ΑΙΓΑΙΟΝ: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ
(AEGEAN:THE
HELLENIC ARCHIPELAGO)
ΜΕΡΟΣ 23ο
15. ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ-
ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ- ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ- ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
1/ Το
Αιγαίον ή Ελληνικό Αρχιπέλαγος, αποτελούμενο από πολλά νησιά βρίσκεται σε
μια από τις σπουδαιότερες γεωγραφικές θέσεις του πλανήτη. Κείται
ανάμεσα σε δύο μεγάλες ηπείρους, την Ασία και την Ευρώπη, έχοντας λίγο πιο πέρα μια άλλη, την Αφρική.
Από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε ο μεγάλος στόχος αποκτήσεως της κυριαρχίας του
από πάρα πολλούς λαούς: Φοίνικες, Πέρσες, Αιγυπτίους κ.α. Ωστόσο το Αρχιπέλαγος
ήταν πάντα Ελληνικό και γι’ αυτό άλλωστε οι αρχαίοι συγγραφείς
(Θουκυδίδης, Αισχύλος, Ευριπίδης, κ.α.) το αποκαλούν Αιγαίον Πέλαγος και με την ονομασία «Ελληνική θάλασσα».
Πρώτος προϊστορικός
οικιστής των νήσων του Αιγαίου θεωρείται ο Μίνως.
2/
Το Αιγαίον είναι η συνέχεια του ηπειρωτικού κορμού της Ελλάδας, που τον συνδέει
με τον νησιωτικό χώρο σ’ ένα ενιαίο σύνολο, ολοκληρωμένο και αδιάσπαστο.
Επομένως το Αιγαίον αποτελεί για τους ‘Έλληνες ένα ζωτικής σημασίας κομμάτι
της πατρίδας τους.
Είναι ένας ζωτικός παράγων για την Ελλάδα και η
απώλεια του ελέγχου του ή η συγκυριαρχία του με την Τουρκία, θα ισοδυναμεί με
καθαρή απώλεια εθνικού χώρου, ακρωτηριασμό της Ελλάδας, αφού έτσι θα απομονωθεί
όλος ο νησιωτικός χώρος απ’ το άλλο κομμάτι, τον ηπειρωτικό κορμό, με
επακόλουθο τον αποκλεισμό των νησιών και την σταδιακή οικονομική κι
αμυντική κατάρρευσή τους.
Το ισχύον καθεστώς στο
Αιγαίον, έχει δημιουργηθεί με βάση Ιστορικά/ Εθνολογικά/Αρχαιολογικά/Πολιτιστικά
δεδομένα και λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και της
Διεθνούς νομιμότητος.
3/ Κύριος της Ελλάδος είναι εκείνος που
κατέχει το Αιγαίον. Η Τουρκία, όπως διαφαίνεται από τις επίσημες
δηλώσεις και τα έργα της εκάστοτε ηγεσίας της, έχει θέσει σαν μελλοντικό
στρατηγικό στόχο την προς Δυσμάς επέκτασή της. Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να
καταλάβει στρατηγικά κέντρα, μόνο εάν αποκτήσει την κυριαρχία στο Αιγαίον.
Πρέπει να γίνει Εθνικό
Βίωμα ότι το Αιγαίον είναι το παν για την Ελλάδα.
4/
Ο περιορισμός της Ελλάδος στα στενά όρια του ηπειρωτικού κορμού και η απώλεια
των ζωντανών κυττάρων του ελληνισμού της M. Ασίας, λόγω της οδυνηρής τραγωδίας
του 1922, και της εντάσεως με την Τουρκία, την οδήγησαν στην απώλεια του
οικονομικού δυναμισμού των νησιών του Αιγαίου.
Έκτοτε τα νησιά έχασαν
τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο, δεν έπαψαν όμως να τροφοδοτούν την Ελληνική
εμπορική ναυτιλία με ναυτικούς, καπετάνιους και σημαντικές εφοπλιστικές
προσωπικότητες, σύγχρονες ενσαρκώσεις της μυθικής φιγούρας του Οδυσσέα.
Το Αιγαίον ήταν και
είναι η πηγή δημιουργίας και αναπτύξεως του Ελληνικού ναυτικού και εμπορίου. Το
Ελληνικό εμπορικό ναυτικό, που σε αριθμό σκαφών είναι δεύτερο μετά την Κίνα και
πρώτο σε χωρητικότητα, στον κόσμο, ξεκίνησε από τα νησιά του Αιγαίου και
τροφοδοτήθηκε από αυτά.1
5/
Το Αιγαίον Πέλαγος (Α.Π.) με το φυσικό και Θεόδοτο νησιωτικό σύμπλεγμά
του αποτελεί το λίκνο του Ελληνικού πολιτισμού και την τροφό των Αιγαίων/ Πελασγών/Προελλήνων/Ιώνων-Ελλήνων.
Τα νησιά του Α.Π. έχουν εδώ και 3 χιλιετίες συμπαγή
Ελληνικό πληθυσμό, παρά τις γενοκτονίες των Τούρκων κατακτητών, μακραίωνα
Ελληνική Ιστορία, ξεχωριστή οικονομική ζωή και πολιτισμό με τα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά του πρωτογενούς Ελληνικού Πολιτισμού.
Εάν υποτεθεί ότι γίνονται έρευνες στα βάθη του
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ (ΑΙΓΑΙΟΝ) καθώς και στις υφαλοκρηπίδες των νησιών μας,
θα ανακαλυφθούν μυριάδες ναυαγίων Ελληνικών πλοίων από τον καιρό της Πελασγικής
Κυριαρχίας, μέχρι τα πρόσφατα χρόνια. Αυτά τα ναυάγια αποτελούν
αποδεικτικά στοιχεία Ελληνικής κυριαρχίας-κυριότητος του Αιγαίου.
Τα μόνα ίχνη ιστορικής παρουσίας των Τούρκων
στο Αιγαίο είναι:
(1) Τα ναυάγια των Τουρκικών πλοίων (στην
σύγχρονη Ιστορία) τα οποία βύθισαν οι
θρυλικοί μπουρλοτιέρηδες κατά την διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος.
(2) Τα οστά των Ελλήνων μαρτύρων (θαμμένα
στα χώματα των νησιών ή στο βυθό του Αιγαίου) που εσφάγησαν από τους Τούρκους
κατακτητές στην περίοδο της βαρβαρικής δουλείας των 400 χρόνων (1453 - 1826).
6/
Τα νησαία εδάφη του Α.Π. συμπεριλαμβανομένων και των λιλιπουτείων βράχων της
συμβάσεως του Μοντέγκο Μπαίη (παρ. 3,άρθρο 121) δεν είναι μόνο 2.800, ούτε 6.000 όπως κατεγράφησαν από την ΕΛΣΤΑΤ, αλλά πάνω από 9.700 (καταμέτρηση της Υδρογραφικής
Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού το 1991). Για παράδειγμα το αρχιπέλαγος των
Διαποντίων και το Αρχιπέλαγος της Μεγίστης, αποτελούνται από 153 και 19 νησαία
εδάφη αντίστοιχα, και το Αρχιπέλαγος των Βορείων Σποράδων από 711 νησαία εδάφη.
Όλα ανεξαιρέτως τα νησαία εδάφη, βάσει διεθνών συνθηκών, έχουν αιγιαλίτιδα ζώνη
και συνορεύουσα ζώνη.
Είναι φανερή η έλλειψη ονοματοθεσίας των
νησαίων εδαφών μας. Η ονομασία έστω και
νησαίου ίχνους επί της θαλάσσης μας, θα υπεγράμμιζε και επίσημα την κυριαρχία μας αλλά και τον εντόνως
πολυνησιακό χαρακτήρα της χώρας μας. Τα ανώνυμα νησιά και νησαία εδάφη μας
είναι δυστυχώς πάρα πολλά. Για παράδειγμα αναφέρεται ότι στο αρχιπέλαγος των
Βορείων Σποράδων, επί συνόλου 711 νησαίων εδαφών, τα 536 (τουλάχιστον μέχρι το
1992) ήσαν ανώνυμα.
7/ Η επέκταση της Aιγιαλίτιδας ζώνης (Α.Ζ.) στα 12 ν. μ. συμφέρει τόσον από πλευράς
εθνικής αμύνης όσο και από πλευράς Εθνικών διεκδικήσεων. Άλλωστε η κυριαρχία
του παράκτιου κράτους εκτείνεται τόσο στον εναέριο χώρο πάνω από την Α.Ζ. όσο
και στον βυθό του υπεδάφους του κάτω από αυτή.
Οι θαλάσσιες ζώνες της κυριαρχίας μας δυστυχώς δεν έχουν
αποτυπωθεί στους σχολικούς ή άλλους ευρείας κυκλοφορίας χάρτες. Το σχετικό ερώτημα
(γιατί;) είναι εύλογο και απαιτεί απάντηση. Σε διαφορετική περίπτωση η σιωπή των
αρμοδίων κυβερνητικών και αξιωματούχων, δεν είναι μόνο ύποπτη, αλλά
εκλαμβάνεται κι ως σιωπηρά πράξη μειοδοσίας/ προδοσίας.
8/ Η κρίση στα Ίμια (Ιαν.-Φεβ. 1996), απέδειξε ότι
οι Ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας, με τις ευλογίες των Η.Π.Α (παρά την
παρουσίαση μιας διαφορετικής εκδοχής από όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές),
αποκτούν σταδιακά δυνατότητες εδραιώσεως καθεστώτος στρατιωτικής υπεροπλίας στο
Αιγαίο.
Τα Ίμια είναι Ελληνικά νησιά,
σύμφωνα με το γενικό διεθνές δίκαιο. Κατά συνέπεια έχουν εφαρμογή όλοι οι
αντίστοιχοι διεθνείς κανόνες που αφορούν στα νησιά και εφαρμόζονται για τον
προσδιορισμό των θαλασσίων ζωνών τους, του εύρους αυτών και την οριοθέτηση
τους.
Η Ελληνική κυριαρχία
στις νήσους Ίμια είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Αποδεικνύεται από τα διεθνή
κείμενα και από το γεγονός ότι η Ελλάδα άσκησε εκεί τα δικαιώματα της
ανενόχλητα. Μέχρι προσφάτως δεν το αμφισβητούσαν ούτε και οι Τούρκοι.
Πλήθος χαρτών ακόμα και
Τουρκικών, δείχνουν τις νήσους αυτές στην Ιταλική κατοχή, μέχρι το 1947, και
στην συνέχεια στην Ελληνική, την μητέρα πατρίδα Ελλάδα.
Τα όρια της Ελληνικής
χωρικής θαλάσσης με την αντίστοιχη Τουρκική στην περιοχή των Ιμίων, ορίζονται
από την «συνοριακή γραμμή» (la ligne frontiere) που περιγράφεται στην
Ιταλοτουρκική συμφωνία της 28ης Δεκεμβρίου 1932. Η συμφωνία αυτή βρίσκεται σε
ισχύ και η Ελλάδα είναι το διάδοχο της Ιταλίας κράτος, με βάση την συμφωνία των
Παρισίων/1947, στην περιοχή αυτή.
Το επεισόδιο των Ιμίων
συνοδεύτηκε με μια γενικώτερη αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας σε πλήθος
νησιά του Αιγαίου. Έληξε «ειρηνικώς», αφού όμως θυσιάστηκαν τρείς Έλληνες
αξιωματικοί στον βωμό των διαπλεκομένων συμφερόντων και σκοτεινών αντεθνικών
συναλλαγών. Έγινε μια συμφωνία, υπό την απειλή πολέμου, για
αποχώρηση Τούρκων αλλά και Ελλήνων στρατιωτικών, από Ελληνικό έδαφος!!!!!!
9/ Η Τουρκία κοιτάζοντας κατ’ αρχάς δυτικά αλλά
και νότια, βλέπει έναν «ενοχλητικό αντίπαλο» που την περισφίγγει σε κλοιό που
αρχίζει από τον Έβρο, φτάνει μέχρι το
Καστελλόριζο και επεκτείνεται μέχρι τον κόλπο της Αμμοχώστου (τώρα κατεχόμενη)
και την περιορίζει κατά κάποιο τρόπο στα ηπειρωτικά της όρια.
Καίτοι ο κλοιός αυτός
δεν είναι επιθετικός (με οποιαδήποτε έννοια) και έχει διαμορφωθεί συμφώνως προς
το διεθνές δίκαιο και μετά από πολυαίμακτους Εθνικούς Αγώνες, οι Τούρκοι
δηλώνουν και το προπαγανδίζουν στο
εξωτερικό, ότι τον αισθάνονται από ασφυκτικό μέχρι απειλητικό. Ιδιαίτερα για το
Αιγαίο ισχυρίζονται ότι αισθάνονται:
(1) Πίεση και
περιορισμούς στην υποθαλάσσια εκμετάλλευση και στην ανάπτυξη του τουρισμού.
(2) Απειλή από τις Ελληνικές Ένοπλες
Δυνάμεις των νησιών του Αιγαίου.
Οι παραπάνω ισχυρισμοί
αποτελούν μέγα ψεύδος και παρουσιάζονται με απύθμενο θράσος. Δεν μπορεί να
ομιλούν για πιέσεις, περιορισμούς και απειλές:
(1) Οι αιμοδιψείς
άρπαγες των πανάρχαιων Ελληνικών εδαφών (Πόντου, Αν. Θράκης, Ιωνίας, Βόρειας
κατεχομένης Κύπρου).
(2) Οι γενοκτόνοι των
Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης-Κωνσταντινουπόλεως-Πόντου-Ιωνίας (Μικράς Ασίας) -Κύπρου,
των Καρδούχων (Κούρδων) και των Χριστιανών Αρμενίων.
(3) Οι σφετεριστές του
Ιωνικού πολιτισμού (στα Τουρκικά σχολεία διδάσκεται ότι όλες οι αρχαίες Ελληνικές
πόλεις της Ιωνίας, αποτελούν κοιτίδα του Τουρκικού πολιτισμού!!!!!).
(4) Οι νομάδες των
στεπών Αλτάϊ που με ταχύτητα βοσκής προβάτου, έφθασαν από τα βάθη της Ανατολής
(ποιοι τους οδήγησαν και πως έφθασαν άραγε;) και αφού με την βαρβαρότητάς τους,
κατάστρεψαν, ελεηλάτησαν, εβίασαν και κατέσφαξαν στο διάβα τους, κάθε ζωντανό
που συνάντησαν, πέρασαν αρχικώς στα ανατολικά σύνορα της Ελληνικής
Αυτοκρατορίας (Βυζάντιον), και στην συνέχεια στην Ελλάδα-κοιτίδα του Παγκόσμιου
Πολιτισμού.
(5) Τα γεράκια της
Άγκυρας που δαπανούν το 20% του Εθνικού Προϋπολογισμού τους για εξοπλισμούς και
δημιουργία Νέο-Οθωμανικού κατακτητικού στρατού.
(6) Οι καταπατητές της Ιωνίας, της
Ανατολικής Θράκης, του Πόντου και της Κύπρου που διαθέτουν ηπειρωτικό χώρο,
8πλάσιο από το πλάτος του Αιγαίου Πελάγους, αχανή Αιγιαλίτιδα Ζώνη 12 ν. μ.
στον Εύξεινο και ΝΑ Μεσόγειο, εκατοντάδες χιλιόμετρα θαλάσσιας ζώνης 6 ν. μ.
και πολυάριθμους διαδρόμους ναυσιπλοΐας.
10/
Οι κυριώτεροι παράγοντες που σηματοδοτούν την Γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας
είναι:
(1) Οι πανίσχυρες
Ένοπλες Δυνάμεις που έχουν την «άνευ όρων και προκαταλήψεων», υποστήριξη της
πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας.
(2) Η κατοχή των στενών
του Ελλησπόντου.
(3) Η απολύτως ελεγχόμενη
και κατευθυνομένη από τις Η.Π.Α. πολιτική, στρατιωτική και οικονομική ηγεσία και
ζωή, της Τουρκίας.
(4) Ο ζωτικός χώρος του
λιμένος της Σμύρνης που αποτελεί για τους Τούρκους την Πύλη της Ανατολίας.[
Ανατολία (τουρ. Anadolu)]. Ακόμη και αυτή η
λέξη όπως και η λέξη Istambul [Εις την Πόλη ή Κων(σταν)τίνου (Πολ)η] καταδεικνύει την Ελληνικότητα της περιοχής, όπου προ 600
περίπου ετών ήσαν τα Ανατολικά σύνορα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας.
(5) Ο
Ενιαίος Ηπειρωτικός χώρος της Ιωνίας-Μ.Ασίας (Μ.Α.) που παρέχει το αναγκαίο
στρατηγικό βάθος κατά απειλής από οποιαδήποτε κατεύθυνση.
(6) Η
κυριαρχία στο μισό Αιγαίον (επιδιωκόμενη από την Τουρκία). Η απόκτηση της πλήρους κυριαρχίας ανατολικώς του 25ου
Μεσημβρινού (στρατηγική επιδίωξη της Τουρκίας), θα αποδυναμώσει μέχρις πλήρους
εξασθενίσεως την Ελλάδα και θα προσαυξήσει την σπουδαιότητα της γεωστρατηγικής
σημασίας της Τουρκίας, σε βαθμό κυριάρχου περιφερειακής δυνάμεως στην Μεσόγειο.
11/ Η τακτική της Τουρκίας χαρακτηρίζεται
από καιροσκοπισμό και επεκτατισμό που αποσκοπεί στην δημιουργία κλίματος ανοχής
από την Ελλάδα και στην συνέχεια δημιουργίας τετελεσμένων γεγονότων.
Οι Τούρκοι μεταβάλλουν
τις θέσεις τους κατά περίπτωση. Το διεθνές δίκαιο το λαμβάνουν υπόψη τους μόνο
όπου τους συμφέρει. Όπου δεν τους συμφέρει, δίνουν τις δικές τους
αντιεπιστημονικές ερμηνείες που τις συνοδεύουν με απειλές πολέμου. Ηχηρό
παράδειγμα τουρκικής παραφροσύνης η διεκδίκηση 16 ελληνικών νήσων του Αιγαίου
και Λιβυκού πελάγους. Η Τουρκία
προσπαθεί να επιτύχει αποτελέσματα με «διαπραγματεύσεις» με μοχλό πιέσεως, τα
casus belli.
Η Άγκυρα δεν αποκρύπτει
τους στόχους της. Τους διακηρύσσει.
Με διπλωματικά έγγραφα
και υπομνήματα προπαγάνδας, όπως αυτό που διεμοίρασε προσφάτως στις
αντιπροσωπείες των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στις Βρυξέλλες, χωρίς,
δυστυχώς, να πάρει αποστομωτική απάντηση από Ελληνικής πλευράς. Τους
διακηρύσσει επίσης καθημερινά με τις αμφισβητήσεις των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων,
τις παραβιάσεις του Ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, τους προκλητικούς πλόες
Τουρκικών σκαφών σ’ όλο το Αιγαίον, μέχρι τις ακτές της Αττικής, με στόχο την συνολική
αμφισβήτηση του καθεστώτος του Αιγαίου και την καλλιέργεια διεθνώς της
εντυπώσεως ότι η Τουρκία έχει δήθεν δικαιώματα σε όλο το Αιγαίο.2
12/
Η Τουρκία δεν φαίνεται διατεθειμένη, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον, να
παραιτηθεί από τις αξιώσεις της στο Αιγαίον (χερσαίος-θαλάσσιος-εναέριος χώρος),
αφού έχει προσδιορίσει τα ζωτικά συμφέροντά της σαν οικονομικά και
ασφαλείας.
Με δεδομένο ότι ο σημερινός
πρόεδρος της Τουρκίας Erdoğan, αυξάνει
πάντα την ισχύ του μετά την δημιουργία κάποιας κρίσεως, είτε
στο εσωτερικό της χώρας είτε στο εξωτερικό, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το
ενδεχόμενο προσπάθειας ενεργοποιήσεως των υπερεθνικιστικών αντανακλαστικών των Τούρκων υπέρ της κυβερνήσεώς
του, μέσω κάποιας εξαγωγής της κρίσεως προς την Ελλάδα και την Κύπρο.
Σαφώς, περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνει η επιδίωξη
δημιουργίας κρίσεως περιορισμένης κλίμακας, εστιαζομένη σε συγκεκριμένη περιοχή
που προφανώς θα προβάλλει διεθνώς τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και την
Ανατολική Μεσόγειο.
13/ Η Τουρκία κλιμακώνει βαθμιαία την παραβατική
συμπεριφορά της, εφαρμόζοντας παράλληλα μια πιο ύπουλη τακτική, αφ’ενός
χρησιμοποιώντας πλοία επιστημονικών ερευνών στο Αιγαίον και την Ανατολική
Μεσόγειο, αφ’ ετέρου δημοσιοποιώντας χάρτες όπου απεικονίζονται οι θαλάσσιες
περιοχές όπου τα πλοία αυτά θα πραγματοποιήσουν σχετικές έρευνες. Όπως γίνεται
κατανοητό, όλα αυτά αποκτούν ιδιαίτερη σημασία δεδομένου ότι, οι συμβολισμοί
στην εξωτερική πολιτική έχουν μεγαλύτερη αξία ακόμα κι από την ίδια την ουσία.
Η Άγκυρα μέσω των
χαρτών αυτών, προβάλλει τις προθέσεις της τόσο για την οριοθέτηση του Αιγαίου
όσο και την οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. νότια του Καστελλόριζου. Πέραν αυτού, οι τουρκικές ναυτικές δυνάμεις κατά την διεξαγωγή των ασκήσεων προβαίνουν
σε δοκιμές σχεδίων προκλήσεως θερμού επεισοδίου, στο οποίο συμμετέχουν ένα
πλοίο επιστημονικών ερευνών, συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία...
14/ Η Άγκυρα αμφισβητεί τα Ελληνικά
κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίον και μεθοδεύει με διάφορους τρόπους:
(1) Την επανεξέταση των συνθηκών της
Λωζάνης και των Παρισίων.
(2) Τον περιορισμό της οικονομικής
αναπτύξεως και διπλωματικής αναβαθμίσεως της Ελλάδος σε Βαλκανικό και Ευρωπαϊκό
επίπεδο.
(3) Την επέκταση της κυριαρχίας της στο
Αιγαίον και τα Ελληνικά νησιά που βρίσκονται κοντά στις ακτές της.
(4) Την αναστροφή της υφισταμένης στην
περιοχή, ισορροπίας δυνάμεων (ήδη η πλάστιγγα έχει αρχίσει να γέρνει προς το
μέρος της Τουρκίας).
Εδώ προκύπτει το εξής
ερώτημα:
Δεν έχουν διαβάσει
ιστορία οι Τουρκομογγόλοι κατακτητές της Ελληνικής Μικράς Ασίας και επίδοξοι
«συγκυρίαρχοι» του Αιγαίου Αρχιπελάγους; Δεν γνωρίζουν ότι το Αιγαίον είναι
Ελληνικόν;
Ασφαλώς ναι!
Όλοι οι ξένοι χαρτογράφοι του 18ου και
19ου αιώνος αποκαλούσαν το Αιγαίον, Ελληνικό Αρχιπέλεγος!!! Ακόμη και σύγχρονοι
Τουρκικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί χάρτες, παρουσιάζουν τα σύνορα Ελλάδος-Τουρκίας,
όπως προβλέπονται από τις ισχύουσες διεθνείς συνθήκες.
Τότε γιατί προκαλούν, αμφισβητούν την Ελληνική κυριότητα
του Αιγαίου και απειλούν με casus belli τους Έλληνες ιδιοκτήτες του;
Απλούστατα, τα σημερινά
«γεράκια» της Άγκυρας πάσχοντα από το διαχρονικό φοβικό «Σύνδρομο του 1821», γνωρίζοντα ότι το θαύμα του 1821 έγινε με την
ευλογία του Θεού των Ελλήνων, του Τριαδικού Θεού της Ορθοδόξου πίστεως, και
φοβούμενοι για τα χειρότερα, ανεζήτησαν με την σειρά τους, την βοήθεια και προστασίαν
μιας επίγειας υπερδυνάμεως, για να διατηρήσουν ό,τι απέμεινε από την άλλοτε
κραταιά αυτοκρατορία τους.
Οι Τούρκοι αισθανόμενοι
αδύναμοι, ιδίοις όπλοις, μέσοις και τρόποις, κατέληξαν στις αγκάλες των ΗΠΑ,
τις απεδέχθησαν ως ΝΟΝΟ και υπερατλαντικό προστάτη τους, φρονούντες ότι με την πολυποίκιλη βοήθειά
τους, θα διατηρούσαν τα «εναπομείναντα» από τα παλαιά αλλά και τα
μεταγενεστέρως κλοπιμαία (Ελληνικές ιδιοκτησίες: Αν. Θράκη, Πόντος, Ίμβρος,
Τένεδος, Ιωνία, Βόρεια κατεχομένη Κύπρος--- Ιδιοκτησία Κούρδων, το Κουρδιστάν).
Έτσι, με τις ευλογίες
των ΗΠΑ που έχουν εκπεφρασμένα συμφέροντα στην μεγίστης στρατηγικής,
στρατιωτικής και οικονομικής αξίας περιοχή του Αιγαίου Αρχιπελάγους, οι Τούρκοι
κατάντησαν υποτελή γιουσουφάκια των ΗΠΑ, υπηρέτες των Ιουδαιοταλμουδιστών
τραπεζιτών και παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών και πιστοί ως κύνες, εντολοδόχοι-εκτελεστικά όργανα του Μισελληνικού
Συστήματος.
Οι σημερινοί Τούρκοι από μόνοι τους είναι άκακα
«αγριοκάτσικα», γυμνά και θρασύδειλα μειράκια, που «πετροβολούν», εκβιάζουν και
απειλούν, καλυπτόμενοι όπισθεν του πάνοπλου και φαινομενικώς ακατάβλητου,
υπερατλαντικού γίγαντος.
15/
Η Άγκυρα προκαλεί και επιδιώκει την
δημιουργία γκρίζων ζωνών τόσο στο Αιγαίον όσο και στο Ιόνιον Πέλαγος (!!!),
αμφισβητώντας ευθέως τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Προφανώς, οι άκρως
προκλητικές και προσχεδιαζόμενες ενέργειες της Άγκυρας, αποσκοπούν κυρίως στην
αξιολόγηση της αντιδράσεως της εκάστοτε ελληνικής κυβερνήσεως, στην προβολή των
πάγιων τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο (και όχι μόνο), καθώς επίσης στην
στροφή τόσο της τουρκικής κοινής γνώμης όσο και των τουρκικών ΜΜΕ προς τα
«ελληνοτουρκικά», προκειμένου το δίδυμο Erdoğan-Davutoğlu να αυξήσει την
δημοτικότητά του, και «να βάλει κάτω από το χαλί» τα χρόνια και άλυτα εσωτερικά
και περιφερειακά προβλήματα της χώρας.
Το τουρκικό Ινστιτούτο, «Τουρκία-21ος αιώνας», το οποίον θεωρείται
ως επίσημο think tank της τουρκικής κυβερνήσεως, καθώς χρηματοδοτείται από το υπουργείο
Εξωτερικών, με άρθρο του προέδρου του και στενού φίλου του Ρ.Τ.Ερντογάν,
καθηγητή πολιτικών επιστημών Ümit Özdağ, προσδιορίζοντας το τι πρέπει να κάνει
η Τουρκία σε ό,τι αφορά το Αιγαίο ξεκαθαρίζει ότι:
«Θα προχωρήσει άμεσα στην διεκδίκηση των απωλεσθέντων 16 νησιών του
Αιγαίου τα οποία βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή».3
Οι αμετανόητοι Τούρκοι
δημιουργούν καθαρά κλίμα διεκδικήσεως «ζωτικού χώρου» με «αλυτρωτικές πινελιές»
κάτι που όπως έχει αποδείξει πολλάκις η ιστορία, καταλήγει σχεδόν πάντα, σε
πόλεμο….
16/ Είναι
προφανές ότι το επόμενο χρονικό διάστημα η Άγκυρα, έχοντας το «πάνω χέρι» εξ
αιτίας της χαλαρής/πλαδαρής στάσεως, μειοδοτικής έως προδοτικής αντιδράσεως των
εκάστοτε μεταπολιτευτικών ελλαδικών κυβερνήσεων, σε όλες σχεδόν τις παράνομες
και προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στο Α.Π., θα επιδιώξει:
- Να
διαπιστώσει τις ανοχές και αντοχές της νέας ελληνικής κυβερνήσεως έναντι της παρατεταμένης
τουρκικής προκλητικότητας.
- Να
αξιολογήσει τις προθέσεις και την αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβερνήσεως να
υπερασπισθεί τα εθνικά κυριαρχικά της δικαιώματα.
- Να
επιβάλλει την θέλησή της, όταν βεβαιωθεί ότι οι ελληνικές δυνάμεις
αντιδράσεως/αντιστάσεως, έχουν χαλαρώσει σε μεγάλο βαθμό ή έχουν αδρανοποιηθεί
από την απαράδεκτη και μακροχρόνια απραξία ή από φυσιολογική ανικανότητα
αντιδράσεως.
Τότε θα προβεί σε αυθαίρετη
δημιουργία τετελεσμένων σε συγκεκριμένες περιοχές,
αφού βεβαίως προηγουμένως, λάβει την έγκριση από τον υπερατλαντικό Νονό της....
17/
Οι φιλοδοξίες της Άγκυρας για
αεροναυτική ηγεμονία στην περιοχή, συνδέονται με τις φιλοδοξίες της ν’
αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη. Οι φιλοδοξίες αυτές περιλαμβάνουν και την
Χερσόνησο του Αίμου (την κακώς ονομαζομένη από τα μέσα περίπου του 20ου
αιώνος, Βαλκανική) και το γεγονός αυτό θέτει στο επίκεντρο την Ελληνική Θράκη,
που είναι στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Το Αιγαίο συνδέεται στρατηγικά με τα
Στενά και έχει τεράστια σημασία, γιατί ελέγχεται η είσοδος και η έξοδος στην
ανοικτή θάλασσα. Ο έλεγχός του Αιγαίου από την Ελλάδα έχει,
προφανώς, πολύ μεγάλη σημασία, που είναι σε αντιστοιχία με την στρατηγική σημασία
των Στενών.
Η Άγκυρα γνωρίζει την
στρατηγική σημασία των Στενών και του Αιγαίου στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό των
Μεγάλων και καλλιεργεί προς την Αμερικανική πλευρά την προπαγάνδα ότι, η Ελλάδα
είναι δήθεν αναξιόπιστη και αδύναμη, για να ελέγχει μόνη της το Αιγαίο για
λογαριασμό του ΝΑΤΟ και για τον λόγο αυτό, είναι απαραίτητη η επιχειρησιακή
συνδιαχείριση του Αιγαίου από τις δύο χώρες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Με την ίδια λογική, προωθεί την ιδέα της συνεκμεταλλεύσεως
των ενεργειακών αποθεμάτων του Αιγαίου από τις δύο χώρες, αντιτασσόμενη στην
εφαρμογή του διεθνούς θαλασσίου δικαίου.
18/ Ελληνικό
έδαφος είναι και η Ελληνική ΑΟΖ και η Ελληνική Υφαλοκρηπίδα. Η ΑΟΖ, αποτελεί μέρος
του «εθιμικού διεθνούς δικαίου», όπως έχει
γνωματεύσει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ) σε υποθέσεις οριοθετήσεως
θαλασσίων ζωνών. Τούτο σημαίνει ότι, ΑΟΖ μπορεί να εξαγγελθεί και να
οριοθετηθεί από όλα τα κράτη, ανεξαρτήτως αν έχουν κυρώσει ή υπογράψει την
Σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσης (1982).
Η Ελληνική ΑΟΖ πρέπει να
διακηρυχθεί και να οριοθετηθεί και τα κυριαρχικά δικαιώματά της Ελλάδος να
κατοχυρωθούν με εσωτερική νομική της πράξη
για να μπορεί να τα ασκεί.
Κλειδί στην οριοθέτηση
της ελληνικής ΑΟΖ είναι το Καστελλόριζο,
νησί το οποίο κατοικείται και, κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει
ότι διαθέτει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Με
βάση την αρχή της μέσης γραμμής, το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου εξασφαλίζει την
επαφή της Ελληνικής με την Κυπριακή ΑΟΖ. Οι δύο αυτές παρεμβάλλονται μεταξύ
Τουρκικής και Αιγυπτιακής, γεγονός που περιορίζει σημαντικά την Τουρκική ΑΟΖ
στην Ανατολική Μεσόγειο.
Προς το παρόν, όμως, ελληνική ΑΟΖ δεν υπάρχει, επειδή το Ελλαδικό
κράτος των Αθηνών (Ελλαδιστάν), δεν την έχει ανακηρύξει. Σύμφωνα με το διεθνές
δίκαιο, ένα παράκτιο κράτος αποκτάει ΑΟΖ με μονομερή δήλωση ανακηρύξεως. Στην
συνέχεια, συνάπτει συμφωνίες οριοθετήσεως με τα γειτονικά κράτη. Εάν δεν
καταστεί δυνατή η συμφωνία οριοθετήσεως, ο τρόπος με τον οποίο οι γειτονικές χώρες
λύνουν την διαφορά τους είναι με παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο.
19/ Αν η Ελλάδα υιοθετήσει ΑΟΖ, η
αρμοδιότητα που θα έχει σε θέματα αλιείας, θα επεκταθεί πέραν από τα χωρικά της
ύδατα και μέχρι το όριο που θα θεσπίσει ως ΑΟΖ. Η ΑΟΖ σημαίνει προσέλκυση επενδύσεων για ανακάλυψη και εκμετάλλευση
υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου στο Ιόνιο Πέλαγος, νοτίως (και όχι μόνο) της
Κρήτης, και στην Ανατολική Μεσόγειο (Μεγίστη).
Το ζήτημα , βεβαίως,
δεν είναι τόσο απλό, καθώς αν υιοθετηθεί από την Ελλάδα η ΑΟΖ, είναι δυνατόν να αναγνωριστούν
δικαιώματα προσβάσεως στα Σκόπια, ως περίκλειστο κράτος. Στο σημείο αυτό,
δημιουργούνται αρκετά ερωτήματα, με δεδομένο ότι η Σύμβαση ΔΘ δεν προσδιορίζει
με σαφήνεια όλα τα θέματα που προκύπτουν. Δεν είναι σαφές δηλαδή αν τα Σκόπια
ανήκουν στο Αιγαίο, στην Μαύρη Θάλασσα στην Αδριατική ή και στις τρεις αυτές
περιοχές. Και περαιτέρω, έστω ότι ένα περίκλειστο κράτος συμμετέχει ήδη στο
πλεόνασμα των πόρων ενός κράτους, αν αυτό μπορεί να συμμετέχει και στο πλεόνασμα
άλλου παράκτιου κράτους.
Αν η Ελλάδα αποφασίσει
να υιοθετήσει ΑΟΖ, θα έχει να αντιμετωπίσει τις οριοθετήσεις τουλάχιστον έξι
γειτονικών κρατών: Ιταλία, Αλβανία, Κύπρο, Αίγυπτο, Τουρκία και Λιβύη. Ήδη η
άποψη της Τουρκίας στο ενδεχόμενο της υιοθετήσεως της ΑΟΖ είναι γνωστή, καθώς
έχει προειδοποιήσει ότι μία τέτοια πράξη θα ήταν casus belli και προτείνει τον αποκλεισμό του Αιγαίου από την κοινή
αλιευτική ζώνη.
20/
Ο προβληματισμός της Ελλάδας περί την ΑΟΖ, είναι
σοβαρώτατος καθ’όσον η ΑΟΖ ως έννοια είναι μία πραγματικότητα με πολλαπλές
επιπτώσεις, ειδικά στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Εάν εντάξουμε αυτόν
τον προβληματισμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε ένας απλός χάρτης ακόμα και της
Μεσογείου επαρκεί για να αποδείξει την χρησιμότητα της Ελληνικής ΑΟΖ, ανεξαρτήτως
από τα έμμεσα γεωστρατηγικά οφέλη που αναδεικνύει η χωρο-στρατηγική της.
Μόνο και
μόνο η ύπαρξη της Γαλλίας, η οποία αποτελεί το δεύτερο κράτος στον κόσμο μετά
τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και πριν την Αυστραλία με την μεγαλύτερη ΑΟΖ
παγκοσμίως, επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να γίνει ως ολική οντότητα, η πρώτη
παγκόσμια ΑΟΖ σε μέγεθος. Υπό αυτήν την έννοια, η σημασία της ΑΟΖ δεν μπορεί να έρθει σε αμφισβήτηση σε
ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Η Ευρωπαϊκή ΑΟΖ είναι η εσχάτη λύση, στην
περίπτωση που η αδιαλλαξία της Τουρκίας κορυφωθεί.
Η Ευρωπαϊκή
ΑΟΖ δεν είναι θεωρητική, αντιθέτως
αποκτά ισχυρά στοιχεία πραγματικότητας, εφ’ όσον βεβαιωθούν η συνεκτικότητα και
αυτοδυναμία της ΕΕ, η ανεξαρτησία της, η αλληλεγγύη των κρατών-μελών της και
προσδιορισθούν τα όριά της.
Όσον η ΕΕ ευρίσκεται υπό την κηδεμονία της
Γερμανίας ή του Φραγκικού (Γαλλο/France-Γερμανικού) άξονος, η κατάσταση θα παραμένει ασαφής και
επικίνδυνη, οπότε θα πρέπει να αναμένομεν οποιαδήποτε προκλητική ή «θερμή»
ενέργεια από τουρκικής πλευράς.
21/ Ο όγκος της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ πάνω στην
υδρόγειο, είναι στρατηγικής σημασίας. Όταν εξετάζουμε το θέμα της
Ευρωπαϊκής ΑΟΖ συνειδητοποιούμε ότι τα προβλήματα με τα οποία ασχολούμαστε στον
ελλαδικό χώρο δεν είναι της ίδιας εμβέλειας. Με άλλα λόγια, όταν υπάρχει ένα
τόσο μεγάλο καταλυτικό πλαίσιο σε ευρωπαϊκό επίπεδο με παγκόσμιες επιπτώσεις,
τα τεράστια προβλήματα που προβάλλουμε με την Τουρκία είναι στα όρια του
ασήμαντου.
Η
παραδοσιακή προσέγγιση του προβλήματος των 12 μιλίων, το οποίο έχει καθηλώσει
την Τουρκία με την έννοια του Casus Βelli, δεν μπορεί να λυθεί απλώς με την
υφαλοκρηπίδα, διότι η τελευταία καθιερώνεται ακόμα πιο δύσκολα σε μη φιλικό
περιβάλλον και απαιτεί συχνά δικαστική παρέμβαση. Προσπαθούμε να επιλύσουμε ένα πρόβλημα
με ένα άλλο, το οποίο είναι δυσκολώτερο.
Η Ευρωπαϊκή
ΑΟΖ αλλάζει ριζικά τα δεδομένα κι αυτό εξηγείται χωροστρατηγικά. Ενσωματώνει
νοητικά σχήματα που έχουν επιπτώσεις σε μεγάλες αποστάσεις, στηρίζεται
αποκλειστικά στην έννοια της μέσης γραμμής, η οποία ενισχύεται μέσω της
μεθοδολογίας των διαγραμμάτων Voronoi
και της τριγωνοποιήσεως Delaunay.4
Η Ελλάδα ως κρατική
οντότητα είχε άλλες προτεραιότητες στο παρελθόν κι εξέταζε μόνο τοπικά τα
προβλήματά της. Κατά συνέπεια, δεν έχει δώσει έμφαση στο θέμα της ΑΟΖ κι
επομένως έχει καθυστερήσει σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά το timing παραμένει σωστό, διότι δεν έχει
κλείσει το παράθυρο των διαπραγματεύσεων. Απλώς, το σωστό υπόβαθρο είναι το ευρωπαϊκό.
Κι ο λόγος είναι απλός:
Δομικώς, η
Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κι ένας αποκλειστικός επιμερισμός της ΑΟΖ των κρατών
μελών. Με αυτόν τον τρόπο κάθε νέο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
πρέπει να αποδεχθεί ό,τι ισχύει την ώρα της εντάξεώς του.
Κατά
συνέπεια, το θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ενισχύει de facto και de
jure στις προσπάθειές μας. Με άλλα λόγια, αν ακολουθήσουμε τα αρμόδια
στρατηγικά βήματα για την καθιέρωση της ελληνικής ΑΟΖ μέσα στο πλαίσιο της
Ευρωπαϊκής ΑΟΖ, θα ενισχύσουμε την τελευταία με την συμβολή μας και θα την
χρησιμοποιήσουμε στις διαπραγματεύσεις μας.
Η Κύπρος, η
οποία είναι σε χειρότερη κατάσταση λόγω κατοχής, έδειξε την ύπαρξη αυτής της
οδού. Είναι θέμα πολιτικής
βουλήσεως εκ μέρους μας, η υλοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ. Είμαστε
έτοιμοι τεχνοκρατικώς, έχουμε αποκτήσει την τεχνογνωσία σε μαθηματικό επίπεδο, δεν μένει παρά μόνο να πάρουμε την
πολιτική απόφαση, που θα ενεργοποιήσει όλο το ευρωπαϊκό πλαίσιο
προς όφελός μας όχι μόνο για τώρα, αλλά περισσότερο για το μέλλον της πατρίδας
μας.5
22/ Από την ενεργοποίηση της νέας Συμβάσεως του
Διεθνούς Δίκαιου της Θάλασσας το 1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει
ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της
Χάγης, αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής
Ζώνης. Πράγματι, όλες οι αποφάσεις του
Δικαστηρίου μέχρι σήμερα λαμβάνουν υπόψη την οριοθέτηση και των δύο ζωνών που
πάντα συμπίπτουν.
Δυστυχώς, όλες οι ελλαδικές
κυβερνήσεις συνεχίζουν, από το 1982, το τροπάριο της υφαλοκρηπίδας, αγνοώντας ή
αποφεύγοντας συστηματικά για ανεξήγητους λόγους, να φέρουν το θέμα στις
συνομιλίες τους με τους Τούρκους. Θα ήταν μεγάλο λάθος η προσφυγή
στην Χάγη με τουρκικούς όρους και ακόμα χειρότερο χωρίς το θέμα της ΑΟΖ.
Συνεχίζεται
1 Σύμφωνα με τα στοιχεία για το 2013 της United
Nations Conference on Trade and Development (UNCTAD), η ελληνικών συμφερόντων
ναυτιλία βρίσκεται στην πρώτη θέση του κόσμου όσον αφορά στη χωρητικότητα.
Ο ελληνόκτητος
εμπορικός στόλος παραμένει στην πρώτη
θέση της παγκόσμιας κατάταξης αναφορικά με την χωρητικότητά του βάσει της
αρμόδιας αρχής του ΟΗΕ (UNCTAD), με 294,4 εκατομμύρια τόνους. Δεύτερη είναι η
Ιαπωνία με 237,7 εκ. τόνους. Τρίτη η Κίνα με 190 εκ. τόνους και τέταρτη η
Γερμανία με 125,7 εκατομμύρια. Δεν είναι καθόλου τυχαίο επομένως ότι στον
περίφημο κλάδο της ναυτιλίας λίστα των Λόιντς, που αναφέρει τους 100 κορυφαίους
επιχειρηματίες στον τομέα αυτόν για το 2013, φιγουράρουν τα ονόματα 14 Ελλήνων
εφοπλιστών και ενός κορυφαίου στελέχους ναυτιλιακής επιχείρησης.
Το
2014 σημειώθηκε αύξηση κατά 20 πλοία σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά.,
ενώ αυξήθηκε και η χωρητικότητά του στα 80,4 εκατομμύρια τόνους από 76,1
πέρυσι.
Σύμφωνα με τα στοιχεία
του Lloyd's Register-fairplay και του Committee (ελληνική επιτροπή ναυτιλιακής
συνεργασίας), ο ελληνικών συμφερόντων στόλος έφθασε τα 4.057 πλοία, συνολικής χωρητικότητας 314,4 εκατομμυρίων τόνων. Στα
4.057 πλοία υπολογίζονται 374 πλοία διαφόρων τύπων, συνολικής χωρητικότητας 38
εκατομμυρίων τόνων, που είναι υπό ναυπήγηση.
2 Περιοδικό Επίκαιρα, τ. 248.
3 Στο
σχετικό άρθρο αναφέρονται τα 16 νησιά τα οποία κατονομάζονται με την τουρκική
τους ονομασία: Kouyn, Hurşıt, Fornoz, Eşek, Nergizçik, Bulamaç, Kalolimnos,
Keçi, Sakarcılar Koçbaba, Ardacık.
Πρόκειται για τα νησιά Οινούσσες, Φίμενα, Φούρνοι, Αγαθονήσι, Άρκη,
Φαρμακονήσι, Καλόλημνος, Πλατιά, Κυρά Παναγιά, Γυαλί, Σύρνα και τα ανήκοντα
στην ανατολική Μεσόγειο, νότια της Κρήτης, Gavdos, Dhia, Dionısades,
Gaidhouronisi, Koufonisi, δηλαδή Γαύδος, Δία, Διονισιάδες, Γαιδουρονήσι,
Κουφονήσι, τα οποία "κατέχονται παράνομα από την Ελλάδα", όπως
αναφέρει ο συνεργάτης του Ρ.Τ.Ερνττογάν.
4 Τα διαγράμματα Voronoi ως υπόβαθρο της
ΑΟΖ
Στις 17/12/2011 πραγματοποιήθηκε η εισήγηση του
Νικ. Λυγερού, με τίτλο "Τα διαγράμματα Voronoi ως υπόβαθρο της ΑΟΖ"
που πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο του Δήμου Σαρωνικού . Ο κ, Νικ. Λυγερός
καλεσμένος από την Ομάδα Ανεξάρτητων Πολιτών Σαρωνικού, τόνισε την σημασία των Διαγραμμάτων Voronoi, για
τον καθορισμό της ΑΟΖ. Ταυτόχρονα τόνισε ότι η ΑΟΖ δεν είναι μια ουτοπία. Η
Κύπρος το απέδειξε με τις διακρατικές συμφωνίες που έκανε με την Αίγυπτο και το
Λίβανο, κράτη τα οποία δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και κατάφερε
αυτές τις συμφωνίες, ενώ είναι κράτος που έχει υποστεί εισβολή και ζει ακόμα
και τώρα την κατοχή. Δεν πρέπει να
ξεχνάμε όμως ότι η επίτευξη του στόχου έγινε μέσω του ευρωπαϊκού πλαισίου, αφού
η Κύπρος είχε ενταχθεί το 2004.
Η προσέγγιση του προβλήματος της ΑΟΖ είναι
παραδειγματική. Αφού υπήρχε σοβαρή εμπλοκή με την Τουρκία λειτούργησε μέσω των
ελιγμών κι όχι των συνδυασμών, για να μην κάνει χρήση της στρατηγικής θυσίας, η
οποία θα είχε επιπτώσεις σε πολιτικό πλαίσιο.
Η περίπτωση της Ελλάδας είναι ανάλογη και
μάλιστα καλύτερη, διότι δεν υπάρχει στρατιωτική εμπλοκή. Η Ελλάδα ανήκει στην
Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1981, η Ιταλία από το 1957 κι η Κύπρος, όπως είπαμε από
το 2004. Οι τρεις χώρες είναι επίσης στην ευρωζώνη κι εφαρμόζουν την συνθήκη
Schengen. Κατά συνέπεια, τίποτα δεν μπορεί να τις εμποδίζει όσον αφορά στο θέμα
της ΑΟΖ, η οποία θα είναι εξ ολοκλήρου στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Όσον
αφορά στο Νότιο Μέρος της Ελλάδας, η ΑΟΖ έχει κοινά σημεία με την Λιβύη και την
Αίγυπτο, χώρες οι οποίες δεν μας βλέπουν αρνητικά.
Η σημασία αυτών των διακρατικών συμφωνιών
εμφανίζεται μέσω της συνεκτικότητας της όλης δομής, όχι μόνο στο ευρωπαϊκό
πλαίσιο, αλλά και το μεσογειακό, το οποίο όλο και περισσότερο ενισχύεται. Η
τοποστρατηγική μέσω των διαγραμμάτων
Voronoi, δείχνει το πεδίο δράσεως της υψηλής στρατηγικής στον μεσογειακό
χώρο. Κάνοντας μία υπέρβαση όσον αφορά στην συνεκτικότητα, αντιλαμβανόμαστε την
θετικότητα της επαφής μας και με την Μάλτα. Μπορεί, λοιπόν, να μην βλέπουμε την
αναγκαιότητα της ΑΟΖ, διότι δεν έχουμε εικόνα, λόγω της θάλασσας, όμως οι
δυναμικοί χάρτες υπάρχουν και τα
διαγράμματα Voronoi μέσω των μαθηματικών, δεν έχουν να συγκρουστούν με
κανέναν, για να πείσουν ακόμα και τους ουδέτερους ή τους αδιάφορους.
Το
πλαίσιο, και το πεδίο δράσης είναι έτοιμα για διαπραγματεύσεις, όχι όμως
για συμβιβασμούς.
Διότι οι συμφωνίες περί ΑΟΖ δεν είναι συμβιβασμοί αλλά συνέργιες υψηλού
επιπέδου. Πλέον το παίγνιο εξαρτάται από τους παίκτες. Ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος
με την Κύπρο έδωσε το στίγμα του. Κι η αξία των πολιτικών ηγετών φαίνεται σε
αυτό το επίπεδο.
Πηγή: gerasimos-politis.blogspot.com/2011/12/voronoi-17122011.html
Tριγωνοποίηση Delaunay: Ιn mathematics and computational geometry, a Delaunay triangulation for a set P of points in a
plane is a triangulation DT(P) such that no point in P is inside the circumcircle of any triangle in DT(P). Delaunay triangulations maximize the minimum angle of
all the angles of the triangles in the triangulation; they tend to avoid skinny
triangles. The triangulation is named after Boris Delaunay for his work on this
topic from 1934.
The Delaunay triangulation of a discrete point set P in general position corresponds to
the dual graph of the Voronoi diagram for P. Special cases include the existence of three points on a
line and four points on circle.
5 Ν. Λυγερός, βιβλιοπωλείο "χωρίς όνομα", 14 Μαρτίου 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου