ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ:
Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 1
«… Κι απ’ τη Χρυσή την Πύλη, σαν αρχάγγελος, τρανός αφέντης,
ρήγας, αυτοκράτορας, εμπήκε μεσ’ την Πόλη,
στην Αγιά Σοφιά.2
Και χύνεται ο
ήλιος της κορώνας του κι ανθίζει η Ρωμιοσύνη
σαν τα λούλουδα και χάνεται ο Φράγκος σαν
την καταχνιά!» (Κ. Παλαμάς)
ΜΕΡΟΣ 37ο
ΙΓ. ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ (Συνέχεια 36ου μέρους)3
3. Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ:
Το αιώνιον σύμβολο της Ρωμηοσύνης
Μετά την υποδούλωση του Γένους, ο δικέφαλος αετός κατέστη το
σύμβολο της Ρωμηοσύνης, της
Μεγάλης του Γένους Ιδέας, συνδυαζομένης προς την αντίληψιν της ήδη
πεσούσης Αυτοκρατορίας.
Μετά την Άλωση της Πόλεως, ο Δικέφαλος αετός
αποβαίνει ένα είδος μυστικισμού, συμβολίζων την αθανασίαν του Ελληνισμού την
ελπίδα αναστάσεως του Γένους και ανασυστάσεως της Αυτοκρατορίας μας.
Έκτοτε, ο δικέφαλος αετός είναι το σύμβολον των
Ελλήνων δια του οποίου ο Έλλην μαχητής παρέδιδε εις το τέκνον του την υποθήκην
της Μεγάλης Ιδέας, της απελευθερώσεως και της ανακτήσεως όλων των κατακτηθεισών, από
αλλογενείς και αλλοδόξους, επαρχιών της Αυτοκρατορίας του Γένους των
Ρωμαίων/Ρωμιών/Ελλήνων. Της αποκαταστάσεως και αναγεννήσεως της
Ελληνικής/Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας μας.
Και όλα αυτά, όχι γιατί επήγαζαν από κάποια
κατακτητική διάθεση των Ελλήνων, αλλά γιατί η Ελληνική Αυτοκρατορία, το Βυζάντιον, όπως ονομάσθηκε ανιστορήτως και σκοπίμως, τον 16ον
αιώνα από δύο ανιστόρητους φραγκοταλμουδιστές (Ιερώνυμος Βόλφ και Δουκάγκιος),
και δυστυχώς επεκράτησε να λέγεται, απαραδέκτως έστω και κατ’ οικονομίαν, ήταν το Δώρο του Θεού προς τον εκλεκτό Λαό
Του, τους Έλληνες. Τον Πρωτότοκον του Νέου Ισραήλ της Χάριτος του Θεού.
Ποιος έχει λοιπόν δικαίωμα να αρνηθεί το δώρο του Θεού; Κανένας από όσους
αισθάνονται ότι είναι Έλληνες κατά το γένος και χριστιανοί κατά την Ορθόδοξη
Πίστη, δηλαδή ΡΩΜΗΟΙ!.
Να γιατί
η Κιβωτός του Ελληνισμού, η Ορθόδοξη Εκκλησία, έχει μονίμως ανηρτημένη την
σημαία με τον δικέφαλο αετό εις τα υπ’ αυτής ελεγχόμενα ιδρύματα-οικήματα και
λοιπούς χώρους λατρευτικής συνάξεως.
Να ποια ήταν η Ελληνική Αυτοκρατορία μας!!!
Η Ελληνική Αυτοκρατορία περίπου το 1025
Η Ελληνική Μικρά Ασία (Ιωνία-Καππαδοκία-Πόντος) και η
Κύπρος μας, τον 11ο και 12ο αιώνα
Η Αυτοκρατορία μας την εποχή των Κομνηνών
Η άσβεστη φλόγα που καίει στα στήθη των
Ρωμηών, το όνειρο, το όραμά τους, είναι
ένα και μόνον: Να ξαναζωντανέψει η Αυτοκρατορία μας. Να ξαναγίνει Ελληνική και
στην πρωτεύουσά της, την
Κωνσταντινούπολη, στον ναό της Αγίας Σοφίας, να δοξολογήσουμε ΟΛΟΙ οι Ρωμηοί,
τον Δωρητή μας , τον Τριαδικό Θεόν της Ορθοδοξίας!!!
Ο δικέφαλος αετός, λοιπόν, είναι το αιώνιο
σύμβολον της Ρωμηοσύνης (της Μεγάλης του Γένους Ιδέας), για να μη λησμονήσουν ποτέ
οι ΄Ελληνες/Ρωμηοί:
-Ότι οι πρόγονοί μας
ήσαν κάποτε πολίτες μιας αχανούς Ελληνικής Αυτοκρατορίας.
-Ότι η αυτοκρατορία
ήταν δώρο του Θεού της Ορθοδόξου πίστεως, για το οποίον αποδειχθήκαμε ανάξιοι
να μας δοθεί, αφού ανομήσαμε και αποστατήσαμε, κατ’ επανάληψη, από τον
Δωρεοδότην Θεόν μας. Για τον λόγο αυτό, το απωλέσαμε, ουσιαστικώς παραδώσαμε
την Αυτοκρατορία μας, αρχικώς στους Φραγκοπαπικούς και αργότερον στους
Οθωμανούς Τουρκομογγόλους.
-Το διαχρονικόν καθήκον
τους, ώστε ο καθένας ,αισθανόμενος γνήσιος Ρωμηός, δηλαδή Έλλην κατά το γένος
και Ορθόδοξος κατά την πίστη, διαβιών στο καθεστώς της σημερινής
ανατριχιαστικής κυριαρχίας της Ταλμουδιστοκρατούμενης Νέας Εποχής,
βεβαρυμένος από την πικρία της νέας πασιφανούς ανομίας-αποστασίας και
οργισμένος από την χωρίς όρια μειοδοτική-ανθελληνική-ανάλγητη συμπεριφορά των
σημερινών ελλαδιτών εξουσιαστών/ θεραπαινίδων- διαχειριστών των διεθνών
κοσμοκρατόρων:
-Να
διατηρούν ως κόρη οφθαλμού την Εθνική τους Ταυτότητα.
-Να προσβλέπουν συνεχώς
προς την αναπεπταμένην Σημαία του Γένους τους (την Γαλανόλευκη) και το αιώνιον
σύμβολον της Ρωμηοσύνης, τον Δικέφαλον Αετόν.
-Να
μάχονται κατά των πάσης φύσεως υπονομευτών του Έθνους και της Πίστεώς τους.
-Να
προσδοκούν στο μέλλον, την απόδοση της δικαιοσύνης σε ό,τι αφορά τις
κατεχόμενες από αλλοεθνείς και
αλλοδόξους πατρίδες και τους υποδούλους αδελφούς του [Βόρειος Ήπειρος,
Βόρειος(κατεχομένη) Μακεδονία, Ανατολική Ρωμυλία, Ανατολική Θράκη, Μικρά Ασία
(Ιωνία), Πόντος, Βόρειος (κατεχόμενη) Κύπρος]. Δηλαδή την απελευθέρωσή τους και
αποκατάσταση-ανασύσταση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας!
4. Ο Δικέφαλος Αετός στην Δύση
Διάφορα
ανατολικο-ευρωπαϊκά έθνη, υιοθέτησαν τον Δικέφαλο Αετό από τους προγόνους μας
και συνεχίζουν να το χρησιμοποιούν ως εθνικό σύμβολό τους μέχρι σήμερα, όπως η Σερβία,
το Μαυροβούνιο, η Αλβανία, η Αρμενία και παλιότερα η Ρωσική Αυτοκρατορία.
Μέσω του γάμου της ανιψιάς
του τελευταίου αυτοκράτορα, της Σοφίας, και του Ρώσου Τσάρου Ιβάν Γ'
Βασιλίεβιτς, το έμβλημα του δικέφαλου αετού πέρασε στον ρωσικό χώρο,
τροφοδοτώντας μία παράδοση κληρονομικής συνέχειας της Ελληνικής Αυτοκρατορίας.
Οι επιπτώσεις του γεγονότος αυτού ήταν εξαιρετικά σημαντικές και αποτυπώνονται,
μεταξύ άλλων, στον περίφημο θρύλο του «ξαvθού γένους», που ήταν ευρύτατα
διαδεδομένος ανάμεσα στους υπόδουλους χριστιανούς.
Οι άρχοντες των περιοίκων λαών, οι καυχόμενοι
για φιλία με τους «Βυζαντινούς» αυτοκράτορες, όλοι οι εγείραντες αξιώσεις επί
του Αυτοκρατορικού κράτους ή τμημάτων αυτού, κατ’ επέκταση δε και όσοι
αλλόφυλοι είχαν οποιεσδήποτε αξιώσεις, προσπάθησαν να οικειοποιηθούν το έμβλημα
αυτό, θέσαντες τον δικέφαλο αετό επί των νομισμάτων, θυρεών, οικοσήμων,
σφραγίδων, σημαιών πλοίων, δακτυλίων και εγγράφων αυτών 4.
Κράτη όπως των
Τουρκομάνων, Βουλγάρων, Σέρβων, Αλβανών, Ρώσων, Ιταλών, Αυστριακών, Δούκες και Κόμητες,
Μαρκήσιοι και Ιππότες, παντοειδείς άρχοντες και αρχοντίσκοι κοσμούσαν εαυτούς
δια του εμβλήματος του δικεφάλου αετού.
Συν τω χρόνω, υπερέβησαν και αυτόν τον ωκεανό και έφθασαν μέχρι της
Νοτίου Αμερικής όπου βρίσκουμε τον
δικέφαλο αετό ως έμβλημα διαφόρων λαών.
Ας ρίξουμε μια ματιά στην σημαία της Σερβίας.
Θα διακρίνουμε ξεκάθαρα τον δικέφαλο αετό με το σταυρό, τα τέσσερα Βήτα του
οικοσήμου των ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩΝ. Τα τέσσερα Βήτα υποδηλώνονται σαν C και σημαίνουν
Samo sloga Srbina spasava (Само слога Србина спасава = Μόνο η ενότητα σώζει τον
Σέρβο). Τα 4 Β των Παλαιολόγων σήμαιναν Βασιλεύς Βασιλέων Βασιλεύει Βασιλευόντων/Βασιλεύσιν ή Βασιλεύ Βασιλέων Βασιλεί Βοήθει = Βασιλιά των
Βασιλέων (Χριστέ), βοήθα τον βασιλιά (τον Βυζαντινό αυτοκράτορα).
Δεν ξεχνούν, βεβαίως, ότι η μητέρα του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΑ΄ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ, ήταν από την Σερβία, η Ελένη Δραγάση (Jelena
Dragaš), κόρη του Σέρβου άρχοντα των Σερρών.
Η Σερβία ένοιωθε ότι ανήκει στην ίδια ιστορική
και πνευματική οικογένεια με εμάς και ήταν ένας αξιόπιστος σύμμαχος, με
ελάχιστες εξαιρέσεις (αποτέλεσμα αλληλοσυγκρουομένων συμφερόντων). Η Οθωμανική
λαίλαπα δυστυχώς και η Φραγκοπαπική τυραννία, κατέστρεψαν εκτός από την Ελλάδα,
και αυτούς.
Ειδικότερα η Αυστρία,
διάφορες Γερμανικές πόλεις, και η επαρχία Μπόλτσβαλντ της Ολλανδίας,
χρησιμοποιούν τον δικέφαλο. Αυτοί τον κληρονόμησαν από την λεγόμενη «Αγία
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» του Καρλο-νάνου/μάγνου, κατά το 1250. Πιθανότατα μετά
την άλωση του 1204 κάποιοι Ιππότες έφεραν στην
κατεχομένη "Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία", το σύμβολο της
Ανατολικής Αυτοκρατορίας, δεδομένου ότι υπήρχε ο σφετερισμός ονόματος και
συμβόλων από τους εχθρούς και πολεμίους της Ρωμηοσύνης, Φράγκους.
Η πρώτη αναφορά χρήσεως
του δικέφαλου αετού στην Δύση χρονολογείται από το 1250, στα οικόσημα του
αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄, της επιλεγομένης και ΜΗ ούσης,
Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπως καταγράφηκαν από
τον Ματθαίο του Παρισιού. Ο
αετός αυτός συχνά εμφανίζεται σε μαύρο χρώμα και σε χρυσό υπόβαθρο, και
αντικατέστησε τον παλαιότερο μονοκέφαλο αετό. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε και από
τις ένοπλες δυνάμεις πολλών γερμανικών πόλεων και αριστοκρατικών οικογενειών.
Μετά από την διάλυση
της λεγομένης από τους γελοίους Φράγκους, «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», το 1806, ο δικέφαλος αετός
διατηρήθηκε από την Αυστριακή Αυτοκρατορία και την Αυστροουγγαρία.
Χρησιμοποιήθηκε επίσης από την Γερμανική Ομοσπονδία (1815–1866) και την Αυστρία (στο
διάστημα 1934-1938)
Ο δικέφαλος αετός της Φραγκοπαπικής «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», 1510
Το έμβλημα της «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», 1540-1545
5. Ο Δικέφαλος Αετός της Ρωμηοσύνης
«κυματίζει» σήμερα στην Τουρκία
Ο δικέφαλος αετός
είναι σύμβολο που απαντάται συχνά σε οικόσημα, εμβλήματα, και σημαίες. Τον
δικέφαλο, δεν άργησαν να τον κληρονομήσουν και οι Τουρκομάνοι της Τουρκίας. Ο
δικέφαλος κοσμούσε κατά την στέψη του, τον Σελτζούκον βασιλέα στην Μοσούλη ήδη
από 1058 και από εκεί έγινε έμβλημα του Σουλτανάτου
των Ρουμ (Ρωμαίων). Τον δικέφαλο, δεν άργησαν να τον κληρομήσουν και οι
Τουρκομάνοι της Ανατολίας τον 13ο αιώνα. Τέλος εμφανίζεται σε μουσουλμανικά
νομίσματα του Χαλίφη Νασρεντίν (Μαχμούντ μπιν Μοχάμαντ) όπου στην άλλη πλευρά
βρίσκεται το "μαγκέν νταβίντ" (ή αλλιώς το άστρο του Δαυΐδ).
Παράλληλα τον τελευταίο
καιρό, πυκνώνουν τα σημάδια που είχε προβλέψει ο Άγιος μας, ο πατήρ Παΐσιος,
πριν από πολλά χρόνια για την Τουρκία και την Πόλη, την Πόλη των Ρωμιών, την
Βασιλίδα των Ελλήνων. Ένας αλαζών χαλίφης, ένας υπερφίαλος ηγέτης των Τούρκων, θα
φέρει την οριστική διάλυση αυτής της τεχνητής χώρας που βαρύνεται με πολλές
γενοκτονίες.
Στο τελευταίο βιβλίο
για τον Όσιο Παΐσιο της Ιερά Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Σουρωτής,
βρίσκουμε τις ανησυχίες των Τούρκων:
Πολλοί ρωτούσαν τον
Γέροντα:
-Με τόσες αμαρτίες που
έχουμε οι Έλληνες πως είναι δυνατόν να μας δώσει την Πόλη ο Θεός;
-Πράγματι οι αμαρτίες
μας είναι εμπόδιο που καθυστερεί τα γεγονότα, απαντούσε ο Όσιος, αλλά και οι
Τούρκοι έχουν διαπράξει μεγάλες αδικίες και βαρβαρότητες απέναντι στους Έλληνες
και γι’ αυτό θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι.
Ακόμα και οι Τούρκοί
άρχισαν να δίνουν με μεγάλη ανησυχία, προσοχή στις προφητείες του Γέροντα. Με
την φράση, «Pazisıos un kehanetleri», δηλαδή, «Οι προφητείες του Αγίου Παϊσίου»,
τουρκικές εφημερίδες όπως η Akşam, Vatan και Sabah και ιστοσελίδες όπως
Gazeteoku, έκαναν κάποια αφιερώματα στον Όσιο Παΐσιο δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή
στις προφητείες του για την Τουρκία και την Κωνσταντινούπολη
Δεν έλειψαν και κάποιες
ειρωνείες όπως, «Krizden kırılan Yunanistan çareyi kehanetlerde buldu». Δηλαδή,
βρήκαν παρηγοριά από την (οικονομική) κρίση, στις προφητείες, (του πατρός
Παϊσίου).
Ιδιαίτερη προσοχή
δίνουν στην άλλη πλευρά του Αιγαίου στα όσα έχει προφητεύσει ο Όσιος Παΐσιος
για την Κωνσταντινούπολη, «Yunanlıların İstanbul hayali», δηλαδή το «Το Όνειρο των
Ελλήνων για την Κωνσταντινούπολη», όπως το προφήτεψε ο Όσιος
Παΐσιος.
Το άλλο μεγάλο σύμβολο
της Ορθόδοξης Ρωμιοσύνης, η Αγία Σοφία, τα τελευταία χρόνια με διάφορα
μηνύματα έχει ανησυχήσει τους Τούρκους που συνεχώς ανακαλύπτουν τα σημάδια της
επιστροφής της στην Ορθοδοξία.
Το προαιώνιο σύμβολο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας,
(«Βυζαντίου»), ο Δικέφαλος Αετός, όσο και αν αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται
παράδοξο, κυριαρχεί στην σύγχρονη Τουρκία αναβιώνοντας μια αίσθηση Ρωμιοσύνης,
η οποία ξαναζεί μέσω αυτού του συμβόλου στην ιστορική της περιοχή, δηλαδή στην
σημερινή Μικρά Ασία.
Ο Δικέφαλος Αετός
εμφανίζεται σήμερα στην Τουρκία σαν το κυρίαρχο σύμβολο σε πάρα πολλά ιδρύματα,
ιστορικούς δήμους, αεροδρόμια, ιστορικά μνημεία με ισλαμική απόχρωση, ακόμα και
στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Δικέφαλος Αετός είναι
το έμβλημα της πιο ιστορικής για τους Τούρκους πόλεως της Μικράς Ασίας, της
πρωτεύσας των Σελτζούκων, το Ικόνιο.
Επίσης είναι και το σήμα της «Konyaspor», δηλαδή της αθλητικής Ενώσεως και της
ποδοσφαιρικής ομάδας του Ικονίου, αλλά και της Διευθύνσεως Ασφαλείας της
πόλεως.
Ο Δικέφαλος Αετός είναι το έμβλημα-σύμβολο της μεγάλης Δεύτερης Τουρκικής Στρατιάς, της στρατιάς που έχει σαν επιχειρησιακό της τομέα την νοτιανατολική Τουρκία όπου διεξάγονται οι μάχες με τους Κούρδους αντάρτες, ενώ την τελευταία περίοδο έχει την εποπτεία των τουρκοσυριακών συνόρων που έχουν γίνει εστία μεγάλης έντασης εξ’ αιτίας του εμφυλίου στην Συρία. Το γεγονός αυτό και μόνο, δείχνει πως η παράδοση αυτού του ιστορικού βυζαντινού εμβλήματος έχει περάσει και στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις με όλη την συμβολική σημασία αυτής της εμφανίσεως.
Επίσης το σύμβολο του νέου μεγάλου και υπερσύγχρονου αεροδρομίου του Ερζερούμ, που δεσπόζει στην ανατολική Τουρκία, είναι ο Δικέφαλος Αετός. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό πως ο ίδιος ο δήμαρχος του Ερζερούμ, ο Ahmet Küçükler, έχει δηλώσει πως το έμβλημα του αεροδρομίου της πόλης του, ο Δικέφαλος Αετός, το «Çift Başli Kartal», είναι τόσο μεγάλο, ώστε είναι ορατό ακόμα και από δορυφορικές λήψεις. Δηλαδή το λάβαρο της Ελληνικής αυτοκρατορίας, δεσπόζει μέσω των Τούρκων ακόμα και στις εσχατιές της σημερινής Τουρκίας.
Πέραν αυτών των πολύ ενδεικτικών και χαρακτηριστικών
παραδειγμάτων, όπου δεσπόζει ο Δικέφαλος Αετός, το ιστορικό σήμα και έμβλημα
της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εμφανίζετε παράλληλα και σε μια σειρά
πολιτιστικών και άλλων ιδρυμάτων σε όλη σχεδόν την τουρκική επικράτεια. Το
φαινόμενο αυτό σίγουρα γεννά πολλά ερωτήματα, καθώς η αναβίωση ενός καθαρά ελληνικού
εμβλήματος στην σημερινή Τουρκία, σίγουρα δεν συνάδει με την σημερινή κυρίαρχη
ιδεολογία που είναι ο νεοοθωμανισμός και η ισλαμική ημισέληνος.
Έτσι, εκτός από τις περιπτώσεις που αναφέραμε, ο Δικέφαλος
Αετός είναι το έμβλημα του «Selçuk Üniversitesi», δηλαδή του κλασικού
πανεπιστημίου του Ικονίου, των πολιτιστικών εκδόσεων της μεγάλης «Τράπεζας
Εργασίας» της Τουρκίας, της «Türkiye İş Bankası» και του «Τουρκικού Ινστιτούτου
Πολιτιστικών Ερευνών», «Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü». Δεσπόζει και σε ιστορικά
μνημεία, γεγονός που δείχνει και μια σημαντική ιστορική διάσταση στο σύμβολο
αυτό.
Ο Δικέφαλος Αετός εμφανίζεται ανάγλυφος στην κεντρική μεγάλη
πύλη του ιστορικού τζαμιού της πόλης, Divriği, στην περιοχή της Σεβάστειας,
«Divriği ulu camii Çift başlı kartal», στον τουρμπέ, (μνημείο), του Χατζή
Μπεκτάς στην Καππαδοκία, «Hacı Bektaş Türbesi» και στον ιστορικό πύργο, «βυζαντινής»
κατασκευής, στο Ντιαρμπακίρ της νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Μετά την μάχη του Μανζτικέρτ, το 1071, όταν ο αυτοκράτορας
Ρωμανός ο Διογένης, έπεσε προδομένος στα χέρια των Τούρκων, μαζί του κυριεύτηκε
και όλη η αυτοκρατορική σκηνή με τις βασιλικές σημαίες που είχαν έμβλημά τους
τον Δικέφαλο Αετό. Το έμβλημα αυτό, όπως αναφέρουν οι τουρκικές ιστορικές
πηγές, εντυπωσίασε και καταγοήτευε τον Σελτζούκο ηγεμόνα, Αλπ Αρσλάν.
Η αυτοκρατορία της Νίκαιας, αλλά και η αυτοκρατορία της
Τραπεζούντας στην πρώτη της περίοδο, είχαν σαν έμβλημα τους τον Δικέφαλο Αετό.
Μετά την απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Σταυροφόρους, το 1261,
καθιερώνεται ο Δικέφαλος Αετός με τις δυο κορώνες σαν το έμβλημα της
αυτοκρατορίας. Τότε στην Τραπεζούντα, «χάνει» το ένα κεφάλι του και παραμένει ο
Αετός της Τραπεζούντας. Αυτό είναι και
το σημερινό έμβλημα της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Εκτός από τους Κομνηνούς, είχαν σαν οικόσημο τον Δικέφαλο
Αετό οι Κατακουζηνοί, Δούκας, Λάσκαρης, Παλαιολόγοι, και ο θρυλικός Ιωάννης Βατάτζης
που έχει συνδέσει το όνομα του με την ανάσταση της αυτοκρατορίας.
Αλλά μεγάλη έκπληξη προκλήθηκε, όταν
«ανεκαλύφθη» ότι το Ερζερούμ, η πάλαι ποτέ
Θεοδοσιούπολη του Βυζαντίου, να χρησιμοποιεί σαν σύμβολο, το
Σουλτανάτο του Ρουμ. Στην ξηρά δε, έχει ως έμβλημα τον… Δικέφαλο Αετό του «Βυζαντίου»
(!!!). όπως φαίνεται από την επίσημη
ιστοσελίδα του ομώνυμου Δήμου (www.erzurum.bel.tr),
όπου διαπιστώνει κανείς, την ύπαρξη του Δικέφαλου Αετού, ακριβώς κάτω από το
σήμα του Δήμου.
Το όνομα "Erzurum",5 προέρχεται
από την περσική έκφραση "Arz-e Rûm", που σημαίνει «Η πόλη
των Ρωμιών», δηλαδή, των Ελλήνων (!!!). Τυχαίο; Δεν νομίζομεν…
Μήπως όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο
καιρό στην Τουρκία, σε συσχετισμό με την πληθώρα των δικεφάλων αετών που
«κυματίζουν» εδώ και αιώνες στα κατεχόμενα από την ίδια, Ελληνικά εδάφη,
προμηνύουν την επερχόμενη καταιγίδα και την ανάσταση της Ρωμηοσύνης; Κάτι
τέτοιο μόνον ο Κύριος ο Δωρεοδότης της (κατεχομένης) Αυτοκρατορίας, γνωρίζει…
Συνεχίζεται
1 α. Η βιβλιογραφία από την οποίαν αντλήθηκαν τα
στοιχεία της παρούσης μελέτης, πλέον των πηγών που καταγράφονται σε κάθε
ανάρτηση, θα παρατεθεί στο τέλος της αναπτύξεως του θέματος.
β. Οσάκις θα αναφερόμαστε στους όρους Βυζάντιον, Βυζαντινός/ Βυζαντινοί,
Βυζαντινός πολιτισμός, και Βαλκάνια, Βαλκανική χερσόνησος, θα το πράττουμε
κατ’ οικονομίαν, αφού οι παραπάνω όροι είναι τεχνητοί, εμβόλιμοι και ιστορικώς
αβάσιμοι.
Όπως σημειώνει ο Ακαδημαϊκός Δ.Α. Ζακυνθηνός, «τα ονόματα Βυζάντιον, Βυζάντιος,
Βυζαντινός, Βυζαντιακός, ουδέποτε εχρησιμοποιήθησαν υπό την Ελλήνων των μέσων
αιώνων εν τη σημασία, ην έχουν σήμερον. Κατ' αυτούς Βυζάντιον, Βυζαντίς,
Βυζαντιών πόλις ήτο η Κωνσταντινούπολις, Βυζάντιος δε ο κάτοικος αυτής... Ο όρος ούτος εν τη κατά τους νεωτέρους
χρόνους κατισχυσάση ευρεία εννοία εμφανίζεται το πρώτον εν τη Λατινική, μετά δε
την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Τούρκων, δηλοί κυρίως τους εις την
Ιταλίαν καταφυγόντας Έλληνας λογίους. Ως όρος επιστημονικός χρησιμοποιείται
κατά τον δέκατον έκτον (16ον) αιώνα».
Ειδικώς για τους όρους «Βαλκάνια» και
«Βαλκανική»,
σημειώνουμε τα εξής:
Ο Αίμος
είναι οροσειρά στα βορειανατολικά της Ελληνικής Χερσονήσου, από την οποία
ονομάστηκε Χερσόνησος
του Αίμου. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνος, στα
διεθνή έγγραφα (επίσημες αλληλογραφίες, περιεχόμενο διμερών ή διεθνών συνθηκών,
στρατιωτικά έγγραφα, κλπ) η περιοχή των σημερινών Βαλκανίων, ανεφέρετο ως
«Χερσόνησος του Αίμου».
Οι Συστημικοί ανθέλληνες και οι
Ιουδαιοταλμουδιστές νεότουρκοι, την ονόμασαν Βαλκανική χερσόνησο
και Μπαλκάν και έκτοτε παραδόξως, επικράτησε διεθνώς η
ανιστόρητη αυτή ονομασία.
Με την ονομασία Βαλκάνια [από την τουρκική λέξη «μπαλκάν» (balkan = όρος, ή υψηλή δασώδης
οροσειρά), (αρχ. Ελλην. Χερσόνησος του Αίμου)], και Βαλκανική χερσόνησος, καθιερώθηκε εσφαλμένα να χαρακτηρίζεται,
περισσότερο ως πολιτικός όρος παρά γεωγραφικός, αφ’ ενός η περιοχή της
νοτιοανατολικής Ευρώπης και συγκεκριμένα η τρίτη από Δυσμών προς Ανατολάς νότια
χερσόνησος της Ευρώπης και αφετέρου συλλήβδην και χώρες γειτονικές που
βρίσκονται εκτός των φυσικών γεωγραφικών ορίων της χερσονήσου αυτής, που από το
μακρινό παρελθόν λειτούργησε και λειτουργεί ως σταυροδρόμι, μεταξύ Ευρωπαϊκής
και Ασιατικής ηπείρου.
Σύμφωνα με την
Ελληνική μυθολογία, ο Αίμος οφείλει το όνομα του στο αίμα του τιτάνα Τυφώνα, τον οποίο πλήγωσε ο
Δίας όταν εξαπέλυσε κεραυνό εναντίον του ή από τον Αίμο, μυθικό βασιλιά της
Θράκης.
2 Μετά την απελευθέρωση της Βασιλεύουσας που ήταν
υποδουλωμένη στους άπιστους εισβολείς και αιμοσταγείς κατακτητές, Λατίνους και
Φραγκοπαπικούς, ο αυτοκράτωρ Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος, εισέρχεται θριαμβευτικώς
στην Πόλη, από την Χρυσεία Πύλη, στις 15-8-1261.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου