Η ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ/ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
«Ἀγάπη πού
δέν ἔχει στοιχεῖα σωτηρίας
εἶναι πλάνη
τοῦ διαβόλου»
Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ
ΜΕΡΟΣ 8ο
Ζ. ΟΙ
ΑΓΑΠΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ (ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ
ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ
ΑΓΑΠΗΣ) ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΡΚΙΣΜΕΝΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Απάτη Οικουμενιστών.
Νεοεποχητών ταυτότης.
Θέλξις ανοήτων.1
Ραδιουργία αγαπολόγων.
Ωραιοποιημένη πλεκτάνη.
Πανουργία αλαστόρων.2
Ιουδαϊσμού δολοπλοκία.
Νυκτιπλάγκτων παγίς.3
Ηδυγολογία ακατήχητων.4
Αμετανοήτων δοξοσοφία.
Γάγγραινα κοινωνική.
Αλαζονείας συνήγορος.
Παραχάραξη (χριστιανικής) αγάπης.
Ορφναίων (υπ-ανθρώπων) σύνθημα.5
Λεηλασία (άδολων) ψυχών.
Ολεσηνόρων σημαία.6
Γοητεία ολιγόπιστων.7
Ιάλεμος απωλείας.8
Αντιχριστιανισμός συγκεκαλυμμένος.
1. Mετά από όσα έχουμε
αναφέρει μέχρι τώρα περί αγάπης, εύλογα γεννάται το ερώτημα: Πότε και πως θα
νοιώσει ο άνθρωπος το Άγγιγμα αυτής της Χριστιανικής Αγάπης;
Είναι βέβαιο ότι ποτέ ΔΕΝ πρόκειται να νοιώσει
αυτό το Θεόδοτο άγγιγμα, οιοσδήποτε άνθρωπος, όταν:
α. Χωρίς να έχει ανοίξει την Αγία Γραφή ή έχοντας ξεφυλλίσει
επιπολαίως και επιλεκτικώς τις σελίδες της, χαρακτηρίζει με θρασυστομίαν την
μεν Παλαιά Διαθήκη σαν Πορνογράφημα ή Θρησκευτική Ιστορία των Εβραίων, την δε
Καινή Διαθήκη σαν ένα «αξιόλογο» θρησκευτικό κείμενο, ενώ είναι σαφέστατα
καταγεγραμμένο ότι ένας είναι ο Θεός της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης:
«Ο Θεός των πατέρων ημών ήγειρεν Ιησούν, ον
ημείς διαχειρίσασθαι κρεμάσαντες επί ξύλου. τούτον ο Θεός αρχηγόν
και Σωτήραν ύψωσε τη δεξιά αυτού δούναι μετάνοια τω Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών»
(ΠΡΑΞΕΙΣ: 5/30-31).
«…έστιν ο κατηγορών
υμών Μωϋσής, εις
ον υμείς ηλπίκατε. ει γαρ επιστεύετε Μωϋσεί, επιστεύετε αν εμοί. περί γαρ εμού
εκείνος έγραψεν» (κατακρίνεστε από τον Μωϋσή, στον οποίο στηρίζετε
τις ελπίδες σας. Διότι, αν πιστεύατε στον Μωϋσή, θα πιστεύατε κι εμένα, διότι ο Μωϋσής έγραψε
για μένα» (ΙΩΑΝ:5/45-46).
Συνεπώς όποιος αγνοεί ή
δεν δέχεται τον Ιαχβέ
της Παλαιάς Διαθήκης, τον Θεόν του παλαιού λαού Ισραήλ που είναι ο άσαρκος και
μη αποκεκαλυμμένος Ιησούς Χριστός, ή δέχεται την Καινή Διαθήκη απλώς
ως ένα θρησκευτικό βιβλίο και όχι ως το Αυθεντικό-Θεόπνευστο κείμενο, τότε
αγνοεί/απορρίπτει την Χριστιανική αγάπη έστω και εάν αγαπολογεί αδολεσχώντας
ακαταπαύστως…
β. Ο ίδιος είναι άθεος, αλλόδοξος ή αιρετικός δηλαδή δεν
πιστεύει ότι υπάρχει θεός, λατρεύει ως θεόν άλλον εκτός του Ιησού Χριστού, ή
υποκρίνεται ότι λατρεύει τον Χριστόν εθελοθρησκεύοντας. Με άλλα λόγια όταν
πιστεύει ή λατρεύει κάτι ή κάποιον διαφορετικόν από τον αληθινόν Θεόν, τον Θεάνθρωπον
Ιησούν Χριστόν.
Συνεπώς δεν έχει
δικαίωμα να χρησιμοποιεί σαν επιχείρημα την ρήσιν του Ευαγγελίου: «Ο Θεός αγάπη εστίν», καθ’ όσον δεν γνωρίζει
ούτε αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστόν ως αληθινόν Θεόν. [ ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ Θεὸς
ἀγάπη ἐστίν. (Α΄ ΙΩΑΝ: 4/8)] και
αγνοεί παντελώς το αληθινό νόημα της φράσεως «Ο Θεός αγάπη εστίν».
γ. Αγνοεί ή αποφεύγει να διευκρινίσει σε ποιους απευθύνετο ο
Χριστός και ποιους εννοούσε με τις λέξεις «αλλήλους»,
«πλησίον» και «εχθρούς». Φρονώντας λοιπόν, ότι η παραπάνω ρήση του Κυρίου
αφορά στους πάντες, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος, αδελφών ή εχθρών, αθέων
ή θρησκευομένων, περιπίπτει σε πλάνη συγγνωστή ή εξ αγνοίας, περί αγάπης,
ταυτίζοντας αφελώς ή σκοπίμως, την ανθρώπινη αγάπη οποιασδήποτε μορφής, με την
μοναδικότητα της Αγιογραφικής τοιαύτης.
δ. Κάνει επωνύμως, δημοσίως και επιδεικτικώς, φιλανθρωπικές
δωρεές και από υπερηφάνεια και ματαιοδοξία, λαμβάνει τα αποδεικτικά έγγραφα των
δωρεών του, προκειμένου να πολλαπλασιάζει τα δωρηθέντα ποσά, στις μεγενθυντικές
αρπάγες του φοροαπαλλακτικού Συστήματος και να αυτοπροβάλλεται στην κοινωνία ως
ευεργέτης και φιλάνθρωπος.
Επειδή η επιδειξιομανία
και ματαιοδοξία είναι ψυχικές
ασθένειες που κυριεύουν τούς ανθρώπους οι οποίοι έχασαν ή δεν απέκτησαν ποτέ
ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ, τέτοιος άνθρωπος είναι αξιολύπητος και ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ! Σ’ αυτόν
υπενθυμίζουμε:
- Από το βιβλίο των
Παροιμιών τα λόγια του σοφού Σολομώντος: «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα
ματαιότης».
-«Η ταπείνωση καί η κακοπάθεια ελευθερώνουν τόν ανθρωπο από κάθε
αμαρτία, καθώς κόβει η μιά τά πάθη της ψυχης καί η αλλη τά πάθη του σώματος.
Αυτό εκανε καί ο μακάριος Δαβίδ καί προσευχόταν στό Θεό λέγοντας: «Δές τήν
ταπείνωσή μου καί τόν κόπο μου καί συγχώρεσε ολες τίς αμαρτίες μου» (Άγιος
Μαξιμος, περί αγάπης λόγος, 76).
ε. Υπογράφει υποκριτικώς και απατηλίως, Συμφωνίες Ειρήνης και
καταπαύσεως εχθροπραξιών, τις οποίες κατά κανόνα παραβιάζει και εκ των υστέρων,
επιτρέπει στους σιδηρόφρακτους Πραιτωριανούς των αφεντικών του, να προκαλούν
τον τρόμο και τον θάνατο στους λαούς, προκειμένου να:
- Διαφυλάττουν τα
συμφέροντα των Πολεμικών Βιομηχανιών,
των Διεθνών Εμπόρων Οπλικών συστημάτων, Λευκής Σαρκός και Ναρκωτικών.
- Να επιβαρύνουν
αβαστάκτως τους προϋπολογισμούς των κρατών τους με υπεραγορές οπλικών
συστημάτων, που καταλήγουν μετά βεβαιότητος στην οικονομικο-στρατιωτική
εξάρτηση, την οικονομική δυσπραγία των λαών και την πτώχευση των κρατών.
στ. Ως υπεύθυνος κυβερνήτης ή υπουργός ενός κράτους, από
ανικανότητα ή σκοπιμότητα, επιλέγει ή προτείνει αντιστοίχως, την λύση των
αλόγιστων εξωτερικών δανεισμών, προκειμένου να δημιουργήσει προσκαίρως κλίμα
οικονομικής ευφορίας στον λαόν, εκμεταλλευόμενος δεόντως, καταλλήλως και προς
ίδιον όφελος, την πρόσκαιρη οικονομική ευπραγία.
Τέτοιες ενέργειες
απατηλής ανθρώπινης αγάπης, αργά ή γρήγορα δανοίγουν τις διόδους ατελεύτητου Δανεισμού
των κρατών από τις Παγκόσμιες Τράπεζες και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείον και
αλλαχού, οι οποίες πάντοτε καταλήγουν στην οικονομική (και όχι μόνον)
υποδούλωση των λαών (χαρακτηριστικόν παράδειγμα η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα
των Μνημονίων, με πολλούς υπευθύνους/οικονομικούς δολοφόνους όλων των αποχρώσεων
του υφισταμένου κοινοβουλευτικού πολιτικού φάσματος).
ζ. Δέχεται χωρίς αντίδραση τον εκμαυλισμό της Νεολαίας, από
τα ΜΜΕ και την θεοποίηση της διαφθοράς και της πορνείας, ακούγοντας τους
πρωταγωνιστές να λέγουν τις συνήθεις επωδούς: «Δικό μου είναι το κορμί, ότι θέλω το κάνω» (Δικό του; Αυτός ή Αυτή
το εδημιούργησε; Τότε αυτός θα μπορεί και να το ξαναφτιάξει από την αρχή,
δηλαδή να γίνει Αθάνατος) ή «Είμαι
ελεύθερος να κάνω ότι νομίζω σωστό» ή «Αν είσαι αντίθετος με όλα αυτά ,
τότε μη διαβάζεις εφημερίδες, μην ακούς ραδιόφωνο, μη βλέπεις τηλεόραση»
(Δηλαδή κλείσου στο σπίτι σου, μην μας ενοχλείς και άφησέ μας να καταστρέφουμε,
γιατί αλλοιώς......).
η. Εξομοιώνει την ευλογημένη συζυγική αγάπη και ηδονή, με το
πορνικό και εφήμερο ερωτικό πάθος, τον ευλογημένο γάμο με το μακρόβιο
επαγγελματικό συμφέρον και τον μοιχότροπο βίο ή την ετσιθελική διάζευξη (δηλαδή
διάλυση της οικογένειας), όποτε αυτός ή αυτή αποφασίζει. Στις ημέρες μας η
μοιχεία θεωρείται γνώρισμα ελευθέρου και ανεξάρτητου ανθρώπου, και ο
καταιγισμός των διαζυγίων επιβεβαιώνει την πλήρη διάσταση μεταξύ ανθρώπινης και
Ευαγγελικής αγάπης.
θ. Διαχωρίζει τα τέκνα του σε αμνούς και ερίφια, αλλά παρ’
όλα αυτά, μεταβαίνει στην εκκλησία, «τιμά» τις εικόνες και τους αγίους, κάνει
ευχέλαια οίκοι και επιδεικνύει φαρισαϊκή θεοσέβεια.
ι. Θησαυρίζει κακώς και αδιαφανώς, αποθησαυρίζει τα δολίως
και παρανόμως ιδιοποιηθέντα σε ξένες ή εγχώριες τράπεζες, και με τα κλοπιμαία
κάνει ελεημοσύνες, ενδύεται με ρουχισμόν Dior και Armani
και κινδυνεύει να υποστεί κύφωσι από το βάρος των χρυσών κοσμημάτων που φέρει
σε διάφορα μέρη του σώματός του/της.
Μιλάει μόνο για τον
εαυτό του, και επιθυμεί διακαώς να μιλάνε οι άλλοι μόνο γι’ αυτόν! Μαζεύει τις
φωτογραφίες του που μπήκαν στις εφημερίδες! Και διαβάζει στους άλλους γράμματα
που του στέλνουν και τον εκθειάζουν. Και ξεχνάει ότι οι εφημερίδες βάζουν και
φωτογραφίες εγκληματιών!
Όπως προείπαμε, η ματαιοδοξία είναι μια ψυχική ασθένεια.
Κυριεύει τούς ανθρώπους που έχασαν ή δεν απέκτησαν ποτέ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ. Και σ’αυτόν
υπενθυμίζουμε:
Την παραβολήν του
πλουσίου και του πτωχού και από το βιβλίο των Παροιμιών τα λόγια του σοφού
Σολομώντος: «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης».
ια. Κάτοχος ων, κάποιου ανώτερου ή ανώτατου κρατικού αξιώματος
φροντίζει μόνον για την αυλή του (και μάλιστα με παράνομη και παράλογη
διασπάθιση του δημοσίου πλούτου), ενώ υπάρχουν οικογένειες που φυτοζωούν και
άνεργοι που επαιτούν καθημερινά ή επιλέγει ως συνεργάτες, πρόσωπα του
οικογενειακού και επαγγελματικού του κύκλου, με κίνητρα αναξιοκρατικά,
ιδιοτέλειας και ανθρωπίνων συμπαθειών και παθών.
ιβ. Κάτοχος ων, υπεύθυνου συνδικαλιστικού αξιώματος εξαπατά τα
μέλη του συνδικάτου ότι αγωνίζεται για τα συμφέροντα τους, ενώ διατηρεί
ανοιχτούς τους διαύλους επαφής με την κομματική ηγεσία και την αδίστακτη/
ανάλγητη εξουσία, για κερδοφόρους και ιδιοτελείς σκοπούς.
ιγ. Κάτοχος ων, ανώτατης πολιτικής ή πολιτειακής θέσεως και
ενώ διακηρύσσει την προσήλωσή του προς την δικαιοσύνη, την ειρήνη, την
δημοκρατία, το Εθνικό συμφέρον και το δίκαιον του λαού που εκπροσωπεί, εξαπατά
τους πάντες και τα πάντα, υποτάσσεται άνευ όρων στο Δίκτυο των διαπλεκομένων
οικονομικών συμφερόντων, παραδίδει μυστικά της χώρας του σε εχθρούς και «πάντα
ενδιαφερόμενο», συμμετέχει σε τελετουργίες αποκρυφιστικών εταιρειών και στοών,
μεταφέρει παρανόμως χρήματα σε τράπεζες του εξωτερικού, συναλλάσσεται με
τοκογλύφους τραπεζίτες δανειστές και φοροδιαφεύγει, υπό την προστασίαν του
Συστήματος, χρησιμοποιώντας χίλιους-δύο
τρόπους…..
ιδ. Αγαπολογεί ακαταπαύστως, φαρισαϊκώς και αορίστως περί
αγάπης. Ισχυρίζεται δια των χειλέων και όχι δια καθαράς καρδίας, ότι πιστεύει
εις τον Θεόν ή σε «κάποια ανώτερη Δύναμη», χωρίς να διευκρινίζει ή να ομολογεί
ποιος είναι ο Θεός του, ή θεωρεί τον Ιησούν ως έναν άνθρωπον –Μύστην και όχι ως
τον Θεάνθρωπον (όπως πιστεύουν πλείστοι, αν όχι όλοι από τους δυτικοχριστιανούς
και όχι ολίγοι και από τους αυτοαποκαλούμενους ως ορθοδόξους)….
ιε. Κάτοχος όντας Αρχιερατικού αξιώματος βαττολογεί/αδολεσχεί
περί αγάπης από του άμβωνος της εκκλησίας ή δι’ ομιλιών και γραπτών
κειμένων, ενώ:
(1)
Δεν
έχει αναγνώσει ούτε έχει μελετήσει ΠΟΤΕ, τα κείμενα της Αγίας Γραφής (Πόσοι
άραγε από τους σημερινούς Ιεράρχες είναι γνώστες και μελετητές των Γραφών,
ιδιαιτέρως της Παλαιάς Διαθήκης; Μήπως αυτή δεν είναι μία από τις σοβαρότερες
αποστολές τους;)
(2)
Με
τα Έργα του ως Ποιμενάρχης (Αμοιβή για τέλεση Μυστηρίων, αύξηση της λεγόμενης
προσωπικής περιουσίας, απιστία στην εφαρμογή των Θεσπισμένων Κανόνων της Εκκλησίας,
συναλλαγές με εργολάβους κατασκευαστικών εταιρειών, κλπ), σταυρώνει κάθε ημέρα
τον Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν.
(3)
Κωφεύει
στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και εντολές-ερμηνείες των Πατέρων της
Εκκλησίας, περί ΑΓΑΠΗΣ (Αφορά στην περίπτωση που δεν έχει μελετήσει προσωπικά
την Αγία Γραφή), αναμασώντας τα περί ανθρώπινης αγάπης κατά τις αυθαίρετες
θεωρήσεις των Οικουμενιστών ή την δοκισησοφίαν του.
(4)
Με
την φρασεολογία και τα γραπτά κείμενά του υποτιμά εμφανώς τις δογματικές θεολογικές αρχές
και διαφορές από τους ετεροδόξους και αλλοδόξους καθώς και τους αιώνιους ιερούς
κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, χαρακτηρίζοντάς τα σαν αιτίες
εχθρότητος-μίσους, υπερτιμώντας μια απροϋπόθετη «αγάπη», δηλαδή ένα μοτίβο αντιθέσεως
μεταξύ αλήθειας και αγάπης, που απαντάμε συχνά στα έργα της σατανίστριας,
καθ’ ομολογίαν της, Αλίκης Μπέηλυ και
άλλων μορφών της Θεοσοφικής Εταιρείας και της μετεξελίξεώς της, την Nέαν Εποχή/Νew Age ( όπου ομιλούν για την «κακή θεολογία» και την «καλή αγάπη»);9
Μήπως κάνουμε λάθος ή
ιεροκατηγορούμε αναφερόμενοι σε σύγχρονους ποιμένες της εκκλησίας μας; Γιατί
δεν ακολουθούν το παράδειγμα του επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννου
Χρυσοστόμου; Ο Ιστορικός Παλλάδιος γράφει τα παρακάτω, για τον Ιωάννη τον
Χρυσόστομο:
«Εξετάζει
καλά το ταμείον, τους προϋπολογισμούς, τα εισοδήματα και τα έξοδα της
αρχιεπισκοπής του. Βρίσκει έξοδα
περιττά. «Ευρίσκει ανάλωμα ωφελούν την
εκκλησίαν ». Διατάσει αμέσως να σταματήσει η παροχή των χρημάτων αυτών και να
δοθούν για τους πονεμένους.
Διατάσει να πουλήσουν τα χρυσά και μεταξωτά
παραπετάσματα, τα πλούσια ιερατικά τους άμφια και να συγκεντρώσουν το χρήμα για
τους φτωχούς. Η εκκλησία έλεγε είναι μια
θριαμβεύουσα ομάδα αγγέλων και όχι χρυσωρυχείο. Το ποτήρι που ο
Χριστός προσέφερε στους μαθητάς στο Μυστικό Δείπνο δεν ήταν Χρυσό.
Ο Χριστός περιπλανιέται σαν άστεγος ξένος και
σαν ζητιάνος, αλλά σεις αντί να τον δεχθείτε κάνετε διακοσμήσεις. Δώστε λοιπόν τις βαρύτιμες διακοσμήσεις και
τα πολύτιμα άμφια για τους φτωχούς...».
Βέβαια ο σεπτός εκείνος
Ιεράρχης για τις ιδέες του περί Χριστιανικής Αγάπης, πέθανε από τις κακουχίες
στην εξορία. Ασφαλώς όμως θα βλέπει και
θα ακούει σήμερα τα αγαπολογικά κηρύγματα περί «αγάπης» των
σύγχρονων «χρυσοφόρων» Ιεραρχών μας....
ιστ. Τιμά, πιστεύει και λατρεύει φανερώς (γνωστές θρησκείες) ή
αποκρύφως (Ιουδαιοταλμουδισμός, Τεκτονισμός, Ιλλουμινατισμός, κλπ) ως θεόν, τον Διάβολον ή
Σατανάν (με το όνομά του ή ανωνύμως),
τους θεούς σύγχρονων ψευδοπροφητών- παλαιότερων ανθρώπινων «μυστών», τις ανύπαρκτες
θεότητες-δαιμόνια των παγανιστών-νεοειδωλολατρών…
ιζ. Κατηγορεί αβασίμως και συκοφαντεί ασυστόλως τον
Χριστιανισμόν για δήθεν εγκλήματα κατά των Ελλήνων και ειδικώτερα την
Ορθοδοξίαν, αφ’ ενός χαρακτηρίζοντάς την ως Ιουδαιοχριστιανισμόν, αφ’ετέρου
επικαλούμενος την προ αιώνων αποθανούσαν «πατρώαν» ειδωλολατρικήν θρησκείαν…Σ’ όλους
αυτούς υπενθυμίζουμε όσα έχουμε παρουσιάσει-αναλύσει μέχρι τώρα, περί
συνωμοσίας των τεσσάρων πρώτων αιώνων π.Χ. κατά των Ελλήνων και του
Χριστιανισμού (αναρτημενα ήδη στην ιστοσελίδα μας).
ιη. Ασχολείται με την αστρολογία, κάρτες ταρώ, χειρομαντεία,
κλπ συναφείς μεθόδους εξαπατήσεως των αφελών και ολιγόπιστων, επισκεπτόμενος
τους αυτοαποκαλούμενους «βασιλείς» και «βασίλισσες» των προβλέψεων που αντί να
επιλύουν «όλα τα προβλήματα» των ανθρώπων, όπως διατυμπανίζουν από τα ΜΜΕ,
γεμίζουν τους αφελείς και απελπισμένους με φρούδες ελπίδες και αυθαίρετες
προβλέψεις, αποσπώντας τους όχι ευκαταφρόνητα ποσά και ταυτόχρονα πλανώντας
τους.
Εκείνος που
ισχυρίζεται ότι αγαπά και βοηθά τους συνανθρώπους του για επίλυση των
προβλημάτων τους, δεν ζητά απ’ αυτούς ως αντάλλαγμα χρηματικά ποσά και σε
ωρισμένες περιπτώσεις ολόκληρες περιουσίες, φυσικά χωρίς αποτέλεσμα.
ιθ. Ποιμενάρχης ων, (Αρχιεπίσκοπος, επίσκοπος), κάτοχος
οιουδήποτε ιερατικού αξιώματος, κληρικός, ηγούμενος, μοναχός, ιεροκήρυκας της
Αληθείας των λόγων του Κυρίου:
- Διδάσκει χωρίς ντροπή καινοφανείς θεωρίες όπως αυτές
των παπικών περί δύο πνευμόνων και των κλάδων.
- Βασίζει την ρητορική
του στην ακαδημαϊκή γνώση και στις δημόσιες σχέσεις και όχι στην θεολογία ως
προσωπικό βίωμα των δωρεών του Θεού και θεοπτία.
- Συμπροσεύχεται με
καταδικασμένους αιρετικούς και αλλοδόξους, προδίδοντας την πίστη του, παρά τις
αντιδράσεις του πληρώματος της Εκκλησίας, των Εντολών της Αγίας Γραφής και τις
απαγορεύσεις των Κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
- Συμμετέχει σε
διαχριστιανικούς ή διαθρησκειακούς διαλόγους «προς αναζήτηση της αληθείας και
της ενότητος» αποδίδοντας έτσι «ένεκα της αγάπης», εκκλησιαστικότητα
σε αιρετικές και σχισματικές ομάδες.
- Αδιαφορεί για την
Ορθόδοξη θεολογία, επιμένοντας στην ανθρωποκεντρική ψευδο-φιλανθρωπία, που σημαίνει αφού δεν τον ενδιαφέρει ο Λόγος του
Θεού, δεν τον ενδιαφέρει ούτε ο συνάνθρωπος.
- Παραβαίνει τους Ιερούς
Κανόνες, θέτοντας αυτομάτως εαυτόν - συνειδητώς - εκτός Εκκλησίας.
- Εμμένει να τεκμηριώνει
τις αιρετικές δοξασίες του σε «μεταπατερικά» κείμενα, ακαδημαϊκούς,
οικουμενιστές θεολόγους, ιεράρχες και άλλους σύγχρονους «γκουρού και κορυφές της θεολογίας»,
σε αντίθεση με την διδασκαλία των αγίων Πατέρων και τις αποφάσεις των
Οικουμενικών Συνόδων.
- Αποδομεί την Ορθόδοξη
παράδοσή μας για να στηρίξει τα εκκοσμικευμένα φληναφήματά του.
- Αγαπά με την
αγαπολογική ερμηνεία της λέξεως, περισσότερο τους ανθρώπους και επιθυμεί να
είναι αρεστός σε αυτούς και όχι στον Θεό.
- Διαφημίζει την
απροϋπόθετη προσέγγιση με τους ετεροδόξους, και αλλοθρήσκους, προπαγανδίζοντας
ασύστολα και προωθώντας την, με τελικό σκοπό το ψευδεπίγραφο “ίνα ώσιν εν”.
- Καυχάται ότι “οι φύλακες,
έχουσι γνώσιν” αλλά σε συνέδρια, ημερίδες, συνεντεύξεις λέει τόσα αυθαίρετα και
αντι-αγιογραφικά, προκειμένου να ικανοποιήσει την αυταρέσκειάν του και τα ώτα
του αιρετικού ακροατηρίου του, που εκτρέπεται και ο ίδιος σε εθελοθρησκευτικές
δοκησισοφίες και αιρετικές αθλιότητες.
- Εκθειάζει το Παγκόσμιο
Συμβούλιο των Εκκλησιών και τους διαχριστιανικούς διαλόγους κάνοντας
«κοπτοραπτική» στα δόγματα της Ορθοδόξου πίστεως, συντασσόμενος με όσους
“ορθοδόξους” οικουμενιστές επιθυμούν σφόδρα τον διάλογο με τους ετεροδόξους και
κατηγορώντας όλους τους άλλους ορθοδόξους, ως φανατικούς, ζηλωτές,
φουνταμενταλιστές, κλπ
- Διώκει τους αγωνιστές
και ομολογητές της Πίστεώς μας για να διατηρήσει τα οφφίκιά του, τα εγκόλπιά
του, τις προσωπικές καλές σχέσεις με τους διεθνιστές-οικουμενιστές, αφήνοντας
ανενόχλητο και ανεμπόδιστο τον Πονηρό να σκανδαλίζει,
- Ζηλεύει την δόξα, το
αξίωμα και την καριέρα του Βησσαρίωνος, προτιμά το παπικό πάλλιο10 από το ορθόδοξο πετραχήλι.
- Αμφισβητεί την Μοναδικότητα, την Αγιότητα, την Καθολικότητα
και Αποστολικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και παράλληλα ομιλεί ανοήτως και
βλασφήμως περί
Καθολικισμού και Ρωμαιοκαθολικισμού, αντί παπισμού, περί καθολικών/ρωμαιοκαθολικών,
αντί παπικών, περί καθολικής εκκλησίας αντί
Παπικής
παρασυναγωγής. …
- Δεν ομιλεί για να
κατευθύνει και να καθοδηγεί τον ευλαβή λαό αλλά επιμένει να σιωπά ενώ ο λαός
προσβλέπει σ’ αυτόν και αναμένει την προβολή των θέσεων της Εκκλησίας, τώρα που
η πίστη μας κινδυνεύει, τώρα που η Ορθοδοξία μας βάλλεται εκ των έσω, τώρα που
οι περισσότεροι σιγούν, συμπεριλαμβανομένων πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και των
αρχιεραρχών-ιεραρχών …
- Πιστεύει, μετά την απραξία και ακαμψία των αιρετικών, μέσω
των ατέρμονων διαθρησκειακών διαλόγων, ότι οι οικουμενιστές θα
συνειδητοποιήσουν τελικώς την πλάνη τους και θα απομακρυνθούν από τους Θρόνους
τους, όταν η εκκλησιαστική ιστορία εδώ και αιώνες διδάσκει το αντίθετον,
τουτέστιν οι αιρετίζοντες Επίσκοποι έκαναν χρήση της εξουσίας τους εις βάρος
των αντιαιρετικών ορθοδόξων που αποτειχίζονταν και μόνον εις αυτούς.
2.
Όλες οι παραπάνω κυριώτερες κατηγορίες των ανθρώπων, μαζί με άλλες συναφείς,
συνιστούν τους αρνητές
της Χριστιανικής Αγάπης και
αντιστοίχως τις στρατιές, ναι δυστυχώς τις στρατιές, των καθοδηγητών και
υπερασπιστών, των αυτόκλητων και αυτόφωτων «διδασκάλων» ή προπαγανδιστών της ανθρώπινης αγάπης.
Όλοι αυτοί που εκφράζουν τις πολυποίκιλες μορφές της απατηλής ανθρώπινης αγαπολογίας:
α. Συγκροτούν την πανστρατιά των οπαδών ή υπερασπιστών της
Ανθρώπινης Αγάπης που αποδέχονται ανάλογα κείμενα ή επαναλαμβάνουν/ μιμούνται
τις ιδέες και θεωρίες του συνοθυλεύματος των παγκόσμιων Καθοδηγητών-ΑΓΑΠΟΛΟΓΩΝ
που απονέμουν διθυραμβικά εις εαυτούς, τον τίτλο κυριότητος του διδασκάλου της
ΑΓΑΠΗΣ, στο όνομα δήθεν του Ανθρώπου, του Ανθρωπισμού, του αντιρατσισμού, της
διεθνούς ειρήνης και της παγκόσμιας (Αντιχριστιανικής) Αδελφότητος.
β. Είναι οι Αρνητές της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ή ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ που
δεν πρόκειται ποτέ, εάν δεν μετανοήσουν ειλικρινώς, να νοιώσουν το Άγγιγμα Της.
γ. Είναι οι κήρυκες της Επιφανειακής, Επίπλαστης, Σαρκικής
Ατελούς, Φαρισαϊκής, Εγωϊστικής, Πεπερασμένης και Ορθολογιστικής ΑΓΑΠΗΣ, που
δεν οδηγεί στην Σωτηρία αλλά στον
Δεύτερο Θάνατο.
δ. Είναι οι Υμνωδοί της δόλιας, εκπίπτουσας, απατηλής και
ψεύτικης Αγάπης, η οποία εκπορεύεται από το αυτοθεωρούμενο ως Λογικόν, τις
Ανθρώπινες επιθυμίες και αισθήσεις και όχι από το Άγιο Πνεύμα. Όμως:
«Η Αγάπη είναι καρπός
του Αγίου Πνεύματος» (ΓΑΛΑΤΕΣ: 5/22).
«Τις γαρ οίδεν ανθρώπων
τα του ανθρώπου, ει μη το Πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ; / Ποιος από τους
ανθρώπους ξέρει τι είναι ο άνθρωπος, παρά
μόνο το πνεύμα που είναι μέσα του (το πνεύμα του Θεού που κατοικεί στον
άνθρωπο; )» (Α! ΚΟΡΙΝΘ: 2/11).
«Ο άνθρωπος δεν
γνωρίζει ποιος είναι άξιος αγάπης ή αποστροφής και μίσους» (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ:
9/1-6).
Ποιος από αυτή την
Συνομοταξία Ανθρώπων ή καλύτερα Ανθρωποειδών, θα ισχυρισθεί ότι αγαπά τους
ανθρώπους με τον Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος;
Γιατί αν το ισχυρισθεί πρέπει να το αποδείξει. Και οι αποδείξεις ευρίσκονται ΟΛΕΣ στα
κείμενα των Ιερών Γραφών.
Τα προαναφερθέντα
εμφανίζουν την Αρνητική πλευρά της Αγάπης που δεν έχει καμμία ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με
την Ορθόδοξη πίστη, την Αληθινή Αγάπη ή ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, όπως προκύπτει μέσα από τα
κείμενα της Αγίας Γραφής, του ιδίου του ΧΡΙΣΤΟΥ και των Αποστόλων του.
Όμως αυτή δεν
είναι Αγάπη, είναι ΑΠΑΤΗ που οδηγεί στο πουθενά και στην αιώνια καταδίκη.
Παρά
ταύτα, ο κοσμικός άνθρωπος ή Κοσμοπολίτης που δεν γνωρίζει τι ζητά, επιμένει
στην λύση της Κοσμικής Αγάπης. Αδιαφορεί για την Θεϊκή Αγάπη είτε γιατί
αρνείται τον Χριστό, είτε γιατί ερμηνεύει τον Θείον Λόγον σύμφωνα με το
διαταραγμένο Λογικό του και τις κοσμικές επιθυμίες του. Ψάχνει σε λάθος μέρη
γι’ αυτήν και της δίνει ανθρώπινα ονόματα και «ανθρωπιστικές» ερμηνείες.
Περιφρονεί με τους φόβους, την άγνοια και την έλλειψη κατηχήσεως, τον τρόπο που
του υποδεικνύει ο Θεός για να την βρεί.
Και
όλοι μας βλέπουμε τα οδυνηρά αποτελέσματα από την κυριαρχίαν της κοσμικής
αγάπης στις σημερινές τεταραγμένες και αναρχοκρατούμενες κοινωνίες.
3. Οι άνθρωποι όλων των
παραπάνω κατηγοριών και άλλων συναφών, άθεοι, αντιχριστιανοί, αλλόδοξοι,
αιρετικοί, ορθοδοξίζοντες και ειδωλολάτρες, όσοι δεν έχουν ορθόδοξη πίστη προς
τον τριαδικό Θεό, έστω και αν υποστηρίζουν ότι έχουν μεταξύ τους αγάπη ή ότι
αγαπούν τους συνανθρώπους τους, αγνοούν την αληθινή Αγάπη και δεν πρόκειται να
νοιώσουν το άγγιγμά της, εάν δεν μετανοήσουν ειλικρινώς.
ΟΛΟΙ
ΑΥΤΟΙ, είναι ξένοι προς την καθαρήν αγάπην γιατί είναι απομεμακρυσμένοι από τον
Αληθινό Θεό. Και όχι μόνον αυτό. Είναι ορκισμένοι πολέμιοι της Αγάπης του Χριστού,
τουτέστιν εχθροί του ίδιου του Χριστού, εκτός από τους ανόητους και ακατήχητους
ορθοδοξίζοντες χριστιανούς, οι οποίοι
καίτοι ισχυρίζονται ότι είναι χριστιανοί, ακουσίως μετατρέπονται σε
πολεμίους του Χριστού. Πως συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Έστω και αν ισχυρίζονται ότι αγαπούν, εφ’ όσον δεν
αγάπησαν τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, με τον τρόπον που Εκείνος εδίδαξε και περιλαμβάνεται
στην Αγία Γραφή, η αγάπη τους είναι φαρισαϊκή, ψεύτικη, απατηλή.
«Πρέπει
πολύ να προσέξουν και όσοι παρασύρονται από τα υποκριτικά χαμόγελα και τας
δολίας προσφοράς αιρετικών φιλανθρωπικών οργανώσεων, Παπικών, ουνιτικών,
Προτεσταντικών, Χιλιαστικών κλπ ή άλλων δήθεν φιλανθρωπικών σωματείων από τα
οποία όμως λείπει ο Χριστός, όπως ο Μασωνισμός, ο Ροταριανισμός κλπ..... Ίσως
απορρήσει ο αναγνώστης και θεωρήσει τα γραφόμενα ως έλλειψιν αγάπης και
μισαλλοδοξίαν. Και όμως δεν έχει δίκαιον. Διότι λησμονεί από που πηγάζει, εμπνέεται και ζωοποιείται
η Χριστιανική αγάπη......».11
Ευλογημένον
το Νέον Έτος 2017 μ.Χ.
ή
7.525 από Κτίσεως Κόσμου
Συνεχίζεται
1 Θέλξις= κατάθελξις, μάγεμα
2 Αλάστωρ-ορος= Μιαρός, κατηραμένος
3 Νυκτίπλαγκτος= Ο εν νυκτί πλανών
4 Ηδυγολογία= Κολακεία
5Ορφναίος,α,ον=
Σκοτεινός,
νυκτερινός (ο δρων κυρίως κατ’ εντολήν των σκοτεινών δυνάμεων).
6 Ολεσήνωρ-ορος (ο,η)= Ο/η καταστρέφων τους
ανθρώπους.
7 Γοητεία= Απάτη, μαγεία, κλπ
8 Ιάλεμος= Θρήνος, κοπετός.
9 Μήπως κάποιοι ιεράρχες μας μας
αποκρύπτουν ότι έχουν μορφωθεί σε ειδικά «ιδρύματα» και παρηκολούθησαν ειδικά
«μαθήματα» της κοσμοθεωρίας των Θεοσοφιστών, αφού τελευταία αποδείχθηκε ότι τα
κείμενα της Έλενα
Μπλαβάτσκυ διάβαζε μέχρι και … ο Elvis Presley;
10 Το Πάλλιον ή Πάλιο εκ
του λατινικού ονόματος Pallium
ονομαζόταν κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους κάθε τετράπλευρο τεμάχιο υφάσματος ή
ορθογώνιο παραλληλόγραμμο για οποιονδήποτε σκοπό κι αν χρησιμοποιούταν (π.χ.
προπέτασμα, κλινοσκέπασμα ή ως τάπητα ακόμη και ως σάβανο), ειδικότερα όμως
αποτελούσε τεμάχιο ενδυμασίας που αντιστοιχούσε με το αρχαίο ελληνικό ιμάτιον.
Από την αρχαία Ρώμη στους πρώτους
χριστιανικούς αιώνες το πάλλιο εισήχθηκε στη τότε Δυτική Ορθόδοξη Εκκλησία που
εξελίχθηκε σε είδος ωμοφορίου που φέρονταν πάνω από την λειτουργική στολή των
Αρχιερέων.
Στη Παπική «Εκκλησία» (βλέπε παρασυναγωγή)
το πάλλιο φέρει ιδιαίτερη συμβολική αξία δεδομένου ότι ο επίσκοπος Ρώμης και
στην συνέχεια ο Πάπας, συνηθίζει να αποστέλλει πάλλιο ως δώρο σε αρχιερείς σε
ένδειξη ιδιαίτερης τιμής αλλά και ταυτόχρονα προς ένδειξη της υπεροχής του και
των πρωτείων του. Το Πάλλιο αυτό σήμερα είναι λεπτή υφασμάτινη ταινία που
φέρεται ως περιλαίμιο. Χαρακτηριστικά απεικονίζεται στον εκάστοτε Παπικό θυρεό,
στη Σημαία καθώς και στο Εθνόσημο του Βατικανού, ακριβώς κάτω από την παπική
τιάρα.
11 Χριστιανισμός και ανθρωπισμός, Νικ.
Βασιλειάδης, 1992, σ.464-465.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου