ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΜΕΡΟΣ 17^ο

      γ.  Συνιστώσες του Ταλμουδικού Ιουδαϊσμού (συνέχεια από το 16^ο μέρος).

(9)     Διεθνιστική: Μαρξισμός-Λενινισμός, Σοσιαλισμός.

(10) Κοινωνική: Βιομηχανία πλύσεως εγκεφάλου-ελέγχου νου (Ψυχολογία - ΜΜΕ - «ανθρωπιστικές» επιστήμες) -Φεμινισμός - Πορνογραφία.

(11)  Οικολογική: Οικολογικά κινήματα / οργανώσεις- [Παγκόσμια Τράπεζα Περιβάλλοντος World Conservation Bank (WCB)-Global Environment Facility (GEF)-Green Peace-Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας φύσεως (WWF-World Wildlife Fund)-Agenda 21 OHE, Αειφόρος Ανάπτυξη].

(12) Πνευματική: Ιδιωτική ή φροντιστηριακή παραπαιδεία - «ανθρωπιστική» / αντιεκπαιδευτική αγωγή (Μέθοδοι Μοντεσόρι, Κλάπαρέντ, Ντεκρολί, Φρενιέ, κ.α) - Γλωσσική σήψη / Μία διεθνής γλώσσα-Συμβατική ιστορία (ιστορική αγνωσία/παραχάραξη) - Αλυσσίδα διεθνών εκδοτικών οίκων.

(13)   Eπιστημονικολογική: Ψυχιατρική- Ψυχανάλυση- Φάρμακα Weleda  και θεραπείες με βότανα-Βελονισμός – Παραψυχολογία- Υπνωτισμός.

(14) Αποκρυφιστική (ΠΥΡΗΝΑΣ της Κοσμοθεωρίας): Ιλλουμινισμός [Εωσφορισμός, Καμπάλα (Θεοσοφική και πρακτική)=Μυστική διδασκαλία για τον Θεό, την Δημιουργία και την φύση(κτίση)]. Λατρευτική διδασκαλία εφαρμοζομένη στις τεκτονικές στοές και λοιπές ιλλουμινατοποιημένες αποκρυφιστικές Εταιρείες.

(15) Υποκοσμική: Αναρχία (Διεθνής Τρομοκρατία) – Μαφία – Διεθνές κύκλωμα λαθρεμπόρων, Πορνείας, Παιδεραστείας, Ναρκωτικών.

(16)  Πολιτική: Κοινοβουλευτισμός [Αντιπροσωπευτική (ψευτο)δημοκρατία, Βουλευτοκρατία ή Κοινοβουλευτική Δικτατορία].

Κοινοβουλευτισμός

Το σημερινό πολίτευμα που αποκαλείται κοινοβουλευτισμός ή κοινοβουλευτική δημοκρατία και εφαρμόζεται σε πλείστες χώρες, δεν έχει σχέση με εθνική / λαϊκή κυριαρχία, ΔΕΝ είναι δημοκρατία. Είναι κοινοβουλευτική δικτατορία ή βουλευτική νεοφεουδαρχία.

O κοινοβουλευτισμός ονομάστηκε Δημοκρατία κατ’ ευφημισμόν, από τους εμπνευστές των «Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών».

Στην αληθινή δημοκρατία η εξουσία:

oΠηγάζει από το Έθνος που αντιπροσωπεύεται, σε διάφορες χρονικές περιόδους από ένα λαό με την ίδια εθνική ταυτότητα, τον ίδιο πολιτισμό-ιστορία-γλώσσα, ήθη-έθιμα, και ιδιαίτερες εθνικές παραδόσεις.

oΑσκείται δια του λαού  και

oΕξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και του Έθνους.       

Για να ομιλούμε περί ασκήσεως εξουσίας από τον λαό, θα πρέπει:

-Να καθορίζονται η έννοια του λαού και οι προϋποθέσεις, για να χαρακτηρισθεί κάποιος ως πολίτης της χώρας, ώστε να έχει δικαίωμα ψήφου και να συμπεριληφθεί    στην έννοια του «λαού» ως πρόσωπον και ΟΧΙ ως αριθμός.

-Ο λαός να λαμβάνει ενεργό μέρος σε όλα τα κοινωνικο-πολιτικά δρώμενα και να διασφαλίζεται η καθολική συμμετοχή των πολιτών, στις διαδικασίες διακυβερνήσεως και λήψεως αποφάσεων, πέραν της διεξαγωγής εκλογών, για την ανάδειξη των οργάνων της πολιτείας, όπως διεξαγωγή δημοψηφισμάτων.

-Να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες ώστε ο λαός να παρεμβαίνει ή να επεμβαίνει αμέσως, προκειμένου να αποκλείσει ή καταργήσει περιπτώσεις πιθανών ή γενομένων αυθαιρεσιών/αντισυνταγματικών ενεργειών της εξουσίας.

Για να θεωρηθεί ότι η εξουσία εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και πρωτίστως του Έθνους, θα πρέπει οι φορείς της εξουσίας (Κυβέρνηση, βουλή, δικαστική εξουσία, κλπ.) να είναι ανεξάρτητοι, αυτοδύναμοι, αδέσμευτοι, να εξυπηρετούν τα συμφέροντα δημοσίου και του συνόλου των πολιτών, και όχι κάποιου ή κάποιων εκτός της κοινωνίας, εκτός των κρατικών ορίων ή μόνον μιας μικρής ομάδος πολιτών.

Προ πάντων, όμως, να προασπίζονται τα συμφέροντα του Έθνους.

Με άλλα λόγια για να μπορεί το πολίτευμα ενός Έθνους-κράτους να χαρακτηρισθεί ως Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, θα πρέπει να εξασφαλίζει την:

              -Ισηγορία (Πολιτική ελευθερία εκφράσεως λόγου/δημιουργίας πολιτικών κομμάτων).

         -Ισοδυναμία (Δυνατότητα συμμετοχής στην πολιτική διακυβέρνηση και την αξιοπρεπή οικονομική διαβίωση, ΟΛΩΝ των πολιτών).

             -Ενιαία Εθνική συνείδηση εκφραζομένη από όλους τους πολίτες1.

-Καθολική Συμμετοχή των πολιτών στις θεσμοθετημένες διαδικασίες επιλογής κυβερνήσεως και τοπικών αρχόντων.

-Ισονομία (Ισοπολιτεία/Ίσότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων ΟΛΩΝ των πολιτών απέναντι στον Νόμο).

-Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη ( Δίκαιες και αμερόληπτες αποφάσεις).

-Εθνική Ελευθερία.

-Οικονομική αυτάρκεια της πολιτείας.

Το σημερινό πολίτευμα (κοινοβουλευτισμός) της Ελλάδος ΔΕΝ είναι δημοκρατία αλλά κοινοβουλευτική δικτατορία / βουλευτική νεοφεουδαρχία2, διότι:

-Δεν υφίστανται οι προϋποθέσεις ομαλής, αυτοδύναμης λειτουργίας του. Εκ των οκτώ(8) προϋποθέσεων τυπικώς εφαρμόζεται μόνον η ισηγορία. Υπάρχουν τόσοι περιοριστικοί του λόγου νόμοι και εγγενείς αδυναμίες [οικονομική δυσπραγία, δυσθεώρητες οικονομικές ανάγκες για ίδρυση κόμματος ή διεξαγωγής προεκλογικής εκστρατείας, πρόσχημα προστασίας προσωπικών δεδομένων (ρατσισμού, αντισημιτισμού, υποχρεωτικής αποδοχής του «ολοκαυτώματος», ασύδοτη κυβερνητική και κομματική προπαγάνδα, κλπ)] που ουσιαστικώς η ισηγορία είναι ανεφάρμοστος.

-Η δυνατότητα συμμετοχής στην διακυβέρνηση κάθε χώρας, είναι αποκλειστικό προνόμιο της κυρίαρχης οικογενειοκρατικής κάστας, και  συγκεκριμένης οικονομικής ολιγαρχίας, και όχι ΟΛΩΝ των πολιτών, κυρίως λόγω της ασυλλήπτως άνισης κατανομής του πλούτου.

-Ουδεμία χώρα είναι οικονομικώς αυτάρκης. Όλες είναι απολύτως εξαρτημένες αφού είναι υπερχρεωμένες σε διεθνείς τράπεζες, παγκόσμια οικονομικά Ιδρύματα, άλλες χώρες και οικονομικούς οργανισμούς που επιβάλλουν τους όρους (πολιτικούς-οικονομικούς) των δανειστών προς τους  δανειολήπτες.

-Η συμμετοχή των πολιτών στην κορυφαία εκδήλωση της λαϊκής κυριαρχίας, στις εκλογές, όχι μόνο δεν είναι καθολική αλλά σε πολλές περιπτώσει είναι κάτω του 70% σε αρκετές κάτω του 60% και σε μερικές ακόμη και κάτω του 50%...Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα κόμμα εκλέγεται και σχηματίζει κυβέρνηση ενώ έλαβε το 30%-35% επί του 40%-50% του συνολικού αριθμού των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Συνεπώς είναι τουλάχιστον θρασύτης όταν ισχυρίζονται κάποιοι ….υπερδημοκράτες ότι ο κοινοβουλευτισμός εκφράζει και εκπροσωπεί δημοκρατικόν σύστημα διακυβερνήσεως. 

-Η Εθνική συνείδηση και ο πατριωτισμός είναι όροι που απαγορεύονται από τους εγκαθέτους κομματικούς και κοινοβουλευτικούς, η παμψηφία σχεδόν των οποίων είναι κοσμοπολίτες, ευρωπαϊστές, διεθνιστές, οικουμενιστές.

Όλοι ή σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές, υποκρίνονται τους πατριώτες, αναφέρονται φαρισαϊκώς, όσοι το πράττουν, στο έθνος και την ορθοδοξία για ψηφοθηρικούς λόγους, αφού μοναδικός στρατηγικός στόχος τους είναι η απόκτηση της βουλευτικής έδρας! Ένας στόχος που όταν επιτευχθεί θα δώσει στον βουλευτή απίστευτα προνόμια σε σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες, που θα τον καταστήσουν νέο-φεουδαρχίσκο!

-Η αμυντική ισχύς των χωρών για την προάσπιση της εθνικής τους ελευθερίας  εξαρτάται από το Μονοπωλιακό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα που τροφοδοτεί όλες τις χώρες με οπλικά συστήματα, αναλόγως των οικονομικών δυνατοτήτων κάθε μιας αλλά και των στρατηγικών συμφερόντων του συστημικού συμπλέγματος.

-Δεν υπάρχει ασφαλιστική δικλείδα τόσον στην επιλογή των υποψηφίων και την διασφάλιση του αδιαβλήτου των εκλογών, όσον και στην πρόληψη-αποφυγή-έλεγχο κυβερνητικών παρανομιών και αντισυνταγματικών κυβερνητικών αποφάσεων (κυριώτερα εμπόδια η λεγομένη και επιβαλλομένη κομματική πειθαρχία και οι αφανείς και ανεξέλεγκτες «συναλλαγές» κυβερνώντων-βουλευτών-οικονομικής ολιγαρχίας).

-Η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη αφού διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και συνεπώς την ελέγχει για να νομιμοποιεί οποιαδήποτε σημαντική αλλά άδικη απόφασή της. Έχουν ψηφισθεί μάλιστα τέτοια οικονομικά προνόμια για τους ανώτατους δικαστικούς, σε σχέση με τις άλλες κοινωνικές τάξεις, ώστε να τους αφοπλίζει στην λήψη ακυρωτικών αποφάσεων σε αντιλαϊκούς/αντεθνικούς/ μνημονιακούς κυβερνητικούς νόμους.

Για παράδειγμα, εάν η Ελλαδική δικαιοσύνη ήταν ανεξάρτητη, δεν θα δεχόταν την νομιμοποίηση των ειδεχθών και επαχθών οικονομικών μέτρων της τελευταίας 5ετίας σε βάρος των Ελλήνων πολιτών.

-Οι κυβερνήσεις κάθε χώρας επιβάλλονται και δεν εκλέγονται, αφού όλα τα κόμματα, ιδίως εκείνα της εξουσίας, ελέγχονται από συγκεκριμένες οικονομικές ολιγαρχίες οι οποίοι επιβάλλουν τους πολιτικούς αρχηγούς και προωθούν υποψηφίους πολιτικούς-βουλευτές της αρεσκείας τους.

-Τα «νήματα» σε όλες τις λεγόμενες δημοκρατικές χώρες, ιδίως τα οικονομικά και πολιτικά, κινούνται από εκείνους που διαθέτουν τον πλούτον. Και ανεξάντλητον πλούτον διαθέτουν μόνον οι Ταλμουδιστές Ιουδαίοι, οι Διεθνείς Ταλμουδιστές Τοκογλύφοι Μεγαλοτραπεζίτες, οι αδίστακτοι δανειστές των κρατών, τον οποίον (πλούτον εκ των διαχρονικών κλοπιμαίων των λαών) διανέμουν οι ίδιοι ή οι κατά χώραν διαχειριστές τους. 

-Ο τρόπος του απολύτου ελέγχου κάθε χώρας που πραγματοποιείται με το πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως, κακέκτυπον της αληθινής δημοκρατίας, εφευρέθηκε από τους ταλμουδιστές και περιλαμβάνεται στα «Πρωτόκολλα των σοφών/ Ταλμουδιστών» (εξαπάτηση, παγίδευση, διχασμός των πολιτών).

Οι λαοπλάνοι ληστές των λαών, νεκροθάπτες των Εθνών, κατεσκεύασαν το ισχύον σήμερα ψευτοδημοκρατικό έκτρωμα,  και το ονόμασαν παραπλανητικώς αντιπροσωπευτική ή κοινοβουλευτική…. δημοκρατία!

-Σήμερα οι ηγεσίες κυρίως ΟΛΩΝ των μεγάλων κυβερνητικών πολιτικών κομμάτων απανταχού της γης, αποτελούνται από Ταλμουδιστές, κρυπτοταλμουδιστές Ιουδαίους ή Ιουδαιόφρονες Ιλλουμινάτι!!!

(17)  Πολιτισμική: Πολυπολιτισμός- Κοσμοπολιτισμός [ «Σύγχρονη» Τέχνη (Ζωγραφική, Αρχιτεκτονική, μουσική, Φωτογραφία, Χορός, κόμικς, Λογοτεχνία, θέατρο, Κινηματογραφία)-Ηλεκτρονικά παιγνίδια, κ. α.].

ΟΛΕΣ οι παραπάνω συνιστώσες συνθέτουν κατά τρόπον αφανή, συνωμοτικόν και φρόνιμον (πανούργον) ως ο τρόπος δράσεως του όφεως, την κυριαρχούσα σήμερον κοσμοθεωρίαν του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, τον Ταλμουδικόν Ιουδαϊσμόν!!!

              Συνεχίζεται

---

1 Για ποιά ενιαία εθνική συνείδηση των πολιτών μπορεί να υπερηφανεύεται ο Ελλαδικός Ιουδαιοκρατούμενος κοινοβουλευτισμός:

- Όταν στις ημέρες μας, διώκονται όσοι αναφέρονται σε Έθνος- Γένος- Ορθoδοξία;

-Όταν οι περισσότεροι από τους κοινοβουλευτικούς (βουλευτές και αξιωματούχους του δημοσίου και ιδιωτικού τομέως) είναι δεδηλωμένοι / ενσυνείδητοι κοσμοπολίτες, διεθνιστές, πολέμιοι του Έθνους και της Εθνικής ταυτότητος;

-Όταν μέσα στην καρδιά της ελληνικής κοινωνίας ακούγονται όλο και ισχυρότερες φανατικές και επικίνδυνες κραυγές αλλογενών και αλλοδόξων;

Των μουσουλμάνων Ελλαδιτών «πολιτών» που αυτοαποκαλούνται δημοσίως Τούρκοι…

Των Ταλμουδιστών Ιουδαίων Ελλαδιτών «πολιτών» που υπερηφανεύονται ότι είναι Ισραηλίτες-Ιουδαίοι (Jews) και εκθειάζουν το Ισραήλ…

Των Σκιπετάρων «Αλβανών» ληστοσυμμοριτών, πολλοί από τους οποίους έχουν αποκτήσει πολιτικά δικαιώματα, που έχουν κατακλύσει την Ελλάδα……

Των Φραγκοπαπικών ελλαδιτών πολιτών, φιλότουρκων και Ιουδαιόφιλων, κατά την προϊστορίαν τους, που δηλώνουν πίστη στον Πάπα και την χώρα όπου η έδρα του Πάπα…

Μεγάλου αριθμού λαθρομεταναστών ή «οικονομικών μεταναστών», διαφόρων εθνικοτήτων και θρησκευμάτων, στους οποίους έχουν δοθεί πολιτικά δικαιώματα και ουδεμία σχέση έχουν με Ελληνικό Έθνος και Ορθόδοξη πίστη…

Δεν τα βλέπουμε όλοι; Χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις; Δεν διαισθανόμεθα ότι αργά ή γρήγορα το Ελλαδικόν κοινοβουλευτικόν-αντιδημοκρατικόν κράτος θα αλωθεί εκ των έσω από αλλοδόξους και αλλογενείς, εάν συνεχίσει να επικρατεί ο αντι-δημοκρατικός κοινοβουλευτισμός; Και τότε αλλοίμονό μας!!!

2  Για να αποδείξουμε την υποκρισία του Συστήματος αλλά και να στηρίξουμε όσα ισχυριζόμαστε περί κοινοβουλευτικής δικτατορίας, και νεοφεουδαρχικής βουλευτοκρατίας, θα παραθέσουμε μερικά παραδείγματα πολιτικών ανδρών που εχαρακτηρίσθησαν  από το Σύστημα ως μεγάλοι δημοκράτες και κοινοβουλευτικοί, ενώ δια λόγων και έργων απέδειξαν την αντίθεσή τους στον κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία:

«….Η Ιταλία πηγαίνει καλά διότι εκεί υπάρχει δικτάτωρ ενώ εις την Ελλάδα δεν υπάρχει δικτάτωρ.  Εγώ δεν νομίζω αγαπητέ φίλε στρατηγέ Πλαστήρα, ότι είσαι ικανός να κάμης τον δικτάτορα ως ο Μουσσολίνι. Όχι μόνο δεν είσαι ικανός αλλά δεν έχεις και την πλειάδα, τας εκατοντάδας των εκλεκτών συνεργατών του Μουσσολίνι. …..Αν πείσης τον Μουσσολίνι να αφήση την Ιταλίαν και να έλθει εδώ, τότε, ίσως, συμφωνήσω να γίνη δικτατορία».

[Συνομιλία του Ελευθερίου Βενιζέλου και Νικ. Πλαστήρα ο πρωϊ της 6/3/1933 μετά τις εκλογές της 5/3/1933. Από το βιβλίο του Γρηγορίου Δαφνή, «Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων»,εκδ. ΙΚΑΡΟΣ, τ. 2^ος,1955,σ. 183-184]

« Δημοκράτες είμαστε μόνο επειδή θέλουμε να κάνουμε πάντα αυτό που μας συμφέρει ή μας κατεβαίνει στο κεφάλι. Και όχι σπάνια η Δημοκρατία στον τόπο αυτό ταυτίζεται με τον ετσιθελισμό. Εκφραστές αυτής της αντίληψης είναι φυσικά τα κόμματα αλλά και οικάθε είδους οργανωμένες ή ανοργάνωτες ομάδες και κυρίως οι εκπρόσωποί τους..».

(Δημαγωγία και πραγματικότητα, Παύλος Μπακογιάννης, περιοδικό ΕΝΑ, τ.10, 2/6/1983).

«Εις εξαιρετικάς περιπτώσεις επιβάλλεται κατά τον νόμον της κοινής σωτηρίας, η παρέκκλισις από των αρχών του κοινοβουλευτισμού. Τα πολιτεύματα γίνονται για τους λαούς και όχι οι λαοί δια τα πολιτεύματα. Και καλύτερο σύστημα είναι εκείνο όπερ υπό τας συγκεκριμένας συνθήκας σώζει τας εθνικάς υποθέσεις…».

[Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, πολιτικός διατελέσας πρωθυπουργός (1924-1925) και επανειλημμένως υπουργός. Συνέντευξη στην εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 7/1/1934].

«…Θα ήτο σήμερον εις άκρον επιβλαβής η εις δημοκρατίαν μεταβολή του πολιτεύματος ένεκα των εσωτερικών ανωμαλιών, εις τας οποίας ήθελε εμβάλλει το κράτος και διότι η δημοκρατική ιδέα δεν έχει ωριμάσει εις τον λαόν…».

(Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Πρωθυπουργός το 1924, Πολιτικά κείμενα, 2^ος τόμος, «Τι πρέπει να γίνει».29/8/1909).

«Δεν νομίζω ότι η Δημοκρατία θα δυνηθή να εξασφαλίση ποτέ ομαλόν πολιτικόν βίον στην χώρα μας..».

(Γεώργιος Κονδύλης απευθυνόμενος στον Νικ. Πολίτην στο Παρίσι το θέρος του 1929, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων, Γρηγ. Δαφνής, τ. 2^ος, σ. 27).

«Πιστεύω ότι η δικτατορία ημπορεί εις ωρισμένας περιστάσεις να αποτελέσει ιστορικήν ανάγκην δι’έναν τόπον, όταν την επιβάλη ο υπέρτατος νόμος της σωτηρίας της πατρίδος….».

(Γεώργιος Παπανδρέου, εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,, 1/7/1934).

«Όλος ο αιώνας τούτος θάναι αιώνας διχτατορίας μα που να το νοιώσουν οι παρλανταμαριστές μας (ΣΣ: Οι κοινοβουλευτικοί). Σίγουρα ο Πλαστήρας δεν είναι σε ύψος να διοικήσει την Ελλάδα μα χάρηκα που γλυτώσαμε από τις κοινοβουλευτικές παλάβρες…».

(Νικ. Καζαντζάκης, Τετρακόσια γράμματα).

«Ο Βασιλεύς δύναται να επιβάλλει δικτατορίαν…τυχόν εφαρμογή της αναλογικής εις τας εκλογάς θα καθίστα το υπόδικον ενώπιον του έθνους Κ.Κ. ρυθμιστήν της πολιτικής ζωής και θα ωδήγει εις νέαν εθνικήν αποσύνθεσιν και ίσως εις υποτροπήν του Δεκεμβρίου…».

(Δήλωση του Γεωργίου Παπανδρέου υπέρ της βασιλικής δικτατορίας, εφ. ΒΗΜΑ, 20/6/1945).