1

                                                               ΜΕΡΟΣ 1^ο

      Εθνικισμός!!!

Μία λέξη/ένας όρος, μία ιδεολογία, μία κοσμοθεωρία που κατά τους νεωτέρους ιστορικούς χρόνους:

.Υπέστη βάναυσες ιδεολογικές κακοποιήσεις,

.Έγινε αντικείμενον ύβρεων, δυσφημίσεων, λοιδορημάτων και

.Χρησιμοποιήθηκε, κατά καιρούς, από καιροσκόπους ψευτοπατριώτες και συστημικούς ή ζηλαίους ψευτοεθνικιστές, μετά από προκρούστειες  πολιτικές και κοσμοθεωρητικές «ανακατασκευές», ως σημαία πολιτικών και εθνικών αγώνων.

Ο Εθνικισμός, κατά συγκερασμόν των κρατουσών σήμερον συστημικών απόψεων, είναι:

Ένας όρος, συνώνυμος του πατριωτισμού που υποδηλώνει την τάση ενός ατόμου ή ομάδος ανθρώπων, προς βιαίαν επιβολήν των στοιχείων και παραγόντων που εδημιούργησαν και συντήρησαν διαχρονικώς την εθνική συνείδηση, σε άλλους λαούς, εκτός των ορίων της πατρίδος τους.

«Ενώ ο εθνισμός είναι η ιδεολογική εκδήλωση της πίστεως αυτής ταύτης της εθνικής συνειδήσεως επί την εσωτερικήν και μυστικήν αυτής ουσίαν, ο εθνικισμός είναι η εκμετάλλευσις της πίστεως ταύτης εκ μέρους τάξεως διασπώσας την οργανικήν ομοιογένειαν του έθνους και θετούσης ταύτην εις την εξυπηρέτησιν πολιτικών και οικονομικών υπολογισμών. Εν ω ο εθνισμός, η ιδέα του έθνους είναι προϊόν αλόγου μυστικής ανάγκης και δεν συλλαμβάνεται λογικώς, ο εθνικισμός είναι προϊόν λογικής σκοπιμότητος και κατ' ακολουθίαν συλλαμβάνεται και κρίνεται επιστημονικώς».2

Μία ιδεολογία, η οποία:

-Υποστηρίζει την ιδέα της εθνικής ταυτότητας για μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, την διατήρηση της ανωτερότητας της ταυτότητας αυτής και των ξεχωριστών χαρακτηριστικών των ατόμων ενός έθνους, θεωρώντας τους υπόλοιπους λαούς και πολιτισμούς, ως κατώτερους.3

- Ήταν το ιδεολογικό και πολιτικό βάθρο της συγκροτήσεως των καπιταλιστικών κρατών-εθνών. Στο  στάδιο της ανόδου της ήταν η ιδεολογία της αστικής τάξεως.

Συνεπώς είναι η ιδεολογία του μεγάλου κεφαλαίου που οργανώνει την καταστροφή και την εξαθλίωση των λαϊκών μαζών (τα θύματα της καπιταλιστικής εκμεταλλεύσεως) για την προώθηση των συμφερόντων του στον παγκόσμιο ανταγωνισμό των εθνικών ιμπεριαλισμών.

-Εμφανίζεται με διάφορες μορφές, είτε ως προοδευτική και απελευθερωτική δύναμη, η οποία εξασφαλίζει την εθνική ενότητα και ανεξαρτησία, είτε ως ανορθολογικό και αντιδραστικό δόγμα, που επιτρέπει στους εκάστοτε ηγέτες να ακολουθούν πολιτικές στρατιωτικής παρεμβάσεως ή επεκτατικούς πολέμους στο όνομα του έθνους.

-Θεωρείται κατά καιρούς ότι υπήρξε προοδευτική και αντιδραστική, δημοκρατική και δεσποτική, απελευθερωτική και καταπιεστική, αριστερή και δεξιά, οπότε και από πολλούς μελετητές αντιμετωπίζεται ως μια σειρά "εθνικισμών", δηλαδή όχι ως ένα καθ' αυτού συνεκτικό φαινόμενο, αλλά μια ποικιλομορφία παραδόσεων με ένα και μόνο κοινό χαρακτηριστικό, την κεντρική πολιτική σημασία του έθνους.

Μία κοσμοθεωρία, της οποίας θεμελιώδεις αρχές είναι οι εξής:

.Υπάρχει μία βιολογική πραγματικότητα, η οποία καλείται φυλή και η οποία αποτελείται από ένα σύνολο ανθρώπων της ίδιας καταγωγής. Τα άτομα, που συγκροτούν την φυλήν, συνδέονται μεταξύ των δια της φυσικής συγγένειας του αίματος, είναι όμαιμα. Υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές.

.Η Λευκή ή Αρεία φυλή, από εμφανίσεως του ανθρωπίνου είδους, είναι ανωτέρα των υπολοίπων φυλών και συνεπώς το έθνος που εκπροσωπεί την λευκή φυλή (κατά τους Ναζιστές ήταν το Γερμανικό Έθνος), πρέπει να κυριαρχεί, επιβάλλοντας την γλώσσα, τον πολιτισμό και την θρησκευτική πίστη του επί των υπολοίπων λαών.

.Το συμφέρον του Έθνους προέχει κάθε άλλου συμφέροντος ή επιδιώξεως ατομικής ή ομαδικής.

.Το έθνος που αντιμετωπίζει πρόβλημα χώρου, πρέπει, πάση θυσία, να εξεύρει Ζωτικόν χώρον επιβιώσεως έστω και εις βάρος άλλων εθνών.4

Όλες οι παραπάνω ερμηνείες, του όρου/της ιδεολογίας/της κοσμοθεωρίας του ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ, είναι αυθαίρετες απόψεις-θέσεις ανιστόρητων συστημικών αναλυτών, θεωρητικών και ιστορικών, αβάσιμες θεωρίες επιπόλαιων και ετερόφωτων αμπελλοφιλοσόφων / ψευδο-επιστημόνων, σκόπιμες διαστρεβλώσεις της ιστορικής εννοίας, της αληθινής σημασίας και της Ορθής/Ορθόδοξης5 ερμηνείας του όρου «ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ».

Αντικρούοντας όλα τα ψευδή, απίστευτα, απαράδεκτα και ανιστόρητα περί Εθνικισμού, όπως διαμορφώθηκαν μετά την λεγομένη Γαλλική Επανάσταση (1789) και «ιστορικοποιήθηκαν» αυθαιρέτως, μετά την πτώση του Ναζισμού και Φασισμού (1945), αρχίζουμε από σήμερα την παρουσίαση-ανάλυση της ιδεολογίας και κοσμοθεωρίας του «Ορθόδοξου Εθνικισμού».

*

Ο Ορθόδοξος Εθνικισμός, σε αντίθεση με όλες τις άλλες πολιτικές ιδεολογίες και θεωρίες, δεν έχει διατυπωθεί ως θεωρία ή ιδεολογία, ούτε έχουν καταγραφεί οι αρχές του από κάποιους «πολιτικούς επιστήμονες», φιλοσόφους, θεωρητικούς και  συστημικούς ψευτο-ανθρωπιστές.

Ο βασικώτερος λόγος είναι ότι, ο Ορθόδοξος Εθνικισμός, είναι  η έμφυτη και αγνή ιδεολογία κάθε πατριώτη που ανήκει σε ιστορικώς υπαρκτόν Έθνος, πολιτικώς οργανωμένο σε Έθνος -Κράτος6 και αισθάνεται υπερήφανος για το κράτος και το Έθνος του.

Η έμφυτη αυτή ιδεολογία,  συνήθως δεν εκφράζεται με λόγια αλλά αποδεικνύεται με τις επιλογές/δραστηριότητες/πράξεις, τόσον του κράτους όσον και των πολιτών, κατά τον ρούν της ιστορίας κάθε Έθνους.

Οι θέσεις, αρχές και κοσμοθεωρητικές απόψεις του ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ  ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ, είναι το καταστάλαγμα ιστορικών εμπειριών αιώνων, από την μέχρι τώρα εφαρμογή ΟΛΩΝ των γνωστών ιδεολογιών και πολιτικών συστημάτων, σ’ όλα τα μέρη του κόσμου. Ένα ιστορικό καταστάλαγμα συντιθέμενο από:

1^ο/ Τα αποτελέσματα της ακτινογραφίας κάθε μορφής πολιτικής εξουσίας7 και του τρόπου ασκήσεως της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής8 σε όλα τα εφαρμοσθέντα πολιτικά-οικονομικά συστήματα, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερον.  

2^ο/ Τους επιδιωχθέντες στόχους και τα επιτευχθέντα αποτελέσματα εκ της εφαρμογής τους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, πολιτική, κοινωνία, οικονομία και αλλαχού (π.χ. ισονομία, ισηγορία, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοκρατία ή νεποτισμός, κομματοκρατία, αδιαφάνεια, διαπλοκή/ διαφθορά, φορολογία αναλόγως με την φοροδοτική ικανότητα/ ισοδύναμη κατανομή βαρών, μισθοδοτική και συνταξιοδοτική ισοδυναμία, Εθνική αυτάρκεια ή προάσπιση του μεγάλου κεφαλαίου, μονομερές και άδικο ή δίκαιο φορολογικό σύστημα, κοινωνικές αδικίες, εθνική ανεξαρτησία, υποτέλεια, εθνική ταπείνωση, κλπ.).

3^ο/ Τους εμφανείς καρπούς λαϊκής και εθνικής ωφελιμότητος, στην πράξη (ευδαιμονία των πολιτών ή μιας συγκεκριμένης τάξεως και πενία των υπολοίπων, ανάπτυξη/ παραγωγικότητα ή αντιπαραγωγικότητα, εκβιομηχάνιση ή αποβιομηχάνιση, δημόσια τάξη και κοινωνική πειθαρχία ή αναρχία και κοινωνικές αναταραχές, ισχυρό εθνικό νόμισμα ή εξάρτηση από ξένα νομίσματα, οικονομική αυτοδυναμία ή συνεχείς δανεισμοί και διεθνή χρέη, εργασία για περισσοτέρους/όλους ή καλπάζουσα ανεργία, κλπ.).    

4^ο/ Τα λογικά ιστορικά διδάγματα (επιβαλλόμενα και απορρέοντα) που προκύπτουν από την έρευνα και ανάλυση των κατά τόπους και εποχές, σημαντικών ιστορικών γεγονότων, τα πλείστα των οποίων απεκρύβησαν ή απεσιωπήθησαν από την συστημική ή συμβατική ιστορία.

Αδέκαστος κανόνας πάντων, τα καταγεγραμμένα και επιβεβαιωμένα ιστορικά γεγονότα του προσκηνίου και των παρασκηνίων, και αλάνθαστος κριτής τα θεόπνευστα κείμενα της Αγίας Γραφής, στην οποίαν υπάρχουν απαντήσεις για όλα τα απασχολούντα σήμερον τον άνθρωπον, προβλήματα.

Η ουσιώδης διαφορά του Ορθόδοξου Εθνικισμού από τις γνωστές ανθρώπινες ιδεολογίες και τα διάφορα ανθρώπινα πολιτικά συστήματα διακυβερνήσεως, είναι στα κριτήρια ωφελιμότητος και καταλληλότητος ενός πολιτικού συστήματος ή μιας πολιτικής ιδεολογίας, για τα Έθνη, τους λαούς και την ανθρωπότητα, Συγκεκριμένα:

.Για μεν τον Ορθόδοξο Εθνικισμό, κριτήρια είναι αφ’ ενός τα γεγενημένα και συνήθως μη καταγραφέντα στην συμβατική ιστορία, κυρίως τα παρασκηνιακά γεγονότα, και αφ’ετέρου τα καταγεγραμμένα στην Θεόπνευστη και Αλάνθαστη Αγία Γραφή.

.Για ΟΛΑ τα υπόλοιπα πολιτικά συστήματα και ιδεολογίες, ως κριτήρια αξιολογήσεως θεωρούνται τα προγενεστέρως κατασκευασθέντα/διαμορφωθέντα και καταχωρισθέντα στις σελίδες της συμβατικής/συστημικής ιστορίας ως δήθεν αληθή γεγονότα, ερμηνευθέντα, αναλυθέντα, ερμηνευόμενα και αναλυόμενα από τον πεπερασμένο ανθρώπινο νου, συστημικών πολιτικών επιστημόνων/αναλυτών, θεωρητικών, φιλοσόφων, και διδόμενα ως θέσφατα στους πολίτες.

Ο ανθρώπινος νους όμως, ως εκ της φύσεώς του, εφ’ όσον επεκτείνεται πέραν των ορίων λειτουργίας και δυνατοτήτων του που έθεσε ο κατασκευαστής-Δημιουργός του, αυτοθεοποιείται και καταλήγει πάντοτε σε υποκειμενικές κρίσεις, διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις, εσφαλμένες εκτιμήσεις, λάθη, υποβολιμιαίες θέσεις, ιδιοτελείς και σκόπιμες αναλύσεις, κατευθυνόμενες προτάσεις, κατά κανόνα εξυπηρετούσες στενά ιδιοτελή, προσωπικά, ταξικά και συστημικά συμφέροντα.

Ο Ορθόδοξος Εθνικισμός, όπως προείπαμε κατά την παρουσίαση του θέματος «Τα γεγενημένα και γενόμενα κατά την τελευταίαν 100ετίαν στην πατρίδα μας» (15-24 Ιουνίου 2015), αποτελεί τον μοναδικόν ιδεολογικο-κοσμοθεωρητικόν πολέμιον-αντίλογον στην κοσμοθεωρία του Συστήματος (Ταλμουδικός Ιουδαϊσμός), την μοναδική οδό αναζητήσεως της Αληθείας και την μοναδική δύναμη ανατροπής του Συστήματος.

Επαναλαμβάνουμε: Τρία είναι τα ανυπέρβλητα εμπόδια για το Σύστημα. Τρείς είναι οι μοναδικοί πολέμιοι του Συστήματος στην ακάθεκτη πορεία του για απόλυτη κυριαρχία!

· Η Ορθόδοξη Πίστη (Πνευματικός).

· Ο Ορθόδοξος Εθνικισμός (ιδεολογικός / κοσμο-θεωρητικός).

· Η Εθνοκρατία ή Εθνική Δημοκρατία (πολιτικο-κοινωνικός).  

*

Α. ΠΑΤΡΙΣ-ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

Ετυμολογία: Πατρίς-ίδος (η) θηλυκόν του πάτριος. Πάτριος, α, ον = Του πατρός, πατρικός, πατροπαράδοτος, των προγόνων. Δηλαδή η λ. πατρίς είναι παράγωγο του πατήρ/ πατρός και σημαίνει: Η πατρική γη, η γη των πατέρων9.

10

Η λ. Πατρίς:

.Με την στενή έννοια δηλώνει την χώρα των πατέρων, την γενέθλιόν μας γη, το προγονικό έδαφος (γεωγραφική έννοια).

.Με την ευρύτερη έννοια:

-Δηλώνει τον ιερόν χώρον όπου το Έθνος  δημιουργεί πολιτισμόν, αντλεί τα προς το ζην και με τον οποίον συνδέονται οι αναμνήσεις του παρελθόντος, οι κοινοί αγώνες κατά ξένων επιδρομέων ή επιβουλευομένων αυτήν (πατρίδα), οι κοινές προσπάθειες για το γενικόν καλόν, οι εθνικές παραδόσεις. Τον ιερό χώρο όπου είναι  τεθαμμένοι οι νεκροί πρόγονοι (οικογενειακοί και συγγενικοί) και οι εθνομάρτυρες των υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνων.

-Σημαίνει το κοινόν έθνος και το σύνολον των αξιών που συνδέονται με αυτό11.

-Περιλαμβάνει όλες τις ηθικές, πνευματικές και υλικές αξίες της φυλής και περικλείει τις έννοιες, ομόφυλον, ομόγλωσσον, ομόηθες, ομόφρον, ομόθρησκον.

-Αντιπροσωπεύει τις παραπάνω αξίες ως κορυφαίο Εθνικό, φυλετικό, ηθικό και πνευματικό Αγαθό.

Στην πατρίδα ευδαιμονούμε ή δυστυχούμε. Χαιρόμαστε ή θλιβόμαστε. Υπό τον ουρανόν της απολαμβάνομε αγαθά ή γευόμαστε πικρίες. Χάριν αυτής και σ’ αυτήν, εμπιστευόμαστε τα τέκνα μας που είναι επιφορτισμένα για την διαφύλαξη της εθνικής μας Άμυνας και την προάσπιση της Εθνικής Ακεραιότητος και Ανεξαρτησίας

Όταν η πατρίς κινδυνεύει από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, η πλέον αξιοσέβαστη πράξη και μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης μας προς την πατρίδα είναι η εθελοθυσία των πολιτών προς υπεράσπισή της.

«Είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης» (Όμηρος).   

«Τεθνάμεναι γαρ καλόν ενί προμάχοισι πεσόντα άνδρ’ αγαθόν περί ή πατρίδι μαρνάμενον» [Είναι ωραίον βεβαίως το να φονευθείς πεσών μεταξύ των υπέρ πατρίδος μαχομένων, υπέρ της πατρίδος σου, όταν μάχεσαι ως γενναίος άνδρας, (Σιμωνίδης)].

 «Υπέρ πατρίδος αποθνήσκειν σεμνότερόν εστίν ή γλιχόμενον του ζην εγκαταλιπείν αυτήν»12.

Εάν εγκαταλείψουμε την υπεράσπιση της πατρίδος μας  και αυτή υποδουλωθεί στον οποιονδήποτε εχθρόν, εμείς εάν  παραμείνωμε σ’ αυτήν, θα είμεθα σκλάβοι των κατακτητών.

Αλλά και εάν  λιποτακτήσουμε και μεταβούμε σε ξένη χώρα, για να σώσωμεν και διαθρέψωμεν το σαρκίον μας, θα είμεθα πάλι δούλοι αλλοδόξων και αλλοεθνών, αναξιοπρεπείς, ριψάσπιδες και  άτιμοι, η δε πράξη της λιποταξίας μας, «θα ομοιάζει με ανταλλαγή χρυσού προς αχρήστους, μελανούς και κηλιδοφόρους άνθρακες»13. 

«Τόσον ιερόν και θείον δώρον είναι η πατρίς ώστε εν των μεγίστων σημείων της κατά των ανθρώπων δικαίας οργής του Θεού γίνεται πολλάκις η στέρησις της πατρίδος»14.

«Είναι ιερόν να τιμά κανείς την μητέρα του. Κοινή δε μήτηρ πάντων Πατρίς»15.

Για τους παραπάνω λόγους, η πατρίδα πρέπει να τιμάται με τα πολυτιμότερα αφιερώματα, και να αποδίδονται σ’ αυτήν, απεριόριστος σεβασμός και τιμές, ασυγκρίτως μεγαλύτερες και περισσότερες από αυτές που αποδίδουν τα τέκνα στους γονείς, ως ελάχιστα για όσα μέγιστα έχει δώσει στις διαδοχικές γενεές των ανθρώπων, ιδιατέρως δε ημών των Ελλήνων.

«Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερων εστίν Πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρα θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νούν έχουσι» (Σωκράτης).

Δηλαδή η Πατρίς είναι η μεγίστη και σεβαστοτάτη μήτηρ και τροφός προγόνων, προπατόρων, πάππων, γονέων και ημών των ιδίων. Αντιπροσωπεύει την ζωή και την ύπαρξη όλων και διά τούτο της ανήκουν τα πάντα.

Οι κατοικούντες εντός και εκτός των γεωγραφικών ορίων της Πατρίδος, γεννηθέντες εντός ή εκτός αυτών (των ορίων)  και πιστεύοντες σ’ αυτήν, καλούνται πατριώτες.

16

Πατριωτισμός

Ο πατριωτισμός:

-Είναι μία λέξη, ένας όρος, μία ιδέα, μία αρετή, της οποίας τα χαρακτηριστικά, οι περισσότεροι δεν τα γνωρίζουν, μερικοί διστάζουν να τα εκδηλώσουν φοβούμενοι μήπως τους κακοχαρακτηρίσουν ή παρεξηγήσουν, ενώ μία άλλη μερίδα πολιτών την σφετερίζεται προς ίδιον όφελος.

-Θεωρείται συνώνυμος του αγνού και υγιούς Εθνικισμού και ταυτόσημος προς την έννοια της φιλοπατρίας,  η οποία ως αρετή, δηλώνει ένα συναίσθημα αγάπης για την πατρίδα χωρίς καμιά αρνητική αξιολόγηση για τις πατρίδες των άλλων.

-Διαφέρει από τον Εθνισμό, του τελευταίου δηλούντος απλώς την αίσθηση ή την πεποίθηση ότι ανήκει σε ένα συγκεκριμένο Έθνος.

Αυτή η σύγχυση είναι φανερή διότι το σύστημα εφρόντισε να παρερμηνεύσει σκοπίμως, να συκοφαντήσει ασυστόλως και να παρομοιάσει την ιδέα του πατριωτισμού, με όρους και ιδέες που ενεφανίσθησαν στο παρελθόν στο όνομα του πατριωτισμού (γερμανικός εθνικισμός/ εθνικοσοσιαλισμός/Ναζισμός, ιταλικός εθνικισμός/Φασισμός, κλπ.) και απετέλεσαν άξονες καταστροφικών γεγονότων για την πατρίδα μας και την ανθρωπότητα, αποκρύπτοντες άμα την πραγματική μήτρα γεννήσεώς τους και την ταυτότητά της.

Στην μεταπολεμική Ελλάδα το Σύστημα κατέβαλλε πολύμορφες προσπάθειες να ξερριζώσει από την ψυχή των Ελληνοπαίδων κάθε έννοια που αφορούσε στην πατρίδα, την φιλοπατρία και το Έθνος. Κατήργησε ακόμη και το μάθημα της πατριδογνωσίας που εδιδάσκετο στους Ελληνόπαιδες της  κατωτέρας Εκπαιδεύσεως. Σήμερα έχουμε φθάσει στο σημείο, ώστε να απαγορεύεται σε αρχισυντάκτες, δημοσιογράφους και  αρθογράφους να κάνουν αναφορά στις λέξεις πατρίδα, φυλή, Έθνος αλλά και ΟΛΟΙ να επικαλούνται τον …πατριωτισμόν τους ο καθένας με την δική του ερμηνεία και μέσα από το πρίσμα των δικών του νοητικών διαδρομών ……. Αγνοούν ή προσποιούνται άγνοια ότι :

-Το φαινόμενο του Πατριωτισμού στην χώρα μας δεν έχει τον χαρακτήρα που έχει ο εθνικισμός σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, διότι η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ ούτε χώρα αποικιοκρατική, ούτε ιμπεριαλιστική και συνεπώς δεν είχε κανένα λόγο το πατριωτικό μας συναίσθημα να ταυτιστεί με τον ξενόφερτο και αρρωστημένο εθνικισμό.

-Οι όροι πατριωτισμός και εθνικισμός μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, δεν είχαν κακή σημασία, είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο πατριάρχης της σοσιαλδημοκρατίας Αλέξανδρος Παπαναστασίου, είχε γράψει ένα βιβλίο υπεραμυνόμενος του εθνικισμού και ο μαρξιστής-διεθνιστής, αιμοσταγής Στάλιν επεκαλέσθη την «πατρίδα» Ρωσία για να αντιμετωπίσουν την Ναζιστική επίθεση.

«Αυτός ο παλλαϊκός πόλεμος για την πατρίδα, ενάντια στους φασίστες καταπιεστές, έχει για σκοπό του, όχι μόνο να εκμηδενίσει τον κίνδυνο που κρέμεται πάνω από τη χώρα μας, μα και να βοηθήσει όλους τους λαούς της Ευρώπης, που στενάζουν κάτω από το ζυγό του γερμανικού φασισμού.»17

-Έλαβε κακή σημασία, από την στιγμή που το Σύστημα εταύτισε αυθαιρέτως και για τους δικούς του λόγους, τον Ναζισμό του Χίτλερ με τον όρο «εθνικισμός».

Ο πατριωτισμός είναι:

-Η έμφυτη και ασυμβίβαστη αγάπη κάθε ανθρώπου προς την πατρίδα του.

-Η ενσυνείδητη πίστη προς την πνευματική ανωτερότητα του Έθνους στο οποίον ανήκει. Πίστη ιστορικώς τεκμηριωμένη και όχι αυθαίρετη.

-Η αυστηρή προσήλωση προς τις αρχές της εθνικής αξιοπρεπείας, της αξιοκρατίας και της δικαιοσύνης. Ο πατριώτης ποτέ δεν στηρίζει την δράση του στην αδικία και την αναξιοκρατία.

-Η άκαμπτη θέληση για συνεχή ιδεολογικό, δυναμικό και ένοπλο αγώνα προς υπεράσπιση της πατρίδος σε περιόδους ειρήνης και πολέμου, όταν η πατρίδα βάλλεται, προσβάλλεται και κινδυνεύει, από οποιονδήποτε εχθρό, σύμμαχο, φίλο ή ουδέτερο.

-Ο ανυπόκριτος σεβασμός προς τις προγονικές παραδόσεις και την πολιτιστική κληρονομιά [Γράμματα-Τέχνες-Επιστήμη-Γλώσσα- Πίστη (Ορθόδοξη πίστη για τους Έλληνες)].

Αυτός είναι ο Πατριωτισμός!!!

Συνεχίζεται

   

---

1 Ερμηνεία λέξεων ακροστιχίδος «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ».

Ραδιουργός: Ο ακόπως πράττων τι, διεφθαρμένος, μοχθηρός, πανούργος.

Θριάζω: Διετελώ σε προφητική παραφορά, μαντεύομαι [Θριαί=Παρνασίδες νύμφαι, τροφοί του Απόλλωνος, οι οποίες στο αποκορύφωμα της παραφοράς τους προέβαιναν σε ωμοφαγία ζώων και ανθρωπίνων σαρκών. Παραφορά= Διατάραξη φρενών, μανιοκαταληψία). Θριάζων= Ο εν παραφορά προφητεύων, επικαλούμενος ή λατρεύων ανύπαρκτους θεούς (δαιμόνια) π.χ. Νεοπαγανιστές, Δωδεκαθεϊστές, Πνευματιστές, κλπ].

Ταράκτωρ: Ο επιφέρων ταραχήν, ο συνταράσσων.

Τελευτή: τέλος, τέλος του βίου, θάνατος.

Ραιστήρ (Ραίω=κατασυντρίβω, καταστρέφω): Ο κατασυντρίβων, ο συνθλίβων.

Σκέδασις: Διασκορπισμός, διασπορά.

Σπουδάρχης: Ο μετά σπουδής επιδιώκων αξίωμα, ο θεσιθήρας.

Ίμερος: Πόθος, επιθυμία.

Θαλασσουργός: Ο ασχολούμενος με θαλάσσια εργασία, ο ναυτικός.

Οίκτισμα: Θρήνος, πένθος.

Ιάλεμος: Θρήνος, κοπετός.

Σύνοπλος: Ο συμπολεμών, ο σύμμαχος.

Ατρέκεια: Δικαιοσύνη (Ατρεκής= Αληθής, πραγματικός, ακριβής, αυστηρός).

Ολετήρ: Καταστροφέας, φονεύς.

Αποσβεστήρ:  Το μέσον ή η συνισταμένη ιδεών και αρχών δια των οποίων κάμνω τι ή τινά να εξασθενήσουν, να μειωθούν, να εκλείψουν, να σβύσουν (από το ρ. Αποσβέννυμι=Σβύνω εντελώς, κάμνω να παύσει, εξασθενώ, εκλείπω, αποθνήσκω).

Ολεσήνωρ (Όλλυμι+ ανήρ): Ο καταστρέφων τους ανθρώπους.

Αμυντήριον: Οχύρωμα, Προπύργιον.

2 Παναγιώτης Κανελλόπουλος στο βιβλίο του «Η κοινωνία της εποχής μας - Κριτική των συστατικών αυτής στοιχείων» (1932).

3 Λεξικό της κοινής νεοελληνικής «Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη», σ. 417, 1998.

4 Θεωρία του Ζωτικού χώρου: Όταν πολλαπλασιάζεται αριθμητικώς ο λαός ενός Έθνους και ο χώρος ο οποίος διατρέφει τον πληθυσμόν του δεν αυξάνει, απειλείται να φθάσει στιγμή, κατά την οποίαν θα εξαντληθούν οι δυνατότητες διατροφής του πληθυσμού εις τον δεδομένον χώρον του, με άμεσον επακόλουθον τον θάνατον του έθνους. Τότε επιβάλλεται, η εκπροσωπούσα τον λαόν ηγεσία, να εξεύρει ζωτικόν χώρον προς επίλυση του προβλήματος, δια καταλήψεως της αναγκαίας εδαφικής εκτάσεως ξένης /ομόρου χώρας.

5 Ορθόδοξος= Αυτός που ακολουθεί με συνέπειαν και χωρίς παρεκκλίσεις τις αρχές μιας θρησκείας, ιδεολογίας ή θεωρίας (Λεξ. Μπαμπινιώτη, σ. 730)

6 Παρ’ όλον που κατά ένα ορισμόν «Κράτος είναι η πολιτική οργάνωση ενός Έθνους», δεν πρέπει να συγχέονται οι δύο έννοιες διότι το Έθνος είναι έννοια διαφορετική και ευρυτέρα του κράτους. Για παράδειγμα, οι Έλληνες που ζούν μονίμως στο εξωτερικό (Απόδημος Ελληνισμός) είναι μέλη του Ελληνικού Έθνους αλλά πολίτες άλλου/ξένου κράτους.

7 Εξουσία: Η λέξη προέρχεται από το θηλυκό της μετοχής ενεστώτος εξούσα, του ρ. εξίημι. Το έξεστι(ν) μέλλων εξέσται, είναι απρόσωπο και σημαίνει: Επιτρέπεται, είναι δυνατόν. Συνεπώς η λ. εξουσία σημαίνει: Το έχειν την δύναμιν ή το δικαίωμα, δύναμις, ελευθερία δια τι, αρχή (Λεξ. Δορμπαράκη, σ. 300 και 303 και Λεξ. Μπαμπινιώτη, σ.349).

Οι κυριώτερες μορφές εξουσίας που έχουν καταγραφεί ιστορικώς, είναι οι εξής:  Αυτόφωτη, αυτοδύναμη και ανεξάρτητη, ετερόφωτη, εξαρτημένη και κατευθυνομένη από εξωτερικά/ εσωτερικά κέντρα αποφάσεων---Δεσποτική, τυραννική, φιλελεύθερη--- φιλεργατική, υπερκαταναλωτική, ταξική, αταξική.

8 Η οικονομική πολιτική αποτελεί μέρος της γενικής κυβερνητικής πολιτικής μιας χώρας και ασκείται με σκοπό τον επηρεασμό του οικονομικού γίγνεσθαι. Ανεξαρτήτως της εντάσεως και των πεδίων παρεμβάσεως, όλες οι χώρες του κόσμου σχεδιάζουν και εφαρμόζουν μέτρα οικονομικής πολιτικής, τα οποία, σ’ ένα ολοένα και πιο διεθνοποιημένο οικονομικό περιβάλλον, επιδρούν και στις εξωτερικές οικονομικές αλλά και πολιτικές σχέσεις των κρατών.

Βασικά οικονομικά συστήματα

1.  Καπιταλισμός ή Οικονομία της αγοράς (Συστημικός Φιλελευθερισμός, πλήρης ατομική ιδιοκτησία)

2.  Διευθυνομένη ή Εθνικοσοσιαλιστική Οικονομία (Συστημικός Φασισμός, Ναζισμός/Ιδιοκτησία  υπό τον πλήρη έλεγχο του κράτους)

3.  Σοσιαλιστική Οικονομία (Συστημικός Σοσιαλισμός ή Κομμουνισμός, αντίθετος προς τον καπιταλισμό,  κατάργηση ατομικής ιδιοκτησίας μερικώς ή ολικώς, με ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής το κράτος).

Τομεακές ή κλαδικές οικονομικές πολιτικές

1 Αγροτική πολιτική

2 Βιομηχανική πολιτική

3 Περιφερειακή πολιτική

4 Πολιτική για την έρευνα, την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα

Γενικές Οικονομικές πολιτικές

1 Συστημική.

2 Δημοσιονομική.

3 Νομισματική.

4 Πολιτική για την απασχόληση.

5 Κοινωνική πολιτική.

6 Εξωτερική οικονομική πολιτική (εμπορική και συναλλαγματική).

7 Διαρθρωτική πολιτική.

9 Λεξ. Δορμπαράκη, σ. 625.

10 Λεξικόν επίτομον Ελληνικής γλώσσης, Σκαρλάτου Δ. Βυζαντίου, σ. 943

11 Λεξ. Μπαμπινιώτη, σ. 783.

12 Χαρώνδας αρχαίος νομοθέτης του 7^ου π.Χ. αιώνος.

13 Χρυσή Κληρονομιά, Τόμος Α΄, Ν. Λαμπέτης, Πάτρα, σ.12.

14 Λόγος Κυδωνιακός Β΄ περί Αγάπης Πατρίδος. Ερρέθη το 1813 στις Κυδωνιές υπό του Πρεσβυτέρου και Οικονόμου Κωνσταντίνου του εξ Οικονόμων, Αθήναι, Τυπογραφείον Κωνσταντίνου Νικολαΐδου 1837.

15 Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος, επιστολή 37.

16 Λεξικόν Επίτομον της Ελληνικής γλώσσης, Σκαρλάτου Δ. Βυζαντίου, σ. 943. Πλδ= Πολυδεύκης, Ευρ=Ευριπίδης.

17 Βλέπε: Β. Στάλιν: «Ο Μεγάλος Πόλεμος για την Πατρίδα», εκδόσεις «ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ», Αθήνα 1946, σελ. 14. Ο ίδιος ο Στάλιν ανέφερε ότι στους πρώτους 4 μήνες του πολέμου η Σοβιετική Ένωση μετρούσε τις παρακάτω απώλειες: 350.000 νεκροί, 378.000 αγνοούμενοι και 1.020.000 τραυματίες