ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πολλές φορές, συμμετέχοντες σε φιλικές, επαγγελματικές,  ή κοσμικές συζητήσεις, παρακολουθούντες δημόσιες διαλέξεις σε πνευματικά κέντρα/ιδρύματα ή συζητήσεις σε ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, αναγιγνώσκοντες διάφορα κείμενα, ακούμε ή διαβάζουμε την λέξη το «Σύστημα». Όσοι αναφέρονται στο Σύστημα, στις ομιλίες, συζητήσεις, κείμενα, ερμηνεύουν την λέξη ο καθένας με τον δικό του τρόπο, με τις δικές του νοηματικές διαδρομές.

Άλλωστε κι’ εμείς, κατά την ανάλυση των θεμάτων μας από το παρόν ιστολόγιον, αναφερόμαστε συχνάκις στο Σύστημα, χωρίς να έχουμε διευκρινίσει μέχρι τώρα, πλήρως, τι ακριβώς εννοούμε και που στηρίζουμε την επιχειρηματολογία μας.

Όλοι σχεδόν, όσοι χρησιμοποιούν την λέξη «Σύστημα», την αναφέρουν για να δώσουν έμφαση σε μια αφανή, κατά κανόνα, υπερεξουσία και να εκφράσουν μία κατάσταση-σύμπλεγμα ανθρώπων και θεσμών, που κυριαρχεί παντού και ελέγχει τον ανθρώπινο βίο, δημόσιο και ιδιωτικό, λαούς και κυβερνήσεις σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Πόσοι από εμάς, όμως, γνωρίζουμε την βαθύτερη, την πραγματική σημασία της λέξεως, τι ακριβώς εκφράζει ο όρος Σύστημα, ποία η ταυτότητά του, ποιές είναι οι ρίζες του, που αποσκοπεί, πως είναι οργανωμένο, πως λειτουργεί, εάν και ποίοι κρύπτονται όπισθεν του συστήματος;

        Τι είναι τέλος πάντων, αυτό το ΣΥΣΤΗΜΑ;

ΜΕΡΟΣ 1^o

  ΕΙΣΑΓΩΓΗ  

-Μελετώντας εμβριθώς τα γεγονότα της Παγκόσμιας Ιστορίας των τριών περασμένων αιώνων.

-Συγκρίνοντας τα γεγονότα αυτά με τα γεγενημένα και καταχωρισμένα στην παγκόσμια γραμματεία από την ιστορική περίοδο (7^ος – 6^ος π.Χ. αιών) μέχρι των ημερών μας.

-Αναλύοντας νηφαλίως τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν διεθνώς και εγχωρίως, σε όλους τους τομείς, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, ιδιαιτέρως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

-Εκτιμώντας αντικειμενικώς, κατά δύναμη, τα αίτια των συμβάντων και συμβαινόντων, μακράν από τις πλάνες και τις απάτες της συμβατικής ιστορίας, τις κατευθυνόμενες «αναλύσεις» και «εκτιμήσεις» των συστημικών επιστημόνων «διεθνούς κύρους» και των εγχωρίων παπαγαλιζόντων δημοσιογράφων, συγγραφέων και σχολιαστών.

Καταλήγουμε στα παρακάτω αρχικά συμπεράσματα:

1.  Η ανθρωπότης (οι πολίτες κάθε χώρας εκτός των προνομιούχων που ασκούν κυβερνητική, κοινοβουλευτική/νομοθετική και ανωτάτη δικαστική εξουσία):

·Ευρίσκεται εγκλωβισμένη σε μία δίνη πολλαπλών και πολύμορφων κρίσεων, αναταραχών, πολέμων, ανταγωνισμών.

·Είναι διχασμένη ή πολυδιασπασμένη σε πολιτικά, οικονομικά και θρησκευτικά στρατόπεδα ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους βερμπαλιστικώς, βιαίως ή ενόπλως.

·Είναι τρομοκρατημένη και κυριευμένη από δυνάμεις, πρόσωπα και θεσμούς, ανήμπορη να αντισταθεί και να αντιδράσει παρακολουθούσα απλώς τα γενόμενα και τις εξελίξεις.

2.  ΟΛΟΙ σχεδόν οι πολίτες κάθε χώρας ανησυχούν αλλά αδυνατούν να δώσουν μία λογική εξήγηση στα όσα παράλογα και εξωφρενικά συμβαίνουν σήμερον, να εντοπίσουν τα βαθύτερα αίτια και να προσδιορίσουν την φύση, την ταυτότητα των εστιών των παγκόσμιων αναταραχών ή της μήτρας από την οποίαν εκπορεύονται όλα τα ανθρώπινα δεινά.

3.  Οι ασκούντες κυβερνητική και κοινοβουλευτική εξουσία συγκροτούν κατά χώρα ιδιαίτερη τάξη, διαβιούν σε οικονομικά επίπεδα ασυγκρίτως ανώτερα από εκείνα των λοιπών κοινωνικών τάξεων, και έχουν απίστευτα προνόμια σε σύγκριση με εκείνα των κοινών πολιτών.

Τα προνόμια αυτά ψηφίζουν οι ίδιοι ως ασκούντες νομοθετικήν εξουσία και τα κατοχυρώνουν δια των ασκούντων την δικαστικήν εξουσίαν, διορισμένων από τους νομοθετούντες, και συναποτελούντων την δευτέραν ιεραρχικώς τάξη με οικονομικά προνόμια δυσανάλογα από εκείνα των λοιπών πολιτών.

Όλα αυτά κατά παράβαση των αρχών της ισονομίας και ισοπολιτείας, βασικών αρχών της αληθούς δημοκρατίας, που οι ίδιοι διακηρύττουν ότι εφαρμόζουν.

4.  Οι πολίτες που ζουν σε καθεστώτα δημοκρατικά ή αντιδημοκρατικά, αλλά ασκούντα δικτατορική εξουσία1, είναι έρμαια της ηθικής υποστάσεως, των ιδιομορφιών και της παιδείας των κυβερνώντων, των διαθέσεων των οικονομικών «κολοσσών» -κεφαλαιοκρατών2 κάθε χώρας καθώς και των αποφάσεων των ψευτοδημοκρατικών κυβερνήσεών τους.          

5.  Για όλα όσα συμβαίνουν διεθνώς και εγχωρίως οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν μονότονα τον γενικό και αόριστο αφορισμό: «Πταίει το Σύστημα», «Το Σύστημα κυβερνά τον κόσμο», «Το Σύστημα έχει την πολιτικοστρατιωτική δύναμη να ελέγχει τους πάντες και τα πάντα».

6.  Οι άνθρωποι καταλήγουν στο παραπάνω γενικό συμπέρασμα περί της αιτίας των ανθρωπίνων συμφορών, χωρίς να προσδιορίζουν τι είναι το Σύστημα, πότε και από ποιούς δημιουργήθηκε, ποιά η δομή και λειτουργία του, ποίος ή ποίοι ευρίσκονται όπισθεν αυτού, αρκούμενοι να δίδουν αλληλοσυγκρουόμενους ορισμούς, εικασίες και ερμηνείες.

Μέσα σ’ αυτόν τον ορατό κυκεώνα ιδεών, αρχών, αξιών, αντιθέσεων (κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών, κ.α.) θα επιχειρήσουμε:

·Να ακτινογραφήσουμε, κατά δύναμη, το αόρατο αλλά υπαρκτό Σύστημα.

·Να αποκαλύψουμε την άγνωστη αλλά εκδοθείσα και σφραγισθείσα από την ιστορία ταυτότητά του.

·Να εντοπίσουμε τις ρίζες του.

·Να προσεγγίσουμε-αναγνωρίσουμε τις δυνάμεις που το συντηρούν καθώς και την Κοσμοθεωρία-Ιδεολογία στην οποία βασίζει όλες τις απάνθρωπες, παράλογες, εγκληματικές πράξεις του.

*      

Σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα στα εγκεκριμένα, από το ίδιο το Σύστημα, λεξικά, η λέξη Σύστημα (Σ) σημαίνει:

- Σύνολο στοιχείων που αλληλοεπιδρούν και αλληλοεξαρτώνται με βάση καθορισμένους κανόνες (π.χ. πληροφοριακό σύστημα).

- Τύπος οικονομικής, κοινωνικής ή πολιτικής οργανώσεως (π.χ. Καπιταλιστικό Σύστημα, Κομμουνιστικό Σύστημα).

- Κατεστημένο (establishment):

oΕπικρατούσα κατάσταση πραγμάτων.

oΚυρίαρχη κλειστή κοινωνική ομάδα που κατέχει εξουσία ή αρχή σε μία πολιτεία.

oΚοινωνική ομάδα ή τάξη ανθρώπων με μεγάλη ισχύ που ασκεί έλεγχο στις εξελίξεις (οικονομικό, πολιτικό, θρησκευτικό, πολιτικοστρατιωτικό).

- Σύνολο μεθόδων, μηχανισμών, θεσμών, ιδεών για την εξυπηρέτηση ενός σκοπού ή την επιτέλεση συγκεκριμένου έργου (π.χ. Εκλογικό σύστημα, Εκπαιδευτικό σύστημα, κ.α.)

- Οργανωμένο σύνολο ιδεών, αρχών ή θεωριών για την περιγραφή ή την ερμηνεία των φαινομένων (π.χ. φιλοσοφικό σύστημα).

-Ατάκτως ηνωμένον ή κανονικώς συνηρμολογημένον σύνολον πράγματων συνηθροισμένων φυσικώς ή τεχνητώς (π.χ. πλανητικόν σύστημα, ηλιακόν σύστημα, σύστημα ορέων, κ.α.).

-Σειρά ιδεών, δογμάτων, αρχών, κανονισμών κλπ., διατασσομένων εις τρόπον ώστε να αποτελούν συνεχές και συνεπές ΟΛΟΝ, χωρίς παρέκκλιση (π.χ. φιλοσοφικόν σύστημα, σύστημα Διοικήσεως, Οικονομικόν Σύστημα).

-Συλλογή οντοτήτων, αντικειμένων υλικών ή αφηρημένων αλληλοεπιδρώντων και τα οποία αποτελούν σύνολο στην πραγμάτωση κάποιου στόχου ή εργασίας ή ισορροπίας.

Η λέξη ΣΥΣΤΗΜΑ προέρχεται εκ του ρήματος «συνίστημι» που σημαίνει: Συνάπτω, συνενώνω εις εν, μηχανώμαι, εισάγω ως φίλον, παρουσιάζω ως εγγυητήν, καθυποτάσσω. Συνεπώς, Σύστημα: Σύνολον εκ μερών, Οργανικόν όλον, Οργάνωση (Πολιτείας, ανθρώπων, κλπ.)3.

 Με βάση τα όσα συνοπτικώς αναφέραμε περί Συστήματος, δυνάμεθα κατ’ αρχάς να προσδιορίσουμε τα στοιχεία τα οποία πρέπει να αναζητηθούν ως συνθέτοντα το υπό διερεύνηση άγνωστο (παγκόσμιο) Σύστημα. Συγκεκριμένως:

-Οργάνωση.

-Ιδρυτές οργανώσεως (ρίζες) και ταυτότητα.

-Μηχανισμοί συντηρήσεως.

-Λειτουργικές αρχές και δόγματα.

-Στόχος ή στόχοι.

-Τακτική και Στρατηγική.

-Κοσμοθεωρία ή ιδεολογία στην οποία στηρίζονται τα γεγενημένα και τα γενόμενα από το Σύστημα.

1.   ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ

   Πολλοί είναι εκείνοι που δέχονται την ύπαρξη ενός Συστήματος το οποίον ελέγχει ανθρώπους, κοινωνίες, λαούς, κυβερνήσεις, νομοθέτες, επιχειρηματίες, αξιωματούχους, διοικήσεις θρησκευτικών εκκλησιών, οικονομικούς παράγοντες, πολιτικές οργανώσεις, ΜΜΕ και γενικώς κυβερνά την ανθρωπότητα.

  Το ονομάζουν Σύστημα χωρίς να μπορούν να προσδιορίσουν την φύση, την ταυτότητα, την δομή και την λειτουργία του. Αρκετοί πιστεύουν ότι το Σύστημα (Σ) είναι το λεγόμενο ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ, συνισταμένη των επιμέρους κατεστημένων, οικονομικού – κοινωνικού – πολιτικού – στρατιωτικού - θρησκευτικού. Κάποιοι πιο...προοδευτικοί θεωρούν ότι το (Σ) είναι ο Διεθνής Καπιταλισμός με κύριο εκφραστή του τις ΗΠΑ.

  Άλλοι...σοσιαλομανείς ταυτίζουν το (Σ) με τον ιμπεριαλισμό και στην προσπάθειά τους να μας πείσουν για τις θέσεις τους, καταλαμβάνονται από άκρατη αντι-ιμπεριαλιστική και πανδημοκρατική υστερία. Επίσης ορισμένοι ισχυρίζονται ότι το (Σ) είναι η μαφιόζικη οργάνωση των μεγάλων διαπλεκόμενων οικονομικών συμφερόντων τα οποία ελέγχουν  και στηρίζουν τις υποτακτικές  σ' αυτά  πολιτικές δυνάμεις.

       Τέλος υπάρχουν και μερικοί που φρονούν ότι το (Σ) είναι μια υπεροργάνωση φανερών και κρυφών εταιρειών (δεν τις κατονομάζουν είτε γιατί φοβούνται είτε γιατί δεν τις γνωρίζουν) η οποία με κάθε τρόπο επιδιώκει την ολοκληρωτική παγκόσμια κυριαρχία.

  Καμία από τις παραπάνω απόψεις δεν αντανακλά την πλήρη αλήθεια.

  Είναι γεγονός ότι το (Σ) αλωνίζει παντού ανενόχλητο και παραμένει ακλόνητο με το πέρασμα των αιώνων, αφού διάχυτη είναι πλέον η πεποίθηση ότι κάποιες δυνάμεις (σκοτεινές ή φανερές) επιβάλλουν ετσιθελικά την δική τους βούληση χωρίς να ρωτήσουν κανένα (γεγονότα στον Κόλπο, Κόσσοβο, Βοσνία, Σερβία, Ιράκ, Νιγηρία, Αφγανιστάν, Συρία, Αίγυπτο, Λιβύη, Λίβανο, Παλαιστίνη κ.λπ.)

  Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι ακολουθήθηκε και ακολουθείται λανθασμένος δρόμος τόσον ως προς την διερεύνηση της ταυτότητος του (Σ) όσον και στην αντιμετώπισή του.

  Το (Σ) δεν ερευνάται ούτε προσεγγίζεται με ορθολογιστικές εκτιμήσεις όσων παρουσιάζονται ή φαίνονται, αφού όλα ή σχεδόν όλα τα σχεδιαζόμενα από αυτό, γίνονται εν κρυπτώ και με αφανείς διαδικασίες.

  Έτσι η αποκάλυψη της ταυτότητός του, παρά τους κατά καιρούς διδόμενους ορισμούς και εκφραζόμενες απόψεις, είναι σχεδόν αδύνατη. Αποτελεί αίνιγμα, το οποίο για τους περισσότερους, σχεδόν όλους, παραμένει ΑΛΥΤΟ.

  Όσοι αποφασίζουν να λύσουν το αίνιγμα της ταυτότητος του (Σ) υπό το πρίσμα των θεωρήσεων που προαναφέραμε, δράττουν την ερευνητική τους σκαπάνη από την τεχνητή και σαθρή λαβή της ψευδαισθητικής πραγματικότητας, της παραπληροφορήσεως-αντιγνώσεως και της συμβατικής ιστορίας των χαλκευμένων ιστορικών γεγονότων. Ανασκάπτουν το έδαφος της γνώσεως μόνο στην επιφάνεια και όχι στο βάθος που απαιτείται για την λάμψη της αληθοσύνης.

  Όσοι τολμούν να αντιτάσσονται στο (Σ), όποια άποψη και αν έχουν, όποια διάσταση και αν δίδουν σ' αυτό, απλώς στρέφουν τα επιθετικά πυρά τους εναντίον αντιπάλων προκατασκευασμένων από το ίδιο το (Σ).

 Όσοι φρονούν ότι πολεμούν το (Σ), χρησιμοποιώντας όπλα τα οποία, ορθολογιστικώς εκτιμώμενα, θεωρούνται αποτελεσματικά και μόνα διαθέσιμα, είναι αφελείς ή πλανώνται οικτρώς. Και πλανώνται διότι:

-Το ισχυρότερο ανθρώπινο όπλο καθίσταται ανίσχυρο μπροστά στο ασθενέστερο Συστημικό όπλο.

-Στην μωρία ή άγνοιά τους δεν αντιλαμβάνονται, ότι εξακοντίζουν τα οποιαδήποτε όπλα τους, κατά εχθρού ή εχθρών, και μάχονται κατά θεωριών/ιδεολογιών που είναι κατασκευάσματα του Συστήματος, δηλαδή προκατασκευασμένοι αντίπαλοι και προσχεδιασμένες Ιδεολογίες - θεωρίες - ορολογίες (Ναζισμός, Εθνικοσοσιαλισμός, Φασισμός, Ρατσισμός, Εθνοφυλετισμός, Ιμπεριαλισμός, Αναρχισμός, Ισλαμισμός/ Τζιχαντισμός, Μαρξισμός, Σιωνισμός – Αντισιωνισμός, Σημητισμός – Αντισημητισμός, Καπιταλισμός, Φονταμεταλισμός, κ.λπ.).

-Όλοι αυτοί οι προ-κατασκευασμένοι αντίπαλοι και οι υποτιθέμενοι υπεύθυνοι για τις παγκόσμιες συμφορές, προβάλλονται από τους μηχανισμούς του (Σ) σαν πολέμιοι των λαών, κοινωνιών και γενικά ολόκληρης της ανθρωπότητος, ενώ ουσιαστικώς είναι πλήρως ελεγχόμενοι και ακίνδυνοι για το (Σ). Αποτέλεσμα αυτής της απατηλής καταστάσεως είναι η διατήρηση του (Σ) επί αιώνες πανίσχυρου, απρόσιτου, αλώβητου.

Αυτό οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι για να διατηρείται το (Σ) «παρθένο», ακλόνητο και εξουσιαστικό, μέσα στους αιώνες, δεν υποστηρίζεται απλώς από θεσμούς και ανθρώπους που κρατούν διαχρονικώς τα κλειδιά της εξουσίας, αλλά από δυνάμεις άγνωστες, ίσως μυστηριακές, με βεβαιότητα αφύσικες, ασυνήθεις και εκ πρώτης όψεως ανθρωπίνως ακατάβλητες.

Αυτές οι δυνάμεις που ελέγχουν έναν ατελείωτο αριθμό έμψυχων-άψυχων μηχανισμών παλαιόθεν υπνώτισαν τους λαούς, και αφού τους κατηύθυναν σταδιακώς στην αναζήτηση μυθοπλασμένων διαύλων δράσεως και στην αντιμετώπιση «δονκιχωτικών αντιπάλων», τους χειραγώγησαν ώστε να μην αναζητούν ατραπούς της αληθείας αλλά ψευδαισθητικές οδούς τεχνητών αντιπάλων, τους οποίους μάλιστα χαρακτήρισαν σαν αρνητές, δήθεν, της προόδου της ανθρωπότητος και εχθρούς των λαών!

Παραλλήλως ναρκοθέτησαν κάθε δρόμο και απέκλεισαν κάθε μονοπάτι γνώσεως που οδηγούσε στην αναγνώριση της ταυτότητος του (Σ) και των πιστών υπηρετών του.

                                                                      

 Συνεχίζεται

---

1 Η Δικτατορία δεν είναι μορφή πολιτεύματος, όπως πολλοί έχουν την εσφαλμένη εντύπωση, αλλά είδος ανεξέλεγκτης ασκήσεως εξουσίας ανεξαρτήτως του πολιτεύματος που εφαρμόζεται σε μία χώρα. Στην αρχαία ρώμη δικτατορία εκαλείτο ο θεσμός εκείνος κατά τον οποίον σε περίπτωση μεγάλου εσωτερικού ή εξωτερικού κινδύνου, εδιορίζετο ένας πολίτης ως έκτακτος άρχων, με απόλυτη εξουσία για διάστημα έξη μηνών. Ούτος εκαλείτο δικτάτωρ και η ανακήρυξή του εγένετο υπό του ενός εκ των δύο υπάτων κατόπιν διαταγής της Συγκλήτου.

Η δικτατορία δεν πρέπει να συγχέεται με τον ολοκληρωτισμόν (σύστημα ανεξέλεγκτης διακυβερνήσεως στο οποίον η ισχύς ευρίσκεται στα χέρια ενός κόμματος ή μιας πολιτικής ομάδος απαγορευομένης της υπάρξεως άλλων κομμάτων).

Στην εποχή μας, η δικτατορία έχει ταυτισθεί ανοήτως με την αντιδημοκρατία και τον αντικοινοβουλευτισμό. Η αστική λεγομένη δημοκρατία ή κοινοβουλευτισμός όπως λειτουργεί σήμερον, με την ανεξέλεγκτη παντοδυναμία των αποφάσεων του  50%+ 1 των βουλευτών του κοινοβουλίου, την επιβαλλομένη κατά κανόνα κομματική πειθαρχία, την βεβαιωμένη διαπλοκή βουλευτών-κεφαλαιοκρατίας, τον φόβον απωλείας των απίστευτων βουλευτικών προνομίων, κλπ., χωρίς αποτελεσματικές ασφαλιστικές δικλείδες ελέγχου κυβερνήσεως - βουλευτών, συνιστά μορφή δικτατορίας και όχι αληθούς δημοκρατίας.

2 Κεφαλαιοκρατία ή Καπιταλισμός = Οικονομικόν Σύστημα στο οποίον τα μέσα παραγωγής, διανομής και συναλλαγής ευρίσκονται στα χέρια ιδιωτών και στο οποίον οι τιμές καθοριζόμενες ελευθέρως, βάσει της προσφοράς και της ζητήσεως, αποτελούν τον βασικό παράγοντα της οικονομίας.

Ο όρος κεφαλαιοκράτης ή καπιταλιστής επεκράτησε να δηλοί τον ιδιοκτήτη πολύ μεγάλων ή μεγάλων κεφαλαίων και μέσων παραγωγής, τα οποία είναι προϊόν διαπλοκής και απεκτήθησαν από τον ιδιοκτήτη με αδιαφανείς διαδικασίες, καλυπτόμενες από το Σύστημα το οποίον ο κεφαλαιοκράτης υπηρετεί πιστώς (Κεφαλαιοκράτης ή καπιταλιστής= Ο πλουτίζων κακώς).

 Αντιθέτως ο όρος κεφαλαιούχος χρησιμοποιείται για να δηλώσει τον κάτοχο μικρών κεφαλαίων και πιθανώς μικρών μέσων παραγωγής, τα οποία απεκτήθησαν, κατά κανόνα δια νομίμων και φανερών διαδικασιών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (Κεφαλαιούχος= Ο πλουτίζων καλώς). .

3 Λεξικό Δορμπαράκη, σ.778.