Η ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ/ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ  ΑΓΑΠΗ

«Ἀγάπη πού δέν ἔχει στοιχεῖα σωτηρίας

εἶναι πλάνη τοῦ διαβόλου»

Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

ΜΕΡΟΣ 10ο 

Θ. H ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ, TON ΠΛΗΣΙΟΝ KAI TOYΣ ΕΧΘΡΟΥΣ 1

1. Γενικά

Αυτός, που αγαπά τον πλησίον του με την αληθινή, την σύμφωνη με το θέλημα του Θεού αγάπη, νοιώθει μέσα του απέραντη ειρήνη και χαρά. Αυτός, που «αγαπά» με την ψεύτικη, την επιφανειακή, την υποκριτική, την σαρκική, την φιλήδονη «αγάπη», νοιώθει μέσα του σύγχυση και ταραχή.

Η αγάπη προς τον εχθρόν μας, κρύβει μεγάλη σοφία. Όταν ανταποδίδουμε καλό αντί κακού, γινόμαστε μιμητές του Χριστού. Τότε έρχεται και μας επισκιάζει η Χάρις Του! Μας πλημμυρίζει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος! Οι Άγιοι αγαπούσαν ακόμα και τους διώκτες τους. Και αυτό ακριβώς το γεγονός ήταν καθοριστικό, ώστε να αναδειχθούν από τον Χριστόν γνήσιοι φίλοι Του, Άγιοί Του!

Τις εστίν ο πλησίον; 2

Πλησίον είναι ο κάθε άνθρωπος που έχει την ανάγκη μας. Μπορεί να είναι ο αδελφός μας ή κάποιος άλλος συγγενής μας κοντινός ή μακρινός, αλλά και κάποιος ξένος και άγνωστος. Είναι ο γείτονάς μας που τον ξέρουμε καλά, αλλά και κάποιος άλλος άγνωστός μας, που θα χρειασθούμε να κάνουμε πολύ κόπο για να τον βοηθήσουμε.

Είναι ο φίλος μας και ο συμμαθητής που στέκει παράμερα πονεμένος από την ανέχεια ή το πένθος που βύθισε σε λύπη και πόνο το σπίτι του…

«Πλησίον» μας είναι εκείνος που μας αγαπά, αλλά και εκείνος που αισθάνεται αντιπάθεια απέναντί μας. Κάποιος που ίσως μας ζηλεύει ή μας εχθρεύεται, όπως οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτες.

Το παράδειγμα του Καλού Σαμαρείτη μας δείχνει μέχρι ποιόν βαθμό αυταπαρνήσεως πρέπει να φθάνει η αγάπη μας. Τόση, όση θα θέλαμε και οι άλλοι να δείχνουν σε εμάς. Μη ξεχνάμε ποτέ, ότι είναι δυνατό και εμείς κάποτε να βρεθούμε στην ανάγκη να ζητήσουμε έλεος από κάποιους άλλους.

Πλησίον είναι ο κάθε άνθρωπος που βρίσκεται σε ανάγκη, αδιακρίτως έθνους, φυλής, θρησκευτικού πιστεύω, κοινωνικής τάξεως. Εκείνο που βαρύνει είναι ο άνθρωπος ως εικόνα Θεού. Αυτό που διδάσκεται κανείς από την σχετικήν Ευαγγελική περικοπή, είναι πως η αγάπη αρχίζει με μια συμμετοχή προσωπική, ενεργητική, δεν είναι ένα απλό, ευγενικό, αόριστο συναίσθημα, είναι ελεύθερη από αναζήτηση ανταλλαγμάτων, ελεύθερη από το βραχνά της αναγνωρίσεως.

Και ο ίδιος ο Χριστός βεβαίωσε, ότι όλος ο νόμος και η διδασκαλία των προφητών συνοψίζονται στην αγάπη  (ΜΑΤΘ: 22/40 ). Και ιδού μέχρι ποίου σημείου την ανεβίβασε:

Καθόρισε δύο εντολές αγάπης και τα όρια της καθεμιάς. Η πρώτη, είπε, είναι το να αγαπάς τον Κύριο, το Θεό σου. Και η δεύτερη, το ίδιο σπουδαία είναι, είναι το να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου ( ΜΑΤΘ: 22/ 37- 39 ). Τι μπορεί να φτάσει την φιλανθρωπία, την μακροθυμία και την καλοσύνη του Χριστού! Την αγάπη σε Αυτόν, μολονότι είμαστε ανυπολόγιστα κατώτεροί Του, την εξισώνει με την αγάπη στον συνάνθρωπό μας. Γι’ αυτό και τα όρια των δύο αυτών εντολών αγάπης σχεδόν ταυτίζονται.

Και είναι αυτονόητο, ότι χωρίς την δεύτερη εντολή δεν ωφελεί καθόλου η πρώτη. Άλλωστε, όπως λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «αν κάποιος πει πως αγαπάει τον Θεό, μισεί όμως τον αδελφό του, είναι ψεύτης. Όποιος αγαπάει τον Θεό, πρέπει να αγαπάει και τον αδελφό του» (Α΄ΙΩ:4/20-21).

Η αγάπη προς τον πλησίον ονομάζεται και εκπλήρωση όλων των εντολών, όχι μόνο γιατί αποτελεί σύνοψη όλων των χριστιανικών καθηκόντων μας, αλλά και γιατί κάνει εύκολη την εκπλήρωσή τους… 

2.   Η Αγάπη προς τον Θεόν

Κατά τον Άγιον Παϊσιον,3 «η αγάπη είναι τριών ειδών: η σαρκική αγάπη, η οποία είναι γεμάτη πνευματικά μικρόβια, η κοσμική αγάπη, η οποία είναι φαινομενική, τυπική, υποκριτική, δίχως βάθος, και η πνευματική αγάπη, η οποία είναι αληθινή, η αγνή, η ακριβή αγάπη. Αυτή η αγάπη είναι αθάνατη!».

Να έχετε το νου σας συνέχεια στον Θεό. Να λέτε την ευχή, να μιλάτε με τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος κάνει αυτήν την εργασία, κατ’  αρχάς νιώθει λίγο την αγάπη του Θεού και αργότερα, όσο προχωράει, την νιώθει όλο και πιο πολύ. Ο νους του βρίσκεται μόνιμα πλέον στον Θεό, και δεν τον συγκινεί τίποτα πλέον το γήϊνο και το μάταιο. Στην καρδιά του φουντώνει η αγάπη προς το Θεό, γεμίζει και δεν θέλει πια να σκέφτεται τίποτα άλλο εκτός από τον Θεό. Αδιαφορεί για όλα τα του κόσμου και σκέφτεται συνέχεια τον Ουράνιο Πατέρα. Βλέπεις, όσοι ασχολούνται με εφευρέσεις, απορροφούνται από την επιστήμη.

Πού είναι όμως η δική μας απορρόφηση από τον Χριστό;

Όταν ανάψει η πνευματική αγάπη, φλογίζεται όλο το στήθος. Όλο το στήθος γίνεται μια φλόγα. Καίγεται ο άνθρωπος από την μεγάλη γλυκιά φλόγα της αγάπης του Θεού, πετάει, αγαπάει με αγάπη πραγματική, μητρική. Αυτή η εσωτερική φλόγα, την οποία ανάβει ο ίδιος ο Χριστός με την αγάπη Του, θερμαίνει  το σώμα πολύ περισσότερο  από την αισθητή φωτιά και έχει την δύναμη να καίει κάθε σκουπίδι, κάθε κακό λογισμό καθώς και κάθε κακή επιθυμία και άσχημη εικόνα. Τότε η ψυχή αισθάνεται και τις θείες ηδονές που δεν συγκρίνονται με καμιά άλλη ηδονή!

Τι μεγάλο κακό κάνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι να μη θέλουμε να δώσουμε την αγάπη μας στον Χριστό, αλλά να την χαραμίζουμε σε γήϊνα, φθηνά και μάταια πράγματα! Μια ζωή ακόμη και χιλίων ετών, και χιλιάδες καρδιές να έχει κανείς, δεν φθάνουν για να τις δώσει στον Χριστό για την μεγάλη αγάπη που μας έδειξε και που μας δείχνει συνέχεια: Μας συγχωρεί, μας ανέχεται και καθαρίζει τις βρώμικες ψυχές μας με το θεϊκό του αίμα.

Κανείς δεν μπορεί να συλλάβει πόσο αγαπάει ο Θεός το τελειότερο των δημιουργημάτων Του, τον άνθρωπο!

Η αγάπη Του δεν συγκρίνεται με τίποτε! Δεν έχει όρια! Είναι τόσο μεγάλη που, κάτι ελάχιστο αν αισθανθεί ο άνθρωπος από την αγάπη αυτήν, η πήλινη καρδιά του δεν μπορεί να την αντέξει∙ διαλύεται, γιατί είναι πηλός.

Όταν δώσει κανείς την καρδιά του στον Θεό, όλα τα αγαπάει∙ όχι μόνο όλους τους ανθρώπους. Αλλά και τα πουλιά και τα δένδρα, ακόμη και τα φίδια.

Αν μεθύσει ο άνθρωπος πνευματικά με το ουράνιο κρασί, η ζωή του εδώ στην γη γίνεται μαρτυρική, με την καλή όμως έννοια. Αχρηστεύεται για τον κόσμο, αδιαφορεί για κάθε τί γήϊνο και όλα τα θεωρεί «σκύβαλα».

3. Η Αγάπη  προς τον πλησίον

«Μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος», λέει ο Απόστολος Παύλος. Όλη η βάση στην πνευματική ζωή εδώ είναι: Να ξεχνάω τον εαυτό μου με την καλή έννοια και να σκέφτομαι τον άλλο, να συμμετέχω στον πόνο, στην δυσκολία του άλλου. Να μην κοιτάζω πώς να ξεφύγω την δυσκολία, αλλά πώς να βοηθήσω τον άλλο, πώς να τον αναπαύσω.

Όσοι έχουν κοσμική αγάπη μαλώνουν ποιος να αρπάξει περισσότερη αγάπη για τον εαυτό του.

Όσοι όμως έχουν την πνευματική, την ακριβή αγάπη μαλώνουν ποιος να δώσει περισσότερη αγάπη στον άλλο. Αγαπούν χωρίς να σκέφτονται αν τους αγαπούν ή δεν τους αγαπούν οι άλλοι, ούτε ζητούν από τους άλλους να τους αγαπούν. Θέλουν όλο να δίνουν και δίνονται, χωρίς να θέλουν να τους δίνουν ανταλλάγματα. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπιούνται απ’ όλους, αλλά πιο πολύ απ’ τον Θεό, με τον Οποίον και συγγενεύουν.

Μέσα στον πόνο κρύβεται περισσότερη αγάπη από την κανονική. Γιατί, όταν πονάς τον άλλο, τον αγαπάς λίγο παραπάνω. Αγάπη με πόνο είναι να σφίξεις στην αγκαλιά σου έναν αδελφό σου που έχει δαιμόνιο και το δαιμόνιο να φύγει.

Γιατί η «σφιχτή» αγάπη, η πνευματική αγάπη με πόνο, δίνει παρηγοριά θεϊκή στα πλάσματα του Θεού, πνίγει δαίμονες, ελευθερώνει ψυχές και θεραπεύει τραύματα με  το βάλσαμο της αγάπης του Χριστού που χύνει.

Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Λειώνει από τον πόνο για τους άλλους, εύχεται, παρηγορεί. Και ενώ παίρνει τον πόνο των άλλων, είναι πάντα χαρούμενος, γιατί ο Χριστός του παίρνει τον πόνο και τον παρηγορεί πνευματικά.

Για να χαίρεται κανείς αληθινά, πνευματικά, πρέπει να αγαπάει, και για να αγαπάει, πρέπει να πιστεύει. Δεν πιστεύουν οι άνθρωποι στον Ιησού Χριστόν και γι’  αυτό δεν αγαπούν, δεν θυσιάζονται και δεν χαίρονται. Αν πίστευαν θα αγαπούσαν, θα θυσιάζονταν και θα χαίρονταν.

Όταν αγαπάς, χαίρεσαι. Και όταν αυξηθεί η αγάπη, τότε ο άνθρωπος δεν ζητάει την χαρά για τον εαυτό του, αλλά θέλει να χαίρονται οι άλλοι. Η θεϊκή χαρά έρχεται  με το δόσιμο! 

4.               Τις ή τίνες εισίν οι εχθροί των Χριστιανών;4

α. Εχθροί των Χριστιανών-Αμαρτία-Νόμος του Θεού

Ποια είναι η σημασία της λέξεως εχθρός;

Εχθρός= Ο έχων εχθρικήν διάθεση, μίσος, ο εναντίος (Λεξ. Δορμπαράκη, σ. 285 και 360).

Τι είναι αμαρτία;

Είναι η παράβαση του νόμου του Θεού. Η Αγία Γραφή αναφέρει:  

«Πας ο ποιών την αμαρτίαν και την ανομίαν ποιεί, και η αμαρτία εστίν η ανομία..» (Επιστολή Α΄ ΙΩΑΝΝ: 3/4).

«Πάσα αδικία αμαρτία εστί και έστι αμαρτία ου προς θάνατον…» [ Πάσα αδικία είναι αμαρτία, αλλά υπάρχει και αμαρτία που δεν οδηγεί εις τον πνευματικόν θάνατον…Καθένας που έχει αναγεννηθεί από τον Θεόν, δεν αμαρτάνει διότι φυλάττει τον εαυτόν του από την αμαρτία, και ο πονηρός που ωθεί τον άνθρωπον εις την αμαρτίαν ΔΕΝ έχει καμμίαν δύναμιν επ’ αυτού..] (Επιστολή Α΄ΙΩΑΝΝ. Α΄: 5/17-18).

Χωρίς τον Ιησού, οι συνέπειες της αμαρτίας μας είναι ο θάνατος. Η Αγία Γραφή αναφέρει:

«Επειδή ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας.»(Προς Ρωμαίους: 6/23)

Τι πρέπει να κάνουμε, εάν δεν είμαστε βέβαιοι  ότι κάποιες συνήθειές μας αποτελούν αμαρτία;

Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Θεέ, δοκίμασέ με, και γνώρισε την καρδιά μου. Εξέτασέ με και μάθε τους στοχασμούς μου. Και δες μήπως υπάρχει μέσα μου κάποιος δρόμος ανομίας. Και οδήγησέ με στον δρόμο τον αιώνιο." (ΨΑΛΜΟΙ:139/23 – 24)

Ομολόγησε την αμαρτία στον Θεό και θα λάβεις την συγχώρεση (Δια της προσευχής και του μυστηρίου της θείας εξομολογήσεως). Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.» (Επιστολή Ιωάννη Α΄ 1/9)

Όλες οι αμαρτίες συγχωρούνται. Υπάρχουν όμως και αμαρτίες που δεν συγχωρούνται. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Και καθένας που θα πει έναν λόγο ενάντια στον Υιό του ανθρώπου, θα του συγχωρηθεί. Όποιος όμως βλασφημήσει ενάντια στο Άγιο Πνεύμα, σε αυτόν δεν θα του συγχωρηθεί.» (ΛΟΥΚ:12/10)

Η βάπτιση κάθε ανθρώπου κατά το Ορθόδοξο δόγμα, συμβολίζει την άφεση των αμαρτιών μας. Η Αγία Γραφή αναφέρει: "Και (ο Ιωάννης) ήρθε σε όλη την περίχωρο του Ιορδάνη, κηρύττοντας βάπτισμα μετάνοιας σε άφεση αμαρτιών." (ΛΟΥΚΑΣ:3/3).

Ποιος είναι ο νόμος του Θεού;

Νόμος της Δημιουργίας

Ο πρώτος νόμος της Δημιουργίας ήταν ο εξής:5

Τα όντα, άϋλα και υλικά, που’χαν βούληση και λογική, να ζουν αιώνια, στον κόσμο τον δικό τους. Τα άϋλα στον άϋλο και τα υλικά στον υλικό. Και όλα μαζί από τον δικό τους κόσμο και μόνον, να υπηρετούν αιώνια το Σχέδιο της Δημιουργίας και την Δόξα του Δημιουργού.

Τον πρώτο νόμο τον εγνώριζαν καλά και οι δύο («Ο νόμος του Θεού αυτού εν τη καρδία αυτού…»/ ΨΑΛΜΟΙ: 36/30-31). Όχι όμως και το πρώτο μυστικό της δημιουργίας, που το’ ξεραν καλά κι’ από την αρχή μόνον οι πρώτοι, ενώ οι δεύτεροι θα’ πρεπε από μόνοι τους να το βρούνε στην γη. Και ήταν αυτό, πως με την Βούληση που είχανε, ΕΛΕΥΘΕΡΗ και οι δύο, μ’ αυτήν και μόνον και πάντοτε μ’ αυτήν, θα έπρεπε (να θέλουν) να υπηρετούν το σχέδιο και την Δόξα του Δημιουργού, «έτσι» ακριβώς, όπως και Αυτός τους είχε δημιουργήσει: Με Αγάπη…

Και όμως! Πολλοί Άγγελοι αγάπησαν περισσότερο τον εαυτόν τους και θέλησαν να έχουν και αυτοί, δόξα πολλή και υπηρέτες να τους υπηρετούν. Θελήσανε να γίνουν Θεοί και αφού ξέφυγαν από τον κόσμο τον δικό τους, χωρίς την εντολή του Δημιουργού τους, θέλησαν να προσφέρουν στους ανθρώπους, «γνώση», ΟΧΙ από αληθινή αγάπη, αλλά από φθόνο προς τον άνθρωπο, ένεκα της δικής τους αποστασίας, δηλαδή από αγαπολογία-απάτη ….

Ο αρχηγός των εκπεσόντων αγγέλων, ο Σατανάς, ξεγέλασε  την Εύα και αυτή, με λόγια πλάνης, παρέσυρε και τον Αδάμ να την μιμηθεί. Γι’ αυτή την ανομίαν τους τιμωρήθηκαν και οι δύο (Άγγελοι και άνθρωποι). Γιατί και οι δύο παρ’ ότι εγνώριζαν πολύ καλά τον πρώτο νόμο, δεν τον τήρησαν. Δεν μείνανε πιστοί στον Δημιουργό και τους νόμους της δημιουργίας τους. Θελήσανε και οι δύο άνομα να κινηθούν έξω από τα όριά τους και επεθύμησαν να αποκτήσουν αυτά που ΔΕΝ τους ανήκαν. Δόξα οι πρώτοι (άγγελοι) και «γνώση» οι δεύτεροι (Αδάμ και Εύα).

Έτσι ακριβώς γεννήθηκαν η α-νομία, και απ’ αυτήν, η πτώση των αγγέλων (πονηρών) και η πτώση των ανθρώπων..

Στην Καινή Διαθήκη, η βασική αρχή του νόμου του Θεού, συνοψίζεται σε μια λέξη - την αληθινή αγάπη. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Και ο Ιησούς του είπε: "Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου απ’ όλη την καρδιά σου κι απ’ όλη την ψυχή σου κι απ’ όλη την διάνοιά σου…." Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Δεύτερη όμως όμοια με αυτή είναι: "Θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου." Σ’ αυτές τις δυο εντολές κρέμονται ολόκληρος ο νόμος και οι προφήτες.» (ΜΑΤΘ: 22/ 37– 40).

         

Συνεχίζεται

Ευλογημένον το Νέον Έτος 2017 μ.Χ.

ή

7.525 από Κτίσεως Κόσμου

           

---

1 Αποσπάσματα από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές», του γέροντος Παϊσίου του Aγιορείτου. Γέροντας Παΐσιος -Ποια είναι η γνήσια αγάπη; Φεβρουαρίου 12, 2014 — anaxoriti

2 Ποιος είναι ο «πλησίον»; – Χαρούμενοι Αγωνιστές – Χαρούμενες ...https:// agonistes.gr/2011/11/12/ποιος-είναι-ο-πλησίον/

3 Όπως υποσ. 1

4 Μάθε να πολεμάς | Orthodox Fathers, www.orthodoxfathers. com/logos/Mathe-polemas. Πηγή: Ορθόδοξα Μηνύματα Απολύτρωσις

-Κυριακή Β' Λουκά | Χριστιανική Φοιτητική Δράση,https://www.xfd.gr/εορτολόγιο/κυριακές/ευαγγέλιο/κυριακή-β΄-λουκά

-Άγ. Ιουστίνος Πόποβιτς: Ποιοί είναι οι εχθροί του Χριστιανού www.greekpress.gr/άγ-ιουστίνος-πόποβιτς-ποιοί-είναι-οι-ε/3 Σεπ 2016 - Ποιοί είναι οι εχθροί του Χριστιανού. Ο αγώνας μας είναι ενάντια στους εχθρούς της αιωνιότητας και της αθανασίας μας.---Οι μεγαλύτεροι εχθροί του χριστιανισμού είναι οι ίδιοι οι χριστιανοί, orthodoxia.info/news/μεσογαίας-οι-μεγαλύτεροι-εχθροί-του-χ/

-Αγαπάτε τους εχθρούς σας (Ποιούς, Γιατί, Πώς) (Μέρος B ...www.lightofgod.gr/?p=749

-Εχθροί του Σταυρού (Του μακαριστού Nικ. Ἰω. Σωτηρόπουλου) - ακτίνες aktines.blogspot.com/2015/09/n.html 19 Σεπ 2015

5 Πλήρης τεκμηρίωση στο βιβλίον: «Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της Ανομίας», Ιωάννη Γ. Παλαιτσάκη, Αθήναι, 1999,σ. 114-116.