ΜΕΡΟΣ 18ο

ΣΤ. ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ (ΑΝΑΛΥΣΗ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ-ΟΡΩΝ-ΔΟΓΜΑΤΩΝ)

	ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ	ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ	ΖΗΛΩΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
7. ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ   ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ  ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ	Ιουδαιογενείς/ Ιουδαιόφρονες/ Ιουδαΐζουσες ηγεσίες (Πολιτειακή, πολιτική,οικονο- μική, στρατιωτική, Θρησκευτική), των ομόρων της Ελλάδος κρατών  [Τουρκίας,Βουλγαρίας, Σκιπερίας (Αλβανίας), Σκοπίων] (34)	- Εθνικιστικές / Υπερεθνικιστικές Κυβερνήσεις  ομόρων  Κρατών (35) -Σιωνιστικό Ισραήλ (36)	- Εθνικιστικές/ Υπερεθνικιστικές Κυβερνήσεις ομόρων Κρατών(35) -Εβραίοι (Σημίτες) (37)

34. ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ

Οι Ιουδαιογενείς, Ιουδαιόφρονες ή Ιουδαΐζουσες  ηγεσίες (πολιτειακή-πολιτική-οικονομική-στρατιωτική-θρησκευτική)1 των ομόρων της Ελλάδος κρατών (Τουρκίας-Σκοπίων-Σκιπερίας/Αλβανίας- Βουλγαρίας).

Η επίθεση που δέχεται η Πατρίδα μας, τα τελευταία χρόνια, σε όλα τα επίπεδα, είναι μέρος του καταχθονίου σχεδίου των Ταλμουδιστών Ιουδαίων, για καταλήστευση του εθνικού μας πλούτου, αρπαγή των περιουσιών των Ελλήνων πολιτών και υφαρπαγή των ελεύθερων εδαφών μας: Της Δυτικής Θράκης, του μισού Αιγαίου,του ελεύθερου τμήματος της Κύπρου (η Τουρκία), της ελεύθερης Νότιας Μακεδονίας μας (οι Σκοπιανοί), της Κρήτης (οι Ιουδαίοι/το Ισραήλ), του ελεύθερου τμήματος της Ηπείρου μας (οι Σκιπετάρο/ Αλβανοί ).

Αιχμή του δόρατος του σατανικού σχεδίου των Ταλμουδιστών Ιουδαίων, είναι οι Ιουδαιοκρατούμενες ηγεσίες των ομόρων κρατών.

Τα όμορα με την Ελλάδα κράτη, έχουν κατασκευαστεί  παρά πάσαν ιστορική-εθνολογική-αρχαιολογική-γεωγραφική πραγματικότητα (Σκιπερία/Αλβανία, Σκόπια/FYROM, Τουρκία, και Βουλγαρία), με τις ευλογίες, διπλωματικές αλχημείες, εκβιασμούς και τελεσίγραφα,  εξωτερικών ισχυρών δυνάμεων, με φανερή και αφανή πολιτική-οικονομική υποστήριξη των κυριάρχων του Συστήματος, Ταλμουδιστών Ιουδαίων Τραπεζιτών Τοκογλύφων. 

Οι ηγεσίες αυτών των ομόρων κρατών, συνιστούν την σοβαρώτερη ορατή, εχθρική απειλή κατά της Ελλάδος, αφού:

-Είναι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι (Jews) ή κρυπτο-ιουδαίοι, προαιώνιοι εχθροί του Ελληνισμού και αποδεδειγμένως μισέλληνες, έχουσες αναλάβει συγκεκριμένη ανθελληνική αποστολή από το Σύστημα.

-Δεν εφαρμόζουν τις διεθνείς και διμερείς συνθήκες.

-Εκφράζουν δημοσίως επεκτατικές βλέψεις και ανιστόρητες απόψεις σε βάρος της Ελληνικής κυριαρχίας και ακεραιότητος του Ελληνικού Έθνους.

-Υποστηρίζονται ηθικώς και υλικώς από εξωτερικές δυνάμεις που κατά καιρούς έχουν εκδηλώσει και οι ίδιες, επεκτατικές διαθέσεις κατά της Ελλάδος, έστω και οικονομικές (Υποδούλωση σε Ιουδαίους Τοκογλύφους Τραπεζίτες, χρηματοδοτικά Ιδρύματα, Διεθνείς Σιωνιστικούς Οργανισμούς, κ.λπ.).

-Ανήκουν σε αποκρυφιστικές οργανώσεις, εταιρείες, Τεκτονικές στοές2 και λέσχες, ιδρυθείσες και ελεγχόμενες από Ταλμουδιστές Ιουδαίους και ακολουθούσες τις «αρχές» του Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού). Όποιος είναι μυημένο μέλος τέτοιων αποκρυφιστικών εταιρειών και δεν είναι Ιουδαίος, αυτομάτως μεταλλάσσεται σε ανθέλληνα ή «τεχνητό» Ιουδαίο, κατά την έκφραση του τέως τέκτονος Βασ. Λαμπροπούλου (από το βιβλίο του «Μπήκα στην Μασωνία και ξεσκεπάζω»).

-Είναι πράκτορες ξένων δυνάμεων ή εμπεπλεγμένοι σε σκοτεινά διεθνή κυκλώμετα ναρκωτικών, λευκής σαρκός, εμπορίας όπλων, μαύρου χρήματος, που ελέγχονται απολύτως από τους διεθνείς Ιουδαίους.

                                                                         *

Ο Ορθόδοξος Εθνικισμός δέχεται ότι ο πραγματικός εχθρός της Ελλάδος και των Ελλήνων, δεν είναι εκείνος που δημοσίως προκαλεί/διεκδικεί με δηλώσεις, και άλλες εχθρικές ενέργειες (Αλβανοί, Σκοπιανοί, Βούλγαροι, Τούρκοι), αλλά εκείνος που εγκαθιστά, ελέγχει και διατάσσει τις υποτελείς ηγεσίες (Αλβανική, Σκοπιανή, Τουρκική, Βουλγαρική) την εκφορά μισελληνικών λόγων και διάπραξη ανθελληνικών έργων.

Ο πραγματικός και πλέον επικίνδυνος εχθρός, είναι εκείνος που κρυπτόμενος στο σκοτάδι, οδηγεί το χέρι του φανερού φυσικού αυτουργού στην «σκανδάλη» και τον διατάσσει να «πυροβολήσει» κατά της Ελλάδος. Με άλλα λόγια, εχθροί των Ελλήνων είναι εκείνοι που ελέγχουν τις κυβερνήσεις των ομόρων κρατών, μέσω της Διεθνούς Μαφίας, των Τεκτονικών (Ιλλουμινατοποιημένων) Στοών και των Συναγωγών, με τις προϋποθέσεις που προαναφέραμε…

Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Ταλμουδιστές Ιουδαίους (Jews)...

Αυτή είναι μία από τις βασικώτερες διαφορές μεταξύ των Ορθοδόξων Εθνικιστών και των τυφλώπων Συστημικών και Ζηλωτών Εθνικιστών.

Είναι διαφορετικός ο τρόπος αντιμετωπίσεως μιάς αφανούς απειλής, όταν εντοπισθεί και αποκαλυφθεί και τελείως διαφορετικά τα μέτρα ασφαλείας, αποτροπής και διπλωματικά τοιαύτα (προληπτικά και κατασταλτικά), από εκείνα που θα εφηρμόζοντο κατά ενός φανερού εχθρού.

Ενδελεχής έρευνα με βάση ανοικτές πηγές, αποκαλύπτει ότι οι πρωθυπουργοί, υπουργοί  και γενικώς, οι ηγεσίες των ομόρων κρατών έχουν Ιουδαϊκή καταγωγή ή εξάρτηση (Μαφία, Διεθνείς χρηματοδότες/Ταλμουδιστές Ιουδαίοι Τραπεζίτες, τέκτονες) ή είναι ανθρωπόμορφα τέρατα, Έλληνες γενίτσαροι, άπαντες δημιουργήματα του Ιουδαϊκού Συστήματος.

Για τους παραπάνω λόγους, υποστηρίζουμε ότι, οι εχθροί της Ελλάδος είναι οι Ιουδαιογενείς, Ιουδαιόφρονες ή Ιουδαΐζουσες  ηγεσίες των ομόρων κρατών και  όχι οι  εθνικές, εθνικιστικές κυβερνήσεις τους.

Τα όμορα της Ελλάδος κράτη, δεν κυβερνούν πρόσωπα της φυλής ή εθνικής ταυτότητος που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν, αλλά κρυπτο-Ιουδαίοι, γενίτσαροι πιστά σκυλιά του Ιουδαϊκού Συστήματος, τέκτονες των Ιουδαιοκρατούμενων-Ιλλουμινατοποιημένων στοών, πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών, κυρίως των ΗΠΑ, Ρωσίας και Ηνωμένου Βασιλείου, και μέλη της Διεθνούς Μαφίας και του Διεθνούς υποκόσμου.      

ΤΟΥΡΚΙΑ

Χάρτης με τις ιστορικώς υπαρκτές κύριες εθνότητες στις περιοχές του σημερινού συστημικού «τουρκικού» κράτους

Τουρκικό κράτος-Τουρκική Φυλή/ εθνότης 3

Το σύγχρονο τουρκικό κράτος είναι δημιουργημα του Ιουδαιοταλμουδικού Συστήματος..Ιστορικώς δεν υφίσταται τουρκικό Έθνος, δεν είναι καταγεγραμμένη τουρκική φυλή ή εθνότης.4 Ο όρος Τουρκία  και Τούρκος ως έθνος απεδόδη από το σύστημα στις αρχές του 20^ου αιώνος, μετά το λεγόμενο κίνημα των Νεοτούρκων.. Προγενέστερες ιστορικές καταγραφές για Τούρκους και Τουρκία, αφορούν σε γλωσσικό ιδίωμα ουραλοαλταϊκών φύλων και γεωγραφικές περιοχές απ’ όπου προήρχοντο ή όπου ωμιλούσαν το «Τουρκικό» γλωσσικό ιδίωμα. Στην Οθωμανική εποχή, η λέξη Τούρκος εσήμαινε γάϊδαρος και ήταν ένας άκρως υποτιμητικός χαρακτηρισμός. 

ΤΟΥΡΚΟΣ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΕΠΕΣ ΒΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ( ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΛΟΥΒΡΟΥ)

Τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό του ονόματος Τούρκος και την ιστορικήν ανυπαρξία τουρκικής εθνότητος, στην οθωμανική εποχή, επιβεβαίωσε με μία εντυπωσιακή ιστορική ομολογία και μάλιστα σε δημόσια σύσκεψη, (1/12/2013), ο καθηγητής ιστορίας του πανεπιστήμιου Gazi της Άγκυρας, Cemalettin Taşkıran. 

Ο γνωστός Τούρκος καθηγητής υποστήριξε με έμφαση ότι, το να λένε οι σημερινοί κάτοικοι της Τουρκίας με υπερηφάνεια ότι είναι Τούρκοι, είναι εκ των άνωθεν επιβολή, μετά από την κατασκευή μιας τεχνητής τουρκικής εθνικής ταυτότητας από τον ίδιο τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

Το εντυπωσιακό είναι ότι οι δηλώσεις αυτές του Τούρκου καθηγητή ήρθαν αμέσως μετά την επίσης πρωτοφανή δήλωση- ομολογία, (29/11/2013), που έκανε σε μια δημόσια τηλεοπτική συζήτηση, στο πανεπιστήμιο της Baypurt, ο αρθρογράφος της τουρκικής εφημερίδας, Yeni Şafak και μέλος της κεντρικής επιτροπής του ισλαμικού κόμματος του Ταΐπ Ερντογάν, καθηγητής, Yasin Aktay, ο οποίος δήλωσε ότι δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ… τουρκική φυλή.

Οι δυο αυτοί διανοούμενοι κυριολεκτικά «τάραξαν τα νερά» της τουρκικής επικαιρότητας, αλλά επιβεβαίωσαν όσα έχουμε αναφέρει περί των θέσεων του Ορθόδοξου Εθνικισμού, για τα ιστορικώς υπαρκτά έθνη και τα κατασκευασμένα από το Σύστημα.....

Συγκεκριμένως, ο καθηγητής ιστορίας Cemalettin Taşkıran μιλώντας σε μια δημόσια διάσκεψη που οργανώθηκε στην πόλη της Αττάλειας για τον Κεμάλ Ατατούρκ από τον δήμαρχο και με την συμμέτοχη της γνωστής τουρκικής εθνικιστικής οργανώσεως, Γκρίζοι Λύκοι, αποστόμωσε κυριολεκτικά το ακροατήριο του δηλώνοντας με έμφαση πως η ιστορική αλήθεια είναι ότι η λέξη Τούρκος ήταν ύβρις και σήμαινε με λίγα λόγια… γάϊδαρος, ενώ ήταν μεγάλη ντροπή κάποιος να χαρακτηρίζονταν σαν Τούρκος.

Σύμφωνα με τις ιστορικές μελέτες και μετά από δεκαετίες αυστηρής λογοκρισίας, αποκαλύπτεται η ιστορική πραγματικότητα για την έννοια Τούρκος και τι σήμαινε αυτή επί Οθωμανικής εποχής. Όπως αναφέρεται, μέχρι το 1876 η λέξη Τούρκος δεν απαντούσε πουθενά στα επίσημα έγραφα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Ο ίδιος ο Πορθητής αναφέρονταν σαν, «Ηγεμόνας των Ρωμιών», ενώ πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ήταν Έλληνας από μητέρα. Αλλά το πιο εκπληκτικό ήταν πως οι διανοούμενοι της Οθωμανική αυτοκρατορίας, οι ποιητές και οι μορφωμένοι του παλατιού έδειχναν σε κάθε ευκαιρία τον αποτροπιασμό τους και την αποστροφή τους προς κάθε τι που εμφανίζονταν σαν τουρκικό.

Ο μεγάλος Οθωμανός ποιητής, Μπακί, της εποχής του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, στο αποκορύφωμα της αυτοκρατορίας, είχε γράψει ένα εκπληκτικό ποίημα για τους Τούρκους και έλεγε τα εξής χαρακτηριστικά :

«Κανένα στέμμα δεν μπορεί να στέψει τον κάτοχο ένδειας και πενίας. Όποιος ανήκει στην τουρκιά, έχει αγύριστο κεφάλι. Ο Τούρκος στερείται ικανότητας να ηγεμονεύσει».

Ένας άλλος γνωστός Οθωμανός ποιητής, ο Νεφ, είχε πει, «Ο Θεός έχει στερήσει την πηγή της γνώσεως από τους Τούρκους».

Ο Οθωμανός λόγιος, Χαφίζ Αχμέτ Τσελεμπί είχε γράψει το 1499 αυτές τις πράγματι πολύ χαρακτηριστικές φράσεις:

«Μην τύχει και λογιάσεις τον Τούρκο ως άνθρωπο. Αν κατά τύχη βρεθεί ζάχαρη σε χέρι Τούρκου, αυτή μετατρέπετε σε δηλητήριο. Μην θλίβεσαι καθώς αποκεφαλίζεις Τούρκο. Και πατέρας να’ ναι μην διστάσεις να σκοτώσεις τον Τούρκο».

Οθωμανοί λόγιοι, όπως ο Ναΐμά ή ο Οθωμανός ιστορικός, Κεριμεντίν Μαχμούντ, από το Άκσαράϊ, χαρακτήριζαν τους Τουρκογενείς σαν καθυστερημένους, πνευματικά βάρβαρους, θεομπαίχτες, αγύρτες, βρώμικους. Χαρακτηριστικό είναι τα όσα αναφέρει ο Κεριμεντίν Μαχμούτ:

«Τούρκοι, σκυλιά, λύκοι, κάνουν τον άγριο, αλλά όταν έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο το βάζουν στα πόδια».

Μετά από όλα αυτά όπως υποστήριξε και ο Cemalettin Taşkıran, το να επαναλαμβάνουμε σήμερα το ρητό του Κεμάλ, «Τι ευτυχής να λέω πως είμαι Τούρκος», είναι αν μη τι άλλο μια ιστορική ειρωνεία, γιατί ο Τούρκος ήταν το πιο υποτιμητικό και βρώμικο στοιχείο στην οθωμανική αυτοκρατορία.

Αυτά για να μαθαίνουν και εδώ στην Ελλάδα όλοι αυτοί οι νεόκοποι τουρκολάγνοι, ραγιαδόφρονες πολιτικοί και δήμαρχοι και οι όλοι οι αποβλακωμένοι εκστασιαζόμενοι από τις τουρκικές τηλεοπτικές ηλιθιότητες, ποια είναι η ιστορική αλήθεια για τους Τούρκους. Η ιστορία δεν διαστρεβλώνεται και όταν παραποιείται, έρχεται η ώρα της ιστορικής δικαιώσεως και ιστορικής «εκδικήσεως».

Ιστορία-Ίδρυση του τουρκικού κράτους

Κοινοί πρόγονοι των αργότερον αποκληθέντων τουρκικών φύλων του Μεσαίωνα, θεωρούνται οι Ογούζοι Τούρκοι,5 των  Ορέων Αλτάϊ τουτέστιν μογγολικής καταγωγής, που ίδρυσαν τις πρώτες εκτενείς συνομοσπονδίες τουρκόφωνων νομαδικών φύλων στις στέπες της κεντρικής Ασίας, και που από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ξεκίνησαν από τις πεδιάδες των ποταμών Ορχόν και Σελεγκά, νότια της λίμνης Βαϊκάλης, στην σημερινή Μογγολία, στο βόρειο σύνορο της Κίνας. Ήδη κατά τους 4ο-6ο αιώνα το έσχατο δυτικό τμήμα των μογγολοτουρκικών φύλων, οι Ούννοι και οι Άβαροι, είχαν επιδράμει στις ρωσικές στέπες και εξαπλωθεί σε ευρωπαϊκές περιοχές.

Οι Ογούζοι (ο όρος είναι γλωσσολογικός, γεωγραφικός και όχι εθνολογικός) που χαρακτηρίζει τις δυτικές μογγολικές/ογουζικές γλώσσες από τις μογγολικές/ογουρικές ή βουλγαρικές γλώσσες), ήταν μια συνομοσπονδία φύλων αγνώστου ταυτότητος, ουραλοαλταϊκής προελεύσεως που ονομάστηκε συμβατικώς ως κράτος Ογούζ Γιαμπγκού, κατά την διάρκεια της πρώϊμης μεσαιωνικής περιόδου. Η συνομοσπονδία των Ογούζων μετανάστευσε δυτικά της περιοχής Τζέτι-Σου μετά από σύγκρουση με τον κλάδο των Καρλούκων των Ουϊγούρων.  Οι ιδρυτές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι οι απόγονοι  των μογγολικών φύλων που διαβιούσαν τότε στο κράτος Oguz Yabgu και όποιων άλλων είχαν συμπεριληφθεί μεταγενεστέρως στον λαό των Ογούζων (επιμειξίες, δουλόσυνοι αλλοεθνείς και αλλόδοξοι, βίαιοι εξισλαμισμοί, κλπ).

Τον 9ο αιώνα μ.Χ., οι Ογούζοι από τις στέπες γύρω από την λίμνη Αράλη, έδιωξαν τους Πετσενέγους από τους ποταμούς Έμπα και Ουράλη, προς τα δυτικά. Τον 10ο αιώνα, κατοίκησαν την στέπα γύρω από τους ποταμούς Σαρί-σου, Τουργκάϊ και Έμπα στα βόρεια της λίμνης Μπαλχάς του σημερινού Καζακστάν.

        Το κράτος Ογούζ Γιαμπγκού (750-1055)

        

Από το τέλη του 10ου και τις αρχές του 11ου αιώνα, το δυναμικότερο φύλο των Ογούζων, οι Σελτζούκοι, και ο γενάρχης τους ο Σελτζούκ, ασπάστηκαν το Ισλάμ (Σουνιτικό Ισλάμ) και το 1040, μετά από νικηφόρο μάχη με τους ιρανόφωνους Γαζναβίδες, στην τοποθεσία Νταντανακάν, εισέβαλαν στην Περσία.

Μετά την νίκη τους αυτοί οι Σελτζούκοι ξεπρόβαλαν ως η κυρίαρχη δύναμη στον μουσουλμανικό κόσμο σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή. Οι τέσσερεις κυριότερες σελτζουκικές δυναστείες υπήρξαν οι:

·Μεγάλοι Σελτζούκοι της Μεσοποταμίας και Περσίας (1038/55-1194)

·Σελτζούκοι της Καρμανίας (Κιρμάν) (1041-1186/87)

·Σελτζούκοι της Συρίας (1078/80-1117)

·Σελτζούκοι του Ικονίου (ή Ρουμ/Ρωμανίας) (1080/81-1307/8) ιδρυσαντες το Σουλτανάτο του Ρουμ (ή του Ικονίου) [Μία ακόμη ιστορική αναγνώριση της Ελληνικότητος της κατακτηθείσης περιοχής των Ελλήνων-Ρωμηών]

 

          Το Σουλτανάτο της Ρωμανίας/Ρουμ (με πράσινο) και ο χώρος της Μεσογείου (1180).

Κατά την Α' Σταυροφορία και τις εκστρατείες του Αλέξιου Α΄ Κομνηνού και των διαδόχων του, η περιοχή που ήλεγχε το Σουλτανάτο, περιορίστηκε στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας και η έδρα του μεταφέρθηκε ανατολικότερα, στο Ικόνιο. Το σουλτανάτο του Ρουμ γνώρισε σχετική ακμή επί Κιλίτζ Αρσλάν Β' (1156-1192), όμως από τα μέσα του 13ου αιώνα έπεσε σε σταδιακή παρακμή, μέχρι που καταλύθηκε το 1308. Από τις αρχές του 14ου αιώνα, την Μικρά Ασία είχαν κατακλύσει πλήθος τουρκόφωνων κρατιδίων (εμιράτων), με κυριότερο αυτό του Οσμάν, που εξελίχθηκε στην μετέπειτα Οθωμανική Αυτοκρατορία στα μέσα του 14ου αιώνα.

Σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση των εσωτερικών πραγμάτων των Ογούζων έπαιξαν οι Χάζαροι6 που επηρέασαν την πολιτικο-θρησκευτική κατάσταση των Οθωμανών μετά την Ισλαμοποίησή τους. Πολλοί Χάζαροι μισθοφόροι, ανήκοντες στην ίδια φυλετική ομοεθνία (Μογγολική) με τους Ογούζους, υπηρετούσαν στους στρατούς του Ισλαμικού Χαλιφάτου και εισήλθαν στην αυλή των Σουλτάνων ως αστρολόγοι, ιατροί, οικονομικοί σύμβουλοι αλλά και χρηματοδότες.

Οι Χάζαροι είχαν μολύνει και την ελληνική Αυτοκρατορία με την διείσδυσή τους σ’ αυτήν παντοιοτρόπως. Είναι γνωστά τα δεινά που πέρασε η Αυτοκρατορία επί Χαζαρικής δυναστείας των Ισαύρων.7

Έγγραφα από την μεσαιωνική Κωνσταντινούπολη κάνουν λόγο για μια Χαζάρικη κοινότητα, αναμειγμένη με τους Ιουδαίους του προαστίου του Πέρα και Χάζαροι έμποροι δραστηριοποιούνταν τόσο στην Κωνσταντινούπολη όσο και στην Αλεξάνδρεια το 12^ο αιώνα.

Μία φυλή των Ογούζων, οι Σελτζούκοι, εξισλαμίστηκαν και τον 11ο αιώνα εισέβαλαν στην Περσία, όπου ίδρυσαν την Αυτοκρατορία των Σελτζούκων. Ο οίκος των Σελτζούκων Τούρκων ήταν ένας κλάδος των τουρκόφωνων φυλών των Ογούζων του Κινίκ, που κατοικούσαν στις παρυφές του Μουσουλμανικού κόσμου, στο Χανάτο των Γιαγκμπού, της ομοσπονδίας των Ογούζων, βόρεια της Κασπίας και της Αράλης τον 9ο αιώνα.

Το δεύτερο μισό του 11ου αιώνα οι Σελτζούκοι άρχισαν να διεισδύουν στις ανατολικές περιοχές της Μικράς Ασίας. Το 1071 οι Σελτζούκοι Τούρκοι νίκησαν τους Έλληνες (Ρωμηούς-Βυζαντινούς)8 στην Μάχη του Μαντζικέρτ, αρχίζοντας τον γλωσσικό και θρησκευτικό εκτουρκισμό και εξισλαμισμό της περιοχής. Στην Μικρά Ασία εισήχθησαν η τουρκική γλώσσα και το Ισλάμ και σταδιακά εξαπλώθηκαν στην περιοχή και μπήκε σε εξέλιξη η αργή μετάβαση από μία κυρίως Χριστιανική και Ελληνόφωνη Μικρά Ασία, σε μία κυρίως Μουσουλμανική και Τουρκόφωνη.

Το 1243 οι στρατιές των Σελτζούκων νικήθηκαν από τους Μογγόλους και η ισχύς της αυτοκρατορίας τους ελαττώθηκε. Στον απόηχο της μογγολικής εισβολής, ένα από τα τουρκικά πριγκηπάτα με κυβερνήτη τον Οσμάν τον Α΄ εξελίχθηκε στους επόμενους δύο αιώνες στην Οσμανική ή Οθωμανική Αυτοκρατορία (από το όνομα του Οσμάν), που εκτεινόταν σε όλη την Μικρά Ασία, στα Βαλκάνια, στο Λεβάντες και την Βόρεια Αφρική.

Το 1453 οι Οθωμανοί ολοκλήρωσαν την κατάκτηση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας καταλαμβάνοντας την πρωτεύουσά της, Κωνσταντινούπολη.

Το 1908 με την υποστήριξη του στρατού εκδηλώθηκε το Ιουδαιοταλμουδικό Κίνημα των ντονμέδων Νεότουρκων. Μετά την επιτυχή εκδήλωση του κινήματος τον Ιούλιο του 1908 και την επίτευξη του σκοπού της, η εφαρμογή του Συντάγματος του 1876, αποτέλεσε επανάσταση για τα τουρκικά δεδομένα. Η ένωση υπό την οποία συνασπίστηκαν ήταν η Ένωση και Πρόοδος (Ittihad ve Terraki).

Ένας από τους συντελεστές του κινήματος των Νεοτούρκων, ήταν και ο Κεμάλ Ατατούρκ που από το 1907 υπηρετούσε στο Τρίτο Σώμα Στρατού στην Θεσσαλονίκη. Βάση των Νεοτούρκων καθ' όλη την διάρκεια του κινήματος, αποτέλεσε η Μακεδονία.9

Οι Ντονμέδες-Νεότουρκοι, άρχισαν τον «δια πυρός και σιδήρου» βίαιον εκτουρκισμόν όλων των μη ισλαμικών-Οθωμανικών πληθυσμών, του ευρωπαϊκού τμήματος της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με το εξής σύνθημα: «Όποιος δηλώνει ότι είναι τούρκος, ονομάζεται Τούρκος». Όσοι αρνούνταν να να αυτοαποκληθούν Τούρκοι, εδιώκοντο, εξορίζονταν ή εφονεύοντο. Υπό την πίεση του κινήματος τα χριστιανικά έθνη της Χερσονήσου του Αίμου (της σκοπίμως και ανιστορήτως αποκαλουμένης σήμερον, Βαλκανικής Χερσονήσου), προετοίμασαν και διεξήγαγον από κοινού, αγώνα κατά των Νεοτούρκων.

Από το 1908 και μετά, όταν το κίνημα των Νεοτούρκων έγινε φανερό, απησχόλησε τις μυστικές υπηρεσίες των μεγάλων δυνάμεων και δη της Αγγλίας, του μεγάλου δηλαδή πρωταγωνιστού στην περιοχή. Η Αγγλική πρεσβεία της Κωνσταντινουπόλεως αναφέρεται στους Νεότουρκους σαν "Ιουδαϊκή επιτροπή Ενώσεως και Προόδου". Σε μία εκτενή, 5.000 λέξεων, αναφορά προς το υπουργείο εξωτερικών, ο άγγλος πρέσβυς, μεταξύ άλλων πληροφορεί ότι «…οι Ιουδαίοι ηγούνται ενός συστήματος μασονικών στοών και μέσω αυτού ηγούνται της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ένας από τους αρχηγούς της συμμορίας, κατά τον άγγλο πρέσβυ, είναι ο Ιουδαίος πρόξενος των ΗΠΑ στην Τουρκία, ο Όσκαρ Στράους, αδελφός των ιδιοκτητών των πολυκαταστημάτων Macy's και Abraham & Straus...».

Μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ακολούθησε την ήττα της κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τμήματά της καταλήφθηκαν από τους νικητές Συμμάχους. Ο Toυρκικός Πόλεμος για την Ανεξαρτησία, που ξεκίνησε από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και τους συνεργάτες του, είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση της σύγχρονης Δημοκρατίας της Τουρκίας το 1923, με τον Κεμάλ Ατατούρκ ως πρώτο πρόεδρό της.

Η ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας ξεκινά με την ίδρυση της δημοκρατίας στις 29 Οκτωβρίου 1923 (η Δημοκρατία ανακηρύχθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1921), από τα κατάλοιπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ "Ατατούρκ" ήταν ο πρώτος Πρόεδρος της ούτω αποκληθείσης Τουρκικής Δημοκρατίας.

 Το επώνυμό του, Ατατούρκ (που σημαίνει «Πατέρας των Τούρκων»), χορηγήθηκε σ 'αυτόν το 1934 από το τουρκικό κοινοβούλιο (και απαγορεύεται σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο).

Η σύγχρονη Τουρκία και οι κρυπτο-Ιουδαίοι ιδρυτές της.10

Ο Ιουδαίος Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ

Κατά τον 18^ο και στις αρχές του 19^ου αιώνα, η Θεσσαλονίκη, υπό τουρκική κατοχή στην Ελλάδα, ήταν η ανεπίσημη πρωτεύουσα των Σεφαραδιτών Ιουδαίων. Κυριαρχούσαν στο εμπόριο της πόλεως και έλεγχαν τις αποβάθρες αυτού του σημαντικού λιμανιού. Υπήρχαν μεγάλες συναγωγές και Ακαδημίες ραββινικών σπουδών 

Με την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την απόφαση της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923 για την δημιουργία του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους, ελήφθη η απόφαση για την μεταφορά πληθυσμών. Όλοι οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα έπρεπε να μετακινηθούν προς την Τουρκία και όλοι οι Ορθόδοξοι Έλληνες στην Τουρκία, έπρεπε να μετακινηθούν προς την Ελλάδα. Συνολικά, περίπου 350.000 μουσουλμάνοι και ένα εκατομμύριο Έλληνες συμμετείχαν στην μετακίνηση. Οι Ιουδαίοι είχαν το δικαίωμα να παραμείνουν όπου ζούσαν.

Εκείνο τον καιρό, μια ομάδα μουσουλμάνων πήγε στις αρχές που επόπτευαν την μετατόπιση του πληθυσμού και εξήγησε ότι δεν ήταν πραγματικά μουσουλμάνοι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν όντως Ιουδαίοι που δήλωναν μουσουλμάνοι. Οι αρχές δεν δέχτηκαν αυτόν τον ισχυρισμό, έτσι η ομάδα στην συνέχεια πήγε στον Αρχιραββίνο, Saul Amarillo, να εξακριβώσει τις Ιουδαϊκές ρίζες τους.

Ο Ραβίνος Amarillo δήλωσε: "Ναι, ξέρω ποιοι είστε. Είστε momzarim (πολύ χαλαρά μεταφρασμένο ως bastards) και ως εκ τούτου δεν είστε αποδεκτοί στην ιουδαϊκή κοινότητα". Αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι Ντονμέδες/Doenmeh,11 η τουρκική λέξη για τους αποστάτες, και η ύπαρξή τους ήταν γνωστή πάνω από 200 χρόνια. Τους έλεγαν momzarim λόγω των παράξενων σεξουαλικών πρακτικών, που αποτελούσαν μέρος των θρησκευτικών τους τελετών, που καθιστούσε αδύνατη την ανίχνευση προελεύσεως και καταγωγής. Ένας από τους ντονμέδες Νεοτούρκους, ήταν και ο ιδρυτής του σύγχρονου «Τουρκικού» κράτους, ο Κεμάλ Ατατούρκ.

Συνεχίζεται

---

1 Εκτός από τις νόμιμες, γνωστές, αναγνωρισμένες και καταγεγραμμένες Ιουδαϊκές κοινότητες, που έχουν ενσωματωθεί σε όλες σχεδόν της χώρες του κόσμου, το Ιουδαιοταλμουδικό Σύστημα, έχει εγκαταστήσει ή συντηρεί διαχρονικώς και αφανώς, σε πλείστες χώρες του κόσμου, προφανώς και στις όμορες της Ελλάδος, ανθρώπους δικούς του, Ιουδαϊκής καταγωγής, Ιουδαΐζοντες ή Ιουδαιόφρονες, σε όλους τους θεσμικούς τομείς του δημοσίου και ιδιωτικού βίου κάθε κράτους (Πολιτειακός, πολιτικός, στρατιωτικός, οικονομικός, θρησκευτικός).

Αποστολή αυτών των αχυρανθρώπων του Συστήματος που δρουν ως αφανείς  πράκτορες ή γενίτσαροι, χωρίς να αποκαλύπτουν την ταυτότητα και τα φρονήματά τους, είναι να εκτελούν τις εντολές του Συστήματος, και παραλλήλως να παρουσιάζονται ως αγωνιζόμενοι για τα συμφέροντα του λαού, της χώρας ή του Έθνους που εκπροσωπούν.

Σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους προς το Σύστημα, οι αχυράνθρωποι και οι οικογένειές τους, απολαμβάνουν πλούτον, δημοσία και διεθνή προβολή και εξουσία. Κύρια χαρακτηριστικά αναγνωρίσεως των αφανών αυτών νωτοφόρων του Συστήματος είναι ή Εξουσιομανία, η χρηματοθηρία και η σαρκολατρεία με ό,τι αυτή συνεπάγεται.

Τέτοιοι αχυράνθρωποι κυβερνούν σήμερα τις όμορες χώρες και ομιλούν, σχεδιάζουν και πράττουν κατ’ εντολήν του Συστήματος και όχι κατά την βούληση των λαών που εκπροσωπούν. Βεβαίως οι αχυράνθρωποι αυτοί με την ασταμάτητη χρηματοδότηση των προστατών τους και την δύναμη των ΜΜΕ, έχουν την δυνατότητα να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη της χώρας τους και να την κατευθύνουν κατά τις επιθυμίες των αφεντικών τους.

Ερμηνείες των όρων Ιουδαιογενής, Ιουδαιόφρων, Ιουδαΐζων.

Ιουδαιογενής= Εκείνος που έχει Ιουδαϊκή καταγωγή ή προέλευση.

Ιουδαιόφρων = Εκείνος του οποίου το φρόνημα διακατέχεται από τον Ιουδαιοκεντρισμό.

Ιουδαΐζων= Ο φιλικά προσκείμενος προς τους Ιουδαίους, ο μιμούμενος τους Ιουδαίους ως προς την γλώσσα, στα ήθη, στην συμπεριφορά, κλπ. 

2 Επισήμως το Ιουδαιοταλμουδικό Τάγμα της B’nai B’rith ισχυρίζεται ότι ουδεμία σχέση έχει με τον Ελεύθερο Τεκτονισμό. Υπάρχει όμως, μία συμφωνία μεταξύ των Υψηλόβαθμων της Τεκτόνων της Σκωτίας και του Ιουδαϊκού Τάγματος B’nai B’rith που δείχνει την απόλυτη επικυριαρχία του Τάγματος B’nai B’rith στον Ιλλουμινατοποιημένο ήδη, Ελευθεροτεκτονισμό:

«Εμείς, ο Μέγας Διδάσκαλος, ο επιμελητής του Ιερού Παλλαδίου, ο Ανώτατος Πατριάρχης, το Ανώτατο όργανο του Οικουμενικού Ελευθεροτεκτονισμού – με Γνωμάτευση από το πεφωτισμένο High College της Γενικής Ελευθερομασωνίας – προς εκπλήρωση της πράξεως του Κονκορδάτου, η οποία συνήφθη μεταξύ μας και των τριών Ανωτάτων Ομοσπονδιακών Συμβουλίων της Αμερικής, της Αγγλίας και της Γερμανίας και υπεγράφη σήμερα από Ημάς, αποφασίσαμε και διατάσσουμε: Μοναδική εξουσία θα είναι η Γενική Συνομοσπονδία των μυστικών Ιουδαϊκών Στοών, η οποία έχει ορισθεί στην παρούσα Πράξη του Κονκορδάτου. Εδόθη στους ιερούς χώρους της Ανωτάτης Ανατολής του Charlestown, στο πανέμορφο μέρος του Θείου Διδασκάλου την 1 Ημέρα του μήνα Tishri 450, στην 12η Ημέρα του 7ου Μήνα του έτους 00847 του αληθινού Φωτός».

Υπογραφή: Limmud Ensof (Τεκτονική όνομα του Albert Pike)

Στο ίδιο το Κονκορδάτο, διαβάζουμε:

«Το Ανώτατο Δογματικό Διευθυντήριο του Παγκοσμίου Τεκτονισμού αναγνωρίζει τις Ιουδαϊκές Στοές, όπως αυτές υφίστανται σήμερα στις μεγάλες χώρες. Η κεντρική έδρα του B’nai B’rith θα βρίσκεται στο Αμβούργο και η κυρίαρχη αρχή θα φέρει τον τίτλο μιας Ανωτάτης Πατριαρχικής Συνέλευσης. Το μυστικό της υπάρχουσας συμμαχίας θα διατηρηθεί αυστηρά από εκείνα τα μέλη του Υψηλού Τεκτονισμού, τα οποία το Ανώτατο Δογματικό Διευθυντήριο θα κρίνει σκόπιμο να εμπιστευθεί… Ούτε η Ανωτάτη Πατριαρχική Συνέλευση του Αμβούργου, ούτε οποιαδήποτε άλλη Στοά που υπάγεται σ’ αυτήν, θα αναφέρονται στις ετήσιες εκθέσεις του Κυριάρχου διοικητικού Διευθυντηρίου, ωστόσο, η Ανωτάτη Πατριαρχική Συνέλευση στο Ανώτατο Δογματικό Διευθυντήριο θα χορηγεί μια ετήσια συνδρομή του 10% των προσωπικών εισφορών των μελών των εβραϊκών Στοών… Κανείς Αδελφός Ελευθεροτέκτων των επισήμων τελετών, που δεν είναι Ιουδαίος, δεν θα έχει το δικαίωμα να γίνει μέλος σε μια Ιουδαϊκή Στοά, ανεξάρτητα από τον βαθμό που κατέχει». (Wolfgang Eggert – Israels Geheimvatikan (Το μυστικό του ισραηλινού Βατικανού, τόμος 1, σελ. 207/208).

Ο Ελευθεροτεκτονισμός έχει καταστεί έτσι ένα Ιουδαϊκό λόμπι, όπως μπορούμε να δούμε από τις παρακάτω αναφορές, οι οποίες προέρχονται αποκλειστικά από Ελευθεροτέκτονες και Ιουδαίους:

«Το B`nai Brith είναι μόνο μια προσωρινή λύση. Παντού, όπου ο Τεκτονισμός μπορεί με ασφάλεια να παραδεχτεί, ότι φύσει και σκοπώ είναι Ιουδαϊκός, αρκούν για την δουλειά του οι συνήθεις Στοές πλήρως…» – B’nai B´rith – Ο τέκτων αδελφός Magnin, στο «B’nai B’rith Magazine», Τόμος XLIII, σελ. 8.

Ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι συνιστώσα του Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού, είναι Ιουδαϊσμός. Αν αφαιρέσετε τις διδασκαλίες του Ιουδαϊσμού από τα μαυριτανικά τελετουργικά, τι θα απομείνει; Διερωτάται το Jewish Tribune of New (28. Οκτωβρίου 1927).

«Ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι μια Ιουδαϊκή οργάνωση της οποίας η ιστορία, οι βαθμοί, ο εξοπλισμός, οι κωδικοί πρόσβασης και οι εξηγήσεις είναι από την αρχή μέχρι το τέλος ιουδαϊκοί.» – Ραβίνος Isaac Wise.

«Το πνεύμα του Ελευθεροτεκτονισμού είναι το πνεύμα του Ιουδαϊσμού και των θεμελιωδών πεποιθήσεων του. Οι ιδέες του, η γλώσσα του, η οργάνωσή του η ελπίδα του φωτίζουν και υποστηρίζουν το Ισραήλ.

Η στέψη του Ελευθεροτεκτονισμού θα είναι ο υπέροχος Ναός προσευχής, θριαμβευτικό κέντρο και σύμβολο του οποίου θα είναι η Ιερουσαλήμ». – LA VERITE ISRAELITE, Jewish paper 1861, IV, σελ. 74.

«Το πιο σημαντικό καθήκον του Ελευθεροτεκτονισμού πρέπει να είναι Η ΕΞΥΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΪΚΗΣ ΦΥΛΗΣ, η οποία έχει διατηρήσει αμετάβλητη την θεϊκή κατάσταση της σοφίας. Πρέπει να συμπαραστεκόμαστε πάντοτε στην Ιουδαϊκή φυλή, πέρα από όλα τα σύνορα». LE SYMBOLISM, Ιούλιος, 1928.

«Κάθε Στοά πρέπει να είναι ένα σύμβολο του Ιουδαϊκού Ναού. Κάθε Μεγάλος Μαέστρος του Θρόνου ένας εκπρόσωπος του Ιουδαίου Βασιλιά. Και κάθε Μασώνος είναι η προσωποποίηση του ιουδαίου εργάτη». AN ENCYCLOPEDIA OF FREEMASONRY, Philadelphia, 1906

«Η Μεγάλη Στοά του σημερινού Τεκτονισμού εντελώς εβραϊκή». – MANUAL OF FREEMASONRY, του Richard Carlile. http://www.stoxos.gr/2015/02/blog-post_153.html

Παρασκευή, Αυγούστου 07, 2015

3 Έρευνα ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος, Δευτέρα, Δεκεμβρίου 02, 2013.----http://www.defencenet.gr/defence/20151023/defencenet/τουρκια-πολιτικη/τούρκοι-διανοούμενοι-η-λέξη-τούρκος-σήμαινε-γάιδαρος-δεν#sthash.2bxAt6Ol.dpuf

4 Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του όρου Τουρκ περιλαμβάνεται στις  επιγραφές της περιοχής του ποταμού Ορχόν, στις τουρανικές (Μογγολικές) στέππες, ως Τu-Κiu ή Tou-Kyu, αναφερόμενες σε γεωγραφική περιοχή. Τον όρον αυτόν έλαβαν ως κριτήριον οι μεταγενέστεροι ιστορικοί και λοιποί μελετητές, και προσδιόρισαν όλους τους προερχομένους εκ της περιοχής εκείνης, ως Τu-Κiu-ους [Του(ρ)κους]. Διεχώρισαν μάλιστα εκείνους τους «Τούρκους», σε λευκούς, γαλάζιους και μαύρους, πιθανώς από τις χαρακτηριστικές ενδυμασίες κάθε μογγολικού φύλου.  Ένα από εκείνα τα φύλα ήταν οι Γκέκτουρκ (Γαλάζιοι Τούρκοι---Παγανιστές που ελάτρευαν τον γαλάζιον ουρανόν ως θεόν Τένγκρι) της Κεντρικής Ασίας (8ος αιώνας).

Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις πιθανές ερμηνείες της λ. Τu-Κiu, όπως:

-Πρωτεύουσα Ανατολής ή Ανατολική πρωτεύουσα (The elements of Tō-kyō are old borrowings from Middle Chinese: tō means "east" and kyō means "capital," so together they mean "east(ern) capital." Chinese has another word for "capital," pronounced dū, whose Middle Chinese ancestor was borrowed into Japanese as to, "capital, large city).

-Χώρα με αφθονία υδάτων (Κyo/Κιό στα κινέζικα σημαίνει νερό).

-Τοπωνύνιο περιοχής, όπου διαβιούσαν μογγολικά νομαδικά φύλα.

Το όνομα Τουρκ-ία χρησιμοποιήθηκε από το Βυζαντινό αυτοκράτορα και λόγιο Κωνσταντίνο Ζ΄ Πορφυρογέννητο στο βιβλίο του «Προς τον ίδιον υιόν Ρωμανόν». Εκεί το Τούρκοι αναφερόταν κυρίως στους Μαγυάρους (Ούγγρους) γεγονός που επιβεβαιώνει την γλωσσική και γεωγραφική σημασία και όχι εθνολογική, της ρ. Του(ρ)κ..

Παρομοίως η μεσαιωνική Αυτοκρατορία των Χαζάρων, Τουρκόφωνο κράτος στις βόρειες ακτές του Εύξεινου Πόντου και της Κασπίας θάλασσας, αναφερόταν ως Τουρκία (Χώρα των Τούρκων) σε Βυζαντινές πηγές. Όμως, οι Βυζαντινοί άρχισαν αργότερα να χρησιμοποιούν το όνομα αυτό, για να ορίσουν τα ελεγχόμενα από τους Σελτζούκους τμήματα της Μικράς Ασίας στους αιώνες που ακολούθησαν την Μάχη του Μαντζικέρτ το 1071.

Το Αγγλικό όνομα Turkey πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη του 14ου αιώνα και προέρχεται από το Μεσαιωνικό Λατινικό Turchia. Το Αραβικό συγγενές Τουρκίια (تركيا), με την μορφή Ντάουλα΄αλ Τουρκίια (Κράτος των Τούρκων) χρησιμοποιείτο ιστορικά ως επίσημη ονομασία του μεσαιωνικού Σουλτανάτου των Μαμελούκων (1250 - 1517), που απλωνόταν στην Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, τη Συρία, τη Χετζάζ και την Κυρηναϊκή.

Δυστυχώς ό,τι συνέβη με τους τεχνητούς και ανιστόρητους όρους Βυζάντιον, Βυζαντινοί, Βυζαντινός, κλπ, επεκράτησε και με τους όρους Τουρκία, Τούρκοι, Τουρκικός. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις οι όροι ΔΕΝ αντιστοιχούν σε φυλετική καταγωγή και Εθνότητα ή Έθνος!!!

5 Οσάκις αναφερόμαστε σε Τούρκους, με πρώτο ή δεύτερο συνθετικό όνομα, θα το πράττουμε συμβατικώς και όχι με ιστορικό συμβολισμό διότι, όπως προείπαμε, και οι ίδιοι οι «Τούρκοι» παραδέχονται σήμερον, ότι δεν υπήρξε ποτέ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΦΥΛΗ. Θα αναφερόμαστε με την ίδια λογική που αναφέρουμε και τους ανύπαρκτους Βυζαντινούς στην θέση των ιστορικώς υπαρκτών Ρωμηών/Ελλήνων.

Τουρκική ή τουρανική  ονομάζεται από την συμβατική ιστορία, μια οικογένεια δεκάδων μογγολικών νομαδικών φύλων με προέλευση από τις στέπες Τουράν (Μογγολία και την ΝΑ Σιβηρία), τα οποία μετανάστευαν κατά κύματα καθ' όλη την διάρκεια του μεσαίωνα, κυρίως μεταξύ 6ου και 11ου αιώνα. Μιλούσαν διάφορες διαλέκτους της αρχαίας μογγολικής γλώσσας, οι οποίες στην συνέχεια διαφοροποιήθηκαν δημιουργώντας τις σύγχρονες «τουρκικές» διαλέκτους. Η θρησκεία τους ήταν σαμανιστική με ανώτατο θεό τον Τένγκρι, άρχοντα του γαλάζιου ουρανού. Στην πορεία όμως η πλειοψηφία, ιδιαίτερα όσοι μετακινήθηκαν προς δυσμάς, ασπάσθηκε τον ισλαμισμό από τους Άραβες και τους Πέρσες.

6 Οι Χάζαροι ή Χαζάροι ήταν ένας ημινομαδικός λαός που δημιούργησε την ισχυρότερη αυτοκρατορία της Δυτικής στέπας, την Χαζαρία, από τα τέλη του 7^ου μέχρι το 10^ο αιώνα μ.Χ.. Πάνω στις σημαντικότερες εμπορικές αρτηρίες μεταξύ Βόρειας Ευρώπης και Νοτιοδυτικής Ασία, η Χαζαρία έγινε ένα από τα κύρια κέντρα εμπορίου του μεσαιωνικού κόσμου, κυριαρχώντας στο δυτικό τμήμα του Δρόμου του Μεταξιού και έπαιξε βασικό εμπορικό ρόλο ως σταυροδρόμι μεταξύ Κίνας, Μέσης Ανατολής και Ευρωπαϊκής Ρωσίας.

Επί τρεις περίπου αιώνες (650-965) οι Χάζαροι κυριαρχούσαν στην τεράστια έκταση που εκτείνεται από τις στέπες του Βόλγα και του Ντον μέχρι την ανατολική Κριμαία και το βόρειο Καύκασο. Έπαψαν να υπάρχουν γύρω στον 11^ο - 12^ο αιώνα. Βρίσκονταν συγκεντρωμένοι δυτικά και βόρεια της Κασπίας Θάλασσας, κυρίως στο βόρειο Καύκασο και την ευρασιατική στέπα. Πέραν της αναμφισβήτητης τουρανικής καταγωγής τους, η ακριβής προέλευσή τους δεν είναι ακόμα εξακριβωμένη. Κατά την πιθανότερη εκδοχή, προήλθαν από την ανάμιξη κάποιων μογγολικών φύλων με απομεινάρια των Ούνων και τοπικά φύλα της ΒΔ Κασπίας. Το όνομά τους πιθανώτατα, προέρχεται από την αρχαία τουρκική ρίζα «qaz-» που σημαίνει «περιπλανώμαι».

Στις αρχές του 8^ου αιώνα οι Χάζαροι βασιλιάδες και σημαντικό κομμάτι της αριστοκρατίας προσηλυτίστηκαν στον Ιουδαϊσμό. Οι Χάζαροι είναι ο πυρήνας των Ασκεναζιτών Ιουδαίων της διασποράς.

Μεταγενέστερα Ρωσικά χρονικά, σχολιάζοντας τον ρόλο των Χαζάρων στην δημιουργία της Ουγγαρίας, αναφέρονται σε αυτούς ως ΄΄Λευκούς Ογούρους΄΄ και στους Μαγυάρους (Ούγγρους) ως ΄΄Μαύρους Ογούρους΄΄.

Ο Πέρσης ιστορικός Ιμπν αλ-Φακίχ έγραψε ότι ΄΄όλοι οι Χάζαροι είναι Ιουδαίοι, αλλά έχουν εξιουδαϊσθεί πρόσφατα΄΄. Ο Αχμάντ ιμπν Φαλντάν (Άραβας περιηγητής) βασιζόμενος στην αποστολή του εκ μέρους του Χαλίφη της Βαγδάτης στους Πρωτοβούλγαρους του Βόλγα ανέφερε επίσης ότι, ο πυρήνας του κράτους, οι Χάζαροι, ήταν «εξιουδαϊσμένοι», όπως υπογραμμίζεται από τον Ιουδαίο μελετητή Γιακούμπ Κιρκισανί, γύρω στα 937.

Οι Βυζαντινές πηγές αναφέρονται στην Ουγγαρία ως Δυτική Τουρκία σε αντίθεση με την Χαζαρία, Ανατολική Τουρκία. Η σειρά των γκιούλα έδωσε τους βασιλιάδες της μεσαιωνικής Ουγγαρίας μέσω καταγωγής από τον Αρπαντ, ενώ οι Κάβαροι διατήρησαν τις παραδόσεις τους επί μακρότερον και ήταν γνωστοί ως ΄΄μαύροι Ούγγροι΄΄ (΄΄φέκετε μάγκιαρζαγκ΄΄). Μερικά αρχαιολογικά ευρήματα από το Τσελάρεβο (Σερβία-Βοϊβοντίνα) δείχνουν ότι οι Κάβαροι ακολουθούσαν τον Ιουδαϊσμό, καθώς εκεί βρέθηκαν τάφοι πολεμιστών, όπως επτάφωτες λυχνίες, σοφάρ, ετρόγκ, λουλάβ, σβεστήρες κεριών, τεφροδόχοι, επιγραφές στα Ιουδαϊκά και ένα εξάκτινο αστέρι πανομοιότυπο με το Άστρο του Δαβίδ.

Σφραγίδα, που ανακαλύφθηκε σε ανασκαφές σε Χαζαρικές τοποθεσίες,

Το Χαζαρικό κράτος ήταν το μόνο Ιουδαϊκό κράτος που δημιουργήθηκε μεταξύ της Καταστροφής της Ιερουσαλήμ (67-70 μ.Χ.) και της ιδρύσεως του Ισραήλ (1948) και το παράδειγμά του διέγειρε μεσσιανικές προσδοκίες, ήδη από τον Γιουντάχ Χαλεβί (1075 – 1141), Ισπανοεβραίο γιατρό, ποιητή και φιλόσοφο. Την εποχή του Αιγύπτιου βεζίρη Μαλίκ αλ-Αφντάλ (π. 1121), κάποιος Σολομόν μπεν Ντουγί, ταυτιζόμενος συχνά με Χαζάρο Ιουδαίο, επιχείρησε να ξεσηκώσει μια μεσσιανική σταυροφορία για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης και επιστροφή σε αυτήν όλων των Ιουδαίων. Στο σχέδιό του αντέδρασαν οι αρχές των ραβίνων και δηλητηριάστηκε στον ύπνο του. Μια θεωρία υποστηρίζει ότι το Άστρο του Δαβίδ, μέχρι τότε διακοσμητικό μοτίβο ή μαγικό έμβλημα, άρχισε να προσλαμβάνει την εθνική του σημασία στην μεταγενέστερη Ιουδαϊκή παράδοση από την προηγηθείσα συμβολική χρήση του στην σταυροφορία του Μεναχέμ.

Βιβλιογραφία

·Απόστολος Φ. Κραλίδης, Οι Χάζαροι και το Βυζάντιο, εκδ. Ιστορική και θρησκειολογική προσέγγιση εκδ. Σαββάλας,2003

·Αλέξης Γ. Κ. Σαββίδης, «Προβλήματα σχετικά με την αποστολή του Κωνσταντίνου-Κυρίλλου στους Χαζάρους. Η βυζαντινή προσπάθεια εκχριστιανισμού στο ανατολικό σύνορο της Ευρώπης τον ένατο αιώνα», Βυζαντιακά, τομ.21 (2001), σελ.77-96.

Πηγές

·Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Α. Α. Βασίλιεφ. Τόμος Β'. Μετάφραση Δημοσθένη Σαβράμη. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. Αθήνα 1971

·Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος Θ', σελ. 42-49. Η Μικρά Ασία από το 1071 ως το 1204. Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα 1972, 2000. ISBN 960-213-105-5.

7 α. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε' (γεν. 718, πέθ. 775) παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Σισάκ των Χαζάρων, η οποία βαπτίστηκε Ειρήνη (πέθ. 750). Σε 2ο γάμο, παντρεύτηκε την Ευδοκία. Από τον 1ο γάμο απέκτησε δύο γιούς, τον Λέοντα Δ', τον επονομαζόμενο Χάζαρο. Από το 2ο γάμο, απέκτησε τους Χριστόφορο, Νικηφόρο, ένα ακόμη γιο και μια κόρη αγνώστων ονομάτων.

β. Ο Λέων Δ' (γεν. 749, πεθ. 780) παντρεύτηκε την Ειρήνη την Αθηναία (γεν. περί το 755, πεθ. 803). Από το γάμο αυτό ο Λέων Δ' απέκτησε ένα γιό, τον Κωνσταντίνο ΣΤ'.

γ. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΣΤ' (γεν. 771, πεθ. 820/829) παντρεύτηκε (788) σε 1ο γάμο τη Μαρία από την Παφλαγονία, την οποία χώρισε το 795 για να παντρευτεί τη Θεοδότη. Από τον 1ο γάμο του απέκτησε δύο κόρες, την Ευφροσύνη και μια αγνώστου ονόματος. Από το 2ο γάμο του απέκτησε τον Λέοντα (γενν. 796, πέθ. 797).

8 Μέχρι και τα τέλη του 16^ου αιώνος δεν υπάρχει ο όρος Βυζαντινός/Βυζαντινοί. Τα ονόματα Βυζάντιον-Βυζαντινός/Βυζαντινή, δεν αναφέρονται πουθενά και από κανένα, όχι μόνο κατά την διάρκεια της χιλιετούς Ελληνικής Αυτοκρατορίας της Νέας ρώμης (Ρωμανίας) αλλά μέχρι και το 1562, οπότε δύο Ιουδαιοφράγκοι (Ιερώνυμος Βόλφ και ο παπικός μοναχός Δουκάγγιος/Du Cange), έπλασαν τους όρους αυτούς, για καθαρώς ανθελληνικούς πολιτικούς λόγους.

9 Οι Νεότουρκοι κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο τάχθηκαν με το πλευρό της Γερμανίας και χτύπησαν τις οικονομικές θέσεις των Αγγλογάλλων, ενώ με επιθέσεις κατά του ελληνικού και του αρμενικού στοιχείου, πέτυχαν την μεγάλη δημογραφική αλλοίωση.

Το νεοτουρκικό κίνημα του 1908 με τις αρχικά φιλελεύθερες επαγγελίες του στάθηκε αφορμή να τερματιστεί ο Μακεδονικός Αγώνας και η δράση των Ελλήνων αξιωματικών. Η Έλληνική κυβέρνηση ανακάλεσε τον Ιούνιο του 1908 όσους αξιωματικούς βρίσκονταν ακόμα στην Μακεδονία και τους απέσπασε, ώσπου να τοποθετηθούν σε κανονικές μονάδες, στο «Ειδικό Γραφείο Εθνικής Δράσεως». Ο Αλέξανδρος Μαζαράκης σημειώνει:

«Όλοι όσοι επανήλθαμεν εκ Μακεδονίας, μετά την κατάπαυσιν του εκεί αγώνος, εφέρομεν μαζί μας την πεποίθησιν, ότι πολύ ταχέως ο αγών επικρατήσεως μεταξύ των Βαλκανικών λαών, ο προς στιγμήν ανασταλείς και ο αγών κατά των Νεοτούρκων θα εξελίσσετο εις πόλεμον και ότι αλλοίμονο εις τήν Ελλάδα αν τήν εύρισκε ο πόλεμος αυτός ασθενή στρατιωτικώς...»

11 Πηγή: Kulanu, τριμηνιαίο ενημερωτικό δελτίο, καλοκαίρι του 1999, Τόμος 6, Τεύχος 2.Η Kulanu είναι μια οργάνωση, η οποία ανταποκρίνεται στα κοινά συμφέροντα των ατόμων ποικίλων προελεύσεων και θρησκευτικών συνηθειών και ειδικεύεται στην εξεύρεση και παροχή βοήθειας στα χαμένα και διασκορπισμένα υπολείμματα του Ιουδαϊκού λαού. «Η τουρκο-ισραηλινή σύνδεση και η Ιουδαϊκή ιστορία της», άρθρο του Joseph Hantman

12 Ποιοί ήταν οι Ντονμέδες/Doenmeh (Dönme);

Ένα από τα πιο γνωστά ονόματα, αλλά ιστορικά λιγότερο γνωστές φιγούρες στην ιστορία των Ιουδαίων είναι ο Shabbtai Zvi, ο «ψευτο-Μεσσίας» (1626-1687). Γεννήθηκε στην Σμύρνη, από σεφαραδίτη πατέρα και μητέρα Ασκενάζι, ήταν μαθητής του Εωσφορικού Ταλμούδ και χειροτονήθηκε ραββίνος στα μέσα της εφηβείας του. Συνέχισε τις σπουδές του και έγινε δάσκαλος στην αποκρυφιστική Καμπάλα και στον Ιουδαϊκό μυστικισμό. Η ρητορική του ήταν συναρπαστική και σύντομα απέκτησε έναν ακόλουθο. Στην συνέχεια ισχυρίζετο ότι ήταν ο Μεσσίας. Αυτή η «βλασφημία», τον ανάγκασε να αποβληθεί από διάφορες συναγωγές.

 Ενδυθείς με το προσωπείον ενός προσκυνητή και με μερικούς οπαδούς, περιπλανιόταν στην Μέση Ανατολή, συγκεντρώνοντας πολλούς στο μεσσιανικό κήρυγμά του. Στην Γάζα έγινε δεκτός από τον ραβίνο Nathan, ο οποίος για χρόνια κήρυττε ότι η άφιξη του Μεσσία ήταν επικείμενη. Αυτός ο συνδυασμός οδήγησε σε ένα μεγάλο ξέσπασμα της πίστης στον Shabbtai Zvi, ως Μεσσία. Η είδηση διαδόθηκε σε όλο τον Ιουδαϊκό κόσμο, από την Πολωνία, το Άμστερνταμ, τη Γερμανία, το Λονδίνο, την Περσία, την Τουρκία ως την Υεμένη. Πλήθος εντάχθηκε στα κλιμάκιά του - μορφωμένοι ραβίνοι, αγράμματοι, πλούσιοι και φτωχοί παρασύρθηκαν σε μαζική υστερία.

Shabbtai Zvi

Ο εσωτερικός πυρήνας του αποδέχονταν τη θεωρία ότι όλοι οι θρησκευτικοί περιορισμοί ανατρέπονται. Το απαγορευμένο ενθαρρύνθηκε και οι εντολές της Torah αντικαταστάθηκαν από τις 18 (chai) εντολές του Shabbtai. Αυτό οδήγησε σε γλέντι σε ημέρες νηστείας, σεξουαλικές σχέσεις κάποιου με άλλες πέρα από την σύζυγό του, και πολλά άλλα. Το σημαντικό σημείο ήταν το 1665-1666, όταν ο Shabbtai με τους οπαδούς του κατευθύνθηκε προς το παλάτι του Σουλτάνου περιμένοντας να τον υποδεχτεί ως Μεσσία. Αυτό βέβαια δεν συνέβη...διότι εκεί  δόθηκε η επιλογή στον Shabbtai "να ασπαστεί το Ισλάμ ή να πεθάνει". Προς κατάπληξη των οπαδών του, επέλεξε τη μεταστροφή.

Οι περισσότεροι από τους οπαδούς του επέστρεψαν στις πατρίδες τους, όπου μετά από μετάνοια και μερικές φορές μαστίγωμα, έγιναν δεκτοί στις συναγωγές. Ωστόσο, μερικές εκατοντάδες οικογένειες από τον εσωτερικό κύκλο του θεώρησαν την αποστασία του ως μέρος του συνολικού σχεδίου του να επιτύχει το "βάθος" πριν από την ολοκλήρωση της λύτρωσης.
Και αυτοί προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ, αν και για περίπου 200 χρόνια έζησαν ως μουσουλμάνοι, αλλά κρυφά πέρασαν τις σχεδόν μυστικές εβραϊκές Shabbatean πεποιθήσεις και πρακτικές τους στα παιδιά τους. Συνέχισαν να μαθαίνουν και να προσεύχεται στα εβραϊκά και στα Λαντίνο.

Με την πάροδο των γενεών, η γνώση της Ιουδαϊκής γλώσσας μειώθηκε στην απαγγελία ορισμένων προσευχών και εκφράσεων από μνήμης με ελάχιστα κατανοητά εβραϊκά. Ήταν γνωστοί στην τουρκική ως Doenmeh (dönmeh), που σημαίνει «αποστάτες».  Για τους Ιουδαίους ήταν Minim, δηλαδή "αιρετικοί". Αυτοί αναφέρονταν στους εαυτούς τους ως Ma'aminim, οι "Πιστοί". Δεν έγιναν ποτέ πραγματικά αποδεκτοί από τους Τούρκους, ούτε από τους Ιουδαίους.