ΝΑΖΙΣΜΟΣ:

H ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΩΝ ΤΑΛΜΟΥΔΙΣΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ

NAZISM:

THE OCCULT SOCIETY OF TALMUDIST JEWS

ΜΕΡΟΣ 13^ο 

 

       7. Η νέα Εθνική Ναζιστική θρησκεία.

Aρχικά οι Ναζιστές, πριν ακόμη καταλάβουν την εξουσία, αλλά και αργότερα υιοθέτησαν τις αντιλήψεις του Houston Stewart Chamberlain, δηλαδή ότι το πρόσωπο του Ιησού πρέπει να διαχωρισθεί από όλον τον ιστορικό χριστιανισμό. Κατά τον Chamberlain, ο Χριστός δεν ήταν Ιουδαίος αλλά Άρειος!!!1.

Για να αναγνωρισθεί ο Ιησούς από τους Ναζί, έπρεπε να είναι ό,τιδήποτε εκτός από Εβραίος. Έτσι οι Ναζί δανείστηκαν και πάλιν τα αντίστοιχα χωρία από το Ιουδαϊκό Ταλμούδ και ισχυρίστηκαν ότι ο Ιησούς δεν ήταν Εβραίος και ούτε φυσικά θεός, αλλά καρπός της ενώσεως μιας γυναίκας από την Μοαβία ή το Ελάμ που βιάστηκε από ένα Ρωμαίο στρατιώτη, τον Πανδήρα2!!!

Το παράδοξο λοιπόν, είναι ότι οι υποτιθέμενοι αντισημίτες Ναζιστές, οι κατά τους συστημικούς κονδυλοφόρους Ιουδαιοκτόνοι, αντέγραψαν για πολλοστή φορά, με κάποια παραλλαγή, χωρία από το Ιουδαϊκό Ταλμούδ, αναφορικώς με την γέννηση του Ιησού Χριστού!!!.

Αργότερα ο κρυπτο-ιουδαίος Alfred Rosenberg υπουργός του Χίτλερ μίλησε για τον «μύθο του Ιησού», δηλαδή ότι:

-Ο Ιησούς γεννήθηκε στην Μ. Ασία ως υποστασιοποίηση της ελπίδος των καταπιεσμένων πληθυσμών που αναζητούσαν έναν ηγέτη ελευθερωτή από τους Ρωμαίους. Στην συνέχεια ο μύθος μεταφέρθηκε στην Παλαιστίνη και εκεί συνδέθηκε και ταυτίστηκε με την Εβραϊκή ιδέα περί ενός αναμενομένου Μεσσία.

-Οι χριστιανικές εκκλησίες αργότερα, διέστρεψαν την αρχική διδασκαλία και τα περί του προσώπου Του3.

O Rosenberg μιλούσε με πρωτοφανή περιφρόνηση για την Παλαιά Διαθήκη, λέγοντας ότι περιέχει ανόητες και επιβλαβείς διηγήσεις άξιες μόνον για Εβραίους και ποικίλα σκουπίδια μεσανατολικής και αφρικανικής νοοτροπίας και ζωής4.

Τα ίδια και απαράλλακτα ισχυρίζονται και σήμερα για την Παλαιά Διαθήκη και τον Ιησού, οι ταλμουδιστές Ιουδαίοι, οι νεοπαγανιστές και πάσης φύσεως αντιχριστιανοί.

Η θρησκευτική στάση των Ναζί ήταν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Από την μία μεριά δεν ήθελαν την σύγκρουση με τον χριστιανισμό όπως γράφει στο Mein Kampf ο Χίτλερ. Συγχρόνως προώθησαν τον «θετικό χριστιανισμό», όπως τον αποκαλούσαν, ένα μείγμα φυλετικών ιδεών με χριστιανισμό και τον Ιησού ως άνθρωπο απο-ιουδαιοποιημένο.

Όμως συνυπήρχε άλλη μία τάση μέσα στην ναζιστική Γερμανία στο ζήτημα της θρησκείας. Το ναζιστικό κόμμα προσπάθησε να αντικαταστήσει την αφοσίωση που είχαν οι πιστοί στην χριστιανική εκκλησία, είτε προτεστάντες είτε παπικοί («καθολικοί»), με την πίστη στον ναζισμό. Αυτή η τάση είχε ως στόχο να ξερριζώσει τον χριστιανισμό από την ναζιστική Γερμανία και να δημιουργήσει μία εθνική κρατική θρησκεία η οποία να έχει ως ιερό βιβλίο το Mein Kampf και κυρίαρχο σύμβολο την Σβάστικα αντί τον χριστιανικό σταυρό.

Το πρόγραμμα δημιουργίας της εθνικής κρατικής θρησκείας συνεγράφη από τον κρυπτο-ιουδαίο Alfred Rosenberg. Ο Rosenberg δεν ήταν ένας τυχαίος αξιωματούχος, ήταν πολιτιστικός και εκπαιδευτικός ηγέτης του 3ου Ράϊχ, επομένως η γνώμη του είχε βαρύνουσα σημασία για την κατεύθυνση που ελάμβανε η ναζιστική θρησκευτική πολιτική.

Το πρόγραμμα του Rosenberg είχε 30 σημεία από τα οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι ήθελε να συντρίψει τον χριστιανισμό. Παραθέτουμε ωρισμένα άρθρα του.5

Στο άρθρο 5 γράφει, η εθνική εκκλησία είναι αποφασισμένη να εξολοθρεύσει με κάθε μέσον τα περίεργα και ξένα χριστιανικά δόγματα που εισέβαλαν στην Γερμανία το δυσοίωνο έτος 800.

Στο άρθρο 13 γράφει, η εθνική εκκλησία απαιτεί την άμεση διακοπή της εκδόσεως και διανομής της Βίβλου στην Γερμανία καθώς και τις εκδόσεις εφημερίδων και εντύπων θρησκευτικού περιεχομένου.

Στο άρθρο 18 γράφει, η εθνική εκκλησία θα καθαρίσει τους βωμούς της από όλους τους σταυρούς, τις Βίβλους, και τις εικόνες αγίων.

Στο άρθρο 21 γράφει, η εθνική εκκλησία δεν αναγνωρίζει την άφεση αμαρτιών. Έχει την άποψη ότι όταν μία αμαρτία διαπράττεται, θα τιμωρείται αμειλίκτως από τους άφθαρτους νόμους της Φύσεως, και η τιμωρία θα επιβληθεί κατά τη διάρκεια της ζωής του αμαρτάνοντος.

Στο άρθρο 22 γράφει, η εθνική εκκλησία αποκηρύσσει τον εκχριστιανισμό των γερμανοπαίδων, ιδίως με την αγιοποίηση του ύδατος και του αγίου πνεύματος.

Στο άρθρο 26 γράφει, η τελετή γάμου μεταξύ Γερμανών ανδρών και γυναικών θα γίνεται με όρκο πίστεως, τοποθετώντας το δεξί χέρι πάνω σε σπαθί. Δεν επιτρέπεται η γονυκλισία στις τελετές της εθνικής εκκλησίας διότι είναι αναξιοπρεπής.

Τέλος στο άρθρο 30 γράφει, την ημέρα της ιδρύσεως της εθνικής εκκλησίας, ο χριστιανικός σταυρός θα αφαιρεθεί από όλες τις εκκλησίες, τους καθεδρικούς ναούς, και τα παρεκκλήσια μέσα στο 3ο Ράϊχ και στις γερμανικές αποικίες, και θα αντικατασταθεί από το μόνο ακατανίκητο σύμβολο της Γερμανίας, την Σβάστικα.

     Το πρόγραμμα του Ρόζενμπεργκ καταδεικνύει την επιθυμία τους να δημιουργήσουν μια νέα θρησκεία, η οποία δεν θα υποχρέωνε την αφοσίωση και λατρεία του Γερμανού πολίτη αλλά θα τον κέρδιζε από μόνη της.

        Κατά τον Rosenberg:

-Ο Χρι­στός δεν ήταν Εβραίος στην καταγωγή, αλλά Γαλιλαίος, το οποίον σημαίνει καθαρός Άριος.

-Ο πρωταρχικός χριστιανισμός, «η καθαρή διδασκαλία του Χριστού», έχει άριες καταβολές, όμως με την παρείσφρυση σ’ αυτόν, στοιχείων της σκέψεως του Παύλου, παραμορφώθηκε και μετετράπη σε επικίνδυνο.

-Η επικράτηση του «εβραιοχριστιανισμού» αποτελεί το βασικότερο και πιο ύπουλο εμπόδιο για την επικράτηση του ανθρωπολογικού κανόνα περί της φυλετικής ανωτερό­τητας των Αρίων, προβάλλοντας αρχές που βοηθούν όχι τον δυνατό αλλά τον αδύναμο, όχι το υγιές αλλά το άρρωστον...6

Πάντως από το πρόγραμμα του Alfred Rosenberg, φαίνεται ότι η πνευματική ηγεσία των ναζί, ήθελε ταυτοχρόνως γερμανοποίηση του χριστιανισμού με φυλετικές αναφορές, απο-ιουδαιοποίηση του χριστιανισμού με την απόρριψη της εβραϊκής καταγωγής του Ιησού, και την εισαγωγή εθνικών συμβόλων και τελετουργικών, ώστε να μην δέχεται ο ναζισμός ανταγωνισμό από ξένες θρησκευτικές αντιλήψεις.

Σκοπός αυτής της πολιτικής ήταν το να προσδώσουν οι ναζί ένα μεταφυσικό υπόβαθρο στην ιδεολογία τους και συγχρόνως να σφυρηλατήσουν την θρησκευτική συνοχή του γερμανικού λαού.

Το κατά πόσον ο «θετικός χριστιανισμός» του Alfred Rosenberg θα αποτελούσε ένα μεταβατικό στάδιο μέχρι την παλινόρθωση της αρχαίας γερμανικής θρησκείας, είναι δύσκολο να απαντηθεί παρά μόνον με υποθέσεις, αφού το ναζιστικό καθεστώς κατέρρευσε, χωρίς να προλάβει να ωριμάσει ιδεολογικώς και να αποκτήσει βαθείς ρίζες.

Αν πιστέψουμε την αναφορά για τον Χίτλερ στο ημερολόγιο του Goebbels, με ημερομηνία 8 Απριλίου 1941, «ο Χίτλερ μισεί τον χριστιανισμό επειδή σακάτεψε ο,τιδήποτε ευγενές στην ανθρωπότητα», διαπιστώνουμε μία σειρά αντιφατικών δηλώσεων από υψηλόβαθμα στελέχη του εθνικοσοσιαλισμού.

 Δημοσίως ο Χίτλερ δεν επετέθη κατά του χριστιανισμού, αλλά κατ’ ιδίαν τον μισούσε.

Οι Martin Bormann και Joseph Goebbels, δύο κορυφαίοι αξιωματούχοι, ήσαν η αιχμή του δόρατος του ναζιστικού αντικληρικαλισμού και της εκκλησιαστικής συγκρούσεως. Xαρακτηριστική είναι η δήλωση του Χίτλερ στις 6/7/1933:  «Κάποιος πρέπει να είναι ή Χριστιανός ή Γερμανός»7.

Κατά τον σχιζοφρενή Karl Maria Wiligut (Βίλιγκουτ)8, οι πολυθεϊστές λάτρεις του Βόνταν και των άλλων θεών του «Άσγκαρντ» δεν ήσαν παρά «διαβολικοί σχισματικοί», που απομάκρυναν τον λαό των Γερμανών από την πίστη στον «έναν και πραγματικό» «Θεό» και γύρω στο 1.200 π.Χ., όταν ο σβησμένος ήλιος των «Αρμινιστών» (ο «Μαύρος Ήλιος») ήταν ακόμα ορατός στον ουρανό, κατέστρεψαν με την βία τα λατρευτικά κέντρα του «Αρμινισμού» και επέβαλαν τον «κακό» πολυθεϊσμό τους. Για την πίστη σε αυτόν τον «ένα και πραγματικό» «Θεό» του Βίλιγκουτ και των Ες Ες θρηνεί ο ίδιος, με το ψευδώνυμο «Jarl Widar», σε ένα ποίημά του με τίτλο «Ψίθυρος του Θεού»:

«…έτσι λοιπόν οι καταπιεστές μας εφηύραν για εμάς τους υποτιθέμενους θεούς / και μας στέρησαν όσα οι πρόγονοι μας κληροδότησαν / καθώς και τον Θεό και Κύριό μας…»9.

Η πίστη του Χίτλερ στο πεπρωμένο ήταν ακλόνητη, αλλά όμως είχε εμπλουτισθεί από μερικές πολύ περίεργες μη χριστιανικές θεωρίες, τις οποίες ο ίδιος είχε γνωρίσει και, λίγο ή πο­λύ, ασπασθεί κατά τα έτη του αδηφάγου, αλλά χωρίς σύστημα διαβάσματος του. Όπως ο αδιάλλακτος Μάρτιν Μπόρμαν είχε πει ότι «Χριστιανισμός και Εθνικοσοσιαλισμός είναι ασυμβίβαστοι. O Xριστιανισμός έχει αμετάβλητες θέσεις που θεμελιώθηκαν εδώ και 2.000 χρόνια και έχουν μεταβληθεί σε αμετακίνητα δόγματα, ξένα προς την πραγματικότητα»10.

Τέλος για τον Χίτλερ ο Χριστιανισμός «ήταν μία εβραϊκής εμπνεύσεως πίστη, η ο­ποία είχε διαφθαρεί από τις πολλές γενιές των άπληστων ιερέων».

                                                         *

Οι Γερμανοί στρατιώτες έδιναν όρκο πίστεως στον Αδόλφο Χίτλερ. Ακόμη και οι πόρπες των ζωνών τους διακήρυσσαν «Gott Mit Uns» («Ο Θεός μαζί μας»).  Ναι ο Θεός! Αλλά ποιος θεός; Όχι ο αληθινός αλλά αύτός που ελάτρευαν ο Χίτλερ και οι Ναζιστές, της Εθνικοσοσιαλιστικής ηγεσίας, ίσως με μικροδιαφορές στο λατρευτικό τυπικόν, τουτέστιν ο Εωσφόρος, με «απεσταλμένον» του επί της γης, τον Αδόλφο Χίτλερ!!! 

Ο Χίτλερ ανεχόταν μάλλον παρά ενθάρρυνε την ανα­βίωση αρχαίων τελετουργιών και την εκ νέου καθιέρωση «ιερών τόπων της αρ­χαίας λατρείας στους οποίους θα ετελούντο «λατρευτικές τελετές». Ο Χίμλερ, όμως, δεν ταυτιζόταν με την θέληση του Χίτλερ σε αυτό το ζήτημα. Μελε­τούσε την συγκριτιστική θρησκειολογία με μεγάλη αφοσίωση και μεγαλύτερη προσοχή απ' ό,τι ο Χίτλερ. 

Ο Χίτλερ έτρεφε την ελπίδα ότι η πίστη στον Χριστιανισμό θα εξασθένιζε με τα χρόνια κάτω από την ναζιστική διακυβέρνηση και ότι τελικά μόνο οι ηλικιωμένοι θα συνέχιζαν να πηγαίνουν στην εκκλησία. Όταν, δε, αυτές οι γενιές θα έφευγαν, ο Χριστιανισμός θα εξαλειφόταν.

Περισσότερο δημοφιλής ήταν μια δοξασία των λαοπλάνων εωσφοριστών του Ναζισμού, εκείνη των «Gottglaubig»11.

Αυτή η μορφή πίστεως είχε ευρύτατη διάδοση στον στρατό και τον γερμανικό λαό και υπολογίζε­ται ότι το 1939 περισσότεροι από 3.000.000 Γερμανοί είχαν δηλωθεί επισήμως ως «Gottglaubig».

Στην δημιουργία της νέας εθνικής θρησκείας των Ναζιστών, αθρόα ήταν η προσέλευση και ενεργός συμμετοχή του παπικού και προτεσταντικού ιερατείου.

«Αύγουστος 1933. Εδώ και έξη μήνες ο Αδόλφος Χίτλερ είναι κύριος της Γερμανίας, Στις 30 Ιανουαρίου, με την ώθηση του καθολικού Φον Πάπεν, με τις ψήφους του καθολικού κόμματος του «Τσέντρουμ» που πρόεδρός του είναι ένας έμπιστος   του Ευγενίου Πατσέλλι, ο μονσινιόρ Κάας, ο αρχηγός του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, έλαβε την πλήρη εξουσία του Ράϊχσταγκ..»12.

Συνεχίζεται

XΡIΣTOΣ  ANEΣTH!

        CHRIST ARISEN!

---

  1 H. St. Chamberlain, Die Grundlagen des neunzehnten Jahrh-undents. Erste Halfte, 1938, ss 220-295.

  2 Αυτή η ιστορία επινοήθηκε από τον Γκαίμπελς, που με την σειρά του βασίστηκε στις δοξασίες που είχαν διατυπώσει οι Νίτσε και Βάγκνερ--- Ο Αγκυλωτός Σταυρός, Joseph J. Carr, εκδ. Στερέωμα, σ.40-41.

   3 A. Rosenberg, Der Mythus der 20 Jahrhunderts, 1934, ss 172-175.

   4 ο.α. και σσ 601-603.

   5 http://breezemagazine.blogspot.gr/2012/03/alfred-rosenbergs-30-point-church-plan.html

http://news.google.com/newspapers?nid=1499&dat=19411104&id=LbRQAAAAIBAJ&sjid=0CIEAAAAIBAJ&pg=4749,1550338

   6 Ησαΐας Κωνσταντινίδης, «Ο άγνωστος Χίτλερ», εκδ. M-Press, σελ. 13-17, ένθετο βιβλίο που εκδόθηκε από την εφημ. Ελεύθερη Ώρα της 13^ης Οκτωβρίου 2013. Ψηφιοποίηση: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com

    7 Α. Lapple, Kirchengeshichte in Langsschnitten, 1968, p. 89.

8Karl Maria Wiligut (alias Weisthor, Jarl Widar, Lobesam) (10 December 1866, Vienna, Austrian Empire – 3 January 1946, Arolsen, Germany) was an Austrian Occultist and SS-Brigadeführer. 

Wiligut's medical records reflect violence at home, including threats to kill his wife, grandiose projects, eccentric behavior and occult interests. Eventually, in 1924, he was diagnosed with schizophrenia and megalomania and was declared legally incompetent by a Salzburg court and then committed to a Salzburg asylum, where he remained until 1927.  

Wiligut claimed that the Bible had originally been written in Germanic, and testified to an "Irminic" religion – Irminenreligion or Irminism – that contrasted with Wotanism. He claimed to worship a Germanic god "Krist", whom Christianity was supposed later to have appropriated as their own saviour Christ.

According to Wiligut, Germanic culture and history reached back to 228,000 BC!!! He proposed that at this time, there were three suns, and Earth was inhabited by giants, dwarfs and other mythical creatures. Wiligut claimed that his ancestors, the Adler-Wiligoten, ended a long period of war. By 12,500 BC, the Irminic religion of Krist was revealed and from that time became the religion of all Germanic peoples, until the schismatic adherents of Wotanism gained the upper hand. In 1200 BC, the Wotanists succeeded in destroying the Irminic religious center at Goslar, following which the Irminists erected a new temple at the Externsteine, which was in turn appropriated by the Wotanists in AD 460. Wiligut's own ancestors were supposedly protagonists in this setting: the Wiligotis were Ueiskunings ("Ice kings") descending from a union of Aesir and Vanir. They founded the city of Vilna as the center of their Germanic empire and always remained true to their Irminic faith.

   9 Αναδημοσιεύθηκε στο βιβλίο του Stephen E. Flowers, «The Secret King: Karl Maria Wiligut, Himmler’s Lord of the Runes», Waterbury VT, 2001, σελ. 62.

   10 Bundesarchiv Potsdam (Hereafter BAP), NS6/3361/18-22.

  11 Gottglaubig: Μορφή πίστεως στην ύπαρξη ενός ανώτατου όντος, άρνηση του Ιησού ως θεανθρώπου καθώς και των περισσοτέρων  χριστιανικών διδασκαλιών και τελετουργιών, και αντικατάστασή τους με άλλες της αρχαίας γερμανικής παγανιστικής λα­τρείας 

  12 Τα Μεγάλα ιστορικά αινίγματα της εποχής μας, τ. ΙΧ, σ.22, Bernard Michal.--- Ο καρδινάλιος Ευγένιος Πατσέλλι ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής, γραμματέας των εξωτερικών υποθέσεων του Βατικανού, και τον Μάρτιο του 1939 χειροτονήθηκε πάπας με το όνομα Πίος ΧΙΙ.