ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ (1974). ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;

  

ΜΕΡΟΣ 17^ο

9. Ο ρόλος του Μακαρίου στο Εθνικό Ζήτημα της Κύπρου και στα γεγονότα του 1974

Πολλά έχουν γραφεί και ακουστεί, από διαφορετικές πηγές, για το αμφιλεγόμενο πρόσωπο του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Το γεγονός ότι το Σύστημα έσπευσε να τον ηρωοποιήσει, να τον παρουσιάσει ως υπερασπιστή της Ενώσεως και της Αυτοδιαθέσεως της Κύπρου, σύμβολον αντιστάσεως κατά των πραξικοπηματιών, να του ανεγείρει ανδριάντα, να τον χαρακτηρίσει Εθνάρχη, χαρακτηρισμός που δεν έγινε για τον Γρίβα-Διγενή, αφήνοντας πολλά «σκοτεινά σημεία» στο βιογραφικό του, δεν μας πείθει ούτε για την προβληθείσα συμμετοχή-δράση του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ούτε και για τον «αντιστασιακό» ρόλο του στα προηγηθέντα, κατά την διάρκεια και ακολουθήσαντα την τουρκική εισβολή1.  

Το 1926 και σε ηλικία 13 ετών, ο Μακάριος εισήχθη στο Μοναστήρι του Κύκκου ως δόκιμος μοναχός, όπου και έλαβε την πρώτη κατήχηση και γυμνασιακή εκπαίδευση. Μαθήτευσε επίσης στην Λευκωσία.

Ποίος πραγματικός και στοργικός πατέρας, εάν δεν συνέτρεχαν πολύ σοβαροί λόγοι, θα έστελνε το 13άχρονο παιδί του σε μοναστήρι για όλη την υπόλοιπη ζωή του; Τα περιλαμβανόμενα στα διάφορα συμβατικά και συστημικά βιογραφικά του Μακαρίου, είναι ανεπαρκή και ουδόλως διαλύουν ή μας διαφωτίζουν για τις επί δεκαετίες κυκλοφορούσες φήμες αναφερόμενες στην πραγματική καταγωγή και εθνική ταυτότητα του Μακαρίου.

Κατά τον Ονήσιλο Κρατερό2, σε άρθρο του την 15 Ιουλίου 2013 μεταξύ άλλων μας πληροφορεί:«…Ο Μακάριος εμφανιζόταν με ψεύτικη Εθνική ταυτότητα. Κυκλοφορούν φήμες για τον  πρώτο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Μακάριο, να είναι γόνος τούρκου, ονόματι Τσιαλούττας, τσιφλικά από το χωριό Βρέτσια (στενού συγγενή του Ιχσάν Αλή). Ο Μακάριος φέρεται να ήταν προϊόν εξώγαμης σχέσεως του Τσιαλούττα με την μάνα του Μακαρίου, η οποία βρέθηκε σκοτωμένη σε πηγάδι και ο Μούσκος, ο φερόμενος ως πατέρας του  Μακαρίου, συνελήφθη ως ο μόνος ύποπτος αλλά τελικά την γλύτωσε γιατί παρουσίασε άλλοθι. Αυτός προφανώς υπήρξε και ο λόγος για τον οποίο ο Μιχάλης(Μακάριος) ανήλικος ων, εξορίσθηκε από τον Μούσκο στο Μοναστήρι του Κύκκου. Οι μαρτυρίες φέρουν ως τακτικό και μόνο επισκέπτη του νεαρού καλόγερου, Μακαρίου (Κυκκώτης λεγόταν τότε) στον Κύκκο, τον Τσιαλούττα, ο οποίος είχε το ίδιο άτσαλο βάδισμα του Μακαρίου3.

     Η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας είναι επάναγκες καθήκον εκάστου Έλληνα, αφού «Βίος ανεξέταστος ού βιωτός» (Σωκράτης). Εμείς πάντως γνωρίζουμε πως «όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά».

Το 1942 ο Μακάριος αποφοίτησε από την Θεολογική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών της κατεχομένης από τους Ναζί, Ελλάδος.

Κατά την νεανικήν του ηλικίαν, είχε ένα, αρκετά, "σκοτεινό" παρελθόν, αφού, όπως έχει γραφεί, όταν έμενε στο Θησείο, κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, στην Ελλάδα, είχε καθημερινές επαφές, ως κληρικός, με τον εφημέριο της Μονής Πετράκη "Πατέρα Δημήτριο", ο οποίος ήταν Βρετανός κατάσκοπος και υπαρχηγός της SIS (Special Inteligence Service) στην Ελλάδα (πρόκειται, για τον λόρδο David Balfour)4.  

Παράλληλα ο Μακάριος, εξομολογούσε τα μέλη του ΕΔΕΣ, στην Αθήνα, πριν ανεβούν, στα βουνά, προκειμένου να αναλάβουν ανταρτική δράση, αλλά πολλοί, από τους εξομολογούμενους έπεφταν, στην συνέχεια, αμέσως, στα χέρια των Γερμανών, οι οποίοι, προφανώς, δεν θα είχαν αφήσει να περάσει απαρατήρητη η παρουσία, στην κατεχόμενη Αθήνα, ενός νεαρού κληρικού, ο οποίος σπούδαζε Θεολογία και ήταν υπήκοος του βρετανικού στέμματος, που κυριαρχούσε, σε μια περιοχή (όπως συνέβαινε, τότε, με την Κύπρο), η οποία βρισκόταν, υπό αποικιοκρατικό καθεστώς5.

Με αυτόν λοιπόν τον δαιμόνιο πράκτορα των Άγγλων είχε καθημερινές και στενές επαφές ο Μακάριος στις Αθήνες, κατά την διάρκειαν της κατοχής. Τι να συζητούσε άραγε κάθε ημέρα ο Μακάριος με ένα Άγγλο πράκτορα, ψευτο-ορθόδοξο ιερέα; Θεολογικά ζητήματα; Θέματα Ελληνο-αγγλικής φιλίας; Θέματα ανεξαρτησίας, αυτοδιαθέσεως ή Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα; Περί ανέμων και υδάτων; Ή το πιθανώτερον, καθ’ ημάς, ο πατήρ Δημήτριος/Μπάλφουρ ήταν ο σύνδεσμος Των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών με τον υποτελή Μακάριον; Τα συμπεράσματα δικά σας….

Στην συνέχεια ο Μακάριος χειροτονήθηκε ιερέας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου. Συνέχισε να έχει ενδιαφέρον για περισσότερες σπουδές στη θεολογία. Το 1948 του προσφέρθηκε υποτροφία από το ελεγχόμενο από τους Άγγλους Προτεστάντες, Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, στην Μασσαχουσέτη των ΗΠΑ.

Το 1948, κατά την διάρκεια των σπουδών του, εξελέγη Επίσκοπος Κιτίου, σε ηλικία 35 ετών(!!!) και επέστρεψε στην Κύπρο. Ποίοι τον επέλεξαν ως επίσκοπον Κιτίου; Ποία τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα του; Θεωρήθηκε ως προσόν η προτεσταντική υποτροφία και επιμόρφωσή του;

Οι εκλογείς του Μακαρίου ακολούθησαν και εφήρμοσαν τους προβλεπόμενους από την Ορθόδοξη Εκκλησιαστική παράδοση, κανόνες επιλογής ενός ιερέως σε επίσκοπον;

Το τοπίον της επιλογής του Μακαρίου ως επισκόπου δεν είναι απλώς γκρίζο αλλά κατάμαυρο!!! Όπως σκοτεινό είναι το πραγματικό βιογραφικό του και οι βιολογικές ρίζες του.

Το κλειδί στην λύση του μυστηρίου κατέχουν οι Βρετανοί, αλλά τουλάχιστον μέχρι το 2080 δεν πρόκειται να πληροφορηθούμε τίποτε. Οι  βρετανικές μυστικές υπηρεσίες κρατούν επτασφράγιστο τον Φάκελο του Μακαρίου μέχρι το 2080 μας είπαν και βλέπουμε...

Μέχρι τώρα ο ρόλος του αρχιεπισκόπου Μακαρίου στα τραγικά γεγονότα της εποχής εκείνης παραμένει «γκρίζος». To γκρίζο χρώμα δεν είναι λευκό. Συγγενεύει, όμως, με το μαύρο.

Όπως είναι γνωστό, κάθε 1η του έτους, οι Άγγλοι ανοίγουν ένα μέρος από τα αρχεία τους (τα πιο… ανώδυνα) για την περίοδο πριν 30 χρόνια. Την 1/1/2005, άνοιξαν κάποια αρχεία για το 1974. Κάποια, κι όχι όλα ασφαλώς. Αλλά κι απ’ αυτά τα λίγα, τα ανώδυνα, βγαίνουν πολλά και αποκαλυπτικά συμπεράσματα:

1ον: Ο αποκαλούμενος «κόκκινος παπάς», «Κάστρο της Μεσογείου» κ.τ.λ., Μακάριος, αναχώρησε από την Πάφο, με την βοήθεια των Άγγλων. Στην δε κατάπτυστη ομιλία του στον ΟΗΕ (με την οποίαν έδωσε στους Τούρκους το νομικό έρεισμα για να εισβάλλουν στην Κύπρο), δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους σωτήρες-υποβολείς του: «Είμαι ευγνώμων προς την βρετανικήν κυβέρνησιν, η οποία διέθεσε εν ελικόπτερον δια να με παραλάβει εκ Πάφου, να με μεταφέρει εις τας βρετανικάς βάσεις και εκείθεν δι’ αεροπλάνου εις Μάλταν και Λονδίνον. Η παρουσία μου εις την αίθουσαν ταύτην του Συμβουλίου Ασφαλείας, κατέστη δυνατή χάρις εις την παρασχεθείσαν προς εμέ βοήθειαν υπό της βρετανικής κυβερνήσεως».

2ον: Οι Άγγλοι είχαν φτιάξει σχέδιο για να επαναφέρουν τον Μακάριο στην εξουσία και να αποτρέψουν ελληνική στρατιωτική παρέμβαση (ΣΣ: Δεν χρειάστηκε, τους πρόλαβαν οι Ελλαδίτες προδότες και οι Τούρκοι στρατοκράτες!). Σε άκρως απόρρητο έγγραφο, με ημερομηνία 17 Ιουλίου 1974, που απευθυνόταν στον πρωθυπουργό Ουΐλσων, αναφέρονται και τα εξής: «Για να έχει επιτυχία το σχέδιό μας, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε στρατιωτικές δυνάμεις για να επαναφέρουμε τον Μακάριο στην Λευκωσία. Σε περίπτωση που υπάρξει ελληνική παρέμβαση από ξηρά ή θάλασσα, οι βρετανικές δυνάμεις θα μπορέσουν να την αποτρέψουν επιτυχώς».

3ον: Οι Άγγλοι είχαν σχέδιο όχι μόνο για την επιστροφή του Μακαρίου στην εξουσία, αλλά και για την εδραίωσή του σ’ αυτήν, στην περίπτωση βέβαια που δεν θα επιτύγχανε τους στόχους της η προδοσία των πολιτικάντηδων και η τουρκική εισβολή:

«Πιστεύουμε ότι υπάρχουν τμήματα του πληθυσμού που θα καλωσορίσουν την επιστροφή του Μακαρίου, όμως υπάρχει και μέρος που δεν την επιθυμεί και πιστεύουμε ότι θα εναντιωθεί στα σχέδιά μας, με την βοήθεια της ΕΟΚΑ Β΄, με ανταρτοπόλεμο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα θα το αντιμετωπίσουμε από τις ελληνικές δυνάμεις, που είναι καλά εκπαιδευμένες και ελέγχονται πλήρως από την Αθήνα».

Μέχρι τώρα, δεν έχουν δοθεί, από Κυπριακής πλευράς, πειστικές απαντήσεις σε ερωτήματα που απασχολούν τους σκεπτόμενους Έλληνες πατριώτες:

1ο) Με την εκδήλωση του πραξικοπήματος ο Μακάριος βρισκόταν στο προεδρικό μέγαρο ή στο Τρόοδος; Eάν βρισκόταν στο προεδρικό μέγαρο, πως κατάφερε να δραπετεύσει ενώ ήταν περικυκλωμένο από τα χαράματα με άρματα και ένοπλους αντικαθεστωτικούς; Αφού η επιχείρηση ανατροπής του ήταν άκρως απόρρητη, ποίος ή ποίοι τον εβοήθησαν να «δραπετεύσει» πέραν από τα αναφερόμενα στο τότε επίσημο ανακοινωθέν της Κυπριακής προεδρίας;

2ο) Εάν είχε μεταβεί στο Τρόοδος (προεδρική κατοικία), όπως εμείς πιστεύουμε, πως δικαιολογείται η εκεί μετάβασή του ενώ «έβραζε» η εθνοφρουρά στο εσωτερικό της Κύπρου και οι προετοιμασίες των Τούρκων προεμήνυαν εισβολή; Είναι τυχαίο ότι εκείνο το μοιραίο για το Έθνος Σαββατοκύριακο μερικές εκατοντάδες μακρύτερα διέμεναν  ο Άγγλος αρμοστής Όλιβερ και ο διοικητής των Βρετανικών δυνάμεων Μέσης Ανατολής6;   

Συναντήθηκε ή όχι ο Μακάριος με τους προμνησθέντες ανώτατους Βρετανούς αξιωματούχους; Εάν ναι γιατί; Τι συνωμίλησαν; Από πότε και  για ποίον λόγο o Mακάριος διατηρούσε επαφές με τις μυστικές υπηρεσίες των αποικιοκρατών-δυναστών του κυπριακού Ελληνισμού;

3ο) Ποία ήσαν τα εγκλήματα των ελληνοκυπρίων πατριωτών που βρέθηκαν έγκλειστοι στις φυλακές της Λευκωσίας την 15η Ιουλίου 1974; Γιατί υπεβάλλοντο σε βασανιστήρια από το….δημοκρατικό καθεστώς του Μακαρίου;

4ο) Από πόσους απετελείτο το επικουρικό, η προεδρική φρουρά του Μακαρίου; Δικαιολογείται ο αριθμός των 5.000 ή 8.000 που διατηρούσε σύμφωνα με ωρισμένες πληροφορίες7; 

5o) Ποία ήταν η πολεμική δράση του εφεδρικού σώματος (της πολυπληθούς προεδρικής φρουράς) κατά και μετά την εισβολή των τούρκων στην Κύπρο το 1974; Πόσους Ελλαδίτες στρατιωτικούς εδολοφόνησαν, δρώντες ως ελεύθεροι σκοπευτές (δολοφονία λοχαγού Ροκκά Θεοδώρου στην Λευκωσία, δολοφονία αρχιλοχία Θεοδωροπούλου Γεωργίου της ΕΛΔΥΚ, στις 15 Ιουλίου, στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, κ.α.); Ποίος τους είχε δώσει εντολές για εν ψυχρώ δολοφονία Ελλήνων αξιωματικών; Ποία η τύχη των δολοφόνων;

6ο) Πως δικαιολογείται η άσκηση κοσμικής εξουσίας από ένα ορθόδοξο ιεράρχη, όπως ήταν ο Μακάριος, όταν το απαγορεύουν οι ιεροί κανόνες της Ορθοδοξίας και η Αγία Γραφή;

7ο) Γιατί τρείς ημέρες αργότερα, ο Μακάριος ομιλώντας στον Ο.Η.Ε. εξεστόμισεν την πλέον ανθελληνική πολιτικήν, χαρακτηρίζοντας την ενέργεια των ενόπλων δυνάμεων της Εθνοφρουράς και της ΕΛΔΥΚ που ήδη ευρίσκοντο στην Κύπρο βάσει διεθνών συνθηκών, ως εισβολή εξ Ελλάδος και εκάλεσε τις λοιπές εγγυήτριες δυνάμεις και τον ΟΗΕ «να επέμβουν και να σταματήσουν την Ελληνική εισβολή από την οποίαν υποφέρουν Ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι»;

8ο) Δεν εγνώριζε ότι τέτοιες δηλώσεις ισοδυναμούσαν με πρόσκληση για εισβολή των τούρκων στην Κύπρο; Ποίος είναι λοιπόν εκείνος που έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο; Οι πραξικοπηματίες, με ή χωρίς εισαγωγικά, ή ο ίδιος ο τότε πρόεδρος Μακάριος;

9ο) Ο Μακάριος ήταν μέλος Τεκτονικής στοάς; Εάν ναι, αυτό δεν συνιστά αποστασία/ αποτειχισμό από την ορθόδοξη πίστη, εξαπάτηση του ορθόδοξου ποιμνίου και απύθμενο φαρισαϊσμό; Δεν είναι δολία συμπεριφορά αρχηγού κράτους προς τους πολίτες; Δεν αποτελεί επιβεβαίωση του σκοτεινού ρόλου του Μακαρίου στο Κυπριακό ζήτημα; Γιατί να το αποκρύπτει και να μην έχει αποσχηματισθεί αυτοβούλως;

Εάν όχι, πως δικαιολογείται το από 3 Αυγ. 1977 ψήφισμα του Ελληνικού παραρτήματος της LIGO UNIVERSALA FRAMASONA, για τον θάνατο του Μακαρίου, ενός υποτιθέμενου ορθοδόξου ιεράρχου, που υπογράφουν οι Ν. Κωνσταντινίδης ως πρόεδρος και Ν.Καλαϊτζής-Μουντάκις ως γεν. γραμματεύς ;

Ο Μακάριος, επίλεκτον μέλος του κρυπτομασονικού τάγματος του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου8.

10ο) Πως μεταλλάχθηκε ο Μακάριος, μέσα σε λίγα χρόνια, και από υπέρμαχος της ποθητής λύσεως για τον Ελληνισμόν, της Αυτοδιαθέσεως-ΕΝΩΣΕΩΣ της Κύπρου με την Ελλάδα αρχικώς (ψήφισμα Ιουλίου 1954),σε υπερασπιστή της ανεξάρτητης και αδέσμευτης Κύπρου μεταγενεστέρως (κίνημα αδεσμεύτων,1961) και αργότερον σε διώκτη των Ελλήνων με αποκορύφωμα τις πύρινες ανθελληνικές δηλώσεις του ενώπιον των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών(Ιούλιος 1974); 

11ο) Μήπως είναι βάσιμες οι φήμες   πως ο Μακάριος:

-Είναι γόνος τούρκου, ονόματι Τσιαλούττας, τσιφλικάς από το χωριό Βρέτσια (στενού συγγενή του Ιχσάν Αλή);

-Φέρεται να ήταν προϊόν εξώγαμης σχέσης του Τσιαλούττα με την μάνα του Μακαρίου, η οποία βρέθηκε σκοτωμένη σε πηγάδι και ο Μούσκος, ο φερόμενος ως πατέρας του  Μακαρίου, συνελήφθη ως ο μόνος ύποπτος αλλά τελικά τη γλύτωσε γιατί παρουσίασε άλλοθι;

Εάν όλα αυτά αποτελούν απλώς φήμες και μάλιστα συκοφαντίες γιατί δεν μας παρουσιάζουν την ληξιαρχική πράξη γεννήσεως του Μακαρίου και τα βιογραφικά των γονέων του, τα έγγραφα που αφορούν στην δολοφονία της μητρός του, σχετικά δημοσιεύματα και αρχεία της εποχής των πρώτων βημάτων του Μακαρίου στην ζωή;

 12ο) Από της έρευνα των απόρρητων Βρετανικών αρχείων9 προκύπτει ότι σημαντικά στοιχεία αφορώντα στον Μακάριο κρατούνται ακόμη μυστικά. Γιατί; Συγκεκριμένα:

Σε φάκελο με τίτλο «Δραστηριότητες Αρχιεπισκόπου Μακαρίου από τις 2 Αυγούστου 1954, 1954-56», ο οποίος είναι αποδεσμευμένος, πάρα πολλά έγγραφα είτε αφαιρέθηκαν με σημείωση ότι και αυτά παραμένουν απόρρητα για 120 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2080, είτε ότι απλά διατηρούνται απόρρητα, είτε έχουν ορισμένες παραγράφους μαυρισμένες.

Σε έγγραφο με τίτλο «Περίληψη του Κυπριακού Τύπου ημερομηνία 11 Σεπτεμβρίου 1955», σημειώνεται ότι στην εφημερίδα της Κύπρου «Ελευθερία», σύμφωνα με τον εν Λονδίνω ανταποκριτή της, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δήλωσε τα εξής στον ειδικό ανταποκριτή της Daily Express στην Κύπρο: «Δεν μπορώ να σταματήσω τη βία. Δεν μπορώ να αποκηρύξω την ΕΟΚΑ από τον άμβωνα. Την υποστηρίζουν οι περισσότεροι Κύπριοι. Είμαι εναντίον της βίας, έστω και αν δεν μπορώ να τη σταματήσω».

Δημοσίευμα με ημερομηνία 27 Μαΐου 1955, φέρει τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο -καθώς βρισκόταν στο Κάϊρο επιστρέφοντας από το Bandung όπου είδε τον πρωθυπουργό της Αιγύπτου Abdel Nasser και άλλους ηγέτες της Αιγύπτου- να δήλωσε σε δημοσιογράφους ότι «καταδικάζω τη βία με οποιαδήποτε μορφή» και ότι είχε σκοπό να επαναφέρει το Κυπριακό στα Ηνωμένα Έθνη ως το μόνο μέσο για λύση του κυπριακού προβλήματος.

Οι παραπάνω δηλώσεις του φαρισαίου Μακάριου δεν συνιστούν ουσιαστικώς καταδίκη του Εθνικού αγώνος των Κυπρίων για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα; Όλες οι υπέρ της Ενώσεως και αυτοδιαθέσεως εκστομιζόμενες, κατά καιρούς, κορώνες υπό του Μακαρίου δεν είναι υποκριτικές πομφόλυγες;

Ουσιαστικώς ο Μακάριος είχε αποκηρύξει τον αγώνα της ΕΟΚΑ  αλλ’ υπεκρίνετο ότι συνηγορούσε. Δεν επίστευε στην Ένωση ούτε στην αυτοδιάθεση, αλλ’ υπεκρίνετο διότι οι πάτρονές του είχαν δώσει εντολή να ακολουθεί αυτή την παραπειστική τακτική ώστε να μην υποκινεί υποψίες περί του ρόλου και της αποστολής του.

Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1958, έδωσε συνέντευξη στην Αγγλίδα βουλευτή του Εργατικού Κόμματος, Μπάρμπαρα Κάσλ, προβαίνοντας στην ακόλουθη δήλωση: «Εισηγούμαι όπως μετά από μίαν καθωρισμένην περίοδον αυτοδιακυβερνήσεως η Κύπρος καταστή μία ανεξάρτητος χώρα, μη συνδεομένη με την Ελλάδα ή την Τουρκίαν». Η δήλωση, αυτή έπεσε στην Αθήνα ως «κεραυνός εν αιθρία» - σαφώς αποτελούσε στροφή 180 μοιρών - και όλοι έμειναν κατάπληκτοι, από τον Βασιλιά μέχρι και όλη την αντιπολίτευση. Μάλιστα σημειώνεται ότι ακόμα και ο Γ. Παπανδρέου που ήταν τότε στην αντιπολίτευση, ενώ θα είχε κάθε λόγο να εκμεταλλευτεί το γεγονός και να το χρησιμοποιήσει ως μοχλό ελέγχου και βαρύτατης κριτικής κατά της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «Πρόκειται περί εθνικής συμφοράς»!

Όταν έμαθε ο Μακάριος την δήλωση αυτή ανταπάντησε: «Ποίο θα είναι το μέλλον μιας ανεξάρτητης Κύπρου αφορά τον Κυπριακόν λαόν».

Τούτο επέφερε μια ιδιαίτερη κρίση όπου ο Βασιλεύς Παύλος προσκάλεσε επειγόντως τον Μακάριο να ενημερώσει απευθείας τους Έλληνες πολιτικούς επί των νέων θέσεών του και των αιτιών που τον ανάγκασαν να προβεί στις δηλώσεις αυτές. Το περίεργο ήταν ότι η τότε κυβέρνηση Καραμανλή δεν αντέδρασε. Ο δε τότε τύπος της Αθήνας καυτηρίασε τις δηλώσεις και την συμπεριφορά του Μακαρίου ως ανάρμοστες τόσο ως πολιτικού ηγέτου των Ελλήνων της Κύπρου προς την Ελλάδα, όσον και ως ιεράρχου, κάνοντας σχετική μνεία των ηρώων της Κύπρου, αλλά και των όσων είχαν υποστεί οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη μόλις τρία χρόνια πριν, ακριβώς εξ αιτίας του Κυπριακού, στα λεγόμενα Σεπτεμβριανά.

Τελικά ο Μακάριος αποστόμωσε τους πάντες, αποκαλύπτοντας σε ανώτατους κύκλους ότι αυτή η δήλωσή του ευθυγραμμιζόταν από την νέα απόρρητη γραμμή της τότε ελληνικής κυβερνήσεως Καραμανλή, όπου θα έπρεπε σ΄ εκείνη να αναζητηθεί η αιτία αυτής της πολιτικής στροφής. Εκείνη η ομολογία του Μακαρίου, αποτελούσε επιβεβαίωση της μειοδοσίας-προδοσίας της ελληνικής κυβερνήσεως Καραμανλή στο Εθνικό θέμα της Κύπρου.

Δηλαδή ότι και η ελληνική κυβέρνηση του Καραμανλή είχε ήδη διαγράψει, από το 1957, την αυτοδιάθεση των Κυπρίων και την Ένωση από τους αντικειμενικούς της στόχους10.

Αυτός ήταν ο Μακάριος και όχι όπως μας τον παρουσιάζει το Σύστημα, σε Ελλάδα και Κύπρο σήμερον.

Αν όντως έχουν έτσι τα πράγματα και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι φήμες περί τουρκοσποράς του δεν έχουν καταρριφθεί με αξιόπιστα ιστορικά στοιχεία, τότε πιθανώτατα ο Μακάριος να ανήκε στην γραμμή των Τουρκόσπορων ή λινοβάμβακων!

Στη φωτογραφία Τούρκοι έποικοι κατά τις αρχές του 20^ου αιώνα. Διακρίνονται ένας Μουφτής ένας Χότζας και διάφοροι  ζαπτιέδες11. Αυτοί είναι κατά την άποψή μας, οι βασικοί λόγοι για τους οποίους δεν δημοσιεύονται τα απόρρητα βρετανικά αρχεία τα αφορώντα στον αρχιεπίσκοπο Μακάριο και το ΑΚΕΛ, με πιθανολογούμενη χρονολογία ανοίγματος των σχετικών φακέλων το 2080!!!

                                                                                *

Έλληνες της Κύπρου και της μητρός πατρίδος Ελλάδος!

Δεν έχετε αντιληφθεί ακόμη ότι είσαστε ναρκωμένοι από την μηνυματική κοκαΐνη και ιστορική ηρωΐνη που σας ποτίζει καθημερινώς το Σύστημα;

Δεν αισθάνεσθε την ανάγκη  να αποτοξινωθείτε, να εγερθείτε και να οργισθείτε;

Δεν νομίζετε ότι ήλθε η ώρα να αποβάλλετε από την συνείδησή σας τα ψεύτικα εθνικά και πολιτικά είδωλα και να γκρεμίσετε τα αγάλματα  των ψεύτικων ειδώλων που ανήγειρε το Σύστημα, σε Ελλάδα και Κύπρο, για να σας διατηρεί σε κατάσταση μονίμου υπνώσεως, ανθελληνικού ραγιαδισμού και να  συντηρεί τον πολιτικόν σας αυνανισμό και τον Εθνικό σας στραβισμό;

Πως είναι δυνατόν να ανέχεσθε την ύπαρξη ανδριάντος του ήρωος Γρηγόρη Αυξεντίου που εθυσιάσθη αυτοπροαιρέτως, με τις λέξεις Ελλάδα και Ένωση στα χείλη και στην καρδιά του και λίγο πιο πέρα να υπάρχει ένα πελώριο άγαλμα του εθνοπροδότου και πράκτορος των Βρετανών Μιχάλη Μούσκου-Τσιαλούττα;

Αφυπνισθείτε τώρα όχι αύριο, πριν είναι πολύ αργά!

Εάν δεν υπάρξη αφύπνιση σε Ελλάδα και Κύπρο τότε η ιστορία θα έλθει ως τιμωρός από το παρελθόν, για να μας επιβάλλει να ξαναζήσουμε τις ημέρες του 1453 και 1878 αντιστοίχως!!! 

                                                                                

 Συνεχίζεται

---

1 Πηγή: ΑΤΥΧΗ ΚΥΠΡΟΣ, ΠΩΣ ΕΖΗΣΑ ΤΟΥΣ ΠΟΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΗΜΟΥΣ ΤΗΣ 1910 – 1980, ΣΑΒΒΑ ΛΟΪΖΙΔΗ Δρος Δικαίου, τ. Εθναρχικού Συμβούλου Κύπρου και τ. Βουλευτού Αθηνών, Εκδόσεις Μπεργάδη, Αθήναι 1980, σ. 176, 177.

2 Ονήσιλος Κρατερός: Φοιτητής. Μέλος του Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης.

http:// www.el-las.gr/forum/viewtopic.php?f=119&p=725#p725

3 Η ιστορία αυτή απεκρύβη επιμελώς από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως αφ’ ότου ο Μακάριος εχρίσθη Πρόεδρος  αλλά πολλοί παππούδες γνωρίζουν την αλήθεια. Ο Μακάριος απέκρυψε ότι η μητέρα του δολοφονήθηκε. Σε όλα τα δημοσιεύματα και εξιστορήσεις για τον «μεγάλο ηγέτη»,  αναφέρεται απλώς ότι ορφάνεψε. Αν όμως κάποιος ανατρέξει στις εφημερίδες της εποχής, τα δημοσιεύματα των οποίων εγράφοντο σε ανύποπτο χρόνο, (καθ’ ότι κανείς δεν ήξερε ότι ο Μακάριος θα κυβερνούσε μετά την Κύπρο), θα ανεύρει αρκετό υλικό και για το φονικό και για την δίκη του Μούσκου.

Ο φάκελος της δίκης, λέγεται ότι, καταστράφηκε στην Ζυρίχη κατά τους μήνες της εξορίας του Μακαρίου, όταν τον επισκέφθηκε ο μασώνος Κρίτων Τορναρίτης. Αυτός, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των συνεξορίστων του, τον έπεισε να καταπατήσει τον όρκο της Ενώσεως. Αυτός τον μύησε στην ιδέα της Ανεξαρτησίας. Προφανώς η καταστροφή του φακέλου της «δίκης Μούσκου» ήταν όρος των συμπεφωνημένων μεταξύ του εκπροσώπου των Εγγλέζων Κρίτωνος Τορναρίτη και του Μακαρίου, για να προσκυνήσει ο δεύτερος την Ανεξαρτησία και να την προωθήσει πάση θυσία, με τελικό στόχο την διχοτόμηση. Πολύ σκοτεινό παρασκήνιο λοιπόν περιβάλλει το Κυπριακό ζήτημα. 

Πηγή: Μακάριος-Αναστασιάδης, Βίοι παράλληλοι, antistasi.org, 14 Ιουλίου 2013.

4 Ο λόρδος Ντέιβιντ Μπάλφουρ γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1903 και καταγόταν από μια οικογένεια που προσέφερε πρωθυπουργούς, υπουργούς, ναυάρχους και στρατηγούς στη Βρετανία. H Γηραιά Ήπειρος την δεκαετία του '20 βρίσκεται σε οριακά σημεία. Ο A´ Παγκόσμιος Πόλεμος ανατρέπει πολλά δεδομένα. Οι υπηρεσίες πληροφοριών ενισχύονται καθημερινά. Αναζητούν ικανά στελέχη για να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες των καιρών. Οι αποφάσεις των Γερμανών, των Βρετανών, των Ρώσων, των Γάλλων και των Τούρκων έχουν τεράστια σημασία. Ολοι πρέπει να προβλέπουν τις κινήσεις των εχθρών, των αντιπάλων, αλλά και των συμμάχων.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον μεγαλώνει και ο παπικός στο δόγμα, Βρετανός Ντέιβιντ Μπάλφουρ ο οποίος προσελκύει το ενδιαφέρον των μυστικών υπηρεσιών της πατρίδας του. Είναι ένας άνθρωπος με σπουδές στα πανεπιστήμια της Πράγας, του Σάλτσμπουργκ, της Ρώμης και αργότερα των Αθηνών. Γνωρίζει εκτός από την μητρική του γλώσσα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, πολωνικά και ελληνικά και αργότερα θα μάθει και τουρκικά.

Στα τέλη της δεκαετίας του '20 ο Μπάλφουρ γίνεται παπικός μοναχός και εντάσσεται στο τάγμα των Βενεδικτίνων. Υπηρετεί στη Μονή του Τάγματος στο Chevetogne του Βελγίου. Πρόκειται για μοναστήρι με ξεχωριστή δράση καθώς όλοι οι μοναχοί εξειδικεύονται στην Ορθόδοξη Θεολογία και Δογματική. Το έργο του Μοναστηριού και του ηγουμένου της Lambert Beauouin «καταστρέφεται» με απόφαση του Βατικανού, όταν τρεις μοναχοί, ο Μπάλφουρ, ο Lev Gilet και ο Alexis van der Mensbrughe, εγκαταλείπουν τον Παπισμό (Ρωμαιοκαθολικισμό) για χάρη της Ορθοδοξίας. Τότε ο Μπάλφουρ με τη βοήθεια των ρώσων κληρικών της διασποράς παίρνει το ορθόδοξο σχήμα και ονομάζεται π. Δημήτριος.

Το 1932 ο Μπάλφουρ εμφανίζεται στο Άγιον Όρος και εγκαταβιοί αρχικά στο λεγόμενο Ρωσικό Μοναστήρι και στην συνέχεια στα Καντουνάκια. Όπως λέει στο «Βήμα» ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ακαδημαϊκός κ. Αντώνιος - Αιμίλιος Ταχιάος, «όταν ο Μπάλφουρ ήρθε στον Αθω ήταν ακόμη ανώριμος για να μονάσει εκεί. Έζησε ως ερημίτης και ασκητής». Στο Περιβόλι της Παναγιάς ο παπα-Δημήτρης δεν αναπτύσσει ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις. Ωστόσο τότε γνωρίζει τον μετέπειτα Αγιο Σιλουανό και τον Λευκορώσο πρίγκιπα πατέρα Σωφρόνιο, έναν διακεκριμένο και μορφωμένο μοναχό ο οποίος αργότερα θα ιδρύσει το Μοναστήρι του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Έσσεξ της Βρετανίας. H αλληλογραφία που ανέπτυξε ο Μπάλφουρ με τον πατέρα Σωφρόνιο ακόμη και για θεολογικά ζητήματα μπήκε πολλές φορές στο μικροσκόπιο της κριτικής από αμφότερες τις πλευρές. Μάλιστα ορισμένοι άφηναν να εννοηθεί ότι και ο πατήρ Σωφρόνιος είχε σχέσεις με τις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.

H ακριβής χρονολογία στρατολογήσεως του Μπάλφουρ στην Intelligence Service δεν είναι γνωστή. Πάντως το 1936 ο παπα-Δημήτρης εμφανίζεται στην Αθήνα και μεταβάλλεται σε μαγνήτη για την ελληνική αστική τάξη. Ορίζεται εφημέριος του Ναού του Ευαγγελισμού» και καταφέρνει γρήγορα να ανελιχθεί. Διαθέτει σχέσεις με την αδελφότητα θεολόγων «H Ζωή» και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο (Φιλιππίδη) και φτάνει να υπηρετήσει ακόμη και στον Ναό των Ανακτόρων. Οι σχέσεις του με τον βασιλέα Γεώργιο B´, τον διάδοχό του Παύλο και ιδιαίτερα με την τότε πριγκίπισσα Φρειδερίκη ήταν πολύ στενές. Πολλοί λένε ότι ο Μπάλφουρ «ήταν το μάτι και το αυτί» των Βρετανών στο Παλάτι.

Το 1941, λίγο προτού οι Γερμανοί κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο Μπάλφουρ αναχωρεί για το Κάϊρο. Και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν βρίσκεται στον Ναό του Ευαγγελισμού την 25η Μαρτίου του 1941, λίγες ημέρες δηλαδή πριν από την γερμανική εισβολή. Στο Κάϊρο έχει άμεσες σχέσεις με την ελληνική βασιλική οικογένεια και τους πρώην πρωθυπουργούς Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Γεώργιο Παπανδρέου. Επιστρέφει στην Ελλάδα με την νίκη των συμμάχων ως ταγματάρχης του Βρετανικού Στρατού και μέλος της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα!!!

Σε αυτόν αποδίδουν ορισμένοι την τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού στην θέση του αντιβασιλέως και ήταν σίγουρα, όπως λέγεται, ο σύνδεσμος των Βρετανών με τον αντιβασιλέα Δαμασκηνό. Καθοριστικός φαίνεται ότι είναι και ο ρόλος του στην Συμφωνία της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945. Χαρακτηριστική ήταν η επίσκεψη που έκανε, σύμφωνα με μαρτυρίες, στο σπίτι του Στρατηγού του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη, στου Μακρυγιάννη, την παραμονή της υπογραφής της Συμφωνίας. Ακόμη είχε σχέσεις και με τον Ηλία Τσιριμώκο.

Ο Μπάλφουρ αποχώρησε από την Ελλάδα όταν καταγγέλθηκε ως πράκτορας με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ριζοσπάστης». Στην συνέχεια ως διπλωματικός υπάλληλος του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών υπηρέτησε στο Ισραήλ, στο Προξενείο της Σμύρνης, στην Γενεύη και αλλού. Ακόμη, εργάστηκε στην βιβλιοθήκη του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Ο Μπάλφουρ απεβίωσε την 11η Ὀκτωβρίου 1989 μετὰ απὸ παρατεταμένη ασθένεια. Πολλοὶ πιστεύουν ότι ο Μπάλφουρ έζησε χρησιμοποιώντας υποκριτικά την Ορθοδοξία. Η άποψη αυτή παρά το γεγονός ότι κάποιοι την αποδίδουν στις παλινωδίες του, και σε ορισμένες συγκυρίες της περιπετειώδους ζωής του, είναι βάσιμη εδραία και θεμελιωμένη.

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος γνώρισε τον Ντέιβιντ ή Δημήτριο Μπάλφουρ το 1978 στο Εσεξ. «Είδα» λέει στην εφημερίδα της Μητροπόλεώς του «έναν μεγαλόσωμο Άγγλο στον ναό. Όταν ήρθε η ώρα κατά την διάρκεια της Λειτουργίας να διαβαστεί το Σύμβολο της Πίστεως, έκπληκτος άκουγα ότι αυτός ο μεγαλόσωμος Άγγλος ανέγνωσε το "Πιστεύω" με την βροντερή φωνή του σε τέλεια ελληνικά, με προφορά που δεν διέκρινες αν ήταν ξένος ή Έλληνας…..»...

Την ίδια περίοδο με τον Ντέιβιντ Μπάλφουρ στην Αθήνα δρα ένας ακόμη κληρικός γνωστός πράκτορας. Πρόκειται για τον αρμενοπαπικό επίσκοπο Ελλάδος Γιοχάνες Γκαμσαραγιάν ο οποίος δούλευε για τις μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας και είχε φτάσει να δημιουργήσει στην καρδιά της Αθήνας, στην Πλατεία Συντάγματος, μυστική σχολή σαμποτέρ. Από αυτή την σχολή βγήκαν τουλάχιστον 300 σαμποτέρ που έδρασαν στα χρόνια του πολέμου σε όλη την Μέση Ανατολή.

Διαβάστε περισσότερα:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=75&artid=164919&dt=20/03/2005#ixzz0zhw9OZcq

5 tassosanastassopoulos.blogspot.com/.../1974-cia-nato-henry-kissinger.ht...

6 Απόρρητη έκθεση του διοικητού βάσεως Ακρωτηρίου, 15 Μαΐου 1975- Άνοιγμα αρχείων του Foreign Office, για τα γεγονότα 1974, την 1/1/2005.

(http://www.sigmalive.com/news/politics/105409#sthash.GHvOM2Xx.gbpl)

7 Ιστoρία της Αλήθειας και της Ελευθερίας, Φώτης Παπαφώτης, 16 Αυγ. 2012--- Αυτοί είναι οι ένοχοι για το πραξικόπημα και την εισβολή,  www.papaphotis.org/index.php?option=com

8 Νικ. Ψαρουδάκη, Στά ἄδυτα τῆς Μασονίας, Μαρούσι, Ἐκδόσεις: «Ὀρθόδοξο μέτωπο», 1995, σ.766.

9 Από Palmografos.com: Palmografos.com - Τα… κλειδωμένα έγγραφα - Της Φανούλας Αργυρού.

10 Philippos K. Saviddes, Partition Revisited: the International dimension and the Case of Cyprus στο Civil-Military Relations, Nation-Building, and National Identity: COMPARATIVE PERSPECTIVES (επιμ. Constantine P. Danopoulos, Dhirendra K. Vajpeyi, Amir Bar-Or), Greenwood Publishing Group, 2004, σ.259. ISBN 0-275-97923-7.

11 Κατά την πρακτική τους,  την πρώτη μέρα του γάμου κοιμόντουσαν με την νύμφη, την οποία ο κερατωμένος ραγιάς νυμφευόταν. Η «ένωση» αυτή παρήγαγε καρπό κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του βέβηλου Τούρκου! Αυτά τα μπάσταρδα ο λαός τα απαξίωνε με τον χαρακτηρισμό «λινοβάμβακους»! Πολλοί λινοβάμβακοι ενεργώντας κατά την εσωτερική παρόρμηση, που τους επέβαλλε το «αίμα» εξισλαμίσθησαν μόλις οι Τούρκοι έδωσαν φορολογικά κίνητρα και αποτέλεσαν την φυλή που σήμερα αποτελεί τους λεγόμενους Τουρκοκύπριους! Αρκετοί απ’ αυτούς δεν πρόλαβαν ή για διάφορους λόγους δεν τα κατάφεραν να εξισλαμισθούν! Παρέμειναν  τύποις Έλληνες αλλά στην συνείδηση Τούρκοι! Αποτελούν σήμερα τη μερίδα των Γραικύλων! Τους ξεχωρίζει κάποιος εύκολα από τον φαινότυπό τους, αφού μοιάζουν καταπληκτικά με Τούρκους αλλά και από την ανθελληνική, φιλοτουρκική συνείδησή τους!Αυτοί οι γραικύλοι επισημάνθηκαν πολύ νωρίς από τους Βρετανούς και σ’ αυτούς ανετέθη η δημιουργία του ΑΚΕΛ με αποστολή να υπονομεύσουν τον αγώνα της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα! Τα κατάφεραν διότι πολύ νωρίς τους εγκολπώθηκε ο Μακάριος και φτάσαμε στον Εθνικό διχασμό και στο πραξικόπημα! Μετά την εισβολή ανέλαβαν τον ανίερο ρόλο του αναίμακτου εξισλαμισμού της Κύπρου!