ΑΙΓΑΙΟΝ: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ

(AEGEAN:THE HELLENIC ARCHIPELAGO)

ΜΕΡΟΣ 21^ο

  14. Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ  ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟΝ

       α.  Γενική εκτίμηση απειλής

Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά το 2000, έχει καταφανεί η πρόθεση αλλά και η δυνατότητα της Τουρκίας να προχωρήσει στο Αιγαίον σε ενέργειες διαφορετικές από την κατάληψη κυρίας νήσου, που εξετιμάτο ως βασική  απειλή κατά τις προηγούμενες δεκαετίες.

Το περιστατικό των Ιμίων κατέδειξε την πολιτική σημασία των μικρότερων νησίδων και βραχονησίδων στο πλαίσιο της επιδιώξεως της Άγκυρας για αλλαγή του status quo του Αιγαίου Πελάγους.

Από τότε και μετά, κατά την  πάγια τουρκική στρατηγική και πολιτική, η στρατιωτική δραστηριότητα της Άγκυρας  έχει συντονιστεί με τις πολιτικές επιδιώξεις της. Συγκεκριμένα, έχει αρχίσει να τίθεται συστηματικά το θέμα του «καθεστώτος» μικρών αλλά κατοικημένων  νησιών, που κατά την Άγκυρα είναι ασαφές και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγματεύσεως (και φυσικά, διανομής) μεταξύ των δύο πλευρών.

Το θέμα τίθεται συνεχώς σε πολιτικό επίπεδο και υποστηρίζεται στην καθημερινή στρατιωτική πρακτική της Άγκυρας με συνεχείς πτήσεις υπεράνω των μικρονησίδων/νήσων από τουρκικά αεροσκάφη, κάτι που αποτελεί χαρακτηριστική ενέργεια πολιτικής προετοιμασίας στρατιωτικής ενέργειας.

Αποκωδικοποιώντας το σενάριο της πρόσφατης τουρκικής αεροναυτικής ασκήσεως (2014) [Λεπτομέρειες παρουσιάσαμε στο 17ο μέρος], σύμφωνα με το οποίον προεβλέπετο  συγκέντρωση μεγάλων τουρκικών αεροναυτικών δυνάμεων σε ελάχιστη απόσταση από τις ακτές της Σκύρου, οδηγούμεθα στο αρχικό συμπέρασμα ότι, η Τουρκία πιθανώτατα σχεδιάζει την δημιουργία προϋποθέσεων αιφνιδιαστικού πλήγματος ή στην καλύτερη περίπτωση να αναγκάσει τις ελληνικές αεροναυτικές δυνάμεις να απασχολούν σημαντικές δυνάμεις στην περιοχή, κάτι που σημαίνει και οικονομική αιμορραγία ενός στρατεύματος, ενώ θα μένουν ακάλυπτες, πλημμελώς ή πλήρως, άλλες περιοχές του Αρχιπελάγους.

Η Τουρκική απειλή, ορατή και εγγύς πλέον, εξεφράσθη από επίσημα ελληνικά χείλη, ίσως για πρώτη φορά μεταπολιτευτικώς στην βουλή, σε σχετική ομιλία του τότε υφυπουργού Εθνικής Αμύνης Αθανασίου Δαβάκη, την 10^η Νοεμβρίου 2013.

«…Για μας, δυστυχώς, η εκτίμηση αυτής της απειλής δεν μπορεί να είναι όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή μία εκτίμηση στο επίπεδο του ΝΑΤΟ και της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, διότι πέραν αυτών των εκτιμήσεων, η χώρα μας έχει –δυστυχώς- ένα έντονο περιφερειακό πρόβλημα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει ενεργός απειλή διατυπωμένη από την γείτονα και δεν υπάρχει, επίσης, καμία αμφιβολία ότι υπάρχει υπερσυγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και στον Έβρο και στα μικρασιατικά παράλια, αλλά και σημαντική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών της Τουρκίας.

Επίσης, ουδείς αμφισβητεί ότι υπάρχει καθημερινή πρακτική, αεροπορική και ναυτική, όσον αφορά παραβιάσεις, επεμβάσεις σε περιπτώσεις έρευνας και διάσωσης από την γείτονα, κάτι που σημαίνει ότι η χώρα μας πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχει τα αντίστοιχα και ανάλογα δεδομένα, προκειμένου να μη βρεθεί ελλείπουσα προς αυτήν την πραγματικότητα. Τούτη την πραγματικότητα, λοιπόν, διαχειριζόμαστε σε όλα τα επίπεδα του αμυντικού σχεδιασμού και της νέας δομής, σταθμίζοντας την ορθή εκτίμηση της πραγματικής απειλής και την εθνική στρατηγική της χώρας.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, εύκολα γιατί θεωρείται αυτονόητη η μελετημένη και προσεκτική προετοιμασία των Ενόπλων μας Δυνάμεων….»1.

Η πολιτική της Άγκυρας, όπως αυτή διαφαίνεται από τις δηλώσεις επισήμων φορέων, την συνεχή στρατιωτική δραστηριότητα στο Αιγαίο και την πολιτική της πρακτική κατά το παρελθόν και την νοοτροπία της, σε συνδυασμό με τις στρατιωτικές της δυνατότητες, έχουν καταστήσει ρεαλιστική απειλή το σενάριο καταλήψεως μίας ή και περισσοτέρων κατοικημένων νησίδων του Ανατολικού Αιγαίου, έτσι ώστε να δημιουργηθούν τετελεσμένα γεγονότα.

Ήδη από το σχέδιο Suga (στρατιωτική ενέργεια στο Αιγαίο, στο πλαίσιο του σχεδίου Balyoz), το 2004, προκύπτει ότι το ενδεχόμενο αυτό απασχολεί τους Τούρκους σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Η γενική ιδέα του σχεδίου είναι:

Η ελληνική πλευρά, υπό το βάρος ενός τετελεσμένου γεγονότος, θα κληθεί είτε να διαπραγματευτεί είτε να κηρύξει έναν γενικευμένο πόλεμο – με δική της «πρωτοβουλία» και «υπαιτιότητα», γεγονός που οι τούρκοι θεωρούν ότι  ελληνική πλευρά δεν έχει το θάρρος να κάνει ή θα αποτραπεί από τρίτους να κάνει.  

β. Οι τουρκικές προκλήσεις 2              

(1)  Σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Άγγελο Συρίγο, που ασχολείται με το διεθνές δίκαιο και την εξωτερική πολιτική, με κύρια αντικείμενα το Δίκαιο της Θαλάσσης, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τα Βαλκάνια και τις μειονότητες, η Τουρκία μπορεί να πραγματοποιήσει μέσω των πανεπιστημίων έρευνες στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου για θέματα οικοσυστήματος και βιοποικιλότητας.

Η έρευνα μπορεί να περιορισθεί είτε μόνο σε ύδατα (π.χ. ποιότητα υδάτων, περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις κ.λπ.) (1η περίπτωση), είτε να επεκταθεί και σε θέματα που σχετίζονται με τον βυθό των διεθνών υδάτων (υφαλοκρηπίδα) (2η περίπτωση).

Στην 1η περίπτωση θεωρητικώς δεν χρειάζεται άδεια από την Ελληνική πλευρά. Στην 2η περίπτωση χρειάζεται άδεια. Την άδεια χορηγεί η ΕΧΑΕ (Επιτροπή Χορηγήσεως Αδειών Ερευνών Θαλάσσης) που είναι διϋπουργικό όργανο και συντονίζεται από το υπουργείο Εξωτερικών.

Αυτό ισχύει για όσο καιρό δεν έχουμε κηρύξει Α.Ο.Ζ. Στην πράξη, όμως, και προς αποφυγή διενέξεων, τα κράτη που προτίθενται να προβούν σε ενέργειες στα υποκείμενα ύδατα, ζητούν σχετική άδεια. Αυτό γίνεται διότι είναι τέτοια η φύση των ερευνών που είναι εξαιρετικά δύσκολο για το παράκτιο κράτος να γνωρίζει εάν το διενεργόν την έρευνα σκάφος, θα περιορισθεί σε δραστηριότητες επί των υπερκείμενων υδάτων ή θα προχωρήσει σε έρευνες επί της υφαλοκρηπίδας.

Όπως τεκμαίρεται από την μέχρι τώρα συμπεριφορά της, εάν η Τουρκία αποφασίσει να κάνει σχετικές έρευνες, δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσει άδεια από τις ελληνικές αρχές. Σε μια τέτοια περίπτωση, τι θα κάνει η Ελλάδα; Θα αντιδράσει και πως; Πλατωνικώς με διαβήματα; Θα ζητήσει την παρέμβαση του συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (Οργανισμού Ηλεγμένων Εκκρεμοτήτων) ή της ΕΕ;

Τότε θα έχει χαθεί το παιγνίδι και μαζί του θα έχει απολεσθεί και ένα ακόμη τμήμα της Εθνικής μας κυριαρχίας.

(2) Στο πλαίσιο των τουρκικών προκλήσεων, πέραν των καθημερινών παραβιάσεων- παραβάσεων των διεθνών κανόνων αεροπλοϊας και ναυσιπλοϊας, εντάσσεται και η πρόσφατη δραστηριότητα του ιταλικού πλοίου EXPLORA, το οποίο, μετά από την ελληνική αντίδραση, σταμάτησε τις εργασίες ποντίσεως καλωδίου και απεχώρησε στις 24-02-2015. Ωστόσο στις 28-02-2015, οι Τούρκοι, εμμένοντας στην παραβατική συμπεριφορά τους, ανακοίνωσαν μέσω NAVAREA III3 ότι το εν λόγω πλοίο θα πραγματοποιήσει την πόντιση καλωδίου στις περιοχές που φαίνονται στο Χάρτη 4.

Φυσικά οι προθέσεις της Άγκυρας είναι προφανέστατες, διότι μέσω του πλοίου EXPLORA, όχι μόνο αμφισβητεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα, αλλά προχωρά ακόμη περισσότερο στις ήδη μέχρι τώρα αμφισβητήσεις της, οι οποίες χρονολογικώς εξελίσσονται ως εξής και φαίνονται στον Χάρτη 5.

Στις 20-01-2012 και ενώ η Ελλάδα είχε εισέλθει σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, προστέθηκαν οι περιοχές ερευνών που απεικονίζονται με κίτρινο χρώμα.

     Την παρούσα περίοδο, με το πλοίο EXPLORA, η Τουρκία επιδιώκει να αμφισβητήσει την θαλάσσια περιοχή ανατολικά και νότια της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου προκειμένου να ολοκληρωθούν οι επιδιώξεις της, οι οποίες απεικονίζονται στο Χάρτη 64.

(3)   Για δεύτερη φορά μέσα σε έναν μήνα, η Τουρκία προκαλεί εκδίδοντας την NAVTEX 564/15 και πρακτικά είναι η ίδια NAVTEX που εκδόθηκε λίγο μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 που παραλίγο να οδηγήσει σε νέα ελληνοτουρκική κρίση.5

(4) Η περιοχή που δεσμεύθηκε μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2015 για εργασίες ποντίσεως ή  επισκευής υποβρυχίων καλωδίων από το σκάφος OGS «EXPLORA», αφορά σε σημεία που βρίσκονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Όπως απεκάλυψε η εφημερίδα το «ΠΑΡΟΝ» με νέα NAVTEX (708/15) η Τουρκία ανακοίνωσε την διενέργεια επισκευαστικών εργασιών σε υποβρύχιο καλώδιο, για το διάστημα από 30 Ιουλίου ως 15 Αυγούστου 2015, από το ειδικό σκάφος C/S «ANTONIO MEUCCI» σε περιοχή της υφαλοκρηπίδας της Ρόδου.

Είναι στην ίδια περιοχή για την οποία η Τουρκία έχει δημοσιεύσει στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως την παραχώρηση δικαιωμάτων σεισμογραφικών ερευνών στην κρατική εταιρεία TPAO, κίνηση που πριν από δύο χρόνια είχε οδηγήσει σε κρίση τις σχέσεις των δύο χωρών.

Το τραγικό είναι ότι έπειτα από ελληνικές παρεμβάσεις και διαβήματα, η πλοιοκτήτρια εταιρεία αντί να ζητήσει την έκδοση άδειας από τις ελληνικές αρχές, όπως όφειλε, απέσυρε το ιταλικό σκάφος και αποχώρησε χωρίς να ολοκληρωθούν οι εργασίες.

 (5) Στο Αιγαίο, η Τουρκία ουσιαστικώς έχει επιβάλει ένα νέο πεδίο βολής στο κέντρο του Αρχιπελάγους.   Αυτό το νέο τετελεσμένο το επέβαλε, όταν ο τέως ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς άνοιξε συζήτηση για νέα Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης(ΜΟΕ) στο Αιγαίο, στα οποία θα συμπεριλαμβάνονταν και τα πεδία βολής.

Καθώς η Τουρκία διέθετε ένα πεδίο βολής  λιγότερο απ’ την Ελλάδα, για λόγους προφανείς καθώς το Αιγαίο είναι και ο μοναδικός ζωτικός χώρος για άσκηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, έσπευσε ενόψει διαπραγματεύσεων, να δεσμεύσει όλη την περιοχή στο κέντρο του Αιγαίου και μάλιστα για μα περίοδο μέχρι την 1η Δεκεμβρίου 2015.

 (6) Την ίδια στιγμή, είναι εμφανέστατη η κλιμάκωση και η ποιοτική αναβάθμιση της αμφισβητήσεως της ελληνικής κυριαρχίας από την τουρκική αεροπορία στο Αιγαίο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε το ίδιο το ΓΕΕΘΑ στην δημοσιότητα, από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούλιο 2015, έχουν σημειωθεί 448 παραβάσεις των κανόνων του ICAO εντός του FIR Αθηνών, οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου έχουν φθάσει τις 1071, έχουν σημειωθεί 55 εμπλοκές (από οκτώ που είχαν σημειωθεί σε όλο το 2014) και έχουν σημειωθεί 18 υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, όταν ολόκληρο το 2014 είχαν σημειωθεί συνολικά μόλις 14.

γ.  Οι τουρκικές αμφισβητήσεις-διεκδικήσεις6

(1) Όλες οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο γίνονται στα πλαίσια των επαναλαμβανομένων τουρκικών αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων.

Τις παλαιές γνωστές διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και στο Λιβυκό Πέλαγος επαναφέρει η Τουρκία έστω και με έμμεσο τρόπο σύμφωνα με το τουρκικό ιστότοπο Haber3. Αναλυτικώτερα το κέντρο ερευνών “21. Century Turkey Institute”, του καθηγητού πολιτικών επιστημών Ümit Özdağ, επανέφερε στο προσκήνιο, την παλαιά θεωρία, ότι η Ελλάδα «κατέχει παράνομα» 16 νησιά στο Αιγαίο και στο Λιβυκό Πέλαγος, με αφορμή την εγκατάλειψη από την Τουρκία του εδάφους όπου βρισκόταν το Μαυσωλείο του Suleyman Shah στην Συρία7.

Με τίτλο, “We did not lose land in Syria, How about the Aegean?” ο Τούρκος καθηγητής με άρθρο του στην ιστοσελίδα του κέντρου ερευνών “21. Century Turkey Institute”, απευθύνεται στην τουρκική κυβέρνηση, για την θέση της αναφορικά με τα «υπό κατοχή» όπως αναφέρει 16 νησιά στο Αιγαίο και στο Λιβυκό Πέλαγος.

(2) Σύμφωνα με τον Ümit Özdağ ο οποίος έστειλε μάλιστα και επιστολή στην τουρκική κυβέρνηση με αντικείμενο το καθεστώς των 16 ελληνικών νησιών η Άγκυρα θα πρέπει να προχωρήσει αμέσως στην διεκδίκηση των απολεσθέντων όπως τα χαρακτηρίζει, 16 νησιών του Αιγαίου τα οποία όπως δηλώνει προκλητικά, «βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή».

Σύμφωνα με το άρθρο του καθηγητή, μετά από έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο κείμενο της συνθήκης της Λωζάνης και της Συμφωνίας του Λονδίνου, «αποδεικνύεται», κατά τον Ümit Özdağ ότι η Ελλάδα «κατέχει» τα νησιά αυτά παρανόμως.

(3) Αυτό όμως που πραγματικά εκπλήσσει είναι ο προσδιορισμός των νησιών τα οποία ο καθηγητής Ümit Özdağ  αναφέρει ότι η Τουρκία θα πρέπει να διεκδικήσει από την Ελλάδα πολλά εκ των οποίων είναι κατοικημένα και αποτελούν και ευρωπαϊκό έδαφος.

Πρόκειται για τα νησιά Οινούσσες, Φίμενα, Φούρνοι, Αγαθονήσι, Αρκοί, Φαρμακονήσι, Καλόλιμνος, Πλατύ, Κυρά Παναγιά, Γυαλί, Σύρνα, Γαύδος, Δία, Διονισιάδες, Γαϊδουρονήσι και Κουφονήσι στα οποία κατοικούν 3.623 Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες !

Όπως επισημαίνει ο Ümit Özdağ , «Η τουρκική κυβέρνηση έχει στα χέρια της πρόσφατες μελέτες που αποδεικνύουν την «παράνομη» ελληνική κατοχή αυτών των νησιών και ότι τα νησιά αυτά ανήκουν δικαιωματικά στην Τουρκία»!!!!!!!

Ο Ümit Özdağ αναφέρει στο άρθρο του και ένα επεισόδιο που έγινε στις 31 Δεκεμβρίου του 2008, όταν ένα ελληνικό στρατιωτικό ελικόπτερο «παραβίασε», τον «τουρκικό» εναέριο χώρο πάνω από το… Φαρμακονήσι.

(4) Ο πρόεδρος του τουρκικού κέντρου ερευνών απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου, ζητεί να μάθει τις ενέργειες που έκανε  στις συνομιλίες του με τους Έλληνες για αυτό το θέμα, ισχυριζόμενος ότι η Ελλάδα από το 2004 προχώρησε στην εδραίωση της «παράνομης» όπως αναφέρει κατοχής των νησιών με κτίσιμο εκκλησιών προς απόδειξη την ελληνικής τους ταυτότητας.

(5) Δεν είναι η πρώτη φορά έστω και έμμεσα, που οι Τούρκοι αμφισβητούν το καθεστώς των 16 ελληνικών νησιών στο Αιγαίο και στο Λιβυκό Πέλαγος.

Ανάλογη πρωτοβουλία είχε αναληφθεί και το 2011 από τον πρόεδρο του κόμματος DP, Selcuk Unal.

 Άλλη μια φορά που η Τουρκία είχε αμφισβητήσει το καθεστώς νήσων, ήταν το 2012 όταν οι βουλευτές των αντιπολιτευόμενων κομμάτων  DP και CHP, είχαν δηλώσει ότι η Ελλάδα οικειοποιήθηκε τα 16 προαναφερθέντα νησιά τα διότι όπως ισχυρίζονται δεν αναφέρονται ονομαστικά στις συνθήκες της Λωζάνης και επομένως το καθεστώς τους είναι αμφισβητήσιμο.

Επίσης στις 9 Φεβρουαρίου του 2013, ο βουλευτής του Λαϊκού κόμματος της τουρκικής αντιπολιτεύσεως, Kamer Genç, είχε θέσει το θέμα με δηλώσεις που είχε κάνει στην τουρκική εφημερίδα, Vatan.

Όπως  υποστήριξε τότε ο Τούρκος βουλευτής, η Ελλάδα κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και όλων των διεθνών συνθηκών, έχει «εισβάλει» και «κατέχει» μέχρι και σήμερα «παράνομα» 16 νησιά του Ανατολικού Αιγαίου της Ανατολικής Μεσογείου και του Λιβυκού Πελάγους.

Ως αιτιολογία ο Τούρκος βουλευτής είχε επικαλεστεί τις συνθήκες της Λωζάνης, του 1923, καθώς και την συνθήκη των Παρισίων, του 1947!!!!

Φυσικά, σε όλες τις περιπτώσεις οι Τούρκοι βουλευτές  παρέβλεψαν να συμβουλευτούν τo άρθρo 12 της Συvθήκης της Λωζάνης, το οποίο αναφέρει ότι η Ελλάδα απoκτά τηv κυριαρχία όλωv τωv vήσωv τoυ Αvατoλικoύ Αιγαίoυ εκτός της ‘Ιμβρoυ, Tεvέδoυ και Λαγoυσώv vήσωv (Mαυριώv) και ότι στo άρθρo 16 της Συνθήκης η Toυρκία παραιτείται από oπoιαδήπoτε αξίωση από τα παραπάvω vησιά και κατά συvέπεια δεv επιτρέπεται καμμιά αμφισβήτηση από καvέvα της εθvικής κυριαρχίας της Eλλάδας επί τωv vήσωv τoυ Αιγαίoυ

Πάντως και επισήμως η θέση της τουρκικής κυβερνήσεως είχε διατυπωθεί το 2012 από τον τότε, υπουργό Εξωτερικών και νυν πρωθυπουργό (από το 2014), Αχμέτ Νταβούτογλου (Νταβούτογλου= Ο γιός του Νταβούτ/Δαυϊδ) ο οποίος απαντώντας σε κοινοβουλευτική ερώτηση για το ζήτημα αυτό, είχε δηλώσει ότι όσον αφορά ορισμένα νησιά και νησίδες στο Αιγαίο, υπάρχει μια σειρά από προβλήματα, όπως αυτό της ιδιοκτησίας και ότι η Τουρκία είναι σε διάλογο με την Ελλάδα και προσπαθεί να φθάσει σε μια δίκαιη λύση..

Κωμικοτραγικές τουρκικές φαντασιώσεις, αλλά αληθινά γεγονότα και προκλητικές-προσβλητικές δηλώσεις, που παρέμειναν αναπάντητες από ελλαδικής πλευράς, από τις άλαλες ελλαδικές κυβερνήσεις!

(6) Στρατιωτικοί αναλυτές στην πατρίδα μας, αλλά και η ελληνική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία είναι έντονα προβληματισμένες  από την μέθοδο «εισβολής» των Τούρκων στο ελληνικό FIR.

Αυτό όμως δεν αρκεί…Όταν οι (Γκρίζοι) «λύκοι» μπαίνουν επανειλημμένως στο ελληνικό μαντρί, στην προκειμένη περίπτωση,  όταν εισέρχονται παρανόμως στους ελληνικούς αιθέρες ή στην Ελληνική Μεγαλίμνη, το Αιγαίον, τότε η απάντηση είναι ΜΙΑ…και πάντως όχι η στερεότυπη των άκαπνων κλαρούχων, των δειλών πολιτικάντηδων, των πεφοβισμένων υπουργών κα των υποτελών κυβερνήσεων…. Τουτέστιν, «τα τσοπανόσκυλα» (οι ακοίμητοι φύλακες της «Ελληνικής ποίμνης», οι Ένοπλες Δυνάμεις), επιτίθενται και εκδιώνουν ή κατασπαράσσουν τους (γκρίζους) λύκους.

Στρατηγικός στόχος λοιπόν, των τούρκων, είναι η διχοτόμηση του Αιγαίου και η κατάκτηση ενός  ή δύο νήσων για να επεκτείνουν την ΑΟΖ τους, όπως φαίνεται και στον παρακάτω χάρτη, αποκόπτοντας την Ελλάδα από την Κύπρο.

(7) Στόχος  των Τούρκων είναι τα Δωδεκάνησα και το Καστελλόριζο. Σύμφωνα με εμπεριστατωμένο άρθρο της ιστοσελίδος pentapostagma.gr, οι Τούρκοι είναι «έτοιμοι από καιρό», να «κτυπήσουν» την χώρα μας  την κατάλληλη για αυτούς στιγμή, επαναλαμβάνοντας το σενάριο της κυπριακής τραγωδίας το 1974.

 Στην ιστοσελίδα καταχωρίσεως του δημοσιεύματος, παρουσιάστηκε ανέκδοτο οπτικοακουστικό υλικό, από τις πρώτες ώρες της  τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, στο οποίο εμφανίζεται Βρετανός δημοσιογράφος του  BBC, ο οποίος  ανέμενε με την κάμερα ανοικτή  τους Τούρκους αλεξιπτωτιστές,  και ο οποίος συνεργάστηκε «άψογα» μαζί τους.

(8)   Μία ακόμη απόδειξη των στρατηγικών στόχων της Τουρκίας και των  διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδος είναι η αυθαίρετη και παράνομη δέσμευση περιοχών σε Θερμαϊκό, Ευβοϊκό,  Αιγαίο και Ιόνιο!8 Γιατί;

Η περίοδος από την μεταπολίτευση στην Ελλάδα μέχρι την άντληση του πρώτου ελληνικού πετρελαίου, (Ιούλιος 1981), χαρακτηρίζεται ως περίοδος παρασκηνίου γύρω από τα πετρελαϊκά πράγματα του Αιγαίου. Με τον νόμο 98/75, παραχωρήθηκε για πρώτη φορά το δικαίωμα στις «Επτά Αδελφές»9 (επτά μεγαλύτερες παγκοσμίως πετρελαϊκές εταιρείες), να ερευνήσουν για πετρέλαιο στην ελληνική επικράτεια. Σύμφωνα με τον νόμο, η εταιρεία που θα εύρισκε κοιτάσματα στην περιοχή της θα είχε το δικαίωμα εκμεταλλεύσεώς τους για 25 χρόνια.

Το 1976, πραγματοποιείται συστηματική καταγραφή των πετρελαίων του Αιγαίου από την γαλλική εταιρεία, Beicip, ενώ ένας ανεξάρτητος όμιλος Ελλήνων επιχειρηματιών παραγγέλλουν εκτεταμένες έρευνες στην επίσης γαλλική, Elf-Aquirtane. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της περιόδου αυτής είναι οι σκόπιμα ανακριβείς δηλώσεις της αμερικανικής εταιρείας, Oceanic, σχετικά με την ημερήσια παραγωγή πετρελαίου του κοιτάσματος ΠΡΙΝΟΣ και ο χρονικός ορίζοντας εκμεταλλεύσεως του κοιτάσματος.

Ήδη τα στοιχεία αυτά επί των οποίων στηρίχτηκε η σύμβαση αντλήσεως και εκμεταλλεύσεως του κοιτάσματος του Πρίνου προς όφελος της αμερικανικής εταιρείας, έχουν διαψευστεί.

Το ίδιο συνέβη και με το κοίτασμα Δομή, Ανατολική Θάσος, δηλαδή στην θαλάσσια περιοχή από τα 10 ως τα 23 ναυτικά μίλια μεταξύ της νησίδας Μπαμπούρας και Σαμοθράκης. Για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αυτών αρμοδιότητα είχε η NAPC, (North Aegean Petroleum Company), σύμφωνα με τον νόμο Ν 8/197510.

Συνεχίζεται

       

---

1 Πηγές:Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr---

olympia.gr/2013/11/10/αποκαλυψη-τωρα-στην-βουλη-η-τουρκια-κα/

2 Απόρρητος Φάκελος Τουρκία, σελ. 92-116, Χρήστος Μηνάγιας, Εκδόσεις Κάδμος, 2014.

3 NAVAREAs are the geographic areas in which various governments are responsible for navigation and weather warnings (Γεωγραφικές περιοχές στις οποίες οι διάφορες κυβερνήσεις έχουν την ευθύνη της ομαλής ναυσιπλοϊας και της ενημερώσεως των ναυσιπλοούντων, για τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες).

Map of all the NAVAREAs

NAVAREAs are mentioned in International Maritime Organization Assembly Resolution A.706(17) adopted 6 November 1991. The International Hydrographic Organization publication S-53 has a document entitled "Worldwide Navigational Warnings Service - Guidance Document" which is related to NAVAREAs.

4

5 Navtex (Navigational Telex) is an international automated medium frequency direct-printing service for delivery of navigational and meteorological warnings and forecasts, as well as urgent maritime safety information to ships.

Navtex was developed to provide a low-cost, simple, and automated means of receiving this information aboard ships at sea within approximately 370 km (200 nautical miles) off shore.

Η NAVTEX είναι μια διεθνής αυτοματοποιημένη μέσης συχνότητας υπηρεσία άμεσης εκτυπώσεως και παραδόσεως πληροφοριών για μετεωρολογικές προειδοποιήσεις και προβλέψεις, καθώς και επείγουσες πληροφορίες για την ασφάλεια των πλοίων στην θάλασσα.

Αναπτύχθηκε για να παρέχει ένα χαμηλού κόστους, απλό, και αυτοματοποιημένο σύστημα λήψεως πληροφοριών από πλοία που πλέουν στην θάλασσα σε απόσταση περίπου 370 χιλιομέτρων (200 ναυτικών μιλίων) από την ακτή.

6www.defencenet.gr/.../16-νησιά-ζητά-η-τουρκία-σε-κεντρικό-αιγαίο-και-...27Φεβρ.2015--- pentapostagma.gr.

7http://www.21yyte.org/en/arastirma/centre-of-national-security-and-foreign-policy-researches/2015/02/27/8096/we-did-not-lose-land-in-syria-how-abou-the-aegean.

8 www.onalert.gr/stories/i-tourkia-desmeyei-perioxes-se...kai.../41256 9 Μαρτίου 2015--- ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας- Τουρκολόγος, www.nikosxeiladakis.gr--- Χρήστος Μηνάγιας, Άρθρο του GeoStrategy στο ΠΟΝΤΙΚΙ

9 Οι «Επτά Αδελφές» ήταν ένας όρος που επινοήθηκε το 1950 από τον επιχειρηματία Enrico Mattei, τότε επικεφαλής της ιταλικής κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας Eni, για να περιγράψει τις επτά εταιρείες πετρελαίου που αποτέλεσαν το καρτέλ «Κοινοπραξία για το Ιράν» και κυριάρχησαν στην παγκόσμια βιομηχανία πετρελαίου από τα μέσα της δεκαετίας του 1940 με τη δεκαετία του 1970.

Στις 28 Αυγούστου του 1928, στα Highlands της Σκωτίας, άρχισε η μυστική ιστορία του πετρελαίου. Τρεις άνδρες είχαν ένα ραντεβού στο Κάστρο Achnacarry – ένας Ολλανδός, ένας Αμερικανός και ένας Άγγλος.

Ο Ολλανδός ήταν ο Henry Deterding, ένας άνδρας με το παρατσούκλι ο Ναπολέων του πετρελαίου. Ένωσε τις δυνάμεις του με έναν πλούσιο ιδιοκτήτη πλοίου και επιτυχημένο πωλητή της Shell και μαζί οι δύο άνδρες ίδρυσαν την Royal Dutch Shell.

Ο Αμερικανός ήταν ο Walter C. TEAGLE και εκπροσωπεί την εταιρεία Standard Oil, η οποία ιδρύθηκε από τον John D. Rockefeller στην ηλικία των 31 ετών -την μελλοντική Exxon. Πετρελαιοπηγές, μεταφορές, διΰλιση και η διανομή του πετρελαίου – όλα ελέγχονται από την Standard Oil.

Ο Άγγλος, ο Sir John Cadman, ήταν ο διευθυντής της αγγλο-περσικής εταιρείας πετρελαίου,που σύντομα θα γίνει η BP.

Εκείνο το βράδυ του Αυγούστου, οι τρεις άνδρες αποφάσισαν να σταματήσουν να πολεμούν και να αρχίσουν να μοιράζονται το πετρέλαιο του κόσμου. Το όραμά τους ήταν ότι οι ζώνες παραγωγής, το κόστος μεταφοράς, οι τιμές πωλήσεως – τα πάντα θα πρέπει να συμφωνηθούν από κοινού.

Και έτσι ξεκίνησε ένα μεγάλο καρτέλ, του οποίου σκοπός ήταν να κυριαρχήσουν στον κόσμο, με τον έλεγχο του πετρελαίου. Τέσσερις άλλοι ενώθηκαν μαζί τους σύντομα, και κατέληξαν να είναι γνωστοί ως Seven Sisters – Exxon, Shell, BP, Mobil, Texaco , Gulf και Chevron- οι μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες στον κόσμο.

Καθ’ όλη την σύγχρονη ιστορία της περιοχής, μετά την ανακάλυψη του πετρελαίου, οι Επτά Αδελφές, ελέγχουν τον κόσμο. Έχουν υποστηρίξει μοναρχίες στο Ιράν και την Σαουδική Αραβία, αντιτάχθηκαν στην δημιουργία του ΟΠΕΚ, επωφελούμενοι από το πόλεμο Ιράν-Ιράκ, με αποτέλεσμα η απόλυτη καταστροφή του Σαντάμ Χουσεΐν και του Ιράκ.

Πηγή: Al Jazeera

10 Στην NAPC συμμετείχαν η καναδική Denison, με ποσοστό 62%, η Oceanic, με 10%, η ΔΕΠ, με 10%, η αμερικανική Hellenic Oil, με 10%, και η γερμανική Whiteshild, με 8%. Μετά την λήξη των ερευνών και μετά από μια μεγάλη περίοδο ύφεσης, φτάνουμε στις ελληνοτουρκικές κρίσεις του 1976 και 1987, ενώ στο μεταξύ έχουν συμβεί διάφορα άλλα γεγονότα που απέτρεψαν την διευκρίνηση του πραγματικού μεγέθους του κοιτάσματος πετρελαίου στο βόρειο Αιγαίο. Στην συνέχεια είχαμε την μεγάλη κρίση των Ίμια, το 1996, που ανάδειξε μια νέα διάσταση του προβλήματος με την φανερή πλέον, για πρώτη φορά, αμφισβήτηση της Τουρκίας της κυριαρχίας 300 περίπου νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο.

Τα τελευταία χρόνια το καθεστώς εκμεταλλεύσεως των κοιτασμάτων πετρελαίου του Αιγαίου εξελίχτηκε σε ένα εξαιρετικά περίπλοκο πολιτικό πρόβλημα με τα εξής χαρακτηριστικά:

1) Η Ελλάδα με τα περίπου 3.000 νησιά ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου, το οποίο ακόμα και με το σημερινό καθεστώς των 6 μιλίων της υφαλοκρηπίδας, αλλά και με το διεθνές δίκαιο, της δίνει το κυρίαρχο δικαίωμα να ελέγχει το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μελλοντικών γεωτρήσεων.

2) Οι αυξανόμενες με ραγδαίο ρυθμό ενεργειακές ανάγκες της Τουρκίας έχουν επισπεύσει τις έρευνές της για ανεύρεση ενεργειακών κοιτασμάτων, σε περιοχές όμως που άπτονται καθαρά της ελληνικής κυριαρχίας και των ελληνικών συμφερόντων.

3) Το σημαντικότερο από τα κοιτάσματα του βορείου Αιγαίου βρίσκεται στην αμφισβητούμενη ζώνη των 10,5 μιλίων. Δηλαδή η εκμετάλλευσή του απαιτεί την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.

4) Η εξόρυξη πετρελαίου με θαλάσσιες εξέδρες δημιουργεί καινούργια δεδομένα καθώς έχουν αναδυθεί καινούργια στοιχεία διαπραγμάτευσης για την αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων.

Τα δώδεκα σημαντικώτερα κοιτάσματα πετρελαίου στην ελληνική επικράτεια, σύμφωνα με μια παλαιότερη έρευνα του ειδικού Βρετανού ερευνητή, A Wilson, που δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο του, «The Aegean Dispute» και έχουν αναδημοσιευτεί και σε τουρκικά έντυπα ενώ έχουν ληφθεί σοβαρά υπόψη από την ΤΡΑΟ για τις έρευνες της είναι τα ακόλουθα:
1) Δομή, EAST. Θάσος, ανατολικά της Θάσου: 250 εκατομμύρια βαρέλια καλής ποιότητας χαμηλού ειδικού βάρους, 280 εκατομμύρια υψηλού ειδικού βάρους , 1,5 δις κυβικά αερίου βάθους, 1200 με 1600 μέτρα, εκμετάλλευσης NAPC.

2) Βόρειος Πρίνος, Νέα Πέραμος, Άθως : 40 εκατομμύρια βαρέλια χαμηλού ειδικού βάρους, βάθους 800 έως 1000 μέτρα, εκμετάλλευση NAPC.

3) Επανωμή, Σιθωνία : 80 εκατομμύρια βαρέλια χαμηλού ειδικού βάρους, 2 δις κυβικά αερίου, εκμετάλλευση Texaco, ΔΕΠ.

4) Θερμαϊκός : 100 εκατομμύρια βαρέλια, 1 δις κυβικά αερίου εκμετάλλευση Shell.

5) Βόρειο Κρητικό πέλαγος: 960 εκατομμύρια βαρέλια, βάθος 2800 έως 3200 μέτρα, εκμετάλλευσης Chevron, RIFT, ΔΕΠ.

6) Κυκλάδες: 120 εκατομμύρια βαρέλια, βάθος 1800-2200 μέτρα, εκμετάλλευση ΔΕΠ, Ancar oil.

7) Ικαρία: 120 εκατομμύρια βαρέλια βάθος 1800-2400 μέτρα, εκμετάλλευση ΔΕΠ, Ancar oil.

8) Σκόπελος: 80 εκατομμύρια βαρέλια εκμετάλλευση Agip.

9) Κατάκωλο, Ζάκυνθος: 600 εκατομμύρια βαρέλια υψηλού ειδικού βάρους, βάθος 2300-2700 μέτρα, εκμετάλλευση ΔΕΠ, Esso.

10) Άρτα : 80 εκατομμύρια βαρέλια χαμηλού ειδικού βάρους, 1,8 δις κυβικά αερίου, εκμετάλλευση ΔΕΠ.

11) Μαρμαράς και τουρκικές ακτές, εκμετάλλευση Amoco.

12) Νότιο Κρητικό πέλαγος: 850 εκατομμύρια βαρέλια βάθους 3000- 3400 μέτρα, εκμετάλλευση Chevron, Calvin, Shell.