ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ (1974). ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;

 ΜΕΡΟΣ 13^ο

7. Τα γεγονότα από ανακηρύξεως της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι την Τουρκική εισβολή το 1974.

α. Προηγηθείσες απόπειρες Τουρκικής Εισβολής στην Κύπρο  

Οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου απεδείχθησαν ανίσχυρες και ανεφάρμοστες.

Τον Δεκ. 1963 η τουρκική αεροπορία βομβαρδίζει το νησί και ετοιμάζεται για απόβαση. Καμμία από τις λοιπές εγγυήτριες δυνάμεις (Ελλάς-Βρεττανία) δεν αντιδρά, καίτοι η μονομερής ενέργεια των Τούρκων δικαιολογούσε στρατιωτική επέμβαση από τις άλλες δύο εγγυήτριες δυνάμεις, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τις συμφωνίες της Ζυρίχης-Λονδίνου.

Γιατί δεν επενέβησαν;Τότε προς τι υπεγράφησαν οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου; Για να καταπατηθούν με την πρώτη ευκαιρία;

Κατά τον Ντέρκ Στίνκλερ, Γενικό Γραμματέα ΝΑΤΟ στο έργο του «Άνθρωποι Ευθύνης»1, η τουρκική απόβαση ματαιώθηκε από την απειλή μπλόφα του Μακαρίου για σφαγή των Τουρκοκυπρίων. H αλήθεια είναι ότι η απόβαση ματαιώθηκε γιατί:

.Η απειλουμένη τότε απόβαση ήταν μια επιτελική άσκηση επί χάρτου, μία επιτελική προετοιμασία της υλοποιήσεως του προϋπάρχοντος σχεδίου Αποβάσεως Τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο.

.Δεν έδωσαν την έγκρισή τους οι ΗΠΑ. Εθεώρησαν ότι δεν ήταν ο κατάλληλος καιρός και δεν είχαν ωριμάσει ακόμη, οι προϋποθέσεις για την υλοποίηση του Σχεδίου διχοτομήσεως.

Το ότι οι Τούρκοι είχαν από το 1963 έτοιμο το σχέδιο ΑΤΤΙΛΑΣ καταγγέλθηκε στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ από τον τότε υπουργό της Κύπρου Ι. Χριστοφίδη και η Τουρκία δεν το διέψευσε2.

Το 1963 ο Μακάριος κατήγγειλε τις συμφωνίες της Ζυρίχης ως ανεφάρμοστες.

Ο Τούρκος αντιπρόεδρος Φαζίλ Κιουτσούκ δήλωσε ότι: «Το σύνταγμα της Κύπρου δεν υφίσταται πλέον, διότι δεν υπήρχε πιθανότητα για την ελληνική και την τουρκική κοινότητα να ζήσουν μαζί στο νησί…Το σύνταγμα της Κύπρου είναι νεκρό»3.

Ερωτηθείς ο Κιουτσούκ εάν επιθυμούσε την διχοτόμηση μεταξύ της τουρκικής μειονότητας και της ελληνικής πλειοψηφίας, απήντησε: «Πέστε το διχοτόμηση αν θέλετε»4.

24 Φεβρουαρίου1964: Δημοσιεύματα του ελληνοκυπριακού Τύπου αποκαλύπτουν μυστικό σχέδιο των Τούρκων για διχοτόμηση της Κύπρου, σύμφωνα με το οποίο στο μελλοντικό τουρκοκυπριακό τομέα θα περιληφθούν η Αμμόχωστος, η Κυρήνεια και η μισή Λευκωσία!!!

Αφού οι Τούρκοι διεκήρυτταν τότε, προς κάθε κατεύθυνση, ότι Έλληνες και Τούρκοι δεν μπορούσαν να ζήσουν μαζί στο νησί, και είχαν εκπονήσει σχέδιο διχοτομήσεως της Κύπρου, τι έχει διαφοροποιηθεί από τότε μέχρι σήμερα, που να διασφαλίζει την ειρηνική και ομαλή συμβίωση Ελλήνων και Τούρκων στην Κύπρο;

Καθ’ ημάς τίποτε!

Αντιθέτως, με την υπογραφή μιάς επώδυνης για τους Έλληνες συμφωνίας, όπως προωθείται από το Σύστημα και τους εθνικούς μειοδότες (εγχώριους ή Κύπριους), με πρόσχημα την επανένωση της Κύπρου, αυξάνονται  οι πιθανότητες να οδηγηθούμε αργά ή γρήγορα, στην πλήρη Τουρκοποίηση της Ελληνικής Μεγαλονήσου.

Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Feridun Erkin δήλωνε σε αθηναϊκή εφημερίδα τον Ιούνιο του 1964: «Μία ριζοσπαστική λύση θα ήταν να παραχωρηθεί το ένα μέρος της Κύπρου στην Ελλάδα και το άλλο που είναι πιο κοντά στην Τουρκική ασιατική ακτή, στην Τουρκία»5.             

Μία άλλη απόπειρα της Τουρκίας να εισβάλει στο νησί και να επιβάλει την διχοτόμηση ήταν στις 25 Φεβρουαρίου 1964, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία εξήγγειλε τον αφοπλισμό των ατάκτων και την δημιουργία μιας δυνάμεως 5.000 ειδικών αστυνομικών. Αυτό έμελλε να είναι το πρώτο βήμα για την δημιουργία στρατού της Κύπρου, που αργότερα πήρε την ονομασία «Εθνική Φρουρά». Την 1η Ιουνίου 1964 θεσπίστηκε νόμος που προέβλεπε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Ο νόμος προκάλεσε τις διαμαρτυρίες της Τουρκίας και της Αγγλίας.

Η ίδρυση της Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο (1964) και η παρουσία της ελληνικής Μεραρχίας προκάλεσαν έντονες τουρκικές αντιδράσεις, που κορυφώθηκαν με τις αιματηρές συγκρούσεις στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1964.

Ο Κουτσιούκ, ο οποίος μετά τις διακοινοτικές συγκρούσεις δήλωσε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν νεκρή, τώρα παρουσιάζεται ως αντιπρόεδρος και προβάλει βέτο. Η Τουρκία ειδοποίησε τις ΗΠΑ ότι σκόπευε να διατάξει εισβολή. Η Σοβιετική Ένωση, μέσω του σοβιετικού ηγέτη Νικήτα Χρουστσώφ, δηλώνει κατά τρόπο σαφή και κατηγορηματικό την πρόθεσή της να υπερασπιστεί την ελευθερία και ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στις 5 Ιουνίου 1964 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζόνσον, με αυστηρή επιστολή του προς τον Ισμέτ Ινονού, ανακόπτει την Τουρκική πρόθεση, δηλώνοντας πως «εάν η Σοβιετική Ένωση αντιδρούσε στην Τουρκική εισβολή, το ΝΑΤΟ δεν θα εμπλεκόταν και η Τουρκία θα αφηνόταν στο έλεος της Σοβιετικής Ένωσης»6.

Οι συγκρούσεις κράτησαν 4 μέρες. Τουρκικά βομβαρδιστικά βομβάρδισαν ανηλεώς και ανενοχλήτως θέσεις της Εθνικής Φρουράς, κατοικημένες περιοχές, προκαλώντας μεγάλο αριθμό θυμάτων. Που ήσαν άραγε και πάλιν οι «Εγγυήτριες Δυνάμεις»;

Νεκροί: 53 [Ελληνοκύπριοι (Ε/Κ) και Ελλαδίτες].

Τραυματίες: 125 (69 Στρατιώτες + 56 πολίτες)

Τα επεισόδια τερματίσθηκαν με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (9 Αυγ. 1964).

Τον Φεβρουάριο του 1964 ο Σοφοκλής Βενιζέλος συναρχηγός της Ενώσεως Κέντρου, επιστρέφων ατμοπλοϊκώς στις Αθήνες από την γενέτειρά του Κρήτην, απεβίωσε εντός του πλοίου. Επισήμως ανεκοινώθη ότι υπέστη καρδιακή προσβολή.

Μα, και για τον Μεταξά 12 θεράποντες ιατροί ανεκοίνωσαν ότι πέθανε από παραμυγδαλικό απόστημα και τοξιναιμικά φαινόμενα, αλλά έχει προ πολλού βεβαιωθεί, ότι ο Ι. Μεταξάς εδολοφονήθη από Bρετανό στρατιωτικό ιατρό, πράκτορα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.

Τον Μάρτιο του 1964, ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρυ Τρούμαν, κατά την επίσκεψή του στις Αθήνες, ως εκπρόσωπος των ΗΠΑ στην κηδεία του βασιλέως Παύλου, μεταφέρει τις εντολές της Ταλμουδικής Μπενέθ Μπερίτ για διχοτόμηση της Κύπρου.

Αυτό (το σχέδιο διχοτομήσεως) αναγκάζει τον Γεώργιο Παπανδρέου το καλοκαίρι του 1964, να μεταφέρει με κάθε μυστικότητα μία ολόκληρη Μεραρχία στην Κύπρο.

Η οποιαδήποτε συζήτηση για «ένωση» μετά τα γεγονότα 1963-64 αφορούσε την «διπλή ένωση» (double enosis), δηλαδή την διχοτόμηση, ή πιο ορθά, την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ενσωμάτωση περίπου 60% της Κύπρου στην Ελλάδα και το υπόλοιπο που θα περίσσευε από τις βρετανικές βάσεις στην Τουρκία.

Για ποια ευθύνη των Απριλιανών ομιλούν οι εγκάθετοι του Συστήματος, στο Εθνικό θέμα της Κύπρου μας;

Είχαν σχέση οι Απριλιανοί τότε (1964), με τα προδοτικά σχέδια των Αγγλοαμερικανών συνηγορούντων των εκάστοτε κυβερνητών της….δημοκρατικής Ελλάδος και του παμπόνηρου Αγγλόφιλου Μακαρίου;

Δεν τους αρκούν οι μαρτυρίες και τα μέχρι τώρα παρουσιασθέντα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η διχοτόμηση της Κύπρου ήταν σχεδιασμένη από την δεκαετία του 1950 και συμπεφωνημένη από όλους τους εμπλακέντες, νομίμως ή παρανόμως, στο Κυπριακό ζήτημα;

Απλώς ήταν θέμα χρόνου και δημιουργίας καταλλήλων συνθηκών για να υλοποιηθούν οι φάσεις του επονείδιστου Σχεδίου Διχοτομήσεως της Κύπρου!!!!

Την 15ην Αυγούστου 1964 συγκροτείται συνδιάσκεψη μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας και Αγγλίας.

Ο Παρατηρητής των ΗΠΑ Άτσενσον παρουσιάζει Σχέδιο επιλύσεως που προβλέπει:

•Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

•Αυτονομία των Τουρκοκυπρίων(Τ/Κ) ως μειονότητα και όχι κοινότητα.

•Τουρκική Βάση στην ΚΑΡΠΑΣΙΑ (εκτάσεως 6% της συνολικής εκτάσεως του Κυπριακού εδάφους), με ενοίκιον για 50 χρόνια.

Ο Μακάριος φαίνεται ότι αιφνιδιάζεται και χωρίς να συνεννοηθεί με την Ελληνική πλευρά απορρίπτει το Σχέδιο. Πολλοί ωμίλησαν για αδικαιολόγητη απόφαση.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου θα πει λίγο αργότερα για το θέμα αυτό:

«Μας χαρίζανε μία ολόκληρη πολυκατοικία και κρατούσαν το ρετιρέ. Εμείς για να μην χάσουμε το ρετιρέ, χάσαμε τελικώς ολόκληρη την πολυκατοικία».

Δυστυχώς ο Γ. Παπανδρέου παρά το γεγονός ότι ήταν έμπειρος πολιτικός, στην περίπτωση του σχεδίου Άτσεσον συνελήφθη αδιάβαστος. Η προσφορά Άτσεσον ήταν τόσον αξιόπιστη όσον αξιόπιστες ήσαν και οι προτάσεις των Βρετανών που έγιναν κατά το παρελθόν, δύο φορές προς την Ελλάδα για «παραχώρηση» δήθεν της Κύπρου.  

Το σχέδιο Άτσεσον ήταν μία συγκεκαλυμμένη φάση του σχεδίου διχοτομήσεως της Κύπρου.

Δηλαδή από την στιγμή που θα εγκαθίσταντο τα Τουρκικά στρατεύματα στην Κύπρο, οι τούρκοι μπορούσαν να δημιουργήσουν σκηνικό όμοιον εκείνου που προηγήθηκε της εισβολής ή να εκμεταλλευθούν ευκαιρίες απερισκέπτων Ελλήνων και να κάνουν ευκολώτερον ό,τι έκαναν το 1974, με το πρόσχημα της «καταπιέσεως» των τουρκοκυπρίων και να επεκτείνουν την ζώνη κυριαρχίας τους μέχρι των συμπεφωνημένων σημερινών ορίων του Αττίλα-2.

Τοιαύτη σκέψη δεν είναι αβάσιμη αφού στηρίζεται στις αποδεδειγμένως αληθινές προθέσεις και στρατηγικές βλέψεις των Βρετανών στην Κύπρο, την διαχρονική βαρβαρική συμπεριφορά των Τούρκων και την μέχρι τώρα περιφρόνηση από τις Τουρκικές κυβερνήσεις στις αποφάσεις του συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με την αφανή υποστήριξη των ΗΠΑ.

Την 15η Ιουλίου 1965 παραιτείται ο Γεώργιος Παπανδρέου και ορκίζεται η γνωστή «Κυβέρνηση των αποστατών» (Γ. Νόβας, πρωθυπουργός, Σταύρος Κωστόπουλος ΥΕΘΑ, Ι. Τούμπας, Υπ. Εσωτερικών και Δημ. Τάξεως). Ακολουθούν τα γνωστά «Ιουλιανά» και στην συνέχεια η 21η Απριλίου 1967.

β. 21η Απριλίου 1967- Μέχρι τα γεγονότα του Πολυτεχνείου

Στις 23 Απρ. 1967 επισκέπτονται τον Παπαδόπουλο και τον συγχαίρουν για την εκλογήν του, οι Ιωσήφ Λόβιγγερ [τότε πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλητικού Συμβουλίου Ελλάδος (ΚΙΣ)] και ο William Wexley (W.W.), Μέγας Πρόεδρος της Εβραϊκής Στοάς Μπενέθ Μπερίτ (Μ.Μ.). Τι συζήτησαν; Κανείς δεν γνωρίζει. Τι εζήτησε ο   W.W. από τον Γ. Παπαδόπουλο; Ουδείς γνωρίζει.

Υπενθυμίζεται αντίστοιχη επίσκεψη εκπροσώπων της Μ.Μ. στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών προ της δημιουργίας του θέματος της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Τότε είχε προηγηθεί επίσκεψη του Κων. Σημίτη στην Ουάσιγκτων στην εκεί Ταλμουδική Στοά Μ.Μ., όπου διεβεβαίωσε, εγγράφως και ενυπογράφως, τους εκεί ομοβωμίους και ομοφύλους του, ότι θα καταργήσει την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες των Ελλήνων πολιτών.  

Τον Δεκ. του 1967, εξ αφορμής της κρίσεως στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις λόγω της επιθέσεως κατά των Τουρκοκυπρίων (Κοκκίνου-Άγιοι Θεόδωροι), αποσύρεται από την Κύπρο η Ελληνική Μεραρχία (Συμφωνία Έβρου).

Έτσι έχουμε ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.

Τι πιέσεις και τι απειλές δέχθηκε, άραγε, το τότε Απριλιανό καθεστώς για την απόσυρση της Μεραρχίας; Ένα ακόμη εγκληματικό λάθος ή απειλή από τις ΗΠΑ για μεγαλύτερη συμφορά; Κάποιοι χαρακτήρισαν φοβική και άλλοι προδοτική την ενέργεια του Γεωργίου Παπαδόπουλου για απόσυρση της Μεραρχίας. Όμως:

Η Ελληνική πλευρά σε αντικατάσταση της αποχωρούσης μεραρχίας οργανώνει την Εθνοφρουρά επί νέων και συγχρόνων για την εποχή βάσεων. Αυτό ανησυχεί τον Μακάριο που δεν τρέφει εμπιστοσύνη στην Εθνοφρουρά.

Τότε αρχίζει το δράμα του Κυπριακού Ελληνισμού. Το δράμα επεκτείνεται με την λαθραία άφιξη του στρατηγού Γρίβα στην Κύπρο για την οργάνωση της ΕΟΚΑ Β΄ (Σεπτ. 1971) που αντιστρατεύεται τον Μακάριο (εμφύλιος σπαραγμός).

Τι ακολούθησε την επανάσταση του 1821; Ο εμφύλιος σπαραγμός (1823-1827) που απεδεκάτισε τους Έλληνες και έφερε με ευκολία τον αιμοσταγή Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Το ίδιο συνέβη και στην Κύπρο το 1971.

Οι τρεις μητροπολίτες (ΠΑΦΟΥ, ΛΑΡΝΑΚΟΣ-ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ) που αποτελούσαν την Ιερά Σύνοδο της Κύπρου, απειλούν να καθαιρέσουν τον Μακάριο. Για ποίους λόγους;

•Για την κατ’ αυτούς ακολουθούμενη φιλοσοβιετική πολιτική του (Οι ίδιοι τον είχαν ψηφίσει το 1952-1953).

•Για Καισαροπαπισμό, δηλαδή την κοσμική εξουσία που κατείχε ο Μακάριος κάτι που απαγορεύεται από τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και δεν προβλέπεται από την Αγία Γραφή.

Πώς απαντά ο Μακάριος;

Αντιδρώντας με μείζονα σύνοδο των Πατριαρχών Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων και Δαμασκού. Καθαιρεί αντικανονικώς τους τρεις μητροπολίτες και ανακηρύσσει/εγκαθιστά νέους στην θέση τους.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν συμμετέχει στην εκκλησιαστική διαμάχη και καλεί σε κατευνασμό αμφότερες τις πλευρές. Ομοίως σιωπά και η Διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος. Γιατί;

Η σιωπή σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν οι εκκλησιαστικοί κανόνες και οι αποφάσεις των οικουμενικών συνόδων είναι σαφέστατες, συνιστά συνενοχή με τον/τους παραβάτες του Θείου Λόγου και των θεσπισμένων κανόνων λειτουργίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας....

Το 1971 κατά την σύνοδο των χωρών μελών του ΝΑΤΟ στην Λισσαβώνα, πραγματοποιείται συνάντηση σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών (Χρ. Ξανθόπουλος Παλαμάς-Ολτσάϋ) με θέμα το Κυπριακό. (Τις λεπτομέρειες δεν τις γνωρίζουμε μέχρι τώρα).

Ο Μακάριος οργανώνει και εξοπλίζει με σύγχρονο εξοπλισμό, κυρίως Τσεχικής προελεύσεως, παραστρατιωτική οργάνωση (Επικουρικό) με μονίμους και εφέδρους Κυπρίους αξιωματικούς και απολυμένους οπλίτες της Εθνοφρουράς τους οποίους χαρακτηρίζει ως προεδρική φρουρά.

Αντιγράφει τον Τσαουσέσκου στην Ρουμανία, με την δημιουργία προεδρικής φρουράς περίπου 5.000 ανδρών.

Τον Σεπτέμβριο 1973 ο Ευάγγελος Αβέρωφ, απλός πολίτης ων, συναντάται στην Ρώμη μυστικώς με τους: Σάϋρους Βάνς, Γλ. Κληρίδη, και Ντενκτάς.Τι συνεζήτησαν;

Ουδείς γνωρίζει αλλά είναι εύκολον να υποθέσομεν πολλά και μάλιστα όχι αβασίμως…7

Συνεχίζεται

---

1 ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 29-1-1978

2 ΒΗΜΑ, 12 Νοε 1975.

3 New York Times, 31-12-1963.

4 New York Herald Tribune, 31Δεκ. 1963.

5 Το Κυπριακό πρόβλημα, Γραφείο τύπου Πληροφοριών, Κυπριακής Δημοκρατίας, 1997, σ.13.

6 Ηenry Kissinger, «Years of Renewal». Weidenfeld and Nicolson, London 1999 p.200.

7 Εφ. ΠΟΝΤΙΚΙ, 24 Αυγ. 1984- Άτυχη Κύπρος, Πως έζησα τους πόθους και τους καημούς της, Σάββα Λοϊζίδη, Δρος Δικαίου, τ. Εθναρχικού συμβούλου Κύπρου, εκδ. Μπεργάδη, Αθήναι,1980,σ. 176-177.