Η ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ/ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ  ΑΓΑΠΗ

«Ἀγάπη πού δέν ἔχει στοιχεῖα σωτηρίας

εἶναι πλάνη τοῦ διαβόλου»

Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

ΜΕΡΟΣ 11^ο

 Θ. H ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ, TON ΠΛΗΣΙΟΝ KAI TOYΣ ΕΧΘΡΟΥΣ (Συνέχεια 10ου μέρους) 1

4.  Τις ή τίνες εισίν οι εχθροί των Χριστιανών; (Συνέχεια 10ου μέρους) 2

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

β. Οι εχθροί των Χριστιανών

Οι εχθροί του Χριστιανού κατά τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς

Κατά τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς:

1/ Οι εχθροί του Χριστιανού είναι: Οι αμαρτίες του, τα πάθη του, οι πόθοι του, (ΣΣ: Προφανώς εννοεί τις κακές/ άνομες επιθυμίες), και τα πνευματικά της πονηρίας (ΕΦ: 6/12) [ΣΣ: Προφανώς εννοεί τις αιρέσεις, τις κακοδοξίες, το κοσμικό αντίχριστο σύστημα, τον «εισηγητή τους» διάβολο, τους δαίμονες και τα όργανά τους].

2/ Κάθε αμαρτία κλέβει και λίγη από την αιωνιότητά μας και απονεκρώνει την αθανασία μας. Ας μη γελιόμαστε: Η φιλία με την αμαρτία, είναι έχθρα με τον Θεό, έχθρα με τον Κύριο και Χριστό μας.

3/ Ο μοναδικὸς εχθρός και πολέμιος του Χριστιανού εξ αιτίας του οποίου δημιουργούνται και οι επί μέρους εχθροί του, είναι ο διάβολος. Ο Κύριος ονόμασε τον διάβολον «μισόκαλον» και  «ανθρωποκτόνον», διότι φθονεί και μισεί τον άνθρωπο και θέλει την απώλειά του. Εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες και τα πάθη που έχουμε και μας πολεμά νύκτα και μέρα. Είναι έχθρος ύπουλος και πλάνος. Παρουσιάζεται ακόμη ως "άγγελος φωτός", κατορθώνει να κρύβεται, να καμουφλάρεται από τα μάτια των άνθρωπων, για να τους πολεμά ευκολότερα. Χρησιμοποιεί μεθόδους και τρόπους για να μας εξαπατήσει.  Είναι πνεύμα πονηρό και μας πολεμά με σκέψεις πονηρές και απατηλές. Υπόσχεται ηδονές, απολαύσεις, γλέντια, διασκεδάσεις, πλούτο και δόξα πολλή. Αυτό έκανε και με τον Κύριό μας στο όρος των πειρασμών(ΜΑΡΚΟΣ: 1/12-13, ΛΟΥΚΑΣ: 4/1-13).

Αυτόν τον εχθρόν καλούμαστε να πολεμήσουμε με την χάρη και την δύναμη του Χριστού. Ο Κύριος είπε: «ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ» (ΛΟΥΚ: 10/19).

4/ Δεύτερος εχθρός εξίσου επικίνδυνος είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει, όχι βέβαια οι άνθρωποι, αλλὰ το κοσμικὸ φρόνημα που επικρατεί μέσα στον κόσμο εκφραζόμενο από χριστιανούς (ΣΣ: αιρετικούς και «Ορθοδόξους»/Ορθοδοξίζοντες) και αλλοδόξους (ΣΣ: Ταλμουδιστές, Μουσουλμάνοι, Ινδουϊστές, Βουδιστές, Ιλλουμινάτοι/ Τέκτονες, κλπ.).

Ο κόσμος θέλει να επιβάλει την σφραγίδα του επάνω μας. Ο κόσμος είναι εχθρός του Θεού· «ος αν βουληθή φίλος είναι του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται» (ΙΑΚΩΒΟΥ: 4/4).

«…μοιχοί και μοιχαλίδες! (ΣΣ: Ο Κύριος εδώ αναφέρεται κυρίως στην πνευματική μοιχεία) Ουκ οίδατε ότι η φιλία του κόσμου έχθρα του Θεού εστίν; Ος αν βουληθή φίλος είναι του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται..» (ΙΑΚ: 4/4).

Δια τούτο ο πραγματικός χριστιανὸς ενώ ζεῖ μέσα στὸν κόσμο, δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου. «..ότι παν το γεγενημένον εκ του Θεού νικά τον κόσμον, και αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (Α΄ΙΩΑΝΝ: 5/4).

5/ Τρίτος εχθρός του χριστιανού είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Είναι πιο επικίνδυνος από τους άλλους δύο. Τον εαυτό μας τον φέρουμε παντού, στο σπίτι, στον δρόμο, στην εργασία μας και στην Εκκλησία ακόμα. Είναι ένας αχώριστος σύντροφος της ζωής μας. Ο εαυτός μας με τις αδυναμίες του, και τα πάθη του, τις κακίες του, είναι ένας αντίπαλος στην πνευματική μας ζωή. 

Καλούμαστε αυτόν τον εαυτό μας να τον απαρνηθούμε για να απαλλαγούμε απ' αυτόν. Ο εαυτός μας έχει ρίζες βαθιές και θέλει μεγάλο και επίπονο/ καλό αγώνα, για να απαλλαγούμε απ' αυτόν. Ο Κύριος είπε: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (ΜΑΤΘ: 16/24).

Αυτούς τους τρεις εχθρούς καλείται ο πιστός να πολεμήσει χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα και τα μέσα της χάριτος που του δίνει ο Θεός, για να μείνει πιστός στο θέλημά Του.

γ.  Εχθροί του Τιμίου Σταυρού

1/ Δεδηλωμένοι εχθροί τού Τιμίου Σταυρού, είναι οι Χιλιαστές/ Ψευδο-Μάρτυρες τού ’Ιε­χωβά.       

Αυτοί είναι εχθροί έξω από τον Χριστιανι­σμόν και έντός του Ιουδαιοταλμουδικού Σιωνισμού. Είναι τό­σο σατανική η διδασκαλία τους, ώστε να μη θεωρούνται ούτε καν κα­κοί χριστιανοί, όπως άλλοι κακόδοξοι, αλλ’ αντίχριστοι.

Οι ψευ­δο-μάρτυρες του Ιεχωβά, οι όποιοι θε­ωρούν εμάς τους Χριστιανούς ειδωλολάτρες, επειδή τιμούμεν τον Σταυρόν και τις εικόνες, είναι συκο­φάντες και αγράμματοι αγιογραφικώς (όσοι απ’ αυτούς δεν είναι διατεταγμέμοι προπαγανδιστές, αλλά αφελή/αμαθή θύματα).

Σ’όλους αυτούς υπενθυμίζουμε για μια ακόμη φορά, ότι:

- Η προσκύνησις του Τιμίου Σταυρού στηρίζεται σε χωρία της Γραφής, όπως το «προσκυνείτε τω ύποποδίω των ποδών αυτού» και το «προσκυνείτε εις τον τόπον, ού έστησαν οι πόδες αυτού» (ΨΑΛΜΟΙ: 98[99]/5, 131 [132]/7 αντιστοίχως).

- Εμείς δεν προσκυ­νούμε τον Σταυρόν αυτόν καθ’ εαυτόν, αλλ’ εν σχέσει προς τον ’Εσταυρωμένον. Η τιμή στον Σταυρόν αποδίδεται στον ’Ε­σταυρωμένο.

- Δια τού Σταυρού ό Θεός έκανε θαύματα ήδη από τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης, και κάνει θαύματα μέχρι σήμερα.

Πολλά γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης  ερμηνεύονται μέσα στην παράδοση της Εκκλησίας, σαν προφητικές προεικονίσεις κάποιων γεγονότων της Καινής Διαθήκης, και ονομάζονται τύποι ή προτυπώσεις εκείνων.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας, μας επιβεβαιώνουν τις προτυπώσεις του Σταυρού του Χριστού μέσα σε πάρα πολλά γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης. Μάλιστα οι υμνογράφοι  και ιδιαίτερα ο Κοσμάς ο μελωδός, που έχει γράψει τον κανόνα της εορτής της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, συσχετίζουν αυτά τα γεγονότα με τον Σταυρό.3

Η θλίψη, ο κίνδυνος, οι ταλαιπωρίες εισήλθαν στην ζωή του ανθρώπου μετά την διατάραξη των σχέσεών του με τον Θεόν. Ο τύπος του Σταυρού, που σώζει από την δύσκολη θέση τους αφοσιωμένους δούλους του Θεού, δεν ήταν απλώς μία σωτήρια επέμβασή του, αλλά η έκφραση του πνεύματος συμφιλιώσεως Θεού και ανθρώπων. Ήταν επανάληψη της υποσχέσεως του Θεού, ότι έρχεται η ημέρα της αποκαταστάσεως των σχέσεών μας˙ φθάνει ο καιρός της καταλλαγής του ανομήσαντος ανθρώπου με τον ουράνιο Πατέρα. Η καταλλαγή έμελλε να γίνει με τον Σταυρό, και τα προοίμια της καταλλαγής βεβαιώνονταν από τους τύπους του.

«Ο του Χριστού σταυρός», λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, «προανεκηρύττετο και προετυπούτο μυστικώς εκ γενεών αρχαίων, και ουδείς ποτε κατηλλάγη τω Θεώ χωρίς της του σταυρού δυνάμεως».

Η δωρεά, που δόθηκε οριστικά με τον Σταυρό, δινόταν εν μέρει ως πρόγευση και ως εγγύηση της μεγάλης επαγγελίας.

Βέβαια, στην Παλαιά Διαθήκη δεν προτυπώνεται, μόνον ο Σταυρός. Όλα τα πρόσωπα, τα γεγονότα και οι καταστάσεις της Καινής Διαθήκης έχουν στην Παλαιά Διαθήκη τον τύπο τους˙ κυρίως όμως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και έπειτα η αγία του Εκκλησία, ο ζωηφόρος Σταυρός, η Αειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία, ο Τίμιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, οι άγιοι απόστολοι, τα ιερά μυστήρια…

Η Παλαιά Διαθήκη ολόκληρη είναι μία προειδοποίηση και υπόσχεση ότι έρχεται ο Λυτρωτής της εκπεσούσης ανθρωπότητος. Η αγγελία αυτή εδόθη, για πρώτη φορά, κατά την θλιβερή ώρα της πτώσεως των προπατόρων μας. Στην συνέχεια επαναλαμβάνεται μέχρι την γέννηση του Σωτήρος Ιησού Χριστού, και δίδεται είτε με μυστικούς τύπους είτε με εκτενέστερες προφητείες.

Όσον οι καιροί περνούν και πλησιάζει το πλήρωμα του χρόνου, πληθύνονται οι προφητείες και υποχωρούν οι τύποι. Αυξάνεται η εναγώνια προσμονή του Μεσσία, ωριμάζει ο πόθος της απολυτρώσεως. Κατά το μέτρο της προσδοκίας δίνεται ο πλούτος και η λεπτομέρεια του μεγάλου αγγέλματος. Στην προφητική εποχή, οι προφητείες γίνονται ολόκληρα κηρύγματα και περιγραφές, ενώ οι τύποι σπανίζουν. Ο τύπος, λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία σιωπηρή και αμυδρή προφητεία˙ είναι το λυκαυγές της προφητείας.

Σήμερα, ευρισκόμενοι στην περίοδον του λυκαυγούς της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας, αγνώστου όμως διαρκείας, είναι ανάγκη ὁ χριστιανὸς νὰ μάθει νὰ πολεμά, νὰ αγωνίζεται εναντίον των εχθρών του.

Ο Χριστιανός δεν πρέπει να θεωρεί ως εχθρούς, τους ανθρώπους που είναι γύρω του. Όπως προείπαμε, εχθροὶ του χριστιανού είναι ο διάβολος, είναι ο κόσμος με το αμαρτωλό φρόνημά του και ο εαυτός του με τις αδυναμίες και τα πάθη του.

Συνεχίζεται

---

1 Αποσπάσματα από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές», του γέροντος Παϊσίου του Aγιορείτου. Γέροντας Παΐσιος -Ποια είναι η γνήσια αγάπη; Φεβρουαρίου 12, 2014 — anaxoriti

-Ποιος είναι ο «πλησίον»; – Χαρούμενοι Αγωνιστές – Χαρούμενες https://agonistes.gr/2011/11/12/ποιος-είναι-ο-πλησίον/

2 Μάθε να πολεμάς | Orthodox Fathers, www.orthodoxfathers. com/logos/ Mathe-polemas. Πηγή: Ορθόδοξα Μηνύματα Απολύτρωσις---Κυριακή Β' Λουκά|Χριστιανική Φοιτητική Δράση, https:// www.xfd.gr/ εορτολόγιο/ κυριακές/ ευαγγέλιο/κυριακή-β΄-λουκά----Άγ. Ιουστίνος Πόποβιτς: Ποιοί είναι οι εχθροί του Χριστιανού www.greekpress.gr/άγ-ιουστίνος-πόποβιτς-ποιοί-είναι-οι-ε/3 Σεπ 2016 - Ποιοί είναι οι εχθροί του Χριστιανού. Ο αγώνας μας είναι ενάντια στους εχθρούς της αιωνιότητας και της αθανασίας μας.---Οι μεγαλύτεροι εχθροί του χριστιανισμού είναι οι ίδιοι οι χριστιανοί, orthodoxia.info/news/μεσογαίας-οι-μεγαλύτεροι-εχθροί-του-χ/----Αγαπάτε τους εχθρούς σας (Ποιούς, Γιατί, Πώς) (Μέρος B ...www.lightofgod.gr/?p=749---Εχθροί του Σταυρού (Του μακαριστού Nικ. Ἰω. Σωτηρόπουλου) - ακτίνες aktines.blogspot.com/2015/09/n.html 19 Σεπ 2015 -

3 Προτυπώσεις του Σταυρού φαίνονται στα παρακάτω γεγονότα  της Βίβλου:

.Στην διάβαση της Ερυθράς θάλασσας από τους Εβραίους.

Ο Μωϋσής χτύπησε με το ραβδί του  οριζόντια («επ’ ευθείας ») την θάλασσα και αυτή άνοιξε στα δύο ώστε να τη διαβεί ο λαός του. Στη συνέχεια αφού πέρασε κι ο τελευταίος Εβραίος, ξαναχτύπησε με το ραβδί του την θάλασσα  κάθετα («επ’ εύρους»), σχηματίζοντας έτσι το σημείο του Σταυρού, και τους μεν  διωκόμενους έσωσε, τους δε διώκτες τύραννους καταπόντισε (ΕΞΟΔΟΣ: 14/15-23).

.Στην προσευχή του Μωϋσή στην έρημο, όταν ο λαός του κινδύνευε από την επίθεση των Αμαληκιτών.

Τότε ο Μωϋσής στάθηκε προσευχόμενος  κάπου που να τον βλέπουν όλοι με απλωμένα τα χέρια, σχηματίζοντας έτσι Σταυρό. Όσο είχε απλωμένα τα χέρια νικούσαν, όταν κουράστηκε και τα κατέβασε, ηττώντο. Ώσπου ζήτησε να του κρατούν τεντωμένα τα χέρια  ο Ωρ και ο Ααρών μέχρι να αποκρούσουν οριστικώς τον εχθρό. (ΕΞΟΔΟΣ: 17/8-16).

.Στο χάλκινο φίδι που ύψωσε πάνω στην ράβδο του ο Μωϋσής.

Όταν φίδια φαρμακερά δάγκωναν στην έρημο τον λαό του, ύψωσε πάνω στην ράβδο του ένα χάλκινο φίδι που το βλέπανε οι Εβραίοι και δεν πάθαιναν τίποτα από τα δηλητηριώδη  δαγκώματα. Το φίδι με το ραβδί, σχημάτιζαν σταυρό. (ΑΡΙΘΜΟΙ: 21/8-9).

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας λέγει ότι, το χάλκινο φίδι δεν ήταν τύπος αλλά αντίτυπος του Σταυρωθέντος Χριστού. Δηλαδή δεν εικόνιζε το Χριστό αλλά τον διάβολο. Και  απαντώντας σε όσους θα αναρωτιούνται για το πώς ο διάβολος είναι δυνατόν να σώζει, λέει, πως σώζει όσους πιστεύουν πως «ο υπό του όφεως τυπούμενος» διάβολος νεκρώθηκε από τον Χριστό .

.Στην ράβδο του Ααρών που βλάστησε, προκρίνοντας έτσι για την θέση του ιερέα, αυτόν και την φυλή του Λευί  που αντιπροσώπευε .

Από το ξερό ραβδί του Ααρών βγήκαν φύλλα και καρύδια (ΑΡΙΘΜΟΙ: 17/16-27). Όπως  η ξερή και στείρα «εκκλησία των εθνών», εξάνθησε  το ξύλο του Σταυρού κι’ εβλάστησε «καρπόν ζωής», δηλαδή τον «εν αυτώ κρεμασθέντα  Σωτήρα Χριστόν ».

.Στην ράβδο του Μωϋσέως, όταν μ’ αυτήν χτύπησε τον βράχο στην έρημο κι ανέβλυσε νερό χάριν των σκληρόκαρδων Εβραίων.

Ο Απόστολος Παύλος στην πέτρα εκείνη βλέπει τον Χριστόν, «έπινον γαρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας. η δε πέτρα ην ο Χριστός». Λέει η Παλαιά διαθήκη, ότι ο Μωϋσής χτύπησε την πέτρα μια και δύο, και οι πατέρες βλέπουν σ’ αυτή την έκφραση την οριζόντια και την κάθετη διάσταση, την διαγραφή δηλαδή του σχήματος του Σταυρού. (ΕΞΟΔ:17/1-7)

.Τύπον του Σταυρού υποδήλωσε και ο Ιησούς του Ναυή, όταν ύψωσε τα χέρια στον ουρανό και ζήτησε από τον Θεό την παράταση της ημέρας, με αποτέλεσμα να καθηλώσει τον ήλιο και την σελήνη στις θέσεις τους (ΙΗΣ.ΝΑΥΗ:10/12-13).

Τότε παρατάθηκε το φως και εξολοθρεύθηκαν οι εχθροί του Θεού. Κατά την σταύρωση του Ιησού Χριστού σκοτίσθηκε το φως, για να εξουδετερωθούν οι νοητοί εχθροί του Θεού με την κατάβαση του Κυρίου στον άδη.

.Τύπος του Σταυρού ήταν τα δύο ξύλα που αναζητούσε η πτωχή χήρα από τα Σαρεπτά της Σιδωνίας, η οποία κατά τον καιρό της πείνας φιλοξένησε στο σπίτι της τον προφήτη Ηλία (Γ΄ ΒΑΣ: 17/12-15).

.Στο Ξύλο που, με υπόδειξη του Θεού, έβαλε ο Μωϋσής μέσα στο νερό της πηγής Μερράς κι’ από πικρό που ήταν το μετέβαλε σε γλυκό (ΕΞΟΔΟΣ: 15/22-27).

Ο Κοσμάς ο Μελωδός σε κάποιο τροπάριό του λέει πως το θαύμα αυτό προεικόνιζε την μεταβολή των Εθνών από την ασέβεια στην ευσέβεια., δια του Σταυρού. Την ίδια γνώμη έχει  ο Κύριλλος Ιεροσολύμων και ο Θεοδώρητος .

.Στην  παράταξη του Ισραηλιτικού λαού γύρω από την σκηνή του μαρτυρίου (ΑΡΙΘΜΟΙ:2/1-34)

Ο Μωϋσής   κατ’ εντολήν του Θεού, παρέταξε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ με τρόπο που τρεις να είναι στο βόρειο μέρος της σκηνής, τρεις στο νότιο, τρεις στο ανατολικό και τρεις στο δυτικό. Μ’ αυτό τον τρόπο σχημάτισαν Σταυρό .

.Στην ευλογία του πατριάρχη Ιακώβ, στα παιδιά του γιου του Ιωσήφ, Εφραίμ και Μανασσή.

Λέει η Παλαιά Διαθήκη πως γέροντας πια ο Ιακώβ  (140 χρονών ) κυρτός και χωρίς καλή όραση, πήγε να ευλογήσει τα εγγόνια του που του παρουσίασε ο γιος του Ιωσήφ, στην  Αίγυπτο. Ο πατέρας τους, έβαλε, στα δεξιά τον Εφραίμ και στα αριστερά τον Μανασσή. Ο Ιακώβ δεν τους ευλόγησε απλώνοντας το δεξί χέρι του αντίστοιχα στον Εφραίμ και το αριστερό στον Μανασσή, αλλά αντίστροφα, σταυρωτά,προτυπώνοντας έτσι την  ευλογία του Σταυρού στην Εκκλησία. Μάλιστα  στην συνέχεια ο Ιωσήφ που θεώρησε πως λόγω γήρατος ο πατέρας του έκανε λάθος, του έπιασε τα χέρια και πήγε να βάλει το δεξί στον Εφραίμ και το αριστερό στον Μανασσή, οπότε και συνάντησε την αντίσταση του γέροντα που προφήτεψε πως ο νεότερος θα ηγηθεί κι’ ο μεγαλύτερος  αδελφός θα ακολουθήσει, θα είναι «λαός ». (ΓΕΝ: 48/13-20)

.Στην προσκύνηση από τον Ιακώβ, της ράβδου του γιου του Ιωσήφ.

Πριν πεθάνει ο γέρος πια Ιακώβ έβαλε τον γιο του Ιωσήφ να του ορκισθεί πως δεν θα αφήσει στην Αίγυπτο την σορό του ,αλλά θα την μεταφέρει στην Χεβρών που ήταν θαμμένοι, ο Αβραάμ και η Σάρα, και ο πατέρας του Ισαάκ. Πράγματι ο Ιωσήφ ορκίστηκε και τόσο ευχαριστήθηκε ο Ιακώβ, που έσκυψε και φίλησε την άκρη από το ραβδί του γιου του. (ΓΕΝ: 47/31).

Την προσκύνηση αυτή οι πατέρες ερμηνεύουν ως την προτύπωση της προσκυνήσεως του Σταυρού του Χριστού.

.Στον Ισαάκ που βάδιζε ανύποπτος προς την θυσία φορτωμένος με τα ξύλα για το θυσιαστήριο, ακολουθώντας γρήγορα τον πατέρα του.

.Στην ράβδο του Μωυσέως που μεταβλήθηκε σε μεγάλο φίδι και μεταμόρφωσε τις ράβδους των Αιγυπτίων, καταπίνοντάς τα,

Αργότερα με την ίδια ράβδο, ο Μωϋσής μετέβαλε το νερό του Νείλου σε αίμα, για να μη μπορούν να πίνουν οι Αιγύπτιοι, κι’ άλλοτε μεν έβγαζε από τα νερά βατράχια, άλλοτε έριχνε ακρίδες, σκνίπες, κι’ άλλοτε πάλι σκότος βαθύ.

.Στο «στύλο του πυρός » και στο «στύλο της νεφέλης » με τα οποία ο Θεός οδηγούσε τον λαό του στην έρημο .

.Στον τρόπο προσευχής του προφήτη Ιωνά, όταν μέσα στο κήτος ανέπεμπε ικεσία πρὸς τὸν Θεό (ΙΩΝΑΣ:2).

Τον σταυρὸ προδιέγραψε ο Ιωνάς. Δὲν λέγει βέβαια ἡ Γραφή, ἂν ὕψωσε τὰ χέρια του, ἀλλά ἔτσι τὸν φαντάζεται ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση. Αὐτὸ ψάλλει καὶ ὁ μελωδὸς Κοσμᾶς: «Νοτίου θηρὸς ἐν σπλάγχνοις παλάμας Ἱωνᾶς σταυροειδῶς διεκπετάσας τὸ σωτήριον πάθος προδιετύπου σαφῶς».

Λοιπές προτυπώσεις του Τιμίου Σταυρού, κατά τις Πατερικές ερμηνείες

*Στὸν Ἀδὰμ ὡς «ξύλον τῆς ζωῆς» (Γεν. 2, 9˙ 3, 22-24) καὶ ὡς πρωτευαγγέλιο (3, 15),

*Στὸν Ἀβραὰμ ὡς φυτὸ σαβὲκ (Γεν. 22,13),

*Στὸν Δαβὶδ ὡς βακτηρία καὶ ράβδος σιδηρᾶ (Ψαλμ. 2, 9- 22, 4· 44, 7· 73, 2˙ 109, 2), ὡς ἄφεση (Ψαλμ. 102, 11-12), ὡς ὑποπόδιο (Ψαλμ. 98, 5˙ 131, 7), ὡς σημεῖο (Ψαλμ. 59, 5-6˙85, 17),

*Στοὺς προφῆτες ὡς «ἀξίνη» (Δ΄ Βασ. 6, 1-7), ὡς θανατηφόρο βότανο (Ἱερ. 11, 19), ὡς γράμμα ταῦ (Τ) (Ἰεζ. 9, 4).

Πηγές : Προσκυνητής: Οι προτυπώσεις του Σταυρού στην Παλαιά Διαθήκη.

https://proskynitis.blogspot.com/2013/09/blog-post_5014.html

-Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα. Τύποι του Τιμίου Σταυρού και προφητείες περί αυτού. Στ. Ν. Σάκκου