ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ (1974). ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;

  

ΜΕΡΟΣ 16^ο

8. Η Τουρκική εισβολή

Την 15η Ιουλίου 1974 εκδηλώνεται το άφρον πραξικόπημα του Ιουδαιόφιλου και Αμερικανόδουλου Ιωαννίδη. Ένα πραξικόπημα που σχεδιάστηκε από την CIA και είχε ως εκτελεστικό όργανο τον άβουλο και ανόητο Ιωαννίδη. Το παρακάτω άκρως απόρρητο έγγραφο του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ προς την πρεσβεία τους στην Κύπρο,  τον Μάϊο του 1974, είναι ένα από τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η πηγή εκπορεύσεως του σχεδίου της ανατροπής του Μακαρίου που είχε ως κατάληξη την Τουρκική εισβολή, δεν ήταν η Ελλαδική «χούντα», αλλά οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.

1

Ο Ετζμέλ Μπαρουτσού (Γενικός Διευθυντής του Τμήματος Τουρκο-Ελληνικών υποθέσεων), πιστό «σκυλάκι» του Κίσσινγκερ, την 1η Ιουλίου 1974 στην Κυπριακή Συντονιστική Επιτροπή (Kibris Koordinasyon Komitesi) είχε πει ότι σε περίπτωση Ελληνικού πραξικοπήματος, η Τουρκία πρέπει να το προβάλλει ως επιχείρηση διεκπεραιώσεως της Ενώσεως, γιατί αυτό θα δικαιολογούσε μία μονομερή τουρκική στρατιωτική επέμβαση.

Για τέτοιες ενέργειες ή για κάποια γεγονότα που θα ήταν αρκετά να δώσουν στους Τούρκους την πρόφαση, άρα την δυνατότητα αποβάσεως, οι Τούρκοι είχαν ετοιμάσει τρία λεπτομερή στρατηγικά σχέδια εισβολής που βρίσκονταν στα συρτάρια. Το πρώτο προέβλεπε απόβαση σε 24 ώρες, το δεύτερο σε 48, και το τρίτο σε τρεις φάσεις. Πολλές φορές στο παρελθόν επιβιβάστηκαν οι Τούρκοι στα πλοία για να πραγματοποιήσουν κάποιο από τα τρία αυτά σχέδια, μα γύριζαν πίσω, επειδή το πρόσχημα που επεκαλούντο για μια τέτοια απόβαση, δεν ήταν πειστικό2.

Ο Μακάριος με την βοήθεια των Άγγλων διαφεύγει στο εξωτερικό (Αγγλία) απ’ όπου καταγγέλει το Πραξικόπημα της Εθνοφρουράς, ως ΕΙΣΒΟΛΗ εξ Ελλάδος. Μετά από τρεις ημέρες ομιλώντας στα Ηνωμένα Έθνη εξεστόμησε την πλέον ανθελληνικήν πολιτικήν, χαρακτηρίζοντας την ενέργεια ως ΕΙΣΒΟΛΗ εξ Ελλάδος και κάλεσε τις λοιπές εγγυήτριες Δυνάμεις και τον ΟΗΕ να επέμβουν για να σταματήσουν την Ελληνική Εισβολή, από την οποία υποφέρουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Χαρακτηριστικά, μεταξύ των άλλων, είπε απαράδεκτες φράσεις που συνιστούν διπλωματικά, εθνικά ατοπήματα, Εθνικόν έγκλημα .

«Ποιώ έκκλησιν εις τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να πράξουν ότι δύνανται, διά να θέσουν τέρμα εις την ανώμαλον κατάστασιν, η οποία εδημιουργήθη διά του πραξικοπήματος των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιον Ασφαλείας να χρησιμοποιήση όλους τους τρόπους και τα εις την διάθεσίν του μέσα, ώστε η συνταγματική τάξις εν Κύπρω και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου να αποκατασταθούν άνευ καθυστερήσεως.

 Καθώς έχω ήδη δηλώσει, τα γεγονότα εις Κύπρον δεν αποτελούν εσωτερικήν υπόθεσιν των Ελλήνων της Κύπρου, οι Τούρκοι της Κύπρου επηρεάζονται επίσης. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας είναι μία εισβολή και εκ των συνεπειών της θα υποφέρει όλος ο λαός της Κύπρου, αμφότεροι Έλληνες και Τούρκοι. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν μία ειρηνευτικήν δύναμην σταθμεύουσαν εις Κύπρον. Δεν είναι δυνατόν ο ρόλος αυτής της ειρηνευτικής δυνάμεως να είναι αποτελεσματικός υπό συνθήκας στρατιωτικού πραξικοπήματος. Το Συμβούλιον Ασφαλείας πρέπει να καλέση το στρατιωτικόν καθεστώς της Ελλάδος να ανακαλέση εκ Κύπρου τους Έλληνας αξιωματικούς τους υπηρετούντας εις την Εθνικήν Φρουράν και να θέση τέρμα εις την ειβολήν αυτού εις Κύπρον. Πιστεύω ότι με τα όσα εξέθεσα ενώπιόν σας, σας έδωσα μίαν εικόνα της καταστάσεως. Δεν έχω αμφιβολίαν ότι μία κατάλληλος απόφασις του Συμβουλίου Ασφαλείας θα θέση τέρμα εις την εισβολήν και θα αποκαταστήση την παραβιασθείσαν ανεξαρτησίαν της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου».

Με την ομιλίαν του να ξεχειλίζει από ανθελληνικό μίσος, σε συνδυασμό με τις συνθήκες αποδράσεώς του από το προεδρικό μέγαρον και την Κύπρον ο (ποτέ) Μακάριος απεκάλυψε εμμέσως πλην σαφώς τις κρυφές βιολογικές ρίζες του, το σκοτεινόν παρελθόν του και πλήρως τον ρόλον του ως πράκτορος των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών (βλέπε επόμενον 17ον μέρος).

Αποτέλεσμα της εκκλήσεως του Μακαρίου στον ΟΗΕ ήταν η έναρξη της Τουρκικής εισβολής στην νήσο!

Κατάσταση αντιπάλων 3

Δυνάμεις
Τουρκοκύπριοι θύλακες: 11.000–13.500 άνδρες, περίπου 20.000 υπό πλήρη κινητοποίηση (σύμφωνα με τους Έλληνες) Τουρκία: 40.000 άνδρες 160–180 άρματα μάχης M47 και M48   Κύπρος: 12.000 μάχιμοι-40.000 υπό πλήρη                   κινητοποίηση (θεωρητικά) 32 άρματα          μάχης T-34/85. Στην δύναμη          που αναφέρεται         πάραπάνω, συμπεριλαμβάνονται: Ελλάδα:             2.000+ άνδρες
Απολογισμός 4
Τουρκοκύπριοι:             70 νεκροί            1.000 τραυματίες (συμπεριλαμβάνονται   και άοπλοι πολίτες) Τουρκικές            Ένοπλες Δυνάμεις:                  498 νεκροί          1.200 τραυματίες         Σύνολο: 2.768 Ελληνοκύπριοι μαχητές: 309 νεκροί 909 αγνοούμενοι 1.141 τραυματίες Ελλαδίτες μαχητές:           88 νεκροί           83 αγνοούμενοι          148 τραυματίες     Σύνολο:              397 νεκροί      992 αγνοούμενοι      1.269 τραυματίες      937 αιχμάλωτοι (απελευθερώθηκε         μικρός αριθμός, οι υπόλοιποι  θεωρούνται αγνοούμενοι). Σύνολο: 3.595
ΟΥΝΦΙΚΥΠ:                    9 νεκροί            5 τραυματίες           Σύνολο: 74

     Την 20η Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, με την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τετρακόσια τέσσερα χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα εισβολή.

Δυνάμεις αλεξιπτωτιστών ρίχτηκαν σε  τουρκοκυπριακές περιοχές και στην τουρκοκυπριακή συνοικία της Λευκωσίας. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν επρόκειτο για εισβολή αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην προ του πραξικοπήματος κατάσταση. Επίσης η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το δικαίωμα για την επέμβασή της ήταν κατοχυρωμένο στη Συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνθήκη που δημιουργήθηκε με σκοπό να διαφυλάσσει την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας5.

     Η Συνθήκη Εγγυήσεως δεν δίνει το δικαίωμα ένοπλης παρέμβασης στις εγγυήτριες χώρες, παρά μόνο εάν:

   1.Εγγυήτρια χώρα χρειάζεται να αμυνθεί σε περίπτωση εισβολής από μια Τρίτη χώρα.

   2.Τα Ηνωμένα Έθνη ζητήσουν ένοπλη παρέμβαση από μια εγγυήτρια χώρα.

 3.Η Κυπριακή Δημοκρατία ζητήσει ένοπλη παρέμβαση και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει το αίτημα.

Αν και ο Μακάριος με την έκκλησή του προς τα Ηνωμένα Έθνη ουσιαστικώς εζήτησε την έγκριση του ΟΗΕ για στρατιωτική επέμβαση στην Κύπρο, εν τούτοις ποτέ δεν εγκρίθηκε τέτοιο αίτημα από το Συμβούλιο Ασφαλείας.

Η Τουρκία, δεν ενήργησε αυτοβούλως ούτε με πρόσχημα το πραξικόπημα και προστασία δήθεν των Τουρκοκυπρίων αλλά με βάση προσυμπεφωνημένο σχέδιο των ΗΠΑ όπως φαίνεται και από χάρτη που έχει αποδεσμευτεί από τα αρχεία του Κίσινγκερ6.  

Η Τουρκία ισχυρίστηκε επίσης ότι ο Τουρκοκυπριακός λαός, ο οποίος είχε αναγκαστεί να μεταφερθεί σε καταφύγια και ήταν υπό διωγμό, ζήτησε την επέμβαση. Παρ’ όλα αυτά, η Συνθήκη Εγγυήσεως ρητώς αναφέρει πως στην προκειμένη περίπτωση που εγγυήτρια χώρα επέμβει, οφείλει να το κάνει με απόλυτο στόχο την διαφύλαξη της ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αντιθέτως, η Τουρκία εισέβαλε και έκτοτε κατέχει μεγάλο εδαφικό τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δηλώνει ταυτόχρονα, πως δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος. Επιπλέον, η Αγγλία, η τρίτη εγγυήτρια χώρα, που δεν επενέβη μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος, συνεχίζει να αναγνωρίζει φραστικώς την Κυπριακή Δημοκρατία και την Συνθήκη Εγγυήσεως. Δεν έχει όμως επέμβει μέχρι σήμερα για να αποκαταστήσει την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποίαν έχει καταλύσει η Τουρκία.

Η Κυπριακή Δημοκρατία κάλεσε την Τουρκία, να προσφύγουν και οι δυο χώρες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να γνωματεύσει κατά πόσο νόμιμα, συμφώνως προς το διεθνές δίκαιον, εισέβαλε η Τουρκία στην Κύπρο. Η Τουρκία όμως ηρνήθη.

Αρχίζοντας από τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη το 1955, η Ουάσιγκτον πάντοτε υποστήριζε την Άγκυρα σε κάθε διαμάχη με τις Αθήνες. Έτσι και το 1974. Η Ουάσιγκτον συνέχιζε, προκλητικά μάλιστα, να υποστηρίζει το κατ’ επίφαση δημοκρατικό αλλ’ απολύτως στρατοκρατικό καθεστώς της Άγκυρας, ακόμα και  μετά τις 23 Ιουλίου  1974, όταν σε Αθήνες και Λευκωσία αποκαταστάθηκε η λεγόμενη συνταγματική τάξη.

Όταν μετά και την δεύτερη εισβολή τον Αύγουστο, εκπρόσωπος του Κίσινγκερ (Anderson) ρωτήθηκε δημόσια γιατί η Ουάσινγκτον τηρούσε τόσο φιλοτουρκική στάση, η κυνική αλλά αποκαλυπτική απάντησή του ήταν:  «Βάλτε την Ελλάδα στην θέση του Βελγίου και την Τουρκία στην θέση της Δυτ. Γερμανίας. Εσείς ποια χώρα θα υποστηρίζατε;».

Την απάντηση αυτή αφιερώνω ειδικώς, στους σημερινούς αμετανόητους αμερικανόφιλους ελλαδίτες και σε όσους τυφλίνες εξακολουθούν να πιστεύουν, 41 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ότι για την κυπριακή τραγωδία ευθυνεται η «χούντα».

Το χρονικό της εισβολής 7

Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας» ξεκίνησε την αυγή της 20ης Ιουλίου 1974, με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Νουρεντίν Ερσίν. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για «ειρηνική επέμβαση», με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974).

Τα τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, λίγο μετά τις 5 το πρωί της 20ης Ιουλίου. Σχεδόν ταυτόχρονα, σμήνη τουρκικών αεροπλάνων άρχισαν τις επιθέσεις, συνεχώς και κατά κύματα κατά της ευρύτερης περιοχής της Κερύνειας και της Λευκωσίας, ενώ άλλα αεροσκάφη και ελικόπτερα επιχειρούσαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών σε επίκαιρα σημεία. Οι κάτοικοι βρέθηκαν στο έλεος των εισβολέων. Άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και αιχμάλωτοι στρατιώτες εκτελέστηκαν.

 Μόλις στις 8:40 το πρωί δόθηκε επισήμως από την Αθήνα η εντολή εφαρμογής των πολεμικών σχεδίων, ενώ το ελληνικό ραδιόφωνο (το ΕΙΡΤ εν προκειμένω), μετέδωσε την είδηση γύρω στις 11 το πρωί. Η καθυστερημένη κινητοποίηση έδωσε τη δυνατότητα στους Τούρκους εισβολείς να παγιώσουν τις θέσεις τους και να δημιουργήσουν προγεφύρωμα από το Πέντε Μίλι της Κερύνειας προς τον Άγιο Ιλαρίωνα, έχοντας ως αντικειμενικό στόχο την σύνδεσή του με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας.

Τούρκοι αλεξιπτωτιστές

Οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, όταν κινητοποιήθηκαν άρχισαν να πολεμούν με ηρωϊσμό και αυτοθυσία, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν αεροπορική κάλυψη και σύγχρονο οπλισμό. Αριθμούσαν γύρω στους 12.000 άνδρες (ελληνοκύπριους και ελλαδίτες), υπό την διοίκηση του ταξιάρχου Μιχαήλ Γεωργίτση, που είχε το γενικό πρόσταγμα στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.

Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Τζόζεφ Σίσκο, που βρίσκεται και πάλι στην Αθήνα ως εντολοδόχος του Κίσινγκερ, συναντάται στο Πεντάγωνο με το αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Μπονάνο. Ο παριστάμενος Δημήτριος Ιωαννίδης σε οργίλος ύφος απευθύνεται προς τον Σίσκο «Μας εξαπατήσατε... Ημείς θα κηρύξωμεν πόλεμον!» και αποχωρεί από την σύσκεψη. Έκτοτε, τα ίχνη του αόρατου δικτάτορα χάνονται. Ο Σίσκο στην διάρκεια της ημέρας μάταια αναζητεί αρμόδιο για συνομιλίες.

Αργά το βράδυ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εκδίδει το υπ’ αριθμόν 353 ψήφισμα, με το οποίο καλεί σε κατάπαυση του πυρός και σε αποχώρηση από την Κύπρο του «ξένου στρατιωτικού δυναμικού». Παρά την ομόφωνη έγκρισή του, αγνοείται από την Τουρκία, η οποία έχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων επείγεται να εφαρμόσει πλήρως τα σχέδια της. Τα σχέδια που είχαν συντάξει οι ΗΠΑ και τα έδωσαν για εφαρμογή στο Τουρκικό επιτελείο Εθνικής αμύνης. Γενικά, η διεθνής αντίδραση κατά του «Αττίλα» είναι  χλιαρή.

Η Τουρκική απόβαση (Η ανενόχλητη αποβίβαση των τούρκων ως να έκαναν άσκηση)

Την επομένη, 21 Ιουλίου, οι μάχες στην Κύπρο συνεχίζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Στόχος των ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο είναι να αποκόψουν τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας από το προγεφύρωμα της Κερύνειας. Οι Ελλαδίτες στρατηγοί απορρίπτουν εισήγηση για επέμβαση στην Κύπρο, προβλέποντας αποτυχία του σχετικού εγχειρήματος. Δύο ελληνικά υποβρύχια, νεωτάτου τύπου, που πλέουν προς την Κερύνεια διατάσσονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα.

Οι Τούρκοι εισβολείς, παρά την αριθμητική τους υπεροχή και την ποιοτική υπεροχή του οπλισμούς τους, αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα. Μάλιστα, από ασυνεννοησία η τουρκική αεροπορία βυθίζει το αντιτορπιλικό Κοτσατεπέ (D-354), το οποίο εξέλαβε για ελληνικό πλοίο και προκαλεί ζημιές σε άλλα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά.

Την ίδια μέρα, σημειώνεται «δραστηριοποίηση» του αμερικανικού παράγοντα για την επίτευξη ανακωχής. Ο Σίσκο, που πηγαινοέρχεται μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας, δεν βρίσκει κάποιον αρμόδιο στην Αθήνα να διαπραγματευτεί, καθώς  όλοι οι αρμόδιοι έχουν εξαφανιστεί. Την ευθύνη αναλαμβάνει τελικά ο αρχηγός του Ναυτικού, ναύαρχος Πέτρος Αραπάκης, ο οποίος σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κίσινγκερ συμφωνεί η ανακωχή να ισχύσει από τις 4 το απόγευμα της 22ης Ιουλίου.

Στις 2 το πρωϊ της 22ας Ιουλίου, 12 ελληνικά μεταγωγικά τύπου Νοράτλας, που μετέφεραν καταδρομείς στο νησί, βάλλονται, κατά λάθος, από φίλια πυρά πλησίον του αεροδρομίου της Λευκωσίας, με αποτέλεσμα το ένα από αυτά να καταρριφθεί (4 μέλη του πληρώματος και 27 καταδρομείς έχασαν τη ζωή τους), ενώ άλλα δύο να πάθουν σοβαρές ζημιές. Το βέβαιον είναι πως οι επίγειες Διοικήσεις (ΕΛΔΥΚ και Αεροδρομίου) είχαν ειδοποιηθεί για την άφιξη των φιλίων αεροσκαφών και είχαν διαταχθεί να μην ανοίξουν πυρ εναντίον τους..Τι συνέβη; Ασυνεννοησία, μη έγκαιρη ενημέρωση των επίγειων δυνάμεων από την υπεύθυνη διοίκηση του αεροδρομίου (Έχει βεβαιωθεί ότι τα τμήματα της ΕΛΔΥΚ που ήσαν εγγύς του Αεροδρομίου ειδοποιήθηκαν εγκαίρως και εξετέλεσαν την διαταγήν), άτυχη στιγμή ή προδοσία εκ των έσω;

Την ίδια ημέρα, οι Τούρκοι εισβολείς εντείνουν τις επιχειρήσεις τους. Αποβιβάζουν άρματα μάχης και το μεσημέρι καταλαμβάνουν την πόλη της Κερύνειας.

Στις 4 το απόγευμα αρχίζει να τηρείται η ανακωχή κατά τα συμφωνηθέντα, η οποία όμως θα παραβιασθεί αρκετές φορές από τους εισβολείς. Σ’ αυτό το χρονικό σημείο, οι Τούρκοι ελέγχουν το 3% του Κυπριακού εδάφους, έχοντας δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα, που συνδέει την Κερύνεια με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας.

Εάν σκοπός της Τουρκίας μέσω της εισβολής ήταν ό,τι είχε ανακοινώσει και ισχυρίζεται μέχρι σήμερα, δηλαδή ότι δεν πρόκειται περί εισβολής αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην προ του πραξικοπήματος κατάσταση, η εισβολή έπρεπε να σταματήσει εδώ. Τα σχέδια των Τούρκων όμως ήταν άλλα.

Ιστορία για θυσίες και ηρωϊκή αντίσταση έγραψαν οι υπερασπιστές της ΕΛΔΥΚ, οι δυνάμεις καταδρομέων, ιδίως στο Αεροδρόμιο της Λευκωσίας και μεμονωμένων ομάδων Εθνοφρουρών.  Οι εισβολείς διέθεταν όλα τα σύγχρονα όπλα της εποχής. Στο μεταξύ στην Ελλάδα έγινε γενική επιστράτευση και κινητοποίηση στρατού, αλλά το ελληνικό καθεστώς, δεν προχώρησε παραπέρα και δεν αντέδρασε στρατιωτικά.

Στην Νέα Υόρκη συνήλθε και πάλι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και αποφάσισε την κατάπαυση του πυρός από τις 4 το απόγευμα της 22ης Ιουλίου. Με την προοπτική της καταπαύσεως του πυρός, οι Τούρκοι ενέτειναν τις πολεμικές τους επιχειρήσεις, καταλαμβάνοντας την Κερύνεια και επεκτείνοντας τη ζώνη κατοχής. Στις 4 το απόγευμα, από την ελληνοκυπριακή πλευρά εφαρμόστηκε η απόφαση για κατάπαυση του πυρός, όχι όμως από την πλευρά των Τούρκων, που προώθησαν τις δυνάμεις τους και κύκλωσαν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.

Την νύκτα της καταπαύσεως του πυρός, οι θρασύδειλοι Τούρκοι επεχείρησαν νυκτερινή καταδρομική ενέργεια για κατάληψη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ και σφαγή των Ελλήνων στρατιωτών. Η τουρκική ενέργεια απεκρούσθη από τους άγρυπνους μαχητές της ΕΛΔΥΚ και οι Τούρκοι υπέστησαν πανωλεθρία.

Ήταν μία από τις ελάχιστες νικηφόρες μάχες των Ελλήνων κατά των Τούρκων εισβολέων, για την οποίαν δυστυχώς κανένας υποτελής συστημικός δημοσιογράφος, σχολιαστής ή παρουσιαστής δεν αναφέρει όταν γράφει, σχολιάζει ή παρουσιάζει το θέμα της Τουρκικής εισβολής σε επετειακές αναλύσεις ή εκπομπές.

Ανάλογη υπήρξε και η αντίσταση των ηρωϊκών υπερασπιστών του Αεροδρομίου στην απέλπιδα και αποτυχημένη προσπάθεια των τούρκων να καταλάβουν το αεροδρόμιο μετά την κατάπαυση του πυρός.

Το τραγικόν της υποθέσεως είναι ότι και στα Εκπαιδευτικά εγχειρίδια των ελλήνων μαθητών-φοιτητών, δεν περιλαμβάνονται οι νικηφόρες μάχες των Ελλήνων κατά των Τούρκων στην Κύπρο το 1974, και φυσικά δεν αναγράφεται ούτε μία γραμμή για την περιφανή εκείνη νίκη των Ελλήνων μαχητών της ΕΛΔΥΚ, κατά των Τούρκων εισβολέων, την νύκτα της 22ας Ιουλίου που κατέληξε σε πανωλεθρία για τους Τούρκους.

Λίγο μετά τις 4 το απόγευμα τα διεθνή πρακτορεία μετέδιδαν την καθεστωτική αλλαγή στην Αθήνα.

Η πτώση του στρατιωτικού καθεστώς και η μεταβίβαση της εξουσίας στους πολιτικούς ήταν γεγονός. Την 24η Ιουλίου, κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» ορκίστηκε στην Αθήνα, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή-Τριανταφυλλίδη. Παράλληλα στην Κύπρο τα γεγονότα υποχρέωσαν τον Σαμψών να παραιτηθεί. Πρόεδρος ανάλαβε ο Γλαύκος Κληρίδης.

Στις 25 Ιουλίου 1974, άρχισαν στην Γενεύη οι ειρηνευτικές συνομιλίες για την Κύπρο, μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών των τριών εγγυητριών χωρών της Κυπριακής Ανεξαρτησίας (Μαύρος, Γκιουνές, Κάλαχαν). Στο τέλος των συνομιλιών, στις 30 Ιουλίου, υπέγραψαν διακήρυξη, τα κύρια σημεία της οποίας ήταν:

1.Τίθενται κάτω από τον έλεγχό τους οι αντίπαλες δυνάμεις.

2.Εγκαθιδρύονται ζώνες ασφαλείας μεταξύ των αντιμαχομένων.

3.Η εκκένωση των Τουρκικών θυλάκων θα γίνει από την Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ

4.Το δικαίωμα να διαθέτουν οι δύο πλευρές δική τους αστυνομία και δυνάμεις ασφαλείας

5.Η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων με συμμετοχή Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για οριστική διευθέτηση του Κυπριακού.

6.Η μη επέκταση των περιοχών που είχαν κάτω από τον έλεγχό τους οι αντίπαλες δυνάμεις.

Ακολούθησε η άκαρπη δεύτερη φάση των «ειρηνευτικών» συνομιλιών της Γενεύης (8-14 Αυγούστου) με επακόλουθο την συνέχιση των τουρκικών επιχειρήσεων, με εντολή των Αμερικανών και την παντοειδή υποστήριξη των Άγγλων, από τα ξημερώματα της 15ης Αυγούστου.

Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από την δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης εκτάσεως, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων της Κύπρου8.

Συνεχίζεται

---

1 …Στο χαρτί που του έδωσαν με την ένδειξη «ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ» αναφέρονταν τα παρακάτω:

ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 8:30 ΠΕΡΙΠΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ, ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ…». Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…. Οι άδειες ανακλήθηκαν αυτονόητα. Φοβόταν κάποιο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, αλλά δεν το περίμενε. Ο Μηχανισμός της Ατλαντικής συμμαχίας άρχισε να λειτουργεί σαν καλολαδωμένη μηχανή.

Έτρεξε στο γραφείο του Βαν Γκάμπεν. Προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τον αδειούχο Γενικό Γραμματέα Λουνς. Σε ερώτηση του Μπέντζαμιν Χούηζερ (ΣΣ: Ο στρατηγός του ΝΑΤΟ που ήταν ο συντονιστής στην «εξέγερση» του Πολυτεχνείου. Βλέπε στο 14ο μέρος παρόντος θέματος) απάντησε ότι δεν γνώριζε και ο ίδιος τίποτα (την ίδια νύχτα διαπιστώθηκε ότι έλεγε ψέματα).

Πέρασε από το γραφείο του αρχιστρατήγου. Ήταν πιο ειλικρινής. «Ένα πραξικόπημα πραγματοποιείται αν δεν προετοιμαστεί; …», ρώτησε, απαντώντας έτσι έμμεσα στο ερώτημα του υποστρατήγου Χούηζερ. Τα τέλεξ άρχισαν την γνώριμη δουλειά τους. Ατελείωτα τέλεξ μας ενημέρωναν για τις εξελίξεις στο Νησί.

Κάποια στιγμή έφτασε ένα σήμα σχεδόν μονολεκτικό…Πένθιμο: «Ο Μακάριος είναι νεκρός».

Στις περιπτώσεις αυτές, οι οποίες ονομάζονται κρίσεις συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από ό,τι πιστεύει ο κόσμος. Δηλαδή αντί να υπάρχουν συζητήσεις – αναλύσεις, εκνευρισμοί, φωνές, κλπ. Οι συζητήσεις σταματούν, οι εκνευρισμοί δίνουν την θέση τους στην ηρεμία και οι φωνές ή συνήθεις ομιλίες αντικαθίστανται από ψιθύρους.

Σε παρόμοιες κρίσεις ένα τέλεξ προσφέρονταν (στο Χούηζερ) ΜΟΝΟ για άμεση επαφή με την ΕΠΙΤΡΟΠΗ 40 του ΛΕΥΚΟΥ ΟΙΚΟΥ, αλλά και με την Ανώτατη Ομάδα Επισκόπησης (του Λευκού Οίκου επίσης).

Αργά το μεσημέρι συμμετείχε σε μια σύσκεψη μιας ομάδας εκτάκτων καταστάσεων, στην οποία προήδρευε αρχιστράτηγος της Συμμαχίας. Το αποτέλεσμα της παραπάνω σύσκεψης ήταν σαφές…. 

Να μην εμπλακούν ΕΛΛΑΔΑ και ΤΟΥΡΚΙΑ σε πόλεμο!.....ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!... Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για το ΝΑΤΟ…!

Επιστέφοντας στο γραφείο του, τον περίμεναν εντολές από την Επιτροπή 40, η οποία είχε συνεδριάσει στο μεταξύ:

1ον) -Να έρθει σε επαφή με το τουρκικό Επιτελείο Στρατού με συγκεκριμένους ανθρώπους.

2ον) -Να έχει επαφή με τον «ανθρωπό μας» στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, το γενικό διευθυντή του τμήματος Ελληνοτουρκικών Υποθέσεων Ετζμέλ Μπορουτσού (Πόντιος στην καταγωγή), τον υπουργό Άμυνας Χασάν Ισίκ και το στρατηγό Ρετζά Ενγκίν του τμήματος Πληροφοριών.

3ον) – Άμεση επαφή με το Σοβιετικό πρεσβευτή στην Άγκυρα Γκρουμπιάκωφ, καθώς και με τον Αμερικανό επιτετραμμένο στην Αθήνα.

4ον) –Χαλαρή επαφή μεν άμεση δε, με το περιβάλλον του Γάλλου προέδρου Ζισκάρ Ντε Εστέν, αλλά και με τον ίδιο τον πρόεδρο, αν χρειαστεί.

Ανεζήτησε τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ετσεβίτ, αλλά απουσίαζε από την Άγκυρα, του απάντησαν. Βρισκόταν στην πόλη Αφιόν, όπου και θα ανακοίνωνε την επανέναρξη καλλιέργειας της ΠΑΠΑΡΟΥΝΑΣ (οπίου). Αυτό θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στο αμερικανικό Κονγκρέσο, επειδή είχε απαγορεύσει την καλλιέργεια οπίου.

Η επόμενη τηλεφωνική επαφή ήταν με τον Ετζμέλ Μπορουτσού. Ο «αξιότιμος» Μπορουτσού ήταν κατηγορηματικός και σταθερός στην άποψη του…. «Η Ελλάδα επιθυμεί, με την πράξη της αυτή στην Κύπρο την Ένωση!....οπότε πρέπει να γίνει άμεση επέμβαση».

«Πόλεμος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας να μην γίνει..», τον προειδοποίησε.
«Τόσο η Συμμαχία όσο και ο Λευκός Οίκος δεν επιθυμούν στρατιωτική εμπλοκή ανάμεσα στις δύο χώρες. Αυτό είναι απόλυτα σαφές και θα παρακαλούσα να γίνει κατανοητό από την πλευρά σας…». Υποσχέθηκε ότι θα εισηγηθεί στην κυβέρνηση την επιθυμία αυτή και ευχήθηκε να εισακουστεί η εισήγησή του. Κι όμως. Ο Μπορουτσού τότε είχε τεράστια επιρροή στην τουρκική κυβέρνηση. Ο Χούηζερ ήταν σίγουρος ότι η εισήγησή του θα λαμβάνονταν σοβαρά υπόψην. Η επαφή του με τον Σοβιετικό πρεσβευτή Γκρουμπιάκωφ κράτησε ελάχιστα. Η αντίδραση του ήταν σκληρή.

«Η χούντα άπλωσε το χέρι της και στην Κύπρο, σύντροφε», του είπε με βαρειά τελετουργική φωνή.

Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χασάν Ισίκ υποσχέθηκε ότι θα υπακούσει στον πρωθυπουργό του μεν, αλλά ΔΕΝ θα «εισηγηθεί πόλεμο με την Ελλάδα». Ο επόμενος συνομιλητής του ήταν ο στρατηγός Ενγκίν. Ο Ενγκίν, πειθήνιος όπως πάντα στις νατοϊκές προσταγές, υποσχέθηκε ότι από την πλευρά του θα κάνει ότι είναι δυνατόν για την αποτροπή του πολέμου…και αν αποφασιστεί κάτι τέτοιο, θα…. ειδοποιούσε από «παράπλευρο κανάλι» την Ατλαντική Συμμαχία…. 

Μισή ώρα αργότερα και ενώ βράδυαζε και τα νεύρα του Χούηζερ είχαν τεντωθεί επικίνδυνα, τηλεφώνησε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ ΧΕΝΡΥ ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ!....

«…Άκου», του είπε βαρειά. « Η Αθήνα έκανε πραξικόπημα στην Κύπρο, σκότωσε το νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρο και στην θέση του τοποθέτησε ένα ανδρείκελο…(εννοούσε τον Σαμψών). Αλλά αυτό είναι πρόκληση εις βάρος της διεθνούς νομιμότητας. Οι ίδιοι φταίνε… Το βλέπεις αυτό, ….Σωστά;…».

«Δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι δικτάτορες αποφάσισαν ΜΟΝΟΙ τους πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, αν δεν, ΕΙΧΑΝ τις ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΝΑΤΟΪΚΕΣ ευλογίες….Μη μου ζητάτε να ζω σε ονειρικές καταστάσεις υπουργέ μου…», απάντησε ο υποστράτηγος Χούηζερ.

Κίσσιγκερ: «…Καλά, προσγειώσου τότε. Εκείνο που προέχει τώρα είναι να μην εμπλακούν σε πόλεμο η Ελλάδα και η Τουρκία. Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε..»

Χούηζερ: «Μα πως;», αναρωτήθηκε. «Οι Έλληνες θα νοιώσουν ταπεινωμένοι αν οι Τούρκοι επέμβουν στο νησί. Αυτό κατάλαβα σήμερα και το κατάλαβα καλά. Εννοώ ότι πρόκειται να γίνει απόβαση στην Κύπρο από τουρκικά στρατεύματα, οπότε η Ελλάδα πρέπει να πολεμήσει, αλλιώς θα το πληρώσει ακριβά για δεκαετίες…».

«…Μα αυτό προσπαθώ να σου πώ», τον διακόπτει ο Κίσσιγκερ με κάποια δόση ειρωνείας και αρκετή διάθεση να παίξει μαζί του. «Αν η Ελλάδα πολεμήσει κατά της Τουρκίας με κάποιο ανεκτό αποτέλεσμα για την ελληνική και την διεθνή κοινή γνώμη, τότε οι δικτάτορες θα μείνουν για πολλά χρόνια ακόμη, ανεξάρτητα από ποιο πρόσωπο θα προβάλλουν προς τα έξω… Μα εσύ-εσείς όλοι- φωνάζετε ότι πρέπει να φύγουν. Λοιπόν αν πολεμήσουν, θα μείνουν. ΑΝ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ, ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ και μάλιστα στο πολύ άμεσα ορατό μέλλον. Αυτό που σου λέω είναι επίσημη ΔΕΣΜΕΥΣΗ…»

Μέλημά του εκείνες τις στιγμές ήταν να κρατηθεί ο ΣΑΜΨΩΝ στην κυπριακή εξουσία, οι Έλληνες δικτάτορες να ακινητοποιηθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για να γίνει πραγματικότητα η τουρκική ΑΠΟΒΑΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΜΠΛΟΚΗ-κυρίως αυτό- ΞΕΝΩΝ (Ελληνικών) ΔΥΝΑΜΕΩΝ….Κατάλαβε ο  Χούηζερ ότι η τουρκική απόβαση ήταν μη ανατρέψιμη. 

Ο πρωθυπουργός Ετσεβίτ ήδη είχε πάρει εντολή να συνεργαστεί με τους Τούρκους στρατηγούς, οι οποίοι είχαν πάρει ΕΝΤΟΛΗ από το ΝΑΤΟ και το ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ.

Το ζητούμενο από τον ΧΕΝΡΥ ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ ήταν: ΝΑ ΜΗΝ ΦΕΡΟΥΝ αντιρρήσεις αυτοί (εννοούσε την ομάδα στην οποία ανήκε κι ο Χούηζερ, εκείνη των αντιμονοπωλιστών και στην Μπίλντεμπεργκ) στην εφαρμογή του «σχεδίου τους», διότι θα είχαν άμεσα κέρδη με την εκδίωξη των δικτατόρων της Αθήνας… Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Αθανασίου Στριγά, ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ.

2 M. Mπιράντ, «Απόφαση Απόβαση» Έκδοση «Milliyet» Κωνσταντινούπολη, Μάρτιος 1976, Τίτλος Πρωτότυπου: «30 Sicak gun»

3 Keser, Ulvi (2006). Turkish-Greek Hurricane on Cyprus (1940 – 1950 – 1960 – 1970), 528. sayfa, Publisher: Boğaziçi Yayınları, ISBN 975-451-220-5----Η Μάχη της Κύπρου, Γεώργιος Σέργης, Εκδόσεις Αφοι Βλάσση, Αθήνα 1999, page 260----Χρονικό Μαχών eldyk74.gr

4 1.  Haydar Çakmak: Türk dış politikası, 1919-2008, Platin, 2008, ISBN 9944137251, page 688 excerpt from reference: 415 ground, 65 navy, 5 air, 13 gendarmerie, 70 resistance (= 568 killed)

2. American University (Washington, D.C.). Foreign Area Studies; Eugene K. Keefe (1980). Cyprus, a country study. Foreign Area Studies, American University : for sale by the Supt. of Docs., U.S. Govt. Print. Off.. Ανακτήθηκε στις 5 December 2012. «Authoritative figures for casualties during the two- phased military operation were not published; available estimates listed Greek Cypriot losses at 6,000 dead and Turkish losses at 1,500 dead and 2,000 wounded...»

3. Bruce W. Jentleson; Thomas G. Paterson; Council on Foreign Relations (1997). Encyclopedia of US foreign relations. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-511059-3. Ανακτήθηκε στις 5 December 2012. «Greek/Greek Cypriot casualties were estimated at 6,000 and Turkish/Turkish Cypriot casualties at 3,500, including 1,500 dead...»

4. Tony Jaques (2007). Dictionary of Battles and Sieges: A Guide to 8,500 Battles from Antiquity Through the Twenty-First Century. Greenwood Publishing Group. σελ. 556. ISBN 978-0-313-33538-9. Ανακτήθηκε στις 5 December 2012. «The invasion cost about 6,000 Greek Cypriot and 1500-3.500 Turkish casualties (20 July 1974).»

5. Thomas M. Wilson; Hastings Donnan (19 June 2012). A Companion to Border Studies. John Wiley & Sons. σελ. 44. ISBN 978-1-4051-9893-6. Ανακτήθηκε στις 5 December 2012. «The partition of India was accompanied by a death toll variously credibly estimated at between 200,000 and 2 million. ... In the Turkish invasion and partition of Cyprus, 6,000 Greek Cypriots were killed and 2,000 reported missing, and some 1500 Turks and Turkish-Cyprioy killed.»

6. Clodfelter, Michael, Warfare and Armed Conflict: A Statistical Reference to Casualty and Other Figures, 1618–1991.

7. Η Μάχη της Κύπρου, Γεώργιος Σέργης, Εκδόσεις Αφοι Βλάσση, Αθήνα 1999, σελ. 253,260.

8. Artuç, İbrahim (İstanbul 1989). Kıbrıs'ta Savaş ve Barış, pages 317-318, Kastaş Yayınları.

9. Kostas Hatziantoniou, Cyprus 1954–1974, Athens 2007, σελ. 557

10. SigmaLive.com:Στη Βουλή οι Αιχμάλωτοι Πολέμου, accessed: 02/08/2012 Σύμφωνα με το άρθρο, 2.500 άνθρωποι αιχμαλωτίστηκαν - απ' αυτούς, 937 αποτελούσαν στρατιωτικό προσωπικό)

11. UNFICYP report, found in Γεώργιος Τσουμής, Ενθυμήματα & Τεκμήρια Πληροφοριών της ΚΥΠ, Δούρειος Ίππος, Athens November 2011, Appendix 19, σελ. 290

5 M. Mπιράντ, «Απόφαση Απόβαση» Έκδοση «Milliyet» Κωνσταντινούπολη, Μάρτιος 1976, Τίτλος Πρωτότυπου: «30 Sicak gun»

6 Τον χάρτη του σχεδίου εισβολής των Τούρκων, μετά σχετικού σχολίου, παρουσιάσαμε στο 11ο μέρος. Πηγή: Τα Μυστικά Αρχεία του Κίσινγκερ. Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη. ISBN 960-14-0554-4---- Ο χάρτης που «κάρφωσε» τα διχοτομικά σχέδια της Αγκυρας και του Κίσινγκερ

7 ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/649#ixzz3gujiFDbN. Τα ιστορικά στοιχεία που εμπεριέχονται σε όλα τα κείμενα του «Σαν Σήμερα .gr» προέρχονται από την Τράπεζα Πληροφοριών του Πολιτιστικού Ινστιτούτου Ακαδημαϊκών Ερευνών και Μελετών.

8 Ρόνι Αλάσορ, Διαταγή: «Εκτελέστε τους Αιχμαλώτους!» ISBN 960-03-3260-6