ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ (1974). ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;

ΜΕΡΟΣ 12^ο

6. Oι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου (11-19 Φεβρ. 1959)

Πριν από την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης είχαν προηγηθεί τα σχέδια του κυβερνήτου Σερ Χιού Φούτ και του Μακμίλαν . Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος απέρριψε τα σχέδια. Με επιστολή του (20.6.1958) στον κυβερνήτη Φουτ, ανέφερε ότι:

«Η ιδέα του "συνεταιρισμού" επί της οποίας βασίζεται το σχέδιον, επιβάλλουσα κατ' ουσίαν τριπλήν κυριαρχίαν επί της Κύπρου είναι απολύτως απαράδεκτος, καθ' ότι αντιστρατεύεται το βασικόν και αναφαίρετον δικαίωμα του κυπριακού λαού προς αυτοδιάθεσιν. Αι κυριώτεραι διατάξεις του εξαγγελθέντος σχεδίου, διασπούν την ενότητα και καθιερώνουν συνταγματικώς τον διχασμόν του κυπριακού λαού, οδηγούσαι εις αναποτρέπτους προστριβάς και αντιθέσεις και δημιουργούσαι ούτως εστίαν μονίμου αναταραχής και απειλήν της ειρήνης εις ολόκληρον την περιοχήν...».

Το σχέδιο Μακμίλαν είχε απορρίψει λίγο αργότερα, και η ελληνική κυβέρνηση του Κων. Καραμανλή. Ωστόσο οι μεθοδεύσεις της κυβερνήσεως Μακμίλαν, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχαν πια οδηγήσει αλλού το Κυπριακό ζήτημα.

Η μεταγενέστερη όμως, δήλωση του αρχιεπισκόπου Μακαρίου σχετικά με αποδοχή λύσεως ανεξαρτησίας, έλυσε τα χέρια της ελληνικής κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Καραμανλή που ένα μόλις μήνα πιο πριν, τον Αύγουστο του 1958, είχε υποδεχτεί στην Αθήνα τον ίδιο τον Μακμίλαν και είχε απορρίψει το σχέδιό του. Η δήλωση του Μακαρίου προς την Βρετανίδα βουλευτή του Εργατικού κόμματος Μπάρμπαρα Κασλ είχε ως έξής:

«Είμαι έτοιμος να δηλώσω ότι αποδέχομαι την ίδρυσιν ανεξαρτήτου Κυπριακού κράτους, υπό τον όρον ότι δεν θα μεταβληθεί, είτε δια της ενώσεως μετά της Ελλάδος είτε δια του διαμελισμού είτε με οιονδήποτε άλλον τρόπον, εκτός εάν τα Ηνωμένα έθνη εγκρίνουν και εγγυηθούν τοιαύτην μεταβολήν…».

Η δήλωση αυτή αναλυομένη βαθέως καταρρίπτει τον μύθο του δήθεν Ενωτικού Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, περιλαμβάνουσα σπέρματα μιας παράξενης και ύποπτης  ουδετερότητος, ανεπίτρεπτης για έναν υποτιθέμενον εθνάρχην του αγωνιζομένου Κυπριακού Ελληνισμού. 

Τελικώς στις 11 Φεβρουαρίου 1959 υπογράφτηκε από τους πρωθυπουργούς Ελλάδας και Τουρκίας, η συμφωνία για το Κυπριακό, η οποία περιλάμβανε: Βασική διάρθρωση της Δημοκρατίας της Κύπρου, Συνθήκη εγγυήσεως μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας, Μεγάλης Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας, Συνθήκη συμμαχίας μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας, Ελλάδας και Τουρκίας και, τέλος, Συμφωνία κυρίων (μεταξύ Καραμανλή και Μεντερές).

α. Πρόνοιες και βασικά σημεία 1

Ειδικότερα, στην βασική διάρθρωση της Δημοκρατίας της Κύπρου προβλεπόταν ότι:

-Το σύστημα της Κυπριακής Δημοκρατίας θα είναι προεδρικό με Έλληνα Πρόεδρο και Τούρκο Αντιπρόεδρο. Ο Πρόεδρος θα εκλέγεται από τους Ελληνοκύπριους και ο Αντιπρόεδρος από τους Τουρκοκύπριους. Έλληνας θα είναι ο πρόεδρος της Βουλής και Τούρκος ο αντιπρόεδρος, οι οποίοι και θα αντικαθιστούν σε περίπτωση κωλύματος τον Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο της Δημοκρατίας αντίστοιχα.

-Την εκτελεστική εξουσία θα ασκούν ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας.

-Το υπουργικό συμβούλιο θα είναι 10μελές και θα το αποτελούν 7 Έλληνες και 3 Τούρκοι υπουργοί. Ένα από τα υπουργεία Εξωτερικών, Οικονομίας και Δικαιοσύνης θα αναλαμβάνει Τούρκος.

-Σε νόμους που αφορούν εξωτερικές υποθέσεις, ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας θα έχουν από κοινού ή χωριστά το δικαίωμα της αρνησικυρίας (veto).

-Η νομοθετική εξουσία θα ασκείται από την Βουλή των Αντιπροσώπων, η οποία θα εκλέγεται χωριστά από τους Έλληνες και τους Τούρκους σε αναλογία 70% και 30% αντίστοιχα, η δε θητεία της θα είναι 5ετής. Ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι οι Τούρκοι αποτελούν το 18% του πληθυσμού, η αναλογία 70% και 30% θα ισχύει τόσο στις δημόσιες υπηρεσίες όσο και στις δυνάμεις ασφαλείας, ενώ στον στρατό η αναλογία θα είναι 60% προς 40%.

-Εκτός από την Βουλή των Αντιπροσώπων θα συγκροτηθούν δύο Κοινοτικές Βουλές, Ελληνική και Τουρκική, των οποίων οι αρμοδιότητες θα αφορούν θέματα θρησκευτικά, εκπαιδευτικά, διδακτικά και πνευματικά.

-Από τους αρχηγούς και υπαρχηγούς Στρατού, Αστυνομίας και Χωροφυλακής ο ένας θα είναι Τούρκος και σε όποιο από τα ανωτέρω σώματα προέρχεται από την μία κοινότητα ο υπαρχηγός θα προέρχεται από την άλλη.

-Θα συσταθεί Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο στο οποίο ο ένας δικαστής θα είναι ΄Ελληνας, ο άλλος Τούρκος και ο τρίτος ουδέτερος, ο οποίος και θα προεδρεύει.

-Η ψήφιση νόμων και οι αποφάσεις της Βουλής απαιτούν την πλειοψηφία των παρόντων. Για τροποποιήσεις στα μη βασικά άρθρα του Συντάγματος απαιτείται πλειοψηφία των 2/3 τόσο των Ελλήνων όσο και των Τούρκων βουλευτών. Όσον αφορά στην ψήφιση φόρων και τελών απαιτείται χωριστή πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων κάθε κοινότητας

-Στις 5 μεγαλύτερες πόλεις (Λευκωσία, Λεμεσό, Αμμόχωστο, Λάρνακα, Πάφο) θα δημιουργηθούν χωριστοί δήμοι Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Ως προς την Συνθήκη Εγγυήσεως, βασικότατα σημεία αποτελούν:

-Η απαγόρευση οποιασδήποτε δραστηριότητας που θα ευνοήσει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ή την διχοτόμηση της νήσου.

-Το δικαίωμα μονομερούς επεμβάσεως κάθε εγγυήτριας δυνάμεως (Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία) σε περίπτωση παραβιάσεως των όρων της συνθήκης.

Στην Συμφωνία μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και του Τούρκου ομολόγου του, προβλεπόταν ότι οι δύο πλευρές θα υποστήριζαν την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην συμμαχία του ΝΑΤΟ και θα ενεργούσαν προς τον Έλληνα πρόεδρο και τον Τούρκο αντιπρόεδρο της Κύπρου με στόχο να τεθεί εκτός νόμου το ΑΚΕΛ. Προβλεπόταν ακόμη η άρση των έκτακτων μέτρων αμέσως μετά την υπογραφή των συμφωνιών, γενική αμνηστία για τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ και κατάρτιση συντάγματος το ταχύτερο δυνατόν.      

Από όσα προηγήθηκαν στην παρούσα σύντομη ανάλυση καθίσταται φανερό ότι2:  

1. Με την Συνθήκη Ζυρίχης - Λονδίνου δημιουργήθηκε ένα κράτος υπό κηδεμονία, με δοτό σύνταγμα (προδιαγραφόταν δεσμευτικό το περιεχόμενό του από την ίδια την συνθήκη).

2. Χάρη στην βρετανική πολιτική δεν αναβαθμίστηκε απλώς ο τουρκικός παράγων στην διάρκεια του ένοπλου αντιαποικιακού απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων και δεν παραχωρήθηκαν στην Ζυρίχη υπέρμετρα μόνον δικαιώματα στην τουρκοκυπριακή μειονότητα του 18%, κατά παράβαση κάθε δημοκρατικής αρχής και πληθυσμιακών δεδομένων, αλλά και η Άγκυρα κατέστη και παραμένει πρωταγωνιστής στο Κυπριακό με ολοένα αυξανόμενες βλέψεις (όπως απεδείχθη από τα γεγονότα του 1963 μετά την προσπάθεια αναθεωρήσεως του συντάγματος, αλλά και εν συνεχεία από τον επί δεκαετίες σχεδιασμό μιας εισβολής στην Κύπρο), τις οποίες βλέψεις τροφοδοτούσε και μεγέθυνε το ίδιο το πνεύμα και το γράμμα της Συνθήκης.

3. Η ύπαρξη και το νομικό καθεστώς των βρετανικών βάσεων στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας συνεπάγεται δικαιώματα της Βρετανίας που δεν συνάδουν με τον ανεξάρτητο χαρακτήρα του κράτους, αντίθετα τον αναιρούν.

Στις 19 Φεβ. 1959 μετά από διάσκεψη στο Λονδίνο (είχε προηγηθεί στις 11 Φεβ 1959 η διάσκεψη της Ζυρίχης), υπογράφτηκε συμφωνία για τελική διευθέτηση της κυπριακής διενέξεως. Η συμφωνία ουσιαστικώς εσήμαινε:

α. Ενταφιασμός του δικαιώματος της αυτοδιαθέσεως (Βασική αρχή του ΟΗΕ και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων).

β. Εγγυήτριες δυνάμεις με δικαίωμα μονομερούς στρατιωτικής επεμβάσεως (ΕΛΛΑΣ-ΑΓΓΛΙΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ).

Η αναγνώριση ρόλου της Τουρκίας ως εγγυήτριας δυνάμεως, οφειλόταν σε πολιτική ανικανότητα; Εγκληματικό στρατηγικό λάθος; Ενσυνείδητη προδοτική ενέργεια;

Αρκετοί ωμίλησαν τότε και αργότερον για:

.Άσκηση πιέσεων από την Ελλάδα στον Μακάριο για υπογραφή των Συμφωνιών της Ζυρίχης (πρώτη εκδοχή). Την άσκηση των πιέσεων ωμολόγησε ο Αβέρωφ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΑΓΩΝ της Λευκωσίας (20-1-1978).

.Πιέσεις της Αγγλίας (δεύτερη εκδοχή) για αποκάλυψη στοιχείων που αφορούσαν σε προσωπικά δεδομένα του Μακαρίου. Προσωπικά δεδομένα τόσον σοβαρά, που παραμένουν ακόμη κρυμμένα στους απορρήτους φακέλους των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, και είναι αμφίβολο αν θα αποκαλυφθούν στις επόμενες γενεές, το 2080 όπως έχουν ανακοινώσει οι Βρετανοί, ή πιθανώς να έχουν διαγραφεί αφού στους απόκρυφους διαδρόμους της Κυπριακής κοινωνίας, γίνεται λόγος για πυρηνικές βόμβες αφορώσες στους αληθινούς βιολογικούς γονείς, στην εθνική καταγωγή, τις σχέσεις του με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες και τις «ιδιαιτερότητες» του ….«εθνάρχου» Μακαρίου. 

Στις 25 Φεβ. 1959 όταν έγιναν συζητήσεις στην Βουλή για τις Συμφωνίες Ζυρίχης και οι βουλευτές συνεπλάκησαν, ο Σοφοκλής Βενιζέλος στην θυελλώδη εκείνη συνεδρίαση είχε προφητεύσει «Φοβούμαι ότι θα θρηνήσωμεν νέας Εθνικάς συμφοράς»3.

Ο Γάλλος καθηγητής Ζακ Μεινώ έγραψε γι’ αυτές τις συμφωνίες:

«Σαν παράδειγμα συνθηκολογήσεως ενός Έθνους (Ελλάς) έχουν αναμφισβήτητα μνημειακή αξία και δύσκολα μπορεί να βρεθεί το ταίρι τους στην Παγκόσμια Ιστορία».

Βεβαίως, ποιός θα μπορούσε να φαντασθεί, τότε, ότι η ίδρυση της «ανεξάρτητης» Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν απλώς μία φάση ενός απορρήτου Σχεδίου διχοτομήσεως της Κύπρου που απεφασίσθη το 1955 από τα Ιουδαϊκά γεράκια των ΗΠΑ, εσχεδιάσθη το 1956 από τις μυστικές υπηρεσίες ΗΠΑ και Μεγ. Βρετανίας και συνεφωνήθη από όλους τους τότε εμπλεκομένους-ενδιαφερομένους στο Κυπριακό ζήτημα (ΗΠΑ, Μεγ.Βρετανία, Ελλαδική κυβέρνηση, Τουρκική κυβέρνηση), εν αγνοία του αγωνιζομένου Ελληνισμού;

Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί ότι Ελλαδίτες εξουσιαστές:

.Θα υπέκυπταν σε πιέσεις των ισχυρών, σε απειλές, σε υποσχέσεις παροχής αξιωμάτων και θα έθεταν το μείζον, τότε, εθνικόν θέμα της Κύπρου, σε τελευταία προτεραιότητα ή στα αζήτητα;

.Θα επρόδιδαν τους αιματηρούς αγώνες και τις θυσίες των αγωνιζομένων Ελλήνων της Κύπρου με αρχηγό τον Γρίβα-Διγενή και πολεμιστές τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ;

.Θα αγνοούσαν τις αυθόρμητες μαζικές διαδηλώσεις και άλλες δραστηριότητες των Ελλήνων πατριωτών σ’ όλες τις περιοχές της μητρός Ελλάδος, υπέρ της Ενώσεως, με πρωτοπόρους τους μαθητές και φοιτητές;

Οι συμφωνίες της Ζυρίχης άνοιξαν τον δρόμο του Αττίλα. Όσοι τις υπέγραψαν είναι πολιτικώς υπεύθυνοι και εθνικώς υπόλογοι απέναντι του Ελληνικού έθνους.

Είκοσι χρόνια αργότερα, ένας από τους υπευθύνους της Κυπριακής τραγωδίας, ο Ευάγγελος Αβέρωφ ομολογεί:

«Εκάναμεν μίαν σειράν βαρυτάτων σφαλμάτων και προκλήσεων, αγνοήσαμε την ύπαρξη ισχυράς γειτονικής προς την Κύπρον αντιθέτου χώρας της Τουρκίας, εβουλιάξαμε μόνοι μας την Κυπριακή πολιτεία, εφέραμεν το θέμα εις θέσιν τραγικού αδιεξόδου, καταστρέψαμεν οριστικώς τον ελληνισμόν της Κωνσταντινουπόλεως και εισήλθαμεν εις ένα οξύ και επικίνδυνον ανταγωνισμό με την Τουρκία»4.

Ποιός τα λέει αυτά;

Ο Αβέρωφ, ο υποτελής άνθρωπος των Άγγλοαμερικανών που αμέσως μετά την μεταπολίτευση η CIA τον εγκατέστησε Υπουργό εθνικής Άμυνας της Ελλάδος για να εξασφαλίσει την …μη αντίδραση της Ελλάδος στις φρικαλεότητες των τούρκων. Ο Νομάρχης Κερκύρας επί καθεστώτος Ιωάννου Μεταξά που κατέθετε στεφάνους στις εθνικές επετείους με τον Ναζιστικόν χαιρετισμόν. Ο μυστικός πράκτωρ της Intelligence Service. Ένας από τους διαπλεχθέντες, από Ελλαδικής πλευράς, στο αντεθνικό σχέδιο διχοτομήσεως της Κύπρου.

Πολιτικός φαρισαϊσμός ενός ενσυνείδητου Εφιάλτη ή έκρηξη αυτοκριτικής και αληθείας υπό την εσωτερικήν πίεσιν των Ερινύων;

Όλα τα υπάρχοντα στοιχεία συνηγορούν στην θέση ότι υπήρχε εν εξελίξει σχέδιον διχοτομήσεως της Κύπρου. Η μία πλευρά το εδήλωνε επισήμως και φανερώς (Τουρκία), η άλλη το απέκρυπτε και προσπαθούσε να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη (Ελλάς).

Το πως οι Βρετανοί του Macmillan κατάφεραν να μας αλυσσοδέσουν χειροπόδαρα με τις συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, με την συνεργασία του Ευάγγελου Αβέρωφ και Κωνσταντίνου Καραμανλή (γνωστού ως «νονού» της Ανεξαρτησίας της Κύπρου) δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα πλήρως. Οι Μυστικές Υπηρεσίες της Βρετανίας (British Intelligence) και η αμερικανική αντίστοιχη - CIA, είχαν έντονα δραστηριοποιηθεί τα χρόνια 1955/59 στην απάνθρωπη εξαγορά συνειδήσεων στον ελληνικό χώρο, μέχρι που πέτυχαν το μεγαλύτερο τους επίτευγμα (κατ' ιδίαν ομολογία), και μας επέβαλαν την γάγγραινα της Ζυριχικής «ανεξαρτησίας»5.  

     Για το θέμα έγραψε Βρετανός βουλευτής, με το ψευδώνυμο Nigel West. Στο βιβλίο του «Οι φίλοι» αναφέρει και τα εξής:

«Britain's post-war Secret Intelligence Operations: The key to the Cyprus success, which it certainly was, lies in the brilliant work done behind the scenes in Athens by the head of Station, Christopher Phillpotts, and his CIA colleague Al Ulmer. Phillpotts used characteristic initiative to mount a series of highly productive operations of a nature that are still too secret to be disclosed, while Ulmer and his staff bought influence by adding senior members of the Greek administration to the payroll...»

Μετάφραση: «Οι μεταπολεμικές επιχειρήσεις των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών: Το κλειδί της επιτυχίας για την Κύπρο, η οποία όντως ήταν επιτυχία, βρίσκεται στην άριστη δουλειά που έγινε πίσω στα παρασκήνια στην Αθήνα από τον σταθμάρχη, Christopher Phillpotts και τον ομόλογο του της CIA ΑΙ Ulmer. Ο Phillpots χρησιμοποίησε χαρακτηριστικές πρωτοβουλίες για να οργανώσει μια σειρά παραγωγικών επιχειρήσεων, μιας τέτοιας φύσεως που ακόμα είναι πολύ απόρρητες για να δημοσιοποιηθούν, ενώ ο Ulmer και το επιτελείο του ΕΞΑΓΟΡΑΣΑΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΠΡΟΣΘΕΤΟΝΤΑΣ ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΜΜΙΣΘΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΩΝ ΤΟΥΣ... Σε συνεργασία ο Ulmer και ο Phillpotts χρησιμοποίησαν μια παρασκηνιακή διπλωματία για να πουν ουσιαστικά στους Έλληνες πως: Αν επέμεναν στην Ένωση αυτό θα σήμαινε πόλεμο Ελλάδας και Τουρκίας, και την διάλυση του NATO. Και μόνο όταν οι άνθρωποι του Καραμανλή είχαν πλέον πεισθεί για την τουρκική αποφασιστικότητα και τουρκική στρατιωτική υπεροχή, δέχθηκαν την λύση. Εκείνο που βοήθησε τη Βρετανία να οδηγήσει αμφότερες τις πλευρές στο Lanchaster House ήταν οι πηγές των πληροφοριών του Phillpotts. Ο Phillpotts αμείφθηκε με ένα CMG (τίτλο) και με μια προαγωγή στο σταθμό του Παρισιού...»

Ο εκβιασμός της «τουρκικής στρατιωτικής υπεροχής και αποφασιστικότητας» χρησιμοποιείται ως όπλο για υποταγή στις ξένες υποδείξεις και φιλοτουρκικά σχέδια, μέχρι σήμερα. Το ίδιο άλλωστε γίνεται απευθείας και από «δικούς» μας...

«Partition is a pure blackmail to force to abandon the support for self-determination».

Μετάφραση: «Η διχοτόμηση είναι ένας ξεκάθαρος εκβιασμός για να αναγκαστεί η Ελλάδα να εγκαταλείψει την υποστήριξη για αυτοδιάθεση», ομολογούσαν οι Βρετανοί.

Πέραν από τα απόρρητα διπλωματικά έγγραφα, που καταμαρτυρούν τις μειοδοσίες της τότε ελληνικής πλευράς εις βάρος της Μεγαλονήσου, υπάρχει και κάποια άλλη, κρυφή, βρωμερή και πολύ πιο πρόστυχη πτυχή του όλου θέματος. Εκείνη των dirty tricks. Των πρόστυχων τεχνασμάτων, όπως καταγράφουν και οι ίδιοι οι Βρετανοί συγγραφείς, η οποία όπως εμφαντικά τονίζεται, είναι πολύ απόρρητη για να γνωστοποιηθεί και η οποία δεν τιμά κανένα...

Αναφορά στον Phillpotts κάνει και ο Σπ. Παπαγεωργίου στο βιβλίο του «Καραμανλής και Κυπριακό». Ο Σπ. Παπαγεωργίου, όπως και ο Nigel West, έγραψε τα ακόλουθα:

«Τούρκοι, Αμερικανοί και Άγγλοι ηλώνιζαν εις την Ελλάδα κατά τας κρισιμωτέρας στιγμάς του Κυπριακού Αγώνος. Αι διπλωματικαί και αι μυστικαί των υπηρεσίαι εγνώριζαν αρκετά και κατηύθυναν πολλά. Ιδιαιτέρως έδρα ασύδοτος και ανενόχλητος εν Αθήναις η Ιντέλλιτζενς Σέρβις, η οποία συνετόνιζε τας αντικυπριακάς προσπάθειας. Υπηρετεί τότε εις την Βρετανικήν πρεσβείαν ο Κρίστοφερ Φίλλποτς, τον οποίον οι πάντες εθεωρούσαν ως ένα των Άγγλων διπλωματών. Ούτος εις την πραγματικότητα, ήτο ο επιδεξιώτερος αξιωματούχος της Ιντέλλιτζενς Σέρβις, είχε δε επαφάς τόσον μετά της Ελληνικής κυβερνήσεως όσον και μετά του εν Αθήναις εκπροσώπου του Διγενή Α. Αζίνα, του επιφορτισμένου την ενίσχυσιν της ΕΟΚΑ εις όπλα...».

Στις 16 Αυγ. 1960 η Κύπρος κηρύσσεται «ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος».

Ο Καραμανλής, μετά την υπογραφή των συμφωνιών Λονδίνου-Ζυρίχης, εδήλωσε: «Είναι η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής μου».

Η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής του:

-Επειδή ανεγνώρισε την Τουρκίαν ως ισότιμον μέλος συνομιλιών για ένα ζήτημα από την διεκδίκηση του οποίου δεν είχε κανένα διεθνές νομικόν έρεισμα και στο οποίον δεν είχε δικαίωμα λόγου;

-Επειδή έβαλε εγγυήτρια δύναμη την Τουρκία ενώ είχε παραιτηθεί παντός δικαιώματος από την Κύπρο; Επειδή έθεσε τον λύκο ως εγγυητή για τα πρόβατα; Ή

-Επειδή εξυπηρετώντας τις απαιτήσεις των εντολοδοτών του ικανοποιούσε ταυτόχρονα και τις πολιτικές του φιλοδοξίες;

 Όποια εκδοχή και αν επιλέξουμε δεν αφαιρεί από τον τότε πρωθυπουργό το στίγμα της εθνικής μειοδοσίας αν όχι της εθνικής προδοσίας….

Και όμως:

-Εκείνος ο πρωθυπουργός που έφυγε κρυφίως από την Ελλάδα με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης, επειδή έχασε τις εκλογές του 1963, επέστρεψε «μετά βαΐων και κλάδων», από την αυτοεξορίαν του, τον Ιούλιον 1974,

-Σ’ εκείνον τον πρωθυπουργό που είχε συμφωνήσει κρυφίως, με εχθρούς και «συμμάχους» από το 1955, την διχοτόμηση της Κύπρου, στον πρωθυπουργό της μεταπολιτεύσεως που αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει το 1974, την πολεμική μηχανή της Ελλάδος για βοήθεια των Ελλήνων υπερασπιστών της Κύπρου με την....απίστευτη δικαιολογία ότι «η Κύπρος κείται μακράν», το Σύστημα ανήγειρε προς….τιμήν του ανδριάντες και εδημιούργησε Ίδρυμα Καραμανλή χρηματοδοτούμενον και συντηρούμενον  από τον δημόσιο προϋπολογισμό!!!

-Εκείνος ο τέκτων πρωθυπουργός, που διεξήγαγε εκλογές «βίας και νοθείας» κατ’ επανάληψη, όπου εψήφιζαν οι νεκροί και τα δένδρα,  όπου στα εκλογικά τμήματα των στρατιωτικών, τα αποτελέσματα υπέρ του κόμματός του (ΕΡΕ) υπερέβαιναν το ποσοστόν 93%, αποκαλείται ακόμη και σήμερον Εθνάρχης!!!

β. Ο σκοτεινός ρόλος των Κυπρίων πρακτόρων στην υπηρεσία της Βρετανίας

To 1941 είχε δημιουργηθεί στο Λονδίνο μια ειδική «Εταιρεία» (Firm) υπόλογη μονάχα στον Πρωθυπουργό και η οποία στόχο είχε την συλλογή πληροφοριών. Η «εταιρεία» αυτή ήταν παράρτημα της Μ16. Με πρόσχημα την συλλογή πληροφοριών για τις ανάγκες πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον των Γερμανών το καθεστώς αυτό δημιούργησε Κέντρα/ αποστολές υπέρ κατασκοπείας παντού. Στην Αφρική, Μέση Ανατολή και Ανατολική Ευρώπη.

Από το σχετικό φάκελλο με την ονομασία «Κύπριοι Πράκτορες» - (Cypriot Agents) σταχυολογούμε τα εξής6:

Στην Κύπρο ο Waterer (η κατασκοπευτική Υπηρεσία του οποίου χρηματοδοτείτο μέσω Βυρηττού) είχε συστρατεύσει μια ολόκληρη στρατιά από «Agents/πράκτορες», μέσω των οποίων επί μονίμου εβδομαδιαίας βάσεως μάζευαν μέχρι και τις πλέον απίθανες πληροφορίες για το κάθε τι στην Κύπρο.

Μεταξύ των μεγάλων εμμίσθων Ελληνοκυπρίων πρακτόρων ξεχωρίζουν οι ακόλουθοι: Wideson, Νικολαΐδης, Ζαχαρίας. Μεταξύ εκείνων που δεν δέχθηκαν να αμειφθούν ήταν και ο Fred Murat.

Ο Wideson (Λάρνακα) εργοδοτούσε και άλλους πράκτορες τους οποίους πλήρωνε ο ίδιος (όπως και οι Νικολαΐδης και Ζαχαρίας) και έπαιρνε τα λεφτά από τους Βρετανούς. Τον Wideson αργότερα δολοφόνησε η ΕΟΚΑ ως προδότη. Την δολοφονία του Wideson χρησιμοποίησαν οι Βρετανοί για να κατηγορήσουν την ΕΟΚΑ στα Ηνωμένα Έθνη.

Ο Φίλιππος Νικολαΐδης από την Λεμεσό εθεωρείτο πολύ πιστός και ικανός να δίνει εγκυρότατες πληροφορίες. Του άρεσε, σύμφωνα με τους εργοδότες του, η δουλειά «ντεντέκτιβ» παρά τα πολιτικά.

Ο Ζαχαρίας Αντωνίου ήταν ποινικός κατάδικος που είχε βγει από την φυλακή και είχε αναλάβει την εκμίσθωση άλλων πρακτόρων τους οποίους είχε κάτω από δική του ευθύνη. (Συλλογή των πληροφοριών και πληρωμή).

Σύμφωνα με τα έγγραφα, η κατασκοπευτική δουλειά της «Εταιρείας» δεν περιοριζόταν στις απαιτήσεις του πολέμου, ή την καθ’ εαυτό άμυνα της Κύπρου, όπως όφειλε να έκανε.

Στην Κύπρο, εμφαντικά η «Εταιρεία» προωθούσε την βρετανική πολιτική, την ανθελληνική και ανθενωτική προπαγάνδα, την υπόσκαψη των Ελληνοκυπρίων πατριωτών, την συκοφάντηση της Εκκλησίας, και αποσκοπούσε στην εξασφάλιση πληροφοριών μέχρι και της τελευταίας λεπτομέρειας για όλο το πολιτικό φάσμα, με έμφαση όμως, στο νεοϊδρυθέν τότε ΑΚΕΛ, και σε όσους υπεστήριζαν την Ένωση.

Γνώριζαν, σύμφωνα με τα έγγραφα αυτά, πως το ΑΚΕΛ χρηματοδοτείτο μέσω Παλαιστίνης μέσω του «Πρέσβη του ΑΚΕΛ» Λόλου Ταβελούδη. Γνώριζαν τα οικονομικά του καθενός, ειδικά του Πλουτή Σέρβα, και πολλών άλλων του ΑΚΕΛ, το ιστορικό του Ιατρού Βασιλείου (πατέρα του Γεωργίου Βασιλείου, του διατελέσαντος προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας) και της Φωφώς Βασιλείου, πως ο Φαρμακίδης πληρωνόταν μηνιαίως από το ΑΚΕΛ για να μην γράφει εναντίον του τελευταίου, πως το ΑΚΕΛ είχε σκοπό να ξεσηκωθεί σε αντιϊμπεριαλιστική επανάσταση, είχε όπλα στην κατοχή του, κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Στενός συνεργάτης της «Εταιρείας» σύμφωνα με τα έγγραφα ήταν ο Sir Π. Κακογιάννης. Να σημειωθεί πως η «Εταιρεία» αυτή δρούσε στην Κύπρο τον καιρό που υπηρετούσε ως Γραμματέας στην Αποικιακή Κυβέρνηση ο Hugh Foot (τελευταίος Κυβερνήτης της Κύπρου και μετέπειτα - 1974 - πρόεδρος και ιδρυτής της ομάδας των «Βρετανών Φίλων» της Κύπρου). Καθόλου τυχαίος ο ρόλος του Sir Hugh Foot...

Σ’ αυτήν την αντεθνική εταιρεία προσετέθη και ο βοσκός που επρόδωσε το κρησφύγετο του Αυξεντίου. Μετά την προδοσία του φυγαδεύθηκε από τους Άγγλους, με ψευδώνυμο και τα ίχνη του εχάθησαν. Για την ταυτότητα του προδότη υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Την αλήθεια όμως γνωρίζει μόνον η υπηρεσία πληροφοριών της Αγγλίας και φυσικόν είναι να την κρατά επτασφράγιστον μυστικόν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα Βρετανικά αρχεία που αφορούν σε πληροφορίες για τον ρόλο και τις δραστηριότητες του ΑΚΕΛ παραμένουν και αυτά απλησίαστα τουλάχιστον μέχρι το 2080! Γιατί άραγε;

Ποιούς προστατεύει η Βρετανία για να σφραγίσει έγγραφα μέχρι το 2080; Οι Βρετανοί δεν άνοιξαν τους φακέλους για το ΑΚΕΛ. Την  Τρίτη 30 Αυγούστου 2013 δόθηκε στην δημοσιότητα και έκτη δόση των «ξεχασμένων εγγράφων» της αποικιοκρατίας, με έγγραφα που αναφέρονται σε διάφορα θέματα, τα πλείστα διαδικαστικά, που καλύπτουν φακέλους από το 1938 - 1966.

Όμως, η είδηση αυτήν τη φορά δεν βρίσκεται τόσο στο περιεχόμενο των εγγράφων όσο στην ενημέρωση ότι συγκεκριμένος φάκελος με τίτλο «Κύπρος: Κομμουνισμός: Σχέσεις μεταξύ ΑΚΕΛ (Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού) και ΕΟΚΑ» ξανάκλεισε πριν ανοίξει, μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2080!

Σήμερα οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες «συνεργάζονται» στενώς με την ακμάζουσα, πολυπληθή και δραστήρια Κυπριακή κοινότητα  της Αγγλίας. Τόσον «στενώς» ώστε να κυριαρχούν οι βρετανικές θέσεις στο εθνικό Κυπριακό ζήτημα. Έτσι η επιρροή της κοινότητος στο Εθνικόν θέμα της Κύπρου καθίσταται μηδαμινή και η όντως υπαρκτή πολιτική δύναμη της κοινότητος, περιθωριακή, αδρανοποιημένη και αναξιοποίητος!

γ. Απορρέοντα συμπεράσματα (για το σχέδιο διχοτομήσεως της Κύπρου)

1.  Είναι προφανές ότι την ιδέα διχοτομήσεως υπέβαλλαν στους Τούρκους οι Άγγλοι ασχέτως αν μερικοί υποστηρίζουν το αντίθετο. Όπως και να έχει η πατρότητα  της ιδέας για την διχοτόμηση της Κύπρου, η Αγγλία, την χρησιμοποίησε ως δαμόκλειο σπάθη για να εξουδετερώσει το ελληνικό αίτημα για αυτοδιάθεση – Ένωση και έτσι να διατηρήσει την κυριαρχία της στην Κύπρο.

2.     Από την δημοσίευση των απορρήτων εγγράφων του Foreign Office προκύπτει ότι η ιδέα της διχοτομήσεως της Κύπρου είχε συμφωνηθεί και άρχισε να προωθείται τόσον από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όσον και από τον Ευάγγελο Αβέρωφ.

3. Η διχοτόμηση ως «ιδεώδης λύση» (“ideal solution” ) υπήρξε ο στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον. Ήταν όμως η διχοτόμηση στόχος και της Άγκυρας από το 1956.

Το πόσο υπόδουλη ήταν η ελληνική Κυβέρνηση Καραμανλή, αφού ανέλαβε την εξουσία μετά τον αναμενόμενο θάνατο του Στρατηγού Παπάγου, φανερώνεται και από το τηλεγράφημα που στάλθηκε από τον τότε Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα Sir Charles Peake προς τη Λευκωσία, στις 5 Δεκεμβρίου 1955. Υπογραμμίζουμε δύο-τρεις από τις πιο αποκαλυπτικές φράσεις του:

«Συζητώντας το Σάββατο βράδυ με τον Υπουργό Εξωτερικών (της Ελλάδας) μου είπε πως αντικυβερνητικές εφημερίδες είχαν καταφέρει να μάθουν πως κάποιος Συνταγματάρχης Macintyre βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Κύπρο και χρησιμοποιείται για την σύλληψη του Γρίβα. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας ήταν πολύ ανήσυχος με αυτά τα νέα, καθώς ο Macintyre είναι σύζυγος της αδελφής του σημερινού Υπουργού υπεύθυνου για Γ.Τ. Πληροφοριών, ο οποίος είναι εξάδελφος του Υπουργού Εξωτερικών. Ο Υπουργός Εξωτερικών φοβάται πως αν οι πληροφορίες (στον τύπο) είναι αληθείς, αυτό θα χρησιμοποιηθεί από την αντιπολίτευση για υποστήριξη των θέσεων τους, πως η σημερινή ελληνική Κυβέρνηση δεν είναι πατριωτική και είναι αντίθετα υπόδουλη σε μας (Βρετανούς). ……..».

4.  Όπως προέκυψε από απόρρητα έγγραφα, οι Βρετανοί προς επίτευξη του στόχου της διχοτομήσεως εκτός από την συνεργασία τους με την Τουρκία και τις ΗΠΑ, εξαγόρασαν επιρροή, προσθέτοντας ανώτερα στελέχη της Ελληνικής κυβερνήσεως στον κατάλογο των εμμίσθων προκτόρων τους.

5.  Το ίδιο έτος 1956 που ο Λένοξ Μπόϋντ, υπουργός αποικιών, αναφέρει την ιδέα της διχοτομήσεως της Κύπρου κατά την διάρκεια συζητήσεως στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Αντνάν Μεντερές ανακοινώνει ότι η αποδοχή της διχοτομήσεως της Κύπρου είναι η μεγαλύτερη παραχώρηση που μπορεί να κάνει η Τουρκία για την Κύπρο. Το σχέδιο της διχοτομήσεως έχει τεθεί ήδη σε πλήρη εφαρμογή.

6. Το 1956 το Κεντρικό Σιωνιστικό Συμβούλιο των ΗΠΑ, αποφασίζει την διχοτόμηση του Κυπριακού και επιβάλλει την απόφαση αυτή στην κυβέρνηση Αϊζενχάουερ. Είναι η πρώτη φορά που αποφασίζεται επισήμως η διχοτόμηση της Κύπρου

7.  Η ιδέα της Ενώσεως είχε εγκαταλειφθεί από τις Αθήνες από το 1956. Και η εγκατάλειψη έγινε αποδεκτή και από τον Μακάριο και νομιμοποιήθηκε με τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959.

8.  Όλα τα σχέδια που υπεβλήθησαν από τους Βρετανούς και Αμερικανούς με τελευταίο το διχοτομικό σχέδιο Άτσεσον για επίλυση δήθεν του Κυπριακού προβλήματος είχαν ως βάση εμμέσως ή αμέσως, την διχοτόμηση της Κύπρου γεγονός που αποκλείει την συνέργεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, καθ’ όσον τότε ήταν ανύπαρκτον ιστορικώς.

9.  Η Ελλαδική κυβέρνηση του Καραμανλή, επίεσε τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο  να «απαρνηθεί» τις ιδέες της Ενώσεως και Αυτοδιαθέσεως. Τελικώς έπεισε τον Μακάριον, ο οποίος με απειλή ή εθελούσια απόφασή του, απεδέχθη την Εθνική προδοσία της Διχοτομήσεως της Νήσου, προοίμιον της οποίας ήταν οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. 

*

Το 1973 οι Αμερικανοί επρότειναν στον Γ. Παπαδόπουλο να δολοφονήσει τον Μακάριο αλλά ο Παπαδόπουλος ηρνήθη. Τότε και με αφορμή την άρνησή του για παροχή στρατιωτικών διευκολύνσεων στους Αμερικανο-Σιωνιστές κατά τον Αραβο-ισραηλινό πόλεμο, έδωσαν εντολή για ανατροπή του Παπαδόπουλου (γεγονότα Πολυτεχνείου). Το έργο της δολοφονίας του Μακαρίου ανέθεσαν στον Δημ. Ιωαννίδη, του οποίου γαμβρός ήταν ο κρυπτοταλμουδιστής Ιουδαίος Ζακ Αλαζράκης.

Το αποτυχόν άφρον πραξικόπημα του Ιωαννίδη κατά του Μακαρίου, και η ακολουθήσασα Εθνική συμφορά, χρησιμοποιήθηκαν από τους Ελληνόφωνους (Ελλαδίτες και Κυπρίους) μειοδότες και προδότες, ως «κολυμβήθρα» για ξέπλυμα των Εθνικών ανομημάτων και εγκλημάτων τους.

Ταυτοχρόνως, έδωσε στους σχεδιαστές,  συνενόχους και εκτελεστές του σχεδίου της διχοτομήσεως της Κύπρου, τον «αποδιοπομπαίον τράγον» (Ηγεσία και καθεστώς 21^ης Απριλίου 1967), τον οποίον «εθυσίασαν» στο βωμό των προσωπικών συμφερόντων και πολιτικών σκοπιμοτήτων, με την κατηγορίαν ως δήθεν μοναδικών υπευθύνων της Κυπριακής τραγωδίας, για να συγκαλύψουν:

- Τις αμέτρητες μειοδοσίες τους,

- Τις ατελεύτητες προδοσίες τους,

-Τις αποκλειστικές ευθύνες τους για τις αποκρουστικές φρικαλεότητες των Τούρκων κατά του Κυπριακού Ελληνισμού και

-Τα βδελυκτά Εθνικά τους εγκλήματα, τα οποία όμως, ΔΕΝ παραγράφονται, στην συνείδηση του Γένους των Ελλήνων !!!

Συνεχίζεται

---

1 ΙΩΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ (ΙΩ) ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ, Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 1955-1959 και η διαμόρφωση του αποτελέσματος ως συνέπεια των ελληνοκυπριακών χειρισμών και της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, της Αγγλίας και της Τουρκίας. Από το αίτημα για Ένωση στις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 2009.

2 Όπως ανωτέρω.

3 Εφημ. Αθηναϊκή 17-7-1976.

4 Εφ. ΑΓΩΝ, 19-1-1978.

5 Πηγή:Από την Ένωση στην Κατοχή, 1995, Φανούλα Αργυρού. H Φανούλα Αργυρού γεννήθηκε στην κατεχόμενη Λευκωσία στις 8 Αυγούστου του 1948 από μητέρα Ελληνοκύπρια και πατέρα Έλληνα Μικρασιάτη. Το 1971 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λονδίνο με τον σύζυγο της, Δημήτρη Αργυρού από την Γιαλούσα. Ο σύζυγος της εργάζεται ως υποδιευθυντής στην Τράπεζα Κύπρου (Λονδίνο).

Στο Λονδίνο εργάστηκε καταρχήν σε βρετανικές εταιρείες και αρχές του 1980 άρχισε να δραστηριοποιείται ενεργά με τη δημοσιογραφία στο Λονδίνο και μετέπειτα με άρθρα και ανταποκρίσεις σε κυπριακές εφημερίδες. Όμως η κύρια ασχολία της μετά το 1986 ήταν η μελέτη των βρετανικών αποδεσμευθέντων εγγράφων του Βρετανικού Δημόσιου Αρχείου στο Λονδίνο. Την μελέτη αυτή συνεχίζει συστηματικά μέχρι και σήμερα.

 Μπορείτε να κατεβάσετε το περιεχόμενο του βιβλίου της Φανούλας Αργυρού, με μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της Cyprus Action Network of America (CANA) , (www.cyprusactionnetwork.org).

http://cyprusactionnetwork.org/yahoo_site_admin/assets/docs/Apo_ten_Enosisten_Katochi.348153720.pdf

6 Από την Ένωση στην Κατοχή, οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας, η ΕΟΚΑ και οι απαγχονισμοί 1955-1959, Φανούλα Αργυρού.