ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ (1974). ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΜΕΙΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ;

ΜΕΡΟΣ 6^ο

2. Η ανίερη και βδελυκτή συμμαχία Βρετανίας-Τουρκίας

Η έκρηξη του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος της ΕΟΚΑ, τον Απρίλιο του 1955, με μοναδικό αίτημα την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα προκάλεσε την αντίδραση των Τουρκοκυπρίων. Η αντίδραση εκείνη υπεδαυλίσθη από την επίσημη Βρετανική κυβέρνηση. Οι Βρετανοί αποικιοκράτες, ακολουθούντες πιστώς το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε», βρήκαν έναν αξιόπιστο σύμμαχο για την καταπολέμηση των «τρομοκρατών» της ΕΟΚΑ, τους Τουρκόφωνους μουσουλμάνους της Νήσου που εβάπτισαν «Τουρκοκυπρίους».

Προκειμένου να αντιμετωπίσουν οι Βρετανοί την ΕΟΚΑ, δημιούργησαν την "Επικουρική Αστυνομία" αποτελούμενης εξ ολοκλήρου από Τουρκόφωνους της Κύπρου, μέλη ταυτοχρόνως της οργανώσεως "Βολκάν". Κύριος στόχος της ΒΟΛΚΑΝ, ήταν να στρέψει τον τουρκοκυπριακό πληθυσμό κατά των Ελλήνων της Κύπρου1.

Ο σταδιακός εξοπλισμός και η αποθράσυνση των Τουρκοκυπρίων απολάμβανε την ανοχή και την στήριξη των Βρετανών. Στις συγκρούσεις που σημειώνονταν, οι βρετανικές Αρχές επικαλούνταν συχνά άγνοια ή παρέβλεπαν ακόμη και φόνους Ελληνοκύπριων πολιτών....

Το ίδιο έτος (1955) στα πλαίσια της συνεργασίας των Βρετανών κατακτητών και των Τουρκοκυπρίων, οι Βρετανοί εκπαίδευσαν ειδική τουρκική μηχανοκίνητη μονάδα για να πολεμήσει την ΕΟΚΑ και προσέλαβαν ακόμα περισσότερους Τούρκους στην αστυνομία και τις εφεδρικές δυνάμεις. Μέλη αυτών των μονάδων ήσαν αναμεμειγμένοι στην ΒΟΛΚΑΝ και αργότερα στην ΤΜΤ2.

Στις προκηρύξεις της, η ΒΟΛΚΑΝ εξέδιδε διαταγές απαγορεύσεως στους Τουρκοκυπρίους να περιφέρονται στις ελληνοκυπριακές συνοικίες και να συχνάζουν σε κέντρα και κινηματογράφους των Ελλήνων, με την απειλή ότι:

«…Όσοι δεν υπακούσουν θα κατηγορηθούν προδότες της πατρίδας και δεν θα έχουμε τύψεις συνειδήσεως αν πάθουν ο,τιδήποτε κατά τις επιθέσεις που θα διενεργήσουμε στους χώρους αυτούς».

Η ΒΟΛΚΑΝ κινητοποιούσε την τουρκοκυπριακή νεολαία σε συλλαλητήρια που εξελίσσονταν σε τυφλές επιθέσεις όχλων κατά των Ελλήνων, όταν ανάμεσα στα θύματα της ΕΟΚΑ συγκαταλεγόταν και κάποιος Τουρκοκύπριος αστυνομικός των Αγγλικών κατοχικών δυνάμεων3.

Το καλοκαίρι των 1956 πύκνωσαν οι πληροφορίες για ενεργότερη ανάμειξη της Τουρκίας. Σύμφωνα με πληροφορίες της ΕΟΚΑ, στην Τουρκία προετοιμάζονταν, υπό την καθοδήγηση Τούρκων αξιωματικών, ομάδες ανορθοδόξου πολέμου. Σκοπός ήταν να αποβιβασθούν στην Κύπρο και να αναλάβουν δράση κατά των Ελληνοκυπρίων. Στις 6 Αυγούστου 1956, το τουρκικό πλοίο «Σιλιβρί» κατέπλευσε στο λιμάνι της Αμμοχώστου, κατάφορτο με όπλα και πυρομαχικά, χωρίς καμία παρενόχληση από την βρετανική διοίκηση.

Παράλληλα, χιλιάδες Τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι έσπευσαν να στελεχώσουν το περιβόητο Επικουρικό Σώμα και εξελίχθηκαν σε ανηλεείς διώκτες των Ελληνων της Κύπρου. Από το τέλος του 1956 ως τον Αύγουστο του 1958 προσήχθησαν ενώπιον των βρετανικών δικαστηρίων περίπου 600 «Τουρκοκύπριοι» επικουρικοί αστυνομικοί με την κατηγορία της «υπέρβασης καθήκοντος».

Παρ’ ότι όλοι τους σχεδόν βαρύνονταν με κατηγορίες φόνου, λεηλασίας και κλοπών, αθωώνονταν λόγω «ελλείψεως στοιχείων».

Ιδιαίτερα κατά το 1957, η βρετανοτουρκική συνεργασία έγινε απροκάλυπτη. Ακόμη και ο βρετανικός Τύπος αποκάλυπτε λεπτομέρειες, αφού δεν τηρούσαν πλέον ούτε τα προσχήματα. Τούρκοι επικουρικοί αστυνομικοί μετέβαιναν στην Τουρκία, υπό την ανοχή της βρετανικής διοικήσεως, όπου εκπαιδεύονταν στην χρήση όπλων.

Τουρκικά πλοιάρια εκφόρτωναν όπλα και πυρομαχικά στην Χρυσοχού, την Λάπηθο και τον κόλπο της Αμμοχώστου, υπό την ασφαλή επίβλεψη των Βρετανικών αρχών, τα οποία προωθούντο στα τουρκοκυπριακά χωριά.

Τουρκοκύπριοι αστυνομικοί χρησιμοποιούσαν ανεμπόδιστα υπηρεσιακά (Βρετανικά) οχήματα για να καταδιώκουν Έλληνες ή να ρίχνουν φυλλάδια της ΤΜΤ. Συχνά, μάλιστα, εντοπίσθηκαν να συμμετέχουν ως καθοδηγητές στους βανδαλισμούς ελληνικών περιουσιών.

Επανειλημμένως, μέλη της ΤΜΤ συνελήφθησαν για κατοχή όπλων και βομβών, χωρίς να υποστούν τις προβλεπόμενες συνέπειες. Το αποκορύφωμα ήταν όταν στις 12 Ιουνίου 1958 συνελήφθησαν από βρετανική περίπολο δύο επικουρικοί Τουρκοκύπριοι αστυνομικοί, οι οποίοι μετέφεραν βόμβα. Αφέθηκαν ελεύθεροι. Για το ίδιο αδίκημα ο Ευγόρας Παλληκαρίδης οδηγήθηκε στην αγχόνη.

Τελικώς οι Άγγλοι πέτυχαν τον στόχο τους. Ανέδειξαν άλλη μια δύναμη στο νησί που δεν είχε εκδηλώσει φιλοδοξίες ανεξαρτητοποιήσεως. Πολύ σύντομα το σχέδιο τους επιβραβεύθηκε, καθώς η Κύπρος διαιρέθηκε με την βία. «Επιτρέπονται μέχρι 12 μαστιγώματα σε αγόρια κάτω των 18 ετών»....4.

Παραλλήλως, κύριος στόχος των αποικιοκρατών, σε πλήρη συνεργασία με την τουρκική ΤΜΤ, ήταν η εκτροπή του Κυπριακού από ζήτημα απελευθερωτικού/ αντιαποικιοκρατικού αγώνος, σε ελληνοτουρκικό πρόβλημα αιματηρών διακοινοτικών συγκρούσεων!!!

Το σατανικό σχέδιο των Άγγλων προέβλεπε να χυθεί τόσο αίμα, ώστε να προκληθεί ασίγαστο μίσος μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκόφωνων μουσουλμάνων. Κορύφωση εκείνων των προσπαθειών, υπήρξε η σφαγή των Κοντεμενιωτών στο Κιόνελι, στις 12 Ιουνίου 1958. «Το φρικιαστικότερο κακούργημα που διέπραξε η αγγλο-τουρκική συμμαχία εναντίον των Ελλήνων Κυπρίων, ήταν η ομαδική σφαγή των Κοντεμενιωτών στο Κιόνελι, ημέρα Πέμπτη, 12η Ιουνίου 1958.

Την σφαγή διέπραξαν, οργανωμένοι προς τούτο, ενεδρεύοντες στο αμιγώς τουρκικό χωριό Κιόνελι, 200 περίπου αιμοβόροι Τουρκοκύπριοι οι οποίοι, πυροβόλησαν, κατέσφαξαν, κατακρεούργησαν, αποκεφάλισαν, οκτώ άοπλους Έλληνες, από ένα σύνολο 35 Κοντεμενιωτών που ο αγγλικός στρατός συνέλαβε νωρίτερα στο χωριό Σκυλλούρα και τους μετέφερε προς σφαγή, στους αναμένοντες τα ανυπεράσπιστα θύματά τους, Τούρκους Κιονελίτες»5. 

 Η αδυναμία των Άγγλων να καταστείλουν την δράση της ΕΟΚΑ τούς ανάγκασε να διαπραγματευτούν για πρώτη φορά το Κυπριακό αποκλειστικά με τον Μακάριο και όχι και με εκπροσώπους των Τουρκοκυπρίων.

Στις 30 Οκτωβρίου 1955 εστάλη στην Κύπρο ως Κυβερνήτης ο σερ Τζων Χάρτινγκ και συναντήθηκε με τον Μακάριο. Πρότεινε το ίδιο σχέδιο αυτοκυβερνήσεως που είχε παρουσιάσει ο Μακμίλλαν και προνοούσε την νομοθετική εξουσία να την ασκούσε Νομοθετική Συνέλευση με «αιρετή πλειοψηφία» με την συμμετοχή και Τουρκοκυπρίων. Οι εξωτερικές υποθέσεις, η άμυνα και η εσωτερική ασφάλεια θα άνηκαν ασφαλώς στην αποκλειστική δικαιοδοσία του κηδεμόνα της Κύπρου, Άγγλου Κυβερνήτη.

Ο Μακάριος για πρώτη φορά, εγκατέλειπε το αίτημα της άμεσης Ένώσεως και δεχόταν να συνεργαστεί με την Βρετανική Κυβέρνηση σε ένα μεταβατικό σύνταγμα αυτοκυβερνήσεως μέχρι την εφαρμογή της αρχής της αυτοδιαθέσεως. Ο Μακάριος αντιπρότεινε στον Χάρτιγκ τα εξής: «Αναγνώριση από την Βρετανία του δικαιώματος του Κυπριακού λαού για αυτοδιάθεση, και συνεργασία με την Βρετανική Κυβέρνηση για εκπόνηση και άμεση εφαρμογή Συντάγματος προσωρινής αυτοκυβέρνησης»6.

Ακολούθησαν τρείς άλλες συναντήσεις του Μακαρίου με τον Χάρτιγκ και μετά από διαβουλεύσεις του Χάρντιγκ με την Αγγλική Κυβέρνηση και του Μακαρίου με την νέα Ελληνική Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (που σχηματίστηκε στις 6/10/1955) μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπάγου), για πρώτη φορά αναγνωριζόταν, έστω και με δύο αρνήσεις, το δικαίωμα του Κυπριακού Λαού για αυτοδιάθεση. Συγκεκριμένα αναφερόταν:

«Δεν είναι, όθεν, θέσις της Βρετανικής Κυβερνήσεως το ότι η αρχή της αυτοδιαθέσεως ουδέποτε δύναται να εφαρμοσθή εις την Κύπρον».

*

Οι Άγγλοι για να αντιμετωπίσουν την ΕΟΚΑ:

.Επιδίωξαν την ανίερη και βδελυκτή συμμαχία με τους Τούρκους και τους επαγγελματίες δολοφόνους και παιδεραστές Τουρκόφωνους Μουσουλμάνους (Τουρκοκυπρίους), αποδεικνύοντες για μία ακόμη φορά ότι ήσαν όπως και εξακολουθούν να είναι, εκτός όλων των άλλων, και «Εραστές του ..Οθωμανικού Δικαίου».

.Προσέλαβαν εκατοντάδες Τουρκοκύπριους ως επικουρικούς αστυνομικούς, στους οποίους ανέθεταν μεταξύ άλλων και κοινές με τους Βρετανούς στρατιωτικές περιπολίες σαν ένα σώμα. Ήταν αναπόφευκτο, σε αιματηρές συγκρούσεις να σκοτώνονται και Τούρκοι επικουρικοί και από επικουρικούς να σκοτώνονται αγωνιστές της ΕΟΚΑ.

Με την ανοχή και ενίοτε με την έγκριση και βοήθεια των Βρετανών, οι Τουρκοκύπριοι, σε περιπτώσεις που σκοτώνονταν επικουρικοί, ξεχύνονταν σε ελληνικές συνοικίες, και πυρπολούσαν γειτονικά ελληνικά καταστήματα, κακοποιούσαν ή και σκότωναν αόπλους Ελληνοκυπρίους. Τέτοια γεγονότα προκαλούσαν μεγάλη ένταση μεταξύ των δύο κοινοτήτων και μεγάλο αναβρασμό μεταξύ των λαϊκών μαζών στην Τουρκία.

Ο στρατηγικός στόχος των Άγγλων που ήθελαν την κηδεμονία του νησιού, γινόταν πια εφικτός, μέσω της ανίερης και βδελυκτής συμμαχίας και συνεργασίας τους με την Τουρκία και τους αποκαλούμενους, επισήμως πλέον, Τουρκοκυπρίους!

Συνεχίζεται

                                                                      

---

1 Στις αρχές του 1956 δημιουργήθηκε η τουρκοκυπριακή εξτρεμιστική οργάνωση Volkan. Η τελευταία δραστηριοποιήθηκε κυρίως με τοποθετήσεις βομβών σε ελληνοκυπριακούς στόχους. Μετεξέλιξη της οργανώσςως αυτής ήταν η ΤΜΤ (Turk Mukavamet Teskilati / Τουρκική Οργάνωση Άμυνας), η οποία ιδρύθηκε ως αντίβαρο της ΕΟΚΑ και στελεχώθηκε από αξιωματικούς του Τουρκικού Στρατού, οι οποίοι έφθασαν μυστικά στο νησί.

Ο Ραούφ Ντενκτάς, δήλωσε πολλά χρόνια αργότερα («London Times», 20 Ιανουαρίου 1980): «Όλοι, συμπεριλαμβανομένων των αγγλικών υπηρεσιών, πίστευαν ότι εγώ ήμουν ο αρχηγός, που αποφάσιζα τα πάντα! Όμως δεν ήμουν. Οι επικεφαλής της ΤΜΤ ήταν αξιωματικοί από την Τουρκία». 

[http://www.mixanitouxronou.gr/i-vretani-sinergazonte-me-tous-tourkokiprious-ke-kanoun-ta-strava-matia-stin-enopli-drasi-tous-enantion-tis-eoka/].

2 Κίνηση για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο, Αιματηρή Αλήθεια, Λευκωσία 2009.

3 Κίνηση για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο, Αιματηρή Αλήθεια, Λευκωσία 2009.

4http://www.mixanitouxronou.gr/i-vretani-sinergazonte-me-tous-tourkokiprious-ke-kanoun-ta-strava-matia-stin-enopli-drasi-tous-enantion-tis-eoka/

5 Η σφαγή έξω από το Κιόνελι 1958, The Guardian----Κίνηση για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο, Αιματηρή Αλήθεια, σελ 18, Λευκωσία 2009.

6 Κρανιδιώτης Νίκος, «Δύσκολα Χρόνια» Εστία, Αθήνα 1981.