μαρ 2017.

5 Η Αγκυρα, το χρώμιο και ο χρυσός των Εβραίων - γνώμες - Το Βήμα ... www.tovima.gr/opinions/article/?aid=101548

-Χριστούγεννα1942: Η πισώπλατη μαχαιριά της Τουρκίας | Pontos News,
www.pontos-news.gr/article/.../hristoygenna-1942-i-pisoplati-mahairia-tis-toyrkias,
22 Δεκ 2017

-Χριστούγεννα 1942: Η πισώπλατη μαχαιριά της Τουρκίας – The Analyst,
https://analyst.gr/2015/12/13/xristougenna-1942-i-pisoplati-maxairia-tis-tourkias/13 Δεκ 2015

6 U.S. State Department [Eizenstat] Report on U.S. and Allied Wartime and Postwar Relations and Negotiations With Argentina, Portugal, Spain, Sweden, and Turkey on Looted Gold and German External Assets and U.S. Concerns About the Fate of the Wartime Ustasha Treasury (June 1998).

7 Stuart E. "Stu" Eizenstat (born January 15, 1943) is an American diplomat and attorney. He served as the United States Ambassador to the European Union from 1993 to 1996 and as the United States Deputy Secretary of the Treasury from 1999 to 2001. He served as a partner at the Washington, D.C.-based law firm Covington & Burling and as a senior strategist at APCO Worldwide.

8 Ο Άλμπερτ Σπέερ (Berthold Konrad Hermann Albert Speer, 1905-1981) ήταν γερμανός πολιτικός, στενός συνεργάτης του Χίτλερ. Κατά την διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας ήταν υπουργός Εξοπλισμών, υψηλότερος βιομηχανικός ηγέτης του Τρίτου Ράϊχ, καταδικασθείς για εγκλήματα πολέμου Στην δίκη της Νυρεμβέργης, ο Σπέερ παρουσιάστηκε όπως και πολλοί άλλοι ναζιστές μετά από αυτόν, ως παραπλανημένος διανοούμενος που τώρα ειλικρινά μετανιώνει. Με τον τρόπο αυτό πολλοί ναζιστές αθωώθηκαν μετά τον πόλεμο και ήταν ελεύθεροι να κάνουν νέα καριέρα στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Έτσι και ο Σπέερ κατάφερε να αποφύγει την θανατική ποινή.

9 Christian Leitz (2000). Nazi Germany and Neutral Europe During the Second World War. Manchester University Press. pp. 88–92. ISBN 978-0-7190-5069-5.

10 Bulent Gokay (22 November 2006). Soviet Eastern Policy and Turkey, 1920-1991: Soviet Foreign Policy, Turkey and Communism. Routledge. p. 53. ISBN 978-1-134-27549-6.

11 George M. Taber (15 December 2014). Chasing Gold: The Incredible Story of How the Nazis Stole Europe's Bullion. Pegasus Books. p. 275.

12 Christian Leitz (2000). Nazi Germany and Neutral Europe During the Second World War. Manchester University Press. p. 89.

-George M. Taber (15 December 2014). Chasing Gold: The Incredible Story of How the Nazis Stole Europe's Bullion. Pegasus Books. p. 275.

13 Mehmet Şükrü Saracoğlu (1887, Ödemiş – 27 December 1953,Constantinopole) was a politician, the fifth Prime Minister of Turkey and the Turkish Minister of Foreign Affairs during the early stages of World War II. He signed the German–Turkish Treaty of Friendship in 1941, which would prevent Turkish involvement in the war. Mehmet Şükrü was the son of Saraç (Lorimer) Mehmet Tevfik Usta who was of Albanian heritage. After the 1934 Surname Law, which required all Turkish citizens to adopt a surname, Mehmet Şükrü took on the surname "Saracoğlu", meaning "son of Saraç", Saraç being the epithet of his father.

14 Ο νόμος της υπέρμετρης αυτής οικονομικής επιβαρύνσεως, έδιδε  προθεσμία καταβολής του φόρου μόλις 30 ημέρες. Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο αυτό μέσα στη τακτή αυτή προθεσμία συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων της επαρχίας Ερζερούμ στην ανατολική Ανατόλια και στο Ντιγιάρμπακιρ. Από τον κυριολεκτικά εξοντωτικό αυτό νόμο επήλθε τεράστια καταστροφή κυρίως των Ελλήνων, και των Αρμενίων, ολιγώτερον των Εβραίων, της Κωνσταντινουπόλεως, εναντίον των οποίων ουσιαστικά και στρέφονταν ο νόμος αυτός που ειδικά για τις μειονότητες υπολογίζονταν αυθαίρετα, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο συντελεστή. Τεράστιες περιουσίες χάθηκαν τότε ή και εγκαταλείφθηκαν, ενώ κάποια άτομα από τις μειονότητες που καταστράφηκαν, έφτασαν ακόμα και στην αυτοκτονία. Εκατοντάδες εύποροι οικογενειάρχες οδηγήθηκαν στα αναγκαστικά έργα, ένας αριθμός των οποίων πέθανε εκεί από τις κακουχίες.

15 Corry Guttstadt: Turkey, the Jews, and the Holocaust. Cambridge University Press, 2013. p. 75

Andrew G. Bostom: The Legacy of Islamic Antisemitism: From Sacred Texts to Solemn History. Prometheus Books; Reprint edition, 2008. p. 124

Nergis Erturk: Grammatology and Literary Modernity in Turkey. Oxford University Press, 2011. p. 141.

16 Το μαχητικό αεροσκάφος Focke-Wulf FW-190 έκανε την παρθενική του πτήση την 1ην Ιουνίου 1939, μόλις λίγους μήνες πριν από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Έπρεπε, όμως, να περιμένει μέχρι το 1941 για να ενταχθούν στην Λουφτβάφε. Το Focke-Wulf FW-190 θεωρούνταν το καλύτερο γερμανικό καταδιωκτικό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Συμμετείχε σε επιχειρήσεις πάνω από την Γαλλία και αντιπαρατάχθηκε κατά του θρυλικού αγγλικού καταδιωκτικού Spitfire. Σχεδιάστηκε από τον γερμανό μηχανικό Κουρτ Τανκ, κυρίως ως καταδιωκτικό αεροσκάφος, χρησιμοποιήθηκε όμως μέχρι το τέλος του πολέμου σε πολλαπλούς ρόλους.

Το 1941 ο Γερμανός τότε πρέσβης στην Άγκυρα, Φραντς φον Πάπεν, όπως προείπαμε, υπέγραψε με την τουρκική κυβέρνηση εμπορική συμφωνία για την πώληση ορυκτού σιδήρου και χρωμίου στη Γερμανία, που το είχε τότε απόλυτη ανάγκη για να τροφοδοτεί την πολεμική της βιομηχανία. Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία πήρε από τη Γερμανία 72 καταδιωκτικά Focke-Wulf FW-190, τμήματα των οποίων κατασκευάστηκαν στις εγκαταστάσεις της τουρκικής TOMTAS.

Τα μαχητικά έφτασαν στην Τουρκία το 1943, μεσούντος του πολέμου, και κατανεμήθηκαν σε πέντε μονάδες της τουρκικής αεροπορίας. Πενήντα εξ αυτών στάθμευαν στην Καισάρεια.

17 Το θέμα ερεύνησε τα τελευταία 25 χρόνια, ο τούρκος ερευνητής Ουλουχάν Χάσνταλ, γόνος οικογένειας γνωστού στρατιωτικού, ο οποίος δήλωσε στην «Σαμπάχ»: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσέφεραν δωρεάν τα δικά τους αεροπλάνα. Έβαζαν, όμως, έναν όρο: Να καταστραφούν τα γερμανικά αεροπλάνα. Περίπου 50 αεροπλάνα μεταφέρθηκαν στο αεροδρόμιο της Καισαρείας και διαγράφηκαν. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα έγγραφα που βρήκα, θάφτηκαν τυλιγμένα σε λαδωμένα πανιά. Συνάντησα γερμανούς ειδικούς σε θέματα αεροπορίας. Μου είπαν ότι τα αεροσκάφη αυτά είναι ανθεκτικά στην φθορά και αν τα βγάλουν θα μπορούσαν να ξαναπετάξουν».

18 ΝΙΚΟΣΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας, 22 Ιαν. 2016 -Τουρκολόγος,

www.nikosxeiladakis.gr

19 Οι μπίζνες Erdogan - Merkel για τα εξοπλιστικά πάνω από το «κουφάρι ...

bankingnews.gr/index.php?id=359655, 6 Απρ 2018

20 Η Γερμανία είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων στον πλανήτη. Σύμφωνα με το Spiegel οι γερμανικές εξαγωγές όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού σε τρίτες χώρες, ανήλθαν το 2017 σε 3,79 δισ. δολ. Συνολικά το 2017 εγκρίθηκαν εξαγωγές όπλων ύψους 6,24 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών.