ΜΕΡΟΣ 11ο

  

ΣΤ. ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ (ΑΝΑΛΥΣΗ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ-ΟΡΩΝ-ΔΟΓΜΑΤΩΝ)

	ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ	ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ	ΖΗΛΩΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
2.  ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ	Ιστορικά Όρια Έθνους (19)	Διπλωματικά Όρια Έθνους (20)	Αυθαίρετα Όρια Έθνους (21)
3. ΠΟΛΕΜΟΣ - ΕΙΡΗΝΗ	Προάσπιση Εθνικής Ακεραιότητος, Απελευθέρωση Κατεχομένων Εθνικών Εδαφών (22)	Εθνική Ανεξαρτησία- Ζωτικός Χώρος (23)	Εθνική Ανεξαρτησία- Ζωτικός Χώρος (23) Κατάληψη μη Εθνικών Εδαφών (24)
4. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ	Εθνική Ελευθερία (25)	Ελευθεριότης – Ατομική Ελευθερία (26)	Ελευθεριότης- Ασυδοσία (27)
5. ΦΥΛΗ	Πνευματική Ανωτερότης (28)	Ανωτερότης Αρείας Φυλετικής Ομοεθνίας (29) Καθαρότητα αίματος (30)	Φυλετική Ανωτερότης/ Φυλετισμός (Καθαρότητα αίματος) (30)

19.   Ιστορικά Όρια Εθνών (Άγγελοι των Εθνών)

Τα ιστορικά όρια των εθνών, είναι εκείνα που καθωρίσθησαν από τον Θεό-Δημιουργό και διεμορφώθησαν ιστορικώς και γεωγραφικώς, από τις υπαρκτές στην ιστορία των Εθνών, φυλές.

«Αύται αι φυλαί υιών Νώε κατά γενέσεις αυτών, κατά έθνη αυτών…» (ΓΕΝ: 10/32).

«Ότε διεμέριζεν ο Ύψιστος Έθνη, ως διέσπειρε υιούς Αδάμ, έστησε όρια Εθνών κατά αριθμόν Αγγέλων Θεού» (ΔΕΥΤΕΡ.: 32/8)1.

Αφού ο Θεός Δημιουργός έθεσε προϊστορικά όρια και φύλακες Αγγέλους σε όλα τα Έθνη, πρέπει να διερευνηθεί ποία είναι τα ιστορικώς υπαρκτά Έθνη, και πως διαμορφώθηκαν τα ιστορικά όριά τους. Ιδιαιτέρως δε ποία είναι τα ιστορικά όρια του Έθνους των Ελλήνων.  

Είναι προφανές ότι τα προϊστορικά όρια των εθνών της Αδαμικής γραμμής (προϊστορικώς δεν υπήρχαν κράτη με την έννοια που γνωρίζουμε σήμερον), υπέστησαν πολλές μεταβολές, τόσον προχριστιανικώς όσον και μεταχριστιανικώς.

Όταν ομιλούμε για ιστορικά όρια εννοούμε εκείνα που διεμορφώθησαν και σταθεροποιήθηκαν κατά την μεταχριστιανική περίοδο, με βάση τα εθνολογικά, αρχαιολογικά, γεωγραφικά και ιστορικά δεδομένα, και εντός των οποίων τα έθνη εμεγαλούργησαν, με την ευλογία του Δημιουργού.

Δεν αναφερόμαστε στις βίαιες διαφοροποιήσεις και απίστευτες τροποποιήσεις-μεταβολές ορίων που προέκυψαν μετά από εχθρικές εισβολές, αθρόες μεταναστεύσεις, κατακτητικούς πολέμους αλλογενών και αλλοδόξων. Για τους Ορθόδοξους εθνικιστές δεν υπάρχουν αλύτρωτες ή αλησμόνητες πατρίδες, αλλά πατρίδες υπό ξενική/αλλοεθνή κατοχή, οι οποίες επιβάλλεται να απελευθερωθούν.

Το πότε και πως, είναι θέμα Εθνικών και Διεθνών προϋποθέσεων.

Ο προσδιορισμός των προϋποθέσεων είναι αντικείμενον εμφανών και αφανών διεργασιών, από  την εκασταχού εθνικιστική ηγεσία, σε συσχετισμό με την επικρατούσα διεθνή κατάσταση.

Προ πάντων όμως, εξαρτάται από το Θέλημα και την απόφαση του Θεού-Δημιουργού, όπως έγινε με το θαύμα της Επαναστάσεως του 1821, όταν οι πάντες σχεδόν, είχαν πιστέψει ότι το Έθνος των Ελλήνων είχε διαγραφεί από την ιστορία, είχε αφομοιωθεί από τους Οθωμανούς, και ΟΥΔΕΙΣ διενοείτο πως το Γένος των Ελλήνων θα «ανίστατο εκ νεκρών», μετά από τέσσαρες αιώνες δουλείας στους Τούρκους!!!  

Η αληθινή ιστορία, η αρχαιολογία και η Εθνολογία επιβεβαιώνουν ότι τα σημερινά όρια του ελληνικού κράτους, δεν είναι τα πραγματικά, τα ιστορικά, αλλά συρρικνωμένα, προκύψαντα από εχθρικές εισβολές-κατακτήσεις και άδικες, βίαιες, ετσιθελικές ανακατατάξεις σε βάρος της Ελλάδος, που έγιναν από τις λεγόμενες Μεγάλες δυνάμεις, μετά τους απελευθερωτικούς πολέμους των Ελλήνων, κυρίως όμως μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους.

Με βάση τα όσα προείπαμε, τα ιστορικά όρια του Ελληνικού Έθνους, περιλαμβάνουν τις παρακάτω υπό κατοχήν ευρισκόμενες Ελληνικές περιοχές:

Βόρειος Ήπειρος, Βόρεια κατεχομένη Μακεδονία (μείζον μέρος των σημερινών Σκοπίων), Ανατολική Ρωμυλία (Βόρεια Θράκη), Ανατολική Θράκη, Πόντος, Ιωνία (Μικρά Ασία), Βόρεια κατεχομένη Κύπρος.

20.   Διπλωματικά Όρια Εθνών

Είναι τα πρόσφατα όρια των κρατών, όπως έχουν προκύψει από διεθνείς και διμερείς συνθήκες, μετά τους δύο λεγόμενους βαλκανικούς και τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Για την Ελληνική πραγματικότητα τα σημερινά όρια είναι αυτά που μας επέβαλαν ετσιθελικώς και βιαίως, οι λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις, μετά από απειλές εξαφανίσεως της Ελλάδος, διακοινώσεις-τελεσίγραφα, και έχουν προκύψει κατά βάση, από τις συνθήκες του Βερολίνου (1878), του πρωτoκόλλου του Λονδίνου (1913), της Λωζάνης (1923), του Μοντραί (1936) και των Παρισίων (1947).

Τα διεθνώς αναγνωρισμένα όρια του σημερινού ελληνικού κράτους, είναι προϊόντα εκβιασμών, γεωγραφικών ληστειών και αφόρητων πιέσεων ζωής ή θανάτου του Ελληνικού έθνους.

Οι συστημικοί εθνικιστές, από την στιγμή που αποκτούν κοινοβουλευτικόν αξίωμα (βουλευτές), αποφεύγουν κάθε αναφορά περί επιβεβλημένης αποκαταστάσεως των ιστορικών ορίων, και συνήθως ομιλούν περί χαμένων ή αλησμόνητων πατρίδων. Επισήμως, σπανίως ή ουδέποτε, ομιλούν περί κατεχομένων πατρίδων, τις οποίες πρέπει να απελευθερώσουν.

Οι ψευτοεθνικιστές, όσον χρόνον ευρίσκονται εκτός των Ιουδαιοκρατούμενων κοινοβουλίων, υποκρίνονται τους πατριώτες και εκβάλλουν άναρθρες πατριωτικές κορώνες περί αλύτρωτων πατρίδων. Όταν καταφέρουν να εξαπατήσουν περισσότερους πολίτες, εισέλθουν στην βουλή και γίνουν κοινοβουλευτικοί, τότε μεταλλάσσονται, λησμονούν τις αλύτρωτες πατρίδες, αρκούνται στα προσωρινά διπλωματικά όρια του κράτους τους, έστω και με γκρίζες ζώνες και αντ’ αυτών, εξαπολύουν πολιτικές και εθνικές παραπλανητικές πομφόλυγες, για αφελείς, ανόητους, δυσαρεστημένους και οργισμένους πολίτες.

21.  Αυθαίρετα όρια Έθνους

Τα όρια που προσδιορίζονται μέχρι τις περιοχές που κυριάρχησαν οι πρόγονοι ενός έθνους κατά το παρελθόν, για μεγάλα χρονικά διαστήματα ή περιόδους, χωρίς να εξετάζεται εάν:

·Στις περιοχές αυτές κατέχουν τίτλους αρχικής κυριότητος (εθνολογικής, αρχαιολογικής, ιστορικής), δηλαδή εάν κατοικήθηκαν το πρώτον από τους προγόνους του συγκεκριμένου έθνους ή άλλων υπαρκτών ιστορικώς εθνών.

·Κατεκτήθησαν βιαίως και για ποιους στρατηγικούς ή τακτικούς σκοπούς.

·Υπήρχε ιστορική αυτοχθονία, πολιτιστική δημιουργία, πνευματική επιρροή των προγόνων των κατοίκων του διεκδικούντος τις περιοχές, Έθνους.

·Η επέκταση των ορίων σε εδάφη αλλοτρίων, αλλοεθνών γειτόνων οφείλεται σε αυθαίρετη κατακτητική ενέργεια του επιτιθεμένου ή δράση κατ’ εντολήν τρίτης και μάλιστα μεγάλης Δυνάμεως.

22.  Απελευθέρωση Κατεχομένων Εθνικών Εδαφών

Η διεξαγωγή πολέμου για ένα Έθνος είναι αναγκαία ιστορική συνέπεια στις εξής περιπτώσεις:

-Εθνικής αμύνης, ήτοι ενόπλου αγώνος προς υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητος και ανεξαρτησίας ενός Έθνους-Κράτους, από εχθρική κατακτητική επιδρομή.

-Απελευθερώσεως εδαφών τα οποία ιστορικώς, αρχαιολογικώς, γεωγραφικώς και εθνολογικώς, ανήκουν σε ένα Έθνος αλλά εκ διαφόρων αιτίων υπεδουλώθησαν κατά το παρελθόν και εξακολουθούν να είναι υποδουλωμένα μέχρι σήμερον, σε αλλοφύλους, αλλοεθνείς και αλλοθρήσκους.

Οι παραπάνω περιπτώσεις διεξαγωγής του πολέμου συνεκτιμώμενες αποτελούν το δίκαιον του πολέμου.

Όταν ο λαός σύσσωμος ως ένας άνθρωπος και με ελευθέρα συνείδηση πιστεύει στο δίκαιον και την ιερότητα της διεξαγωγής του πολέμου, τότε θεμελιούται η ηθική του πολέμου. Τότε ο αγών είναι Εθνικός, Εθνικοαπελευθερωτικός.

Η ιστορία με όλα τα επίσημα γεγονότα της, είναι η ετυμηγορία του Θεού επί του ανθρωπίνου γένους.

Για τον λόγο αυτόν, ο δίκαιος πόλεμος είναι η εξαγγελία της θείας ετυμηγορίας, ενώ η ήττα και το τέλος ενός λαού είναι το βούλευμα του θεού, το διακηρύσσον τον λαόν τούτον ανάξιον προς το παρόν, αντίθετον προς τους Νόμους του Θεού και αξίζοντα να παραγραφεί, προσωρινώς ή μονίμως από το βιβλίον των ζωντανών Εθνών.

Η υπόθεση της καταστάσεως της διαρκούς ειρήνης χωρίς τον Ιησού Χριστόν, είναι ματαιότης, είναι υπόθεση ματαιοφρόνων ή συστημικών απατεώνων. Διαρκής ειρήνη υπάρχει μόνον σε νεκροταφεία!

Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουν εξορίσει από την καρδιά τους τον Χριστό. Μαζί Του, όμως, έφυγε και η Ειρήνη διότι ο Χριστός είναι η Ειρήνη (ΕΦΕΣ: 2/14), «Ειρήνη υμίν πάσι τοις εν Χριστώ Ιησού Αμήν» (Α΄ ΠΕΤΡΟΥ: 5/14). «Ειρήνη σας αφήνω την ιδικήν μου ειρήνη σας δίδω. Δεν σας δίδω εγώ όπως (την) δίδει ο κόσμος» (ΙΩΑΝΝΗΣ: 14/27).

Οι πόλεμοι δεν θα σταματήσουν αφού τους προκαλούν οι άνθρωποι που όχι μόνο αρνούνται τον Χριστό, αλλά λατρεύουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον Εωσφόρο!

Πώς συνδυάζεται όμως, η Χριστιανική πίστη με την ιδέα της βίας και του πολέμου;

Την απάντηση την δίδει ο ίδιος ο Κύριος, ο Ιαχβέ/Ιησούς Χριστός και όταν ομιλεί ο Κύριος κάθε σχόλιο περιττεύει.

«Ο Κύριος ωμίλησε προς εμέ και είπεν: Υιέ ανθρώπου προφήτευσε και ειπέ: Αυτά λέγει ο Κύριος, ειπέ: Μάχαιρα, μάχαιρα ακονίσου…γίνε οξεία και κοπτερή, στίλβουσα ετοίμη να παραλύσης κάθε άνθρωπον. Σφάξε, εξολόθρευσε, απομάκρυνε από εμπρός σου κάθε εμπόδιον» (ΙΕΖΕΚΙΗΛ: 21/8-10).

«…έρχεσθαι εκ της γης πόρρωθεν απ’ άκρου θεμελίου του ουρανού, Κύριος και οι οπλομάχοι αυτού, του καταφθείραι πάσαν την οικουμένην. Ολολύζετε, εγγύς γάρ ημέρα Κυρίου…» (ΗΣΑΪΑΣ: 13/5-6).

«Ο δε Κύριος μετ’ εμού καθώς μαχητής ισχύων…» (ΙΕΡΕΜΙΑΣ: 20/11).

«Και παρετάξαντο επί Μαδιάν, καθ’ ά ενετείλατο Κύριος Μωϋσή, και απέκτειναν πάν αρσενικόν» (ΑΡΙΘΜΟΙ: 31/7-8).

«Δικαία η βοήθειά μου παρά του Θεού του σώζοντος τους ευθείς τη καρδία. Ο Θεός κριτής δίκαιος και ισχυρός και μη οργήν επάγων καθ’ εκάστην ημέραν. Εάν μη επιστραφήτε την ρομφαίαν αυτού στιλβώσει, το τόξον αυτού ενέτεινε και ητοίμασεν αυτό…» (ΨΑΛΜΟΙ: 7/9-13).

«Όταν ο ισχυρός καθωπλισμένος φυλάσση την εαυτού αυλήν, εν ειρήνη εστί τα υπάρχοντα αυτού…ο μη ών μετ’ εμού κατ’ εμού εστί, και ο μη συνάγων μετ’ εμού σκορπίζει» (ΛΟΥΚ: 11/21-23).

«Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γήν (ΣΣ: Όπως την φαντάζονται αυτοί που περιμένουν τον Μεσσίαν/Αντίχριστον ως κοσμοκράτορα και κατακτητήν)…ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν» (ΜΑΤΘ: 10/34).

«Ο ήλιος ας μη δύη ενώ εξακολουθεί ακόμα η οργή σας ούτε να υποχωρείτε προ του διαβόλου» (ΕΦΕΣ: 4/26-27).

«Εμοί η εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω λέγει Κύριος…φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (ΕΒΡΑΙΟΥΣ: 10/30-31).

«Και θα ποιμάνη ο Κύριος με ράβδον σιδηρά και (οι εχθροί του) θα συντριβούν ως πήλινα σκεύη…» (ΑΠΟΚ 2/27).

Ο Ιησούς Χριστός δια της αγίας Του χειρός επετέθη κατά του κακού, ποιήσας φραγγέλιον εκ σχοινίων και δι’ αυτού οπλισθείς, εξέβαλε πάντας τους θεοκαπήλους εκ του ιερού περιβόλου για να μη μεταβληθεί ο οίκος του Θεού σε σπήλαιον ληστών.

Ο Μέγας Αθανάσιος σε επιστολή του προς τον μοναχό Αμμούν, γράφει ότι ενώ ο φόνος αυτός καθ’ εαυτόν είναι αμαρτία, εν τούτοις «Το εν τω πολέμω φονεύειν τους αντιπάλους  και έννομον και αξιέπαινον τυγχάνει… δι’ ο και τιμών μεγάλων οι κατά τον πόλεμον αριστεύσαντες αξιούνται και στήλαι τούτων εγείρονται κηρύττουσαι τα κατορθώματα».

23.  Ζωτικός χώρος

Ζωτικός χώρος είναι ο Γεωγραφικός χώρος (από γεωοικονομικής απόψεως) ο διατιθέμενος σ’ ένα λαό που καλύπτει τις ανάγκες του και την επιβίωσή του (ο όρος εισήχθη από τον Γερμανό Karl Hernst Haushofer).

Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, ένας λαός δικαιούται να επεκταθεί σε ξένα εδάφη, προκειμένου να ικανοποιηθούν δημογραφικές και οι εξ αυτών παραγόμενες οικονομικές ανάγκες του. Οι δημογραφικοί αυτοί λόγοι, θεμελιώνονται πάντοτε, επί της εννοίας του φυσικού δικαιώματος ενός λαού να μη στερείται του αναγκαίου γι’ αυτόν εδαφικού χώρου, άνευ της ικανοποιήσεως του οποίου υποβόσκει ο κίνδυνος να υποστεί τις ολέθριες συνέπειες του υπερπληθυσμού. Από οικονομικής πλευράς η επιζητούμενη επέκταση αυτή, δικαιολογείται από την ιδέα του να επιτευχθεί τουλάχιστον αυτάρκεια ως προς τα κυριότερα οικονομικά αγαθά και τις πρώτες ύλες. Βάσει λοιπόν της παραπάνω θεωρίας, ως Ζωτικός Χώρος κατά τη δεύτερη περίπτωση, μπορεί να αφορά ένα απομακρυσμένο έδαφος όπως για παράδειγμα μια υπερπόντια κτήση ή αποικία.

Η θεωρία του Ζωτικού χώρου υποστηρίζει διεκδικήσεις ξένων εδαφών από ένα Έθνος, που δεν του ανήκουν ιστορικώς, εθνολογικώς και αρχαιολογικώς, αλλά διεκδικούνται για γεωστρατηγικούς και γεωοικονομικούς λόγους (Ledensraum=Ζωτικός χώρος).

Καίτοι η θεωρία περί Ζωτικού χώρου, δύναται να αποτελεί Εθνικό δικαίωμα για επίλυση προβλημάτων Εθνικής επιβιώσεως ενός λαού, εν τούτοις πάντοτε πρέπει να συνδυάζεται με τα ιστορικά όρια κάθε Έθνους. Σε διαφορετική περίπτωση ο πόλεμος για την απόκτηση ΖΧ είναι κατακτητικός.

24.  Κατάληψη μη Εθνικών Εδαφών

Η διεξαγωγή του πολέμου πέραν των στην παρ. 22 αναφερομένων επιβάλλεται εκ των πραγμάτων και στην περίπτωση προληπτικής καταλήψεως εδαφών γεωστρατηγικής σημασίας, εκτός των εθνικών ορίων για ασφαλή κατοχύρωσή τους και εδραίωση-διασφάλιση της Εθνικής Αμύνης.

Με το πρόσχημα των γεωστρατηγικών αναγκών, όμως, ιδιαιτέρως στις περιπτώσεις ευνοϊκής εξελίξεως των πολεμικών επιχειρήσεων, μπορεί να καταληφθούν εδάφη μακράν ή πολύ μακράν των εθνικών ορίων, τα οποία πιθανώτατα θα είναι αδύνατον να διατηρηθούν επί μακρόν από τις λεγόμενες εθνικοαπελευθερωτικές δυνάμεις. Τότε στο μέλλον οι «εθνικοαπελευθερωτικές» δυνάμεις θα υποχρεωθούν ή να επιστρέψουν τα εδάφη στο κυρίαρχο Έθνος (όπως έγινε με τους Ισραηλίτες στα υψώματα Γκολάν) ή να υποχωρήσουν ατάκτως μη αποκλειομένης της συντριβής τους (Συντριβή γερμανικών στρατευμάτων κατά τον 2^ον Π.Π. κατά την αποχώρησή τους από τα εδάφη της τέως Σοβιετικής Ενώσεως).

Σε αμφότερες τις καταστάσεις, οι συστημικοί-ζηλωτικοί εθνικιστές, ουδεμία αναφορά κάνουν για πόλεμο «υπέρ πίστεως».

25.  Εθνική Ελευθερία

o Ελευθερία είναι η απουσία εξαναγκασμού ή καταπιέσεως ή καθεστώτος ξένης κατοχής με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

o Δεν νοείται ελευθερία εκτός του συνόλου, αλλά συλλογική ή εθνική Ελευθερία στην οποία το άτομο/πρόσωπο υποτάσσεται εκουσίως. Δύο από τους παράγοντες αρνήσεως-παραποιήσεως της αληθινής ελευθερίας είναι ο ατομικισμός και ο εγωϊσμός.

o Ο ατομικισμός είναι ένας νεολογισμός τον οποίον εγέννησε η άγνοια της ετυμολογίας και του σκοπού υπάρξεως του ανθρώπου και καλλιέργησαν οι σκοταδιστές του λεγομένου «Διαφωτισμού». Είναι στοιχείο διαλύσεως του κοινωνικού ιστού και της κοινωνικής συνοχής.

o Ο εγωϊσμός είναι μία υπερβολικώς παθιασμένη αγάπη του εγώ που οδηγεί τον άνθρωπο στο να συνδέει τα πάντα με τον εαυτόν του, ως να είναι αυθύπαρκτος και αυτόφωτος, και να προτιμά τον εαυτόν του από κάθε τι άλλο στον κόσμο.

Ο εγωϊσμός έχει τις ρίζες του στην διανοητική σύγχυση και τις ψυχικές ανωμαλίες. Δηλητηριάζει το σπέρμα κάθε αρετής και δημιουργεί «αντισώματα» πολιτικής αυθεντίας, κοινωνικής αυτονομίας και θρησκευτικού αυτοφωτισμού. Οι Έλληνες εκαυχώντο για την «Ελληνικήν Ελευθερίαν», της οποίας η υφή ήταν διττή: Άμυνα κατά των εξωτερικών εχθρών και ελευθέρα πολιτεία στην οποία βασιλεύει ο Νόμος.

Αυτή ήταν η ειδοποιός διαφορά των Ελλήνων από τους βαρβάρους.

26.  Ελευθεριότης-Ατομική Ελευθερία

Ελευθεριότης είναι το χαρακτηριστικόν του ελευθερίου, δηλ. του ενεργούντος ως ελευθέρου, θεωρούντος εαυτόν ελεύθερον, αλλά ουσιαστικώς όντος δούλου των ενστίκτων, των παθών και των αδυναμιών του.

Οι δημοκόποι, οι πολιτικοί γυρολόγοι και οι νεογενίτσαροι του Συστήματος, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρον τις ανθρώπινες αδυναμίες-ελαττώματα όπως: Ματαιοδοξία, σφραγιδοθηρία, επιδειξιομανία, χρηματοθηρία, σαρκολατρεία που εκδηλώνονται από την μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων και ιδιαίτερα τους νέους, τους ψυχικά αδυνάτους και ηθικά ανερματίστους, μετατρέπουν τα άτομα σε πειθήνια όργανα των καταχθονίων στόχων τους. Τα μεταλλάσσουν από δημιουργικά όντα σε αμφισβητίες των πάντων, κίβδηλους επαναστάτες, αδιαφόρους-ανευθύνους ανθρωπάκους κατεθυνομένους από γνωστά-άγνωστα κέντρα πολτοποιήσεως αξιών-ιδεών-ιδανικών. Και όλα αυτά στο όνομα δήθεν, της ατομικής ελευθερίας!

Έτσι το άτομο κολακευόμενο από τις σειρήνες του Συστήματος, γίνεται έρμαιο των βδελυρών δολορράφων. Ταυτόχρονα απομακρύνεται από την φυσική του πορεία (ιστορική πορεία του Έθνους) και θέτει ως μοναδικούς σκοπούς της ζωής του, την ικανοποίηση κάθε ατομικής επιθυμίας, εγωϊστικής επιδιώξεως, αλαζονικής αξιώσεως καθώς και τον εφήμερο πανηδονισμό και την ολβιοθηρία.

27.   Ασυδοσία

Ελευθερία δράσεως χωρίς περιορισμούς. Μία άλλη μορφή αναρχίας.

28.   Πνευματική ανωτερότης

«Το των Ελλήνων γένος εύθυμον και διανοητικόν…»

(Το Ελληνικόν γένος είναι ανδρείον και πνευματικόν) [Αριστοτέλης]

Η Ελληνική φυλή με το ρωμαλέον πνεύμα και την ψυχικήν της δύναμη ηλέκτρισε τις καρδιές και τις σκέψεις του αρχαίου κόσμου και αφύπνισε αυτόν από τον βαρύ πνευματικόν λήθαργον. Έτσι κατέχει αδιαφιλονίκητα τα πνευματικά πρωτεία, τον δίκαιον και μοναδικό τίτλο του Φωτοδότου της Ανθρωπότητος στο πεδίο του παγκοσμίου Πολιτισμού, γεγονός που αποδέχονται πλείστες ξένες προσωπικότητες. Τούτο προκύπτει από τα γραπτά κείμενά τους και λοιπά έργα τους (αρχαιολογικοί θησαυροί). Δύο μόνο παραδείγματα από τα εκατοντάδες γραπτά μνημεία διασήμων προσωπικοτήτων διαχρονικώς:

Ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρων (106-43 π.Χ.) είπε: «Εάν οι Θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν την γλώσσα των Ελλήνων».

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ έχει δηλώσει: «Στην ελληνική (γλώσσα) υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε, τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης όσο καμμία άλλη γλώσσα».

Κατά τους τελευταίους προ Χριστού αιώνας η σοφιστική αγυρτεία και η ειδωλολατρική πολυθεΐα διέβρωσαν τον αρχαίον Ελληνικόν πολιτισμόν. Στις κρίσιμες στιγμές της φυλής μας ο Χριστιανισμός την διέσωσε. Το γένος των Ελλήνων εδέχθη την αγάπη του Θεανθρώπου και επί τη βάσει της Χριστιανικής διδασκαλίας οικοδομήθηκε ο λυτρωτικός τύπος της νέας ζωής ως «Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός». Ήδη η Ελληνική φιλοσοφία και ο Αλεξανδρινός πολιτισμός είχαν προλειάνει το έδαφος, για να σπαρούν οι χριστιανικές ιδέες.

Η Ιστορία έχει κρίνει και η Ελληνική και ξένη γραμματεία έχουν επιβεβαιώσει, την αναμφισβήτητη πνευματική ανωτερότητα του Ελληνικού Έθνους, διότι η ανωτερότητα ενός πολιτισμού κρίνεται από το πλέγμα των αξιών-αρχών-ιδεών και όχι στον πιθηκισμό και τις τερατολογίες των βαρβάρων (αρχαίων και συγχρόνων) περί καθαρότητος αίματος και «Αρείας φυλής».

Οι πιθηκισμοί των ψευτοεθνικιστών γίνονται εμφανέστεροι, όταν οι θιασώτες περί Αρείας Φυλής, αδυνατούν να προσδιορίσουν ιστορικώς και να αποδείξουν επιστημονικώς ποια ήταν η «Αρεία Φυλή» και ποια σύγχρονα έθνη την εκπροσωπούν!!!

29.  Ανωτερότης Αρείας Φυλετικής Ομοεθνίας

Οι οπαδοί της θεωρίας αυτής πρεσβεύουν ότι από τις μεγάλες κατηγορίες των ανθρωπίνων φυλών (Λευκή-κίτρινη-μαύρη,κλπ) ανωτέρα είναι η Λευκή ή Αρεία. Για τον λόγο αυτό, η Λευκή φυλή πρέπει να επικυριαρχεί των υπολοίπων φυλών και να απαγορεύεται η επιμειξία της με άλλες φυλές. Η θεωρία αυτή είναι αβάσιμη και αναπόδεικτη ιστορικώς, επιστημονικώς αλλά και λογικώς!

Η ανωτερότης μίας φυλής δεν βρίσκεται στο αίμα ή στο χρώμα όπως πρεσβεύουν οι θιασώτες του φυλετισμού, αλλά στο πνεύμα, την παιδεία και τον πολιτισμό που αναπτύσσει κάθε φυλή (πνευματικό-ηθικό-τεχνικό).

Ποία ήταν η Αρεία ή Λευκή Ομοεθνία; Ποία έθνη σήμερον εκπροσωπούν ή συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτήν; Πώς αποδεικνύουν οι υποστηρικτές της θεωρίας περί Αρείας Φυλής, την «καθαρότητα αίματος» στις θεωρούμενες από αυτούς Λευκές φυλές;

Πόσες από τις λευκές φυλές της λεγομένης Λευκής ή Αρείας ομοεθνίας συγκρινόμενες με τον πολιτισμό της Κίτρινης (κινέζικης) φυλής παρήγαν πολιτισμό ανώτερον αυτής;

Πάντως όχι όλες, όπως ισχυρίζονται οι οπαδοί της Αρείας φυλετικής ομοεθνίας.

Οι θεωρίες περί ανωτερότητος της Λευκής (αρείας) φυλής και «καθαρότητος αίματος» είναι κατασκευάσματα των οργάνων του Συστήματος.

30.  Φυλετική ανωτερότης (καθαρότητα αίματος).

        Θεωρία περί καθαρότητος της φυλής

Ουδείς αμφισβητεί ότι όλες οι ανθρώπινες φυλές έχουν υποστεί αλληλοεπιμιξείες, διά μέσου των αιώνων, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Μεταξύ αυτών και η φυλή του Ιάφεθ και το γενεαλογικό δένδρο του Ίωνος ( Η γενέθλιος βιολογική μήτρα των Ελλήνων).

       Εφ’ όσον δεν γνωρίζουμε ούτε μπορούμε να αποδείξουμε, τι είδους επιμιξίες και σε ποιά έκταση έγιναν μεταξύ των προϊστορικών οικογενειών των υιών του Ιάφεθ με άλλες φυλές/έθνη, μπορούμε να ομιλούμε μόνο για σχετική καθαρότητα των μελών της οικογενείας του γενάρχου Ιωΰαν.

Από τότε, όμως, μέχρι σήμερον, είναι βέβαιον ότι έγιναν άπειρες (αγνώστου αριθμού) επιμιξίες-αιμομιξίες τόσον μεταξύ των μελών των οικογενειών Σημ, Χαμ, Ιάφεθ όσον και μεταξύ αυτών και των μελών των αγνώστων, σ’ εμάς, τότε, λοιπών ανθρωπίνων φυλών.

Όποιος λοιπόν ομιλεί σήμερον περί καθαρότητος μιας φυλής σε σχέση με τις άλλες, το πράττει από επιπολαιότητα, άγνοια ή ευρισκόμενος σε διατεταγμένη υπηρεσία.

 Οι σύγχρονοι θεωρητικοί περί καθαρότητος της φυλής, αδυνατούν να αποδείξουν εάν οι ίδιοι είναι καθαροί εξ αίματος, σε σχέση με τους προϊστορικούς ή έστω τους ιστορικούς γενάρχες τους. Δεν δικαιούνται, συνεπώς, να ομιλούν περί τούτων.

Όσοι επιμένουν στα περί καθαρότητος της φυλής επικαλούνται κάποιες σποραδικές μελέτες επιστημόνων κυρίως για μεσογειακές χώρες. Οι μελέτες αυτές είναι τόσο αξιόπιστες όσο και οι μέθοδοι μετρήσεως ηλικίας των πετρωμάτων, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους:

· Τις σχετικές πληροφορίες περί φυλών και εθνών που περιλαμβάνονται στην Αγία Γραφή.

· Την σχέση των Πελασγών με τους απογόνους των Σημ-Χαμ-Ιάφεθ.

· Ποια από τις βασικές «ανθρώπινες» φυλές αντιπροσώπευαν οι Πελασγοί και με ποιες άλλες φυλές ήλθαν σε επαφή στους νέους χώρους μεταναστεύσεώς τους (Ευρώπη-Αφρική -Ασία).

· Τις συχνές ενδογαμίες και επιμειξίες που εγένοντο σε όλες τις γνωστές, τότε, φυλές ακόμη και στην Εβραϊκή της Παλαιάς Διαθήκης, μέχρι την παράδοση στους Εβραίους του Μωσαϊκού νόμου, που απαγόρευσε μεταξύ των άλλων και τις επιμειξίες/επιγαμίες (δικαίωμα λήψεως γυναίκας από άλλη φυλετική οικογένεια).

· Τις αμέτρητες επιμειξίες (βίαιες ή εκούσιες) μεταξύ κατακτητών και κατακτημένων λαών, μέχρι των ημερών μας.

Οι πλείστοι αν όχι όλοι από τους υποστηρικτές της θεωρίας περί καθαρότητος της φυλής, είναι νεοπαγανιστές και αντιχριστιανοί που αδυνατούν να δώσουν έστω και την ετυμολογική ερμηνεία της λ. άνθρωπος/ανθρωπότης, καθ’ όσον εάν την εγνώριζαν θα κατανοούσαν και την απάντηση που δίδεται στην αβάσιμη θεωρία τους:

«Εποίησε τε (ο Θεός) εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παν το πρόσωπον της γης, ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών»2.

Για ποια «καθαρότητα» μιλάνε αφού όλα τα έθνη των ανθρώπων προήλθαν από το ίδιο αίμα, τους ίδιους προϊστορικούς γενάρχες; Κατασκεύασαν τις δικές τους αυθαίρετες  θέσεις περί «καθαρότητος» επειδή δεν δέχονται τον ΕΝΑ Δημιουργό των πάντων, τους γενάρχες του ανθρωπίνου είδους (ΑΔΑΜ-ΕΥΑ) και τους γενάρχες των προϊστορικών λαών-φυλών, όπως περιλαμβάνονται στην Παλαιά Διαθήκη.

Εδώ προκύπτει το εξής σοβαρώτατο θέμα-ερώτημα:

Πώς δικαιολογείται η πολυχρωμία και η διαφορετικότητα στα εξωτερικά και σωματομετρικά στοιχεία των ανθρωπίνων φυλών, αφού κατά την Αγία Γραφή προήλθαν αρχικώς από το ίδιο αίμα;

Η Αγία Γραφή επιλύει την μεγάλη απορία αφού:

· Ξεχωρίζει την Αδαμική από την Καϊνική Γραμμή.

· Όπως μας διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ο μελετητής της Αγίας Γραφής Άγιος της Ορθόδοξης εκκλησίας αλλά και των Παπικών, Αυγουστίνος, προ της δημιουργίας του Αδάμ είχαν δημιουργηθεί και άλλοι «άνθρωποι».

«Επίσης δεν αμφιβάλλω, ότι υπήρχαν άνθρωποι προ της δημιουργίας του πρώτου ανθρώπου (ΣΣ: Αδάμ και Εύα) και ότι δεν είναι αυτός ούτος ή πλάσμα όμοιον, που να είχε αναδημιουργηθεί εν τω Σύμπαντι κατόπιν αγνοώ πόσων περιοδικών μεταβολών…»3

Ποίοι είναι οι «άλλοι άνθρωποι»; Μήπως είναι όλες οι άλλες φυλές εκτός της Αδαμικής; Ποιές φυλές αντιπροσωπεύουν;

Αντιλαμβανόμαστε ότι η φράση του Αγίου Αυγουστίνου είναι θεολογικός κεραυνός, που απαιτεί ερμηνεία από Ορθόδοξη Οικουμενική Σύνοδο! Έτσι περιοριζόμαστε, προς το παρόν, σ’ αυτά και δεν συνεχίζουμε επί του απίστευτου ή και αδύνατου, εκ πρώτης όψεως, να συμβαίνει, μεγίστου Θεολογικού θέματος που προκύπτει από την ιστορική μαρτυρία του Αγίου Αυγουστίνου. Την κεραυνοφόρον αυτή μαρτυρία ενός Αγίου της ενιαίας, τότε, Ορθόδοξης Εκκλησίας (5^ος αι.), επί 15 περίπου και πλέον αιώνες αποσιωπά το Δυτικό Φραγκοπαπικό κατεστημένο, αλλά και αποφεύγουν να ψελλίσουν οι λεγόμενοι Ορθόδοξοι θεολόγοι της καθ’ ημάς Ανατολής!

Τέλος, αγνοούν τον Ισοκράτη, ο οποίος σαφέστατα προσδιορίζει ως κεντρικό πυρήνα του γνησίου Έλληνος το πνεύμα, την διάνοια και όχι το αίμα: «… και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας παρά τους της κοινής φύσεως μετέχοντες»4.

Δηλαδή, «τόσον πολύ ξεπέρασε η πόλη μας όλους τους άλλους στην πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη του λόγου… ώστε το όνομα Έλληνες να μη συμβολίζει πιά την καταγωγή αλλά την καλλιέργεια του πνεύματος και να καλούνται Έλληνες όσοι δέχονται να μετέχουν της ημετέρας παιδείας».

Συνεχίζεται

---

1 Σχετικά χωρία της παρουσίας Αγγέλων προστατών των Εθνών: ΔΑΝΙΗΛ: 10/13, 20, 21 και ΑΠΟΚΑΛ: 9/14 (Κατά την ερμηνείαν του Αγίου Ιππολύτου, του χωρίου της Αποκαλύψεως, τα τέσσαρα Έθνη, περί τον ποταμόν Ευφράτην, που προστατεύουν οι Άγγελοι, είναι των Περσών, των Μήδων, των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων).

2 ΠΡΑΞΕΙΣ:17/26

3 Η πολιτεία του Θεού, De Civitate Dei,κεφ. Ζ, μετάφραση Ανδρέου Δαλεζίου.

4 Πανηγυρικός, 50.