Η ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ/ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ  ΑΓΑΠΗ

«Ἀγάπη πού δέν ἔχει στοιχεῖα σωτηρίας

εἶναι πλάνη τοῦ διαβόλου»

Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

ΜΕΡΟΣ 17ο

ΙΑ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ-ΑΣΚΗΣΗ ΒΙΑΣ-ΠΟΛΕΜΟΣ (Συνέχεια 16ου μέρους)1

3. Χριστιανική Αγάπη και Πόλεμος

Είναι άντικρυς μωρία, σε περίπτωση ορατής απειλής πολέμου κατά της πατρίδος μας, να περιμένει κάποιος να συνεννοηθεί δια της καταθέσεως των όπλων μας και της εκκλήσεώς μας προς τα «ευγενή» των εχθρών έμφυτα, ήτοι με τους «Γκρίζους λύκους» της Άγκυρας και τον νεογενίτσαρον εκ Ποταμιάς του Πόντου, Ερντογάν, που ορέγεται Δυτικήν Θράκην, Ελληνικές νήσους και όχι μόνον, τις ύαινες της Σκιπερίας/ Αλβανίας, που ονειρεύονται κάθοδον μέχρι την Πρέβεζαν, τους λαθρεπιβήτορες της Ελληνικής Βόρειας κατεχομένης Μακεδονίας μας, πλαστογράφους της ιστορίας, νεογενιτσάρους των Σκοπίων, τους «φρονίμους» όφεις καταπατητές της Ανατολικής Ρωμυλίας μας, Ονόγουρους/ Βουργάριους/Βουλγάρους [Onoğurs or Oğurs (Όνόγουροι, Οὒρωγοι; Onογurs, Ογurs; "ten tribes"], που είναι έτοιμοι να εφορμήσουν αγεληδόν εναντίον των Ελλήνων, με Νατοϊκόν εξοπλισμόν και υπερατλαντικήν «κάλυψη».

Φαντασθείτε τον Κωνσταντίνον Παλαιολόγον κηρύττοντα την Χριστιανικήν Αγάπην από της πύλης του Ρωμανού προς τους αγριανθρώπους αλλοδόξους / μογγολογενείς Ασιάτες επιδρομείς και ελπίζοντα δια τοιούτου τρόπου να καταστήσει εις τον Μωάμεθ σεβαστήν την ιδιοκτησίαν και αρχαιόθεν κυριότητα της Ελληνικής πρωτευούσης του Γένους των Ελλήνων!!!

Η μόνη διέξοδος λοιπόν, σε περίπτωση ορατής απειλής κατά του Έθνους, είναι ο ιερός πόλεμος ο οποίος επιβάλλεται να κηρυχθεί, αρκεί προηγουμένως εξαντληθεί κάθε διπλωματική ειρηνευτική προσπάθεια και να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει ελπίς ειρηνικής αντιμετωπίσεως της εκδηλουμένης απειλής και μόνον δια της σπάθης είναι δυνατόν να λυθεί ο Γόρδιος δεσμός..

Τα ερωτήματα όμως που πλανώνται είναι:

Ποίος οι ποίοι θα προσευχηθούν στον Θεόν προκειμένου να λάβουν την εντολήν Του, για έναρξη διεξαγωγής ενός ιερού πολέμου;

Οι αθεϊστές, κρυπτοταλμουδιστές, τέκτονες, αιρετικοί και αλλόδοξοι, ελλαδίτες εξουσιαστές; Οι εκκοσμικευμένοι, οικουμενιστές και αμφισβητίες / αρνητές / πολέμιοι των δογματων της Ορθοδοξίας και επιλήσμονες της Ιεράς Παραδόσεως, ιεράρχες μας; Ο εθνικώς αμύητος και ανιστόρητος, ηθικώς άοπλος, πνευματικώς ακαλλιέργητος, Ορθοδόξως αγράμματος, τρομοκρατημένος και πεφοβισμένος Ελληνικός λαός;  Ή

Οι αφανείς άγιοι (ζώντες και κεκοιμημένοι) των ημερών μας που προσεύχονται νυχθημερόν για την προστασίαν και σωτηρίαν του Γένους των Ελλήνων;

α. Η χρήση βίας στην Παλαιά Διαθήκη

Μελετώντας αναλυτικώτερα τις σχετικές διατάξεις του Νόμου της Π.Δ. διαπιστώνουμε ότι οι άνομες, ανήθικες, αμαρτωλές πράξεις, τόσον του «περιούσιου» λαού Ισραήλ όσον και των εχθρών του λαού Ισραήλ, όχι μόνον ήσαν απαγορευμένες, αλλά και επέσυραν:

·Αυστηρές ατομικές και βίαιες τιμωρίες (που συχνά έφθαναν εις τον θάνατον δια λιθοβολισμού).

·Επώδυνες ομαδικές δοκιμασίες και εξολοθρεύσεις.

Ο Θεός της Π.Δ. Ιαχβέ/Ιησούς Χριστός, ΤΙΜΩΡΕΙ την διάπραξη ασεβειών και ανομημάτων (τόσον προ της παραδόσεως της Θεϊκής Νομοθεσίας στον Μωϋσή, όσον και από ενάρξεως εφαρμογής της και μέχρι πέρατος ισχύος της), ΧΩΡΙΣ καμμία διάκριση. Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:

·Τιμωρία Μωϋσή και Ααρών (ΔΕΥΤΕΡΟΝ: 4/21 και 32/50-51).

·Τιμωρία ασεβών Ισραηλιτών στην Έρημο (ΑΡΙΘΜΟΙ: 14/28-35 και 26/64-65):

·Τιμωρία συζύγου Λωτ (ΓΕΝ: 19/26).

·Τιμωρία Αμνών (Β! ΒΑΣΙΛ: 13/28-32).

·Τιμωρία Δαυϊδ (Β! ΒΑΣΙΛ: 11/27 και 12/13-18).

·Τιμωρία Σαούλ (Α! ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ: 28/16-19 και 31/2-5).

Όμως υπάρχουν και περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Θεός της Π.Δ. είτε εξολοθρεύει ο ίδιος είτε φανερά προστάζει την διεξαγωγή πολέμων ή διάπραξη σφαγών, λιθοβολισμών και εμπρησμών, όπως:

·Οι δέκα πληγές του Φαραώ (ΕΞΟΔΟΣ: Κεφ. 7-12).

·Ο πόλεμος κατά Αμαληκιτών (ΕΞΟΔΟΣ: 17/8-16).

·Η σφαγή 3.000 απίστων Ισραηλινών (ΕΞΟΔΟΣ: 32/27-28).

·Η σφαγή 24.000 απίστων, υπηρετούντων τον Βεελφεγώρ (ΑΡΙΘΜΟΙ: 25/1-9).

·Η σφαγή των Μαδιανιτών (ΑΡΙΘΜ: 31/1-49).

·Η σφαγή των Ιερέων και ψευδοπροφητών του Βάαλ από τον Ηλία στον χείμαρρο Κεισών (Γ΄ ΒΑΣΙΛ: 18/40).       

·Η παράδοση εις την πυράν των ιερέων του Βάαλ-Ηλίου-Σελήνης (Δ΄ ΒΑΣΙΛ: 23/5-8).

·Η εξολόθρευση της συναγωγής των Κορέ, Δαθάν και Αβειρών (ΑΡΙΘΜ.:16/20-35).

·Ο λιθοβολισμός του Ναβουθαί (Γ΄ ΒΑΣΙΛ: 20/13).

Προφανώς με αφετηρία τα παραπάνω και άλλα παρόμοια χωρία, ωδηγήθησαν οι αρνητές της Π.Δ. στην «λογική», κατ’ αυτούς, θεωρία περί του Θεού της Π.Δ. ως Θεού μίσους, εκδικήσεως και κακίας σε σύγκριση με τον Ιησούν Χριστόν, τον θεόν της Καινής Διαθήκης που όπως και οι ίδιοι λένε, είναι Ο Θεός της Αγάπης!!!

Μα, αφού υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς Χριστός ομιλεί περί Αγάπης σε αντίθεση με εκείνον της Π. Δ. γιατί δεν τον πιστεύουν, τον πολεμούν και αντ’ Αυτού επαναλαμβάνουν τα συνθήματα των αγαπολόγων-απατεώνων της Νέας Εποχής και λατρεύουν τον «θεόν» της Νέας Εποχής;

Βεβαίως, αγνούν ή σκόπιμα παραβλέπουν ότι:

·«Ο Θεός είναι ο Κύριος του θανάτου και της ζωής. Αυτός θανατώνει και αυτός ζωογονεί. Αυτός κατεβάζει τους ανθρώπους στον τάφο και αυτός τους επαναφέρει στην ζωή» (Α΄ ΒΑΣΙΛ: 2/6).

·Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης και της Καινής Διαθήκης είναι ο ίδιος, ο Ιαχβέ /Ιησούς Χριστός.

·Ο Θεός ποτέ δεν τιμωρεί ή εκδικείται, όπως εννοεί την τιμωρία και την εκδίκηση ο άνθρωπος, αλλά πάντοτε αποδίδει δικαιοσύνη! «Οργίζεται μεν ο Κύριος αλλά ως δίκαιος τιμωρεί τους αμαρτωλούς» (Επινίκιοι Ευχαριστίαι Περιστατικών Προσευχών Ορθοδόξου Εκκλησίας - ΨΑΛΜ: 29).

·Οι αγόμενοι σήμερα στα κοσμικά δικαστήρια τιμωρούνται με αποφάσεις των δικαστηρίων οι οποίες δια μεν τους εγκληματίες συνιστούν ποινή, τιμωρία και καταδίκη, δια δε τους δικαστές αποτελούν απονομήν δικαιοσύνης!

Στο σημείον αυτό, αισθανόμασε την υποχρέωση να ερωτήσωμεν ολιγόπιστους και άπιστους, αιρετικούς και ορθοδοξίζοντες:

·Πως φαντάζεσθε τον Θεόν; Απρόσωπον Νου δίκην υπερσύγχρονου-ακατάληπτου υπολογιστού; Αγαθόν Διδάσκαλον συμπεριφερόμενον με σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους στους μαθητές του; Κοσμικόν Ηθικολόγον, συντάκτη κανόνων καλής συμπεριφοράς και κωδικοποιημένων ανθρώπινων σχέσεων, για την ομαλή λειτουργία μιας Παγκόσμιας Ηθικής τάξεως εις την γην;

·Με ποία λογική σκέψη κρίνετε ή έστω ερμηνεύετε τις πράξεις Εκείνου που έχει δικαίωμα ζωής ή θανάτου στα κτίσματά Του, Εκείνου που κρίνει ζώντες  και νεκρούς;

·Μήπως θεωρείτε σαν Θεό το νοησιαρχικό έκτρωμα το οποίον σχηματίζεται από την προβολή του νου σας εις το άγνωστο Σύμπαν; Αλλά αυτό δεν είναι Θεός των ανθρώπων. Είναι ο αυτοθεοποιημένος ανθρώπινος νους σας.

·Πουθενά δεν βρήκατε στην Π.Δ. λέξεις ή χωρία στα οποία να αποδεικνύεται η Αγάπη του Ιαχβέ προς τους ανθρώπους;

Εδώ ακριβώς αποκαλύπτεται η ασυγχώρητη άγνοια και η δηλητηριώδης υποκρισία σας, διότι η Βίβλος βρίθει στοιχείων που αποδεικνύουν ότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, ο μη αποκεκαλυμμένος άσαρκος Ιαχβέ, αγαπά όχι μόνον τους ανθρώπους αλλά και όλα τα υλικά και άλογα κτίσματά Του, αφού είναι ο ίδιος, ο Θεός της Καινής Διαθήκης, ο αποκεκαλυμμένος ένσαρκος Ιησούς Χριστός!

Þ«Και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σε αυτόν. Εγώ ειμί Κύριος» (ΛΕΥΪΤ: 19/18).

Þ«Ο ξένος αυτός που έρχεται από άλλη χώρα, θα είναι όπως ο εντόπιος, ο συμπατριώτης σας. Θα αγαπήσεις και αυτόν όπως τον εαυτόν σου, διότι και εσείς υπήρξατε ξένοι εις την Αίγυπτον. Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας που διατάσσω αυτά» (ΛΕΥΪΤ: 19/34).

Þ«Σας αγαπά ο Κύριος και τηρεί τον όρκον τον οποίον έδωσε εις τους προπάτορές σας» (ΔΕΥΤΕΡ: 7/7).

Þ«Θα σε αγαπήσει ο Κύριος, θα σε ευλογήσει, θα σε πληθύνει, θα ευλογήσει τα παιδιά σου και τα προϊόντα της χώρας σου, το σιτάρι σου, το κρασί σου, το λάδι σου, τα κοπάδια των βοών σου, τα κοπάδια των προβάτων σου...» (ΔΕΥΤΕΡ: 7/13).

Þ«Και σεις να αγαπάτε τον ξένον, διότι κάποτε εκεί εις την Αίγυπτον υπήρξατε και σεις ξένοι» (ΔΕΥΤΕΡ: 10/19).

Þ«Οι αγαπώντες τον Κύριον ας είναι ως ο ήλιος ανατέλλων εν τη δόξει αυτού» (ΚΡΙΤΕΣ, 5/31).

Þ«Μεμισήκαμεν τα πονηρά και ηγαπήσαμεν τα καλά» (ΑΜΩΣ: 5/15).

Þ«Εγώ γαρ είμι Κύριος ο αγαπών δικαιοσύνην...» (ΗΣΑΪΑΣ: 61/8).

Þ«Εγώ αγαπώ όσους με αγαπούν, όσοι δε με ζητούν, θα εύρουν μεγάλη χάριν και ευλογία» (ΠΑΡΟΙΜ: 8/17).

Þ«Το μίσος και η εχθρική διάθεσις, δημιουργεί λογομαχίες και φιλονικίες. Όλους δε εκείνους που δεν φιλονικούν σκεπάζει η αγάπη (φιλία)» (ΠΑΡΟΙΜ: 10/12).

Þ«Είναι προτιμοτέρα η πτωχική φιλοξενία μέσα σε φιλική ατμόσφαιρα, παρά φιλοξενία με πλούσια φαγητά σε εχθρική ατμόσφαιρα» (ΠΑΡΟΙΜ: 15/17).

Þ«Θέλομεν ενθυμείσθε την αγάπην σου μάλλον παρά οίνον» (ΑΣΜΑ: 1/2).

Þ«...Και η σημαία αυτού επ’ εμέ ήτο αγάπη» (ΑΣΜΑ: 2/4).

Þ«Διότι εσύ (εν τη αγάπη σου) επήρες στα χέρια σου την ζωήν μου δια να μη χαθεί. Έρριψες οπίσω μου όλας τας αμαρτίας μου, και με συνεχώρησες» (ΗΣΑΙΑΣ: 38/17).

Þ«Ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την αγάπην, και ποταμοί ου συγκλύσουσιν αυτήν» (ΑΣΜΑ: 8/7).

Þ«Και νυν, παιδίον, αγάπα τους αδελφούς σου και μη υπερηφανεύου τη καρδία σου...» (ΤΩΒΙΤ: 4/13).

Þ«Σου ανηγγέλθη ώ άνθρωπε, τι είναι καλόν και τι ζητεί ο Θεός από εσένα; Τίποτε άλλο παρά να εξασκής δικαιοσύνην και αγάπην (να αγαπάς έλεος) και ταπεινόφρονα να πορεύεσαι προς τον Θεόν» (ΜΙΧΑΙΑΣ: 6/8).

Εάν τα παραπάνω δεν είναι αποδεικτικά στοιχεία ότι ο Ιαχβέ / Ιησους Χριστός είναι Θεός της Αγάπης τότε τι είναι; Διατί τα αποσιωπούν οι εχθροί της Π.Δ. ενώ θα έπρεπε στο όνομα της αληθείας, να τα παρουσιάζουν και να τα αντιπαραβάλλουν, κριτικά, με αυτά που ισχυρίζονται ή αποδέχονται μονομερώς και τα οποία λογικοφανώς έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους;

Αυτά τα θλιβερά ανθρωποειδή, τα οποία ατενίζουν απαθή και ανίσχυρα και ουσιαστικά ανέχονται ή χειροκροτούν την κυριαρχίαν του πανηδονισμού, τις διαδικασίες διαλύσεως των πάντων, τις καθημερινές και πασιφανείς αδικίες σε βάρος των αδυνάτων, τις σφαγές και γενοκτονίες των λαών (Πρόσφατα παραδείγματα οι γενοκτονίες των Κούρδων-Σέρβων της Βοσνίας, των χριστιανών της Συρίας, η κατοχή της μισής Κύπρου, η καταστροφή-διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και το δράμα των Σέρβων του Κοσσόβου και ειδικώτερα της Σερβίας, συνεπεία των βαρβαρικών βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ), την λεηλασία του μόχθου των ανθρώπων, από το Κυρίαρχο ΣΥΣΤΗΜΑ των Ταλμουδιστών Τοκογλύφων-Τραπεζιτών, παρουσιάζονται ενώπιόν μας, χωρίς ίχνος ντροπής και ως αυθεντικοί δικαστές κρίνουν τις πράξεις ποίου; Του Δημιουργού των πάντων, του δημιουργού τους!!!

Φαίνεται ότι ευρισκόμεθα ήδη σ’ ένα παγκόσμιο φρενοκομείο, όπου οι άνθρωποι, μεταλλαγμένοι από τις δυνάμεις του Συστήματος σε ανθρωποειδή ή θηρία, εκδηλώνουν συμπτώματα ομαδικής παρακρούσεως!

Προκαλούμεν λοιπόν όλους αυτούς τους ενσυνείδητους ή ασυνείδητους αμφισβητίες και αρνητές του Θεού της Π.Δ., τον οποίον χαρακτηρίζουν ως θεόν μίσους και αμείλικτο τιμωρόν, να μας απαντήσουν στα παρακάτω ερωτήματα:

ÞΕσείς που με την στάση, τις πράξεις και τις θνησιγενείς δραστηριότητές σας αποδεικνύετε ότι, όχι μόνο δεν ξέρετε τι σημαίνει η λέξη άνθρωπος, αλλά  αγνοείτε και τον προορισμό σας, τι είδους σοφία έχετε αποκτήσει ώστε να κατανοείτε τις βουλές και τα σχέδιά του Θεού;

ÞΜήπως εφθάσατε εις τελεία γνώση όλων των λεπτομερειών όλων των δημιουργημάτων του Θεού; Μήπως ανήλθατε εις τους ουρανούς των ουρανών; Μήπως είδατε που αποταμιεύει ο Θεός τα ύδατα και τις χάλαζες υπεράνω της Γης;

ÞΜήπως ερευνήσατε το Σύμπαν και τα ατελείωτα σύμπαντα των συμπάντων; Μήπως εμετρήσατε τα άστρα των γαλαξιών; Μήπως κατήλθατε στις πηγές των θαλασσών και βαθύτερα από τον Άδη;

ÞΈχετε συνηδειτοποιήσει την φύση, την καταγωγή και τα έργα των παρανόμων, των διεθνών εγκληματιών, των βιαστών της Ελευθερίας των λαών, των εμπρηστών της παγκόσμιας ειρήνης, των εμπόρων των Εθνών; Μπορείτε να ανατρέψετε το Εωσφορικό Σύστημα και να τιμωρήσετε τους ενόχους, τους βιαστές των λαών και στραγγαλιστές των Εθνών;

ÞΕάν όχι, προς τι η ολιγοπιστία και η αμφιβολία απέναντι στα έργα του Θεού; Αφού «Αυτός γνωρίζει τα έργα των παρανόμων, άπαξ δε είδε τα παράλογα δεν θα τα παραβλέψει αλλά θα τιμωρήσει αυτά... Αυτός είναι απείρως σοφός και δίκαιος ενώ αντιθέτως ο άνθρωπος κολυμβά μέσα εις λόγους μάταιους και ξένους προς την αλήθεια» (ΙΩΒ: 11/11-12).

ÞΔεν γνωρίζετε ή δεν αντιλαμβάνεσθε ότι οι τρόποι και οι διαδικασίες με τις οποίες ο Θεός κυβερνά τον κόσμο και επεμβαίνει στις σχέσεις των ανθρώπων είναι άγνωστες και απροσπέλαστες; Συγκρίνετε τα έργα του Θεού με τις βδελυρές πράξεις οποιουδήποτε κοσμικού τυράννου- εξουσιαστού ή τις ακατάσχετες ηθικολογίες των ψευδανθρωπιστών-νεοφαρισαίων;

ÞΤι είναι ο Θεός; Άνθρωπος, πανεπιστημιακός δάσκαλος, ιδρυτής ηθικοφιλοσοφικού συστήματος, δικαστής διεθνούς δικαστηρίου ή κοσμικός βασιλεύς;

β. Η χρήση βίας στην Καινή Διαθήκη

Αλλά, είναι απορίας άξιον, γιατί διασαλεύεται η πίστη των ορθοδόξων (αφορά στους ολιγόπιστους και τους αγράμματους αγιογραφικώς που δέχονται ή αμφιβάλλουν / αμφισβητούν ότι ο Ιαχβέ της Π.Δ. είναι ο Ιησούς Χριστός της Κ.Δ.), που συμπορεύονται με τους ισχυρισμούς των πολεμίων της Π.Δ. ότι δήθεν ο Θεός της Π.Δ. είναι  Θεός μίσους, βίας και τιμωρίας, όταν:

ÞΣτην Καινή Διαθήκη υπάρχουν χωρία τα οποία ερμηνευόμενα μόνον με την λογική, οδηγούν σε ανάλογα βέβηλα συμπεράσματα, ότι δηλαδή και ο Κύριος Ιησούς Χριστός προτρέπει τους πιστούς να εκδικούνται, να χρησιμοποιούν βία, να σφάζουν και γενικά ότι ο Χριστός συμπεριφέρεται όχι σαν Θεός της Αγάπης αλλά σαν Θεός εξουσιαστής, μίσους και τιμωρός, όπως κάνει, κατά τους ισχυρισμούς των πολεμίων της Π.Δ. και ο Ιαχβέ ο Θεός της Π.Δ. Μερικά παραδείγματα:

*«... Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας, διότι και αι γυναίκες τους αντήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν με αφύσικην, ομοίως και οι άνδρες ...» (ΡΩΜ: 1/26).

*«...Η εξουσία είναι όργανο του Θεού, δια το καλόν σου, εάν όμως κάνης το κακόν, τότε να φοβάσαι, διότι δεν φέρει μαχαίρι χωρίς λόγον, αλλά διότι είναι όργανο του Θεού, εκδικητής της οργής Του εναντίον εκείνου που κάνει το κακόν» (ΡΩΜ: 13/4).

*«Γκρεμίζομεν επιχειρήματα και κάθε τι που υψώνεται με υπερηφάνειαν κατά της γνώσεως του Θεού και πιάνομεν αιχμάλωτη κάθε σκέψιν δια να την κάνωμεν να υπακούση εις τον Χριστόν και είμεθα έτοιμοι να τιμωρήσωμεν (ΣΣ: «Εκδικήσαι», εις το πρωτότυπο κείμενο) πάσαν παρακοήν» (Β΄ ΚΟΡΙΝΘ: 10/6).

*«Ο ήλιος ας μη δύη ενώ εξακολουθεί ακόμα η οργή σας ούτε να υποχωρήτε προ του διαβόλου» (ΕΦΕΣΙΟΥΣ: 4/26-27).

*«Εν τη αποκαλύψει του Κυρίου Ιησού απ’ ουρανού μετ’ αγγέλων δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, διδόντος εκδίκησιν τοις μη ειδόσι Θεόν και τοις μη υπακούουσι τω Ευαγγελίω του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οίτινες δίκην τίσουσιν όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου...» (Β΄ ΘΕΣΣΑΛ: 1/8-9).

*«Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος... φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (ΕΒΡΑΙΟΥΣ:10/30-31. Βλέπε και ΡΩΜ: 12/19).

*«Όποιος δεν αγαπά τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ας είναι ανάθεμα» (Α΄ ΚΟΡΙΝΘ: 16/21-22).

*«Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου και όποιος δεν συμφιλιώνεται μαζί μου σκορπίζει» (ΜΑΤΘ: 12/30).

*«Παν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (ΜΑΤΘ: 7/19).

*«Μη νομίσετε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην. Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν» [(ΜΑΤΘ: 10/34). Συναφές και το χωρίον ΛΟΥΚ: 12/51].

*«Πλην τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου..» (ΛΟΥΚ: 19/27).

Το παραπάνω χωρίον αποτελεί προαναγγελία και προαπεικόνιση της επί Τίτου (70 μ.Χ.) πανωλεθρίας των ανόμων Ιουδαίων και καταστροφής της Ιερουσαλήμ2

Και αυτό διότι ο Χριστός θα είναι εκεί να το δει, όπως και έγινε. Γι' αυτό στην παραβολή λέει: "σφάξτε τους μπροστά μου". Ως παντεπόπτης Θεός, βλέπει τα πάντα, και θα δει και το τέλος των εχθρών Του, καθώς θα επιστρέφει για να κυβερνήσει την Γη Του, κατά την ένδοξον Δευτέρα Αυτού παρουσίαν.

Αυτή θα είναι και η προλεχθείσα από τον ίδιον και προφητευθείσα, εκδίκηση του Κυρίου.

«...Γέγραπται γαρ, εμοί η εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω λέγει Κύριος…» (ΡΩΜ: 12/19). Σχετικά χωρία, ΡΩΜ:13/4 και 16/20).

«Ο δε Θεός ου μη ποιήσει την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού των βοώντων προς αυτόν ημέρας και νυκτός, και μακροθυμών επ’ αυτοίς;» (ΛΟΥΚ:18/7).

*«...ει δε η αδικία ημών Θεού δικαιοσύνην συνίστησι, τι ερούμεν; Μη άδικος ο Θεός ο επιφέρων την οργήν; Κατά άνθρωπον λέγω. Μη γένοιτο, επεί πως κρινείο Θεός τον κόσμον;» (ΡΩΜ: 3/5-6).

*«Θα ρίξω λοιπόν την Εκκλησίαν των Θυατείρων σε αρρώστεια και εκείνους που μοιχεύονται μαζί της εις θλίψιν μεγάλην, εάν δεν μετανοήσουν από τα έργα της, και τα παιδιά της Εκκλησίας θα τα κτυπήσω με θάνατον» (ΑΠΟΚΑΛ: 2/22-23).

*«Και θα ποιμάνει ο Κύριος με ράβδον σιδηρά και (οι εχθροί του) σαν πήλινα σκεύη θα συντριβούν» (ΑΠΟΚΑΛ: 2/27).

*«...Ήλθε η μεγάλη ημέρα της Οργής του Κυρίου και ποίος μπορεί να σταθή;» (ΑΠΟΚΑΛ: 6/17).

Φταίει λοιπόν, ο Χριστός που ανέχεται τόσους αιώνες τους μισανθρώπους / αντιχριστιανούς, Ισλαμιστές και ετεροδόξους, να διώκουν και να σκοτώνουν τους πιστούς Χριστιανούς; Φταίει ο Χριστός, αν τους αφήσει στο τέλος να κάνουν αυτό που οι ίδιοι θέλουν, δηλαδή να επιτεθούν στους πιστούς όπως έκαναν οι παπικοί το 1204 και κάνουν οι Ισλαμιστές τρομοκράτες σήμερον; Φταίει ο Χριστός, αν οι πιστοί Του, Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αμυνθούν και νικήσουν με την δική Του βοήθεια;

*

Γιατί λοιπόν κατηγορείται ο Ιαχβέ, ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, σαν εκδικητής, μισάνθρωπος και τιμωρός και δεν κατηγορείται ο Ιησούς Χριστός όπως προκύπτει από την ορθολογιστική ερμηνεία των προαναφερθέντων σαφέστατων χωρίων της Καινής Διαθήκης;

Ή μήπως οι λιπόψυχοι και ολιγόπιστοι «ορθόδοξοι» Χριστιανοί αδυνατούντες να κατανοήσουν τους θείους λόγους, και επηρεασμένοι από τους σύγχρονους «αγαπολόγους - ματαιολόγους» και νεοεπικούρειους αρχαιολάτρες, διαχωρίζουν τον Θεόν της Π.Δ. από τον Θεόν της Κ.Δ. πλανώντες και πλανώμενοι;

Όσον ο ανθρώπινος νους είναι αποσυνδεδεμένος από την καρδίαν (το κέντρο του πνευματικού κόσμου), ο άνθρωπος θα πελαγοδρομεί μεταξύ λογικού και αισθητού και δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει ποίος και τι είναι ο Θεός, ούτε να ερμηνεύσει ορθά τις φαινομενικά απλές φράσεις όπως: Εκδίκηση Κυρίου, Ημέρα Οργής Κυρίου, Φόβος Θεού, Σφαγή των Εχθρών του Κυρίου κ.α.

Επίσης δεν θα μπορέσει ποτέ να προσδιορίσει ποιά είναι τα ιδιώματα του Θεού, τι σημαίνει θέλημα του Θεού και πως εκδηλώνεται η Δύναμη του Δημιουργού.

Έτσι θα «κόβει και ράβει» τα ρήματα ζωής της Αγίας Γραφής και ιδιαίτερα της Παλαιάς Διαθήκης, με την ίδια ορθολογιστική μέθοδο που χρησιμοποιεί σε κάθε κενό, σαπρό, μάταιο και βέβηλο κοσμικό λόγο του.

γ. Η χρήση βίας στα λειτουργικά βιβλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Στα Λειτουργικά βιβλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας (Ευχή πιστών λειτουργίας Ιωαν. Χρυσοστόμου - Μέγας Παρακλητικός κανών - Εωθινές προσευχές κλπ.) υπάρχουν ευχές και ικεσίες για σωτηρία από τους εχθρούς και τιμωρίες των αμαρτωλών / πονηρών, στις οποίες ουσιαστικά επαναλαμβάνονται οι παρακλήσεις των Ισραηλινών της Π.Δ. αλλά και πλείστα αποσπάσματα από τα σχετικά βιβλία της Π.Δ.

*«Μεθ ημών ο Θεός, γνώτε Έθνη και ηττάσθε, ότι μεθ’ ημών ο Θεός» (Απόδειπνον το Μέγα).

*«Κύριε σώσον με ο Θεός μου, ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντάς μοι...» (Όρθρος, Εξάψαλμος, Ψαλμός 7)».

*«Έως πότε Κύριε θα φαίνεσαι αδιάφορος και θα αποστρέφης από εμέ το πρόσωπόν σου;... Μη επιτρέψης Κύριε, να καυχηθή εις βάρος μου ο εχθρός μου και να είπη, κατώρθωσα να φανώ δυνατώτερος και να τον νικήσω!» (Προσευχές Περιστατικές, Ψαλμός 12ος).

*«Από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωϊας, ελπισάτω Ισραήλ επί τον Κύριον» (Εσπερινός, Ψαλμός 129^ος).

*«Οι μισούντες Σιών αισχύνθητε από του Κυρίου. Ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθε απεξηραμένοι» (Αντίφωνα στον μικρόν παρακλητικόν κανόνα).

*«Σώσον Κύριε τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος...».

Πως επέρχονται οι «νίκες κατά των βαρβάρων»; Μετά από κήρυξη ιερού πολέμου…

δ. Η ερμηνεία της φράσεως «….ἀλλ᾿ ὅστις σε ραπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην…» (ΜΑΤΘ: 5/39)

Πολλοί αγαπολόγοι της Νέας εποχής, οικουμενιστές και ορθοδοξίζοντες χριστιανοί, από πλάνη, άγνοια ή σκοπιμότητα, χρησιμοποιούν αποσπασματικώς την παραπάνω φράση, άλλοι για να δικαιολογήσουν τα αγαπολογικά τους επιχειρήματα και άλλοι για να κατηγορήσουν τους χριστιανούς ως ηττοπαθείς, δειλούς και ριψάσπιδες..Ποιά είναι όμως, η αλήθεια;

Η πλήρης φράση του Κυρίου είναι η εξής:

«Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ᾿ ὅστις σε ραπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην» (ΜΑΤΘ: 5/39).

-Στην Καινή Διαθήκη μπορεί από την μια να διδάσκει ο Χριστός, ότι είναι ο Θεός της Αγάπης, ειπών μάλιστα "όποιος σε ραπίσει στο δεξί μάγουλο, στρέψε σ’ αυτόν και το άλλο, αλλά η σημασία του συγκεκριμένου χωρίου, είναι διαφορετική από την αρχικώς νομιζομένη και ορθολογιστικώς ερμηνευομένη, καθ’ όσον:

- Όταν ὁ  Κύριος  ήταν στον οίκο του Αρχιερέως και ένας άξεστος υπηρέτης τον ράπισε αδίκως, δεν έστρεψε και την άλλην σιαγόναν, αλλά ήλεγξε τον υπηρέτη ζητώντας του τον λόγο [ταύτα δε αυτού ειπόντος είς των υπηρετών παρεστηκώς έδωκε ράπισμα τω Ιησού ειπών: Ούτως αποκρίνει τω αρχιερεί; Απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς: ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού, ει δε καλώς, τι με δέρεις; (ΙΩΑΝΝΗΣ:18/22-23)]. 

-Εάν προσέξουμε το κείμενο (ΜΑΤΘ: 5/39) , ο Χριστός δεν είπε να μην αντισταθείς στον αδελφόν, αλλά στον πονηρό διότι εκείνος (ο πονηρός, ο διάβολος), σπρώχνει τον δράστη να χειροδικήσει. Ο Κύριος με αυτό τον τρόπο μετριάζει την υπερβολική οργή του παθόντος μεταθέτοντας την ευθύνη στον διάβολο. Θα ρωτήσει κάποιος. Δηλαδή δεν πρέπει να αντιστεκόμαστε στον πονηρό; 

 Ασφαλώς και πρέπει να αντιδρούμε, αλλά όχι με τον συνηθισμένο τρόπο (δέρνοντας και σπρώχνοντας) αλλά δείχνοντας ανεξικακία και διδάσκοντας ότι, καλύτερα να αδικείσαι από κάποιον παρά να αδικείς. Αυτή είναι η αληθινή Αγάπη. Άλλωστε τι εδίδαξε και ο Σωκράτης; «Κρείττον αδικείσθαι του αδικείν.(Καλύτερα να σε αδικούν παρά να αδικείς)».

Έτσι νικιέται ο πονηρός! Την φωτιά κανείς δεν την σβήνει με φωτιά…

-  Εις άλλην περίπτωσιν ο Κύριος δεν διστάζει να εκδιώξει βιαίως, με το μαστίγιο που έφτιαξε ο ίδιος, τους εμπόρους από τον Ναό αφού η ειρήνη και η πραότητα δεν σημαίνει απάθεια εμπρός στο κακό και άκριτη απεμπόληση του δικαίου. (ΙΩΑΝΝΗΣ: 2/14-16).

Ο Χριστιανός δεν είναι καρπαζοεισπράκτορας, ούτε δειλός, ανόητος, οργίλος και άφρων. Πάντα πρέπει να διακρίνει την κάθε περίπτωση και όποτε χρειάζεται, να αντιδρά με σωφροσύνη, είτε δια λόγου είτε δια πράξεων.

ε. Η χρήση βίας από τον Άγιο Νικόλαο

Ένα από τα χαρακτηριστικώτερα ιστορικά παραδείγματα βιαίας αντιδράσεως χριστιανού κατά εχθρού της πίστεώς του, είναι εκείνη του Αγίου Νικολάου κατά την διάρκειαν της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου….

Επιφανείς αρχιε­ρείς και μοναχοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Άγιος Νικόλαος συγκεντρώθηκαν στη Νίκαια το 325 μ.Χ. στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και ετέθησαν αντιμέτωποι του Αρείου. Η συζήτηση είχε ξεκινήσει και η αγωνία ήταν μεγάλη. Βλέποντας…σε κάποιο χρονικό σημείο ο Άγιος Νικόλαος ότι ο Άρειος προσπαθεί θρασυστόμως, να αποστομώσει τους Αρχιερείς, κινούμενος από Ιερή αγανάκτηση σηκώθηκε και κατάφερε δυνατό ράπισμα στον Άρειο.

Ο Άρειος με ψυχραιμία διαμαρτυρήθηκε στον βασιλιά, ανα­φέροντας ότι η εν λόγω συμπεριφορά, αν μη τι άλλο, ήταν προσβλητική και για τον ίδιο. Ο Μ. Κωνσταντίνος απευθυνόμενος στους αρχιερείς θύμισε ότι ο νόμος προ­βλέπει να κόβεται το χέρι εκείνου που τόλμησε μπροστά στο βασιλιά να χτυπήσει τον οποιοδήποτε. Ωστόσο έδω­σε την πρωτοβουλία ν’ αποφασίσουν οι ίδιοι οι Αρχιερείς για την τύχη του παραβάτη.

Στην πρόκληση αυτή, οι αρχιερείς παραδέχθηκαν το λάθος της συμπεριφοράς του Αγίου, αλλά παρακάλεσαν τον βασιλιά, για να μην διαταραχθεί η σπουδαία Σύνοδος που διεξαγόταν την ώρα εκείνη, να φυλακίσει τον Άγιο αφήνοντας την τιμωρία του μετά το πέρας των εργασιών της Συνόδου.

Πράγματι ο Άγιος φυλακίζεται, αλλά και πάλι θαυμαστό γεγονός λαμβά­νει χώρα στην φυλακή. Το βράδυ παρουσιάζεται σε όραμα ο Χριστός και η Θεοτόκος, ερωτώντας τον Άγιο τον λόγο για τον όποιο αυτός βρισκόταν στην φυλακή. Όταν ο Άγιος αποκρίθηκε ότι φυλακίστηκε για την δική τους αγάπη, ο Χριστός του έδωσε το Άγιο Ευαγγέλιο ενώ η Θεοτόκος το αρχιερατικό ωμοφόριο.

Την επόμενη μέρα γνωστοί του Αγίου, που τον επισκέφθηκαν, για να του προσφέρουν λίγο άρτο, βρίσκουν τον Άγιο απαλλαγμένο από τα δεσμά, να φορά το ωμοφόριο και να διαβάζει από το Ευαγγέλιο.

Όταν ο βασιλιάς πληροφορήθηκε τα γε­γονότα που διαδραματίσθηκαν στην φυλακή, ελευθέρωσε τον Άγιο και μαζί με τους άλλους αρχιερείς ζήτησε συ­γγνώμη από τον Άγιο για την συμπεριφορά που επέδειξαν απέναντι του. Μετά το πέρας της Συνόδου, ο Άγιος επέ­στρεψε στην επαρχία του.

«Ποίοις μελωδικοῖς ἄσμασιν ἐπαινέσωμεν τόν Ἱεράρχην, τόν τῆς ἀσεβείας ἀντίπαλον, καί τῆς εὐσεβείας ὑπέρμαχον· τόν τῆς Ἐκκλησίας πρωτοστάτην· τόν μέγαν, προασπιστήν τε καί διδάσκαλον· τόν πάντας, τούς κακοδόξους καταισχύνοντα· τόν ὀλετῆρα Ἀρείου, καί θερμόν ἀντίμαχον· τόν δι’ οὗ τήν τούτου ὀφρύν, Χριστός καταβέβληκεν, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος»3

Συνεχίζεται

---

1 Ερώτηση: Πώς πρέπει να ενεργούν οι χριστιανοί σε καιρό πολέμου ...,www.orthros.org/...-/725-ερώτηση-πώς-πρέπει-να-ενεργούν-οι-χριστιανοὶ-σε-καιρὸ-π...21 Οκτ 2013

-Πόλεμος και Χριστιανός ~ Ορθόδοξον Iστολόγιον panoszero.blogspot.com/2014/11/blog-post.html,11 Νοε 2014 - Ο Χριστιανός στον πόλεμο.

-http://www.peripatitis.net/news/ermineia-e%CE%84kefalaioy-sto-kata-matthaion-eyaggelio/---ΝΕΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ | ΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ ΔΙΟΤΙ. https://pneymatiko.wordpress.com/7 Δεκ. 2016.

-Αναζητώντας την Αλήθεια, τ.1ος, Η Παλαιά Διαθήκη, Σπυρίδων Κ. Αρώνης, Πάτρα, 1999.

-Χριστιανισμός και Πόλεμος, Πρωτοπρεσβυτέρου Κων. Καλλινίκου, εκδ. «Η Περιστερά» Αθήναι,1963.

-Δημήτριος Νατσιός, Όλοι και όλα για την σωτηρία της πατρίδας - ακτίνες aktines.blogspot.com/2016/03/blog-post_558.html

2 Ερμηνεία υπό Παν. Τρεμπέλα, εκδ. ο «Σωτήρ», Αθήναι, Οκτ. 1974, σ. 336

-Διέταξε ο Χριστός τη σφαγή των εχθρών Του, oodegr.co/neopaganismos/ ag.grafi/ sfagi1.htm,14 Απρ. 2005.

3 Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Βίος του Αγίου Νικολάου, Αποστόλου Ακριβόπουλου, Φιλόλογου, Δεκέμβριος 1998, σσ. 31 – 32)