ΝΑΖΙΣΜΟΣ:

H ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΩΝ ΤΑΛΜΟΥΔΙΣΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ

NAZISM:

THE OCCULT SOCIETY OF TALMUDIST JEWS

ΜΕΡΟΣ 10^ο

5. Η θρησκευτική ταυτότητα του Χίτλερ

 α. Οι ιστορικοί (μυημένοι και αμύητοι στον αποκρυφισμό) εξάντλησαν όλα τα προσβλητικά επίθετα, κι όλους τους μειωτικούς χαρακτηρισμούς στο πρόσωπο του Adolf Hitler. Οι πρώτοι (οι λιγώτεροι) γιατί "ήξεραν", και είχαν χρέος  να θάψουν βαθειά μέσα στην λήθη και μακρυά απ' την Ιστορία, για πάντα, το μεγάλο μυστικό,  που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ΑΛΗΘΕΙΑ. Οι δεύτεροι (οι περισσότεροι) γιατί -άσχετοι με τον αποκρυφισμό - ούτε ήξεραν, ούτε κατάλαβαν ότι υπάρχει ένα μεγάλο μυστικό πίσω από το Γ΄ Ράϊχ , που θα έπρεπε να ψάξουν να το βρουν.

Γι’ αυτό, όλοι μαζί, και οι πρώτοι και οι δεύτεροι, τον παρέδωσαν στην αιώνια χλεύη των ζωντανών, με ό,τι θεώρησαν ως  χειρότερο χαρακτηρισμό.

Τον είπαν «αποτυχημένο ζωγράφο» και «αγράμματο χωριάτη»,   «εξουσιομανή τυχοδιώκτη», τον είπαν «τρελλό», «μανιακό» και «τσαρλατάνο», τον είπαν «υστερικό» και «παρανοϊκό δικτάτορα», τον είπαν «δήμιο των Εβραίων» (!!!) και «καταστροφέα της Γερμανίας», τον είπαν «τέρας», «κτήνος» και «χασάπη», τον είπαν «πονηρό», «τέλειο ηθοποιό», «πολεμοχαρή απατεώνα», «εγκληματία πολέμου», «εμπνευστή και εκτελεστή του μεγαλύτερου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας» και άλλα πολλά και παρόμοια.          

Κι όμως ! Ο Χίτλερ δεν ήταν τίποτε απ’ όλα αυτά !.

Γιατί ήταν κάτι πολύ περισσότερο και χειρότερο απ’ όλα αυτά μαζί !

Ήταν ένας Εωσφοριστής! Ένα πειθήνιον όργανον του Σατανά! Ένας αποκρυφιστής!

Ένας αποκρυφιστής που συνήθιζε να συζητά με τα δένδρα που τάραζε ο άνεμος και να ρητορεύει στον άνεμο στα υψηλότερα σημεία των βουνών όπου ανέβαινε1.

«Ο Χίτλερ στις ομιλίες του κινούσε ασταμάτητα τα χέρια του και μιλούσε με χαρακτηριστικά επιτηδευμένη, αλλοιωμένη φωνή. Μάλιστα δεν επέτρεπε να τον ηχογραφούν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις όπου μιλούσε φυσιολογικά, ενώ ίσως είναι λιγώτερο γνωστό ότι η όλη του δημόσια εμφάνιση και προσωπικότητα, ήταν προσεκτικά προβαρισμένη και χορογραφημένη»2

Ένας γοητευμένος, απ’ τις διδασκαλίες και τους θρύλους των Ναϊτών Ιπποτών, την θεωρία του Νίτσε και το "Ευαγγέλιο - Κώδικα" της σύγχρονης ειδωλολατρείας "Το Μυστικό Δόγμα" ("The Secret Doctrine" ) της H.P Blavatsky, και βαθειά μυημένος στις καμπαλιστικές, ρατσιστικές, παγανιστικές, Θιβετανικές και θεοσοφικές διδασκαλίες της μυστικής Εωσφορικής στοάς της Θούλης ("Τhule").

Ένας αποκρυφιστής που επιλέχθηκε και εκπαιδεύτηκε, από τις σκοτεινές δυνάμεις και τους επίγειους συνεργάτες τους, για να σφυρηλατήσει, στο αμόνι της Ιστορίας, έναν ακόμη κρίκο στην αλυσσίδα του Σχεδίου των Ταλμουδιστών Ιουδαίων Ιλλουμινάτι.  Αυτό ήταν ο Χίτλερ! Ένας ψευδοπροφήτης και ψευδομεσσίας, σάρκινο όργανο των πονηρών αγγέλων, που όταν  η "αποστολή" του τελείωσε, τον έστειλαν στα έγκατα της γης ζωντανό (μέσα στο υπόγειο προσωπικό του καταφύγιο, 20 μέτρα κάτω από  τον κήπο της Καγκελλαρίας του Γ΄ Ράϊχ στο Βερολίνο), και όπλισαν το χέρι του, για να αυτοκτονήσει την ημέρα της γιορτής τους!

Στις 03.30μ.μ. της 30^ής Απριλίου  (του 1945), δηλαδή την ημέρα εκείνη της οποίας η νύκτα (γνωστή ως «Βαλπούργεια νύκτα», από το όνομα της εορτάζουσας την 1η Μαΐου Γερμανίδας Αγίας Βαλπούργας) αποτελεί την ετήσια γιορτή των Σατανιστών και Μάγων όλου του κόσμου3.   

β. Ο Χίτλερ ως αποκρυφιστής ήταν :

-Αφανής αντιχριστιανός.

Σε δημόσιες δηλώσεις μερικές φορές εξήρε τον Χριστιανισμό (μία φορά χαρακτηρίζοντάς τον ως «το θεμέλιο της εθνικής μας ηθικής»), αλλά σε ιδιωτικές συζητήσεις δήλωνε πώς είχε απαρνηθεί την χριστιανική πίστη «γιατί προωθεί την πραότητα και την μαλθακότητα». Με τον τρόπον του, όπως και άλλα ηγετικά στελέχη του Ναζισμού, προέτρεπε τους Γερμανούς πολίτες στην αδιαφορία στα περί της θρησκείας, ενώ οι θρησκευτικοί φορείς καταδικάζονταν είτε στην αφάνεια είτε σε ολοσχερή διάλυση. 

Για τον Χίτλερ ο Χριστιανισμός «ήταν μία εβραϊκής έμπνευσης πίστη, η ο­ποία είχε διαφθαρεί από τις πολλές γενιές των άπληστων ιερέων».

Έχοντας επίγνωση, όμως, του πόσον οι Γερμανοί ήσαν πιστοί στον Χριστιανισμό (ΣΣ: Στον αιρετικό φραγκοπαπισμό και τις παραφυάδες του), σε λόγο του στο Ράϊχσταγκ το 1933, ανέφερε ότι "τα χριστιανικά ιδεώδη είναι η βασική ασπίδα προασπίσεως της ψυχής του γερμανικού λαού". Τον Ιούλιο του ίδιου έτους το ναζιστικό καθεστώς υπογράφει με τους Φραγκοπαπικούς, κονκορδάτο με το οποίο εγγυάται την ελευθερία της παπικής (καθολικής κατά τους φραγκοπαπικούς) πίστεως και την δυνατότητα της Εκκλησίας να ρυθμίζει από μόνη της τις υποθέσεις της4.

Λίγες ημέρες μετά την υπογραφή του κονκορδάτου, ξεκινούν οι πρώτες προσπάθειες διαλύσεως της «Καθολικής» Νεολαίας, ενώ στα χρόνια που θα ακολουθήσουν χιλιάδες ιερείς, μοναχές και άλλοι θρησκευτικοί ηγέτες θα διωχθούν με τις κατηγορίες της λαθρεμπορίας συναλλάγματος ή της ανήθικης συμπεριφοράς.

Αυτές οι διώξεις θα προκαλέσουν την έκδοση της Παπικής βούλας "Mit Brennender Sorge" (Μετ' Εμπύρου Λύπης), στην οποία ο Πάπας Πίος XI κατηγορούσε το καθεστώς για παραβιάσεις της συμφωνίας5.

        Όπως ο αδιάλλακτος Μάρτιν Μπόρμαν, ιδιαίτερος γραμματέας του Χίτλερ, είχε πει ότι: «Χριστιανισμός και Εθνικοσοσιαλισμός είναι ασυμβίβαστοι», έτσι και ο Χίτλερ έτρεφε την ελπίδα ότι η πίστη στον Χριστιανισμό θα εξασθένιζε με τα χρόνια κάτω από τη «εθνικοσοσιαλιστική» διακυβέρνηση και ότι τελικά μόνο οι ηλικιωμένοι θα συνέχιζαν να πηγαίνουν στην εκκλησία. Όταν, δε, αυτές οι γενιές θα έφευγαν, ο Χριστιανισμός θα εξαλειφόταν.

-Κρυπτοσιωνιστής Ιουδαίος, ματαλλαχθείς από τους πνευματικούς  οδηγούς του σε «εκλεκτόν» του θεού, εντεταλμένος  για εκτέλεση συγκεκριμένης αποστολής, μίαν εντολήν την οποίαν ο ίδιος θεωρούσε ότι του την είχε δώσει ο «θεός» ή η «ανωτέρα συμπαντική δύναμη».

-Κατασκευασμένος πολιτικο-θρησκευτικός ηγέτης και ψευδο-μεσσίας της «Αρείας Φυλής», καθοδηγούμενος από τις οντότητες της αποκρυφιστικής Ναζιστικής εταιρείας, μη διστάσας να….παραλληλίσει τον εαυτόν του με τον Ιησούν Χριστόν..

«Το υπουργείο προπαγάνδας και διαφωτίσεως δίδαξε με σαφήνεια στα παιδιά του σχολείου πως ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν το παράλληλο του Ιησού Χριστού. Στις 16 Μαρτίου 1934 ζητήθηκε από τους Γερμανόπαιδες να γράψουν και να απαγγείλουν το εξής κείμενο: Ιησούς και Χίτλερ. Ο Ιησούς ελευθέρωσε τους ανθρώπους από την αμαρτία και την κόλαση, έτσι και ο Χίτλερ ελευθέρωσε τον Γερμανικό λαό από την καταστροφή. Ο Ιησούς και ο Χίτλερ διώχθηκαν ενώ όμως ο Ιησούς σταυρώθηκε, ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος. Ο Ιησούς αγωνίστηκε για τους ουρανούς, ο Χίτλερ για την Γερμανική γη»6. 

γ. Ο Χίτλερ δεν ήταν άθεος, ούτε βαθύτατα προσηλωμένος στην λατρεία των μυθολογικών σκανδιναυϊκών θεοτήτων.

 Ωμιλούσε συχνά για θεό, θεία πρόνοια, πεπρωμένο, κοινωνικό δαρβινισμό, ιδεαλισμό, δόγματα, κ.α. αλλά ποτέ δεν διευκρίνισε ποιόν θεόν εννοούσε. Ο στόχος του ήταν να διεισδύσει στην πολιτική και όχι στην θρησκεία.

Ωμιλούσε μερικές φορές για τον Χριστό (άλλωστε είναι γνωστές οι απόψεις του για την «ιερά λόγχη» και το «Άγιον δισκοπότηρον»), αλλά ουδέποτε τον εδέχθη ως Θεόν, ούτε εννοούσε, σε κάποιες συζητήσεις ή κείμενά του, τον θεόν της παλαιάς διαθήκης όπως κάποιοι ανίδεοι νομίζουν, βασιζόμενοι σε περιοδικές αναφορές του Χίτλερ στην Βίβλο. Επεδίωκε την ένωση όλων των χριστιανικών δογμάτων της Γερμανίας (παπισμού και προτεσταντικών παραφυάδων) και την δημιουργίαν μιάς ενιαίας πίστεως σε μία νέα θρησκεία, στον Εθνικό Γερμανικό Χριστιανισμό.

 Άλλοι τον χαρακτήριζαν ως διαβολάνθρωπον χωρίς να αιτιολογούν την αποψή τους.

Καίτοι ενίοτε ανεφέρετο στην Βίβλο, στην οποίαν περιλαμβάνεται και η Παλαιά Διαθήκη, εν τούτοις κατεφέρετο με μανία κατά των Εβραίων τους οποίους θεωρούσε ως αιτία όλων των συμφορών. Aρκετές φορές δικαιολογούσε τον αγώνα του κατά των Εβραίων, με επιχειρήματα ειλημμένα από φαντασιώσεις της «θεοσεβείας» του αλλά και την Βίβλο.

People often make the claim that Adolph Hitler adhered to Atheism, or some ancient Nordic pagan mythology. None of these fanciful ideas hold. Although one of Hitler's henchmen, Alfred Rosenberg, did undertake a campaign of Nordic mythological propaganda, Hitler and most of his henchmen did not believe in it.

His thrust aimed at politics, not religion. But through his political and religious reasoning he established in 1933, a German Reich Christian Church, uniting the Protestant churches to instill faith in a national German Christianity.

There are many books, television documentaries, and Sunday sermons that preach of Hitler's "evil", but eliminating Hitler's god tο that of the Christian Bible’s god, for their Christian audiences, commit a big mistake.

Hitler often spoke generally, about a god or Almighty god. He held many hysterical beliefs which not only include, God and Providence but also Fate, Social Darwinism, and ideological politics. He spoke, unashamedly, about God, fanaticism, idealism, dogma, and the power of propaganda. Hitler held strong faith in all his convictions. He justified his fight for the German people and against Jews by using Godly and Biblical reasoning. Indeed, one of his most revealing statements makes this quite clear:

"Hence today I believe that I am acting in accordance with the will of the Almighty Creator: by defending myself against the Jew, I am fighting for the work of the Lord."7

Ποίος τελικώς ήταν ο «θεός» στον οποίον πίστευε ο Χίτλερ;

Ο θεός του Χίτλερ, είναι αποτυπωμένος στην πόρπη της ζώνης που έφεραν όλοι οι στρατιωτικοί Ναζί. Οι Γερμανοί στρατιώτες έδιναν όρκο πίστης στον Αδόλφο Χίτλερ, αλλά ακόμη και οι πόρπες των ζωνών τους διακήρυσσαν «Gott Mit Uns» («ο Θεός μαζί μας»).  

Είναι ο ίδιος με τον θεόν που ελάτρευαν οι εμπνευστές και δημιουργοί του Αμερικανικού δολλαρίου, οι οποίοι και αποτύπωσαν,επίσης, την πίστη τους στο εκτυπωθέν αμερικανικόν χαρτονόμισμα.

Δηλαδή ο θεός του Χίτλερ ήταν ο Εωσφόρος ή κατ’ άλλους, ο αυτοθεοποιημένος εαυτός του!!!

          Hitler's God equals the same of those who printed the first dollar (banknote)

δ. Στην ιστορία και την λογοτεχνία τα ζώα που παραδοσιακά σχετίζονται με τον Σατανά και τους δαίμονές του είναι ο κόρακας και ο λύκος. Οι λυκάνθρωποι ήσαν ή υποτίθεται πως ήσαν δαίμονες με μορφή λύκου που ενεφανίζοντο για να βασανίσουν τους ασεβείς. Οι λύκοι εθεωρούντο ιδιαίτερα αιμοδιψείς που προκαλούσαν τρομερό φόβο στους ανθρώπους. Από τον λύκο προέρχεται το μικρό όνομα του Χίτλερ και ήταν γοητευμένος με αυτό.

Το όνομα Adolf  προέρχεται από το παλιό γερμανικό όνομα Athalwolf το οποίο προέρχεται από τις λέξεις atah και  wolfa. Το όνομα, λοιπόν, adolf σημαίνει «ευγενής λύκος».  (Adel=Ευγένεια,  Adlig=Ευγενής  Wolf=Λύκος).

ε. Ο λύκος αποτελούσε αντικείμενο ενδιαφέροντος στην σκέψη του Χίτλερ από πολύ νωρίς. Ως πολιτικός κατάσκοπος του Reichswer (στρατού) χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Herr Wolf». Το όνομα της αδελφής του όταν παντρεύτηκε έγινε Πάολα Χιτλερ Βολφ. Κατά την διάρκεια του πολέμου σε κάθε ένα από τα επιτελεία του έδωσε και ένα όνομα λύκου, δηλαδή  Wolfsschantre (λυκοφωλιά) στην Αν. Πρωσσία, Werewolf (άνθρωπος λύκος) στην Ουκρανία και Wolfsschucht (χαράδρα του λύκου) στην Γαλλία.

Ο σκύλος του ήταν Αλσατικός και ονομαζόταν Wolfhund (λυκόσκυλο). Ένα από τα κουτάβια ενός κατοικιδίου σκύλου το ονόμασε wolf. Επέλεξε την ονομασία του πρώτου εργοστασίου της Volkswagon: Wolfsburg. Ο διευθυντής της βιβλιοθήκης που εσύχναζε όπως και του μουσείου του Λιντζ ήταν ο καθηγητής Wolfhart (σκληρός λύκος). Τέλος μία από τις γραμματείς του ήταν η δεσποινίς Wolf, την οποία αποκαλούσε τρυφερά Wolfin (λύκαινα)8.

Με άλλα λόγια το όνομα του Χίτλερ ήταν ψευδώνυμο όπως συνήθιζαν να κάνουν ΟΛΟΙ οι κρυπτο-Ιουδαίοι για να αποκρύπτουν την πραγματική φυλετική τους ταυτότητα και την μυστικήν αποστολή τους!

στ. Ο Ντίντριχ Έκαρτ καθώς πέθαινε (Δεκέμβριος 1923) ανεφώνησε: «Ακολούθησε τον Χίτλερ! Θα χορέψει αλλά θα είμαι εγώ εκείνος που θα κρατά τον ρυθμό! Τον μύησα στο μυστικό δόγμα, άνοιξα τα κέντρα της οράσεώς του και του έδωσα τα μέσα για να επικοινωνήσει με τις δυνάμεις. Μη θρηνείτε για μένα, θα έχω επηρρεάσει την ιστορία, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο Γερμανό!». 

ζ.  Οι συμμαχικές κυβερνήσεις εγνώριζαν τον αποκρυφιστικό  σύνδεσμο του Χίτλερ, όπως και οι δικαστές στις δίκες της Νυνεμβέργης. Μερικοί μάρτυρες, όπως ο αποκρυφιστής μυστικοσύμβουλος του Γουϊνστον Τσώρτσιλ, Γουώλτερ Στάϊν (υπάρχουν αποσπάσματα από αναφορές του φίλου του Trevor Ravenscroff), διατείνονται ότι οι δικαστές και ο  βρετανός πρωθυπουργός Γουϊνστον Τσώρτσιλ, ήταν πλήρως ενημερωμένοι για τις αποκρυφιστικές δραστηριότητες του Χίτλερ, αλλά προσπάθησαν σκοπίμως να αποκρύψουν τα γεγονότα9.

Εδώ γεννώνται τεράστια ερωτήματα:

-Γιατί οι σύμμαχοι απέκρυψαν τις αποκρυφιστικές δραστηριότητες του Χίτλερ;

-Γιατί αρκέστηκαν στα εγκλήματα κατά των εβραίων και τον αντισημιτισμό του;

-Μήπως εάν άρχιζε έρευνα γύρω από τις αποκρυφιστικές δραστηριότητες του Χίτλερ και των ηγετικών στελεχών του Ναζισμού, υπήρχε κίνδυνος να αποκαλυφθεί η αόρατη αρχή που εκρύπτετο όπισθεν του Ναζισμού και η κινούσα δύναμη, τον Χίτλερ και τους άλλους αξιωματούχους του Ναζισμού;

-Ποίος θα διακινδύνευε να παρουσιάσει στοιχεία και μαρτυρίες που θα απεδείκνυαν ότι τελικώς ο Χίτλερ ήταν ένα άβουλο και πειθήνιο όν στις ορέξεις των πραγματικών θυτών και όχι των θυμάτων, όπως παρουσιάστηκαν οι Ιουδαίοι μεταπολεμικώς από το Σύστημα;

-Τέλος ποίος θα έδιδε εντολή από πλευράς συμμαχικής ηγεσίας, να ξεκινήσει μία τέτοιου είδους έρευνα, αφού όλοι τους ανήκαν στον ίδιο εσωτερικό κύκλο και ελάτρευαν τον ίδιον θεόν, τον «θεόν» του Χίτλερ;

Συνεχίζεται

XΡIΣTOΣ  ANEΣTH!

        CHRIST ARISEN!

---

1 Το γαρ Μυστήριον ήδη ενεργείται της Ανομίας, Ιωάννη Παλαιτσάκη, 1999---Robert G.L. Waite, The Psychopathic God-Adolf Hitler, Basic Books( New York, 1977---Kubizek, The Young I Khew, Houton Mifflin Co. (Boston,1955).

2 Εφ. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 14 Ιουνίου 2009.

3 Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της Ανομίας, Ιωάννη Παλαιτσάκη, σ.240-242, Αθήναι, 1999.

4 Κονκορδάτο, (Κονκορδάτον), είναι οποιαδήποτε διμερής συμφωνία που συνάπτονταν μεταξύ του Πάπα αφενός, και Ηγεμόνα ή κυβερνήσεως χώρας αφετέρου, με την οποία συνήθως κανονίζονταν συνολικώς ή μερικώς, διαφορές ή απαιτήσεις (προνόμια) μεταξύ της φραγκοπαπικής Ρώμης και της συμβαλλόμενης χώρας. Ήταν μία  θρησκευτική συνθήκη.

5 W. Shirer, The Rise and Fall of the 3rd Reich, σελ. 235-6.

6 Ο αγκυλωτός Σταυρός, Joseph J. Carr.

7 Adolf Hitler, in a speech on 12 April 1922 (Norman H. Baynes, ed. The Speeches of Adolf Hitler, April 1922-August 1939, Vol. 1 of 2, pp. 19-20, Oxford University Press, 1942)

8 Ο Αγκυλωτός Σταυρός, Joseph J. Carr, Εκδ. Στερέωμα, σ.51-52.

9 Ο Αγκυλωτός Σταυρός, Joseph J. Carr, Εκδ. Στερέωμα, σ.108-109.