ΜΕΡΟΣ 10ο

ΣΤ. ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ (ΑΝΑΛΥΣΗ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ-ΟΡΩΝ-ΔΟΓΜΑΤΩΝ) (1)

                                               

	ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ	ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ	ΖΗΛΩΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
1.  ΑΡΕΤΕΣ- ΑΞΙΕΣ -ΙΔΑΝΙΚΑ	Σωφροσύνη (2)	Καιροσκοπισμός (3)	Αφροσύνη-  Χίμαιρα(4)
	Πίστη – Ευσέβεια/Ευλάβεια (5)	Αποκρυφισμός (6)	Φανατισμός (7), Γνωστικισμός (8)
	Δικαιοσύνη , Τιμή-Εντιμότης (9)	Φαρισαϊσμός(10) Ευσεβισμός (11)	Ασέβεια (12)
	Ανδρεία (13)	Θράσος, Υποτέλεια (14)	Τόλμημα (15)
	Εγκράτεια (16)	Τυχοδιωκτισμός (17)	Πανηδονισμός (18)

1.               Βασικές Αρχές – Όροι – Δόγματα

Όπως έχουμε προαναφέρει, υπάρχουν σαφείς «κόκκινες γραμμές», μεταξύ Ορθόδοξου Εθνικισμού (Ο.Ε.) και Συστημικού ή Ζηλωτικού (Σ.Ε.-Ζ.Ε.), χωρίς να αποκλείεται η μονομερής υιοθέτηση, ο σφετερισμός, κάποιων από τις θέσεις του (Ο.Ε.) από τα άλλα δύο είδη, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητος και παραπλανήσεως των πατριωτών.

Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες «κόκκινες γραμμές» μεταξύ Συστημικού και Ζηλωτικού Εθνικισμού.

 Παρατηρούνται αλληλοπεριχωρήσεις αναλόγως της ψυχοσυνθέσεως και ψυχοπνευματικής καταστάσεως των αυτοαποκαλουμένων Εθνικιστών και των επικρατουσών πολιτικοοικονομικών συνθηκών, όπου εφαρμόζονται.

2. Σωφροσύνη 

oΕίναι η έκφραση εσωτερικής ισορροπίας και υγείας. Ο σώφρων βυθοσκοπεί και υπολογίζει τα πάντα με σύνεση, ενίοτε με μαθηματική ακρίβεια (ορθοκρισία). Διαθέτει υψηλόν βαθμόν αυτοπεποιθήσεως και αυτοκυριαρχίας.

oΕίναι η εγκράτεια, αγνότης και κοσμιότης απέναντι του εαυτού μας αλλά και στις σχέσεις μας με τους συμπολίτες/συνανθρώπους μας.

oΕίναι η αναγκαία προϋπόθεση ορθής και κατά ανθρωπίνη δύναμη, αντικειμενικής γνώσεως.

 Γνώση: Η λογική κατανόηση τους εαυτού μας και της κτίσεως (φύσεως). Η ενσυνείδητη γνωριμία με τα όντα και τα φαινόμενα.

3. Καιροσκοπισμός.

Είναι η εκμετάλλευση προσώπων και καταστάσεων για να αποκτήσει κάποιος προσωπικά οφέλη. Η έκφραση εσωτερικής ανισορροπίας και νοσηρής ψυχικής καταστάσεως. Η προσαρμογή θεωρητικών αρχών, ιδεών και αξιών προς τις εκάστοτε περιστάσεις και πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες.

Σήμερον, η διεθνώς επικρατούσα ορολογία για τον καιροσκοπισμόν, είναι Οππορτουνισμός (από την λ. opportunity=ευκαιρία) και σημαίνει την προσαρμογή  των θεωρητικών αρχών ενός κόμματος, μιας ιδεολογίας, κ.λπ. αναλόγως των περιστάσεων.

Οππορτουνισμός είναι η ευσυνείδητη προσπάθεια συγκερασμού του δικαιώματος μιας κοινωνικής ομάδος ή τάξεως, κ.λπ., (πλουτοκρατικής, αστικής, εργατικής, βουλευτοκρατικής, συνδικαλιστικής, ή άλλης οργανωμένης τοιαύτης), να διατηρήσει την κοινωνική της θέση ή να αποκτήσει προνόμια που κατά την άποψή της αξίζει να έχει,  με το δικαίωμα των υπολοίπων που θεωρεί ως υποτελείς, κατωτέρους ή αναξίους της, να διαβιούν με… τα απολύτως απαραίτητα προς το ζην.  

4. Αφροσύνη-Χίμαιρα

Η αφροσύνη είναι διανοητική νόσος, ενίοτε αποτέλεσμα ατελούς ψυχής και αιτία φαύλου ζωής. Στερεί από τον άνθρωπον την ορθοκρισία και την ικανότητα ορθής επιλογής. Ωσαύτως τον αφοπλίζει από την ετοιμότητα αποφυγής παντός κακού, επιβλαβούς για τον ίδιο και την πατρίδα του.

Η χίμαιρα είναι νοητική σύλληψη «παρά φύσιν», ουτοπία, αυταπάτη, ονειροπόληση, ένα απλό αποκύημα της φαντασίας, στερημένο από κάθε λογική. Η επιθυμία που είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί.

5. Πίστη, Ευσέβεια 

· Η λέξη πίστη, προέρχεται από το ρήμα πείθω και σημαίνει:

- Η διά ελευθέρας βουλήσεως προκύπτουσα βεβαιότης ότι κάτι είναι αληθινό, ότι υπάρχει ή ισχύει ή έχομεν την δυνατότητα και ικανότητα να το αποκτήσουμε.

- Η αποδοχή μετά βεβαιότητος της υπάρξεως Θεού Δημιουργού της κτίσεως (φύσεως).

- Η παραδοχή της αξίας μιας ιδέας, αρχής, θεωρίας κ.λπ.

·Είναι το μέρος που υπερβαίνει το λογικόν και τον πνευματικόν κόσμο κάθε ανθρώπου, μακράν από αποκρυφιστικές και μυστικιστικές δοξασίες (πίστη αληθής, εδραία, ανυπόκριτος, ενσυνείδητη και τεθεμελιωμένη).

Ορθόδοξη Πίστη

Ως γνωστόν Ορθοδοξία σημαίνει Ορθή Πίστη και Ορθή πράξη. Η πίστη είναι μια έννοια η οποία στην ΚΔ τουλάχιστον, έχει πολλές σημασίες:

Πρώτον, Πίστη σημαίνει την Εγγύηση που χορηγεί ο Θεός για να φανεί το αληθές των υποσχέσεών Του και η αξιοπιστία Του.

 «Ο Θεός έστησεν ημέραν εν η μέλλει κρίνειν την οικουμένην εν δικαιοσύνη, εν ανδρί ω ώρισε, πίστιν παρασχών πάσιν αναστήσας αυτόν εκ νεκρών»1. Το ότι ανεστήθη ο Χριστός, ο των πάντων Κριτής, είναι η εγγύηση για την πραγματοποίησι των επαγγελιών Του.

Δεύτερον, Πίστη σημαίνει την ακλόνητη εμπιστοσύνη στον Θεό. Πολύ συχνά απαντά μ’ αυτή την έννοια η λέξη πίστη στην Κ.Δ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το 11^ον κεφ. της προς Εβραίους επιστολής και οι φράσεις «ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον» ή «εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν»2.

Τρίτον, Πίστη σημαίνει την διδασκαλία του Χριστού, το Χριστιανικό Δόγμα, το σύνολον των Χριστιανικών δογμάτων. Το Ορθόδοξο «πιστεύω μου». Γράφει ο Παύλος στις επιστολές του: «το ρήμα της πίστεως ό κηρύσσομεν» ή «Εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα»3  

Τέταρτον, Πίστη σημαίνει την Ορθόδοξη Εκκλησία.

«Άρα ουν ως καιρόν έχομεν, εργαζόμεθα το αγαθόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως». Επίσης, «συμπαραμενώ πάσιν υμίν εις την υμών προκοπήν και χαράν της πίστεως»4  

Όταν λέμε λοιπόν, Ορθόδοξη Πίστη εννοούμε την Ορθή πίστη, την πίστη ως Χριστιανικό Δόγμα και την πίστη ως Εκκλησία.5

Αυτές οι δύο έννοιες συνυπάρχουν και στο « Σύμβολο της πίστεως». Λόγω αυτής της αλληλοπεριχωρήσεως των δύο εννοιών ο Χριστιανισμός λέγεται Χριστιανική Πίστις ή καλύτερα Ορθόδοξη Πίστη και η Αληθινή Εκκλησία είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία.6

Λαμπρόν παράδειγμα Ορθής προχριστιανικής (Ορθοδόξου) πίστεως, είναι η θαυμαστή πίστη του πατριάρχου Αβραάμ, ο οποίος όταν δέχθηκε από τον Θεόν τις μεγάλες υποσχέσεις και επαγγελίες, έδειξε πίστη ακράδαντη και μοναδική.

Αρχικώς δείχνοντας πλήρη και τυφλή υπακοή στον Θεό, έφυγε από τον τόπον του την Χαλδαία, χωρίς να ξέρει που θα πάει. Προχωρούσε με πίστη σε τόπο άγνωστο. Κι’ όταν έφθασε στην γη της Επαγγελίας που του υποσχέθηκε ο Θεός, έζησε εκεί ως ξένος χωρίς να έχει προσκολλήσει την καρδιά του σ’ αυτήν….Ποτέ δεν καταλήφθηκε από αμφιβολίες για τις υποσχέσεις του Θεού και διατηρούσε μέχρι τον θάνατό του την πίστη του σταθερή, αταλάντευτη, αξιομίμητη και τεθεμελιωμένη.

· Ευσέβεια

Ετυμολογία: Ευ + σέβω = λατρεύω, τιμώ, αισθάνομαι φόβον ενώπιον του θεού, κλπ. Αναλόγου σημασίας είναι και η λ. ευλάβεια.

Εξαίρετος τιμή (σέβας) προς ανθρώπους αθλητές του πνεύματος και της αρετής.

Πλήρης σεβασμός και απόδοση εξαιρέτου λατρείας και ιεράς τιμής (προσφορές, θυσίες, τελετές, λειτουργίες, κλπ) προς τον Θεόν και τους Αγίους της (Ορθοδόξου) Πίστεως.

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, έδιδαν μεγάλην σημασία στην ευσέβειαν των ανθρώπων. Μερικά παραδείγματα:

·  Όποιος σέβεται τον Θεό αποκτά μεγάλη δύναμη, Αισχύλος.

·  Τα αγαθά ανήκουν στα παιδιά των ευσεβών, των ασεβών όχι, Θεόκριτος

·  Για ό,τι αφορά τον Θεό πρέπει να δείχνεις την προσήκουσα ευλάβεια, Αναξιμένης.

·  Εάν έτσι εις τους θεούς αρεστόν είναι, έτσι ας γίνει, Πλάτων.

·  Εκείνοι που θέλουν να είναι αθάνατοι πρέπει να ζουν με ευσέβεια και δικαιοσύνη, Αντισθένης.

·  Ευσέβειαν άσκει (Να μην παύεις ποτέ να είσαι ευσεβής), Πιττακός.

·  Ευσέβειαν έχου (Να διατηρείς την ευσέβειά σου), Περίανδρος.

·  Ευσέβειαν φυλάσσειν (Να διαφυλάττεις την ευσέβεια), Κλεόβουλος.

·  Η άριστη από τις αρχές είναι ο Θεός, από τις αρετές η ευσέβεια, Αριστοτέλης.

6. Αποκρυφισμός

Ο αποκρυφισμός:

· Είναι σύνολο θεωριών και πρακτικών που απορρέουν από την ανθρώπινη πίστη ότι υπάρχουν απόκρυφες (κεκρυμμένες) δυνάμεις στο ανθρώπινο πνεύμα, στην ψυχή αλλά και στην φύση (Κτίση).

· Είναι η συνισταμένη όλων των δοξασιών και διδασκαλιών περί δήθεν, «έκτης αισθήσεως», «ενεργειακών κέντρων», «ανωτέρου εαυτού», «αγνώστων ψυχικών δυνάμεων», «ανεξήγητων και υπερφυσικών» φαινομένων κ.α. συναφών τοιούτων. Σύμφωνα με αυτές τις διδασκαλίες ο άνθρωπος έχει μέσα του ιδιότητες και ικανότητες άγνωστες σ’ αυτόν, τις οποίες, όμως, μπορεί να τις κατανοήσει και αξιοποιήσει μόνο με απόκρυφες πρακτικές και επικοινωνία με «πνευματικούς διδασκάλους» ή όντα με ανώτερες γνώσεις, από τις μέχρι τώρα καταγεγραμμένες από την επιστήμη.

· Μεταξύ των άλλων, διδάσκει τα εξής:

1/Δεν υπάρχει κανένας θεός εκτός από τον Άνθρωπο.

Ο Άνθρωπος είναι θεός αλλά δεν το γνωρίζει. Για να το πληροφορηθεί πρέπει να αποκτήσει μυστικές γνώσεις που κατέχουν μόνον μυημένοι στον αποκρυφισμό.

2/ Ο Άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ζήσει με τον τρόπο που επιθυμεί.

3/ Ο Άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ντύνεται όπως θέλει.

4/ Ο Άνθρωπος έχει το δικαίωμα να μένει όπου επιθυμεί και να κινείται ελευθέρως πάνω στην γη..

5/ Ο Άνθρωπος έχει το δικαίωμα να τρώει και να πίνει ό,τι θέλει.

6/ Ο Άνθρωπος έχει το δικαίωμα να σκέφτεται όπως θέλει.

7/ Ο Άνθρωπος έχει το δικαίωμα να μιλά και να γράφει όπως θέλει.

8/ Ο Άνθρωπος έχει το δικαίωμα να δουλεύει και να αναπαύεται όπως και όποτε αυτός θέλει.

9/ Ο Άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αγαπά όπως θέλει, όπου θέλει, όταν θέλει και όποιον θέλει.

10/Ο Άνθρωπος έχει το δικαίωμα να σκοτώνει αυτούς που παραβιάζουν αυτά τα δικαιώματά του.

Αυτός είναι ένας ελκυστικός δεκάλογος της απάτης, προκειμένου οι αποκρυφιστές να προσηλυτίσουν στα δίχτυα τους, αφελείς, ανερμάτιστους, άπιστους, ανόητους, φανατικούς και κάθε λογής φρενοβλαβείς και απογοητευμένους από την ζωήν τους.

· Με τις μεθόδους και τις πρακτικές που χρησιμοποιεί ο αποκρυφισμός, σε συνδυασμό με την πνευματική ερημία της εποχής μας, ελκύει ή αλώνει ανέντακτα ή άθρησκα άτομα, ηγεσίες και οπαδούς όλων των πολιτικών ιδεολογιών και των γνωστών θρησκευτικών δογμάτων, ιδιαιτέρως των χριστιανικών.

Το φαινόμενο δεν είναι νέον. Από τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες ο αποκρυφισμός χρησιμοποιήθηκε από το εωσφορικό Ιουδαιοταλμουδικό Ιερατείο, για την αντιμετώπιση του Χριστιανικού χειμάρρου που κατέκλυζε την Οικουμένη.

Η ίδια κατάσταση συνεχίζεται σήμερα, με μεγαλύτερη ένταση και θύματα προερχόμενα πολιτικώς από όλο το γνωστό πολιτικό φάσμα (από την λεγόμενη άκρα δεξιά μέχρι την αναρχική αριστερά). Είναι αξιοσημείωτο όσο και παράδοξο, ότι οι ηγετικές ομάδες των σοσιαλαναρχικών των τελευταίων αιώνων, απανταχού της γης, ανήκαν σε αποκρυφιστικές οργανώσεις.

Η θεωρία του αποκρυφισμού, συνιστά μεγίστη πλάνη διότι:

- Οι ικανότητες, οι ιδιότητες και ο τρόπος λειτουργίας του ανθρώπου «είναι πράγματα φανερά και γνωστά σε όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών, όπως φανερά και γνωστά είναι και τα πλαίσια και τα όρια των αντοχών και των επιδόσεών του και μόνο με την δύναμη του Δημιουργού Του, του Ιησού Χριστού, μπορεί να κάνει ο,τιδήποτε παραπάνω από τις δικές του φυσικές ψυχοπνευματικές και σωματικές δυνάμεις»7.

    Αυτό μας λέγει ο Κύριος: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (ΙΩΑΝ. 15/5)8.

-  Οι θεωρούμενες ως «αποκαλύψεις» ανωτέρων όντων δια των αποκρυφιστικών πρακτικών και μεθόδων, δεν είναι τίποτε άλλο παρά παραπλανητικές αιτίες και ψευδαισθητικές καταστάσεις που προκαλούνται από την μυστική δράση δαιμόνων, με σκοπό:

ü     Να νεκρώσουν τις αισθήσεις και την συνείδηση του ανθρώπου.

ü     Να τους εγκλωβίσουν σε ένα πλέγμα ψεύτικων γνώσεων και πληροφοριών αντιγνώσεως.

ü     Να τους απογαλακτίσουν από τον Δημιουργό τους.

«Ο Θεός εποίησε τον άνθρωπο χωρίς καμμία πτυχή άγνωστη και ανεξιχνίαστη πάνω του»9

7. Φανατισμός

Ο όρος σημαίνει την μετ' εγωισμού και εμπαθείας προσήλωση σε κάποιες αντιλήψεις, ανεξαρτήτως απ' το αν αυτές είναι ορθές ή όχι. Τυφλή προσήλωση σε ιδέες, πίστη ή πρόσωπο, η οποία οδηγεί σε μίσος όποιου πιστεύει το αντίθετο.

Πιθανώτερη προέλευση του όρου εκ του λατινικού "fanum" ή εκ της ελληνικής λ. "φανός" (φαίνω=φωτίζω) που παραπέμπει σε ιερά τελετή ή μυσταγωγία συνοδευόμενη κατά κανόνα με πυρσούς. Η λέξη φανατικός προέρχεται από το λατινικό επίθετο fanaticus που σημαίνει «θεόληπτος», κυριευόμενος από ιερή μανία και αναφερόταν σε ιερείς της Ίσιδας και της Κυβέλης, οι οποίοι κατά την διάρκεια του παραληρήματός τους επέφεραν πληγές στο σώμα τους.

Στην αρχαία Ρώμη, fanitici ή fanatici (=θρησκόληπτοι, θρησκομανείς, μανιώδεις) καλούνταν οι προσερχόμενοι στον βωμό της θεάς του πολέμου Μπελλόνα (στα λατινικά Bellum=Πόλεμος), οι οποίοι παρέμεναν εκεί και, καταλαμβανόμενοι από ένθεη μανία, προέβαιναν σε διάφορες φρικαλεότητες μπροστά στους διερχόμενους θεατές, διαπερνώντας τα μέλη του σώματός τους με ξίφη ή αποσπώντας τεμάχια των σαρκών τους προς τιμή της θεάς, χωρίς να λείπουν βέβαια και οι μεταξύ τους απατεώνες ταχυδακτυλουργοί.

Βαθμηδόν όμως η λέξη, αναφερόμενη σε θρησκευτικές στάσεις και πρακτικές, προσέλαβε την σημασία τής προς ικανοποίηση κατά των αλλόπιστων ή αντιπάλων υπέρμετρης εκδικητικότητας, Ο θρησκευτικός αυτός φανατισμός, έγινε αιτία πολλών κακουργημάτων (ανθρωποθυσίες, όργια βίας κατά εθνικών θρησκευμάτων στους ιερούς χώρους αυτών, άπειροι αφορισμοί, καταδιώξεις αιρετικών, η ίδια η "Ιερά Εξέταση" ως και θρησκευτικοί πόλεμοι και επαναστάσεις).

8. Γνωστικισμός

Η λέξη Γνωστικισμός προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη γνώσις και αναφέρεται στην πεποίθηση πως υπάρχει κάποια μυστική εσωτερική γνώση, μια μύηση που λίγοι μπορούν να καταφέρουν να αποκτήσουν. Αυτό βέβαια δυσκολεύει την έρευνα για την συλλογή στοιχείων περιγραφής, εφόσον η μυστική και απόκρυφη φύση αυτής της διδασκαλίας, εμπόδιζε ήδη από εκείνον τον καιρό, την ξεκάθαρη γνώση των δοξασιών της.10

Ο Γνωστικισμός:

.Είναι ένας περιγραφικός όρος διότι δεν υπάρχουν κάποιες σταθερές για να ορίσουμε ακριβώς τα χαρακτηριστικά του. Συνεπώς μπορούμε να αποδεχτούμε πως η λέξη περιγράφει διάφορες θρησκευτικές ομάδες μυστικιστικού χαρακτήρα που έδρασαν κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες.

.Ήταν γνήσιο τέκνο της Ιουδαϊκής αποκρυφιστικής Καμπάλα11 και είχε ως λίκνον την Συρίαν και την Παλαιστίνη και ως κέντρο του, την Αλεξάνδρεια.

Από τα τέλη του 1^ου αι. μετά Χριστόν, «εισέδυσαν εν τω Χριστιανικώ δόγματι ιδέαι., ειλημμέναι εξ της θρησκείας των Εβραίων και του Ζωροάστρου, εκ της Πλατωνικής φιλοσοφίας και εκ των θεογονιών και πνευματογονιών της Αιγύπτου, της Χαλδαίας και της Ελλάδος. Αι ιδέαι αύται επηγγέλοντο εν απορρήτω υπό πληθύος αιρέσεων, γνωστών υπό το όνομα Γνωστικοί, διότι αι αιρέσεις αύται ισχυρίζοντο ότι κατείχον αποκλειστικώς την αληθή γνώσιν ή επιστήμην. Διηρημέναι μεταξύ των επί άρθρων τινων του δόγματος αι αιρέσεις αύται συνεφώνουν προς τα λοιπά.

Άπασαι ισχυρίζοντο ότι το Ανώτατον Όν, το απείρως τέλειον και ευδαίμον. Δεν ήτο ο Δημιουργός του παντός, όπως δεν ήτο επίσης και το μόνον ανεξάρτητον Όν, διότι, καθάπερ και αυτό, η ύλη ήτο αιώνιος. Το Ανώτατον Όν κατώκει εν τω απείρω τω καλουμένω Πλήρωμα. Εξ αυτού εξεποτεύθησαν έτεραι αθάνατοι και πνευματικαί φύσεις, οι Αιώνες, οίτινες επλήρωσαν την ουράνιαν κατοικίαν ετέρων ομοίων αυτοίς»12

Οι Γνωστικοί:

®Συνέταξαν τα λεγόμενα «απόκρυφα ευαγγέλια» τα οποία εδίδασκαν ως αληθινά, για να παραπλανούν τους Χριστιανούς. Συγκεκριμένα: οι Εβιωνίτες την διεφθαρμένη έκδοση του Ματθαίου13. Οι Μαρκιωνιστές το «απόκρυφο» ευαγγέλιο του Λουκά. Από τον κύκλο του Καρποκράτη εγράφη το μυστικό «Ευαγγέλιο» του Μάρκου. Οι λεγόμενοι  Σηθιανοί14 συνέγραψαν το Ευαγγέλιο των Αιγυπτίων. Οι Καϊνίτες το ευαγγέλιο του Ιούδα και οι Βαλεντιανοί το «Ευαγγέλιον του Ιωάννου».

®Διέδωσαν ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ένας ασκητής που ανήκε στην μυστική εταιρεία των Εσσαίων, οι οποίοι ήσαν και αυτοί Καμπαλιστές. Τέλος γνωστικοί και Καμπαλιστές συνέγραψαν και τα άλλα απόκρυφα, όπως: Του Θωμά, του Πέτρου, του Φιλίππου, της Εύας, του Νικοδήμου, 1^η Αποκάλυψη του Ιακώβου, 2^α Αποκάλυψη του Ιακώβου, κ.α.

®Επιχειρούσαν να πείσουν τους Χριστιανούς ότι η Χριστιανική Διδασκαλία ήταν αντιγραφή της διδασκαλίας των  αρχαίων Ελλήνων και τα μυστήρια του Χριστιανισμού ήσαν οι αρχαίες λατρευτικές τελετές των Ελλήνων και των Αιγυπτίων, εκσυγχρονισμένες και εμπλουτισμένες με νέες τελετουργικές διαδικασίες. Έτσι επίστευαν ότι θα παρασύρουν τους χριστιανούς σε αιρετικές διδασκαλίες και νεοπαγανιστικές δοξασίες, τουτέστιν θα επετύγχαναν τον απογαλακτισμό τους από την αληθινή Χριστιανική πίστη.

®Εδίδασκαν ότι «Το θείον είχε εμφανιστεί στις θρησκείες όλων των Εθνών»15 συνεπώς, ο Χριστιανισμός είχε ευρυτέρα έννοια και συνεδέετο με όλες τις παλαιότερες πίστεις. Η άποψη αυτή οδηγούσε στην σύλληψη ενός είδους μιάς παγκόσμιας θρησκείας (Οικουμενισμός) που θα περιείχε τα στοιχεία όλων των θρησκειών συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της νέας θρησκείας (Χριστιανισμός).

®Ήσαν δημιούργημα του Ιουδαϊκού μυστικισμού, έδρασαν ελευθέρως από τον 1^ον μέχρι τον 4^ου μ. Χ. αι.. «Η Καμπάλα είναι το κλειδί των μυστικιστικών επιστημών. Οι Γνωστικοί εγεννήθησαν από τους Καμπαλιστές…Το κεντρικό δόγμα του γνωστικισμού-μιας κινήσεως στενά συνδεδεμένης με τον εβραϊκόν μυστικισμόν- δεν ήτο τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια να ελευθερώσει την ψυχήν και να την ενώσει με τον Θεόν…δια της χρησιμοποιήσεως μυστηρίων, επικλήσεων, ονόματα αγγέλων κλπ.»16.

Το έργον των Γνωστικών συνέχισαν οι Καμπαλιστές/Ταλμουδιστές Ιουδαίοι υπό ποικιλώτατα ονόματα : Πνευματιστές, Θεοσοφιστές, Μαρτινιστές, αποκρυφιστές, κλπ. Η μαγεία, η νεκρομαντεία, η αλχημεία και οι λοιπές μυστικές εταιρείες είναι κατ’ ουσίαν διάφορες μορφές της οργανώσεως των Γνωστικών των πρώτων αιώνων που ιδρύθηκαν από τους Εβραίους, με σκοπό να αποπνίξουν τον Χριστιανισμό στην γένεσή του17.

Όλοι οι ύμνοι που αναπέμπονται υπό των γνωστικών, απευθύνονται προς τον Λούσιφερ (Σατανά)18.

®Συνεργάστηκαν με Ιουδαίους «ιερείς» και μάγους, Αιγυπτίους ιερείς/αποκρυφιστές, αστρολόγους κ.α. για την κοινή αντιμετώπιση του «Χριστιανικού κινδύνου». Προς τούτοις:

·Αλλοίωσαν πλείστα χωρία της Παλαιάς Διαθήκης ή συνέγραψαν, όπως προείπαμε, «απόκρυφα» βιβλία προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Κύριος στόχος, η διαστρέβλωση των προφητειών και η απάλειψη όλων εκείνων των χωρίων που μαρτυρούσαν ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο πολυπροφητευμένος Μεσσίας.

·Παρουσίαζαν οτέ μεν τις διάφορες μορφές ειδωλολατρείας (ιερουργία, θεουργία, μυστικισμός, συγκρητισμός, κλπ.) ως ισόκυρες/ ισοδύναμες προς την Χριστιανική λατρεία, οτέ δε τον Χριστιανισμόν ένα συνοθύλευμα αρχαίων θρησκειών και φιλοσοφικών δοξασιών που εδιδάσκοντο από ανοήτους και φαύλους.

·Υπεκρίνοντο τους Χριστιανούς και φαινομενικώς εδίδασκον και αυτοί (κυρίως οι Γνωστικοί) κάποια μορφή Χριστιανισμού, όλες όμως οι προσπάθειές τους έτειναν στο να παρασύρουν στις ψευδείς δοξασίες τους κυρίως τους επισκόπους και τους ιερείς τους οποίους μυούσαν, δήθεν, στον αληθή Χριστιανισμό19.

Η απάτη των Γνωστικών αποδεικνύεται, εκτός των άλλων, και από την συνήθη απάντησή τους σε όσους από τους ακροατάς, υπέβαλλαν ερωτήματα,αλλά οι γνωστικοί αδυνατούσαν να απαντήσουν πειστικώς και με επιχειρήματά, ήτοι:

«Είσαι ανίκανος να προσλάβης την αλήθεια, ότι δεν έχεις σπέρμα ανώτερον εκ της μητρός σου και ότι ανήκεις σε κατωτέρα στρώματα»20.

Παρόμοια λέγουν και σήμερα οι διάφοροι διαφωτιστές, αποκρυφιστές, νεοπαγανιστές κλπ για τους πιστούς ορθοδόξους Χριστιανούς, όταν με επιχειρήματα οι συνομιλητές, τους αποσβολώνουν, με αποτέλεσμα να εκνευρίζονται και να καταφεύγουν αντί απαντήσεως, σε αοριστολογίες, ασάφειες, ανιστόρητες αυθαιρεσίες και ύβρεις .

·Κατασκεύαζαν διαλόγους μεταξύ «φιλοσόφων», όπως του Πλωτίνου και Πορφυρίου, με τους οποίους απεδείκνυαν, δήθεν, ότι τα Χριστιανικά δόγματα ήσαν αντιγραφή ή διασκευή αρχαίων φιλοσοφικών δογμάτων και αποφθεγμάτων.

·Διεκήρυτταν ότι ο Χριστιανισμός, εσφετερίζετο  την αρχαία παγανιστική θρησκεία αλλά ήταν διαφοροποιημένος ως προς ωρισμένες τελετουργικές διαδικασίες.

·Υπέκλεψαν χριστιανικούς όρους και προσεπάθησαν με ψεύδη, διαστρεβλώσεις και αρχαίους μύθους να κατασκευάσουν ένα «προχριστιανικό» συμβολικό σύστημα.

·Ίδρυσαν τις πρώτες σχολές διδασκαλίας σχισμάτων/ αιρέσεων στον Χριστιανισμό γνωστές υπό το γενικό όνομα του Γνωστικισμού. Παράλληλα με αυτόν γνώρισαν άνθηση οι μυστηριακές λατρείες, ο μιθραϊσμός και ο νεοπλατωνισμός.

Οι αυτοαποκαλούμενοι γνωστικοί, επηγγέλοντο την αναζήτηση-απόκτηση «υπερφυσικών» γνώσεων, με απόρρητες/απόκρυφες διαδικασίες, γνωστές μόνον στους «μυημένους».

Η λέξη Γνωστικισμός αναφέρεται και σήμερα σε κάποιες σύγχρονες σέκτες όπου μόνο «μυημένοι» έχουν πρόσβαση και οι τελετές φυλάσσονται ως επτασφράγιστο μυστικό. Τις φρενοδαλείς ιδέες-θέσεις τέτοιων γνωστικών σεκτών, ακολουθούν σήμερα κάποιοι από τους αυτοαποκαλούμενους εθνικιστές.

 Δεν έχουν όμως σχεδόν καμία σχέση με τον Γνωστικισμό των πρώτων αιώνων.  Επίσης πολλές από τις σύγχρονες γνωστικές σέκτες, δεν κάνουν καμιά αναφορά στον Ιησού ως πρόσωπο, αλλά υιοθετούν μια μυστική θεωρία για την φύση Του η οποία πλησιάζει κοντά στον Δοκητισμό.21

*

Κατά την ιστορική περίοδο, λόγω των αναλαμπών και της ανθίσεως των μυστηριακών λατρειών-πρακτικών στον ρωμαϊκό κόσμο, του νεοπλατωνισμού, του μιθραϊσμού και των άλλων αποκρυφιστικών πρακτικών, από τον πρώτο μέχρι και τον 4^ο μ.Χ. αιώνα, παρατηρήθηκε μεγάλη έξαρση του Γνωστικισμού.

Αποσκοπούσε στην «συμπλήρωση» της πίστεως διά της γνώσεως των «αιωνίων αληθειών», όπως ισχυρίζοντο οι Γνωστικοί και εξακολουθούν να πιστεύουν οι Νέο-Γνωστικοί της εποχής μας, και την απόδοση μιάς ευρυτέρας εννοίας του Χριστιανισμού, συνδέοντάς τον με παλαιότερες πίστεις.

Οι Γνωστικοί ισχυρίζοντο ότι κατείχαν αποκλειστικώς την αληθή γνώση ή την επιστήμη και εκαλούντο συνήθως «τέκνα του φωτός». Το παράξενο, όχι για όλους, είναι πως σύμφωνα με την απόκρυφη Χιραμική παράδοση των Ταλμουδιστων Ιουδαίων (Jews), και οι Ιουδαίοι αυτοαποκαλούνται «τέκνα του φωτός».    

Ο νοών νοείτω!

9. Δικαιοσύνη, Τιμή-Εντιμότης

Δικαιοσύνη = Το νομικό σύστημα με το οποίο ένα κράτος εφαρμόζει το Δίκαιον.  Η απόδοση του δικαίου (δίκαιον=Ορθόν, ισόρροπον, αντικειμενικόν, αμερόληπτον).

Τιμή= Υπόληψη, καλή φήμη, γέρας. Εκτίμηση= Οφειλόμενος σεβασμός προς κάποιον.

10. Φαρισαϊσμός

Υποκρισία, η συμπεριφορά του φαρισαίου, εκείνη που τυπικά υπηρετεί ένα σκοπό, αλλά στην πραγματικότητα τον φθείρει. Η στάση ζωής του ανθρώπου, που χαρακτηρίζεται από προσποιητό και υστερόβουλο σεβασμό των ηθικών αξιών.

Τυπολατρική και υποκριτική συμπεριφορά, όπως εκείνη της θρησκευτικής μερίδας των Ιουδαίων (Φαρισαίοι) που ενώ επιδεικτικώς ενεφανίζοντο ως τηρούντες τους Νόμους του Θεού (Παλαιά Διαθήκη), αποκρύφως τους παρεβίαζαν και τηρούσαν τους Νόμους του Σατανικού Ταλμούδ.

Χαρακτηριστικότερη ενέργεια ήταν η σταύρωση του Ιησού Χριστού του Προφητευμένου, σε πλείστα χωρία της Π.Δ., ως Μεσσίου του Λαού Ισραήλ. Εν τούτοις οι Φαρισαίοι αγνόησαν τις προφητείες που οι ίδιοι εδίδασκον στον λαό Ισραήλ, και απεφάσισαν την Σταύρωση του Κυρίου, όπως διετάχθησαν από τον δικόν τους «θεόν», κατά τις μυστικές συνεδριάσεις και επικλήσεις τους, στις συναγωγές.

11. Ευσεβισμός

Προτεσταντική κίνηση (αίρεση) που καθιέρωσε αυστηρούς ηθικούς κανόνες θεωρώντας ότι η τελειοποίηση του ανθρώπου επιτυγχάνεται μόνο με ατομική προσπάθεια και μελέτη του θείου λόγου, της Αγίας Γραφής (όχι με το Βάπτισμα ή την Θεία Χάρη). Η τάση του ευσεβισμού εμφανίστηκε τον 17^ο αι. με στόχο την Praxis Pietatis, ήτοι την άσκηση ευσεβείας, ως αντίδραση στην κατ’ αυτούς «ακινησία» των άλλων εκκλησιών της μεταρρυθμίσεως.

Αρκετοί από τους συστημικούς Εθνικιστές υποκρίνονται ότι είναι ευσεβείς [τιμούν τον Χριστό ή τους Αγίους, αλλά με τον δικό τους τρόπο (ευσεβισμός)] χωρίς να αποδέχονται τόσον την Αγία Γραφή, όσον και μέρος ή όλα τα δόγματα της ορθοδόξου πίστεως.

12.  Ασέβεια

Έλλειψη σεβασμού, δυσεβίας ύβρις (Από την ασέβεια γεννάται η ύβρις-Αισχύλος), σε όλους τους τομείς ιδιαίτερα σε θέματα θρησκευτικής λατρείας (Κράτος-πολίτες, πολίτης-νόμοι, μαθητές-διδασκάλοι, πιστοί-Εκκλησία και λειτουργοί, κλπ).

13. Ανδρεία

Μία από τις εξαίρετες και ανώτατες αρετές του ανθρώπου. Δηλώνει την συνισταμένη της καταστάσεως του νου και της ψυχής κατά την οποίαν ο άνθρωπος ευρισκόμενος προ δεινών καταστάσεων, όχι μόνον δεν χάνει την ψυχραιμίαν του, αλλά αντιθέτως γίνεται κυρίαρχος του εαυτού του και διατηρεί όσον γίνεται υψηλήν διανοητικήν διαύγειαν.

Η ανδρεία δεν προσμετράται αποκλειστικώς δια την σωματικής ρώμης, αλλά κυρίως δια της σωφροσύνης και της ευψυχίας. Ο εύψυχος παραμένει ατάραχος και διατηρεί την αυτοκυριαρχία του ακόμη και προ του θανάτου.

Με την ευψυχία είναι συνδεδεμένη η ευδαιμονία και η ελευθερία του ανθρώπου.

«Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον» (Θουκιδίδης).

Η προγονική των Ελλήνων ανδρεία είναι λαμπρά αλλά και βαρεία κληρονομία.

14. Θράσος, Υποτέλεια

Δεν πρέπει να συγχέωμεν την ανδρείαν με το θράσος και τις παράτολμες ενέργειες. Η πρώτη είναι αρετή, ευγενής έκφραση του εγώ. Το θράσος είναι φαύλος έξαρση του εγωϊσμού.

Υποτελής λογίζεται εκείνος που έχει υποταχθεί σε κάποιον ισχυρότερον, εκουσίως ή βιαίως και πληρώνει φόρον ή λαμβάνει μισθόν για τις προσφερόμενες υπηρεσίες του.

Η υποτέλεια των συστημικών εθνικιστών εκφράζεται με την ενσυνείδητη υποταγή τους στους συστημικούς εντολοδότες, με αντάλλαγμα των προσφερομένων «υπηρεσιών» τους, σιωπή, εξουσία, βουλευτική έδρα και χρήμα.

15. Παράτολμη ενέργεια (Τόλμημα)

Οι παράτολμες ενέργειες είναι η αρνητική πλευρά της τόλμης. Είναι η αλόγιστος και ανεξέλεγκτος ροπή και ορμή προς τους κινδύνους.

16. Εγκράτεια

Η κυριαρχία στις επιθυμίες και τα ανθρώπινα πάθη.

«Είναι γενναιότερον να νικάς τα πάθη και τις αδυναμίες σου παρά να νικάς τον εχθρό στην μάχη» (Μέγας Αλέξανδρος).

17. Τυχοδιωκτισμός

Η επιδίωξη της τύχης ή του πλούτου με αθέμιτα μέσα. Συνεκδοχικώς η απατεωνιά.

Ο τρόπος ζωής του τυχοδιώκτη, του προσώπου που εκμεταλλεύεται τις περιστάσεις και χρησιμοποιεί κάθε μέσο, συχνά παράνομο και ανήθικο, για να επιτύχει τους στόχους του (Πολιτικούς, οικογενειακούς, επαγγελματικούς, κ.α.).

Υπάρχει διαφορά μεταξύ Οππορτουνισμού (Καιροσκοπισμού) και Τυχοδιωκτισμού.      

Ο Τυχοδιώκτης, επιδεικνύει συμπεριφορά που άπτεται μάλλον της σφαίρας δράσεως του ενσυνείδητου απατεώνα, του διπλού πράκτορα, του ανθρώπου που ενοικιάζει υπηρεσίες. Το ότι ο τυχοδιώκτης μπορεί να κάνει την πολιτική, σφαίρα δράσεώς του είναι καθαρώς συγκυριακό. Αφορά αποκλειστικά το γεγονός ότι η πολιτική ενασχόληση είναι δυνητικά επικερδής, καθώς βρίσκεται στο κέντρο διαπλοκής σημαντικών οικονομικών συμφερόντων.

Ο Οππορτουνιστής, είναι ένα καθαρά πολιτικό ον, ασχολείται σχεδόν αποκλειστικώς με την πολιτική, ενώ παραλλήλως στην προσωπική του ζωή μπορεί να είναι ή να φαίνεται γενναιόδωρος και νομοταγής άνθρωπος. Ο οπορτουνιστής είναι απλώς κάποιος ο οποίος παίρνει από ένα οργανικό σώμα ιδεών μόνο αυτές --και πριμοδοτεί μόνο αυτές-- που συμφέρουν την τάξη ενάντια στην οποία έχει ως στόχο να λειτουργήσει το σύνολο του σώματος αυτού ιδεών.22

18. Πανηδονισμός

Σύστημα ηθών κατά το οποίον υπέρτατο αγαθό και σκοπός του βίου είναι η ηδονή και μάλιστα η κατ’ αίσθηση ηδονή. Ταυτόσημη έννοια του πανηδονισμού είναι ο πανσεξουαλισμός.

Σχεδόν όλες οι γνωστές θρησκείες, διάκεινται αρνητικώς σε σχέση με την απελευθέρωση του σεξουαλικού δυναμικού του ανθρώπου πλην του Σατανισμού και των σατανιστικών παραφυάδων, όπως είναι οι αποκρυφιστικές θρησκευτικές δοξασίες των νεοπαγανιστών και δωδεκαθεϊστών.

Όλες οι θρησκείες θέλουν τον άνθρωπο να ελέγχει τα κατώτερα  ένστικτά του που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε κάθε είδους σαρκολατρευτική ανωμαλία και παρεκτροπή (ομοφυλοφιλία, παιδεραστία,  οφθαλμοπορνεία, σοδομαζοχιστικές διαστροφές, κλπ).

Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι σχετικά με τις σεξουαλικές σχέσεις τους, έχουν μία λανθασμένη και εσφαλμένη αντίληψη που οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο είναι κατασκευασμένος ο εγκέφαλος τους. Δηλαδή πολλές φορές ασχολούνται πέραν του φυσιολογικού με τον πανσεξουαλισμό, τον απόλυτο ερωτισμό, διότι είναι το μόνο ναρκωτικό που δεν απαγορεύεται από το κράτος, το οποίον όμως όταν εισέλθει στον εγκέφαλό τους, δεν μπορεί να σταματήσει την ροή της καταστροφικής ντοπαμίνης που παράγεται.23

      Έτσι πολλές φορές οι πανηδονιστές/πανσεξουαλιστές, δεν καταλαβαίνουν ότι το καλό που νομίζουν ότι κάνουν, ενασχολούμενοι με τον πανηδονισμό, ουσιαστικώς και πρακτικώς είναι κακό, ακριβώς όπως ένας ναρκομανής δεν μπορεί να καταλάβει ότι βλάπτεται από το ναρκωτικό του.

Για τον παραπάνω βασικό λόγο, όχι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά όλες Χριστιανικές και μονοθεϊστικές ομολογίες, αυτό που απαγορεύουν δεν είναι ο έρωτας αλλά ο πανηδονισμός. Και δεν τον απαγορεύουν μόνο οι Θρησκείες, τον αποτρέπουν και πολλά, σχεδόν όλα, τα φιλοσοφικά συστήματα.

Συνεχίζεται

---

1 Πράξεις, 17,31

2 Λουκάς, 7,9. * Α΄ Κορινθίους, 13,2

3 13. Ρωμαίους, 10,8. * Εφεσίους, 4,5

4 14. Γαλάτες, 6,10* Φιλιππισίους 1,25

5 Οι δύο αυτές έννοιες είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένες και υπάρχει τέτοια αλληλοπεριχώρηση μεταξύ τους, που πολλές φορές στην Καινή Διαθήκη συνυπάρχουν. Αυτό σηματοδοτεί και το αλάθητον της (Ορθόδοξης) Εκκλησίας.

6 Ανδρέα Θεοδώρου, Η σταυρο–αναστάσιμη δόξα της Ορθοδοξίας, περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία», αρ. 36, Χειμώνας 1992, Λευκορωσία – Κύπρος, σελ. 2,--- Κ. Μουρατίδου, Ορθοδοξία και Θεολογία, Αθήναι 1969, σελ. 8--- Πηγή: Άρθρο, Ο Όρος Ορθοδοξία, Αρχιμανδρίτου Μελετίου Απ. Βαρδαχάνη.

7 «Το γάρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας», Ιωάννης Παλαιτσάκης, 1999, σ.488-489.

8 Σχετικά χωρία: ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ: 1/1-14, 6/37, 11/12.

9 ΕΚΚΛ: 6/10- ΣΟΦ ΣΕΙΡΑΧ: 17/1-12.

10 Τα περισσότερα που γνωρίζουμε σχετικά με το κίνημα αυτό, προέρχονται από έργα χριστιανών συγγραφέων τα οποία πολλοί τα θεωρούν αναξιόπιστα εφόσον διάκεινται εχθρικά προς τον Γνωστικισμό και δεν δέχονται πολλά από τα γραφόμενά τους. Ο Ειρηναίος Λυώνος στο Κατά Αιρέσεων, παραθέτει πολλές σχολές Γνωστικισμού του 2ου μ.Χ. αιώνα και αναφέρει μάλιστα και πολλές από τις διαφορές τους. Πολλά κείμενα που βρέθηκαν στο Ναγκ Χαμαντί το έτος 1945, σχετίστηκαν με κάποιες από αυτές τις σχολές, αλλά τίποτε δεν πιστοποιήθηκε επιστημονικώς.

11 -Συνωμοσία και Αγάπη, Ιωάννης Αντωνόπουλος, Αθήναι, 1979, σ. 46-50.

   -Jewish Encyclopaedia, article on Cabala, (nesta Webster, 5.5 and 5, σ.28

   -Ragon Jean-Marie, Maconnerie Occulte, p.78 Επανέκδοση εκδ. 1853

   -Nesta Webster, Secret Societiew and Subversive movments, Christian Book club of America, 1^η εκδ. 1924, σ. 28-29.

12 Μυστήρια και μυστικές εταιρείες, Χαρ. Π. Καλαϊσάκη, 1910, Ανατύπωση εκδ. «Διόνυσος», σ.115-116.

13 Εβιωνίτες: Αίρεση του 2^ου μ.Χ. αι. Το όνομα προήλθε εκ της Εβρ. Λέξεως Εβιονείμ=Πτωχοί. Επίστευαν δήθεν τον Ιησού ως Χριστόν ή Μεσσίαν, ετηρούσαν όμως όλα τα διατασσόμενα υπό του Μωσαϊκού νόμου και εθεώρουν τον Ιησούν μόνον ως άνθρωπον γεννηθέντα όπως όλοι οι άνθρωποι. Επίσης εκ των χριστιανικών βιβλίων εδέχοντο μόνο το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (το γραφέν από τους ιδίους) και εθεώρουν τον Παύλο ως προδότη και αρχιαποστάτη.

14 Σηθιανοί: Ιουδαϊκή αίρεση του 2^ου μ.Χ. αι. Οι οπαδοί της επίστευαν ότι ο Σήθ ήταν ο πρωτότοκος υιός του Αδάμ και της Εύας και όχι ο τριτότοκος σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη.

15 Histoire du gnosticisme, Matter, 1844, vol. I, p.44.

16 Maconnerie occulte, Ragon Jean-Marie, p.78-Nesta Webster, Secret Societies and Subversive movements, Christian Club of America, πρώτη έκδοση, 1924, σ.28-29-Jewish Encyclopaedia, article on Cabala.

17 Συνωμοσία και Αγάπη, Ιωάννου Αντωνοπούλου, 1979, σ.48-49- Ανδρόνικος Αριστ., Ο Ιούδας δια μέσου των αιώνων, Αθήναι, 1975 (Β΄ εκδ), σ.154-155.

18 Ανωτέρω, Ανδρόνικος Αριστ, σ. 157-158.

19 Ο Ιούδας δια μέσου των αιώνων Ανδρόνικος Αριστ., αθήναι, 1975, Β΄Εκδ, σ.145.

20 Αγ. Ειρηναίος, επίσκοπος Λουγδούνου (Λυών), Κατά αιρέσεων.

21 Σύμφωνα με τους Δοκητές ο Ιησούς δεν έπαθε πάνω στον σταυρό αλλά ήταν όλα μια οφθαλμαπάτη διότι ο Ιησούς δεν διέθετε ανθρώπινο σώμα. Ό,τι έβλεπε ο κόσμος ήταν μια απάτη του Νου που μόνο οι μυημένοι μπορούν να ξεδιαλύνουν. Παρόμοιες ήταν και οι απόψεις των Μοναρχιανών, οι οποίοι έβλεπαν μια και μοναδική αρχή στην χριστιανική Αγία Τριάδα,τον Πατέρα, ενώ θεωρούσαν τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα απλές δυνάμεις και προσωπεία του Πατέρα και οφθαλμαπάτες για τους ανθρώπους.

22 leninreloaded.blogspot.com/2012/01/blog-post_8443.html

23 freepressspeech.blogspot.com/2013/01/blog-post_9155.html