Η ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ-ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ/ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ  ΑΓΑΠΗ

«Ἀγάπη πού δέν ἔχει στοιχεῖα σωτηρίας

εἶναι πλάνη τοῦ διαβόλου»

Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

ΜΕΡΟΣ 16ο

ΙΑ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ-ΑΣΚΗΣΗ ΒΙΑΣ-ΠΟΛΕΜΟΣ1

1.  Γενικά

Στις ζοφερές ημέρες που διανύει σήμερον η ανθρωπότης, διαπιστώνουμε ένα παθιασμένο μίσος κατά του Χριστιανισμού να σαρώνει τον πλανήτη, πρωτοστατούντων των αιμοσταγών Ισλαμιστών και ακολουθούντων των ιουδαιοκρατούμενων ετεροδόξων ψευτοχριστιανών της Δυτικο-κεντρικής Ευρώπης.

Ελάχιστοι είναι οι παγκόσμιοι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες που δια λόγων και έργων δηλώνουν πρόθυμοι να αντιδράσουν σθεναρώς, να μιλήσουν ενάντια σε αυτές τις αυξανόμενες διώξεις των Χριστιανών, και μετρώμενοι στα δάκτυλα είναι εκείνοι που τονίζουν ευθαρσώς τις αιτίες της πρωτοφανούς αντιχριστιανικής υστερίας Ισλαμιστών και αιρετικών «χριστιανών»,  του πρωτόγνωρου αντιχριστιανικού κύματος που κατακλύζει Ανατολή και Δύση, με διαφορετική μορφή, σε κάθε περίπτωση.

Με ποταμούς αίματος και φρικιαστικές εκτελέσεις κυρίως στην Ανατολή αλλά και τρομοκρατικές επιθέσεις στην Δύση και αναιμάκτως αλλά συνήθως νομοθετικώς, στην «χριστιανική» Δύση!

Σε πολλά μέρη της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και της Ασίας, οι πιστοί Χριστιανοί, Ορθόδοξοι και ετερόδοξοι, δέχονται αμείλικτες επιθέσεις και διωγμούς από φανατικούς-τρομοκράτες, εκκλησίες καταστρέφονται, ιερείς και λαϊκοί σφαγιάζονται κατά φρικιαστικόν τρόπον.  Σε ορισμένες περιοχές η βία έχει γίνει τόσο ακραία ώστε, οι Χριστιανοί εν γνώσει τους διακινδυνεύουν την ζωή τους, μόνο και μόνο για να πάνε στην λειτουργία των εκκλησιών τους κάθε εβδομάδα.

Παράλληλα, στην αντιχριστιανική Δύση, οι Ταλμουδιστοκρατούμενες κυβερνήσεις ψηφίζουν νόμους, με πρόσχημα την ανεξιθρησκεία και την παγκόσμια αγάπη-αδελφότητα (αγαπολογία), στην προσπάθειά τους να εμποδιστεί η εξάπλωση της χριστιανικής (Ορθοδόξου) πίστεως και ει δυνατόν, να εξαφανισθεί η Χριστιανική πίστη (Ορθοδοξία).  

Η παραπάνω πασιφανής διαπίστωση σε συσχετισμό με όσα έχουμε αναφέρει μέχρι τώρα περί Χριστιανικής Αγάπης του πλησίον και των εχθρών μας, περί συμπεριφοράς των ορθοδόξων απέναντι σε αιρετικούς και αλλοδόξους,  είναι βέβαιον ότι δημιουργεί σε πολλούς μερικά εύλογα ερωτήματα:

-Επιτρέπεται ο χριστιανός, υποστηρικτής της αληθούς χριστιανικής αγάπης, να φέρει όπλο και να το χρησιμοποιήσει, για λόγους καθαρά, αυτοάμυνας ή απαγορεύεται από τον Λόγον του Κυρίου;

-Εάν οι εχθροί μας (ομόδοξοι, ετερόδοξοι, αλλόδοξοι, κλπ) εκδηλώσουν το μίσος τους εναντίον μας όχι μόνον με νόμους (αφορά στις δυτικές κοινωνίες), αλλά με πράξεις βίας ή πολέμου, εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Πρέπει να αντιδράσουμε; Μήπως στο όνομα της Χριστιανικής Αγάπης,  πρέπει να παραμείνουμε αδρανείς αναμένοντας τα αποτελέσματα των εχθρικών σε βάρος μας ενεργειών;

-Πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις βίαιες, επικίνδυνες για την προσωπικήν μας ασφάλεια ή Εθνικήν μας ακεραιότητα εχθρικές ενέργειες; Μοιρολατρικώς, με παρακλήσεις προς τους εχθρούς ή με προσευχές και δεήσεις να τους συγχωρέσει ο Θεός της Αγάπης;

Μη γένοιτο!!!      Μη γένοιτο!!!       Μη γένοιτο!!!

2.  Χριστιανική Αγάπη και Αυτοάμυνα (προσωπική και Εθνική)

Το πνεύμα αγάπης που διαχέεται εμφανέστατα μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής, δεν πρέπει να ερμηνεύεται ότι προτρέπει τους Χριστιανούς να επιδεικνύουν ένα ηττοπαθές, μοιρολατρικό, αγαπολογικό και αδύναμο πνεύμα δειλίας. Η Αγία Γραφή προτρέπει τους ανθρώπους να γίνουν φιλό-Χριστοι και όχι ά-χρηστοι ή εύ-χρηστοι!

Ο Ιησούς ενώ κάλεσε τους ανθρώπους να αγαπούν και να ελεούν, ποτέ δεν είπε ότι ο άνθρωπος δεν έχει κανένα δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ακόμα περισσότερο ποτέ δεν είπε ότι δεν θα πρέπει να υπερασπιστεί ανυπεράσπιστους αδελφούς του, όταν αυτοί βρίσκονται σε κίνδυνο. Ένα άτομο μπορεί να αποφασίσει να μην φέρει καμία αντίσταση στην επιθετικότητα αν κινδυνεύει μόνο η δική του ζωή, αλλά δεν μπορεί να αποφύγει την ηθική υποχρέωση να βοηθήσει τους άλλους αδελφούς του ή «εχθρούς» του που κινδυνεύουν.

Αυτό που πιστεύουν αρκετοί μοιρολάτρες και αγράμματοι αγιογραφικώς, είναι ότι ένας Χριστιανός πρέπει πάντα να είναι έτοιμος να "θυσιαστεί" και ότι τα όπλα είναι «κακά» εργαλεία που δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιήσει ούτε καν να κατέχει ο χριστιανός. Ωστόσο, ένα όπλο είναι απλά ένα αντικείμενο. Δεν έχει ψυχή, δεν έχει εγκέφαλο, και δεν επιθυμεί. Δεν κάνει τίποτα, αλλά ο κάτοχός του/ιδιοκτήτης του κάνει.

Ένα κακό άτομο θα χρησιμοποιήσει τα όπλα του για να κάνει το κακό, και ένας καλός άνθρωπος θα χρησιμοποιήσει τα όπλα του για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τους άλλους. Είναι οι άνθρωποι που είναι καλοί ή κακοί, δεν είναι τα όπλα.

Σε κάθε περίπτωση, πολλοί ανώριμοι και ακατήχητοι Χριστιανοί πιθανώς να επικαλεσθούν τα λόγια του Ιησού: «Ηκούσατε ότι ερρέθη, Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Εγώ όμως σας λέγω να μη αντισταθήτε προς τον πονηρόν· αλλ' όστις σε ραπίση εις την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην» (ΜΑΤΘ:5/38-39).

Σύμφωνα με πολλούς μελετητές, θεολόγους και ερμηνευτές του παραπάνω χωρίου, ο Ιησούς είχε πρόθεση να καταδικάσει την άχρηστη ή υπερβολική βία και όχι την χρήση θανατηφόρου βίας ενάντια στην επιθετικότητα. Έτσι, αντί να έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια των Αγίων Γραφών, ο Ιησούς προειδοποιεί τους μαθητές Του να μην παρεξηγήσουν την Αγία Γραφή.

Στην πραγματικότητα, λίγες γραμμές πριν από αυτή την δήλωση, ο Χριστός λέει: «Όστις λοιπόν αθετήση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος θέλει ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών» (ΜΑΤΘ:5/19).

Ο Ιησούς μας λέει ότι η αγάπη είναι καλύτερη από ό, τι το μίσος και ότι η ανθρώπινη εκδίκηση δεν μπορεί ποτέ να είναι η λύση, διότι την λύση της εκδικήσεως (κατά ανθρωποπαθή έκφραση) την δίδει μόνον Αυτός!

Από την άλλη πλευρά, όμως, πουθενά δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή, ότι η αυτοάμυνα είναι κακή. Αυτό θα οδηγούσε στον κανόνα της επικρατήσεως του ισχυρότερου πάνω στον αδύναμο, του ψευτοπαλικαρά/ εριστικού πάνω στον φιλήσυχο.

Αντιθέτως, ο Χριστός προτείνει στους ακόλούθους Του αλλά και στους πιστούς, να οπλίζονται:

«...όταν ο ισχυρός καθωπλισμένος φυλάσση την εαυτού αυλήν, εν ειρήνη εστί τα υπάρχοντα αυτού, επάν δε ο ισχυρότερος αυτού επελθών νικήση αυτόν, την πανοπλίας αυτού αίρει, εφ ή επεποίθει, και τα σκύλα αυτού διαδίδωσιν..ο μη ών κετ’εμού κατ’εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ’εμού σκορπίζει..» [Όταν ο δυνατός ωπλισμένος φυλάσσει την περιτειχισμένην αυλήν του, τότε όλα τα υπάρχοντά του μένουν ασφαλισμένα. Όταν όμως έλθει εναντίον του κάποιος ισχυρότερον ωπλισμένος, τότε θα του αφαιρέσει την αρματωσιάν και θα διαμοιράσει τα υπάρχοντά του ως λάφυρα (ΛΟΥΚ: 11/21-23)].

«Αλλά τώρα όστις έχει βαλάντιον αράτω, ομοίως και πήραν, και ο μη έχων πωλήσει το ιμάτιον αυτού και αγοράσει μάχαιραν…» [ …να έχετε πάντα κατά νουν ότι περικυκλώνεσθε από εχθρούς..Εκείνος που έχει χρήματα ας τα πάρει μαζί του προς αγοράν των αναγκαίων δια την συντήρησή του…Και εκείνος που δεν έχει μάχαιραν ας πωλήσει το ρούχον του και ας αγοράσει μάχαιραν..»  (ΛΟΥΚ: 22/36)].

Αργότερα, όπως ο ίδιος ο Ιησούς επιπλήττει τον απόστολο Πέτρο, ο οποίος έχει μόλις κόψει το αυτί του επιτιθέμενου:

"Επίστρεψον την μάχαιράν σου εις τον τόπον αυτής· διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν διά μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή. Η νομίζεις ότι δεν δύναμαι ήδη να παρακαλέσω τον Πατέρα μου, και θέλει στήσει πλησίον μου περισσοτέρους παρά δώδεκα λεγεώνας αγγέλων; πως λοιπόν θέλουσι πληρωθή αι γραφαί ότι ούτω πρέπει να γείνη;" (ΜΑΤΘ:26/ 52-54), από το οποίο μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ορισμένοι από τους Αποστόλους (τουλάχιστον δύο από αυτούς), ήταν οπλισμένοι.

Ενώ ο Χριστός είπε στον Πέτρο να βάλει το σπαθί του στην θέση του, σαφώς δεν του είπε να απαλλαγεί από αυτό για πάντα.

Αυτό θα έρχονταν σε αντίφαση με εκείνο που είχε πει στους μαθητές μόνο ώρες πριν. Ο Πέτρος έφερε την μάχαιραν, για να προστατεύει την δική του θνητή ζωή από τον κίνδυνο αφαιρέσεώς της και δεν προοριζόταν για την προστασία του Ιησού Χριστού, καθ’ όσον ο Δημιουργός του σύμπαντος και των συμπάντων των ατελευτήτων, ΔΕΝ είχε ανάγκη ανθρώπινης προστασίας!!!

Χρόνια μετά τον θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού, ο απόστολος Παύλος γράφει προς τον Τιμόθεο: "Αλλ' εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν και είναι απίστου χειρότερος" (Α' ΤΙΜΟΘ:5/ 8).

Το παραπάνω χωρίο μας θυμίζει, ένα άλλο απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη: «Εάν ο κλέπτης γίνει αντιληπτός την ώραν, που επιχειρεί την διάρρηξιν, και κτυπηθείς αποθάνη, δεν θα καταλογισθεί ενοχή φόνου εις τον φονέα…….».   (ΕΞΟΔΟΣ:22/2).

Αυτός που μπαίνει να κλέψει σε ένα ξένο σπίτι φέρει την ευθύνη της εγκληματικής δράσεώς του. Δηλαδή η αυτοάμυνα όχι μόνον δεν είναι έγκλημα αλλά συνιστά και υποχρέωση. Και η αυτοάμυνα δεν είναι μόνον προσωπική υπόθεση. Πρωτίστως είναι ΕΘΝΙΚΗ.

                                                               *

Η μεγαλύτερη σύγχυση στην ταραχώδη και περίεργη εποχή που ζούμε, εντοπίζεται στην στάση των σημερινών Ελλαδικών αρχών και αρκετών απληροφόρητων Ελλήνων πολιτών, έναντι των λαθρομεταναστών.

Ο κοινός νους λέει ότι, αν κάποιος εισβάλλει στην χώρα σου, όντας απρόσκλητος και ανεπιθύμητος, λαθραίως και παρανόμως, σύμφωνα με τα έγκυρα λεξικά, ονομάζεται λαθρομετανάστης. Όπως λέγεται λαθροθήρας αυτός που κυνηγά χωρίς άδεια, ο λαθροϋλοτόμος και ο λαθρεπιβάτης. Πρόσφυγας είναι εκείνος που αδόλως και εκ φόβου δια την ζωήν του καταφεύγει από την εμπόλεμον ζώνην της χώρας του, σε όμορον κράτος, στην προκειμένην περίπτωση την Τουρκίαν….

Περίεργη και επαμφοτερίζουσα, αν όχι ύποπτη, είναι και η στάση κάποιων ημετέρων…χριστιανών, συμπεριλαμβανομένων και ταγών της διοικήσεως της Ορθόδοξης Εκκλησίας, απέναντι στο υπαρκτό και καυτό ζήτημα της λαθρομεταναστεύσεως. «Τι θα έκανε ο Χριστός στην θέση μας;», «αγαπάτε αλλήλους», «ο Θεός είναι αγάπη», είναι οι συνήθεις…παραπομπές τους.

Καρυκεύουν την ερώτηση και με αναφορές στον Καλό Σαμαρείτη ή στο ευαγγελικό ανάγνωσμα «ξένος ήμην και συνηγάγετε με». (ΜΑΤΘ: 25/35), κλπ.

Οπότε, μας λένε, οφείλουμε «να ανοίξουμε την αγκαλιά μας» και να «συναγάγουμε» τους ξένους λαθρομετανάστες, διότι είναι ευαγγελική επιταγή!!!

Ουαί υμίν νεοφαρισαίοι υποκριτές!

Ερωτώμεν όλους αυτούς τους «ανθρωπιστές» πολιτικούς εξουσιαστές αλλά και κάποιους «προοδευτικούς» ιερωμένους που αποκοιμίζουν τον κόσμο με τις ορθοδοξίζουσες και οικουμενίστικες αγαπολογίες τους:

.Έχετε εξακριβώσει πόσοι από τους αφικνουμένους Μουσουλμάνους είναι λαθρομετανάστες και πόσοι πρόσφυγες; Γνωρίζετε τι λέει το κοράνιον για τις σχέσεις μουσουλμάνων και χριστιανών/ «απίστων»;

.Γνωρίζετε ότι η διάκριση σε μετριοπαθείς, δήθεν, και φανατικούς μουσουλμάνους είναι ένας μύθος που προωθεί το Σύστημα, αφού τα λόγια του Κορανίου είναι εντολές του «αλλάχ», προς άπαντας τους μουσουλμάνους;

.Μερικές από τις διαταγές του αλλάχ προς τους πιστούς μουσουλμάνους:2

-«Φονεύετε τους απίστους όπου κι’ αν τους βρίσκετε..» (Β΄/ Η ΒΟΥΣ, 190-193).

-«Να μη συνάπτετε φιλίαν μετά απίστων παρά μόνον μετά πιστών Μουσουλμάνων» (Δ΄/ ΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, 143).

-«Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων ….Τσακίστε τους λαιμούς τους και σακατέψτε τα ακροδάκτυλά τους…» (Η/ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ, 12)

.Μπορείτε να μας διαβεβαιώσετε ότι μεταξύ των αφιχθέντων ή αφιχθησομένων λαθρομεταναστών δεν υπάρχουν ισλαμιστές που έφθασαν ή θα έλθουν στην χώρα μας, με συγκεκριμένες διαταγές από το ισλαμικό Χαλιφάτο για αντιχριστιανική δράση όπως συνέβη μέχρι τώρα σε χώρες της Ευρώπης με τραγικά αποτελέσματα; (Αλλά και αν δεν υπάρχουν οι λεγόμενοι ισλαμιστές, δεν έχει σημασία, αφού όπως προείπαμε, οι εντολές του κορανίου για τις σχέσεις μουσουλμάνων και «απίστων», αφορούν όλους τους μουσουλμάνους. Συνεπώς, ΟΛΟΙ οι μουσουλμάνοι που ασπάζονται το κοράνιον,  είναι εν δυνάμει ισλαμιστές).

.Όσοι είσθε υπεύθυνοι για την ασφάλεια των πολιτών και της χώρας, τι μέτρα προστασίας των πολιτών και των κρατικών υποδομών έχετε λάβει από το ενδεχόμενο τέτοιων τρομοκρατικών ενεργειών;

.Ο Κολοκοτρώνης, όταν αποφάσισε να εκδιώξει την μισητή ημισέληνο, και τους Τούρκους τυράννους από την Ελλάδα, έτσι σκεφτόταν, αγαπολογικά και ανθρωπιστικά; Θα έκοβε τούρκικα κεφάλια ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, αν δεν ευλογούσε η Εκκλησία τα όπλα του Αγώνα της Παλιγγενεσίας; Τι τραγουδούσαν τότε οι Ρωμιοί;

«Χαρά που το ‘χουν τα βουνά τα κάστρα περηφάνια/ γιατί γιορτάζει η Παναγιά, γιορτάζει και η Πατρίδα./ Να βλέπεις διάκους με σπαθιά, παπάδες με ντουφέκια/ να βλέπεις και τον Γερμανό, της Πάτρας τον δεσπότη/ πως ευλογάει τ’ άρματα κι ευχιέται τους λεβέντες».

Ο επίσκοπος Βρεσθένης Θεοδώρητος, τον οποίο ο Κολοκοτρώνης αποκαλούσε καπετάν Δεσπότη, ευλογεί τ’ άρματα στο Βαλτέτσι, ζώνεται τα γιαταγάνια και τα καριοφίλια και πολεμά.

Ο Σαλώνων Ησαΐας, ο πρώτος Έλληνας ιεράρχης ο οποίος έπεσε υπέρ πατρίδος, την ώρα της μάχης της Αλαμάνας, δεν είχε υπ’ όψιν του το Ευαγγέλιο; Γιατί «ρίχνανε στο θυμιατό μπαρούτι για λιβάνι» οι παπάδες και θυσιάζονταν για την λευτεριά του Γένους; Πολλοί απ’ αυτούς δεν ξανάπιασαν το αγιοπότηρο, όμως έφτιαξαν πατρίδα. Ποιμένες καλοί που θυσιάστηκαν υπέρ του σκλαβωμένου ποιμνίου τους.

Παραπέμπομεν επίσης και σ’ ένα περίφημο κείμενο του Δασκάλου του Γένους Κωνσταντίνου Οικονόμου εξ Οικονόμων, ο οποίος υπήρξε «μέγας εκκλησιαστικός ανήρ, λαμπρόν κόσμημα και μέγα καύχημα του ελληνικού Γένους».

«Λέγω πρώτον, ότι χρεωστείς, χριστιανέ, καθ’ ό χριστιανός να αγαπάς και να ευεργετής την Πατρίδα. Σε προστάζει ο θείος νόμος “αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σ’εαυτόν”. Πλησίον σου είναι βέβαια πας άνθρωπος, αλλά ποιoς δύναται να είναι πλησιέστερός σου παρά τους συγγενείς και ομοπίστους και συμπολίτας σου.

Ούτοι είναι αδελφοί σου, οίτινες συγκατοικούσι μετά σου εις μίαν και την αυτήν χώραν, ωσάν εις μίαν και την αυτήν οικίαν, ούτοι έχουσι τον αυτόν  και συ πατέρα, τον Θεόν, την αυτήν και συ μητέρα, την Εκκλησίαν, το αυτό γενέθλιον έδαφος, και τας αυτάς τροφάς, τους αυτούς νόμους, τους αυτούς άρχοντας και ποιμένας και διδασκάλους, τας αυτάς προς σε κοινάς και πανηγύρεις και απολαύσεις και λύπας και χαράς, όσον λοιπόν ειλικρινέστερον αγαπάς τους συμπατριώτας και την Πατρίδα, τόσον βεβαιότερον εκπληρώνεις τον νόμον του Θεού και πάλιν εξ εναντίας, όσον αμελείς και προδίδεις πολλάκις της Πατρίδος τα συμφέροντα, τόσον εξελέγχεσαι παραβάτης του θείου νόμου, και του πλησίον σου εχθρός χειρότερος απίστου. «Eι τις των ιδίων και μάλιστα των οικείων ου προνοεί, την πίστιν ήρνηται, και έστιν απίστου χείρων»...

Τόσον ιερόν και θείον δώρον είναι η Πατρίς ώστε εν των μεγίστων σημείων τής κατά των ανθρώπων δικαίας οργής του Θεού γίνεται πολλάκις, η στέρησις της Πατρίδος.

...Και αν λοιπόν η Πατρίς είναι τόσον σεβάσμιον, τόσον πολύτιμον, τόσον αγαπητόν, εις τον Θεόν, φανερόν ότι χριστιανός, όστις αγαπά μάλιστα τον Θεό, και τον πλησίον, χρεωστεί να αγαπά την ιδίαν αυτού Πατρίδα».3

Ο Ι. Πολέμης, διασώζει την απάντηση κάποιας γιαγιάς προς τον εγγονό της, που απορούσε γιατί την έβλεπε κάθε βράδυ μετά τον εσπερινό μαζί με τα εικονίσματα να θυμιατίζει και το καριοφίλι του παππού.4

«Το καριοφίλι που θωρείς

ψηλά στον τοίχο να σκουριάζει

παιδάκι μου, μην απορείς

αγιολιβάνι του ταιριάζει

γιατί χωρίς αυτό

χωρίς το φλογερό του στόμα

θα ‘μαστε σκλάβοι ακόμα».

Οι ιεράρχες του Μακεδονικού Αγώνα ζώστηκαν τ’ άρματα και έσωσαν την Μακεδονία.

Ο ηρωϊκός μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, διηγείται: «...Στη μέση φορούσα μία πέτσινη ζώνη απ’ όπου κρέμονταν από τη μία μεριά η θήκη του πιστολιού μου, που ήταν μεγάλο και γίνονταν εν ανάγκη και τουφέκι, κι απ’ την άλλη ένα μαχαίρι για στρατιωτικό ή αστυνομικό. Συχνά γυμναζόμουν εις το σημάδι...».5

Ο επίσκοπος Πελαγονίας, Ιωακείμ Φορόπουλος, όταν ενθρονίστηκε στο Μοναστήρι, βροντοφώνησε στον εμπερίστατο λαό, που σφαζόταν από τους Κομιτατζήδες: «Δεν ήρθα να σας διδάξω οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος, αλλά οφθαλμούς αντί οφθαλμού και οδόντας αντί οδόντος».

Ο Κορυτσάς Φώτιος, ο Γρεβενών Αιμιλιανός, ο Μελενίκου Κωνσταντίνος, ο Ελευθερουπόλεως Γερμανός, έπεσαν μαχόμενοι, κοσμώντας το Εικονοστάσι του Γένους.

Όταν στις 30 Αυγούστου του 1907, ο λαός της Δράμας αποχαιρετά τον δεσπότη του, τον μετέπειτα εθνοϊερομάρτυρα Μητροπολίτη Σμύρνης, Χρυσόστομο, ο δημογέροντας Νίκας ενώπιον των χιλιάδων που είχαν μαζευτεί στο σταθμό, αναφωνεί: «Δέσποτα, μας παρέλαβες λαγούς και μας έκαμες λιοντάρια. Μείνε ήσυχος. Θα γίνει το θέλημά σου». Κι έγινε. (Ν. Βασιλειάδη, «Για την Ελευθερία», σελ. 265).

Δεν ήταν πιστοί αυτοί οι ηρωϊκοί Επίσκοποι; Ήταν, αλλά προνοούσαν για τους οικείους, για το Γένος.

Παραθέτουμε εδώ, στίχους ενός ποντιακού τραγουδιού που εκφράζουν την ανόθευτη φωνή της Ρωμαίϊκης ψυχής:

«…σ’ έναν χέρ είχεν σταυρόν και σο άλλο το κανόν. Την πατρίδαν ατ’ που χαν’ ες αγιάτρευτον γεράν Με τα δόντεας να κρατείς τα χωράφεας και την γης
Την σημαίασ’ κρατ’ σο χερ και με τ’άλλο το μαχαίρ’…».

Χωρίς αμφιβολία, λοιπόν, κάποιος επιτρέπεται να αντισταθεί ενάντια στον άδικο εισβολέα κατά της ζωής του, της σωματικής του ακεραιότητας, της περιουσίας του, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο ή όπλο αυτοάμυνας, μερικές φορές, ακόμη και μέχρι το σημείο να πεθάνει ο επιτιθέμενος ... Στην πραγματικότητα, αυτή η πράξη αυτοαμύνης, έχει ως στόχο την διατήρηση της ζωής ή της περιουσίας κάποιου και να καταστήσει ανίσχυρο τον επιτιθέμενο. Ως εκ τούτου, είναι μια καλή πράξη, η οποία αποτελεί δικαίωμα του θύματος.

*

Τέλος, την άποψη της Ορθόδοξης Εκκλησίας περί βίας, αυτοάμυνας, και πολέμου, μπορούμε να πληροφορηθούμε ανοίγοντας τις σελίδες του «Κώδικα της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως», του Μητροπολίτη Πλωμαρίου Κ. Κοϊδάκη, διδασκάλου της Ορθοδόξου Χριστιανικής Θεολογίας (Μέρος Β΄ σελ. 571, Αθήναι 1933). Εκεί διαβάζουμε τα εξής:

«Εάν ο Χριστιανός ευρεθεί εις τον κίνδυνον να φονευθεί δια τούτον ή εκείνον τον λόγον παρ’ άλλου, δεν πρέπει να υποστή αταράχως την αφαίρεσιν της ίδιας ζωής, αλλά δέον να προστατεύση και σώση αυτήν δια παντός τρόπου ή κρυπτόμενος ή φεύγων ή καλών προς βοήθειαν τους άλλους ή τούτων πραγματικώς αδυνάτων όντων αμυνόμενος και προσπαθών να καταστήσει ανίκανον, τον θέλοντα να αφαιρέση την ζωήν αυτού.

Εάν όμως δεν υπάρχη παν μέσον άμυνας και απώλετο πάσα φυγή και πρόκειται να απολέση την ζωήν αυτού φονευόμενος παρά του αντιπάλου, τότε οφείλει ο Χριστιανός να διασώση την ζωήν αυτού φονεύων τον αντίπαλον, εάν δύναται, διότι δέον να θεωρή την ιδίαν ζωήν πολύτιμον ου μόνον δι’ εαυτόν, αλλά και δι’ άλλας υπάρξεις, αίτινες αναμένουσι το ζην αυτών εκ της ζωής αυτού.

Σημειωτέον όμως, ότι τούτο δέον να συμβαίνει μόνον όταν πρόκειται ο Χριστιανός να σώσει την απειλουμένην ζωήν αυτού και δεν υπάρχει άλλο μέσον αμύνης, οπότε η πράξις του φόνου δεν είναι μεν επαινετή, αλλά συγγνωστή.

Όταν όμως ο Χριστιανός γνωρίζει ότι δεν πρόκειται περί αφαιρέσεως της ζωής αυτού ούτε περί προσβολής τιμής αυτού, αλλά πρόκειται μόνον περί προσβολής της περιουσίας και αφαιρέσεως χρημάτων αυτού παρά του επιτιθέμενου και προς εκφοβισμόν επειλούντος την ζωήν, τότε οφείλει να υποστή μάλλον την απώλειαν των χρημάτων αυτού παρά του επιτιθέμενου και προς εκφοβισμόν απειλούντος την ζωήν, ή την διάσωσιν αυτών δια του φόνου του επιτιθέμενου.

Διότι, τα χρήματα είναι μεν αγαθόν αδιάφορον του βίου και συντελούσιν εις το ευ ζην, αλλ’ ως τοιαύτα οφείλει μεν να υπερασπίζηται δια παντός άλλου θεμιτού τρόπου ουχί όμως και δια φόνου, διότι η μεν ζωή ούσα το ανώτατον επίγειον αγαθόν και έχουσα υψίστην αποστολήν αφαιρουμένη δεν ανακτάται πλέον, τα χρήματα όμως αφαιρούμενα ανακτώνται δια της εργασίας.

Ο φονεύων τον ληστήν και κλέπτην μόνον δια την διάσωσιν της περιουσίας αυτού και εάν τυχόν ήθελε κριθή ανεύθυνος υπό του πολιτικού νόμου, είναι άξιος περισσοτέρων και βαρυτέρων εκκλησιαστικών επιτιμίων, αφού ο ανδροφονών προς σωτηρίαν της απειλουμένης ζωής αυτού και υπό του πολιτικού νόμου θεωρούμενος ανεύθυνος υποβάλλεται εις επιτίμια εκκλησιαστικά και θεωρείται υπόχρεος προς εξιλασμόν και κάθαρσιν (πρβλ Μ. Βασιλείου Καν.40 και την εις αυτόν ερμηνείαν του Βαλσαμώνος»...σ.11 – 12].

Δυστυχώς οι σημερινοί πολιτικοθρησκευτικοί εξουσιαστές, αντί να διδάσκουν την εφαρμογήν των λόγων του Κυρίου, περί αυτοαμύνης (προσωπικής και Εθνικής), τους καταγεγραμμένους στην Αγία Γραφή και τις ιερές παραδόσεις του Γένους των Ελλήνων, όχι μόνον καθεύδουν αλλά αγαπολογούν ακατασχέτως και αδιαφορούν για τις επιπτώσεις σε βάρος των Ελλήνων πολιτών, ανερυθριάστως, αφήνοντας απροστάτευτους τους Έλληνες από τις ορδές των λαθρομεταναστών που καταφθάνουν καθημερινώς από την Ανατολίαν.

Και όχι μόνον αυτό, διασπείρουν τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες στα διάφορα σημεία του χερσαίου και νησιωτικού Ελλαδικού χώρου, εγκαθιστώντας ουσιαστικώς ωρολογιακές βόμβες αφού προετοιμάζουν το έδαφος για την απονομή προνομίων και την πολιτογράφησή τους ως Ελλήνων πολιτών!!!   

Προειδοποιούμεν ότι, εάν ανεχτούμε την μόνιμη εγκατάσταση των μωαμεθανικών ορδών στην πατρίδα μας, όπως εκτιμούμε ότι σχεδιάζουν οι υποτακτικοί της Γερμανευρώπης, ας θυροκολλήσουμε το αγγελτήριο θανάτου μας. Σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν «καλοί σαμαρείτες». Ας μην εκπλαγούμε εάν δούμε να περιφέρονται εξαθλιωμένοι μωαμεθανοί/ μουσουλμάνοι, ενεργούντες ανεξάρτητα ή καθοδηγούμενοι από κάποιες ΜΚΟ, που θα ξεσπάσουν πάνω μας, αργά ή γρήγορα,  για όλα τα δεινά τους.

Για τους παραπάνω λόγους, καθίσταται επιτακτική η από τώρα, προετοιμασία παντός Χριστιανού για προσωπική αυτοάμυνα, έναντι οποιασδήποτε ενδεχόμενης και απρόβλεπτης τρομοκρατικής ενεργείας εκ μέρους των φιλοξενουμένων λαθρομεταναστών και όχι μόνον, καθώς και η συνεχής εγρήγορση για Εθνική αυτοάμυνα, κατά οποιασδήποτε ισλαμοκινούμενης απειλής!!!

    

Συνεχίζεται

           

---

1 Ερώτηση: Πώς πρέπει να ενεργούν οι χριστιανοί σε καιρὸ πολέμου ..., www.orthros.org/...-/725-ερώτηση-πώς-πρέπει-να-ενεργούν-οι-χριστιανοὶ-σε-καιρὸ-π...21 Οκτ 2013

-Πόλεμος και Χριστιανός ~ Ορθόδοξον Iστολόγιον panoszero.blogspot.com/2014/11/blog-post.html, 11 Νοε 2014-Ο Χριστιανός στον πόλεμο.

-http://www.peripatitis.net/news/ermineia-e%CE%84kefalaioy-sto-kata-matthaion-eyaggelio/

-ΝΕΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ | ΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ ΔΙΟΤΙ https://pneymatiko.wordpress.com/7 Δεκ. 2016.

-Αναζητώντας την Αλήθεια, τ.1ος, Η Παλαιά Διαθήκη, Σπυρίδων Κ. Αρώνης, Πάτρα, 1999.

-Χριστιανισμός και Πόλεμος, Πρωτοπρεσβυτέρου Κων. Καλλινίκου, εκδ. «Η Περιστερά» Αθήναι,1963.

-Δημήτριος Νατσιός, Όλοι και όλα για την σωτηρία της πατρίδας-ακτίνες aktines.blogspot.com/2016/03/blog-post_558. html

2 Κοράνιον μεταφρασθέν εκ του Αραβικού κειμένου, υπό Γερασίμου Ι. Πεντάκη, Αθήναι, 1886.

3 Κων. Κούρκουλα, «Λεύκωμα Δασκάλων του Γένους», σελ. 160, Αθήνα 1971.

4 «Ιεράρχες, Εθνάρχες», π. Θεοδώρου Ζήση, σελ. 30.

5 Αντ. Μπέλλου-Θρεγιάδη, «Μορφές Μακεδονομάχων, σελ. 75-76.