ΝΑΖΙΣΜΟΣ:

H ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΩΝ ΤΑΛΜΟΥΔΙΣΤΩΝ  ΙΟΥΔΑΙΩΝ

NAZISM:

THE OCCULT SOCIETY OF TALMUDIST  JEWS

ΜΕΡΟΣ 3^ο

3. Τα πρώτα βήματα του Χίτλερ στον αποκρυφισμό

 α. Οι επαφές του Χίτλερ στην Βιέννη

 Πατριάρχης του σύγχρονου Γερμανικού αποκρυφισμού μπορεί να θεωρηθεί ο πρίγκηπας της Πρωσίας Φρειδερίκος, ο αργότερα αποκληθείς από τους «αδελφούς» του Συστήματος «Μέγας» (ΣΣ: Όπως από τον «ομόδοξο αδελφό» Βολταίρο), για τους ίδιους λόγους που το Σύστημα είχε χαρακτηρίσει «μέγα» και τον Κάρολο Α΄(Καρλομάγνο). Ο Φρειδερίκος, εμυήθη στον αποκρυφισμό την 14-15 Αυγούστου 1738, με ένα τελετουργικό που δεν έγινε σε στοά, για ευνόητους λόγους, αλλά σε ξενοδοχείο, με την παρουσία αντιπροσωπείας υπό τον Graf von Lippe – Buckeburg, της Μεγάλης στοάς του Αμβούργου1.

      Έκτοτε, όλη η επίσημη πολιτικοστρατιωτική ηγεσία της Πρωσίας (Γερμανίας- Αυστρίας), ηλέγχετο από την Τεκτονική στοά του Αμβούργου και από το 1776 και μετά, από τους ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙ του Ιουδαιοταλμουδιστού Άνταμ Βαϊσχάουπτ!

Επί εποχής των πρώτων πολιτικών βημάτων του Χίτλερ, οι Ιουδαιοταλμουδιστές αποκρυφιστές Ιλλουμινάτι κινούσαν τα νήματα στην κορυφή της Γερμανικής πολιτικοστρατιωτικής πυραμίδος και ήλεγχαν δια του τύπου, της οικονομίας και της πορνείας τα πλατειά στρώματα του Γερμανικού λαού.

Οι Ιλλουμινάτι ανέβαζαν και κατέβαζαν ηγεμόνες, πολιτικούς και κυβερνήσεις.

Το 1909, στον αριθμό 22 της Felberstrasse στην Βιέννη, διέμενε ένας νεαρός που φιλοδοξούσε να σταδιοδρομήσει ως ζωγράφος στην πρωτεύουσα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Δύο τετράγωνα πιο πέρα υπήρχε ένα καπνοπωλείο από όπου προμηθευόταν το ρατσιστικό και αποκρυφιστικό περιοδικό «Ostara». Εκδότης του ήταν κάποιος Λαντς φον Λίμπενφελς, τον οποίο μια μέρα ο νεαρός εκείνος επισκέφθηκε στο γραφείο του και του ζήτησε να αγοράσει παλαιότερα τεύχη που έλειπαν από την συλλογή του. Ο εκδότης, διαπιστώνοντας από την εμφάνισή του την άθλια οικονομική του κατάσταση, όχι μόνο του χάρισε τα τεύχη, αλλά και του έδωσε και χρήματα να πάρει το τραμ της επιστροφής για το σπίτι του. Δεν φανταζόταν ότι αυτός που βρισκόταν μπροστά του θα συγκλόνιζε τον κόσμο τρεις δεκαετίες αργότερα. Το όνομά του: Αδόλφος Χίτλερ.

Το 1913 στους δρόμους της Βιέννης, ένας απένταρος πρώην φοιτητής καλών τεχνών έμπαινε συχνά στην αίθουσα του μουσείου Χόφμπουργκ για να ζεσταθεί από το τσουχτερό κρύο. Είχε εντυπωσιασθεί από μερικά ανεκτίμητα κομμάτια που ήταν γνωστά σαν σύμβολα των Αψβούργων. Ο φοιτητής, που άκουγε στο όνομα Αδόλφος Χίτλερ, εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από την Ιερή Λόγχη που ελέγετο  ότι ήταν η ίδια που  τρύπησε το σώμα του Χριστού πάνω στον σταυρό. Η Ιερή Λόγχη έγινε εμμονή και το σύμβολο του μετέπειτα "δικτάτορα" του αιώνα, ο οποίος φαίνεται πως είχε εντρυφήσει στον αποκρυφισμό και την μεταφυσική.

Είναι χαρακτηριστική η αφήγησή του στον Ιουδαίο Ουώλτερ  Γιοχάνες Στάϊν2, μαθηματικό και αποκρυφιστή που υπήρξε μάλιστα και σύμβουλος του Ουΐνστον Τσώρτσιλ3, για την επίδραση της ιερής Λόγχης πάνω του και για τις συνθήκες γνωριμίας του με τον Χίτλερ.

Ο Ταλμουδιστής Ιουδαίος αποκρυφιστής Στάϊν, συχνός συνομιλητής του Χίτλερ, είναι από τους λίγους μάρτυρες που μας πληροφόρησαν για την ζωή του Χίτλερ κατά την περίοδο 1909-19134.

Ο Στάϊν είχε κάνει συνήθειά του να συχνάζει σε βιβλιοπωλεία μεταχειρισμένων βιβλίων στην παλιά πόλη της Βιέννης, όχι μόνο διότι αυτά τα άκομψα μικρά καταστήματα ήταν φτηνά, αλλά διότι πολύ συχνά είχαν βιβλία για την θρησκεία, τον αποκρυφισμό, την θεοσοφία, την αλχημεία και για άλλα συγγενικά θέματα.

Ένα ηλιόλουστο πρωϊνό του Αυγούστου του 1912, επεσκέφθη το κατάστημα κάποιου βιβλιοπώλη  Έρνστ Πρέτσε. Κοιτώντας ψηλά σε κάποιο ράφι με τα βιβλία τοποθετημένα αραιά, βρήκε ένα αντίγραφο του Πάρσιβαλ (Μεσαιωνικό επικό έργο, με ήρωα τον Parzival ή Percival, στην Αγγλική γλώσσα, έναν ιππότη που έψαχνε να βρει το χαμένο "Ιερό Δισκοπότηρο"), μιας εκδόσεως του 19^ου αιώνα, αντίγραφο από το γνήσιο.

Η τιμή του τόμου ήταν αρκετά χαμηλή για τα οικονομικά μέσα του Στάϊν, και έτσι τον αγόρασε. Αυτό που κατέβασε τόσο χαμηλά την τιμή και ταυτόχρονα τράβηξε το ενδιαφέρον του, ήταν οι εγγραφές στα περιθώρια από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του. Σχεδόν κάθε σελίδα ήταν γεμάτη από σημειώσεις, ταξινομήσεις  σε πίνακα, σταυρωτές αναφορές , σημειώματα προς υπόμνηση, και επεξηγήσεις του κειμένου. Όλα γραμμένα με τον ίδιο κομψό, μικροσκοπικό γραφικό χαρακτήρα.

Ο Στάϊν πλήρωσε λίγα χέλλερ για το δερματόδετο τόμο και μετά πήγε στο Kohlmarkt της Βιέννης όπου και κατέλαβε την συνηθισμένη του θέση στο καφέ Demels. Ήταν συνήθεια των φοιτητών της εποχής εκείνης να βρίσκουν ένα ήσυχο μέρος όπως ένα καφέ, να παραγγέλνουν ένα γλυκό (για τα οποία το Demels ήταν ονομαστό) ή ένα φθηνό ποτήρι κρασί ή μπύρα και να περνούν τις επόμενες λίγες ώρες μελετώντας.

Ο Ουώλτερ Στάϊν φυλλομέτρησε ολόκληρο τον τόμο συγκρίνοντας τις σημειώσεις του προηγούμενου ιδιοκτήτη με το κείμενο. Δεν πέρασε πολύ ώρα που αισθάνθηκε φόβο μπροστά στην "τρομερή" φύση των σημειώσεων. Κατάλαβε γρήγορα πως ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του δεν ήταν απλά ένας ευκαιριακός αναγνώστης, αλλά ένας άνθρωπος μυημένος στις αποκρυφιστικές πρακτικές. Οι παρατηρήσεις που αποκάλυπταν βαθειά γνώση, οδήγησαν τον Στάϊν σε εντελώς νέες ερμηνείες του Πάρσιβαλ και τις ιστορίες της «αναζητήσεως του Ιερού Δισκοπότηρου».

Ανάμεσα στις παρατηρήσεις για το έργο, υπήρχαν σημειώσεις για Εβραϊκές και Χριστιανικές "διαστροφές" της αγνής αρείας γενεαλογίας την εποχή του Ιερού Δισκοπότηρου (δηλαδή τον 9ο αιώνα μ.Χ.). Μόνο αυτοί που είχαν αγνή γενεαλογική καταγωγή ήσαν ικανοί να κατέχουν το Δισκοπότηρο, σύμφωνα με τον προηγούμενο αναγνώστη του Πάρσιβαλ. Ο Στάϊν συμπέρανε πως ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του τόμου ήταν ένα σκοτεινό σκυθρωπό πνεύμα γεμάτο μνησικακία και πικρό μίσος για όλη την ανθρωπότητα. Γρήγορα συνειδητοποίησε πως ήταν σαν να διάβαζε «τις σημειώσεις του Εωσφόρου» .

Την στιγμή εκείνη ο Στάϊν παρατήρησε πως ένας άλλος πελάτης του Demels  τον παρατηρούσε μέσα από το τζάμι που χώριζε το εσωτερικό του καφέ από τα εξωτερικά τραπέζια που ήταν κάτω από την τέντα. Ο Στάϊν παρατήρησε το «πιό αλλαζονικό πρόσωπο και τα πιο δαιμονικά μάτια που είχε ποτέ δει». Ήταν ένα πρόσωπο, αταίριαστο για καλλιτέχνη που σύχναζε στο Kohlmarkt προσπαθώντας να πουλήσει υδατογραφίες στους τουρίστες. Ο καλλιτέχνης πούλησε μία υδατογραφία στον Στάϊν και μετά έφυγε χαμογελώντας κοροϊδευτικά. Ο Στάϊν εξεπλάγη αργότερα όταν ανακάλυψε πως το όνομα που ήταν γραμμένο στις πρώτες σελίδες του βιβλίου που μόλις ανεγίγνωσκε, ήταν το ίδιο με την υπογραφή στον πίνακα : Αδόλφος Χίτλερ.

Από εκείνη την πρώτη συνάντηση των δύο ανδρών, ο Tαλμουδιστής Ιουδαίος αποκρυφιστής Στάϊν:

-Άρχισε να βλέπει  συχνά τον Χίτλερ και του δινόταν η ευκαιρία να συζητούν για πολλά θέματα που σχετίζονταν με τον αποκρυφισμό.

-Γνώρισε καλύτερα τον βιβλιοπώλη Πρίτσε τους μήνες που ακολούθησαν. Ο Πρίτσε εκαυχάτο πως ήταν ένας εξειδικευμένος σε αποκρυφιστικά θέματα (ειδικά στις μυστικιστικές τελετουργίες των Αζτέκων)  και πρόσφερε τις υπηρεσίες του στις έρευνες του Στάϊν.

Φαίνεται πως ο Αδόλφος Χίτλερ είχε βάλλει ενέχυρο κάποια βιβλία στον Πρίτσε τα οποία αργότερα θα ξεχρέωνε. Προφανώς κάποιος από τους υπαλλήλους του Πρίτσε έκανε λάθος και τοποθέτησε τον αγαπημένο  τόμο του Χίτλερ σε ένα ράφι όπου υπήρχαν βιβλία για πούλημα. Αργότερα, έχει καταγραφεί, ότι ο Χίτλερ παρατήρησε με τον μοναδικό κακεντρεχή του τρόπο τον Έρνεστ Πρίτσε πως δεν έπρεπε να πουλήσει  «το βιβλίο του» στον Στάϊν.

Τρείς είναι οι πιθανές εκδοχές των συνθηκών «γνωριμίας» Στάϊν και Χίτλερ:

1^η/ Ο Χίτλερ να πλησίασε τον Στάϊν στο καφέ όταν τον αντίκρυσε τυχαίως, και είδε το δικό του αντίτυπο του Πάρσιβαλ σε ξένα χέρια.

2^η/ Ο Χίτλερ να αναζήτησε τον Στάϊν αφού ο Πρίτσε του απεκάλυψε ποιός αγόρασε τον τόμο του Πάρσιβαλ.

3^η/ Ο Στάϊν να ήταν ένας από τους «αφανείς» ανθρώπους του Συστήματος (μυστικός πράκτορας) με ειδική αποστολή να προσεγγίσει τον Χίτλερ ή να παρακολουθεί τις κινήσεις του, είτε μόνος είτε σε συνεργασία με τον Πρίτσε.

Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, η συνάντηση του Χίτλερ με τον Στάϊν δεν ήταν καθόλου συμπτωματική. Ανεξάρτητα από το πώς συναντήθηκαν, ο Στάϊν και ο Χίτλερ παρέμειναν κοντά, μέχρι που ο Χίτλερ μετανάστευσε στο Μόναχο το 1913.   

*

Πέρασαν πολλά χρόνια για να αρχίσουν να ερευνώνται οι σχέσεις των ναζιστών με τους αμέτρητους αποκρυφιστικούς  κύκλους. Ανάμεσα στους παγγερμανιστές ή μεγαλογερμανιστές της Βιέννης, οι θεωρίες του κοινωνικού δαρβινισμού (ρατσισμού) ήταν τότε εξαιρετικά δημοφιλείς και οι ρατσιστικές θεωρίες, αναμεμειγμένες με αποκρυφιστικά «στοιχεία», βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν, ιδίως μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι εκπρόσωποί τους ονομάζονται αριοσοφιστές. Τον όρο αριοσοφία5 τον εισήγαγε ο ένας εκ των δύο βασικών εκπροσώπων τους: Ο Λαντς φον Λίμπενφελς (1874-1954). Ο άλλος, μαθητές και οπαδοί του οποίου ήταν μεταξύ εκείνων που ίδρυσαν την ρατσιστική και αποκρυφιστική Εταιρεία της Θούλης, ήταν ο Γκουϊντο φον Λιστ (1848-1919).  Αμφότεροι, Λιστ και Λίμπενφελς, ήσαν οι δύο από τους πρώτους, εάν όχι οι πρώτοι μέντορες (πνευματικοί καθοδηγητές) του Χίτλερ.

                                                                                            Συνεχίζεται

XΡIΣTOΣ  ANEΣTH! 
      CHRIST  ARISEN!

---

1 Robert Freke Gould (Revised by Dudley Wright), History of Freemasonery III, p.241. Published by Charles Scribner & Sons nd (circa 1936), New York (1936) ---Secret Societies and Subversive Movements, Nesta H. Webster, p.152.

Bookseller Image

Gould's History of Freemasonry, throughout the World This edition in six volumes embraces not only an investigation of records of the organizations of the fraternity in England, Scotland, Ireland, the British Colonies, Europe, Asia, Africa and South America, but includes additional material especially prepareted on Europe, Asis and Africa - etc.

2 Walter Johannes Stein (6 February 1891, Vienna – 7 July 1957, London): Αn Austrian/Ηungarian origin Jewish occulist, Waldorf school teacher, Grail researcher, and student of anthroposophy.

Walter Johannes Stein, was the son of Wilhelm Stein, a Hungarian by birth, and Hermine Weiss, who was descended from a large Jewish family. [Stein: German and Jewish (Ashkenazic) family. The name derives from German Stein ‘rock’, Middle High German stein. Hence a topographic name either for someone who lived on stony ground or for someone who lived by a notable outcrop of rock or by a stone boundary marker or monument. It could also be a metonymic occupational name for a mason or stonecutter, or, among Jews, an ornamental name. This name is widespread throughout central and eastern Europe].

3 Robert G.L. Waite, The Psychopathic God-Adolf Hitler, Basic Books ( New York,1977). Ο Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ (Sir Winston Leonard Spencer-Churchill, 30 Νοεμβρίου 1874 – 24 Ιανουαρίου 1965) ήταν Βρετανός πολιτικός, στρατιωτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, πρωθυπουργός της χώρας του, κατά τις περιόδους 1940-45 και 1951-55.

4 Σχετικώς με την ζωή και τις αποκρυφιστικές δοξασίες του Χίτλερ, όπως στο βιβλίο: Ο Αγκυλωτός Σταυρός, Joseph J. Carr, Εκδ. Στερέωμα, μτφ. Θεόφιλος Καΐρης.

5 Για τον όρο «αριοσοφία» όπως υποσημείωση υπ’αρ. (3) 2oυ μέρους. Οι αριοσοφιστές ερμήνευαν τον κόσμο ως διαρκή σύγκρουση ανάμεσα στην κυρίαρχη φυλή των Αρίων και στις κατώτερες φυλές των μη Αρίων: Σλάβων, Λατίνων και Eβραίων. Tόσο ο Γκουίντο φον Λιστ όσο και ο Λαντς φον Λίμπενφελς, πίστευαν πως στην Aνατολή υπήρχαν μυστικά κέντρα σοφίας, θαυμάσιες βιβλιοθήκες κρυμμένες σε σπηλιές, μαγικοί λαβύρινθοι κάτω από την γη και απόκρυφα ιερά, κρυμμένα σε μοναστήρια του Θιβέτ.